FIC boku no hero academia X kimetsu no yaiba |Different world| #ฟิคเด๋อกับเด๋อมาเจอกัน

ลำดับตอนที่ #2 : เด๋อกับเด๋อมาเจอกัน : CHAPTER 02 (100/100)

คำเตือน

แฟนฟิคเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง มีการอ้างอิงจากอนิเมะเรื่อง kimetsu no yaiba 

เป็นแนวข้ามโลก ตัวละครหลักคือ โทโดโรกิ โชโตะ

อยากเห็นโมเม้นคุณชายจอมเด๋อกับคุณกิยูผู้เด๋อกว่า ติดตามกันเยอะๆนะ♥

EP.02

         

  

*ยังไม่ได้แก้คำผิด*

แปะ แปะ แปะ

ปวดหัวชะมัด

คิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากันเหมือนคนนอนไม่สบายตัว เปลือกตาขยับเล็กน้อยก่อนที่ดวงตาสองสีจะค่อยๆลืมขึ้นอย่างช้าๆ ภาพตรงหน้าคือดวงตาใสแป๋วสีชมพูของเด็กผู้หญิงคาบกระบอกไม้ไผ่พร้อมกับเสียงอู้อี้ที่พยายามสื่อสารกับเด็กหนุ่มผมสองสีที่พึ่งได้สติหลังจากโดนยานอนหลับชนิดแรงของเสาหลักแมลงเข้าไปหมดหลอด

“นะ...เนซึโกะ...อย่าไปรบกวนเขาสิ”

ทันจิโร่ที่พึ่งได้รับอนุญาตจากเจ้าของคฤหาสน์ผู้มีตำแหน่งเป็นนายเหนือหัวของเหล่านักล่าอสูร ถึงกับหน้าซีดปากสั่นและพยายามห้ามน้องสาวสุดที่รักไม่ให้รบกวนเด็กหนุ่มในชุดแปลกๆที่ลืมตาจ้องมองนิ่งไม่ขยับไปไหน

ว่าแต่เนซึโกะรู้จักคุณคนนั้นด้วยงั้นเหรอ?

“ฟื้นแล้วหรือหนุ่มน้อยผู้มีสีผมประหลาด”

“..!!!..”

เสียงที่ไม่คุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลัง ก่อนที่ร่างของเขาจะถูกผู้ชายมีแผลเต็มตัวกับสายตาและนิสัยเหมือนหมาบ้าบาคุโกราวกับแกะ กระชากให้เขาลุกขึ้นนั่งคุกเข่าให้เจ้าของประโยคที่ดูเหมือนจะมีอำนาจมากที่สุด ดวงตาสองสีกวาดมองรอบข้างอย่างต้องการสำรวจรายละเอียด กลุ่มคนแปลกหน้าที่นับผ่านๆเกือบสิบคน ก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่ที่เจ้าของดวงตาสีครามหม่นกับฮาโอริสองสีที่กำลังจ้องมาทางนี้อยู่พอดี

ไอ้คนหน้าตายด้าน

คิ้วของโชโตะกระตุกถี่ยิบเมื่อเห็นบุคคลที่ถูกบันทึกไว้ในบัญชีดำว่าเป็นคนที่โทโดโรกิ โชโตะคนนี้เหม็นขี้หน้ารองลงมาจากเจ้าพ่อบ้า และดูเหมือนอีกฝ่ายก็ดูจะมีความคิดเดียวกับเขาเหมือนกัน

“เฮ้ย!! นายท่านเขาถามแกทำไมไม่ตอบฮะไอ้เด็กเวร!!”

เสียงตะคอกของคนด้านบนเรียกความสนใจให้เงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะหันไปมองบุคคลที่เจ้าคนนิสัยเหมือนหมาบ้าบาคุโกบอกว่าเป็นนายท่านกำลังนั่งส่งยิ้มใจดีมาให้เขา พร้อมกับเด็กแฝดที่หน้าเหมือนกันจนแยกไม่ออกว่าใครเป็นพี่ ใครเป็นน้อง

ที่นี่ที่ไหนอีกล่ะเนี่ย

“เฮ้ย!! เป็นใบ้รึไงวะ!!!”

