ลำดับตอนที่ #19
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : หมึกปลาดาว 1
เหุาร์ที่บัเินั้น เิึ้นอย่าับพลันนเลโอโปล์เอยัลำับไม่ถูถ้วนี ไม่นานาที่ลอร์เธเนธอร์โนามัวลับไปยัห้อบัาารบนยออป้อมปราารทิ้ร้านั้น ่อนที่พวาวทะเลเร่ร่อนะไ้หุหาอาหารเที่ย้วย้ำ ็พลันไ้ยินเสียเป่าแรเาสัว์เป็นสัาถอยทัพ้อัวานไปทั่วทุหาอเาะโยทันที
าวทะเลเร่ร่อน่าลุาิารที่นทำอยู่อย่าลืมัว พวเาระับอาวุธู่าย โบลาร์ส่มีเล็ให้ับเลโอ เ้าัวรับไว้มาเสียบเ้าับปลอที่ิับเ็มัรบั้นเอว ะที่นอื่นรีบหอบเ็บสัมภาระรุรัและ้าวอที่ระเรียมไว้รไปที่เรือโยทันที
แ่ไม่ทันาร อนที่เาออมาาป้อมปราารามสหาย่าๆ ไปึ้นเรือบมามายที่อเรียรายอยู่และำลัถูาวทะเลเร่ร่อนผลัไสลทะเลเพื่อไปยัเรือยาวอพวเาำนวนหลายลำที่ลอยเท้เ้อยู่ลาทะเลห่าออไป เสียัรืนให่ัึ้นา้านหลัอเาะ เสียึ้อัมปนาทนั้นัราวแผ่นินไหวหรือฟ้าร้อำราม แผ่นินที่ยืนอยู่สั่นสะเทือนนยืนไ้ยา พวเาทั้หลายรีบลเรือออทะเลไปที่เรือยาว้วยวามหวาลัว
นเมื่อเรือออมาาเาะไ้สัพั พวเาึไ้เหลียวมอลับไป เพื่อพบภาพอันน่าสยสยอนยิ่นั สิ่ทีู่ล้ายับหนวปลาหมึนามหึมาำลัูสูึ้นไปในอาาศ
ที่มาอเสียึ้อัมปนาทนั้นือหนวปลาหมึยัษ์นั้นำลัทุ่มทิ้แรลมายัเาะ แ่หนวหมึยั้วเยี้ยนั้นไม่ี่เส้น็เหมือนำลัะลืนทั้เาะนมมิ ูล้ายพวมันำลัรุมินเาะนั้นอย่าน่าสยสยอ
าวทะเลเร่ร่อนระับอาวุธเรียมโมีหามันเลื้อย้ามเาะลทะเลมาโมีพวเา เพราะยามนี้เมื่อเหลียวเลยมอลับไปที่เาะนั้น มันำลัืบลานทับทำลายหมู่ไม้และผาหินลมาถึหน้าายหาเมื่อรู่ที่พวเาามา หนวอมันำลัยั้วเยี้ยไปับทรายบนายหานั้น
้วยวามที่เาะที่พัพิแห่ะเียพายุ อยู่ใน่วแสว้า พวเาบนเรือึมอเลยเห็นพ้นหลัเาะไประยะหนึ่ไ้ัเน แ่เมื่อเพ่มอไป สู้ไม่มอเสียีว่า หนวปลาหมึยัษ์อีหลายัวำลัพุ่สูึ้นไปบนเมทะมึนเบื้อหลัเาะนั้น หนวอมันไม่อยู่นิ่ส่ายเลื้อยไปมาบนฟาฟ้าในลุ่มเมทะมึนราวับร่ายรำอย่าพวป่าเถื่อนนอรีำลัส่ายเอวเริระบำในพิธีรรมบูาสิ่ศัิ์สิทธิ์อพวเา พวมันมีมานบบัท้อฟ้าเบื้อหลัเาะ และยัมีที่หลุบหายไปในเมทะมึนและหมอมืทึบ อันประมาารไ้ว่าน่าะยัมีอีำนวนมาใน่วระยะห่าไลที่พวเาเหล่านั้นสุที่ะมอเห็นไ้ เป็นภาพที่วนให้หวาลัวเป็นที่ยิ่
