Wonder Boys (Super Junior Yaoi)

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1: New Teachers (อาจารย์คนใหม่)

คิมฮีชอล...ปี4ห้องคิง ,, ร้ายสุดขั้วกับชั่วสุดขีด

ชเวซีวอน...อาจารย์ฝ่ายปกครองและอาจารย์ประจำห้องปี4ห้องคิง ,, โหดสุดขั้วกับเฮี้ยบสุดขีด

คนหนึ่งสวยงามราวกับนางฟ้าอีกคนหนึ่งหล่อเหลาราวกับเทพบุตร

คนหนึ่งร้ายอีกคนหนึ่งโหด

คนหนึ่งชั่วอีกคนหนึ่งเฮี้ยบ

คนหนึ่งนักเรียนอีกคนหนึ่งอาจารย์

คนหนึ่งจะเปลี่ยนแปลงชีวิตของคนหนึ่งไปตลอดกาล

คนหนึ่งจะทำให้อีกคนหนึ่งรู้จักคำว่า’รัก’

คนหนึ่งคิมฮีชอลอีกคนหนึ่งชเวซีวอน

ปี 4ห้องคิง

“เขาว่าจะมีอาจารย์ปกครองคนใหม่มาหวะพวกมึง”

“เฮ้ยๆ ไอ้คังโฮดงอะไรนั่นออกไปแล้วเหรอวะแจจุง?”

“เออสิ! อาทิตย์ที่แล้วฉันเห็นมันเดินออกมาจากห้องครูใหญ่ชินดงนี่ แล้วอีกอย่าง...อาทิตย์นี้นายเห็นขี้หน้าไอ้หมอนั่นรึเปล่าละซองมิน”

“ไม่หวะ”

“ไรวะ? ไม่ถึงเดือนออกแล้ว? คนที่5ของเดือนนี้แล้วนา=[]=“

“นั่นดิๆ คราวนี้นายว่าจะทนได้กี่น้ำฮีชอล?”

 ทุกคนหันไปมองร่างบางเจ้าของชื่อที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงโต๊ะริมประตูหลังห้องพลิกหน้าหนังสือก่อนที่ใบหน้าหวานราวกับผู้หญิงจะเงยหน้าขึ้นมามอง ริมฝีปากได้รูปกัดริมฝีปากสีชมพูเรียวด้านล่างเป็นเชิงคิดหนักก่อนที่จะเปล่งเสียงหวานออกมาห้วนๆ

“ไม่นาน”

เพื่อนสนิททั้งสามคนของร่างบางต่างพากันพยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วยก่อนที่จะกลับมาคุยเรื่องอาจารย์ฝ่ายปกครองคนใหม่อีกครั้งโดยมีร่างบางนั่งฟังไปอ่านหนังสือไปเงียบๆ บางครั้งที่ใบหน้าหวานจะพยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วยหรือไม่ก็เอียงคอเล็กน้อยเป็นเชิงไม่แน่ใจ

“ขอให้นักเรียนทุกคนไปรวมตัวกันที่ห้องประชุมภายในเวลา10นาที”

เสียงอาจารย์ใหญ่ชินดงดังลั่นผ่านลำโพงสีดำทำเอานักเรียนทุกคนสะดุ้งไปตามๆกันก่อนที่จะส่งเสียงโห่ร้องอย่างไม่พอใจแต่ก็ทำตามแต่โดยดี

“เฮ้ย ไปดีปะ?”ลีซองมิน หนุ่มน้อยร่างอวบหน้าตาน่ารักหันมาขอความคิดเห็นจากเพื่อนร่วมแก็งอีกสามคน

 “ถามหัวหน้าดูสิ”ลีดงแฮฝาแฝดผู้น้องของซองมินผู้มีใบหน้าหวานไม่แพ้แฝดผู้พี่เบ้หน้าไปทางร่างบางที่ปิดหนังสือแล้วลุกขึ้นยืน

“ไปเหอะ ฉันอยากดูขี้หน้าอาจารย์ฝ่ายปกครอง...ไม่สิ อยากเป็นเด็กดีสักครั้งหนะ”

คิมแจจุงผู้มีใบหน้าสวยงามพยักหน้าพลางเดินนำเพื่อนซี้อีกสามคนออกจากห้องเรียนไปยังห้องประชุม...

...ที่จะเป็นการพบกันระหว่างแก็งที่แสบที่สุดกับอาจารย์ที่โหดที่สุด!!!

