Mind Map ศัพท์ญี่ปุ่น

ลำดับตอนที่ #2 : ร่างกายของเรา

B
E
R
L
I
N
?

ร่างกายของเรา

ส่วนประกอบของร่างกาย

คำศัพท์	อักษรโรมันจิ	คำอ่าน	ความหมาย
頭(あたま)	Atama	อะทะมะ	หัว
肩(かた)	Kata	คะทะ	บ่า / ไหล่
胸部(きょうぶ)	Kyoubu	เคียวบุ	หน้าอก
背中(せなか)	Senaka	เซะนะคะ	หลัง
腹(はら)	Hara	ฮะระ	ท้อง
腕(うで)	Ude	อุเดะ	แขน
肘(ひじ)	Hiji	ฮิจิ	ข้อศอก
手(て)	Te	เทะ	มือ
腰(こし)	Koshi	โคะชิ	เอว
ヒップ(ひっぷ)	Hippo	ฮิพพุ	สะโพก
尻(しり)	Shiri	ชิริ	ก้น
下肢(かし)	Kasha	คะชิ	ขา
太腿(ふともも)	Futomomo	ฟุโทะโมะโมะ	ต้นขา
膝(ひざ)	Hiza	ฮิซะ	หัวเข่า
脹脛(ふくらはぎ)	Fukurahaki	ฟุคิระฮะงิ	น่อง
脛(すね)	Sune	ชุเนะ	แข้ง
足(あし)	ashi	อะชิ	เท้า

ศีรษะและใบหน้า

คำศัพท์	อักษรโรมันจิ	คำอ่าน	ความหมาย
髪(かみ)の毛(け)	Kaminoke	คำมิโนะเคะ	เส้นผม
前頭(ぜんとう)	Zentou	เซนโท	หน้าผาก
顔(かお)	Kao	คะโอะ	ใบหน้า
眉毛(まゆげ)	Mayuge	ทะนุเงะ	คิ้ว
目(め)	Me	เมะ	ตา
睫毛(まつげ)	Matsuge	มะทซึเงะ	ขนตา
耳(みみ)	Mimi	มิมิ	หู
鼻(はな)	Hana	ฮะนะ	จมูก
頬(ほお)	Hoo	โฮ	ปก้ม
口(くち)	Kuchi	คุจิ	ปาก
唇(くちびる)	Kuchibiru	คุจิบิรุ	ริมฝีปาก
顎(あご)	Ago	อะโงะ	คาง
歯(は)	Ha	ฮะ	ฟัน
舌(した)	Shita	ชิทะ	ลิ้น
首(くび)	Kubi	คุบิ	คอ

บุคลิกและลักษณะนิสัย

ใจแข็ง, ไม่ยอมแพ้ใคร 気が強い Ki ga tsuyoi คิ งะ ทซึโยย	ขี้กลัว 気が弱い Ki ga yowai คิ งะ โยะไว
สดใส, ร่าเริง 明るい Akarui อะคะรุย	เศร้าหมอง, ไม่ร่าเริง 暗い Kurai คุไร
ขยัน, เอาจริงเอาจัง 真面目（な） Majime (na) มะจิเมะ (นะ)	ไม่ขยัน, ไม่เอาจริงเอาจัง 不真面目（な） Fumajime (na) ฟุมะจิเมะ (นะ)
ใจเย็น 気が長い Ki ga nagai คิ งะนะไง	ใจร้อน 気が短い Ki ga mijikai คิ งะ มิติไค
ว่านอนสอนง่าย 素直（な） Sunao (na) ซุนะโอะ (นะ)	ดื้อรั้น 頑固（な） Ganko (na) กังโคะ (นะ)
ใจดี 優しい Yasashii ยะซะชึ	ใจร้าย, ชอบแกล้งคน 意地悪（な） Ijiwaru (na) อิจิวะรุ (นะ)

