พันธะรัก คู่ปรับร้าย

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ...

บทนำ...

“พี่อลินขาอวยพรให้น้ำหวานกับพี่ตฤณหน่อยสิคะ” เสียงออดอ้อนไร้เดียงสาที่แฝงไปด้วยความสะใจเอ่ยขึ้นเพื่อต้องการเยาะเย้ยทำอริสา หรืออลินบรรณาธิการสาววัยเฉียด30ของนิตยสารขึ้นชื่อที่กำลังดื่มไวน์แดงอยู่ต้องกลอกตาขึ้นฟ้า ‘เมื่อไหร่สองคนนี้จะเลิกซ้ำเติมกันซักทีแอบทรยศจนฝ่ายหญิงท้องยังทำให้ฉันเจ็บไม่พอเหรอถึงได้ตามราวีกันไม่เลิกไม่ลา’

อริสาหันหน้ามามองเจ้าของน้ำเสียงใสซื่อไร้เดียงสา หึ...ร้ายเดียงสาสิไม่ว่า

หญิงสาวไม่เคยคิดเลยว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าที่ดูใสซื่อไร้เดียงสาจนเธอเอ็นดูจะทำร้ายเธอได้ขนาดนี้ หญิงสาวตรงหน้าทำลายความรู้สึกรักใคร่เอ็นดูของเธอลงโดยไม่แม้แต่จะรู้สึกผิดซ้ำยังเคยถามเธอด้วยซ้ำว่าผิดอะไร การที่นอนกับแฟนของเธอลับหลังยังไม่ผิดอีกหรือ การที่มีอะไรกับแฟนของคนอื่นจนท้องผู้หญิงคนนี้ยังบอกว่าไม่ผิดงั้นเหรอ อริสาเพิ่งเข้าใจวันนี้เองว่าไอ้ความใสซื่ออ่อนหวานของผู้หญิงคนนี้มันเป็นแค่การเสแสร้งตัวตนที่แท้จริงนั้นแสนร้ายกาจ

“เธอจะให้อวยพรอะไรเหรอนภิตราให้รักกันแก่เท่าหรืออวยพรว่าอย่าให้ตฤณนอกใจนอกกายเธอไปนอนกับคนอื่นดีล่ะ อย่างหลังก็ดีนะเพราะสามีเธอคงติดเป็นสันดานซะแล้วที่ไม่ซื่อสัตย์ขาดเรื่องอย่างว่าไม่ได้ ใช่มั้ยตฤณ” อริสาเอ่ยบอกผู้หญิงเสแสร้งอย่างนภิตราก่อนจะหันมาพูดกับอดีตคนเคยรักอย่างตฤณกันตหึพอหันหน้าไปมองมันทำให้เธอนึกสมเพชตัวเองนักใครจะคิดว่าเหตุผลของการนอกใจไม่ใช่เบื่อหรือเด็กสาวพึ่งจบมหาลัยอย่างนภิตราย่อมดีกว่าสาวที่จะอายุย่างกลายเข้าเลขสามอยู่มะลอมมะล่ออย่างเธอแต่เหตุผลที่ชายตรงหน้าใช้เป็นเหตุผลของการนอกใจคือเธอไม่ยอมมีอะไรด้วยหึเธอผิดอะไรที่อยากเก็บไว้จนถึงวันแต่งงานเธอผิดอะไรที่เป็นคนหัวโบราณไม่ยอมให้เขาแตะต้องได้ง่าย ๆ

ไปๆมาๆแล้วเธอก็ได้รู้ว่ารักของชายคนนี้มันแค่คำหลอกลวง...รักของเขามันยังพ่ายแพ้แก่ความใคร่ ผู้ชายคนนี้ก็เป็นแค่ชายคนหนึ่งที่มักมากในกามและไม่รู้จักพอเท่านั้น

“คุณพูดแรงไปนะอลิน” ตฤณกันตเอ่ย เขาไม่เคยคิดเลยว่าอดีตคนรักจะด่ากันตรง ๆแบบนี้ถึงรู้ว่าเธอเป็นพวกแรงมาแรงไปก็ตามแต่หญิงสาวก็ไม่เคยพูดแบบนี้กับเขา

“ฉันไม่ได้ใสซื่อออดอ้อนออเซาะเหมือนเมียคุณหรอกนะตฤณฉันมันพวกแรงมาแรงไปพูดตรงไม่เสแสร้ง” อริสาเอ่ยบอกเธอไม่ใช่พวกที่โดนแย่งแฟนแล้วอาละวาดและไม่ใช่พวกอยู่เงียบๆร้องห่มร้องไห้แต่เธอเป็นพวกที่ตัดแล้วตัดเลยในเมื่อเลิกก็คือเลิกเธอไม่จำเป็นต้องอ้อนวอนหรืออาละวาดแต่เธอจะอยู่ในส่วนของเธอ