ชายหนุ่มผู้มีตำแหน่งเป็นถึงเสาหลักแห่งลมถึงกับหน้าแดงแปร๊ดด้วยความโกรธสุดขีด เมื่อไอ้เด็กเวรตรงหน้ามันเมินเขาเหมือนกับธาตุอากาศ ไหนจะใบหน้าตายด้านกับสายตาอึนๆที่เอาแต่มองนู่นมองนี่ก่อนจะจ้องมองนายท่านด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเหมือนเดิมไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลยสักนิด

ไอ้ท่าทางกวนประสาทนี่มันเหมือนใครบางคนที่เขาโคตรจะเกลียดแสนเกลียดชะมัด ว่าแล้วก็เหล่มองชายหนุ่มผมดำสวมฮาโอริสองสีที่ยังไม่รู้ตัวว่าถูกเกลียดไปแล้วกี่คน

“ปล่อยเขาก่อนเถอะซาเนมิ”

“แต่ว่านายท่าน…”

“ฉันอยากถามอะไรเขานิดหน่อย ไม่เป็นอะไรหรอกดูเหมือนเด็กคนนี้ก็ต้องการถามอะไรจากฉันเหมือนกัน”

“ชิ!!”ซาเนมิสบถเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะผลักเด็กหนุ่มปริศนาที่ถูกมัดเอาไว้ไม่ต่างจากทันจิโร่ก่อนหน้านี้ จนใบหน้าของเด็กหนุ่มเกือบจะกระแทกกับเสื่อทาทามิแต่ก็ได้เนซึโกะคว้าเอาไว้ได้ก่อน

“อู้วๆๆๆ”

“อะไรของเธอห๊ะไอ้อสูร!!”

“นะ...เนซึโกะไม่เอานะ!!”ทันจิโร่หัวใจจะวายกับความก้าวร้าวของน้องสาวสุดที่รักที่ตอนนี้ดูเหมือนจะติดเด็กหนุ่มผมสองสีคนนั้นไปเรียบร้อย

ตอนที่เขาสลบมันต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเนซึโกะไม่เกาะติดเป็นตังเมแบบนี้หรอก

หรือว่าเนซึโกะจะมองเด็กหนุ่มคนนี้เป็นครอบครัวไปแล้วน่ะ!!!

“ซาเนมิ”

“ขอโทษครับนายท่าน”

ชายหนุ่มคุกเข่าทำความเคารพนายเหนือหัว ก่อนที่ทุกอย่างจะกลับเข้าสู่สภาวะปกติ ความเงียบกับสายตาของเสาหลักคนอื่นๆที่เอาแต่จ้องมองเด็กหนุ่มประหลาดที่ถูกหิ้วกลับมาด้วยฝีมือของเสาหลักวารีกับเสาหลักแมลงพร้อมกับข้อมูลเกี่ยวกับพลังลี้ลับของเด็กหนุ่มคนนี้ที่มันเหมือนกับมนต์อสูร ทั้งที่พวกเขาก็สำรวจแล้วว่าอีกฝ่ายเป็นมนุษย์

“เธอเป็นใครและมาจากที่ไหน?”

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครขัด อุบุยาชิกิ คางายะก็เข้าประเด็นชักถามประวัติเด็กหนุ่มปริศนาคนนี้ทันที สายตาที่แม้จะมืดบอดสนิทในไม่ช้าแต่ทว่าลูกสาวทั้งสองที่นั่งอยู่ข้างกันรับรู้ได้ว่าท่านพ่อนั้นกำลังสนใจพลังพิเศษของพี่ชายผมสองสีมากขนาดไหน

ซึ่งพวกเธอเองก็สนใจและอยากเห็นประติมากรรมน้ำแข็งนั่นเหมือนกัน

“ผมมาจากอีกโลกหนึ่ง”นานนับสิบนาทีที่เจ้าของกลุ่มผมสองสีจะเอ่ยตอบประโยคคำถามจากนายเหนือหัวแห่งองค์กรนักล่าอสูร ทว่าคำตอบที่ได้รับสร้างความฉงนให้กับทุกคนในบริเวณนี้เป็นอย่างยิ่ง

