>>OH! MY FRIEND อย่าไปยุ่งกับเขานะ~{2PM TeacBeom,KhunDong}

ลำดับตอนที่ #19 : Oh!>> สำเร็จ...

อ๊ากกกก คิดถึงพี่เจย์จังเลย TT พี่เจย์นะพี่เจย์ ออกมาส่งกันหน่อยก็ไม่ได้กะจะกอดลาสักหน่อย นอนหลับอยู่นั่นแหละ ไม่คิดจะอำลากันเลยหรือไงนะ น้อยใจจริงเชียว ตอนนี้ผมมานั่งอยู่ที่แอร์พอร์ตแล้วล่ะ ตอนนี้กำลังรอเวลาที่จะขึ้นเครื่องอยู่ อ้า คิดถึงพี่เจย์โว้ยยยย

 

กริ๊งงง กริ๊งงง (เสียงโทรศัพท์เข้า)

 

“ฮัลโหล ว่าไงไอคุณ...ห๊ะ เออๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

 

เมื่อผมได้ข่าวจากนิชคุณว่าอูยองโดนรถชน จึงรีบวิ่งออกจากแอร์พอร์ตโดยลากกระเป๋าไปด้วย วิ่งไปจนถึงโรงบาล ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มเพราะฝนใกล้จะตกแล้ว ผมวิ่งไปเรื่อยๆ ว่าแต่โรงบาลไรวะ? ผมจึงโทรไปถามนิชคุณอีกครั้ง แล้วจึงวิ่งไปถึงโรงบาลนั้น เหนื่อยชะมัด ทำไมผมถึงไม่นั่งรถน่ะเหรอ? ไม่รู้เหมือนกัน

 

ปัง!

 

“เฮ้ย ไอคุณ อูยองเป็นไงบ้าง”

“ยังสลบอยู่เลย”

 

ผมมองไปรอบห้องเพื่อที่จะหาใครบางคนแต่เค้าไม่อยู่ พี่เจยืไปไหนนะ อยู่กันครบแล้วพี่เจย์ไปไหนเนี่ย ผมยังไม่ได้ถามออกไปเพราะตอนนี้ผมต้องไปปลอบนิชคุณก่อน คนรักโดนรถชนทั้งคน ต้องเสียใจอยู่แล้ว ผมจึงเดินเข้าไปใกล้ๆนิชคุณ แล้วตบบ่าไปสองที จากนั้นจึงเดินเข้าไปข้างๆเตียงของอูยอง แล้วลูบหัว จับมือ เผื่อบางทีเค้าจะรับรู้ว่าผมมาที่นี่ ก่อนที่จะไปอเมริกา

 

แกร๊กกกก (เสียงลูกบิดประตู)

 

“ทุกคน ฉันไม่... -0-”

 

พี่เจย์ๆ พี่เจย์มาแล้ว ดีใจที่สุดเลย ผมเผยยิ้มออกมาอย่างดีใจ อยากจะเข้าไปกอดสักที แต่ทำไมพี่เขายืนมองผมแบบนั้นล่ะ อย่างกับว่าเห็นผี แข็งทื่อเชียว ผมลองเอามือไปโบกตรงหน้าพี่เจย์ พี่เจย์ยังคงนิ่งค้าง เป็นอะไรของเค้าเนี่ย แล้วดูสิ ตัวเปียกหมดเลย ตากฝนมาแน่ๆเลย เดี๋ยวก้ไม่สบายกันพอดี ผมจึงเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่ห้องน้ำมาเพื่อที่จะเช็ดหัวให้พี่เจย์

 

“พี่ตากฝนมาทำไมเนี่ย ตัวเปียกหมดเลย” ผมพูดพร้อมกับเอาขนหนูขยี้หัวพี่เจย์เบาๆ พร้อมกับเช็ดตามตัว

“แทค....”

“หืม...เฮ้ยย นี่พี่เป็นแผลด้วยเหรอ ไปทำไรมาเนี่ย” ผมตกใจเมื่อมองเห็นแผลที่หัวเข่าของพี่เจย์ แล้วผมก็กำลังจะเดินไปบอกพยาบาล ให้มาช่วยทำแผลพี่เจยืหน่อย แต่ผมก็ถูกรั้งไว้โดย...พี่เจย์

 

“แทคยอน...ฉันรักนายนะ”

“ห๊า...” ตกใจ+ดีใจชะมัดเลย ในที่สุดก็ยอมบอกแล้วสินะ

“นายอย่าไปได้มั้ย TT”

 

ผมจึงหันหลังกลับมาเพื่อจะมามองหน้าพี่เจย์ นัยตาของพี่เจย์ดูจริงจัง และอ่อนโยนมาก และดูเหมือนน้ำตาของพี่เขากำลังจะไหลออกมา พี่เจย์รักผมจริงๆใช่มั้ย? ผมปาดน้ำตาให้พี่เจย์ก่อนที่มันจะไหลออกมาให้ผมเห็น

 

