(OS/SF) Unlimited Love ; TAETEN JAEDO JOHNIL ETC.

ลำดับตอนที่ #19 : TAETEN : DENTIST BITE

I put you on top, I put you on top

I claimed you so proud and openly

And when times were rough, when times were rough

I made sure I held you close to me.

B

E

R

L

I

N

❀

 มีคนเคยบอกว่าหมอฟันน่ะทั้งดุแล้วก็น่ากลัว

แต่สำหรับเด็กหนุ่มวัยมัธยมอย่างเตนล์กลับไม่ได้รู้สึกว่าหมอฟันจะดุหรือน่ากลัวอะไร เพราะอะไรน่ะหรอ

ก็อาหมอทัพของน้องเตนล์น่ะใจดีที่สุดในโลกเลยไงละ

            ภายในโรงอาหารขนาดใหญ่ของโรงเรียนเอกชนชายล้วนที่เต็มไปด้วยเด็กหนุ่มที่ต่างพากันเดินหาโต๊ะบางคนก็เดินไปตามร้านอาหารของโรงเรียน เสียงที่ดังจากการพูดคุยกันของเด็กนักเรียนชายทั้งหลายที่ต่างพูดคุยกันอย่างสนุกในช่วงเวลาพักเที่ยง

            “จูดี้~~~ วันนี้ไปคลินิกเป็นเพื่อนหน่อย”

            “อีสัส กูชื่อจอมไหม แล้ววันนี้ต้องไปเปลี่ยนยางแล้วหรอมึง”

            “ช่ายยยยย แล้วของมึงยังไม่ครบอีกหรอ กูเห็นมึงใส่สีนี้มาชาตินึงละนะ”

            “เปลี่ยนอาทิตย์หน้า พี่คัตนัดแล้ว”

            “หู้ยยยย เดี๋ยวนี้เรียกพี่คัตเลยนะทีเมื่อก่อนนี่ยังเรียกพี่หมอๆอยู่เลยนา”

            เด็กนักเรียนตัวเล็กกว่าใครเพื่อนในกลุ่มเอ่ยแซวเพื่อนสนิทในกลุ่มของตัวเองอย่างสนุกสนาน ก่อนจะได้รับข้อความไม่เสียงแต่เป็นการชูนิ้วกลางจากบุคคลที่ถูกแซวแทน เด็กหนุ่มที่นั่งร่วมโต๊ะด้วยกันก็ต่างพากับหัวเราะกับท่าทางที่เขินโหดของคนโดนแซว

            “แล้วรอบเตนล์จะเปลี่ยนเป็นสีอะไรอ่ะ” หนึ่งในเพื่อนร่วมโต๊ะที่มีหน้าตาคล้ายกับกระต่ายเอ่ยถามขึ้นมา

            “คิดไว้ว่าจะเปลี่ยนเป็นสีม่วงอ่ะ แต่ถ้าอาหมอเลือกให้ก็เอาตามที่อาหมอเลือก”

            จะว่าทั้งกลุ่มของเตนล์เป็นกลุ่มเด็กที่จัดฟันกันทั้งกลุ่มเลยก็ว่า เกือบจะทั้งโต๊ะนี่ก็คือจัดฟันเกือบหมดแต่มีเพียงแค่เตนล์ จอม ดรีม เท่านั้นที่จัดฟันคลินิกเดียวกัน  ครั้งแรกที่เตนล์ไปที่คลินิกก็แอบกลัวอยู่หน่อยๆเพราะมีเพื่อนหลายคนบอกว่าหมอฟันชอบดุแล้วก็น่ากลัวเวลาทำฟันให้เด็ก แต่พอเตนล์เจอกับคุณหมอฟันที่เป็นคนจัดฟันให้เตนล์ก็เปลี่ยนความคิดไปเลยทันที

เพราะคุณหมอที่มาจัดฟันให้เตนล์ใจดีแถมยังหล่อกระชากใจสุดๆ หลักจากจัดฟันเสร็จเตนล์ก็แอบไปถามพี่พยาบาลว่าคุณหมอคนนั้นชื่ออะไรแล้วก็อายุเท่าไร ตอนแรกพี่พยาบาลเขาก็ไม่อยากบอกแต่เตนล์ก็ใช้ลูกไม้อ้อนๆให้พี่พยาบาลจนพี่พยาบาลยอมบอกชื่อกับอายุของคุณหมอคนนั้น

