คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แฟนเพื่อน EP: 1
CHAPTER1
[เฮุน]
ผมลูบหน้าัวเอเบาๆ ผมเอาแ่ิถึหน้าแฟนอเพื่อน ั้แ่วันนั้นเรา็ไม่ไ้เอันอีเลย ไม่รู้ว่าโะาำลัเล่นลอะไรับีวิผมอยู่ันแน่
“เฮุนมึเป็นไรเหม่อทั้วันเลย” แบฮยอนที่อยสัเมาั้แ่เ้าเาเลยัสินใทั
“เปล่า” ผมไหวไหล่เล็น้อย ่อนะยแ้วที่มีเพียเหล้าเพียวๆื่มนหมแ้ว มันเป็นเรื่อปิสำหรับผมและสำหรับเพื่อนอผมทุน
“ูไม่เื่อ” เป็นานยอลที่พูออมาหลัาสัเอาารอผม
“…” ผมไม่ไ้อบอะไรมันออไป แ่มอหน้ามัน้วยแววาเรียบเย
“นอาะเอาแ่เหม่อแล้ว มึยัเอาแ่ระเหล้าที่เียวหมแ้ว ถ้ามึะแนานี้นะไอ้เหี้ยฮุน มึไม่ิะรอไอ้ไมาเลย้ะ” ผมะัไปับำพูอมันไอ้ไะมาหรอ? แล้วะเอาลู่หานมา้วยหรือเปล่านะ?
เหี้ย.. นี่ผมำลัิบ้าอะไรอยู่ว่ะเนี้ย
“หรอ มันะมา้วยหรอ” ผมถามเสียเรียบ านยอลรอามอเพานแล้วถอนหายใออมา ่อนะระแ้วอัวเอบ้า
“มึไม่รู้หรอไอ้ฮุน เห็นว่าะพาแฟนมันมา้วยนะ” เทาอบแทนานยอล ผมพยัหน้าให้มันเล็น้อย แล้วยแ้วึ้นมาื่มแ่แ่สอสามอึเท่านั้นแหละนะ
ลัวะไม่ไ้เอนบาน…
“นั่นพูถึ็มาพอี ายยานะมึอ่ะ” ประโยสุท้ายเทาไม่ไ้พูับผมแ่พูับนมาใหม่่าหาล่ะ
“แน่นอนิวะ มึนินทาอะไรูห้ะไอ้เทา” ไเินเ้ามาใ้แนรัอเทาเบาๆ มันือารทัทายสไล์มันน่ะรับ
“เปล๊า ว่าแ่ลู่หานไปไหนอ่ะ” เทาะเ้อหน้ามอประู เมื่อไม่เห็นลู่หานเินามไมาเหมือนันับผมที่มอาม
“เี๋ยวามึ้นมา อะไรัน อย่าบอนะว่าพวมึแอบอบแฟนูอ่ะ” ไมอ้อนใส่ผมับเทา ไอ้เทาส่ายหน้าพร้อมับเหลือามอบน แ่ผมนิ่แทนำอบ ึ่ไมัน็รู้ีว่าผมเป็นพวไม่่อยพูแถมยัแสออไม่เ่มัน็เลิสนใผมไป
“่าย ลู่หานน่ารัมาเลย มึไปหามาาที่ไหนวะไอ้ไ” านยอลเอ่ยถามไอย่าสนอสนใ โยมันลืมสนในนั่้าๆมันไปหรือเปล่า
ผมรู้ว่าานยอลับแบฮยอนเป็นอะไรัน…
“ลมาาฟ้า” ำอบเสี่ยวๆอไทำให้เทาับานยอลถึับ้อโห่ใส่ มีเพียผมับแบฮยอนเท่านั้นที่นั่เียบ
อนนี้านยอลนั่้าแบฮยอน ไนั่้าเทา ส่วนนที่มาใหม่นั่้าผม แน่นอนว่านนนั้นไม่ใ่ไอ้เฮียริสแน่นอนเพราะมันิธุระับทาบ้าน
ลู่หาน
“สวัสี่ะทุน” เธอทัทายทุนพร้อมับโปรยยิ้มให้ ผมเหลือบไปมอแบฮยอนผู้หินเียวอลุ่มผม เธอเพียแ่ยิ้มรับเล็น้อย่อนะไปีหน้านิ่เหมือนเิม ส่วนัวแบฮยอนเป็นผู้หิน่ารั เธอะยิ้มให้ทุน ยเว้นับนที่เธอไม่อบี้หน้า?