“ผมขอโทษนะพี่เจย์ ผมต้องไปอเมริกา แต่ผมก็ยังรักพี่นะ รักพี่มากขึ้นทุกวัน”

“ถ้านายรักฉัน ก็อย่าทิ้งฉันไปสิ นายจะปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิตงั้นเหรอ”

“ตลอดชีวิต? อะไรของพี่ ผมไปแค่2วันเองนะ^^”

“ห๊ะ แล้วที่แกบอกว่าอาจจะไม่กลับมอีกล่ะ”

“ผมก็แค่พูดเล่นๆไปงั้นแหละ ไม่คิดว่าพี่จะคิดจริงจังนี่นา”

“ไอ้ย่น!! แกอยากตายรึไง ฉันอุตส่าห์วิ่งไปหาแกที่แอร์พอร์ตนะ”

“โอ้วว แรงแห่งรัก ผมรักพี่นะ จุ๊บ” ผมจุ๊บแก้มพี่เขาไปทีนึง

“ไอ้ย่น วันนี้แกได้มีแผลติดไปอเมริกาแน่ๆ”

 

ฮ่าๆๆ น่ารักชะมัดเลย อ๊ากก ดีใจในที่สุดพี่เจย์ก็บอกรักผมแล้ว ต้องขอบคุณที่อูยองโดนรถชน ฮ่าๆๆ นี่ผมจะดีใจหรือเสียใจเนี่ยที่อูยองโดนรถชน

 

“อ่า บอกรักกันแล้วใช่มั้ย? ทีนี้ผมก็ฟื้นได้แล้วสินะ^^”

“เย้ ทุกคนภารกิจสำเร็จ”

 

อ้าว เฮ้ย อะไรกันฟะ สรุปนี่คือแผนที่ให้พี่เจย์บอกรักผมหรือเนี่ย ฮ่าๆๆ เจ๋งมากๆ สมน้ำหน้าคิดแผนให้คนอื่นรักกันได้ แต่ทำให้ตัวเองบอกรักคนอื่นไม่ได้ โดนเองซะบ้าง ที่อูยองโดนรถชนผมคงไม่ต้องเสียใจแล้วสินะ เพราะมันเป็นแค่แผน ในขณะที่ทุกคนดีใจอยู่นั่นมีใครบางคนกำลังหน้าแดงเพราะความโกรธจนควันออกหู ผมก็อยากจะบอกให้พี่เจย์ใจเย็นล่ะนะ แต่ตอนนี้ใครจะกล้าตอนนี้ทุกคนวิ่งออกจากห้องไปหมดแล้วรวมทั้งผม ผมไม่อยากเจ็บตัวก่อนไปอเมริกานะ

 

“ไอ้พวกบ้า พวกแกอยากตายใช่มั้ย ห๊า~!!!”

 

..........................................................................................................

 

“พี่คุณเมื่อไรผมจะถึงเวลาที่ต้องโดนรถชนสักทีล่ะครับ”

“เดี๋ยวเราต้องรอโทรศัพท์จากจุนซูก่อนว่าพี่เจย์ตื่นแล้วรึยัง นายอยากโดนรถชนขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ก็ผมอยากให้พี่เจย์บอกรักพี่แทคเร็วๆนี่นา ทุกคนจะได้มีคู่(ยกเว้นจุนซูTT)”

“คิคิ อย่าทำตัวน่ารักสิ พี่จะคลั่งตายอยู่แล้ว”

“ผมไม่ได้ทำสักหน่อย ผมน่ารักมาตั้งแต่เกิดแล่ว”

 

ระหว่างที่รอโทณศัพท์จากจุนซูผมก็หยอกล้อกับอูยองไปพลางๆ น่ารักชะมัดเลยแฟนใครหว่า อยากจะกัดแก้มสักทีสองที

 

กริ๊งงง กริ๊งงงง (เสียงโทรศัพท์พี่คุณ)

 

“ฮัลโหล โอเคๆ อ่าฮะ”

“ว่าไงบ้างครับ”

“จุนซูโทรมาบอกว่า ไปเตรียมโรงบาลไว้เลย”

 

ผมเดินเลือกโรงพยาบาลอยู่กับอูยอง ทำไมต้องเลือกน่ะเหรอ ก็เพราะว่าจะมีโรงบาลไหนบ้างล่ะที่จะช่วยให้พวกเราแกล้งทำเป็นโดนรถชนเล่นๆ เพื่อที่จะให้คนบอกรักกัน มันไม่ง่ายเลยนะที่จะหาโรงบาลที่ใจดีขนาดนั้น

 

“เอ่อ ขอโทษนะครับ คือพวกเรามีเรื่องให้ช่วยน่ะครับ” ตอนนี้พวกเรามาอยู่ในโรงบาลหญิงล้วน(มีเหรอ?)

