ลำดับตอนที่ #2
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : หึง
"วันนี้ะออไปเที่ยวหรอ" มาร์เอ่ยถามเมื่อเห็นแบมแบมเินออมาาห้อน้ำ้วยเสื้อผ้าทีู่็รู้ว่าไม่น่าะใส่อยู่บ้านแน่ๆ
"ฮะ เมื่อวานยูยอมวนไปเที่ยวน่ะเพราะวันนี้พวเราว่าันทั้วัน" แบมแบมอบออไปและัเสื้อผ้าเพราะเมื่อี้เ้าห้อน้ำมา
"หรอ...อืมเที่ยวเผื่อ้วยแล้วันนะ" มาร์ยิ้มให้นัวเล็แ่ริๆเาอยาอไป้วยมาว่าะพูแบบนั้น
"มะ...มาร์ฮยอ ไป้วยันไหมฮะ" แบมแบมัสินใพูึ้นเมื่อเห็นอีนทำท่าะเินเ้าห้อไป "ไปหลายๆนสนุี..."
"แบมแบมออไปเที่ยวะ....ัน..." ยูยอมที่เปิประูห้อออมาอย่าื่นเ้นะัเมื่อเห็นเพื่อนำลัยืนุยะพี่ให่อยู่ "มาร์ฮยอ"
"ริๆ็ีนะ...ำลัเบื่อๆอยู่เหมือนัน" มาร์ไม่ไ้สนในที่พึ่ออมาาห้อและอบรับแบมแบมไป โอาสมานานี้ไม่ว้าไ้ไ
"ริหรอฮะ ><"
"ั้นรอแป๊ปนึนะ เ้าไปหยิบเสื้อ่อน" มาร์พูและเินเ้าไปในห้ออน
"อะไรันหรอ?" ยูยอมถามและมอนัวเล็อย่าๆ
"มาร์ฮยอไป้วยน่ะ ไปหลายๆนสนุี" นัวเล็พูอย่าีใโยไม่ ทันสัเว่ายูยอมำลัมออยู่
"ั้นหรอ...." ยูยอมพูับัวเอแผ่วเบา
"อะไรนะ?"
"อ่อปะ..."
"เสร็ละ ไปันเถอะ" ยัไม่ทันะไ้พูอะไรมาร์็เินออมาาห้อพอียูยอมึไม่ไ้พู่อเพราะเห็นนัวเล็หันไปสนใมาร์แทนน
ทั้สามเินออมาาึหอพัและลันว่าะไปหาอะไรินัน่อนะไปเินเล่นันที่เมีย่อเพราะริๆ็ไม่รู้ะไปไหนันี พอรู้ว่ามีวันหยุ็รีบลันออมาเที่ยวโยไม่ไ้วาแผ่นอะไรเลยึัสินใว่าะูันไปเรื่อยๆโยมาร์เป็นนับรถพาเ็แสบทั้สอนออมา
"ว่าแ่ะแวะหาอะไรินันีล่ะฮะ" แบมแบมหันไปถามมาร์ที่ับรถไปเรื่อยๆามเส้นทาถนนและหันไปถามเพื่อนที่นั่้าหลั "ไปหาอะไรินที่เมียเลยมะหรือูๆแถวนี้"
"นายอยาินอะไรล่ะแบมแบม ินร้านเนื้อย่าีมะ" ยูยอมยิ้มอบเพื่อนเพราะรู้ใว่านัวเล็้ออยาินแน่ๆ
"อื้อ! นั่นสิ พูละอยาินเลยอะ"
"ั้นไปินร้านที่เยไปถ่ายรายารไหม อยู่ใล้ๆนี้เอ" มาร์เสนอึ้นเมื่อนึถึร้านอร่อยึ้นมาไ้
"ั้นไปร้านนั้นแหละฮะ"
หลัาลันไ้มาร์็ับรไปยัร้านนั้นทันที แ่เพราะนี่็เือบเที่ยแล้วนในร้านึ่อน้าเยอะและยิ่พวเาเป็นไออลทำให้นเริ่มมานสนใ เมื่อหนุ่มหน้าาีทั้สามเินเ้ามาในร้าน มาร์เลือนั่โ๊ะที่อยู่แทบะในสุเพราะ้อารวามเป็นส่วนัวแบมแบมและยูยอมึเินไปนั่เ้าอี้ฝั่ร้ามมาร์
"ั้นันสั่ให้นะ เราอบินเหมือนๆันอยู่แล้วนี่เน้อ" ยูยอมหยิบเมนูึ้นูและหันไปหานัวเล็้าๆทีู่เมนูในมืออยูยอมอยู่้วยเหมือนัน
"อือ เอาั้น็ไ้" มาร์ลอบมอนัวเล็ผ่านเมนูที่ถือไว้ละแอบถอนหายใเบาๆ...ะให้ทำไไ้ล่ะในเมื่อยูยอมับแบมแบมสนิทันมาั้แ่ไหนแ่ไรแล้วนี่
