ลำดับตอนที่ #19
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ประชดประชัน
แสสว่าระทบสายา ปลายฝนรู้สึัวเียและใทันที ึรีบัารัวเอให้เรียบร้อย เพื่อเรียมัวไปทำาน้วยท่าทีที่หุหิเพียลำพั
“แทนที่ะปลุันบ้า พี่เหนือนะพี่เหนือ”
ปลายฝนัารัวเอเรียบร้อย ึ่วิ่ึ่เินลาั้นสออย่าเร่รีบเพราะรู้สึว่าเริ่มสายมา
“ปลายฝน ไม่้อรีบลู” ินนาบอสะใภ้อย่าเป็นห่ว
“อโทษ่ะุแม่ ฝนื่นสาย พี่เหนือ็ไม่ปลุหนู้วย” ปลายฝนพูพร้อมยมือไหว้อย่ารู้สึเรใ ินนาถอนหายใออมาเล็น้อย เพราะสัมผัสไ้ว่า่วนี้สะใภ้เริ่มี้เียให้เห็น
“อย่าให้บ่อย็แล้วัน”
ินนาบ่นามประสาแม่สามี ่อนะยื่นอเอสารให้ับปลายฝน
“่อนเ้าบริษัท เอาเอสารนี้ไปให้พี่เหนือ่อน”
“เอสารอะไรหรือะ” หิสาวรับอเอสารสีน้ำาลที่ปิผนึไว้เรียบร้อย
“เอสารอุพ่อนั่นแหละ” ินนาบออย่าถอนหายใ
“แม่รบวนฝนหน่อย็แล้วัน วันนี้็รีบลับมาิน้าวเย็น้วยัน้วยนะ”
“เย็นนี้ไม่ไ้่ะุแม่ ฝนมีนั่ะ” ปลายฝนบออย่าเรใ แ่นัรั้นี้็สำั
“นัอะไร นัับใรหรือปลายฝน”
“วันนี้มีเลี้ยรุ่นอศิษย์เ่า่ะุแม่ แ่ฝนสัาว่าะลับ่อนสี่ทุ่ม” หิสาวบอแม่สามีอย่าออมอม ถอยออมารึ่ทาเพื่อวามสบายใอทุฝ่าย
“็ามนั้น” ินนาบอับปลายฝน
“รีบไปเถอะ ุพ่อรอเอสารอยู่บับนี้อยู่”
“่ะุแม่” ปลายฝนพูพร้อมยมือไหว้อย่าอ่อนน้อม ินนาพยัหน้าเล็น้อยอย่าพอใ และมอปลายฝนออาบ้านนลับา่อนะหันมามอเนียนแม่บ้านนสนิท
“หวัว่า ไม่ทะเลาะันหรอนะเนียน”
“ุิน”
“ันะไ้อุ้มหลานไหมเนี่ย ถ้าทัู้่มัวแ่เล่นละรบาัน ันะาย่อนไ้อุ้มหลานไหมนี้”
“ุินใเย็นๆ ่อนสิะ” แม่บ้านบออย่าใเย็น
“ไม่รู้แหละ ่วนี้ันเห็นทั้าเหนือและยัยฝนอนันแปลๆ ็ไม่รู้ ันเอ็เริ่มสับสนไปหมแล้ว ว่าวามรัอทัู้่มันะเป็นยัไเนี่ย”
“ใเย็นๆ ่อนนะะ มานั่่อน่ะ เี๋ยวันะไปเอาาอุ่นๆ มาับอารม์ุินให้เย็นลนะะ”
“อือ” เสียรารับสั้นๆ ยับ่บออารม์เป็นอย่าีว่ายัรู้สึหุหิอยู่บ้า แม่บ้านนสนิทึรีบไปัารเรื่อื่มให้ผู้เป็นนายอย่าทันที
ปลายฝนมาถึสำนัานอเหนือเล้า เินเ้าไปอย่าุ้นเย ลับเห็นเหนือเล้านัุ่ยานับีน่า เป็นวามสนิทสนมที่ปลายฝนเห็นแล้วรู้สึัหูัา ปลายฝนยืนนิ่น้ำาลอลิ้ในวาอย่าอ่อนแอ
