ลำดับตอนที่ #19
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Send :: Zero.คู่นี้ไม่มีหวาน (รับแล้ว)
Zero.คู่นี้ไม่มีหวาน
ชื่อนักวิจารณ์ : กุหลาบน้ำเงิน
โครง เรื่อง : ยังไม่สามารถบอกอะไรได้มากเพราะโครงเรื่องยังพัฒนาไม่ถึงขั้นขยายปม เเต่เป็นช่วงผูกปม ซึ่งช่วงนี้สำคัญมากเพราะเป็นจุดดึงดูดนักอ่าน
นิยาย เรื่องนี้ดำเนินเรื่องกระชับ ฉับไว ซึ่งเป็นข้อดี ทำให้ไม่เบื่อ เเต่บางครั้งการตัดฉากเอาดื้อๆ เปลี่ยนฉากไวเกินไปโดยไม่บอกกล่าว จะทำให้นักอ่านเหนื่อยหน่าย
เรื่องนี้สร้างปมได้โดดเด่น ทำให้คนอ่านสงสัยว่าตะวละครโซดาคิดอะไรอกันเเน่ เเละสงสัยว่าตัวละครเบสมีอะไรเป็นภูมิหลัง สิ่งเหล่านี้เป้นเสน่ห์ที่ดี ผู้เขียนจึงควรดึงจุดนี้เป็นจุดขายมากวก่าการใช้ฉากพร่ำเพรื่อ เช่น ฉากไปเจอคนรักนอกใจถึงเกาหลี...ซึ่งไม่จำเป็นเลย เพราะไม่ได้มีเหตุการณ์อะไรพัฒนาต่อที่เกาหลีเลยนอกจากเเค่ไปเจอคนรักนอกใจ เหมือนกับการทำละคร หากคุณลงทุนยกกองไปต่างประเทศ นั่นหมายความว่าต้องมีเหตุการณ์สำคัญจริงๆ! ถ้าจะไปเกาหลีจริง ก็เเนะนำให้เพิ่มฉากสานสัมพันธ์ระหว่างตัวเปรี้ยวเเละตัวเบส เป็นต้น
ตัว ละคร : เปรี้ยว มีนิสัยเอาเเต่ใจตัวเอง เเละเปรี้ยวฉูดฉาด เเต่ผู้เขียนยังเขียนไม่ถึงนิสัยที่เเท้จริง คือยังไม่เอาเเต่ใจพอ ยังไม่ร้ายพอ เเก้ไขได้โดยการเพิ่มบรรยายลักษณะท่าทาง ความคิด เเละจิตใจของเปรี้ยวมากขึ้น เเทนการใช้อิโมติค่อน
นอกจากนี้พบว่า เปรี้ยวอายุไม่ตรงกับนิสัย ทั้งที่ได้เป็นถึงอาจารย์! เเต่กลับทำตัวเหมือนเด็กมหาวิทยาลัย ไม่มีวุฒิภาวะทางอารมณ์พอ แก้ไขได้โดยการเพิ่มนิสัยอีกด้านของเปรี้ยวเข้่าไป ให้เป็นคนจริงจัง เเม้ภายนอกจะเอาเเต่ใจ
โซดา เหมือนจะเป็นตัวละครที่มีมิติตัวหนึ่ง เเต่ข้าน้อยยังกล่าวอะไรได้ไม่มาก เพราะยังไม่ได้คุ้นเคยกับตัวละครนี้พอ ที่เเนะนำได้ คือ อยากให้ไรท์เตอร์เพิ่มบรรยายหน้าตา บุคลิกท่าทาง จะดีมาก
เบส เป็นตัวละครที่เหมือนจะมีปมเป็นภูมิหลังในจิตใจทำให้ดูมีเสน่ห์ขึ้น เป็นคนอบอุ่น เป็นพี่ที่รักน้อง ได้พร้อมๆกับเป็นคนขี้โวยวาย
