ลำดับตอนที่ #19
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : วันที่แสนจะสงบสุข
… หลัาผ่านืนนั้นมา าลัสเริ่มวาานารทลอไว้้าหลัและเริ่มใ้ีวิาม่วเวลาอารเป็นเ็นัเรียนให้เหมาะสมามวัยบ้า ในที่สุเ้าอวันฮาโลวีน็มาถึ อาาศเริ่มลลบ้าแล้วแ่เ้าประำวันอาลัส็ยัำเนินไป
พี่น้อฝาแฝวีสลีย์ยันอนอยู่บนเียัเ่นเย าลัสรู้ว่าเมื่อืนทั้สอออไปเินเที่ยวันมาอีแล้วและรั้นี้เหมือนะไ้ไปวิ่เล่นับฟิลล์มา้วย ทั้สอนเริ่มมีแผนาร่อวนมาึ้นโยเพาะวามสนใู้เ็บออฟิลล์มาึ้นเรื่อย ๆ เมื่อพวเาเห็นผีน้อยอย่าพีฟส์ที่นำอบาอย่าออมาเล่นที่โมยมาาห้อทำานอายแ่ และารที่ทั้สอนวิ่ไปทั่วปราสาทในอนลาืน ยิ่ทำให้พวเารู้พื้นที่ลับหรือทาลัเยอะึ้น
าลัสเยเอพีฟส์โยบัเอิอยู่หลายที เมื่อเาเินไปทาน้าวเ้าเป็นส่วนให่ มัอนนาัลพูว่าั้แ่ สอฝาแฝเ้าโรเรียนมาผีพีฟส์็เริ่มนมาึ้น ออมาเอผู้นและล้อเลียนผู้นมาึ้น และนั้นเอเมื่อาลัสเอพีฟส์ มัน่าไม่เหมือนผีนอื่น ๆ เลย ออร่าอมันรวมเ้าับโรเรียนโยสมบูร์ ทำให้เารู้ว่ามันไม่ใ่ผี าว่าะเป็นบาสิ่ที่เิาารลั่นัวอเวทมนร์เิลบ มามายในปราสาทแห่นี้
พีฟส์เอ็พยายามะแล้าลัสอยู่หลายรั้ แ่ทุรั้มันไม่สามารถทำอะไรเาไ้เลย มันโนาลัสำัพลัเวทอมันบ้า ทำให้มันไม่สามารถบินผ่านำแพไ้บ้า บารั้พยายามึพลัเวทออาัวมันบ้า ทำให้มันแนและาหมวามรู้สึไป แ่เมื่อเาพยายามแยสัพลัเวทอมันออไปส่วนใ ระแสพลัเวทอปราสาท็ะรีบรวมเ้าับัวพีฟส์เสมอ เหมือนน้ำที่ถูเทเิมลอเวลา
ในวันนี้าลัสมาถึห้ออศาสราารย์มัอนนาัลามเวลาเิม แ่็ถูบอให้าลัสไป่วยานทา้านห้อโถให่ ึ่ศาสราารย์ฟลิวิำลัแ่ห้อโถ้วยะเียหัวฟัทอ หรือ โอแลนเทิร์น รวมทั้ประับ้าาวปลอมที่ยับไ้ามผนัห้อ่วยให้บรรยาาศูน่าลัวมาึ้น
“ันเห็นว่าเธอื่นเ้า ุอาเอร์”ฟลิวิพูับเาพลาโบไม้ายสิทธิ์ทำให้ แ็โอแลนเทิร์นบินไปลอยบนอาาศและเริ่มหมุนรอบัว้าๆ ่วเพิ่แสสว่ามาึ้น
“อรุสวัสรับ ศาสราารย์” าลัสทัและยืนมอฟลิวิทำานอย่าสนใ
“เอาสิ่วยันแ่ห้อโถ ลอออแบบู” เมื่อาลัสไ้ยินันั้น เาีไม้ายสิทธิ์ออมาทันทีนทำเอาศาสราารย์ฟลิวิใ าลัสโบไม้ายสิทธิ์แปลร่าฟัทอรวที่วาเรียนรายอยู่ ให้มันเปลี่ยนรูปร่าไปเาิถึบวนร้อยอสูราาิที่แล้วที่มาาาวะวันออ แ่เพื่อวามน่าสนใและเอาใเ็ๆ เาึเสให้มันลายเป็นุ๊าผีัวเล็ๆ หลาหลาย มีผีร่ม อสูรัวเียวๆ ผีระาษ ับปะนาเล็ ผีูผมยาว ปีศาล้อ หรือแม้ระทัุ้๊าเท็ูที่มีปี ำนวนผีทั้ร้อยัวมีผู้นำเป็นายผมยาวสีาวที่ถือโมไฟวให่