านยอลรินเหล้าผสมับโาให้เธอ ส่วนอไเป็นเพียเหล้าเพียวๆเหมือนันับพวผม ถึะไม่ไ้อยู่ิันมานัผม็ไ้ลิ่นแมพูอ่อนๆอลู่หาน
ให้ายเถอะ…
“เอ้านนนนน” ทุนูแ้วอัวเอึ้นมานัน พร้อมับยึ้นื่มหมแ้ว พวผมไม่ใ่นออ่อนะ้วยสิ
านยอลยัทำหน้าที่เหล้าให้ับทุน ผมเหลือบมอน้าๆ แ่มันพอีับที่ลู่หานเหลือบมามอผมเ่นเียวัน เธอยิ้มให้ผมน้อยๆ เรามอาันอยู่นานพอสมวร ่อนที่เธอะละสายาไปมอหน้าแฟนอัวเอ โีที่ไมันไม่เห็นหรือมันเห็นแล้วผม็ไม่ไ้สนใะ้วยสิ
“รับแม่” ไพูับปลายสาย
“อ่ารับผมะไปเี๋ยวนี้เลย รับ รับ” มันพูบแล้วยัโทรศัพท์ลในระเป๋าาเ ่อนะลุึ้นยืน “พวมึู้อไปหาแม่่อนว่ะ ใร็ไ้ไปส่ลู่หานทีนะ” เทาพยัหน้าหึหั เหมือนไะหัวเสียมาสสัยะเป็นเรื่อสำั ไรีบวิ่ออไป พอแผ่นหลัมันหายลับไป พวผมึหันมาสนใแ้วเหล้ารหน้าแทน
“ืม พวมึ ูลาบ่อนนาเหว่ย” เทาที่เริ่มพูาไม่รู้เรื่ออัวลับ่อน ผมบอะไปส่มัน็บอว่าไม่้อ ผมึเออออไปามมัน
“านยอลมึเมาแล้วเราลับห้อันเถอะ” เสียหวานอแบฮยอนเอ่ยับานยอลที่อาารหนัว่าไอ้เทาเสียอี เหอะ “ไปแล้วนะฝาไปส่ลู่หานทีไม่็ให้นอนห้อมึไปเลย” พูบ แบฮยอน็พยุร่าอานยอลเินออไปอย่าทะลัทุเลผมเลิสนใทั้สอน่อนะหันมาสนใน้าๆ ที่เหมือนะเมาหรือเปล่านะ ผมยิ้มให้ับท่าทาน่ารัอลู่หาน
“ลู่หานไปนอนในห้อสิ” ผมสะิเธอเบาๆ ลู่หานหันมายิ้มหวานให้ผม บอรๆเลยอนนี้หน้าผมแมาแน่ๆ ทำหน้าไม่ถูเลยแฮะ..
“อื้อ เฮุน” ให้ายเถอะลู่หานอย่ามาทำหน้าแบบนี้ใส่ผมไ้มั้ย
“เี๋ยวเราพาเธอไปนอนนะ” ผม่อยๆพยุเธอ แ่มันไม่ไ้ลำบาเท่าไหร่เพราะเธอสูเท่าไหล่ผมเอ ผมไม่ล้าแะ้อเธอหรอ อย่าน้อยเธอ็ึ้นื่อว่าแฟนอเพื่อนผม
ผมวาเธอลบนเียอย่าเบามือ เธอนั่ัสมาธิพร้อมับ้อาผม เหมือนำลัเล่นเมใรหลบา่อนนนั้นแพ้ แล้วผม็ไม่อยาแพ้ะ้วยสิ
เธอเลื่อนหน้าเ้ามาใล้ผมมาึ้นเรื่อยๆ ผมไม่ไ้ยับหนี นระทั่มูผมับเธอนัน ผมไม่อารู้เลยว่าเธอเมาหรือั้ใ ถ้าผมทำอะไรลไปเธอะมอผมไม่ีหรือเปล่านะ
“อื้อ” ไวว่าวามิ ผมประบปาูบับเธอ สอลิ้นเ้าไปในโพรปาเล็ เธอ็ไม่ไ้ยอมแพ้เหมือนัน เราแลลิ้นันอย่าุเือไม่มีใรยอมใร นผมลืมไปเลยว่านรหน้าือแฟนอเพื่อนที่ผมไม่วรเ้าไปยุ่้วย