คำศัพท์	อักษรโรมันจิ	คำอ่าน	ความหมาย
厳(きび)しい	Kibishii	คิบิชี	เคร่งครัด, เข้มงวด
正直(しょうじき)（な）	Shoujiki (na)	โชจิคิ (นะ)	ซื่อตรง
活発(かっぱつ)（な）	Kappatsu (na)	คัพพะทซึ (นะ)	กระฉับกระเฉง
勝気(かちき)（な）	Kachiki (na)	คะจิคิ (นะ)	ชอบเอาชนะ
勇敢(ゆうかん)（な）	Yuukan (na)	ยูคัน (นะ)	กล้าหาญ
臆病(おくびょう)（な）	Okubyou (na)	โอะคุเบียว (นะ)	ขี้ขลาด
几帳面(きちょうめん)（な）	Kichoumen (na)	คิโจเมน (นะ)	พิถีพิถัน
無責任(むせきにん)（な）	Musekinin (na)	มุเซะคินิน (นะ)	ไม่มีความรับผิดชอบ
礼儀正(れいぎただ)しい	Reigitadashii	เรงิทะดะซึ	สุภาพเรียบร้อย
冷(つめ)たい	Tsumetai	ทซึเมะไท	เย็นชา

สมาชิกครอบครัว

พี่ชาย 兄(あに)ani อะนิ

พี่สาว 姉(あね) ane อะเนะ

น้องชาย 弟(おとうと) otouto โอะโทโทะ

น้องสาว 妹(いもうと) imouto อิโมะโทะ

ลุง, น้า, อา (ผู้ชาย) おじ oji โอะจิ

ป้า, น้า, อา (ผู้หญิง) おば oba โอะบะ

สมาชิกครอบครับ (จากการสมรส)

พี่เขย 義兄(ぎけい) gikei กิเค

พี่สะใภ้ 義姉(ぎし) gishi กิชิ

น้องเขย 義弟(ぎてい) gitei กิเท

น้องสะใภ้ 義妹(ぎまい) gimei กิไม

คำที่ใช้เรียนคนในครอบครัวของคนอื่น (สมาชิกนอกกลุ่มคน)