          ทพ.ช. ทัพพ์ภูวิศ ลิขิตพล หรือที่คนในคลินิกเรียก หมอทัพ อายุ 30 สถานะ โสด

5%

ช่วยกันหาเงินค่าประกันตัวด้วยนะคะ

             เตนล์ขอบอกเลยว่าอาหมอทัพเป็นหมอฟันที่หล่อมากๆเลยก็ว่าได้ ขนาดตอนนี้อายุปาไป30กว่าแล้วยังหล่อเหมือนเด็กหนุ่มวัยรุ่นทั่วๆไปอยู่เลย

            จนถึงตอนนี้เตนล์ไปมาที่คลินิกนี่ก็ปีกว่าแล้วตั้งแต่เริ่มจัดฟันมา จนตอนนี้เตนล์สนิทกับอาหมอทัพแล้ว สนิทถึงขั้นไหนก็คงถึงขั้นว่าวันไหนอาหมอทัพไม่มีคิวที่คลินิกก็จะมารับเตนล์กลับบ้านหรือไม่ก็พาไปเที่ยว แต่เวลาอาหมอทัพพาเตนล์ไปที่ไหนก็มักจะมาสายตาจากเหล่าสาวเล็กสาวใหญ่คอยมองตามตลอด แต่ผู้หญิงพวกนั้นเขาก็คงได้แค่มองนั้นแหละ

            เพราะอาหมอทัพน่ะเป็นของน้องเตนล์

            ร่างสูงที่ได้ชื่อว่าเป็นทันตแพทย์ประจำของคลินิกกำลังวุ่นอยู่กับการจัดการตารางนัดของคนไข้ เขาเองก็ไม่ใช่หมอฟันคิวทองอะไรแต่เขาก็เลือกที่จะเคลียร์คิวของคนไข้ให้มันเบาๆลง ไม่ได้กลัวเหนื่อยหรืออะไรหรอกนะแต่เนื่องจากวันนี้มีคนไข้ประจำตัวน้อยมาที่คลินิกเขาเลยต้องเคลียร์ตารางนัดในช่วงเย็นให้ว่างพอจะได้อยู่กับคนไข้ตัวน้อยเขา

            ทพ.ช. ทัพพ์ภูวิศ ลิขิตพล หรือ หมอทัพ เป็นหมอฟันประจำที่คลินิกหรือ ชายหนุ่มอย่างย่างเข้า32 แต่สถานะกลับโสดสนิท ถึงแม้จะมีสาวน้อยสาวใหญ่เข้าหากันอย่างไม่หยุดแต่หมอทัพก็ไม่เคยสนใจใครเลย จนมาเจอคนไข้ตัวน้อยของเขา คนไข้ตัวน้อยของเขาเป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มวัยมัธยมแต่กลับน่ารักซะจนเขาเองก็อดจะเอ็นดูเด็กคนนั้นไม่ได้ ครั้งแรกที่เจอกันเด็กคนนั้นมีท่าทางที่ดูแล้วเหมือนจะกลัวการมาหาหมอฟัน ถึงจะเคยมีคนไข้ที่เป็นบ่นก็เถอะว่าเขาเป็นคนดุ แต่พอมาเจอคนไข้ตัวน้อยคนนี้แล้วเขากลับรู้สึกดุไม่ลง

            แต่พอเจอกันบ่อยขึ้นความสัมพันธ์ที่มันเป็นเพียงแค่คนไข้กับหมอฟันมันก็ลดลงไปเรื่อยๆจนสนิทใจกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนถึงทุกวันนี้ก็ถ้าว่างจากคลินิกก็จะไปรับไปส่งที่โรงเรียนหรือไม่ก็พาออกไปเที่ยวในวันหยุดกัน ถ้าคนอื่นมองก็คงจะคิดว่าเขากับน้องเป็นอาหลานกันแต่ถ้าสำหรับในความคิดของเพื่อนร่วมงานของเขาน่ะหรอ ต่างพูดกันเป็นเสียงเดียวเลยว่า

            หมอทัพกำลังเลี้ยงเด็ก

            เด็กในที่นี้ไม่ได้หมายถึงลูกหลานแต่หมายถึงเด็กที่อยู่ในการปกครอง ถึงเพื่อนร่วมงานจะพูดแซวเขาแบบนั้นแต่พวกเพื่อนของเขาก็ไม่ต่างเหมือน