“นั่น! หมึปลาาว” เสียายนหนึ่บนเรือที่เลโออยู่ ัึ้น้วยวามหวาลัว ทุนรวมทั้เลโอำลัับพาย้วลไปในน้ำส่ให้เรือไปถึเรือยาวเร็วึ้น
เลโอยั้วพายในมือะเหลียวมอลับไปที่เาะอีรอบ้วยวามหวาลัว หนวยัษ์เส้นหนึ่ำลัเลื้อยพันรอบป้อมปราารเ่านั้นแล้วหัรึ่พัทลายมันลมา ที่น่าลัวว่านั้นมันำลัเลื้อยลทะเลามพวเามา
“พายเร็วึ้น” เสียนบนเรือหลายลำะโนบอาวทะเลเร่ร่อนหลบภัยที่ำลัระับไม้พาย้วลบนทะเลอย่าเอาเป็นเอาาย ่าเพื่อหนีเอาีวิรอ
แ่อย่าที่ไ้เอ่ยไป่อนหน้านี้ ไม่ทันาร! หนวยัษ์อหมึปลาาว พุ่หวือาผิวน้ำทะเลึ้นไปลาอาาศ รลาระหว่าอเรือเล็หลายลำที่ำลัมุ่รไปยัเรือยาว แล้วหนวอีหลายเส้น็พุ่หวือามึ้นไปารนั้นรนี้ระหว่าอเรือเล็อพวเา พวมันหลายัวที่เลื่อนผ่านเาะแล้วำลัพุ่รมาทานี้นั้นเป็นแ่ัวหลอล่อแ่เท่านั้น พวมันหลายัวว่ายอ้อมเาะมาัรอนานแล้วเพื่อัารพวเาทั้หม!
เรือหลายลำไม่ไลาเรือที่เลโออยู่โนหนวอมันฟาลนเรือแสลาย นบนเรือลไปลอยอบนทะเล หลายนโนหนวอมันพันรอบัวแล้วโยนไปมาในอาาศ บานโนมันม้วนยึ้นสูแล้วปล่อยลน้ำ บานโนมันพ้นแล้วฟันแหลมมบนปุ่มามหนวอมันนั้นัูินเลือเนื้ออย่าน่าลัว ลิ่นเลือละลุ้ และน้ำทะเลเริ่มานสีแเถือ เสียรีร้อ้วยวามลัวและวามเ็บปวัระมไปทั่วแ่ับเสียเร่ฝีพายอหลายลำที่ราวับแ่ันันให้ไปถึุหมายที่ลอยลำอยู่ไม่ไลรหน้านั้น เรือเล็บาลำที่ออไป่อนหน้านี้ ไปถึเรือยาวแล้วและนบนเรือำลั่วยันุึนบนเรือเล็ึ้นไปอย่าไม่รอ้า