"สั่อาหารรับ" ยูยอมเรียพนัานสั่เมนูที่นและแบมแบมอบิน่อนที่มาร์ะสั่่อ พอพนัานรับเมนูอาหารมารบึเินออไป
"เป็นอะไรหรอแบมแบมทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ" มาร์สัเนัวเล็ที่นั่ทำหน้าแปลๆมาสัพัแล้ว
"หืม? ไม่สบายหรอ?" ยูยอมหันไปมอนัวเล็้าๆและยมือึ้นอัหน้าผาแ่แบมแบมลับปัมือหนาอออย่าใ
"ทำไรน่ะยูยอม...นมอเยอะแยะ" แบมแบมเอามือปิหน้าัวเอไว้และพูเสียอู้อี้
"็พวเ้ารู้ัพวเราไ ีะอีไม่ใ่หรอ" ยูยอมถามอย่าไม่เ้าใ นมอ็แปลว่ารู้ัพวเราไทำไม้อปิหน้า้วย?
"็พวเาเอาแ่ถ่ายรูปและ็มอแบบนั้นน่ะ...นี่มันเวลาพัอพวเรานะ ันรู้สึแปลๆนี่" แบมแบมทำหน้ามุ่ยมอยูยอมเหมือนเ็ๆนเพื่อนหลุหัวเราะออมา
"ยัไม่ินอีหรอ มันเป็นเรื่อปิที่นเ้าะสนใพวเรา อย่าไปใส่ใเลย" มาร์พูและวามือลบนหัวอนร้ามเพื่อปลอบ
"เห้อ...."แบมแบมไม่ไ้ปัมือออแ่ลับถอนหายใและฟุบไปบนโ๊ะแทน
"เอ่อ...แบมแแบม?" เสียเล็เอ่ยึ้นนทุนหันไปมอ
"พี่เนล์!" แบมแบมยิ้มว้าหลุเรียอีนเป็นภาษาไทย
"โล่อ...นึว่าไม่ใ่ ไม่ไ้เอันนานเลย นายูีึ้นนะ...ูีว่าในโปสเอร์ัวใหม่อี" เนล์มอน้อายที่แทบไม่่อยไ้เอันละพูเป็นภาษาไทย
"ือ ไม่ไ้เอั้นาน ิถึั ><" แบมแบมลุึ้นไปอพี่ายนสนิทนทั้มาร์และยูยอมมออย่าใระนแปลใ
"อ่อใ่! มาร์ฮยอ ยูยอม นี่เนล์ฮะริๆอาะรู้ัในานะไออลว nct แล้วแ่ว่าอยาให้รู้ัในานะเพื่อนสนิทอผมอีนน่ะ" แบมแบมลายอ้อมอและแนะนำเพื่อนให้มาร์และยูรู้ั
"เพื่อน? ันไม่เห็นรู้ว่านายสนิทะเนล์ฮยอเลย" ยูยอมถามออไปเพราะไม่เยเห็นนัวเล็พูถึเนล์สัรั้ทั้ๆที่น็เยบอเพื่อนว่าปลื้มเนล์ั้แ่ hit the stage เพราะเ่
"็เริ่มุยันเยอะๆอนที่นายไป hit the stage นั่นแหละ" แบมแบมบอเพื่อนและหันมายิ้มให้น้าๆที่ยืนอเอวแบมแบมอยู่
"ั้นนั่่อนสิ นายมานั่ับันมายูยอม" มาร์วนเนล์นั่และบอให้ยูยอมมานั่้าน
"อบุรับ" เนล์ยิ้มหวานให้มาร์และเินมานั่ับแบมแบม
ุยันไ้สัพัอาหาร็มาเสิร์ฟเนล์ึร่วมินอาหาร้วยันโยระหว่าารินอาหารเนล์และแบมแทบะุยันเป็นภาษาไทยะหมมาร์และยูยอมเลยทำไ้แ่นั่ฟัๆและินอาหารไปๆ ินเสร็แบมแบมวนเนล์ ไปเที่ยว่อ้วยันเพราะเลน์บอว่าว่าๆเหมือนัน
ลายเป็นว่าทริป่วบ่ายที่เหลือแบมแบมัวิับเนล์ไม่ห่านสอหนุ่มที่มา้วยแทบไม่มีัวน ทั้เนล์และแบมเอ็ุยันเป็นภาษาไทยนมาร์และยูยอมเ้าไปแทรแทบไม่ไ้เลย มีแ่บา่วที่ไ้พูุยันบ้าแ่สุท้ายร่าบา็ลับไปัวิเนล์แอยู่ี
"มาร์ฮยอ..."ยูยอมที่เินอยู่้าๆเรียพี่ให่
"อืม...ว่า?"