 ------------40%-------------

ภายในห้องประชุมที่จุผู้คนได้พันกว่าคนนั้น เสียงดังจ้อแจ้และเสียงตะโกนโหวกเหวกดังมาจากทั่วสารทิศ อาจารย์ใหญ่ร่างอ้วนกำลังยืนยิ้มมองดูนักเรียนของตนคุยกันเสียงดังก่อนที่จะก้าวไปยังไมโครโฟนสีดำที่ตั้งตระหง่าอยู่หน้าแถวที่มีอาจารย์ยืนเรียงกันอยู่

“นักเรียน...เงียบ!!!”เท่านั้นแหละทุกคนก็หุบปากทันทีที่อาจารย์ใหญ่ชินดงตะโกนออกมาเสียงดัง

“เฮ้ย ไหนบอกว่ามีอาจารย์ปกครองแค่คนเดียวไงวะซองมิน?= =^”เสียงหวานของแจจุงกระซิบกับเพื่อนซี้ที่นั่งข้างๆตนเบาๆ ก็บนเวทีหนะ เขาเห็นผู้ชายอีกตั้งสี่คนหนะสิ

 ...แถมยังหล่อลากไส้ติ่งทั้งสี่คนอีกด้วย!!!

ฮีชอล, แจจุง, ดงแฮและซองมินนั่งแถวๆหลังของห้องประชุมเพื่อที่จะได้สะดวกต่อการคุยกันและการแอบโดดเผื่อทั้งสี่คนเบื่อ

นักเรียนทุกคนแอบหันหลังไม่ก็หันข้างมามองทั้งสี่คนที่นั่งอยู่เรียงกันไปอย่างสายตาหวาดๆและไม่น่าเชื่อ

ก็เพราะนี่เป็นครั้งแรกของเทอมที่แก็งๆนี้มาห้องประชุมตามที่อาจารย์ใหญ่ชินดงประกาศเอาไว้เมื่อครู่หนะสิ!!!

“นักเรียนทุกคนคงจะงงเป็นไก่ตาแตกสินะว่าที่มีข่าวว่าจะมีอาจารย์ปกครองคนใหม่มาแทนอาจารย์คังโฮดง แต่ทำไมมีมาตั้งสี่คน...นั่นก็เพราะทั้งสี่คนนี้เป็นครูใหม่ไง!”อาจารย์ใหญ่ชินดงตะโกนลั่นอย่างอารมณ์ดีพลางผายมือไปยังชายหนุ่มร่างสูงทั้งสี่คน

“เฮ...=[]=lll”ร่างบางทั้งสี่คนลากเสียวยาวอย่างเบื่อหน่ายเบาๆ

ชายหนุ่มทั้งสี่เป็นคนร่างสูงขาวผมดำ ใบหน้าคมคายนิ่งเงียบ สงบเยือกเย็นราวและดูท่าทางมาดขรึม ดวงตาคมเข้มตวัดของทั้งสี่คนไปยังนักเรียนทุกคน นักเรียนสาวทุกคนอ้าปากค้างแทบจะละลายกับสายตาของชายหนุ่มทั้งสี่

“คนแรกเลยนะ...อาจารย์ฝ่ายปกครองที่มาแทนอาจารย์โฮดง...นอกจากนั้นยังเป็นอาจารย์ประจำชั้นปี4ห้องคิงอีกด้วย^^”เสียงกรี๊ดของบรรดาผู้หญิงปี4ห้องคิงดังขึ้นทันทีพร้อมๆกับเสียงกรี๊ดอย่างเสียดายของนักเรียนหญิงชั้นอื่นและห้องอื่น

“ชเวซีวอนครับ”เจ้าของตำแหน่งพูดเสียงเรียบและปนเย็นชาเล็กน้อย

“แล้วไงวะ?”ร่างบางสบถเสียงหวานออกมาเบาๆ ซองมิน ดงแฮและแจจุงหัวเราะเบาๆ

“คนที่สองนะ ผู้ช่วยฝ่ายปกครองและครูสอนวิชาภาษาอังกฤษ”

“คิมคิบอมครับ”

“คิมคิบอมครับ...ยี้!”ดงแฮทำหวานเสียงเลียนแบบตามประโยคของชายหนุ่มด้วยใบหน้าเหยเกทำเอาทั้งสามคนที่เหลือหัวเราะออกมาเบาๆอีกครั้ง

“คนที่สาม ผู้ช่วยฝ่ายปกครองอีกแล้วและครูสอนวิชาเคมี”

 “ครับ ผม...จุงยุนโฮครับ”