ปู่, ตา お祖父(そふ)さんojiisan โอะจีซัง

ย่า, ยาย お祖母(そぼ)さん obaasan โอะบาซัง

ลุง, น้า, อา (ผู้ชาย) おじさん ojisan โอะจิซัง

ป้า, น้า, อา (ผู้หญิง) おばさん obasan โอะบะซัง

พ่อ お父(とう)さん otousan โอะโทซัง

แม่ お母(かあ)さん okaasan โอะคาซัง

พี่ชาย お兄(にい)さん oniisan โอะนีซัง

พี่สาว お姉(ねえ)さんoneesan โอะเนซัง

น้องชาย 弟(おとうと)さんotoutosan โอะโทโทะซัง

น้องสาว 妹(いもうと)さん imoutosan อิโทโทะซัง

สามี ご主人(しゅじん) go shujin โกะ ชุจิน

ภรรยา 奥(おく)さん okusan โอะคุซัง

ลูกชาย 息子(むすこ)さん musukosan มุซุโคะซัง

ลูกสาว 娘(むすめ)さん musumesan มุซุเมะซัง

หลานชาย (ลูกของพี่หรือน้อง) 甥御(おいご)さん oigosan โอยโงะซัง

หลานสาว (ลูกของพี่หรือน้อง) 姪御(めいご)さんmeigosan เมโงะซัง

ครอบครัว

พ่อสามี 舅(しゅうと) shuuto ชูโทะ

แม่สามี 姑(しゅうとめ) shuutome ชูโทะเมะ

พ่อตา 岳父(がくふ)gakufu งะคุฟุ

แม่ยาย 岳母(たけは) gakubo งะคุโบะ

สามี 夫(おっと) otto อทโทะ

ภรรยา 妻(つま) tsuma ทซึมะ

ลูกชาย 息子(むすこ)musuko มุซุโคะ

ลูกสาว 娘(むすめ) musume มุซุเมะ

ลูกเขย 婿(むこ) muko มุโคะ

ลูกสะใภ้ 嫁(よめ) yome โยะเมะ

หลานชาย 孫息子(まごむすこ) magomusuko มะโงะมุซุโคะ

หลานสาว孫娘(まごむすめ) magomuseme มะโงะมุซุเมะ

หลานสะใภ้ 孫(まご)の嫁(よめ) mago no yome มะโงะ โนะ โยะเมะ

เหลน (ทั้งชายและหญิง) ひまご himago ฮิมะโงะ

ข้อสังเกต

            ชาวญี่ปุ่นนั้นมักจะกล่าวคำทักทายเฉพาะกับคนที่ตนรู้จักมักคุ้น หรือกับคนที่อยู่ในกลุ่มของตนเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่ต่อยเห็นคนญี่ปุ่นกล่าวคำทักทายกับคนที่พวกเขาไม่รู้จักหรือคนที่อยู่นอกกลุ่มตน โดยจะสังเกตเห็นได้เมื่ออยู่บนรถไฟฟ้า หรือการเดินเล่นตามสวนสาธารณะ หรือแม้กระทั่งตามรถหนทางต่าง ๆ ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้คนญี่ปุ่นมักถูกมองว่าชอบปิดกั้นตนเองเป็นอย่างมาก ดังนั้นในการคบหาสมาคมกับชาวญี่ปุ่น เราจึงควรคำนึงถึงความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลในรูปแบบต่าง ๆ และมารยาทเบื้องต้นขั้นพื้นฐานในการปฏิบัติตนอยู่เสมอ

            พื้นฐานในวัฒนธรรมของสังคมญี่ปุ่นนั้น มีลักษณะเป็นแบบ “ระบบของการรวมกลุ่ม” กล่าวคือ เป็นสังคมที่ผู้คนต่าง ๆ มักจะมาอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม ๆ โดยมีความรู้สึกที่ว่าตนนั้นเป็นสมาชิกที่มีบทบาท หน้าที่ และเป็นส่วนหนึ่งของสังคม ต้องยึดถือหลักการอยู่ร่วมกันในสังคม โดยมีการวางพื้นฐานกฎเกณฑ์และกติกาต่าง ๆ ร่วมกัน เราจึงมักจะเห็นคนญี่ปุ่นใช้คำศัพท์คำว่า 本音(ほんね) hone ฮนเนะ ที่หมายถึง “ใจจริง” และคำว่า 立前(りつまえ) tatemae ทะเทะมะเอะ ที่มีความหมายว่า “ภายนอก” คำว่า 本音(ほんね) hone ฮนเนะ นั้น อาจตีความหมายโดยคร่าว ๆ ได้ว่า หมายถึง “หลักการส่วนรวม” ก็ได้ ดังนั้นจะเห็นได้ว่าคนญี่ปุ่นโดยส่วนใหญ่แล้ว มักจะให้ความสำคัญกับแนวคิดแบบนี้ที่ถือเป็นกฎเกณฑ์หรือหลักการของสักคมโดยส่วนรวมเป็นสำคัญ

ช่วงชีวิต

            ตั้งแต่คนเราได้เกิดมานั้น จะมีเหตุการณ์ต่าง ๆ เกิดขึ้นและผ่านเข้ามาในช่วงชีวิตของคนเราเป็นช่วง ๆ นับตั้งแต่เล็กจนโต ไม่ว่าจะเป็น เรื่องหนังสือ ทำงาน แต่งงานมีครอบครัว จนกระทั่งมีลูก คำศัพท์ต่อไปนี้ให้ข้อมูลอย่างครอบคลุมที่เกี่ยวกับช่วงชีวิตของคนเรา นับตั้งแต่เกิดจนประทั่งเสียชีวิตไป

เกิด	生(う)まれる	Umareru	อุมะเระรุ
เด็กทารก	赤(あか)ちゃん	Akachan	อะคอจัง
เด็กผู้หญิง	女(おんな)の子(こ)	Onna no ko	อนนะ โนะ โคะ
เด็กผู้ชาย	男(おとこ)の子(こ)	Otoko no ko	โอะโทะโคะ โนะ โคะ
เด็ก	子供(こども)	Kodomo	โคะโดะโมะ
เข้าเรียน	入学(にゅうがく)する	Nyuugakusuru	นิวงะคุซุรุ
วัยรุ่น	青年(せいねん)	Seinen	เซเนน
เรียนจบ	学校(がっこう)を出(で)る	Gakkou o desu	กัค โอะ เดะรุ
คนโสด	独身(どくしん)	Dokushin	โดะคุชิน
สาวโสด	女性独身(じょせいどくしん)	Joseidokushin	โจะเซโดะคุชิน
หนุ่มโสด	男性独身(だんせいどくしん)	Danseidokushin	ดันเซโดะคุชิน
ทำงาน	就職(しゅうしょく)する	Shuushokusuru	ชูโชะคุชุรุ
แต่งงาน	結婚(けっこん)する	Kekkonsuru	ดคคคนซุรุ
พิธีต่างงาน	結婚式(けっこんしき)	Kekkonshiki	เคคคนชิคิ
มีลูก	子供(こども)が生(う)まれる	Kodomo ga umareru	โคะโดะโมะ งะ อุมะเระรุ
วัยกลางคน	中年(ちゅうねん)	Chuunen	จูเนน
พ่อม่าย	男(おとこ)やもめ	Otokoyamome	โอะโทะโคะยะโมะเมะ
แม่ม่าย	寡婦(かふ)	Kafu / Yamome	คะฟุ / ยะโมะเมะ
หย่าร้าง	離婚(りこん)する	Rikonsuru	ริคนซุรุ
แต่งงานใหม่	再婚(さいこん)する	Saikonsuru	ไซคนซุรุ
เกษียณ, เลิกทำงาน	仕事(しごと)をやめる	Shigoto o yameru	ชิโงะโทะ โอะ ยะเมะรุ
คนชรา	老人(ろうじん)	Roujin	โรจิน
เจ็บป่วย	病気(びょうき)	Byouki	เบียวคิ
ตาย	死(し)ぬ	Shinu	ชินุ
งานศพ	葬式(そうしき)	Soushiki	โซชิคิ

