ลำดับตอนที่ #2
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1 : IX
าวันนั้นเป็น้นมาเ็ ๆ มัะมาพบปะและเล่นันทีสนามเ็เล่นแห่นี้บ่อยๆ โยผู้นำเล่น็ะเป็นใรไม่ไ้นอาเนเนะ และ อาโออิ โยมีฮิโรอิและอาาเนะอยามสนับสนุนอยู่เรื่อยไป ัเ่นวันนี้
"ฮิโระ อาาเนะุ อาโออิั วันนี้เราะเล่นอะไรันี" เ็ ๆ นั่รวมันเป็นวลม่อนที่เนเนะะเอ่ยถามออมานแร
"เอาเป็นเมนี้ไหม truth or dare " อาโออิเสนอึ้นมา
"มันือเมอะไหรเหรออาโอั" ฮิโรอิถาม
"ริหรือท้ายัไหล่ะ! เราะใ้วหมุน วหยุที่ใรนนั้น้อเลือระหว่า ริ หรือ ท้า" อาโออิอธิบายพร้อมใ้มือประอบท่าทาไป้วย
"เล่นสิๆ ฮิโระับอาาเนะุเล่นไหม?" เนเนะอบลทันทีพร้อมหันไปถามพี่สาวฝาแฝอน
"ไ้อยู่แล้วเนเน่เล่นฮิโระ็้อเล่นสิ" ฮิโรอิหันไปยิ้มแ่ให้น้อสาว แล้วหันไปถามเ็หนุ่มพี่นั่้าๆัน "เล่นป่ะอาาเนะ?" ่วหลัๆมานี้ฮิโรอิและอาาเนะ่อน้าะสนิทันเนื่อา ทั้สออย่วยสอสาวและเป็นที่ปรึษาอันและันอยู่บ่อยๆ
"เอาสิ"เ็ายอบล อาโออิที่เห็นแบบนั้น ึหยิบวน้ำอนออมาหมุน
แร๊
เสียวน้ำหมุน และหยุลที่เ็ายประำลุ่ม
"อาโออิอถาม่อนนะ อาาเนะุ ริ หรือ ท้า ๊ะ?" เ็สาวผมม่วเอ่ยถาม อาาเนะมีอาารประหม่ำเล็น้อย
"เอาเป็นริแล้วันรับ"
"อืมม... ่วนี้อาาเนะุทำอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า๊ะ" อาโออิถาม
"เรียนพวศิลปะารป้อันัวนิหน่อยรับ เอาไว้ใ้ปป้อทุนไ" อาาเนะยิ้ม
"าอาาเนะ" ฮิโรอิพูพร้อมผลัวไปทาอเ็าย เ็ ๆ เล่นันนะวันเริ่มล้อยล เมื่อเล่น้ำไป้ำมาึทำให้เิอาารเบื่อึ้นมา
ฮิโรอิเสนอึ้นมา "เล่น่อนแอบันไหมหล่ะ?" ที่เหลือเห็น้วย ในราแรเนเนะไ้เป็นผู้หา เธอพบฮิโรอิเป็นนแร าม้วย อาโออิและอาาเนะามลำับ าที่สอมีอาโออิเป็นผู้หา เธอเอ อาาเนะนแรเพราะัวเาเ้าไปหลบไม่ทัน าม้วย เนเนะ และฮิโรอิ นมาถึาที่ฮิโรอิเป็นผู้หา เธอสามารถหาเพื่อนๆทั้สออเธอไ้ แ่ลับไม่สามารถหาน้อสาวฝาแฝอนไ้เสียที
"อาโอั... ไม่เห็นเนเน่เลยเหรอ" ฮิโรอิน้ำาลอ ถึัวเ็สาวะมีใบหน้าที่ออไปทาเย็นา แ่เธอลับอ่อนไหวมาในเรื่ออน้อสาวฝาแฝ "โอ๋ ๆ ฮิโระไม่ร้อนะ ๆ เี๋ยวพวเรา่วยันหาโอเไหม?" อาโออิพยายามปลอบฮิโรอิ ทิ้อ เ็น้ำา อะไร่าๆ็แล้ว แ่ยัไม่สามารถทำให้ร่าเล็หยุร้อไห้ไ้
"..." อาาเนะที่เป็นท่าไม่ีมาั้แ่้นไ้เินเ้ามาสวมอฮิโรอิที่ำลัสะอื้นอยู่ อาาเนะยมือลูบศีรษะอเ็สาวราวับว่าเป็นพี่ายอเ็สาวนหนึ่ " ไม่ร้อเนอะ ถ้าเนเนะเห็นว่าฮิโระร้อไห้แบบนี้เนเนะะรู้สึยัไเนี่ย? เอาแบบนี้ เรารีบไปหาเนเนะีว่าไหม? " เ็ายมอฮิโรอิที่พยายามเ็น้ำานเอให้หายไป อาาเนะ้มลหาผ้าเ็หน้าอน่อนะส่ให้ฮิโรอิ "อบุ"
เ็ ๆ พาันเินามหาเนเนะันทั่วบริเวนั้นว่าั่วโม โนวะวันนั้นเริ่มทอแสอ่อนล้าลเรื่อยๆ แ่็ยัไม่พบเนเนะอี ฮิโรอิเริ่มใเสียอีรา
"นี่ นั่นใ่พี่สาวเธอไหม?" เสียอเ็หนุ่มที่ำลัะ้าวเ้าสู่วัยรุ่นัึ้น ฮิโรอิเหลือบมอไป เห็นเป็นน้อสาวฝาแฝอเธอถูอุ้มโยเ็หนุ่มผมสีำวัย 12 ปี นัยน์าสีทอทอมอมาที่ฮิโรอิอย่าพิารา
"ใ่่ะ อบุมา ๆ นะะ" เนเนะลาอ้อมออเ็หนุ่ม่อนะวิ่มาหาฮิโรอิที่เินมาหา่อนอยู่แล้ว เนเนะลูบแ้มพี่สาว่อนะพู "แ ฮิโระเป็นอะไร ร้อไห้ทำไม เ้าแ่หลทา--อ๊ะ!" ฮิโรอิถึัวเนเนะเ้ามาอเอาไว้ เนเนะทำไ้เพียลูบหลันเป็นพี่เบา ๆ เท่านั้น
เมื่ออนพอใแล้ว ฮิโรอิึเินมาอบุพี่ายที่พาน้ออนมาส่ "อบุมา ๆ นะะ ที่ไม่เอาเ็นนี้ไปปล่อยไว้ที่วั" ระหว่าพูไป็โยหัวน้อสาวไป
"อ่อ ไม่เป็นไร มันไม่ใ่เรื่อหนัหนาอะไร แ่อย่าให้น้อสาวเธอไปที่แบบนั้นอีแล้วัน" เ็หนุ่มโบมือลและหมุนัวลับไปทาเิม
"เนเนะั ไปไหนมาหน่ะ รู้ไหมว่าฮิโระับพวเราห่วแ่ไหน" อาโออิุ
"แหะ ๆ พอีเินหลนิหน่อย พี่ายนนั้นมา่วยพอี ฮิโระอย่าฟ้อุแม่นะ" เนเนะยิ้มแห้
"ให้รั้เียวนะ" ฮิโรอิพอแ้ม
และพวเราสอพี่น้อ็มาพบับพี่ายนนี้ในอีหปีให้หลั ในานะุรูสอนพิเศษ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น