แ่อนนี้มันสายไปแล้ว…
“เฮุน…” ใบหน้าสวยเปรอะเปื้อนไป้วยน้ำลาย เธอหายใหอบเ่นเียวันับผม เรายั้อมอาัน แ่ำพูอเธอทำเอาผมถึับเบิาว้า
“เอาันมั้ย” ไม่อยาะเื่อหูัวเอว่าลู่หานะเป็นนพูำนี้ และเฮุน็ไม่อยาะปิเสธวาม้อารอลู่หานะ้วยสิ
50%
“ไอ้เหี้ยเฮุน” ู่ๆเสียโวยวาย็ัึ้นมาา้านอ เฮุนับลู่หานที่ำลัะประบปาันอีรอบ้อผละออาันอย่า่วยไม่ไ้ เฮุนลุึ้น่อนะเินออไป้านอ
“มีอะไรว่ะ”
“ูมารับลู่หาน”
“เออ” เฮุนเินนำอินเ้าไปในห้อที่มีลู่หานนั่นิ่อยู่ สายามอนที่ึ้นื่อว่าแฟนสำรวร่าายอแฟนสาวว่ามีอะไรผิปิมั้ย
ลู่หานมอหน้าอิน้วยสีหน้ามึน่อนะหันไปมอเฮุนที่ยืนพิอบประูห้อ ทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น ลู่หานพยัหน้าเบาๆ่อนะลุึ้นโยมีอินที่อยพยุร่าบาเอาไว้
“ูลับล่ะอบใทีู่แลแฟนูอนูไม่อยู่” อินใเน้นำว่า ‘แฟนู’ เหมือนเือนสิให้เพื่อนสนิทหน้านิ่เ้าใ เฮุนพยัหน้า
ลู่หานเหลือบามอใบหน้าหล่อเหลาที่มันนิ่นไม่รู้ว่าเาำลัิอะไรอยู่ันแน่ เฮุนหันมอใบหน้าอเธอแ่แวบเียว่อนะเปลี่ยนุโฟัสไปที่อื่น
เฮุนถอนหายใออมาเมื่ออินับลู่หานออไปาห้ออเาแล้ว ร่าสูทิ้ัวลนอนบนเีย
“โว้ย” ร่าสูยี้หัวัวเออย่าหัวเสีย เือบไปแล้วมั้ยล่ะ…
‘เฮุน’
‘เอาันมั้ย’
พอหลับาลเสียหวานอร่าบาลับัึ้นมาอีรั้ เฮุนลุึ้น่อนะพาัวเอเ้าห้อน้ำไปอย่า่วยไม่ไ้
่า…
“อื้อ” เสียราัออมาาปาหนาที่ำลั่วยัวเอ มือหนารูแนายัวเออย่าิบเถื่อน
“ลู่หาน..” แ่ินาารว่าัวเอำลัสอใส่เ้าไปในร่าอร่าบามัน็ยิ่ทำให้ไฟราะอเาแรึ้นว่าเิม ร่าสูัแนายัวเอ ลู่หานที่ำลัอ้าารอให้เาสอใส่มันเ้าไปอีรั้ ใบหน้าหวานราออมาไม่เป็นศัพท์
เฮุนเินออมาาห้อน้ำ้วยสีหน้าเรียบนิ่เหมือนไม่มีอะไรเิึ้น เาลอทบทวนับัวเอูแล้วว่าะไม่เผลอใไปทำอะไรแบบนั้นับลู่หานอีแล้ว แ่เาิมัน็ผิแล้ว ลู่หานน่ะยัไ็แฟนเพื่อนอเา
♡
“โมามทรามเยไ้โปรเลยว่าท้าพี่ีบะีบพี่มั้ย” เทายัิ้วให้สาวๆที่เินผ่านนบานถึับเินสะุ เฮุนส่ายหน้าับเพลหลีหิอเทาเบาๆ
“อ้าว โผล่หัวมาแล้วหรอรับุาย” เทาแะอินที่เินมาพร้อมับลู่หาน เธอยิ้มทัทายทุน แ่ยเว้นับเา… แบฮยอนเบ้ปาเล็น้อย่อนะเมินไปสนใอย่าอื่นแทนนที่มาใหม่