คำ เเนะนำสำหรับในการดำเนินเรื่องต่อไป ต้องฝากไรท์เตอร์ให้วางตัวละครให้ดีว่าต้องการให้ตัวละครมีหน้าตาเเบบไหน นิสัยเเท้จริงคืออะไร นิสัยที่เเสดงออกมาภายนอกคืออะไร
ฉาก สถานที่ เวลา : การตัดฉากรวดเร็วทำให้อ่านเพลินดี รื่นไหล ผู้เขียนหลีกเลี่ยงที่จะบรรยายฉาก เเต่ก็ยังทำให้อ่านได้
ทว่า ข้าน้อยสะดุดเเละเสียอารมณ์มากตอนไปเกาหลี ซึ่งเป็นการใช้ฉากสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ ลงทุนไม่คุ้มค่า เก้ไขโดยการเพิ่มเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับฉากนั้นอีก
ไรท์เตอร์ควร คำนึงว่าฉากมีความสำคัญในการเสริมบุคลิกตัวละคร เช่น ตอนบทนำ น่าจะบรรยายความโอ่อ่าของสถานที่ให้สมกับความโด่งดังของนางเอก บรรยายบ้านที่นางเอกอยู่ เพื่อจะได้รู้ว่าทำไมนางเอกถึงเอาเเต่ใจตัวเองนัก รวยหรือไง? บรรยายเกาหลีให้คุ้มกับที่ลงทุนไปถ่ายทำถึงต่างประเทศหน่อย ฯลฯ
การ ดำเนินเนื้อเรื่องและมุมมองการเล่าเรื่อง : ใช้บุรุษที่ 1 มีประโยชน์คือทำให้ผู้อ่านอินไปกับตัวละครเอกได้ง่ายขึ้น ได้เห็นเหตุการณ์ผ่านมุมมองของตัวละคร เเละยิ่งเข้าถึงอารมณ์ตัวละคร
เเต่ว่าไรท์ เตอร์พลาดอย่างเเรงคือหลีกเลี่ยงทีจะบรรยายอารมณ์ของนางเอกให้ ถึงใจ ซ้ำยังมีเเต่อิโมติค่อน ใส่มุขมากไป ทำให้งงว่านางเอกคิดยังไงกันเเน่ อยากให้ไรท์เตอร์บรรยายความรู้สึกของนางเอก เเละมุมมองของนางเอกให้มากกว่านี้ ดีกว่าการใส่มุขตลกติงต๊องพร่ำเพริ่อ
ความ สมเหตุสมผล : ควรปรับปรุงโดยด่วน คือ ข้าน้อยพบว่าเรื่องดำเนินด้วยความบังเอิญมากเกินไป ซึ่งเป็นจุดด้อยข้อสำคัญของนิยาย เช่น บังเอิญว่านางเอกได้มาเกาหลี บังเอิญว่าเเฟนนางเอกก็มาเกาหลีเหมือนกัน บังเอิญว่าทั้งสองดันมาเกาหลีวันเดียวกันอีก บังเอิญว่านางเอกโดนคู่กัดด่าผิดคน บังเอิญว่าคู่กัดก็มาเกาหลีอีก บังเอิญว่าคู่กัดดันเป็นพระเอกเหมือนกัน บังเอิญว่านางเอกได้ไปสอนมหาวิทยาลัย บังเอิญว่าคู่กัดก็ได้ไปสอนมหาวิทยาลัยห้องเดียวกัน เเละบังเอิญอีกว่าแฟนนางเอกก็ได้ไปสอนมหาวิทยาลัยเดียวกันอีก!