รู้หรือไม่?

            พ่อแม่ที่มีลูกสาวอาบุครบ 7 ขวบ ลูกชายอายุครบ 5 ขวบ และลูกสาวอายุครบ 3 ขวบ จะมีประเพณีที่เรียกว่า 七五三(しちごさん) (shichi – go - san) ชิจิ – โกะ – ซัน คือ เมื่อเด็กมีอายุครบตามจำนวนดังกล่าว พ่อแม่ก็จะพาลูกของตนไปไหว้เจ้าที่วัดชินโต เพื่ออธิษฐานขอพรให้ลูกของตนนั้นมีความสุขและมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงสมบูรณ์

            千歳飴(ちとせあめ) (chitoseame) จิโทะเซะอะเมะ เป็นชื่อเรียกของขนมที่เป็นลูกกวาด เรียกว่า “ลูกกวาดพันปี” ขนมดังกล่าวจะมีขายอยู่ตามร้านค้าต่าง ๆ โดยคนญี่ปุ่นมีความเชื่อว่า เมื่อรับประทานลูกวาดดังกล่าวแล้ว จะทำให้ลูก ๆ ของตนมีอายุยืนยาว อีกทั้งเพื่อเป็นการเฉลิมฉลองที่ลูกของตนนั้นได้เจริญเติบโตขึ้น

            ชาวญี่ปุ่นเมื่อลูก ๆ ของตนนั้นมีอายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ จะมีการจัดงานพิธีเฉลิมฉลองที่เรียกว่า 成人式(せいじんしき) (seijinshiki) เซจินชิคิ ซึ่งหมายถึง “พิธีบรรลุนิติภาวะ” ขึ้น เพื่อเป็นการต้อนรับสมาชิกใหม่เข้ามาในสังคม โดยผู้ที่บรรลุนิติภาวะแล้วนั้นสามารถที่จะใช้สิทธิ์ของตนในการลงคะแนนเสียงเลือกตั้ง และถือได้ว่าเป็นผู้มีความพร้อมที่จะดำเนินชีวิตในรูปแบบของตน อีกทั้งจะต้องมีความรับผิดชอบต่อสังคมอีกด้วย

            คำว่า お見合(みあ)い (o - miai) โอะ – มิไอ หมายถึง “การดูตัว” หรือ “การนัดบอด” ดังนั้นที่ญี่ปุ่นประเพณีที่เรียกว่า お見合い นั้นก็คือ การที่คู่หนุ่มสาวที่มีความเหมาะสมกัน ได้รับการแนะนำให้รู้จักกันเพื่อแต่งงาน โดยพ่อสื่อหรือแม่สื่อที่เป็นคนกลางจะแนะนะให้คู่หนุ่มสาวทั้งสองฝ่ายได้ทำความรู้จักมักคุ้นกัน ในระหว่างการรับประทานอาหารร่วมกันที่ร้านอาหาร โนการพบปะกันตามงานเลี้ยงสังสรรค์ในสถานที่ทำงาน หรือในสถานศึกษา โดยจะมีการจัดงานเลี้ยงที่เรียกว่า 合(ごう)コン (goukon)โงคน ที่หมายถึง “งานเลี้ยงสำหรับคนโสด” ขึ้นมาเป็นพิเศษ ซึ่งเป็นการนัดบอดหรือนัดดูตัวกันระหว่างกลุ่มหนุ่ม ๆ สาว ๆ ที่ยังโสดอยู่