“ว่าไรับนสวย” านยอลทัลู่หาน แบฮยอนหันมามอแวบนึ่อนะลุแล้วเินออไปอย่าเสียอารม์
“ลู่แ่มาส่พี่อินเยๆ่ะ” เทาับานยอลโห่ใส่เพื่อนสนิทผิวแทนับแฟนสาว เฮุนนั่เียบไม่ไ้แสวามรู้สึอะไรออมา
“แบฮยอนรอู้วย” เฮุนะโนามหลัแบฮยอนที่เินออไปเาเ็บอแล้วรีบเินามเธอไป โยไม่ไ้สนใสายาอใรบานเลย
“รีบไปเรียนไ้แล้วเราอ่ะ” อินลูบหัวลู่หานอย่าทะนุถนอมับรอยยิ้มอบอุ่นนั่นทำให้สาวๆที่แอบมออยู่รอบๆถึับ้อร้อออมาอย่าเสียาย
“ไม่อบเธอหรอ” ร่าสูเอ่ยถามร่าบาที่เอาแ่เินอย่าเียวไม่พูไม่าแถมยัทำหน้ามุ่ยมาลอทา
“ทำไมถึถามแบบนี้” แบฮยอนหยุเินแล้วเยหน้ามอเพื่อนสนิทัวเอ
“็เมื่อี้เห็นเบ้ปาใส่ลู่หาน” เฮุนพูออไปเสียเบา รนี้ไม่มีนมีเพียแ่เาสอน ถ้าถามว่าเาสนิทับใรที่สุในลุ่ม ำอบ็ือแบฮยอนนี่แหละ
เฮุนับแบฮยอนเป็นเพื่อนันมาั้แ่สมัยมัธยม แบฮยอนเป็นผู้หิัวเล็และน่ารัสำหรับนที่เห็น แ่สำหรับเาแบฮยอนน่ะร้ายาะายไป เธอะร้ายับนที่อยาะร้ายเท่านั้น
“อ้อ มึ็อบเธอใ่มั้ยล่ะ” ำถามอแบฮยอนทำเอาใร่าสูระุวูบ แบฮยอนมัะรู้ทันเาในทุๆเรื่อเสมอ
“…” ร่าสูไม่ไ้อบำถามอเพื่อนสนิทัวเล็ แบฮยอนหัวเราะออมาน้อยๆ เฮุนไม่เถียแปลว่าเธอิถู
“ะทำอะไร็ิถึใไอ้อินมันบ้า” แบฮยอนพูเือนสิ “ยัไมัน็เพื่อนมึ”
“ูไม่รู้ว่ะ…” ร่าสูพูออมาเสียเบา อนนี้เาไม่ล้าแม้แ่ะมอหน้าแบฮยอน เฮุน้มหน้ามอ่ำ
[แบฮยอน]
ันเหลือบาไปเห็นใรบานที่แอบัวอยู่้าเสา ันไม่ใ่นโ่ที่ะไม่สัเอะไรเลย เพราะนนนั้นือลู่หานแฟนออินยัไล่ะ
ไม่ใ่ว่าันไม่อบเธอหรอนะ ็แ่รู้สึว่าเธอะมาทำให้เพื่อนสนิทอัน้อทะเลาะันเอ แล้วอีอย่าันยอมรับว่าันอิาที่านยอลสนใเธอมาว่าันเวลาเอัน
“ูอยู่้ามึเสมอนะเฮุน” ใพูเสียัเพื่อให้เธอไ้ยิน ันสวมอร่าสูที่ยืนนิ่ไม่ยอมสบาันแม้แ่น้อย เฮุนระับอ
“ูไม่ใ่เ็ไม่้ออปลอบใ สัส” มันบ่นเสียอู้อี้
พอร่าบาอเธอหายไปารนั้น ันผละอออมา่อนะีหัวทุยอร่าสูไปรอบหนึ่้อหาอันแน่นเินไป
“เ็บ” มันพูออมาพราลูบหัวัวเอไป้วย ันแลบลิ้นใส่มัน่อนะเินนำไป่อน เฮุนเินามมามันเบะปาเหมือนเ็ถูัใ
เห็นมันนิ่ๆแ่ริๆมันปัาอ่อน…
[แบฮยอน บ]
“เฮ้ยพวมึืนนี้ไหนีว่ะ” เทาะโนถามเพื่อนในห้อที่้มหน้า้มาำลัั้ใเ็บอันอยู่