“หน้าอย่างกับลิเก”แจจุงกระซิบกับฮีชอลแล้วทั้งสองคนก็หัวเราะเบาๆอีกรอบ

“และคนสุดท้าย...ผู้ช่วยฝ่ายปกครองอีกคนนึง...และครูสอนวิชาประวัติศาสตร์”

 “โจ คยูฮยอนครับ”

“โอ้ย นึกว่าวิชานั้นจะโดนยกเลิกไปแล้วนะเนี่ย”ซองมินบ่นออกมาเบาๆ เพราะวิชาประวัติศาสตร์นั้นพวกเขาไม่ได้เรียนไปหลายเดือนเพราะไม่มีครูสอน

แต่จนแล้วจนรอดก็หาครูมาสอนแทนจนได้!!!

“เอาหละครับ อาจารย์ฝ่ายปกครองคนใหม่ออกมาพูดขู่ให้พวกนักเรียนกลัวหน่อยครับ”ร่างสูงของชเวซีวอนเดินมารับไมค์จากชินดง ดวงตาคมเข้มตวัดไปยังนักเรียนทุกคนก่อนที่จะสะดุดตรงกลุ่มของร่างบางที่เป็นจุดโดดเด่น

นั่นก็เพราะผมของร่างบางมีสีแดงสดผิดกับผมสีดำตามธรรมชาติของนักเรียนคนอื่นหนะสิ!

 “นักเรียนที่มีผมสีแดงหนะ ออกมาสิ!”

 



 ------------60%-------------

 

ทุกคนหันกลับไปมองร่างบางที่นั่งมองร่างสูงอย่างไม่สบอารมณ์เพราะซีวอนเป็นคนแรกที่เรียกเขาออกมาแบบนี้

“โห ใจกล้าหน้าด้านหวะไอ้จารย์ฝ่ายปกครองคนใหม่นั่น นับถือๆ”ซองมินกล่าวสรรเสริญร่างสูงเบาๆ

“บอกให้ออกมา มายืนบนเวทีเดี๋ยวนี้!!!”ซีวอนตวาดลั่นอย่างน่ากลัวจนนักเรียนทุกคนสะดุ้งกันไปเป็นแทบยกเว้นเหล่าอาจารย์คนใหม่ที่ยืนยิ้มกับการลงโทษของเพื่อนรัก

เจ้าของชื่อยืนขึ้นช้าๆด้วยสีหน้าเรียบๆก่อนที่จะเดินมาบนเวทีตามที่สั่ง

“ชื่ออะไร?”ร่างสูงถามเสียงเรียบๆพลางมองร่างบางที่ก้มหน้างุด

“จำเป็นต้องบอกด้วยเหรอ?”ร่างสูงแอบใจเต้นไม่เป็นจังหวะกับเสียงหวานของร่างบางเล็กน้อยก่อนที่จะเลิกคิ้วกับคำตอบของร่างบาง

“กฏของโรงเรียนห้ามย้อมสีผม รู้ไหมว่าผมของนายสีอะไร?”ร่างสูงเปลี่ยนคำถาม ดวงตาคมเข้มมองร่างบางข้างหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า

 รูปร่างอย่างกับผู้หญิง...ร่างบางดูน่าถะนุถนอน...แต่นิสัยนี่ช่าง...

 ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมาสบตากับอาจารย์ฝ่ายปกครองหนุ่ม ทั้งสองคนสบตากัน

ดวงตาคมเข้มเบิกโต ซีวอนใจหายวูบกับเสน่ห์ความงามปนน่ารักของร่างบางข้างหน้า เขารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง ใจเต้นตุบๆไม่เป็นจังหวะกับร่างบางในชุดนักเรียนปี4ที่ดูไม่เรียบร้อยข้างหน้า

 “แดงธรรมชาติ=[]=lll”ริมฝีปากเรียวบางตอบห้วนๆอย่างเบื่อหน่าย

‘ก็มันเขียนเอาไว้บนฉลากนี่หว่าว่าแดงธรรมชาติ มึงจะให้กูบอกว่าผมกูสีเขียวหรือไงว่า สาดดดด’ร่างบางนึกด่าซีวอนในใจอย่างหงุดหงิด

“พ่อแม่ก็ผมสีแดงเหรอ?”

‘มึงจะถามกูเอาไปทำเตี่ยมึงเหรอ?=_______=^’ฮีชอลสวนกลับในใจ

“พ่อผม...ผมสีแดง”

“ทำไมสีแดงอะ?”

