(Fic BTS) Dear [ Evil ] friend KookMin FT. VGA 18+

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 : ไว้ใจเขาและเธอ

บทที่ 2 

: ไว้ใจเขาและเธอ

ถ้าย้อนกลับไปเมื่อ 2 เดือนก่อนแล้ว  ผมก็ยังคงเป็น  คนโง่  ในสายตาของพวกเค้าทั้งสองคนอยู่เลย

เพราะคำว่า  แฟน และ เพื่อนสนิท  มันไม่ได้ทำให้ผมคิดถึงความว่า  [ ระวังโดนสวมเขาจากคนใกล้ตัว ]

.

.

2 เดือนก่อน

ณ.มหาลัยเกาหลี

ฟู่....ฟู่........!!!

ลมเบาๆถูกเป่ามาที่ข้างหูของผมในขณะที่กำลังฟุบหน้าหลับอยู่บนโต๊ะหินอ่อน ใต้ต้นไม้หน้าตึก..ผมรีบยกมือขึ้นไปปัดเพราะความเคยชิน

"โอ๊ะ.."

O_O 

ผมรีบตื่นขึ้นมาด้วยมองด้วยความตกใจ   ก่อนที่จองกุกจะดึงตัวผมเข้าไปใกล้ๆ

"ปล่อยนะจองกุก  คนเค้าพากันมองหมดแล้ว"

"ไม่เอา..ไม่ปล่อย"

ผมกับจองกุกนั่งหยอกล้อกันอยู่ซักพัก  ก่อนที่ยุนกิจะเดินมาทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับที่จองกุกนั่งอยู่  จนผมต้องรับผลักตัวออกจากจองกุกทันที

" แหมคู่นี้...หวานกันแต่เช้าเลยนะ"   ยุนกิแกล้งเอ่ยปากแซวผมทันทีที่มาถึง

"หึ! ทำไมมึงอิจฉาหรอยุนกิ ถ้าอยากมีโมเม้นแบบนี้บ้าง  ทำไมมึงไม่ยอมมีแฟนซักทีล่ะ  มีคนมาจีบมึงตั้งเยอะ เลือกเอาซักคนซิ"

"ยังอ่ะ..ยังไม่เจอคนที่ถูกใจ"   

ยุนกิมันพูดออกมาลอย  ในขณะที่ผมสังเกตุเห็นว่าสายตาของมันมองที่จองกุกตลอดเวลา แต่มันก็คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง  ยุนกิมันก็ชอบอ่อยใครไปทั่วแบบนี้อยู่แล้ว

"ยุนกิ..."

"เออ...กูแค่ล้อเล่นน่ะ..กูแค่หมายถึงว่ากูอยากได้แฟนแบบมึงมั้งก็เท่านั้นเอง ไม่มีอะไรหรอก"  ยุนกิมันบอกกับผมแบบนั้น  ก่อนที่จะหันไปหยิบรายงานขึ้นมาทำ

เราสามคนนั่งทำรายงานกันไปซักพัก   ก่อนที่ผมจะดันตัวเองลุกขึ้นจากเก้าอี้ 

"มึงจะไปไหนหรอจีมิน"  จองกุกเงยหน้าขึ้นมาถามผม

"กูจะเดินไปซื้อน้ำที่โรงอาหารหน่อยน่ะ  พวกมึงจะเอาอะไรกันไหม"  ผมถาม

"ไม่อ่ะ.."  ยุนกิตอบ

"งั้นกูไปด้วยนะ..จะได้ไปช่วยมึงถือของด้วยไง"  จองกุกเสนอตัวขึ้นมา  ก่อนที่ยุนกิจะแกล้งทำท่าทางเหมือนไม่ค่อยพอใจ

"ไม่ต้องหรอจองกุก  มึงช่วยยุนกิทำรายงานอยู่นี่แหละ เดียวกูรีบไป แล้วจะรีบกลับมานะ"

ผมบอก  ก่อนที่จะหันหลังเดินตรงไปที่โรงอาหาร  แล้วปล่อยให้พวกเค้านั่งอยู่ด้วยกัน  โดยที่ผมไม่รู้สึกระแคะระคายในความสัมผัสของพวกเค้าทั้งสองคนเลย

.

.

โรงอาหาร

"ขอโค้ก 3 กระป๋องครับ"  

"ซื้อไปตั้ง 3 กระป๋อง  ซื้อไปให้ใครดื่มมั้งหรอ"  

เสียงของใครบางคน  ทำให้ผมหันไปมอง  ก่อนที่จะหันไปเห็นแทฮยองกำลังยืนยิ้มอยู่ข้างๆผม

ผมยิ้มตอบกลับให้กับเค้าในฐานะเพื่อนสมัยม.ปลาย..