“ค่ะ มีอะไรเหรอคะ(ตอนนี้พยาบาลกำลังเคลิ้มขณะมองหน้าพี่คุณ)”

“คือ ซุบซิบๆๆๆๆ”

“อ้อ ได้สิคะ เชิญเลือกห้องตามสบายเลยนะคะ นี่ค่ะเบอร์เอาไว้โทรติดต่อนะคะ”

“ครับ ขอบคุณนะครับ”

“อะแฮ่มๆ แค่กๆ” อูยองกระแอมเป็นนัยว่าห้ามรับเด็ดขาด

“เอ่อ ขอโทษนะครับ ผมคงรับไว้ไม่ได้ เอาวางไว้ตรงนี้ละกันครับ ตอนกลับผมจะมาเอาละกัน”

 

จากนั้นผมจึงลากอูยองมาเลือกห้องผู้ป่วย(โรงบาลเลือกห้องได้ด้วยเหรอ?) พวกเราเลือกห้องที่กว้างๆ สบายๆ มีโทรทัศน์ ห้องน้ำในตัว(โรงบาลนะ ไม่ใช่โรงแรม ก๊ากกกก) จากนั้นก็จัดเตรียมให้อูยองใส่ชุดผู้ป่วยของโรงบาลนี้ แล้วเอาผ้าผันแผลมาพันที่หัว ติดพลาสเตอร์ตรงนั้นตรงนี้

 

“อ่า เรียบร้อยแล้ว ดูเหมือนคนโดนรถชนจริงๆเลย”

“แล้วถ้าผมโดนรถชนจริงๆ พี่จะทำยังไงครับ”

“ฉันก็คงนั่งร้องไห้ และรอให้นายฟื้น หรือไม่ก็บอกรักนายตลอดเวลา”

“ถ้าเป็นแบบนั้นผมฟื้นตั้งแต่บอกรักครั้งแรกแล่ว><*”

 

แกร๊กกกก (เสียงประตู)

 

“มากันแล้ว” ผมพูดเบาๆ เป็นสัญญาณให้อูยองแกล้งสลบ แล้วผมจึงแกล้งร้องไห้ โดยการก้มหน้าแล้วเอาพิมเสนมาทารอบๆตา แสบมากๆ ไม่หน้าเลยเรา

 

จากนั้นพวกเราทั้งหมดก็เล่นกันไปตามบท เมื่อพี่เจย์วิ่งออกไปพวกเราจึงมาคุยกันอีกครั้งว่า แผนจะสำเร็จมั้ย? แน่นอนมันต้องสำเร็จ แล้วพวกเราก็คุยกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งชานซองที่ออกไปดูต้นทาง มาบอกว่าแทคมาแล้ว เราจึงกลับไปอยู่ในโหมดเศร้าเหมือนกันทุกคน แล้วปล่อยให้สองคนนั้นปรับความเข้าใจกันแบบเงียบ โดยมีพวกเรานั่งฟังโดยที่พวกเขาไม่รู้ตัว คิคิ

 

ในไม่ช้าแผนๆนี้ก็สำเร็จลงด้วยดีงั้นเหรอ? มันต้องดีสิพี่เจย์บอกรักแทคแล้ว แต่พวกเราทั้ง6คนต้องวิ่งหนีพี่เจย์ ออกไปคนละทิศละทางขืนอยู่ต่อต้องมีบาดแผลตามตัวแน่เลย แล้วผมก็ไม่ลืมที่จะลากด้งมาด้วยหรอกนะ ส่วนชานซองก็ไปกับจุนโฮ ส่วนแทคไปแอบอยู่ที่ไหนสักที ส่วนจุนซู เอิ่ม...

 

...........................................................................................................

 

อ๊ากกกกก ใครก็ได้ช่วยผมที ผมเหนื่อย แขนหัก หัวแตก ไม่มีคู่ แถมต้องวิ่งหนีอีก นี่มันกรรมกี่ชาติมารวมกันเนี่ย โชคชะตาช่างเล่นตลกอะไรกับซูซี่นะ ผมเจ็บ เหนื่อย เหงา เศร้า แงๆๆ TT

..........................................................................................................................................................

มาเลี้ยววววว  ตอนนี้สั้นไปหน่อยเนอะ^^
ยังไงๆก็บอกรักกันแล้วแหละ เอิ๊กกกกก รีดเดอร์หลายๆคนทายถูกด้วย
ปรบมือให้ตัวเองหน่อย แปะๆๆ ฮ่าๆๆๆ มันยังไม่จบแค่นี้หรอก 55
เพราะว่ามันเหลือตอนสุดท้ายอีกตอนนึง ก๊ากกกก

แล้วตกลงเรื่อง SF อยากได้กันมั้ยเนี่ยยย บอกไรเตอร์ให้รับรู้ด้วยจิ
ไรเตอร์คิดพล๊อตไว้ตั้งเยอะ แต่กลัวไม่มีใครอ่าน TT
 
เม้นวันละนิด จิตแจ่มใส ไปจิ้นด้วยใจกะ2PM ฮ่าๆๆๆ


I'M WAITING FOR...EVER