‘เอ้ะ อะไรของมึงวะ? ก็แม่กูเป็นคนย้อมให้พ่อนี่ มึงจะถามทำห่าอะไรกันนักกันหนาวะ [ - - ^ ] ไปถามแม่กูสิถ้าอยากรู้เรื่องนัก...’

ร่างสูงเมื่อเห็นใบหน้าหวานชักสีหน้ารำคาญก็แอบกระตุกยิ้มเล็กน้อย

น่ารัก...น่าแกล้งชะมัดยาก

“หลังเลิกเรียนมาพบฉันที่ห้องนะ”ซีวอนบอก

“ทำไม? จารย์จะขืนใจผมเหรอ?”

ชเวซีวอนและบรรดาอาจารย์ใหม่ทั้งหลายสะอึกกับประโยคคำถามของร่างบางตรงหน้าผิดกับพวกเพื่อนๆของร่างบางที่กลั้วหัวเราะอยู่หลังแถว

“ป เปล่า ฉ ฉันจะคุยเรื่องผมของเธอให้ไง...มันผิดระเบียบ=///=“ร่างสูงตอบตะกุกตะกัก ฮีชอลกระตุกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

“แล้วถ้าผมไม่ไปหละ?”ร่างบางถามด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาท มือเรียวซุกเข้าไปในกระเป๋ากางเกงนักเรียนสีดำขายาว

“ก็คงต้องโดนทำโทษ”ซีวอนบอกด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่แฝงความเจ้าเล่ห์เล็กน้อยโดยที่ไม่มีใครสามารถรู้ได้ยกเว้นเพื่อนของเขาที่เป็นอาจารย์ใหม่ทั้งหลาย

 “เหรอ...?”

คิมฮีชอลลากเสียงยาวแล้วหมุนตัวกลับ ขาเรียวก้าวลงบันไดก่อนจะพูดกับร่างสูงหล่อข้างหลังดังๆว่า...

  “คิดดูก่อนก็แล้วกัน”

ร่างบางเดินออกไปจากห้องประชุมพร้อมกับนักเรียนคนอื่นๆแล้ว เหลือเพียงอาจารย์ฝ่ายปกครองคนใหม่ที่ยืนมองนักเรียนคนสุดท้ายเดินออกไป เสียงฝีเท้าและเสียงพูดคุยของนักเรียนเริ่มซาลงเรื่อยๆและเงียบไปในที่สุด

“เก่งนี่อาจารย์ซีวอน”เสียงทุ้มอารมณ์ดีของอาจารย์ใหญ่ร่างท้วมดังขึ้น ใบหน้าคมคายหันมามองอย่างงุนงง

“ครับ?”

 “นายเป็นคนแรกเลยที่กล้าเรียกฮีชอลออกมาหน้าที่ประชุมแบบนี้”

“ฮีชอล?”

 “ใช่ หมอนั่นชื่อคิมฮีชอล เรียนเก่ง เล่นกีฬาเก่งนะ...แต่ทำตัวเสเพล...เอาจริงๆนะ มีกันสี่คน เป็นแก็งเล็กๆแต่แสบสุดๆ ฮีชอลเนี่ยแหละหัวโจกเลยหละ โดดเรียนไปวันๆ ก่อเรื่องเอาไว้หลายเรื่อง ทำครูออกไปหลายคนแล้วหละ”

ใบหน้าคมคายละสายตาจากอาจารย์ใหญ่กลับมามองทางประตูห้องประชุมอีกครั้ง ร่างสูงพึมพำชื่อเบาๆกับตัวเอง

 “คิมฮีชอลงั้นเหรอ?”

 เรียนเก่ง เล่นกีฬาเก่งแต่ทำตัวเสเพล โดดเรียนไปวันๆ ก่อเรื่องเอาไว้หลายเรื่อง ทำครูออกไปหลายคน

แสบสุดๆ และเป็นหัวโจก

แล้วเราจะได้เห็นดีกันคิมฮีชอล!

-----------------------------------------------------------------------------------------


มุขผมแดงเนี่ย เอามาจากหนังสือเรื่องตำนานนักเรียน-นักเลงนะคะ
เพราะว่าเจ้คาแร้กเตอร์พอดีเลย
อิอิ...
:):)))


มีคนถามเรื่องทึกกี้อะคะ
ทึกอาจจะมีบทแค่นิดเดียวเท่านั้นนะคะ


ตอนนี้อาจจะไม่หนุก แต่พอเข้าเรื่องแล้วจะสนุกกว่านี้คะ
เพราะเจ้แสบกว่าที่คิดไว้เยอะ
หุหุ

TB