"ฮยอรู้เรื่อแบมะเนล์ฮยอมะ?" ยูยอมถามอย่าสสัยพรามอสอน้าหน้าที่เินหัวเราะิัันอยู่
"็รู้พร้อมๆะนายนั่นแหละ" มาร์มอยูยอมอย่าเอือมๆ นานายสนิทับแบมนานั้นนายยัไม่รู้เลย และันที่แ่แอบอบะรู้มั้ยล่ะ
"แบมแบม็รู้ว่าผมปลื้มเนล์ฮยอั้แ่อน hit the stage แล้วทำไมไม่เยบออะไรเลยนะ..." ยูยอมิไม่และมอนที่ัวเออบับนที่ปลื้ม
"ไม่รู้สิ...ันไม่ไ้สนิทับแบมแบมนานั้นะหน่อย" มาร์พูและเร่ฝีท้าวให้เร็วึ้น "นี่แบมแบม เนล์"
"ฮะ?" แบมแบมและเนล์ที่ำลัเินูอไปเพลินๆหันมาามเสียเรียอมาร์
"เินันมาั้นานแล้วไม่หิวหรือไ ไปินบิูัน" มาร์ี้ไปที่ร้านบิู้าหน้า
"็ีเหมือนันนะฮะเนล์ฮยอ อาาศร้อนๆแบบนี้ไปินอะไรเย็นๆันเถอะ" แบมแบมเย่าแนอ้อนพี่าย
"ั้น็ไ้ แ่ราวนี้พี่เลี้ยนะ เรใน่ะ" เนล์พูอย่าเินๆเพราะมื้อเมื่อี้ที่ินไปมาร์เป็นนออ่าอาหาร (ปล่อยพี่เ้าเลี้ยเถอะหมวยลูพี่เ้ารวย)
"ไม่้อห่วหรอฮะ! มาร์ฮยอน่ะรวยะาย เลี้ยไหวอยู่แล้ว" ยูยอมร่วม้วยและยิบาวนๆใส่มาร์
"พี่เลี้ยเอ็ไ้ นายเอ็เป็นเพื่อนแบมแบมเหมือนัน"
"แล้วถ้าไม่ใ่เพื่อนแบมะไม่เลี้ยหรอฮะ" เนล์พูพรามอมาร์้วยสายาแปลๆ่อนะหันไปพูภาษาไทยสั้นๆับนัวเล็ "บัน?"
"ะบ้าหรอ!?" แบมแบมโวยวายลั่นและปล่อยมือออาแนอเนล์ มาร์ับยูยอมไ้แ่ทำหน้าเพราะไม่เ้าใำที่เนล์พู
"ไปเถอะ" เนล์หัวเราะและับมือแบมแบมให้เินาม
ทุนเินมาร้านบิูและสั่มาินันอย่าละถ้วยโยแบมแบมและเนล์สั่เหมือนันือบิูสอเบอรี่เนล์ึัแบ่เนื้อสอเบอร์รี่ให้แบมแบมและอยสัเปิิริยาที่มาร์แสออมา
เพราะเนล์ิว่ามาร์้ออบแบมแน่ๆแ่หารู้ไม่ว่ามีอีหนึ่สายาที่เนล์ไม่ไ้สัเนั่น็ือยูยอมที่มอสัเารระทำอเนล์ว่ามันเินเพื่อน...หรือะแอบบันนะ
"นี่! ินเลอะเป็นเ็ๆไปไ้"
เนล์หันมาเห็นแบมแบมที่มีเศษสอเบอรี่เลอะอยู่็อหัวเราะไม่ไ้และหยิบทิูมาเ็ให้ ยูยอมที่มอเหุาร์รหน้าำ้อนแน่นมอาวาไม่่าามาร์ที่้อเหุาร์นั้นอย่าไม่่อยอบในั เนล์เห็นแบบนั้น็ลอบยิ้มออมาอยารู้สึสนุสนาน
. . .