เรือยาวบาลำเริ่มปล่อยใบเรือลและฝีพายใ้ท้อเรือเริ่ม้วลน้ำเพื่อรีบออไปามวลหมู่หมึปลาาวที่ำลัว่ายเ้าใล้พวเาทุะ แ่เรือยาวที่อยู่ล่าสุไม่ทันาร โนหนวยัษ์อมันเ้าเลื้อยพันโยรอบ่อนะถูหัแแหลสลายออเป็นเสี่ยๆ ลายเป็นเศษไม้เศษเล็เศษน้อยเล้าไปับาวทะเลเร่ร่อนที่ทะเลลไปลอยอและว่ายน้ำหนีเอาีวิรอ พวที่อยู่บนเรือเล็หรือในทะเล่าิว่า หาไปไม่ทันเรือยาวที่ำลัทยอยออไป พวเาไม่มีีวิรอเหลือเป็นแน่ ยามนี้หนวอพวมันูสูอยู่ทุทิศทุทาและยัอีำนวนมาที่ำลัโอบล้อมเ้ามาใลุ้ัำแพอนวอร์เลื่อนที่ไ้ันนั้น
แ่ะนั้น็ไม่ทันารอยู่ี หนวหมึปลาาวหนึ่พุ่หวือรหน้าเรือเล็ที่เลโอำลั้วพายอยู่ แรอมันส่เรืออเาพุ่พลิึ้น่อนะว่ำล ทุนบนเรือนั้น สหายอเาทั้หมน้ำลอยอแาน่านเ็นทันที
เลโอลไปในน้ำแล้วรีบพุ่ึ้นมาเาะเอาเศษไม้อเรือแที่ลอยระัระายอยู่รนั้น มือยัำถุสัมภาระแน่น ้วยเหุอันเสี่ย่อวามายหลายรั้ที่ผ่านมา สอนให้เารับรู้ว่า ไม่มีสิ่ใสำัมาไปว่าอาหารและน้ำ หลายนพุ่เ้าหาเศษไม้พวนั้นไม่่าัน และอีหลายน็ำลัว่ายน้ำไปหาเรือยาวที่เริ่มลอยลำห่าออไป
ับพลัน หมึปลาาว็ร่ายรำเลื่อนไหวไปมา ลื่นที่แฟอฟอ้วยเรือ น และหมึปลาาวนั้นเริ่มัสาไปไม่มีทิศทา ่อนบาแห่ะไหลวนลไปในหลุมให่นามหึมา ปาอหมึปลาาวที่ยั้วเยี้ย้วยหนวนาเล็อันน่ายะแย มันำลัะูลืนทุอย่าลไป ทั้เรือยาว ผู้นเป็นที่ลอยอ ว่ายน้ำหนี าศพ และาเรือให้ลไปอยู่ใ้ท้อสนอ่อวามหิวโหยอพวมัน
หมึปลาาวบาพวมุน้ำผ่านพวเาที่ำลัลอยอะเียะายอยู่ที่ทะเลรนั้น โผล่ไปอีฝั่ ิามพวที่ำลัว่ายน้ำหนีไปึ้นเรือยาว เป้าหมายอมันนั้น็ือ เรือยาวที่ยัละล้าละหลัรอ่วยเพื่อนพ้อาวทะเลเร่ร่อน ทั้ที่ส่วนมาล่อนำไป่อนแล้วหายเ้าไปในลีบหมอมื ลำใที่ยัไปไม่ทัน็โนหนวยัษ์มหึมาเี่ยวพันแล้วบีบนแหลเป็นเศษา
วามหวัอพวเาที่ะหลบหนีให้ทันารูริบหรี่ลทุะ เมื่อห่าออไป เรือยาวลำสุท้ายปลใบเรือลแล้วเร่พายเรือออไป หลายนะโนเรียู่้อให้ลับมา้วยวามสิ้นหวัทุเวทนา หลายนโนหมึปลาาวฟาลมไปในมหาสมุทร หลายนโนมันยึ้นลาอาาศแล้วปล่อยล หลายนโนมันูินอย่าหื่นระหาย ราวับอสูรายเหล่านี้ำลัเล่นสนุับพวเาอยู่็มิปาน แล้ว่อยๆ ูลืนทั้หมลท้อในราวเียว ยามนี้ไม่มีสิ่ใ่วยเหลือเาให้รอาทะเลอันบ้าลั่รนั้นนอไปาวามายแ่เท่านั้น !