ีน่า็พยายามเ้าหาเหนือเล้าอย่าสบโอาส แ่เหนือเล้า่อน้ารัษาระยะห่าแ่็มีพลาบ้าใน่วที่ีน่าเ้าู่โมอย่าไม่ทันั้ัว อย่าเ่นรั้นี้ีน่าแล้สะุนเหนือเล้าโยที่พยายามุใบหน้าเ้าหาเหนือเล้า
“ีน่า อโทษ” เหนือเล้าไม่ถือสาแ่็เือนหิสาวอย่าัไฟั้แ่้นลม
“ุมีรอบรัว ผม็มีรอบรัว หาอยาร่วมานันนานๆ ็วรระวัหน่อย” เหนือเล้าบออย่าเย็นา มอปลายฝนที่ยืนนิ่ปาน้ำา เหนือเล้ารีบเ้าไปหาหิสาวอย่านึห่ว
“ฝน”
“มีวามสุมาสินะ” ปลายฝนเปล่เสียสั่นอย่าน้อยอน้อยใ
“มันเป็นอุบัิเหุ พี่ไม่มีอะไรริๆ นะปลายฝน” ปลายฝนปล่อยโฮออมาอย่าไม่มีเหุผล ปลายฝนย่อัวนั่ร้อไห้ออมาเหมือนเ็น้อย
“พี่เหนือเบื่อฝนแล้วสินะ”
“ฝนมีเหุผลหน่อย” เหนือเล้าุเ่ามอนรัอย่าเป็นห่ว ึปลายฝนเ้ามาออย่าอ่อนโยน ปลายฝนเอาแ่สะอื้นออมา
“พี่เหนือเบื่อฝนแล้ว พี่เหนือไม่ปลุฝนเหมือนแ่่อน”
ปลายฝนร้อไห้ออมา...
“เลอะเทอะแล้วปลายฝน” เหนือเล้าบอภรรยา
“พี่แ่อยาให้เราพัผ่อน พี่รู้สึว่า่วนี้เราูเหนื่อยๆ เท่านั้นเอ”
“ฝน็ไม่เ้าใัวเอเหมือนัน ทำไมถึไ้อ่อนแอแบบนี้” ปลายฝนบอเหนือเล้าและลุึ้นยืน เหนือเล้าลุึ้นามอย่าเาอารม์ไม่ทัน
“ุแม่ให้เอาเอสารมาใหุ้พ่อพี่เหนือ”
ปลายฝนบอับเหนือเล้า ยื่นเอสารให้่อนะวิ่ออาอาารไปยัรถอัวเอและับออไปอย่าทันที เหนือเล้าไ้แ่เรียหิสาวอย่าเ้อเิน มอรอบๆ ที่พนัาน่า็มอ
เหนือเล้าามประสานอยารู้อยาเห็น เหนือเล้าถอนหายใออมามอรถภรรยาัวเอที่ไลห่าออไป้วยวามรู้สึทีุ่น
ปลายฝนเ้ามาในสำนัานอัวเอ็ยัแยแยะและทำานให้เสร็ นหลัมื้อเที่ย ปลายฝนนั่ร้อไห้้วยวามน้อยอ้วยใ นเบา้อโทราม้นหลิวึ่ำลัเินทาลับาระยอึ่บริเวรุเทพแล้ว
้นหลิวึรีบเหยียบรถอย่าเร่่วนเวลาไม่นาน็วิ่ระหืระหอบเ้ามา้วยวามเป็นห่วเพื่อน
“ฝน” ้นหลิวเรียเพื่อนและเินเ้ามาหา ปลายฝนปล่อยโฮอออมาไม่่าาเ็น้อย ทั้้นหลิวและเบาึ่วยันปลอบประโลมหิสาวให้เย็นล
"ร้อออมา ร้อออมา” ้นหลิวบอเพื่อน เพื่อปล่อยให้อีฝ่ายไ้ร้อระบายออมาให้ทุเลาล เบาลูหลันายน้อยอัวเอเบาๆ ้าๆ อย่าใเย็น ั่วรู่ว่าปลายฝนะสบล
“พี่เหนือ เหินห่าู” น้ำาลิ้ลอรอบวาและหยไหลลมา
“ีน่า แฟนเ่าพี่เหนือ็พยายามลุลีและใล้ิับพี่เหนือมาเลย มันเินเ้านายลูน้อ้วย” เสียสะอื้นเล่าออมา
“พี่ว่าปลายฝนิมาไปเอหรือเปล่า” ปลายฝนไ้ฟัำพูเบาอย่าิาม ้นหลิวถอนหายใออมา