แต่มันก็ไม่ใช่ว่าใครจะมาระรานเธอได้ฝ่ายเดียวถ้าคิดจะร้ายคิดจะมาหาเรื่องเธอคำว่าแม่มดยังน้อยไปที่จะใช้กับเธอที่ตอกกลับไปนั้นยังถือว่าให้เกียรติงานฉลองมงคลสมรสนี่อยู่บ้างเพราะนภิตราเป็นลูกพี่ลูกน้องกับผู้บริหารนิตยสารที่เธอทำงานอยู่

“พี่อลินว่าน้ำหวานเสแสร้งรึเปล่าคะ?” นภิตราเอ่ยถามเมื่องฟังสิ่งที่ได้ยินแล้วเหมือนกับจะด่าเธอเป็นนัยๆ

“อย่าร้อนตัวสิน้ำหวาน” เสียงหวานเคลือบยาพิษของใครบางคนเดินเข้ามาแทรกบทสนทนา

“พี่แพน” นภิตราเรียกชื่อของคนมาใหม่อย่างอ่อนหวานถ้าเธอคนนี้ไม่ใช่ภรรยาของผู้เป็นเจ้านายที่มีศักดิ์เป็นญาติผู้พี่นภิตราจะไม่ใช้เสียงแบบนี้แน่

“พวกเธอยังไม่พอใจอีกเหรอทรยศอลินขนาดนี้แล้วยังจะมาให้เขาอวยพรให้อย่าด้านให้มากนักนะหนังหน้านะ” แพนธีราเอ่ยใส่หน้าผู้มีศักดิ์เป็นน้องสามี เธอไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่แรกและรู้ด้วยว่านิสัยที่แสดงมันไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงแต่หญิงสาวไม่คิดว่านภิตราจะทำได้ถึงขนาดนี้ที่ผ่านมาไม่ว่านภิตราจะเสแสร้งอย่างไรแพนธีราไม่คิดจะยุ่งแต่สิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ทำกับเพื่อนสนิทของเธออย่างอริสาเธอไม่ยุ่งไม่ได้เพราะตั้งแต่เล็กจนโตเธอถือคติรักเพื่อนยิ่งชีพในเมื่อนภิตราคิดจะมาซ้ำเติมเพื่อนรักเธอก็จะเข้าช่วยอย่างเต็มที่ เพราะคบหากันมาตั้งแต่อนุบาลทำให้แพนธีรารู้ดีว่าอริสากำลังใช้ความพยายามอย่างยิ่งยวดเพื่อที่จะไม่เผยร่างนางแม่มดออกมาเพื่อไว้หน้าสามีของเธอเพราะฉะนั้นเธอจะขอลงมาจัดการเองดีกว่าให้เพื่อนต้องเผยภาคอวตาน

“มันจะมากไปแล้วนะครับคุณแพน” ตฤณกันตเอ่ยขึ้นอย่างโมโหที่ภรรยาเจ้านายมาหาว่าหน้าด้าน

“รับไม่ได้งั้นเหรอ หึ ฉันว่ามันน้อยไปด้วยซ้ำเพื่อนฉันไปทำอะไรให้นักหนาหะถึงได้ทำกันแบบนี้ ทุเรศมักมากแล้วยังจะมาโทษเพื่อนฉันอีกแถมยังมีหน้ามาให้อลินอวยพรให้อีกไม่เรียกหน้าด้านหน้าทนแล้วเรียกว่าอะไร” แพนธีราเอ่ยถามด้วยความโมโหถ้าไม่ติดที่คนเยอะเธออยากจะตะโกนใส่หน้าคนหน้าไม่อายสองคนนี้เหลือเกิน

“พอเถอะแพนพูดไปก็เท่านั้นเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาเปล่าๆน๊าไปเถอะฉันจะกลับแล้วแก” อริสาเอ่ยบอกก่อนดึงมือเพื่อนออกมาใช่ว่าเธอไม่เห็นด้วยกับเพื่อนแต่เพราะแพนธีราถือว่าเป็นญาติกับนภิตราผู้ใหญ่จะมองแพนธีราไม่ดีได้

“แกจะห้ามฉันทำไมวะ” แพนธีราเอ่ยถามอย่างโมโหเธออยากจะกระชากหน้ากากจอมปลอมของนภิตรานัก

“ฉันไม่อยากให้แกดูแต่ในสายตาญาติของบอส ยังไงซะนภิตราก็เป็นญาติบอส แกรักเพื่อนฉันรู้แต่ฉันก็รักแก” อริสาเอ่ยบอกก่อนจะเดินเข้ามากอดเพื่อนรักแพนธีรากอดตอบเพื่อปลอบโยนเพื่อนด้วยความรักทั้งสองกอดกันอยู่เนิ่นนานจนสามีของแพนธีราเดินมาหาอริสาจึงขอตัวกลับการได้กอดกับคนที่ไม่คิดทรยศเธอทำให้เธอดีขึ้นบ้างแต่ยังคงหลงเหลือความรู้สึกบางอย่างอยู่

กลับมาแล้วจ้า ย้อนกลับไปอ่านหน้าแรกด้วยน๊าจะได้ไม่งงกัน ไรท์ชี้แจงไว้ในนั้นแล้ว มา ๆ มาอ่านกันต่อจ้า