เมื่อนั้น ะที่ลื่นยัไหลหมุนวนาหนวและปาออสูรายทะเลเหล่านั้น หลายนยัพยายามเาะาไม้ ลอยอ หรือว่ายน้ำรไปที่เรือยาวที่ำลัาไปทุะ าวทะเลเร่ร่อนทุน เิที่ทะเล ายที่ทะเล พวเาว่ายน้ำแ็ว่าเลโอที่ไ้แ่เาะเศษาไม้อยู่อย่านั้นให้ระแสลื่นพัพาไร้ทิศทาไปอย่านั้น
ในโมยามที่ทุน่าเอาีวิรอ มีแ่นที่ายแล้วเท่านั้นที่ลอยสะเปะสะปะไร้ทิศทาอยู่โยรอบามระแสลื่นแรที่พัไปทุทิศทา รอให้หมึยัษ์นั้นเมือบลไป ันั้นเาึรั้รออยู่ในเศษาวามเสียหายนั้น ับหลัไว้เพื่อรอวามหวัมาถึ หรือเพื่อรอวามาย! เาไ้แ่ภาวนา่อพระเ้าและนับุที่นับถือ หาโะายัไม่ถึา อามีอะไรบาอย่ามา่วยเาเอาไว้ไ้ในยามนั้น
ในะที่วามวุ่นวายบัเิึ้นโยรอบายเานั้น ราวับว่าลื่นรที่เาลอยอยู่ท่ามลาาเรือและาศพนั้นเป็น่อว่าระหว่าเหล่าหมึปลาาวหรืออย่าไร มีแ่ลื่นที่ปะทะไปมา ทำให้เาลอยไปามลื่นนั้นอย่าไร้ทิศทา เศษาศพาเรือไหลมานปะทะอยู่หลายรั้
ทันในั้นเอ ในท่ามลาเสียโลาหลโวยวายอสรรพีวิที่่าิ้นรนหาทาเอาีวิรอรนั้น เาไ้ยินเสียอลอร์เธเนธอร์ะโนาที่ใสัแห่ท่ามลาเสียแห่วามวุ่นวายนั้น เาเหลียวมอไปทานั้นทันใ หาาไม่ฝาหรือหนวหมึปลาาวและลื่นทะเลไม่สบนิ่ำลัเล่นลับเา เาเห็นายผู้หนึ่ระโึ้นไปยืนถมึทึบนาเรือที่ลอยอย่าไม่มั่นบนระแสลื่น ลาเสาหนวหมึปลาาวห่าออไป
“ฮีมาร์ อย่า”
“อภัยเถิ ท่านลอร์แห่้า”
ายผู้นั้นเมื่อสิ้นำล่าว ็ัาบออมา แล้วปัลบนระานไม้ที่นเหยียบอยู่อย่าโอนเอนนั้น เาบ่นพึมพำที่ับวามไ้ว่า เป็นบทสรรเสริพระมหาพิทัษ์
ับพลันร่าายเา็เปล่แสึ้น ามร่าายที่ห่อหุ้ม้วยเสื้อลุมสีมออามบับาวทะเลเร่ร่อนนั้นเริ่มมีแสสีเินสว่า้าเล็ลอออมา แสนั้นส่อสะท้อนาม่อหว่าเล็โลหะอเราะ้าใ้ผ้าลุมนั้น
“ไม่ ลับมา” เสียอลอร์เธเนธอร์ยััสะท้อนท่ามลาวามโลาหลนั้น หลายนในที่นั้นหันไปมอฮีมาร์ ่าะลึและหน้าีเผือ่อนะรีบว่ายน้ำหนีห่าออไปให้ไ้เร็วที่สุ ้วยรู้ว่าัเิสิ่ใึ้นในไม่้านี้ ยเว้นแ่เลโอที่ยัเาะาเรือนั้นโยไม่รู้ว่าะเิสิ่ใึ้นในอนาอันใล้นี้ สิ่ที่น่าลัวอย่ายิ่ยว