าลัสเสให้มันลอยึ้นพร้อมเพรียัน พวมันลอยึ้นและเริ่มเินบนอาาศไปรอบ ๆ ห้อโถ ศาสราารย์ฟลิวิมอ้วยท่าทาะลึ
“อ่อ พวนี้เป็นผีในโลมัเิลทา้านะวันออน่ะรับ เหมือนว่ายัาอะไร” าลัสเาา ็ะนึออและสบัมืออีรั้ พลัเวทภายในห้อโถเหมือนลมที่พัทำให้เปลวเทียนในแ็โอแลนเทิร์นะพริบไหว วไฟสีฟ้าสใส็ุึ้นที่ไม้ายสิทธิ์อาลัส
“นี่ ๆ เธอเสไฟปีศาหรือ?” ฟลิวิผะทันที แ่็เห็นวามแ่าอไฟลูเล็ ๆ ที่าลัสเสออมา
“ไฟปีศา? อาารย์หมายถึไฟที่มาามน์ำน่ะหรือรับ? ผมใ้าถานั้นไม่ไ้หรอ”าลัสเาหัว ่อนะเริ่มเสลูไฟเพิ่มอีรั้ ฟลิวิเินมามอูลูไฟใล้ ๆ มันแทบะไม่มีลิ่นหรือวามร้อนใ ๆ เลยและยัสุสว่าเิ้าเหมือนวไฟ
“เวทมนร์ธรรมาิรึ?”ฟลิวิถาม้วยวามสนใเป็นอย่ามา แถมยัพุ่ลอยัวมาอยู่่อหน้าาลัสอี้วย
“โอ้ ใ่รับ”าลัสยิ้ม “อาารย์็รู้ว่าผมมีสัมผัสพิเศษ ผมึวบรวมพลัเวทรอบๆ ให้เิถาาแสสว่า และแปลร่ามัน และเมื่อมันเิารเผาไหม้็ะระายลับไปเป็นพลัเวทที่ไหลเวียน่อไปเ่นเิม แ่เสียายมันอยู่ไ้ไม่นาน”าลัสอบเมื่อเห็นสายาอยารู้อยาเห็นอฟลิวิ
“เธอใ้าถาแปลร่า้วยหรือ แ่ยัไัน”ายัวเล็หันไปมอวไฟและพยายามใ้ไม้ายสิทธิ์แะมันอย่าสำรว
“เอ่อ ผมะอธิบายยัไี เราสามารถแปลร่าสิ่อไ้เพราะเราเห็นมันเป็นวัถุ ันั้นพลัเวทหาเราวบรวมมันและแปลร่ามัน มัน็เป็นอย่าที่เห็นรับ”าลัสยัไหล่อย่าเิน ๆ
ฟลิวิมอหน้าาลัส้วยวาเบิว้า
“แ่ แ่… เธอ้อเ้าใวัถุที่ะแปลร่ารวมไปถึลัษะวัถุปลายทาอารแปลร่า้วย อย่าบอนะว่าเธอ โอ้ น่าสนใมา ารรับรู้ถึระแสพลัเวทันำไ้แล้วว่าเยไ้ยินว่าเยมีมาในอี เรา้อใ้เวลาร่วมันมาว่าเิมแล้วล่ะ ุอาเอร์” ฟลิวิพูบ มัอนนาัล็เินเ้ามาทาประูห้อโถมา เธอยิ้มเล็น้อยเมื่อไ้ยินที่ทั้สอุยัน
“อย่าพยายามยัอะไรใส่หัวเามาเินไปเลย ฟิเลียส ุะทำให้เาไม่มีเวลาพัผ่อน” เธอพูพลามอมายัาลัส แ่วาอเธอมีวามภูมิใเ็มเปี่ยม าลัสไ้แ่เามู
มัอนนาัลหันไปสนใบนเพานที่มีบรราผีัวเล็ๆ เินไปรอบ ๆ และลูไฟสีฟ้าสว่า ลอยไปมา
“ันิว่ามันน่าสนใมา หามีบรราผีๆ าทุประเทศ”มัอนนาัลเอ่ยและโบมือให้เาไปทาน้าว