“อีกโลกหนึ่ง? หมายความว่ายังไง? เธอช่วยอธิบายให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม”

“….”โชโตะมองคนอายุมากกว่าตรงหน้าอย่างชั่งใจ ก่อนที่เขาจะขยับปากบอกถึงเหตุผลที่เขามาโผล่ที่โลกประหลาดแห่งนี้อย่างช้าๆ

“ผมถูกเพื่อนร่วมโรงเรียนทดลองอุปกรณ์ประหลาด ตอนแรกก็คิดว่าอาจถูกส่งไปที่ใดสักที่ในเมือง แต่พอสังเกตจากการแต่งกายของคนที่นี่มันทำให้รู้ว่าที่นี่ไม่ใช่โลกที่ผมอยู่”

 “อย่างงั้นหรือ แล้วพลังของเธอที่เหมือนกับมนต์อสูรช่วยบอกหน่อยได้ไหมว่ามันคืออะไร”

อุบุยาชิกิ คางายะพยักหน้าเข้าใจกับเรื่องราวที่เด็กหนุ่มเล่าออกมา แตกต่างจากเสาหลักคนอื่นที่พยายามเรียบเรียงความคิดอย่างเคร่งเครียด แต่ทุกอย่างถูกปัดทิ้งเมื่อสายตาทุกคู่เริ่มสังเกตว่าเชือกที่พวกเขามัดเด็กหนุ่มเอาไว้อย่างหนาแน่นเริ่มกลายเป็นน้ำแข็งและในที่สุดเด็กหนุ่มก็หลุดจากการจับกุมที่เหล่าเสาหลักอุตส่าห์ช่วยกันมัดชนิดที่ว่าไม่มีใครสามารถหลุดออกจากปมเชือกนี่ไปได้

แต่เด็กบ้านี่มันหลุดได้อย่างง่ายดายเหมือนปลอกกล้วยเข้าปาก!!

“เย็นจัง”

ทันจิโจ่ที่แม้จะเกาะอยู่ชานบ้านแต่ก็ยังได้รับความเย็นยะเยือกจนอดจะถูมือไปมาเพื่อหาความอบอุ่นให้แก่ตัวเองไม่ได้ และคนที่โดนผลกระทบมากที่สุดคนหนีไม่พ้นชินาสึกาวะ ซาเนมิ เสาหลักลมที่ถึงกับต้องกระโดดหนีมาอยู่ร่วมกันเสาหลักคนอื่นกันเลยทีเดียว

โทโดโรกิไม่ได้สนใจสีหน้าของคนสวมฮาโอริคนอื่นๆ มือข้างขวาถูกยกขึ้นในระดับสายตาก่อนจะสร้างประติมากรรมน้ำแข็งให้เป็นรูปดอกไม้ชนิดเดียวกับที่ติดอยู่บนหัวของเด็กแฝดทั้งสอง น้ำเสียงเอื่อยๆราบเรียบไม่มีสะดุดเอ่ยกับเจ้าของคฤหาสน์ว่า

“มันเรียกว่าอัตลักษณ์”

“อัตลักษณ์?”

“ถ้าที่นี่คงจะเรียกพลังพิเศษสินะ มันเป็นพลังที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดอาจจะได้จากฝั่งพ่อหรืองฝั่งแม่ หรือจะได้จากทั้งสองมารวมอยู่ในร่างเดียวกัน ที่โลกของผมทุกคนมีอัตลักษณ์กันหมด”

“นายจะบอกว่าที่โลกของนายมีพลังแบบนายกันทุกคนงั้นเหรอ!!”

