ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2
“ไปันเถอะะุ……” วิยะาถาม
“สายลรับ ยินีที่ไ้รู้ั” สายลล่าวพลามอหน้าทัู้่อย่ายิ้มแย้มแ่มใส
“เ่นันะ ันวิยะาส่วนนี้ริมปายะ” วิยะาพูเสร็สรรพ
แล้วสายล็ับรถไปส่ริมปายับวิยะาที่มหาวิทยาลัยทันที และอเบอร์โทรศัพท์ทัู้่เอาไว้้วยวิยะาให้ไปแล้วเมื่อถึมหาวิทยาลัยึลไปทันทีพร้อมล่าวลา
“ันะ้อแ้แ้นเธอให้ไ้ริมปาย” สายลสาบานไว้ในใ แล้วับรถาไปที่รนั้น ไปบริษัทอนทันที
สายลเป็นเ้าอบริษัท้าเรื่อเียนสมุ่าๆ มีรายไ้นับพันล้านบาท ิารเิบโเร็วมา และมีผู้หิหลายนมาหามามายมีทั้นาแบบาราหลายน่ามารุมล้อมและยอมศิโรราบให้แ่เ้าทุวัน ไม่าสายอย่าวันนี้็เ่นเียวันมรุานาแบบสาวแสนสวยที่เป็นู่นอนอเ้าทุวันนี้
วันนี้สายลไ้มาหามรุาที่อนโามที่มรุานัหมายับสายลเอาไว้ มรุาไ้เรียมอาหารมื้อ่ำอย่าีาโรแรมั้นนำมารับประทานันสอน
“วันนี้เนยไ้เรียมอาหารอย่าีมาให้ล้วยนะะ” มรุาล่าวพร้อมบริารรินไวท์แให้สายล
“อบุรับเนย เรามาทานันเถอะ” สายลวนมรุาทานทันที พลานึถึริมปายทันที แล้วิถึหน้าสวยๆอริมปายมาเปรียบเทียบับมรุา ถึแม้มรุาะสวยน้อยว่าริมปาย แ่มรุา็เป็นนเอาใใส่เ่และเ่หลาย้านริๆแม้แ่เรื่อเ็ส์ มรุาไม่เป็นสอรอใรหรือน้อยหน้าใรเลยทีเียว
มรุานั่ทานอาหารับสายลนหมทัู้่็มอาันทันทีอย่ารู้ัน มรุาลุึ้นมาโว์าอ่อนาวๆ และหน้าอให้เห็น สายลลื่นน้ำลายลออย่ายาลำบายิ่นั
“เราทาน้าวันแล้ว ็มาบริหารร่าายันบ้าีไหมะลา” มรุาลูบไล้ไปยัปเสื้อสายลและปลระุมออทีละเม็ เผยให้เห็นอแร่าวมีไรนบาๆ ึ้นปะปายอย่ามีเสน่ห์มีิแพ็สวยึ่ถ้าใรไ้เห็นเป็น้อหลเ้าันหัวปัหัวปำันเลยทีเียว
สายลมอุสีเหลืออมรุาแล้วเรือนร่ายั่วใอย่าเิวามใร่ทันที
“ั้นุเป็นฝ่ายเริ่ม่อนแล้วันนะรับา” สายลยันั่่อไปรอให้มรุาเป็นฝ่ายเริ่ม้น่อน
“็ไ้ะ” มรุาใ้ริมฝีปาูบสายลแล้วทัู้่็มีอะไรันหลาย่อหลายรั้
“ละ าอยาแ่านับุนะะ ุะว่าไะ” มรุาล่าว
“ผมยัไม่พร้อมเลยรับเอาไวุ้ยันวันหลัไ้ไหมรับา” สายลปิเสธทาอ้อม
“ล็อย่านี้ทุทีเลยารอลมาั้นานแล้วนะะ” มรุาล่าวอย่า้อนๆ
“สายลรับ ยินีที่ไ้รู้ั” สายลล่าวพลามอหน้าทัู้่อย่ายิ้มแย้มแ่มใส
“เ่นันะ ันวิยะาส่วนนี้ริมปายะ” วิยะาพูเสร็สรรพ
แล้วสายล็ับรถไปส่ริมปายับวิยะาที่มหาวิทยาลัยทันที และอเบอร์โทรศัพท์ทัู้่เอาไว้้วยวิยะาให้ไปแล้วเมื่อถึมหาวิทยาลัยึลไปทันทีพร้อมล่าวลา
“ันะ้อแ้แ้นเธอให้ไ้ริมปาย” สายลสาบานไว้ในใ แล้วับรถาไปที่รนั้น ไปบริษัทอนทันที
สายลเป็นเ้าอบริษัท้าเรื่อเียนสมุ่าๆ มีรายไ้นับพันล้านบาท ิารเิบโเร็วมา และมีผู้หิหลายนมาหามามายมีทั้นาแบบาราหลายน่ามารุมล้อมและยอมศิโรราบให้แ่เ้าทุวัน ไม่าสายอย่าวันนี้็เ่นเียวันมรุานาแบบสาวแสนสวยที่เป็นู่นอนอเ้าทุวันนี้
วันนี้สายลไ้มาหามรุาที่อนโามที่มรุานัหมายับสายลเอาไว้ มรุาไ้เรียมอาหารมื้อ่ำอย่าีาโรแรมั้นนำมารับประทานันสอน
“วันนี้เนยไ้เรียมอาหารอย่าีมาให้ล้วยนะะ” มรุาล่าวพร้อมบริารรินไวท์แให้สายล
“อบุรับเนย เรามาทานันเถอะ” สายลวนมรุาทานทันที พลานึถึริมปายทันที แล้วิถึหน้าสวยๆอริมปายมาเปรียบเทียบับมรุา ถึแม้มรุาะสวยน้อยว่าริมปาย แ่มรุา็เป็นนเอาใใส่เ่และเ่หลาย้านริๆแม้แ่เรื่อเ็ส์ มรุาไม่เป็นสอรอใรหรือน้อยหน้าใรเลยทีเียว
มรุานั่ทานอาหารับสายลนหมทัู้่็มอาันทันทีอย่ารู้ัน มรุาลุึ้นมาโว์าอ่อนาวๆ และหน้าอให้เห็น สายลลื่นน้ำลายลออย่ายาลำบายิ่นั
“เราทาน้าวันแล้ว ็มาบริหารร่าายันบ้าีไหมะลา” มรุาลูบไล้ไปยัปเสื้อสายลและปลระุมออทีละเม็ เผยให้เห็นอแร่าวมีไรนบาๆ ึ้นปะปายอย่ามีเสน่ห์มีิแพ็สวยึ่ถ้าใรไ้เห็นเป็น้อหลเ้าันหัวปัหัวปำันเลยทีเียว
สายลมอุสีเหลืออมรุาแล้วเรือนร่ายั่วใอย่าเิวามใร่ทันที
“ั้นุเป็นฝ่ายเริ่ม่อนแล้วันนะรับา” สายลยันั่่อไปรอให้มรุาเป็นฝ่ายเริ่ม้น่อน
“็ไ้ะ” มรุาใ้ริมฝีปาูบสายลแล้วทัู้่็มีอะไรันหลาย่อหลายรั้
“ละ าอยาแ่านับุนะะ ุะว่าไะ” มรุาล่าว
“ผมยัไม่พร้อมเลยรับเอาไวุ้ยันวันหลัไ้ไหมรับา” สายลปิเสธทาอ้อม
“ล็อย่านี้ทุทีเลยารอลมาั้นานแล้วนะะ” มรุาล่าวอย่า้อนๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น