ในไม่้าห้อโถ็เริ่มมีนทยอยมาทาน้าวเ้าเพราะวันนี้เป็นวันหยุวันฮาโลวีน และเมื่อทุนเ้ามายัห้อโถ็ะมอเห็นบวนปีศาัวเล็ ๆ เินวนไปมาบนอาาศและไฟวิาที่สว่าว่าปิลอยไปมารอบ ๆ ห้อโถ มีแม้ระทั้โมไฟหัวฟัทอ และ้าาวัวเล็ๆ บินผ่านไปมา
ฝาแฝและลี เินมาหาาลัสที่ทานอาหารอยู่และพูับเา้วยวามื่นเ้นว่า
“ุ๊าพวนี้มันืออะไรหรือ ?”เฟร็ถาม่อน
“ทำไมนายมาถามันล่ะ?”าลัสถามลับอย่าวย
“นที่ใ้เวทมนร์แปลร่าไ้ีที่สุไม่ใ่ศาสราารย์มัอนนาัล็มีแ่นายแล้วล่ะที่มาถึห้อโถแ่เ้า”อร์เป็นนอบบ้า าลัสไ้แ่หัวเราะอย่าเ้อเิน
“เป็นำนานผีอประเทศหมู่เาะทาะวันออไลน่ะ เรียว่า บวนร้อยอสูร”าลัสอบ
“นายรู้เยอะั”ลีพูอย่าเลื่อมใส
“ันอ่านหนัสือเยอะน่ะ มัอนนาัลบอว่า ะีถ้ามีผีมาาหลายประเทศ”
“อียิป์เป็นไ มัมมี่ พวนี้ใ่ผีไหม?”อร์เสนอบ้า
“พวนายลอทำูบ้าสิ”าลัสยไม้ายสิทธิ์ึ้นเาะับโ๊ะเพื่อสั่แอปเปิลหลายผลออมา
“ไม่ล่ะ เราแปลร่าเ็มาไม้ีไ้ ็มาพอแล้ว”เฟร็ยัไหล่และพยัหน้าให้ับอร์ที่พยัหน้าอบ
าลัสเบ้ปาให้ฝาแฝที่หัวเราะอย่าสนุสนาน ่อนะเสให้แอปเปิลผ่าเป็นหลานี และเริ่มเสมัน
อนนี้ห้อโถแทบะเ็มไป้วยนแล้ว ทุน่ามอารแ่อย่าสนใและี้มอูุ๊าแปล
ับเบิลอร์เ้ามาในเวลาที่นอื่นไม่เห็น แ่เา็ะัและเพ่มอวไฟสีฟ้าแปลา่อนะระุมุมปาและเินมานั่ยัเ้าอี้ัวให่ประำำแหน่ ารมายัห้อประุมในอนเ้าอวันหยุไม่ใ่ารรวมประุม แ่เป็นไปามปิอวันหยุนัเรียนและอาารย์ส่วนมาไม่่อยมาทาน้าวเ้าที่หอประุมนั
อยู่็มีพีระมินาิ๋วลอยึ้นไปบนอาาศทำให้ทุนหันมาสนใ านั้น็มีเหล่าุ๊ามัมมี่นาเล็ลอยึ้นไปเินวนพีระมิอันนั้น และเพิ่มมา้วยอนูบิสที่ถือระบอหลายัวพยายามแบพีระมิและเินเป็นบวนล้ายบวนอสูร
าลัสึเสเพิ่มให้มีุ๊าล้ายฟาโรถือธในมือเินนำบวนเ่นเียวันับอีบวน สิ่นี้ทำให้ทุนรู้ว่านที่เสุ๊าพวนี้เป็นาลัสเอ
ทำให้มีนัเรียนเ้ามาเสนอวามิให้เา าลัสไ้แ่เาหัวและยอมทำาม
ไม่นาน บวนผีาทั่วโลำลัเินบวนบนเพานเวทมนร์อห้อโถ ทำให้ทุนหัวเราะอย่ายินีและพยามยามทายันว่ามันือผีอะไร สร้าสีสันในอนเ้าเป็นอย่าี
เสียเาะถ้วยัมาาแท่นอาารย์ ทำให้นัเรียนทุนเียบล ับเบิลอร์ลุึ้นและยิ้มว้า