เสียงตะโกนของชายหนุ่มร่างบึกที่โพกหัวผู้มีตำแหน่งเป็นถึงเสาหลักเสียงตะโกนลั่น ใบหน้าตกใจกับสายตาไม่อยากเชื่อว่ามนุษย์จะมีพลังร้ายกาจเหมือนมนต์อสูร ถ้าหากพวกเขาลองไปเหยียบที่โลกของเด็กนี่คงไม่ต่างจากคนธรรมดาเป็นแน่

“ไม่ใช่ทั้งหมด” ใบหน้าที่มีรอยแผลเป็นด้านซ้ายส่ายไปมา “อาจจะมีส่วนน้อยที่เป็นเพียงแค่คนธรรมดาไร้การยอมรับนับถือจากคนที่มีอัตลักษณ์”

“แล้วพลังของเธอคือน้ำแข็งอย่างเดียวงั้นหรือ จากที่ฉันเห็นมีแต่มือข้างขวาที่เธอสร้างน้ำแข็งขึ้นมา และข้างซ้ายของเธอล่ะมันคือพลังอะไร?”

“….”เด็กหนุ่มไม่ตอบเพียงแต่ยื่นดอกไม้น้ำแข็งให้กับเด็กสาวฝาแฝดที่รับมันมาด้วยสีหน้าดีใจ ก่อนที่เขาจะยกมือซ้ายขึ้นมาพร้อมกับปลดปล่อยความร้อนที่มีอุณหภูมิสูงขึ้นจนรู้สึกได้

พรึบ!!

“..!!!..”

เปลวเพลิงสีส้มเปล่งประกายอยู่บนมือข้างซ้าย โดยที่มือข้างขวาก็สร้างกลุ่มก้อนน้ำแข็งขนาดย่อมขึ้นมาเป็นการให้คำตอบกับทุกคนในบริเวณนี้ว่าอัตลักษณ์ของเขาคืออะไร

“พระเจ้า...บอกฉันทีสิว่าฉันกำลังฝันอยู่”หญิงสาวผมสีชมพูผู้มีตำแหน่งเป็นเสาหลักความรักถึงกับเอ่ยออกมา ดวงตาคู่นี้จ้องมองมือทั้งสองข้างของเด็กหนุ่มผมสองสีอย่างไม่อยากเชื่อว่าสิ่งที่เธอเห็นนั้น มันร้ายกาจยิ่งกว่ามนต์อสูรที่เคยเจอมาเสียอีก

เด็กคนนี้เป็นมนุษย์แน่หรือ?

ที่โลกนั้นมีพลังแบบนี้เป็นส่วนใหญ่เลยสินะ

เด็กนี่อันตรายยิ่งกว่าอสูรสิบสองจันทราเสียอีก

“ผมตอบข้อสงสัยกับคุณหมดแล้ว ได้เวลาผมถามคุณกลับบ้าง”โชโตะที่โชว์พลังให้คนอื่นดูจนพอใจ ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมก่อนที่เขาจะถามเรื่องราวของโลกใบนี้จากคนที่ดูเหมือนจะตอบข้อสงสัยของเขาได้อย่างละเอียดถี่ถ้วน

“อสูรคืออะไร? ทำไมพวกคุณถึงคิดว่าผมเป็นอสูร ไหนจะใช้ดาบนั่นตัดคอผมไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง”ไม่จำเป็นต้องถามทีล่ะคำถาม เพราะสำหรับโทโดโรกิ โชโตะนั้นแค่ถามออกไปให้หมด ทุกอย่างที่สงสัยก็จะถูกคลี่คลายทันที

เหมือนกับที่เขาเอ่ยถามมิโดริยะไปประมาณสิบคำถามในประโยคเดียวกัน เพื่อนสนิทหัวเขียวก็ตอบกลับมาได้ทั้งหมด และเขาคิดว่าคนตรงหน้าก็น่าจะตอบสามคำถามที่เขาเอ่ยออกไปได้เช่นกัน

“อสูรคืออดีตมนุษย์ที่ถูกฆ่าหรือทำให้เปลี่ยนไป อาหารของพวกมันคือเนื้อมนุษย์ ทุกวันนี้มนุษย์มักถูกฆ่าโดยอสูรซึ่งเริ่มมีจำนวนมากขึ้นสร้างความเดือดร้อนไปทั่ว เพราะเหตุนั้นจึงได้มีองค์กรนักล่าอสูรขึ้นมาเพื่อกำจัดอสูรร้าย”

“….”