            คำว่า 結婚式(けっこんしき) (kekkonshiki)  เคคคนชิคิ หมายถึง “พิธีแต่งงาน” สำหรับพิธีแต่งงานที่ได้รับความนิยมในญี่ปุ่นนั้น มีอยู่ 3 แบบด้วยกัน คือ พิธีแบบพุทธ พิธีแบบคริสต์ และพิธีแบบชินโต การที่คู่หนุ่มสาวตันสินใจเลือดจัดในพิธีแบบใดนั้น ขึ้นอยู่กับความเห็นชอบของทั้งสองฝ่าย มากกว่าความเชื่อทางด้านศาสนาของแต่ละบุคคล

เครื่องแต่งกาย

            ในภาษาญี่ปุ่น “เสื้อผ้าและเครื่องแต่งกาย” จะใช้ศัพท์ในแบบรวมว่า 衣服(いふく) (ifuku) อิฟุคุ หรือ 服装(ふくそう) (fukusou) ฟุคุโซ สำหรับคำว่า “เสื้อผ้าและเครื่องประดับ” นั้น จะใช้คำว่า 服飾(ふくしょく) (fukushoku) ฟุคุโชะคุ ในบทนี้จะอธิบายคำศัพท์ที่เกี่ยวกับเสื้อผ้าและเครื่องแต่งกาย รวมไปถึงของใช้จิปาถะต่าง ๆ ที่ใช้ในการแต่งกายนั้นของผู้ชายและของผู้หญิง

ส่วนประกอบ ลักษณะ และลวดลายของเสื้อผ้า

ปกเสื้อ	襟(えり)	Eri	เอะริ
ชายเสื้อ	裾(すそ)	Suso	ซุโซะ
แขนเสื้อ	袖(そで)	Sode	โซะเดะ
(เสื้อ) แขนสั้น	半袖(はんそで)	Hansode	ฮันโซะเดะ
(เสื้อ) แขนยาว	長袖(ながそで)	Nagasode	นะงะโซะเดะ
(เสื้อ) ไม่มีแขน	袖(そで)なし	Sodenashi	โซะเดะนะชิ
(เสื้อ) ลายเรียบ/ไม่มีลาย	無地(むじ)	Miji	มุจิ
(เสื้อ) ลายดอกไม้	花柄(はながら)	Hanagara	ฮะนะงะระ
(เสื้อ) ลายขวาง	横(よこ)じまボーダー	Yokojima boodaa	โยะโคะจิมะ โบดา
(เสื้อ) ลายตรง	縦(たて)じまストライプ	Tatejima sutoraiou	ทะเทะจิมะ ซุโทะไรพุ
(เสื้อ) ลายจุด	水(みず)だまドット(どっと)	Mizudama dotto	มิซุดะมด ดทโทะ

เครื่องแต่งกายชาย

ชุดสูด	スーツ	Suutsu	ซูทซึ
เสื้อยืดคอกลม	T-シャツ	T-shatsu	ที -ชะทซึ
เสื้อแจ็กเกต	ジャケット	Jaketto	จะเคทโทะ
กางเกงขายาว	ズボン	Zubon	ซุบง
กางเกงขาสั้น	半(はん)ズボン(ずぼん)	Hanzubon	ฮันซุบง
กางเกงยีนส์	ジーンズ	Jiinzu	จีนซุ
รองเท้าหนัง	革靴(かわぐつ)	Kawagutsu	คะวะงุทซึ
รองเท้าแตะ	サンダル	Sandaru	ซันเดะรุ
ถุงเท้า	靴下(くつした)	Kutsushita	คุทซึชิทะ
เข็มขัด	ベルト	Beruto	เบะรุโทะ
เนกไท	ネクタイ	Nekutai	เนะคุไท