“ันิว่า มันาเสียนรีไปหน่อย…” เาปรบมือทีนึเสียเพลล้ายเสียลุ่ยและทำนอลอีเบาๆ ำับให้ับพวบวนผีๆ บนศีรษะทุนให้เินพร้อมเพรียันมาึ้น “… ันิว่ามันน่าสนใมาที่ะให้นัเรียนอเราไ้ร่วมันทำิรรมในวันฮาโลวีน หรือิรรมในวันสำัอื่น ๆ เ่นเียวัน เพื่อส่เสริม้านวามสามัี และอาเพิ่มเป็นะแนนให้ับบ้าน้วย ในทุๆปี่อานี้ ันอยาให้มี ารแ่ามวามิอนัเรียนแ่ละบ้าน สร้าวามสวยามเหนือหัวอพวเธอ แ่อย่าให้มันเละเทะไปล่ะ …และวันนี้ันให้ ริฟฟินอร์ 10 แ้มสำหรับสร้าวามบันเทิในวันนี้ เอาล่ะอบุ” เาพูบและทำให้นัเรียนปรบมือ และเริ่มพูุยันถึาถาลอยัวและพยายามูว่าวันสำัอะไรที่ใล้ะถึ
วันสนุสบาย็่อยๆ ผ่านไปอย่านั้น าลัสเริ่มสนุไปับารเรียนและเพื่อน ๆ ทั้สามนอเา บาวัน็ามฝาแฝไปทั่วทั้ปราสาทในอนลาืนพยายามะ่อวนฟิลล์ หรือไม่็พาันไปยัฮอมีส์ เพื่อื้อบัเอร์เบียร์ุนไว้
แม้บารั้ะเออาารย์บานหรือแฮริ ทั้สี่็วิ่พร้อมันหัวเราะไปทั่ว
าลัสเริ่มเ้าไปร่วม้อมับทีมริฟฟินอร์ในานะัวสำรออวู เพราะาลัสไม่อยาบินไปรอบๆ เพื่อไม่ให้เวียนหัว แ่าลัสอบมอูผู้นา้าหลัและป้อมัน รวมทั้ไ้ฝึร่าายไปับาลีับวูอี้วย และศัยภาพอาลัส็เยี่ยมยอนวูอิา เพราะารป้อันอาลัสหาเาั้ใ็สามารถป้อันไ้แทบทุลู ถ้าไม่เอาทั้ัวพุ่นเาให้าไม้วาไป แ่าลัสปิเสธและบอว่าเาอบเียร์มาว่า
ในทุวันนี้าลัส็ไปื่มาแฟที่เอที่บ้านแฮริบ่อย ๆ และเา้อาราแมมุมแปาหรือไม่็าอสัว์วิเศษบาอย่า รวมทั้าภูิ้นไม้โบวทรัเิลและบอแฮริว่าเส้นนอยูนิอร์นทำให้ผลารทลออเา ำเนิน่อไปไ้้วยี
เายัไปยัห้อสมุและมอหาหนัสือที่เี่ยวับารป้อาร หรือารรั่วไหลอเวทมนร์ แ่็ยัไม่เออะไรที่เป็นประโยน์ เหมือนมีบาสิ่ที่ิในใเาอยู่ลอเวลา แ่ลับิไม่ออสัที นมาถึ่อนวันหยุวันริสมาสนัเรียนในฮอวอส์็ไ้เอับารบ้านมหาศาลในวันหยุ และหิมะที่เริ่มปลุมทั่วทุหนแห่ น้ำในทะเลสาบแ็ัวแล้วและเริ่มมีนัเรียนเริ่มออไปปาหิมะันภายนอปราสาท
าลัสเ็บอเรียบร้อยและเสให้ระเป๋าหลและใส่มันลไปในระเป๋าเสื้อลุม เาเินลมาาหอนอนพร้อมับพวเพื่อน ๆ อเาทั้สามน โยสามนอลุ่มเาะลับบ้านในวันหยุริสมาสนี้ แ่าลีะยัอยู่ในโรเรียนเพราะทาบ้านนั้นไม่สะวในารเินทา
สามนเินุยันไปยัานาลาที่ะมุ่หน้าลับไปสู่ลอนอน…
ผู้สนับสนุนสูงสุด
ผู้สนับสนุนคนล่าสุด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น