การ บังเอิญเหล่านี้มีมากเกินไป หลักการเขียนนิยาย ควรให้เรื่องดำเนินเเบบลูกโซ่ คือ เพราะเหตุการณ์นี้เกิด เหตุการณ์นี้จึงเกิด จะทำให้เกิดความสมเหตุสมผล เเละหากต้องการใช้ความบังเอิญ ตามหลักที่ยอมรับในสากลคือ ความบังเอิญ มีได้ 2 กรณีคือ
1 เพื่อสร้างปัญหาเเละผูกปมเเรกของนิยายเท่านั้น (ซึ่งนี่ก็เป็นหลักการทำภาพยนต์เช่นกัน) นั่นหมายถึง หากไม่มีความบังเอิญนี้ ปัญหานี้จะไม่มีวันเกิดเด็ดขาด
2 เพื่อทำให้สถานการณ์ที่กำลังดีกลับเเย่ลงไปอีก
เเละ อีกข้อก็คือ การเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยนั้นไมใช่เรื่องง่าย ผู้เขียนจึงควรมีหลักฐานย้ำความสำคัญของนางเอก เบส เเละโซดาให้มากกว่านี้ว่าอะไรที่ทำให้พวกเขาได้มาสอนพร้อมๆกัน
บท สนทนา : บทสนทนาน่ารักดีค่ะ รื่นไหลดี เเต่ว่ายังไม่ตรงกับนิสัยของตัวละครพอ บางทีการเเทรกมุขตลก จะทำให้บุคลิกตัวละครเขวไป เเนะนำว่าอย่าใส่พร่ำเพรื่อ เว้นเเต่จะสร้างตัวประกอบเพื่อเล่นตลกโดยเฉพาะ ก็จะไม่ว่ากัน
ภาษาสำนวน
- การบรรยาย : บรรยายน้อยมาก น่าจะเพิ่มการบรรยายมากกว่านี้
- คำผิด คำซ้ำ การหลากคำ : มีมากเกินไป ไรท์ตเรอ์ควรรีบตรวจทานโดยด่วน เช่น เบก ควรใช้ เบรค, นิ๊ด ควรใช้ นิด, หนิ ควรใช้ นี่, นั้นไง ควรใช้ นั่นไง, อ้ำอึง ควรใช้ อ้ำอึ้ง, เนือด ควรใช้ เนือย , เด๋ว ควรใช้ เดี๋ยว ฯลฯ
ทั้ง นี้ทั้งนั้น พบว่ามีการใช้ภาษาวิบัติเพื่อเสียงในบทสนทนา เเนะนำว่าไม่ควรใช้ เช่น ตรงหน๊ายยยย ควรฝช้ ตรงไหน เเล้วบรรยายเพิ่มว่าตัวเองถามด้วยเสียงสูงเป็นต้น
นั่นเพราะการวิบัติเพื่อเสียง ที่เหมาะสมมีกรณีเดียวคือ \"สร้างเอฟเฟค\" เช่นเสียงเบรค เสียงเปิดประตู
นอกจากนี้ยังใช้ประโยคคำซ้อนมากเกินไป เเนะนำว่าอย่าใช้ประโยคที่มีคว่า ที่ ซึ่ง อัน บ่อยๆ
ความ น่าติดตาม : น่าติดตามดีมากค่ะ ที่ติไปมาก ไม่ใช่ว่าไม่ดีนะคะ เเต่มันเป็นรายละเอียดปลีกย่อยมากกว่า เพราะเนื้อเรื่องโดยมากก็ชวนติดตามตลอดค่า น่าอ่านมาก สู้ๆนะคะ
สรุปคะแนน
สรุปว่าบทความนี้เต็มสิบให้ ...
