คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1
EP 01
- Club หรูใลาเมือ -
"ไอ้เลว ปล่อยันนะ!! "
"ันเยปล่อยเธอหลุมือไปแล้วรั้หนึ่ รั้นี้ันะไม่พลาอี ่อให้้อัหรือล่ามเธอไว้ ัน็ะทำ"
บาสเียนริมฝีปาหนาลระแทลีบปาบาระนระหาย
"อือออ ... ยะ หยุนะ!! " ร่าายไม่รัีลับอบสนอเาทุสัมผัส ที่เาปรนเปรอ
"บะ บาสเียน ปล่อยเ้นะ!! "
หิสาวพยายามีิ้นเพื่อให้หลุออาพันธนาารอเาายหนุ่มที่เยเป็นู่ัับเธอเมื่อสมัยที่เธอเรียนอยู่ปี 1 และเาเป็นรุ่นพี่อยู่ปี 4
"หึ ... ิ้นสิ ิ้นเยอะๆ ันอบ"
"ไอ ไอ้บ้าาม ไอ้โริ นายมาทำแบบนี้ับันทะ ..."
ลีบปาล่าอเธอถูายหนุ่มลูรึ่ามแบบบับาวยุโรปื่อบาสเียน วยลมาประบูบอย่าอุอา ลาลับัแ่ทว่าลับไม่มีใร่วยเธอไ้ เพราะเาือ บาสเียน เ้าพ่อนัธุริให่ และเป็นผู้มีอิทธิพล
"อืม...." บาสเียน เผลอราในลำอ้วยวามพึพอใ โพรปาสาวเ้า่าหอมหวานไม่เยเปลี่ยนแปล
"ไอ้บ้า ไอ้โริ ..."
"่าันอีที ันล่อเธอรนี้แน่!! "
"..."
เียบีว่า ไม่อยาเสวนา้วย เิเาทำึ้นมาริๆ ัน้อหาปี้บมาลุมหัวแน่
[เ้]
ไอ้บาสเียน ไอ้บ้า แโมยูบแรอันอนอยู่ปี 1 แล้วอนนี้ยัมาทำรุ่มร่ามับันอี ันทำเวรทำรรมอะไรไว้ถึ้อมาเอนอย่าแ้วย ันเลียแ เลียๆๆๆๆ เลียเ้าไส้ เ้าระูำ
[บาสเียน]
้ออบุวันรับน้อริๆ ที่ให้ผมไ้เป็นบัี้ับเธอ ถึแม้เธอะเลียผมเพราะวามผิพลาในเม ทำให้เราไู้บันโยไม่ั้ใ เธอทำให้หัวใอผมเ้นแร เธอเป็นผู้หินแรที่ทำให้ผมสนใ และะเป็นผู้หินสุท้ายเ่นัน
"เียบไ้แล้วเหรอ" สายาเ้าเล่ห์ยยิ้มมุมปา ่อนะโน้มใบหน้าหล่อเหลาเ้าใล้สาวน้อยนลมหายใอเา และเธอเป่ารใส่ันนสัเไ้
"เธอมาทำอะไรที่นี่"
"ันะมาทำอะไร มันเี่ยวอะไรับนายไม่ทราบ"
"ถ้าเธอทำให้ันโมโห ันะีเสื้อผ้าเธอให้เป็นิ้นๆ รนี้" น้ำเสียอเา่ำล บ่บอถึวามไม่พอใ
าย มือวาอ CEO หนุ่ม รีบเินออมาาห้อ VIP อลับ รไปยัห้าสรรพสิน้า เพื่อเรียมื้อุให้อนานายหิ เพราะูท่าแล้ววันนี้ มีีระาแน่นอน
พสุ มือ้ายอ CEO หนุ่ม ่อยๆ เินออมาาห้อ VIP และเฝ้ารัษาารอยู่หน้าห้อ ถ้าอนานายหิอเา ยัื้อแบบนี้ ไม่้อพูถึเลยอะไระเิึ้น
"ันให้โอาสเธออบัน เธอมาทำอะไรที่นี่!!"
น้ำเสียุัน ท่าทาึั เปล่ออมาาสายาเย็นาุน้ำแ็ั้วโล
"ะ ันมาเที่ยว"
"นเียวเหรอ"
"มาับเพื่อน"
"เพื่อน? " บาสเียนมอออไปยันอระห้อ VIP
"ลับไปหมแล้ว"
"แล้วทำไมเธอยัอยู่" หึ้ยยยยย อีานี่นิ ถามอย่าับเป็นผู้ปรอ
"ถามอะไรมามาย พ่อับแม่ันยัไม่เห็น้อถามอะไรนานี่ น่ารำา!! "
นัวเล็หันไปแหวใส่นัวโอย่าลืมัว ่อนะยมือน้อยึ้นมาปิปาัวเอ
"เหอะ. ันไม่ใ่พ่อเธอหรอ"
" ... "
"แ่ันำลัะเป็นผัวเธอในอีไม่ี่ั่วโม้าหน้า"
เพี้ยะ!!!
ใบหน้าหล่อเหลาหันไปามแรบอหิสาว
"อย่ามาพูาหมาๆ ใส่ัน่อให้ผู้ายในโลเหลือแ่นายนเียว ัน็ไม่เอาทำผัวหรอนะ"
พูบพลาสะบั้นเินผ่านหน้าร่าำยำ แ่!! เธอเินไปไ้เพียแ่ 3-4 ้าวเท่านั้น
พรึบ!!!!
"อ้ายยยยยย ... ปล่อยันนะ ไอ้บ้า ไอ้โริ"
บาสเียน ึแนเธอไว้่อนะระาลับมา ทำให้เธอเถลา ใบหน้าปะทะับแผอแร่
"อย่า - ท้า - ทาย - ัน"
พูบพลาโยนัวเธอลไปที่โฟา ร่าำยำีระาุเรสสายเี่ยวสีำอเธอนาวิ่น ึบราเียร์ึ้นไว้บนเนินอ ่อนริมฝีปาลบนยอปทุมถันอย่ามูมมาม
"ปล่อยันนะ!! ปล่อย"
เสียอ้อนวอนอเธอไม่ัพอหรือ ทำไมเาถึยัูุนหน้าออเธออย่าะละะลามไม่สนใอะไรทั้นั้นมือหนาไล้ลูบไล้ไปทั่วทั้ร่าายอเธอ ที่นอนิ้นพร่านอยู่ใ้ร่าอเา ับระโปรุเรสถลึ้น ระาแพนี้ัวน้อยอเธออออย่าไม่ปรานี
"ยะ. อย่านะ ยะ อย่าทำนะ ฮื้ออออ"
น้ำาร่วหล่นอาบสอแ้มใส นิ้วเรียวยาวอมือหนายัไม่หยุารระทำ เาใ้นิ้วหยอเย้าับลีบอไม้ามที่ไม่เยมีายใไ้รุล้ำ
"ันเยบอเธอแล้ว อย่าท้าทายัน"
________________
เรื่อนี้แ่ไว้นานแล้วนะะเพิ่เอามาล่ะ มี E-Book แล้วนะะ
ความคิดเห็น