" ได้แล้วจ๊ะหนู"  

"นี่ครับป้า เงินค่าโค้ก"   ผมยื่นเงินให้กับป้า  ก่อนที่จะรับของจากป้ามา

"  เอาไว้วันหลังค่อยคุยกันนะแทฮยอง "

" อื้ม"  

ตึก

ตึก

!!

ผมเดินกลับมาที่โต๊ะ  ก่อนที่จะเห็นจองกุกกำลังนั่งอยู่คนเดียว 

“ยุนกิล่ะ” ผมถาม ในขณะที่เดินเอาน้ำมาวางที่โต๊ะ

“ไม่รู้ซิ..ทำไมหรอ” จองกุกแสร้งเงยหน้าขึ้นมาถามผม ก่อนที่ผมจะส่ายหน้าให้กับเค้าเบาๆ  แล้วทรุดตัวลงนั่งทำรายงานข้างๆกับเค้าเหมือนเดิม

.

.

“เออนิจีมิน! เดียวกูมานะ” 

“จะไปไหนหรอ”

“พอดีจะไปหาเนื้อหามาเพิ่มอีกหน่อยนะ กูว่าเนื้อหาของกูมันยังน้อยไป “

“อืม...เดียวเขียนหน้านี้เสร็จแล้ว กูตามไป”

จองกุกพยักหน้ารับคำของผม  ก่อนที่จะดันตัวเองลุกขึ้นจากเก้าอี้  แล้วเดินตรงไปทางห้องสมุดตามที่เค้าบอกผม

ผมนั่งมองจองกุกจนเค้าลับตาผมไป..ก่อนที่จะก้มหน้าก้มตาทำรายงานของตัวเองต่อไป

.

.

5 นาทีก่อน...!!

ปัก..!! 

ปากกาถูกวางลงบนหนังสือ  ก่อนที่ยุนกิจะยื่นปลายเท้าออกไปเขี่ยที่ขาของจองกุก   ร่างสูงรีบเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความตกใจ  รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของยุนกิทันที  ก่อนที่เค้าจะยื่นมือไปสัมผัสที่แขนของจองกุก  แล้วค่อยๆล่ะมันออกมา  มือเรียวรีบคว้ามือเล็กนั้นเอาไว้ทันที  ก่อนที่จะยื่นริมฝีปากจูบลงไปที่บนมือนั้น

“ทำแบบนี้ ไม่กลัวจีมินมาเห็นหรือไง”

“งั้นหรอ. งั้นกูกับมึงไปหาที่ลับๆกินกันไหมล่ะ ยุนกิ”

ยุนกิถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนที่จะชักมือออกมาจากจองกุก  ก้มหน้าลงไปเขียนข้อความบนกระดาษโน๊ตแผ่นหนึ่ง

แล้วยื่นไปแนบเอาที่อกของจองกุกเอาไว้

“แล้วเจอกันนะ”พูดจบ ร่างบางก็รีบเก็บข้าวของเข้ากระเป๋า  ก่อนจะเดินจากไป..

( กูจะไปรอมึงที่ห้องเก็บหนังสือนะ แล้วเจอกัน )

............................................................................................................. 

( จองกุก )

ห้องเก็บหนังสือ

ตึก

ตึก

!!

ผมเดินไปตามทางเรื่อยๆ  ก่อนที่จะเห็นยุนกิยืนรอผมอยู่จริงๆ  รอยยิ้มที่แสนยั่วยวน  ทำให้ผมแทบอดใจไม่ไหว

ผมรีบดันตัวยุนกิติดไปกับประตู  ก่อนที่จะเอื้อมมือบิดลูกบิดประตูนั่น  แล้วดันตัวเค้าเข้าไป  ในขณะที่ริมฝีปากของเราสองคนยังคงเชื่อมกันอยู่เลย   ผมถอนริมฝีปากของตัวเองออกมาจากริมฝีปากเล็กๆของยุนกิ  พร้อมกับมือที่กุมข้างแก้มของเค้าเอาไว้

“นึกว่ามึงจะไม่มาซะแล้วจองกุก”

“กูจะปล่อยให้มึงรอกูเก้อได้ยังไงล่ะยุนกิ  เรามาต่อให้กันให้จบ ก่อนที่จีมินจะเข้ามาหาเราที่นี่เถอะนะ”

“อื้ม...”

กระดุมเสื้อของยุนกิถูกปลดออก ก่อนที่ผมจะจับมันลงไปกองอยู่ตรงแขนของเค้า

พร้อมกับโน้มริมฝีปากของตัวเองไปสัมผัสที่ต้นคอขาวของเค้า

อืออือ...อืออือ...!!!  