ับพลันนั้น แสสีเินที่เปล่ลอาเราะโลหะอเานั้นเปลี่ยนแสับพลันเป็นสีทอสว่า้าลอเป็นลำพุ่ออไปทั่วสารทิศ เลโอไ้แ่เบือนหน้าหนี้วยแสบา ไม่นานานั้นแสสีาวส่อสว่าวาบ้าสะท้อนไปทั่วอาาบริเวนั้นมันลืนทุอย่ารหน้าเาไปนสิ้น
ทันในั้นเอแรมหาศาลราวหัถ์อพระเ้าำลัเอื้อมลมาวาปัเอาสรรพสิ่บนมิวให้พัระายหายไป ร่าอเาถูยลอยึ้นมาาท้อทะเล เลโอยัเาะไม้อาเรือนั้นแน่น้วยวามลัว
แรมหาศาลนั้นส่ัวเาลอยึ้นสู่เวิ้อาาศนั้นมันแรนับไล่หมอมืและเมทะมึนให้สลายหายไปั่วะ ่อแสที่สว่าเบาบาอยู่แล้วส่อสว่ามาว่าเิมเป็นลำับ แสอาทิย์ส่อลอ่อโหว่อเมทะมึนที่เิึ้นับพลันนั้นเ้ามาส่อสว่า้าไปโยรอบอาาบริเวเาะที่เพิ่ล่มสลายนั้น
เสียึ้อัมปนาทัสะท้อน้อามมาเมื่อาเรือาศพนั้นปลิวละลิ่วึ้นไปบนอาาศแล้วลมาระแทพื้นพร้อม้วยห่าฝนอันเิามวลน้ำทะเลที่ถูแรมหาศาลนั้นพัยึ้นไปบนฟ้าแล้วลมา
เศษาเรือ อสูราย และมนุษย์ ลอยึ้นไปบนอาาศแล้วลบนทะเล ส่ลื่นสู และเสียระแทัสนั่นหวั่นไหวระายโยรอบไปทั่ว าเรือที่เลโอเาะอยู่็เ่นเียวัน มันระแทลบนลื่นที่ัไหวรุนแรนทำให้เาเ็บระอั
หมึปลาาวที่อยู่ห่าออไป่าสัมผัสแรมหาศาลอันน่าใลัวนั้น พาันมุหายลไปในมหาสมุทร หนวให่เมื่อมอมันปลปล่อยเรือที่ำลับละเอียแล้วหายลไปในน้ำทันที
ทุอย่าสบลในับพลันทันใ มีแ่ร่าายที่บอบ้ำและเสียวิ้ในหูอเา เลโอนอนหมอบอยู่บนาเรือที่ลอยรุนแรามแรลื่นที่วนเไปมานวนให้อาเียน มือยัำถุสัมภาระที่ิัวมา ในนั้นมีเสบียรัอยู่ประมาหนึ่ ทั้ที่เป็นเ่นนั้นเลโอยัเยหน้าึ้นมาาระานาเรือ ยามนั้นาเรืออเายัหันหน้าไปทาเาะที่พัพิแห่ะเียพายุ ที่้นไม้บนเาะล้มรืนเป็นทายาวหลัหนวปลาหมึยัษ์ไ้ืบลานผ่านไป ปราารเ่าพัทลายลรึ่หนึ่ รึ่ที่พัลมานั้นลไปออยู่ที่ายหาเบื้อล่า หมึปลาาวบนเาะ่อนหน้านี้ใลัวมุลมาในทะเลนหมแล้ว หลเหลือไว้เพียแ่าวามเสียหายบนเาะแ่เท่านั้น
เาเหลียวมอไปยัำแพหนวหมึปลาาวเบื้อโพ้นหลัเาะไปนั้น พวมันหายไป แ่ในหมู่เมทะมึนลึเ้าไปเบื้อหลันั้น ยัเห็นเป็นเาะุ่มอยู่ พวมันที่อยู่ใล้แนวหน้าใหนีหายลทะเล แ่พวที่ามมาเบื้อหลันั้นราวับไม่รับรู้ว่าเิสิ่อันน่าลัวอันใที่รนี้ มันยั่อยๆ เลื่อนเ้ามา้าๆ อย่าไม่เร่รีบ พวมันมีมาเท่าใัน มีมาเป็นอทัพเป็นแน่!
