hxhสงครามเล็กๆ(หรือเปล่า)ของคุโรโร่และคุราปิก้า

ลำดับตอนที่ #2 : สู่ขั้นสูงสุด

    ทางด้านคุราปิก้าก็รู้แก่ใจดีว่าคุโรโร่จะต้องกลับมาแก้แค้นเป็นแน่แท้จึงเร่งฝึกวิชาให้แข็งแกร่งขึ้นโดยมีอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญอย่างฮิโซกะ(เชี่ยวชาญด้านโกฮกตอแหลน่ะจิ้)คอยฝึกสอนกระบวนท่ารูม่านปลิดชีพหรืออีกชื่อหนึ่งก็คือรูม่านพิฆาตมาร

ฮิโซกะ: เอ้า...ฝึกต่อไปขืนฝึกครึ่งๆกลางๆเดี๋ยววิชาที่ได้ก็ครึ่งๆกลางๆไม่สำเร็จสู่ขั้นสมบูรณ์

ขั้นที่ 10น่ะสิ

คุราปิก้า: อือม์

คิรัวร์: พ...พ...พวกนายทามอารายกานเนี่ยโอยช้านจาเป็นโลม

กอร์น: ไง...คุราปิก้าทำอะไรอยู่เนี่ย

คิรัวร์: นายจาถามให้ได้อะไรเนี่ยเห็นๆกันอยู่ทุเรศลูกกะตาชิบ เล่นเปลือยก้นให้ฮิโซกะมันดูซะงั้นแหละนายว่างั้นมั๊ยกอร์น คุราปิก้าเป็นอะไรไปห๊ะ

คุราปิก้า: .........

กอร์น: ชั้นว่าคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง ชั้นคิดว่าเค้าคงกำลังตั้งใจฝึกวิชาอะไรซักอย่างอยู่น่ะ

คิรัวร์: โอยจาเปนโลมอีกแย้ว...+ อ้าปากค้าง {(เนื่องจากเห็นภาพที่คิดว่าทุเรศลูกกะตาที่สุดในชีวิตกับฟังที่กอร์นพูด) ทามมายเปนโคนที่มองโลกในแง่ดีงี้เนี่ย}

ฮิโซกะ: (คิด- ชั้นนี่โชคดีสุดๆเลยนะเนี่ยได้เห็นสิ่งที่ไม่คิดว่าจะได้เห็นไปตลอดชีวิตแถมตอนแรกยังอยู่กันแค่ 2 คนอีกต่างหากถ้าไม่มีเจ้าพวกนี้มาขัดฟามสุขล่ะก็นะ) นึกในใจอย่างนั้นก็แสดงออกมาทางสีหน้าจนหมด หึหึหึ...ฮะฮะ...ฮ่าฮ่าฮ่า...ฮ้าฮ้าฮ้า...เอิ๊กเอิ๊กเอิ๊ก...

จนคุราปิก้าก็ต้องตกใจกับความร่าเริงจนออกนอกหน้าของเค้า

คุราปิก้า: (วิ่งมาหาฮิโซกะที่กำลังนอนหงายชัก...แหงกๆๆๆๆแล้วยังมีสีหน้าร่าเริงผิดปกติอยู่อีก)

ฮิโซกะๆๆเป็นอะไรไปเนี่ย (เขย่าๆๆๆๆจนหัวแทบจะเด็นไปอยู่ในถังขยะแบบลูกชู้ต 3 แต้ม)

กอร์น: สงสัยจะมีความสุขมากเกินไปนะเนี่ย

คิรัวร์: จะอะไรซะอีกเล่ามันก็เป็นบ้าน่ะสิ เฮ้อ...ชั้นบอกแล้วว่าให้เลิกคบ ไอ้พวกไม่เต็มพรรค์เนี้ยะตายซะได้ก็ดี

คุราปิก้า: ลุกขึ้นมาช่วยกันหน่อยสิ...เร็วเข้า

กอร์น: คุราปิก้า คิรัวร์ จับฮิโซกะกันคนละข้างนะเดี๋ยวชั้นจะทำให้เค้าหายเอง เชื่อมือได้เลย

คุราปิก้า/คิรัวร์: ได้อยู่แล้ว...

กอร์น: เอาอ๊ะยาง...

คุราปิก้า/คิรัวร์: เอาเลย!

กอร์น: เอาล่ะน้า...ยัน...ยี...เย่า...ปักกะเป่ายิ้ง...ฉุบ ค้อน! (เสยเข้าปลายคางฮิโซกะเข้าอย่างจัง

ฮิโซกะลอยละลิ่วออกทะลุนอกหลังคาแล้วหล่นกลับมาที่เดิม...หนุมานถวายแหวนอ่ะจิ้ อิอิ)

ฟิ้ววววว!.....ตุ้บ เสื้อผ้าขอวฮิโซกะขาดวิ่นผมชี้รอบทิศทางดูไหม้เกรียมหน่อยๆด้วยซ้ำ(เนื่องจาก

คิรัวร์เผลอปล่อยไฟฟ้าออกไปนั่นเอง! แต่ถึงกระนั้นสีหน้าก็ยังคงหน้าชื่นตาบานอยู่ดี)

คุราปิก้า: อึ๋ย! นี่ตกลงมันหายดีหรือเป็นหนักกว่าเดิมล่ะเนี่ย? พวกนายคิดว่าไง?

กอร์น: เดี๋ยวเค้าก็คงหายดี...มั้ง

คิรัวร์: เอ้อ ใช่ๆ...ช่ายยยย...มั้ง

แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะออกมาแห้งๆแบบรู้สึกผิดหน่อยๆ

คิรัวร์/กอร์น: แหะๆๆ

To be continue on 3