[7/10]
รับแล้ว
ตอนนี้ก็ปิดปรับปรุงชั่วคราวไปแล้ว จริงๆเรารีไรท์ถึงตอนที่ 5 เอง
ตอนที่กลับมาเป็นอาจารย์เรายังไม่ได้ลบออก T^T ยังไงฝากติดตามด้วยนะ
ถ้ารีไรท์เสร็จแล้วเด๋วเราไปบอกในมายไอดีให้ช่วยเข้าไปดูหน่อยนะค่ะ *0*
แปะแบนเนอร์ให้เครดิตเราด้วยนะ : แปะให้เรียบร้อยแล้วจ้าาาาาาา ^O^
++ ++
โครง เรื่อง : ยังไม่สามารถบอกอะไรได้มากเพราะโครงเรื่องยังพัฒนาไม่ถึงขั้นขยายปม เเต่เป็นช่วงผูกปม ซึ่งช่วงนี้สำคัญมากเพราะเป็นจุดดึงดูดนักอ่าน
นิยาย เรื่องนี้ดำเนินเรื่องกระชับ ฉับไว ซึ่งเป็นข้อดี ทำให้ไม่เบื่อ เเต่บางครั้งการตัดฉากเอาดื้อๆ เปลี่ยนฉากไวเกินไปโดยไม่บอกกล่าว จะทำให้นักอ่านเหนื่อยหน่าย
เรื่องนี้สร้างปมได้โดดเด่น ทำให้คนอ่านสงสัยว่าตะวละครโซดาคิดอะไรอกันเเน่ เเละสงสัยว่าตัวละครเบสมีอะไรเป็นภูมิหลัง สิ่งเหล่านี้เป้นเสน่ห์ที่ดี ผู้เขียนจึงควรดึงจุดนี้เป็นจุดขายมากวก่าการใช้ฉากพร่ำเพรื่อ เช่น ฉากไปเจอคนรักนอกใจถึงเกาหลี...ซึ่งไม่จำเป็นเลย เพราะไม่ได้มีเหตุการณ์อะไรพัฒนาต่อที่เกาหลีเลยนอกจากเเค่ไปเจอคนรักนอกใจ เหมือนกับการทำละคร หากคุณลงทุนยกกองไปต่างประเทศ นั่นหมายความว่าต้องมีเหตุการณ์สำคัญจริงๆ! ถ้าจะไปเกาหลีจริง ก็เเนะนำให้เพิ่มฉากสานสัมพันธ์ระหว่างตัวเปรี้ยวเเละตัวเบส เป็นต้น
ตัว ละคร : เปรี้ยว มีนิสัยเอาเเต่ใจตัวเอง เเละเปรี้ยวฉูดฉาด เเต่ผู้เขียนยังเขียนไม่ถึงนิสัยที่เเท้จริง คือยังไม่เอาเเต่ใจพอ ยังไม่ร้ายพอ เเก้ไขได้โดยการเพิ่มบรรยายลักษณะท่าทาง ความคิด เเละจิตใจของเปรี้ยวมากขึ้น เเทนการใช้อิโมติค่อน
นอกจากนี้พบว่า เปรี้ยวอายุไม่ตรงกับนิสัย ทั้งที่ได้เป็นถึงอาจารย์! เเต่กลับทำตัวเหมือนเด็กมหาวิทยาลัย ไม่มีวุฒิภาวะทางอารมณ์พอ แก้ไขได้โดยการเพิ่มนิสัยอีกด้านของเปรี้ยวเข้่าไป ให้เป็นคนจริงจัง เเม้ภายนอกจะเอาเเต่ใจ
โซดา เหมือนจะเป็นตัวละครที่มีมิติตัวหนึ่ง เเต่ข้าน้อยยังกล่าวอะไรได้ไม่มาก เพราะยังไม่ได้คุ้นเคยกับตัวละครนี้พอ ที่เเนะนำได้ คือ อยากให้ไรท์เตอร์เพิ่มบรรยายหน้าตา บุคลิกท่าทาง จะดีมาก