. . . . .
"นี่แบมแบม" เนล์เรียนที่นั่เล่นโทรศัพท์อยู่เบาะ้าๆ
"หือ? มีอะไรหรอฮะ" แบมแบมถอหูฟัละหันมาหาเนล์
"อเบอร์อนายยัษ์้าหน้าันหน่อยสิ" เนล์พูเป็นภาษาไทยและมอนที่นั่อยู่เบาะหน้าน
"หือ? อบหรอ" แบมแบมแล้พูเป็นภาษาเาหลีให้เพื่อนัวเอไ้ยินแ่็ยัมอเนล์อยู่
"นี่! ทำบ้าอะไรอนายน่ะ" เนล์ปิปาแบมแบมไว้และยื่นหน้าระิบเป็นภาษาไทย ทั้มาร์และยูยอมมอระหลัันอย่าใที่แบมแบมอุทานออมาแบบนั้นเพราะทั้สอนไม่รู้ว่าเนล์พูอะไร
"ริ ไม่แล้และ....เอาโทรศัพท์มาสิ" แบมแบมหัวเราะและหยิบโทรศัพท์อเนล์มาเมมเบอร์อยูยอมให้
"แฮ่มๆ ทานี้ใ่หรือเปล่าทาไปบ้านนาย" มาร์ระแอมและถามเนล์เพราะอาสามาส่เนล์
"อ่อฮะ...เลื้ยวอย้าหน้านี่เลยฮะผมลรนี้แหละ" เนล์พอะรู้ว่ามาร์ไม่่อยพอในเท่าไหร่ที่ใล้ิแบมแบมนานี้
"เินีๆนะฮะ" แบมแบมโบมือลาพี่ายที่ำลัเ็บอลารถ
"วันนี้อบุทุนมานะฮะ นาย้วยนะแบมแบม" เนล์เห็นว่ามาร์ำลัมอผ่านระหลัอยู่ึนึสนุึ้นมา "บ๊ายบายนะ ุ๊บ!"
"อื้อ!!!" นัวเล็เบิาว้าเมื่อเนล์้มลมาหอมแ้มน่อนะเปิประูลารถไปแถมยัโบมือลาอีรอบึ่อยเินไป
"............" ไม่ใ่แ่แบมหรอที่ใ มาร์และยูยอมที่นั่อยู่้าหน้า็ใไม่แพ้ัน
"อะ...ออรถสิฮะ" แบมแบมลูบแ้ม้าที่โนหอมหน้ามุ่ยและสั่มาร์ที่มออย่าใับเหุาร์เมื่อี้ให้ไ้สิ
"อะ...อืมๆ"
ระหว่าทาลับภายในรถไม่มีเสียพูุยอะไรันเลยแถมบรรยาาศยัูน่าอึอัึ้นมาถนัานนัวเล็้อใส่หูฟัทำเป็นไม่สนในระทั่มาถึหอทุน็แยย้ายันไปอาบน้ำเ้าห้อเพราะึแล้ว
"เป็นไไปเที่ยวมา สนุไหม?" ินยอถามนที่เินเ้ามาในห้อแ่สายายั้อมอัวหนัสืออยู่
"็ีฮะ" แบมแบมยิ้มเือนอบินยอและถือถุระาษหนึ่ถุแยมาให้ินยอ "ผมื้ออมาฝาฮยอ้วยยยย"
"ให้ันหรอ!?" ินยอยิ้มหวานมอหน้าแบมแบมอย่าีใ แบมแบมไม่ทำให้ผิหวัเลยริๆ
"หนัสือฝึทำอาหารที่ฮยอบ่นวัน่อนน่ะฮะ เนล์ฮยอ่วยเลือ้วย" แบมแบมพูะมอินยอหยิบหนัสือออมาเปิู
"เล่มนี้แหละ อบุมาน๊าาาาา" ินยอยิ้มว้าีใที่น้อยัำไ้ว่าัวเอบ่นอยาไ้หนัสือเล่มนี้
"ั้นผมไปอาบน้ำ่อนนะฮะ" แบมแบมีใที่ินยออบ่อนะอัวออมาาห้อ
"เี๋ยวแบมแบม" ยูยอมที่เินามแบมแบมออมาาห้อว้าแนเล็ไว้แน่น
"ใหม มีไรหรอ" แบมแบมมอหน้าเพื่อนๆ
"อนอยู่บนรถเนล์ฮยออนายเป็นแฟนหรอ ยูยอมถาม้วยสีหน้าริั
"เห้ย! ะบ้าหรอ" แบมแบมหัวเราะออมาเมื่อนึถึเหุาร์บนรถ ถ้ายอมมี่น้อยรู้ว่าเนล์ฮยออเบอร์เาะทำหน้ายัไันนะ ริ!