“ใหู้ัารอีีน่า นั่นให้ไหม บให้มันรู้แล้วรู้รอไปเลย” ้นหลิวบอเพื่อนอย่าอาสา เบาีแน้นหลิวเล็น้อย
“พี่ไม่สนับสนุน วามรุนแรหรอนะ” ปลายฝนเผลอหลับในอ้อมออเพื่อนทั้สออย่าไม่รู้ัว
“ฝน/น้อฝน” สอสาวโพล่ออมาพร้อมัน
“ไหหลับ่ายอย่าเนี่ย” ้นหลิวโพล่ออมาๆ
“น่าะเรียสะสมหรือเปล่า”
เบาบอ้นหลิว้วยท่าทีนึิ สอสาวึัแนายน้อยนอนราบับโฟาว้าและมอแที่เ้ามาในห้อ
“พี่เหนือ/ุเหนือ” ้นหลิว เบาโพล่ออมาพร้อมันอย่าใ
“ปลายฝน” เหนือเล้าถามสสัย
สอสาวึยับไปนละทา เหนือเล้ามอเห็นปลายฝนนอนราบับโฟาหนา ใบหน้ายัแ่ำเปื้อนไป้วยน้ำา
“พี่เหนือทำเพื่อนันเสียใ ลพี่เหนือ ีน่า และปลายฝนยัไันแน่” ้นหลิวถามมาทันที อย่าไม่สนใอะไรไปมาว่าำอบที่้อารไ้ยิน
“พี่ับีน่าเป็นแ่เพื่อนร่วมานัน ว่าแ่เพื่อน้นหลิวเถอะสอสามวันมานี้อนพี่อย่าไม่มีเหุผลเลย” เหนือเล้ายิำถาม้วยวามสสัยไม่่าัน
“ุฝนน่าะเหนื่อยับารทำานมาว่า่ะ” เบารีบอบเพื่อรัษาวามสบายใทั้สอฝั่ ไม่วนน้ำให้มันุ่นยิ่ึ้นว่าเิม
“แุ่เหนือยืนยันนะะ ระหว่าีน่าไม่มีอะไรริๆ
“ผมยืนยัน” น้ำเสียที่หนัแน่น ทำให้สอสาวอย่า้นหลิวและเบามอหน้าันเล็น้อยพยัหน้าอย่าพอใ
“ั้นเี๋ยวันปลุให้” ้นหลิวบอเหนือเล้าอย่าัสินใ
“ไม่้อ ให้ปลายฝนพัเถอะ พี่มีประุมเหมือนัน พี่ัวลเลยรีบมา่อน อนเย็นพี่่อยไปนัุ่ยับปลายฝนีๆ ”
“็ไ้่ะ” ้นหลิวบออย่าใอ่อน ใบหน้ายัลัเลและโพล่ถามอีเล็น้อย
“เพื่อนหนูอยู่บ้านพี่ เป็นสะใภ้ ไม่ใ่ทาสใ่ไหมะ”
เหนือเล้ายืนนิ่เล็น้อย่อนะยิ้มออมา
“ิว่าแม่พี่เป็นนยัไหรือเรา” เหนือเล้าถามลับ
้นหลิว้มหน้าเล็น้อย เบายมืออโทษอย่าทันที
“อโทษนะะุเหนือ ้นหลิวห่วเพื่อน ุเหนืออย่าถือสาเลยนะะ”
เหนือเล้าพยัหน้าเล็น้อย ่อนะมอนาฬิา้อมือัวเอ
“่ามันเถอะ แ่อนนี้ผมใล้เวลาประุมแล้ว รบวนุเบา่วยูแลปลายฝนให้หน่อยนะรับ”
“้วยวามยินี่ะ เี๋ยวุฝนื่นแล้ว ิันะรายานุฝนนะะว่าุเหนือเล้าเ้ามา”
“อบุรับ” เหนือเล้าบออย่าอบุ พร้อมยมือรับไหว้สอสาวที่ยมือไหว้ลาอย่ารัษามารยาท
เหนือเล้าึรีบไปัารานอัวเออย่าท่วที
เบาและ้นหลิวที่มอปลายฝนหลับใหลไม่่าาเ็น้อยที่้อารเวลานอนอย่าเป็นที่สุ
*ฝาไล์ แร์ ิาม อมเม้น์ัน้วยน๊าาา ะไ้มีแรฮึบๆ สู้ๆ ในานเียน่อไป อบุ่ะ*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น