“และเหตุที่เธอถูกทางพวกเราเหมารวมว่าเป็นอสูร เพราะมันมีอสูรที่สามารถใช้พลังพิเศษได้เราเรียกมันว่ามนต์อสูร และพลังของเธอมันเหมือนกับมนต์อสูรเลยทำให้พวกเราคิดว่าเธอคืออสูรที่ต้องถูกกำจัด”

“….”

“ซึ่งจุดอ่อนของอสูรนั้นคือการตัดศีรษะด้วยดาบชนิดพิเศษที่มีเพียงแค่เหล่าองค์กรนักล่าอสูรเท่านั้นที่ได้ครอบครองมัน แน่นอนว่ารัฐบาลไม่รู้หรอกว่ามีองค์กรนี้อยู่”

“….”

โชโตะพยักหน้าเข้าใจเรื่องราวของโลกใบนี้ ดูเหมือนว่าอสูรในโลกนี้จะแตกต่างจากวิลเลินที่โลกของเขาราวฟ้ากับเหว อสูรกินเนื้อมนุษย์เป็นอาหารไม่ต่างจากซอมบี้ในหนังที่เขาเคยไปดูกับพวกอีดะ เพียงแค่มันมีสติปัญญามากกว่าซอมบี้พวกนั้น โดยเฉพาะอสูรที่สามารถใช้พลังพิเศษนี่ได้ นั่นเท่ากับว่าตัวเขาตอนนี้ได้มาอยู่ในโลกที่แสนอันตรายแล้วน่ะสิ

“อ้อ อาหารโปรดอีกอย่างของอสูรคือมนุษย์ที่มีเลือดหายาก เพราะหากอสูรได้กินมันเข้าไปก็เหมือนกับกินมนุษย์ 50 คนหรือ 100 คนหรืออาจจะมากกว่านั้น แน่นอนว่าตัวเธอคือโปรตีนชั้นยอดของพวกมันและเหตุนี้เธอถึงได้ถูกกิยูหิ้วกลับมาที่ศูนย์ใหญ่พร้อมกับเด็กสองคนนี้”

“อ่า”

ถ้าหากเขาไม่ถูกไอ้คนฮาโอริสองสีพากลับมาด้วย ป่าคงกลายเป็นอาหารของอสูรพวกนั้นแล้วแหงมๆ โชโตะก้มมองเด็กสาวคาบกระบอกไม้ไผ่ที่เอาแต่กอดเอาแต่ซบเขามาตั้งแต่เมื่อกี๊นี้แล้ว ใบหน้าที่เปี่ยมล้นไปด้วยความสุขมันทำเอาเด็กหนุ่มที่เป็นลูกคนเล็กของบ้านโทโดโรกิถึงกับมีออร่าฟูนุ่มออกมาจากร่างกันเลยทีเดียว

“เด็กคนนี้ก็เป็นอสูรงั้นเหรอ?”น้ำเสียงราบเรียบกับใบหน้านิ่งเฉยหันไปถามเด็กหนุ่มที่มีแผลเป็นบนหน้าผากที่กำลังจ้องมองมาที่เขาด้วยสีหน้าวิตกกังวล

เหมือนกับมิโดริยะเลยแฮะ

“คะ...ครับ...เธอเป็นน้องสาวของผมเอง”

“อ่า”มือหนาลูบผมสีดำของเด็กสาวตรงหน้าไปมา และดูเหมือนอีกฝ่ายจะชอบมากเสียด้วย รอยยิ้มบางเบาเผยบนมุมปากที่เรียบสนิทเพียวเสี้ยววิก่อนจะกลับมาเป็นดั่งเดิม

ใบหน้าที่มีความหล่อและถูกสเปคสาวๆ แม้จะมีรอยแผลเป็นด้านซ้ายแต่ก็ยังคงความหล่อไม่แปรเปลี่ยน เพียงแต่เด็กหนุ่มคนนี้ดันมีสีหน้าตายด้านเหมือนกับใครบางคนในกลุ่มเสาหลักเปี๊ยบ

ว่าแล้วสายตาของเสาหลักคนอื่นๆก็เหล่มองเสาหลักวารีที่ยังคงหน้านิ่งเหมือนรูปปั้นเช่นทุกวัน

อ่า...เหมือนกันจริงๆนั่นแหล่ะ

“นายชื่ออะไร?”