เครื่องแต่งกายหญิง

เสื้อสายเดี่ยว	キャミソーリ	Kyamisoori	เคียะมิโซริ
เสื้อเกาะอก	チューブトップ	Chuubutoppu	จูบุทพพุ
ชุดวันพีช	ワンピース	Wanpiisu	วันพีซุ
ชุดราตรี (ชุดเดรส)	ドレス	Doresu	โดะเระซุ
ชุดนอน	パジャマ	Pajama	พะจะมะ
กระโปรง	スカート	Sukaato	ซุคาโทะ
รองเท้าส้นสูง	ハイヒール	Hauhiiru	ไฮฮีรุ
รองเท้าหุ้มส้น (รองเท้าคัตชู)	ポンプス	Ponpusu	พมพุซุ
ถุงน่อง	ストッキング	Sutokkingu	ซุทคคิงงุ
ตุ้มหู	イヤリング	Iyaringu	อิยะริงงุ
สร้างข้อมือ	ブレスレット	Buresuretto	บุเระซุเรทโทะ
สร้อยคอ	ネックレル	Nekkuresu	เนคคุเระซุ
แหวน	指輪(ゆびわ)	Yubiwa	ยุบิวะ
ผ้าพันคอ	スカーフ	Sukaafu	ซุคาฟุ
กำไล	腕輪(うでわ)	Udewa	อุเดะวะ
แว่นตากันแดด	サングラス	Sangurasu	ซังงุระซุ
ผ้าเช็ดหน้า	ハンカチ	Hankachi	ฮังคะจิ
ที่รัดผม	バレッタ	Beretta	บะเรททะ
ถุงซอปปิง	買(か)い物袋(ものぶくろ)	Kaimonobukuro	ไคโมะโนะบุคุโระ
กระเป๋าเครื่องสำอาง	仮称(かしょう)バッグ	Keshoubeggu	เคะโชบัคงุ
กระเป๋าถือสตรี	ハンドバック	Handobakku	ฮันโดะบัคคุ

เรื่องน่ารู้

            โดยปกติแล้วเสื้อผ้าของคนญี่ปุ่นจะมีอยู่ 5 ขนาดด้วยกัน คือ S,M,L,LL และ XL ดังนั้นในการเลือกซื้อเสื้อผ้า เราจึงควรเลือกเสื้อผ้าให้มีขนาดที่พอเหมาะกับตัวโดยการลองสวมใส่ชุดก่อนว่ามีขนาดที่เหมาะสมเข้ากันหรือไม่ เรามักได้คำศัพท์ดังนี้ คือ 似合(にあ)うniau ซึ่งเป็นคำกริยาที่มีความหมายว่า “เหมาะสม” หรือ “เข้ากันได้ดี” และ คำว่า 試着(しちゃく) shichaku ที่เป็นคำนาม โดนมีความหมายว่า “การลองสวมใส่ (เสื้อผ้า)” นอกจากนี้ ยังมีร้านค้าบางแห่งที่อาจช่วยแก้ไขโดยปรับขนาดเสื้อผ้าให้เหมาะสมกับเราได้ อีกทั้ง ร้านซักรีดตามท้องถิ่นต่าง ๆ หรือที่เรียกว่า クリ(くり)ーニング(にんぐ)屋(や)kuriininguya ก็อาจสามารถช่วยปรับขนาดให้เราได้ด้วยเช่นกัน

            คำว่า 着物(きもの)kimono หมายถึง “ชุดกิโมโน” ซึ่งถือได้ว่าเป็นชุดแต่งกายประจำชาติแบบดั้งเดิมของชาวญี่ปุ่น เนื่องจากว่าชุดกิโมโนเป็นชุดที่มีราคาแพง อีกทั้งไม่เหมาะที่จะนำมาใช้ในชีวิตประจำวันที่เร่งรีบของคนญี่ปุ่นในยุคปัจจุบัน คนญี่ปุ่นจึงนิยมสวมกระโปรง ชุดสูท และเสือผ้าในแบบตะวันตกมากกว่า ชุดกิโมโนจึงมักนำมาสวมเพื่อไปในงานที่มีลักษณะเป็นพิธีการต่าง ๆ เช่น งานแต่งงาน งานศพ เป็นต้น

            หนุ่มสาวชาวญี่ปุ่นส่วนมากมักจะนิยมสวมชุดกิโมโนไปในงานพิธีบรรลุนิติภาวะและพิธีรับปริญญา นอกจากนี้ พนักงานต้อนรับในร้านอาหารต่าง ๆ มักจะนิยมสวมชุดกิโมโนด้วยเช่นกัน ด้วยเหตุนี้เอง จึงมักไม่ค่อยเห็นคนญี่ปุ่นสวมชุดกิโมโนเดินตามท้องถนน แต่จะเห็นลักษณะการแต่งตัวที่ส่วนใส่ “เสื้อผ้าแบบตะวันตก” หรือที่เรียกว่า 洋服(ようふく)yoofuku แทน