เบส เป็นตัวละครที่เหมือนจะมีปมเป็นภูมิหลังในจิตใจทำให้ดูมีเสน่ห์ขึ้น เป็นคนอบอุ่น เป็นพี่ที่รักน้อง ได้พร้อมๆกับเป็นคนขี้โวยวาย
คำ เเนะนำสำหรับในการดำเนินเรื่องต่อไป ต้องฝากไรท์เตอร์ให้วางตัวละครให้ดีว่าต้องการให้ตัวละครมีหน้าตาเเบบไหน นิสัยเเท้จริงคืออะไร นิสัยที่เเสดงออกมาภายนอกคืออะไร
ฉาก สถานที่ เวลา : การตัดฉากรวดเร็วทำให้อ่านเพลินดี รื่นไหล ผู้เขียนหลีกเลี่ยงที่จะบรรยายฉาก เเต่ก็ยังทำให้อ่านได้
ทว่า ข้าน้อยสะดุดเเละเสียอารมณ์มากตอนไปเกาหลี ซึ่งเป็นการใช้ฉากสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ ลงทุนไม่คุ้มค่า เก้ไขโดยการเพิ่มเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับฉากนั้นอีก
ไรท์เตอร์ควร คำนึงว่าฉากมีความสำคัญในการเสริมบุคลิกตัวละคร เช่น ตอนบทนำ น่าจะบรรยายความโอ่อ่าของสถานที่ให้สมกับความโด่งดังของนางเอก บรรยายบ้านที่นางเอกอยู่ เพื่อจะได้รู้ว่าทำไมนางเอกถึงเอาเเต่ใจตัวเองนัก รวยหรือไง? บรรยายเกาหลีให้คุ้มกับที่ลงทุนไปถ่ายทำถึงต่างประเทศหน่อย ฯลฯ
การ ดำเนินเนื้อเรื่องและมุมมองการเล่าเรื่อง : ใช้บุรุษที่ 1 มีประโยชน์คือทำให้ผู้อ่านอินไปกับตัวละครเอกได้ง่ายขึ้น ได้เห็นเหตุการณ์ผ่านมุมมองของตัวละคร เเละยิ่งเข้าถึงอารมณ์ตัวละคร
เเต่ว่าไรท์ เตอร์พลาดอย่างเเรงคือหลีกเลี่ยงทีจะบรรยายอารมณ์ของนางเอกให้ ถึงใจ ซ้ำยังมีเเต่อิโมติค่อน ใส่มุขมากไป ทำให้งงว่านางเอกคิดยังไงกันเเน่ อยากให้ไรท์เตอร์บรรยายความรู้สึกของนางเอก เเละมุมมองของนางเอกให้มากกว่านี้ ดีกว่าการใส่มุขตลกติงต๊องพร่ำเพริ่อ
ความ สมเหตุสมผล : ควรปรับปรุงโดยด่วน คือ ข้าน้อยพบว่าเรื่องดำเนินด้วยความบังเอิญมากเกินไป ซึ่งเป็นจุดด้อยข้อสำคัญของนิยาย เช่น บังเอิญว่านางเอกได้มาเกาหลี บังเอิญว่าเเฟนนางเอกก็มาเกาหลีเหมือนกัน บังเอิญว่าทั้งสองดันมาเกาหลีวันเดียวกันอีก บังเอิญว่านางเอกโดนคู่กัดด่าผิดคน บังเอิญว่าคู่กัดก็มาเกาหลีอีก บังเอิญว่าคู่กัดดันเป็นพระเอกเหมือนกัน บังเอิญว่านางเอกได้ไปสอนมหาวิทยาลัย บังเอิญว่าคู่กัดก็ได้ไปสอนมหาวิทยาลัยห้องเดียวกัน เเละบังเอิญอีกว่าแฟนนางเอกก็ได้ไปสอนมหาวิทยาลัยเดียวกันอีก!