“เอ๊ะ...ผะ...ผมเหรอ?”ทันจิโร่มองซ้ายมองขวา ก่อนจะยกนิ้วชี้เข้าหาตัวเอง ใบหน้าประหม่ากับน้ำเสียงสั่นๆนั่นมันทำให้นึกถึงเพื่อนสนิทหัวเขียวซ้อนทับขึ้นมา

ต่อให้ต่างโลกก็ยังมีคนนิสัยเหมือนกับนายเลยนะมิโดริยะ

“อือ”

เด็กหนุ่มผมสองสีพยักหน้าขึ้นลง แม้สีหน้าจะเรียบเฉยเรียกความหมั่นไส้จากเสาหลักบางคน แต่แววตาสองสีชวนน่าค้นหานั้นกำลังเปล่งประกายระยิบระยับให้กับเด็กหนุ่มตรงหน้า จนคนโดนสายตาสว่างจ้านั่นอดจะเขินอายขึ้นมาไม่ได้

อ่า...นี่มันอิเคแมนชัดๆ

“คามาโดะ ทันจิโร่ครับ! ส่วนน้องสาวผมชื่อคามาโดะ เนซึโกะ”

“อ่า”

เด็กหนุ่มมองสองพี่น้องสลับไปมา มือข้างขวาสร้างกระต่ายน้ำแข็งขึ้นมาก่อนจะมอบให้กับคามาโดะคนน้อง และไม่ลืมเผื่อให้กับเด็กแฝดทั้งสองที่ไม่รู้ว่าตอนนี้กลายเป็นห้าตั้งแต่เมื่อไหร่ มีเพียงแค่คนเดียวที่มีผมสีดำที่เหลือก็สีขาวหมด สายตาที่เหมือนวงคลื่นกับสีหน้าที่ดูไม่ออกว่าเด็กทั้งห้ามีความรู้แบบไหน แต่ในสายตาของผู้เป็นพ่ออย่างคางายะนั้นมองออกว่าลูกๆของเขานั้น...

ตกหลุมชอบเด็กหนุ่มผมสองสีเป็นที่เรียบร้อย

“โชโตะ”

“เอ๊ะ?”

“โทโดโรกิ โชโตะ”

น้ำเสียงเอื่อยๆกับใบหน้าเรียบนิ่งเอ่ยกับคามาโดะคนพี่ พร้อมกับรอยยิ้มบางเล็กน้อยมอบให้แก่เด็กหนุ่มที่ยืนทำหน้าช็อกค้างแข็งเป็นหินอย่างน่าขบขัน ก่อนที่ประโยคต่อมาจะเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ

“ยินดีที่ได้รู้จักทันจิโร่ เนซึโกะ”

[100/100]

#ฟิคเด๋อกับเด๋อมาเจอกัน

แท็กนี้เอาไว้เล่าความเด๋อของทั้งสอง (หรือสามกันนะ) หลังจากอ่านจบนะคะ

รู้สึกว่าคุณชายโชโตะจะไบเอสเป็นที่เรียบร้อยแล้วนะคะ

มองเสาหลักเป็นธาตุอากาศ แต่มองสองพี่น้องคามาโดะเป็นบุคคลที่น่าคบหาในโลกนี้

ตอนนี้ไม่มีอะไรมากค่ะ คุณชายยังเด๋อไม่เท่าไหร่

แต่ตอนหน้าและตอนต่อๆไปได้เด๋อแข่งกับคุณพี่กิยูแน่นอนค่ะ

เลือกทีมรอกันได้เลย

#ทีมคุณชายจอมเด๋อที่ไบเอสมาตั้งแต่ต้นเรื่อง

#ทีมคุณเสาหลักวารีที่เด๋อจนถูกเกลียดไม่รู้ตัว

หรือ...

#ทีมน้องหมอกเด๋อมองแต่เมฆไปวันๆ (ยังไม่เปิดโหมดเด๋อกับคุณชาย)

ชอบก็เม้น ถูกใจก็ติดตามจ้า