"เราไม่ลนะ ถ้าไม่ใ่ทำไมไมุ่ยันเป็นภาษาเาหลี แล้วทำไมถึอุทานออมาว่าอบหรอ และหอมแ้มอี!" ยูยอมเปลี่ยนมาบีบไหล่นัวเล็แน่นนแบมแบมเริ่มรู้สึเ็บ
"เราเ็บนะยอม บอว่าไม่ใ่็ไม่ใ่สิ" แบมแบมพู้วยสีหน้าริัเพราะเริ่มรู้สึไม่ล้วยแล้ว
"แล้วทำไมนายถึไ้ยอมให้มันหอมแ้มล่ะ!"
"มันะมาไปละนะยู!"
"หะ...หอมแ้ม!?" ยอแอุทานอย่าใเพราะยอแและแบอมที่อยู่อีห้อเินออมาเพราะไ้ยินเสียนทะเลาะันหน้าประูห้อึเปิออมาูว่าใร
"ใรหอมแ้มแบมแบม!?" แบอมทำหน้ายัษ์เหมือนพ่อหวลูสาวเมื่อไ้ยินำพูอยูยอมที่หลุออมาเมื่อรู่
"มันแ่เรื่อเ้าใผิฮะ" แบมแบมแะมือยูยอมออและหันมาอธิบายับแบอมและยอแ
"ไม่ไ้เ้าใผิ หมอนั่นั้ใหอมแ้มนาย" ยูยอมึ่เถียึ่ฟ้อแบอม
"แล้วหมอนั่นเนี่ยใร นายบอื่อมาสิ" แบอมมอยูยอม
"เนล์ฮยอฮะ เราสนิทัน่ายเพราะเป็นนไทยเหมือนันเยๆ" แบมแบมถอนหายใและบอแบอมไป
"เนล์?...อ่อ และทำไม้อหอมแ้มนาย"
"เ้าแล้ผมเยๆฮะ ไม่ไ้ิอะไรันริๆ" แบมแบมบอามวามริ ถึแม้ะบอไม่หม็เถอะว่าทำเพราะะยั่วให้มาร์หึเยๆ "ผมไปอาบน้ำ่อนนะฮะ...เหนื่อยมาทั้วันละ"
"เี๋ยวแบมแบม...." ยูยอมทำท่าะเินามแบมแบมแ่็โนแบอมห้ามไว้
"พอเถอะน่า แบมบอว่าแ่แล้็แ่แล้สิ" แบอมปรามน้อและเินเ้าห้อไปับยอแ
"ัน้อรู้ให้ไ้!" ยูยอมำมือแน่นมอทาที่แบมแบมเินไป อนนี้ทำอะไรไม่ไ้นอารอให้แบมแบมและัวเาเอใเย็นล่อน ืนุยอนนี้็ไม่พ้นทะเลาะันอี พรุ่นี้้อทำาน่อแล้ว้วย...
Mew_Mint
________________________________________
[Talk]
อนนี้มัน็ะยาวหน่อยๆ ????
อย่าพึ่ใะน้อมี่ที่เป็นแบบนี้นะ...อนหน้าๆมีอะไรให้ใว่านี้อี ????
อมเม้นพูุยันไ้นะะ วันนี้ไปล๊าาา
เผื่อใรไม่รู้ั นาื่อเนล์นะะ เป็นอี 1 นไทยที่ไปเป็นเ็ฝึที่เาหลี เออมาับว NCT U ่ะ แ่อนนี้ไปอยู่ยูนิีนแล้วื่อว WayV ฝาลูไว้ในอ้อมออ้อมใ้วยนะะ น้อหมวยน่ารัถ้าลอไ้รู้ัะิใ 5555555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น