การ บังเอิญเหล่านี้มีมากเกินไป หลักการเขียนนิยาย ควรให้เรื่องดำเนินเเบบลูกโซ่ คือ เพราะเหตุการณ์นี้เกิด เหตุการณ์นี้จึงเกิด จะทำให้เกิดความสมเหตุสมผล เเละหากต้องการใช้ความบังเอิญ ตามหลักที่ยอมรับในสากลคือ ความบังเอิญ มีได้ 2 กรณีคือ
1 เพื่อสร้างปัญหาเเละผูกปมเเรกของนิยายเท่านั้น (ซึ่งนี่ก็เป็นหลักการทำภาพยนต์เช่นกัน) นั่นหมายถึง หากไม่มีความบังเอิญนี้ ปัญหานี้จะไม่มีวันเกิดเด็ดขาด
2 เพื่อทำให้สถานการณ์ที่กำลังดีกลับเเย่ลงไปอีก
เเละ อีกข้อก็คือ การเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยนั้นไมใช่เรื่องง่าย ผู้เขียนจึงควรมีหลักฐานย้ำความสำคัญของนางเอก เบส เเละโซดาให้มากกว่านี้ว่าอะไรที่ทำให้พวกเขาได้มาสอนพร้อมๆกัน
บท สนทนา : บทสนทนาน่ารักดีค่ะ รื่นไหลดี เเต่ว่ายังไม่ตรงกับนิสัยของตัวละครพอ บางทีการเเทรกมุขตลก จะทำให้บุคลิกตัวละครเขวไป เเนะนำว่าอย่าใส่พร่ำเพรื่อ เว้นเเต่จะสร้างตัวประกอบเพื่อเล่นตลกโดยเฉพาะ ก็จะไม่ว่ากัน
ภาษาสำนวน
- การบรรยาย : บรรยายน้อยมาก น่าจะเพิ่มการบรรยายมากกว่านี้
- คำผิด คำซ้ำ การหลากคำ : มีมากเกินไป ไรท์ตเรอ์ควรรีบตรวจทานโดยด่วน เช่น เบก ควรใช้ เบรค, นิ๊ด ควรใช้ นิด, หนิ ควรใช้ นี่, นั้นไง ควรใช้ นั่นไง, อ้ำอึง ควรใช้ อ้ำอึ้ง, เนือด ควรใช้ เนือย , เด๋ว ควรใช้ เดี๋ยว ฯลฯ
ทั้ง นี้ทั้งนั้น พบว่ามีการใช้ภาษาวิบัติเพื่อเสียงในบทสนทนา เเนะนำว่าไม่ควรใช้ เช่น ตรงหน๊ายยยย ควรฝช้ ตรงไหน เเล้วบรรยายเพิ่มว่าตัวเองถามด้วยเสียงสูงเป็นต้น
นั่นเพราะการวิบัติเพื่อเสียง ที่เหมาะสมมีกรณีเดียวคือ \"สร้างเอฟเฟค\" เช่นเสียงเบรค เสียงเปิดประตู
นอกจากนี้ยังใช้ประโยคคำซ้อนมากเกินไป เเนะนำว่าอย่าใช้ประโยคที่มีคว่า ที่ ซึ่ง อัน บ่อยๆ
ความ น่าติดตาม : น่าติดตามดีมากค่ะ ที่ติไปมาก ไม่ใช่ว่าไม่ดีนะคะ เเต่มันเป็นรายละเอียดปลีกย่อยมากกว่า เพราะเนื้อเรื่องโดยมากก็ชวนติดตามตลอดค่า น่าอ่านมาก สู้ๆนะคะ
สรุปคะแนน
สรุปว่าบทความนี้เต็มสิบให้ ...
[7/10]
รับแล้ว
ชื่อผู้เซ็นรับคำวิจารณ์ : บิว จ้า
นามปากกา : l.forever [2]
ชื่อบทความ : Zero. คู่นี้ไม่มีหวาน
ชื่อผู้วิจารณ์ : กุหลาบน้ำเงิน
ตอนนี้ก็ปิดปรับปรุงชั่วคราวไปแล้ว จริงๆเรารีไรท์ถึงตอนที่ 5 เอง
ตอนที่กลับมาเป็นอาจารย์เรายังไม่ได้ลบออก T^T ยังไงฝากติดตามด้วยนะ
ถ้ารีไรท์เสร็จแล้วเด๋วเราไปบอกในมายไอดีให้ช่วยเข้าไปดูหน่อยนะค่ะ *0*
แปะแบนเนอร์ให้เครดิตเราด้วยนะ : แปะให้เรียบร้อยแล้วจ้าาาาาาา ^O^
++ ++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น