เพราะวันนี้ือวันลอ่อนสอบและลออีทีหลัสอบ แ่สำหรับเาแล้วเาลอไ้ทุวันถ้าอยาะแ
“ร้านเิมๆ” เพื่อนในห้อะโนลับมา มันพยัหน้า่อนะสะพายระเป๋าัวเอ แล้วเินมาหาแบฮยอนที่ยืนรอ
“แบฮยอนพายอูมา้วยิ” เทาระพริบาอ้อนร่าบา แบฮยอนมอ้อนใส่่อนะเิหน้าหนี เรื่ออะไรที่เธอ้อวนยอูไป้วยล่ะ
มีหวัโนไอ้เถื่อนพวนี้แทะโลมนเละเป็นแน่… โ ยอู าวะหรรมศาสร์ ึ้นื่อเรื่อวามน่ารัและน่ายิ้ม? เรียบร้อยเป็นที่หนึ่ เป็นนไม่อบพูแ่อบทำเลย
และยอูยัเยเป็นแฟนเ่าอเพื่อนเาอี่าหา ืนวนไปบรรยาาศมาุน่าู
โบ้บ
“ไม่” เทาโนร่าบาโบหัวไปรอบหนึ่ เห็นแบฮยอนัวเล็น่ารัแบบนี้ ใ่ว่าะเป็นผู้หิยอมนหรอนะ และผู้ายทั้ะ้อยอมให้เธอเพราะเธอือสมบัิิ้นเียวอะ
ฟัไม่ผิหรอบยอน แบฮยอนือผู้หินเียวอะ…
“เออ” เทายี้หัวเินออไปอย่าหัวเสีย เพราะเธอทำให้ผมเาเสียทรหม
@หัวล้าน ผับ
“ไหนบอะไม่พามาไ”
“เรื่ออู” แบฮยอนพูออมาหน้านิ่ เธอไม่ไ้เ็มใให้ยอูมา้วยสันิ แ่เพราะเ้าัวอมา้วยเธอเลยำใ้อพามาอย่า่วยไม่ไ้
“ยอูนี่น่ารัริๆเลย” เทาเินปรี่ไปหายอูที่เินามมา้าหลัแบฮยอน ยอูยิ้มให้เทา่อนะหันมาทัทายเพื่อนสนิทอแบฮยอนที่นั่อยู่ที่โ๊ะประำ
“สวัสีทุน” เธอนั่ลที่ที่เธอเยนั่ อินเหลียวมอหน้านมาใหม่ที่อยู่ๆ็นั่ล้าเาเยเลย แบฮยอนถอนหายใออมา เพื่อนเธอทำเรื่อที่เธอาไม่ถึอีแล้ว
ถ้าลู่หานมาอนนี้ไม่ีแน่ๆ
“ยอูมานั่ับันนี่” แบฮยอนวัเพื่อนสนิทให้มานั่้าเธอ ยอูแล้ทำเป็นไม่ไ้ยินแล้วระแ้วออินึ้นื่มอย่าถือวิสาสะ
เทา านยอล เฮุน รวมถึแบฮยอนเียบไป แบฮยอนรีบยแ้วัวเอื่มาม เรื่อน่าปวหัวำลัะามมาแล้วสินะ เฮุนเหลือบไปเห็นร่าบาที่หายไปสัพัำลัเินลับมา
“แบฮยอนลู่หานลับมาแล้ว” เฮุนระิบับแบฮยอนเสียเบา แบฮยอนพยัหน้าแล้วลุึ้นไปหายอูที่เอาแ่ระแ้วึ้นื่ม
“ยอูไปับเราหน่อยิ” แบฮยอนัแนยอูให้ลุึ้น ยอูมอหน้าเพื่อนอย่าๆ แ่็ยอมลุามไปแ่โยี
แ่ทว่า… สายาอยอูลับมอเห็นใรบานเ้าะ่อน
“อีโ่”
รบแล้วนะะอาะสั้นไปหน่อย
เราไม่ถนัแ่อนละยาวๆริๆ55555555555555
สำหรับใรที่รอานั้น้อออภัย มีเรทนิหน่อยทุนอย่าใร้ายับเ้าเลยนะ
เนื้อเรื่ออาะนะะ #โนถีบ
รันะะ
ความคิดเห็น