เสียงครางของยุนกิดังอยู่ที่ข้างหูของผมเบาๆ  พร้อมกับมือของเค้าจะจับต้นแขนของผมเอาไว้แน่น..

ก่อนที่มันจะกลายเป็นกิจกรรมที่เร้าร้อนของพวกเราสองคน  ลับหลัง  ปาร์คจีมิน  ที่เป็นแฟนตัวจริงของผมเอง

อะอะอะ...อ่ะ....!!!

น้ำในร่างกายของผมพุ้งเข้าไปในตัวของยุนกิ  ในขณะที่ร่างกายของเราสองคนยังเชื่อมประสานกันอยู่  มือกุมกันแน่นทั้งสองข้าง ก่อนที่ผมจะดันตัวเองออกมา  พร้อมกับเหงื่อที่มันชุ่มตัวผมไปหมด

“ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยซะยุนกิ  เดียวกูจะออกไปก่อน”

ผมบอกในขณะที่กำลังดึงกางเกงของตัวเองขึ้นมาใส่  รูดซิบขึ้นให้เรียบร้อย แล้วเปิดประตูออกไปทำเป็นแสร้งนั่งรอจีมินอยู่ที่โต๊ะ โดยที่ไม่ได้หันกลับไปมองคนที่ผมเพิ่งมีอะไรด้วยเลย..

.

.

ร่างบางดันตัวเองลุกขึ้น  ก่อนที่จะจับเสื้อขึ้นมาใส่กระดุมให้เรียบร้อย  สายตาจ้องมองไปที่หน้าประตูอย่างพึ่งพอใจ

ก่อนที่จะหยิบซองถุงยางที่จองกุกทิ้งเอาไว้ขึ้นมาถ่ายรูปเพื่ออัพ IG

สเตตัส # ความสัมผัสแบบไม่เปิด # มีความสุขจัง

            # แล้วเจอกันอีกนะ

รอยยิ้มปรากฏริมฝีปากของยุนกิ  ก่อนที่เค้าจะปล่อยซองถุงยางนั้นตกลงพื้น 

" คนของมึง กูขอเถอะนะจีมิน"

เสื้อผ้าถูกใส่เรียบร้อย  ก่อนที่ร่างบางจะเปิดประตูเดินออกมาจากห้อง  ในขณะที่แทฮยองเดินผ่านมาพอดี..

สายตาของทั้งคู่จ้องมองกัน  ก่อนที่ยุนกิจะเสยหน้าหนีไปทางอื่น  แล้วเดินเชิดหน้าผ่านไป..

ภายในห้องสมุด

จองกุกกำลังนั่งรอจีมินอยู่ที่โต๊ะ  ก่อนที่ร่างเล็กจะรีบเดินเข้ามา 

กระเป๋าถูกวางลง  ก่อนที่จองกุกจะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าแฟนของตัวเอง  พร้อมกับแสร้งยิ้มให้

“จองกุกทำไมเหงื่อชุ่มแบบนั้น  ร้อนหรอ”  จีมินถาม

“อะ..อะ..อื้ม...ร้อน ร้อนมากเลย  เดียวถ้าเราหาข้อมูลกันเสร็จแล้ว  เรารีบกลับห้องกันเถอะนะ กูอยากไปอาบน้ำแล้ว”

“ได้ดิ..งั้นรีบหากัน จะได้รับกลับ”  

ร่างเล็กบอก  ก่อนที่จะเดินไปที่ล็อคหนังสือ  เพื่อหาข้อมูล  โดยที่ไม่รู้เลยว่าแฟนของตัวเองพึ่งไปทำอะไรกับเพื่อนสนิทของตัวเองมา

ติ้ด...!!

:  ขอบคุณนะ กูมีความสุขมากจริงๆ

“ใครส่งอะไรมาหรอ...”

“อ่ะ..ปะ.ปะ..ป่าว  คือไอ้นัมจุนมันส่งรูปหมาที่บ้านมาให้ดูน่ะ”

“อื้ม...ยังไร้สาระเหมือนเดิมเลยนะ ไอ้นัมจุนเนี่ย”

ร่างสูงพยักหน้า  ก่อนที่จะแสร้งยิ้มให้เพื่อกลบเกลื่อนสีหน้าของตัวเอง  โดยที่ไม่รู้เลยว่าสิ่งเค้าทำก่อนหน้านี้

แทฮยองจะเดินผ่านมาเห็นเข้าพอดี..

ตัดฉับ+++++++++++++++++++

อ่านจบแล้วอย่าลืม คอมเม้น โหวต แชร์ ให้ไรต์ด้วยนะคะ ^^.

 

เครดิต:Nleeนูน่าไรต์