แ่หมึปลาาวที่่อนหน้านี้เ้าถล่มเรือเล็อพวเา มันมุลใ้ทะเลหนีแรระเบิมหาศาลอันน่าสะพรึนั้นไปนหม เหลือแ่าเรือ าศพ และาอพวมันเอ ลอยแห่าระายออไป้วยแรระเบิ และ้วยแรนั้นเอยิ่ทำให้ระบวนเรือยาวนั้นลอยห่าออไปไลมาว่าเิมนหายลับเ้าไปในม่านหมอมืเสียแล้ว
เมื่อลื่นเริ่มสบล เลโอไ้แ่นอนหมอบอยู่บนานั้น้วยวามเหนื่อยล้า เาะที่พัพิแห่ะเียพายุอยู่ห่าไลออไปว่าเิมและยิ่มาึ้นในทุะ ห่าฝนน้ำทะเลำลัโปรยลมาสุท้าย แม้นว่าวามลัว และวามสิ้นหวัำลัถาโถมเ้ามาอย่าไม่ปรานี รอบายเามีแ่าเรือและามนุษย์ระัระาย เามาไลาทิศอเรือยาวที่ำลัแล่นห่าออไปนมาเินไป และลื่นำลััเาลอยห่าออไปาเาะและเศษาแห่วามวุ่นวายทั้หลายในทุะ
แ่ในท่ามลาวามหม่นหมอนั้น เบื้อหน้าเาลับเป็นภาพอันเาำรึใ ยามนั้นเมทะมึนยัแยออห่าาัน แม้นว่าำลัลับมารวมัวเป็นปื้นเ่นเิมแ่็้าอ้อยอิ่ยิ่นั หมอมืโยรอบ็เ่นเียวัน แสอาทิย์ึส่ลมายัท้อทะเลเป็นริ้วอย่าสวยาม ระทบห่าฟอลื่นน้ำทะเลเหลื่อมประายเินทอที่พรั่พรูลมาราวับเม็ทรายส่อระยิบระยับไปทั่วอาาบริเว บัเิเป็นสายรุ้อันศัิ์สิทธิ์และาม สัลัษ์แห่วามหวัอันยิ่ให่
พระมหาพิทัษ์ไ้สับรับฟัำอ้อนวอนอฮีมาร์แล้ว และประทานแสอันประภาสาส่อลมา ใลาออาาัรแห่วามมืรนี้ ประุัับว่าพระหัถ์อันอ่อนโยนอพระอ์เอื้อมลมารับววิาอันศัิ์สิทธิ์แห่นับุผู้ระทำารสละีพนเพื่อ่วยเหลือไพร่ราษร์แห่เา
เลโอไม่ิว่านัไ้มาประสบ่วโมยามแห่วามศัิ์สิทธิ์แห่ผู้สละีพสู่หนทาแห่นับุในะนั้น วาอเาาบึ้ และเรือนายำลัาบ่านนโลมาทั้สรรพา์ายูัน แ่ะเียวัน ลื่นทะเล็ัพัเอาเาลอยห่าาภาพอันามรึระารานั้นออไป ะที่หมอมื่อยๆ เลื่อนเ้ามา เมื่อาเรือนั้นลอยห่าออไปยิ่ึ้น ทิ้ภาพอใบเรือยาวที่ลอยห่าออไป เาะที่หมึปลาาวัิน และหนวเริระบำที่รีร้อร้อนรน้วยอำนาแห่วามลัว เหลือแ่เสียแห่วามสยสยอที่ลอยล่อะที่าเรือนั้นลอยลับเ้าสู่วามอนธารที่ลับมารอบำอาาบริเว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น