            เสี่ยงคุกกันทั้งหมดนั่นแหละ

            “มาแล้วหรอคะน้องเตนล์ คุณหมอทัพรออยู่ในห้องตรวจแล้วค่ะ”

เตนล์เดินเข้ามาในคลินิกพร้อมกับจอม และด้วยความที่มาที่คลินิกบ่อยเลยทำให้พี่พยาบาลหน้าเคาว์เตอร์เรียกชื่อเล่นของเขาได้อย่างสนิทสนม

            “ขอบคุณครับ”

          เตนล์ส่งยิ้มเป็นมิตรให้กับพี่พยาบาลแล้วเดินเข้าไปในส่วนของห้องตรวจ ส่วนจอมที่มาด้วยกันตอนนี้ก็กำลังยื่นคุยอยู่กับคุณหมอคนสนิทของจอม ซึ่งเตนล์คิดไว้ล่วงหน้าเลยว่าจอมคงได้กลับบ้านกับคุณหมอคนนั้นแน่ๆ

            เหม็นความรักกกก

            แกร็ก!

            เตนล์เปิดประตูห้องตรวจก่อนจะปิดลงมันอย่างเบามือ วางกระเป๋านักเรียนไว้บนโต๊ะทำงานของเจ้าของห้องอย่างถือวิสาสะก่อนจะส่งรอยยิ้มที่สดใสให้อีกคนอย่างเหมือนเคย

          อาหมอของน้องเตนล์วันนี้ก็ยังคงหล่อเหมือนเคย

          “ว่าไงคะคนเก่ง”

            ร่างสูงเอ่ยทักขึ้นมาเมื่อเห็นคนเดินอ้อมโต๊ะทำงานมายืนอยู่ตรงหน้าเขา ท่อนแขนแกร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเลื่อนขึ้นไปโอบที่รอบเอวของคนตัวเล็กก่อนจะออกแรงดึงเบาๆให้อีกคนเข้ามาใกล้ ซึ่งคนตัวเล็กเองก็ยกมือขึ้นมาวางไว้บนไหล่เหมือนกึ่งกอดคอ

            “ก็ว่านี้อาหมอนั้นน้องเตนล์มาเปลี่ยนยางนิครับ”

            เตนล์ตอบพลางยกมือขึ้นมาบีบที่แก้มของคนที่แก่กว่าเบาๆด้วยความมันเขี้ยว ถึงอาหมอจะดูอายุเยอะแล้วแต่พอเวลาอยู่กับเตนล์ก็จะคล้ายๆกับคนขี้อ้อนขึ้นมาโดยทันที

            “แล้วหลังจากเปลี่ยนยางเสร็จ น้องเตนล์จะไปไหนรึเปล่า” ทัพเงยหน้ามองอีกคนพร้อมกับถามคำถามซึ่งเขาเองก็น่าจะรู้ดีว่าคนตัวเล็กจะตอบแบบไหน

            “แล้วแต่อาหมอเลยครับ น้องเตนล์ไปหมดแหละ” คนตัวเล็กกว่าส่งยิ้มมาให้จนตาปิด

            ท่อนแขนแกร่งกระชับแรงก่อนให้อีกคนเข้ามาใกล้ๆจนตอนนี้คนตัวเล็กกว่าได้อยู่ในท่าทางที่เหมือนกับกำลังนั่งอยู่บนตักของเขา กลิ่นหอมอ่อนๆจากคนตัวเล็กที่เขามักจะได้กลิ่นอยู่เป็นจำนั้นทำเอาเขาอดใจไม่ได้ที่จะฝังจมูกลงไปบนแก้มเนียนใสนั้นอย่างเอ็นดู ซึ่งก่อนที่อะไรมันจะไปใกล้กว่านั้นคนแก่กว่าก็หยุดการกระทำของตัวเองเอาไว้ แล้วเงยหน้าไปมองคนตัวเล็กที่บนแก้มขึ้นสีทั้ง2ข้างจนหน้าเอ็นดู

            “แล้ววันนี้น้องเตนล์เลือกสียางไว้รึยัง”

            “น้องเตนล์เลือกไว้แล้วครับ”

            คนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนตักก็ขยับตัวหยุกหยิกไปมา ซึ่งนั้นทำให้สะโพกมนขยับไปมาบนหน้าตักของคนแก่ ทัพทำได้เพียงกระชับเอวของอีกคนเอาไว้ไม่ให้ขยับไปมามากกว่า

          คุกเลยนะจับเด็กปล้ำในคลินิกเนี้ย

          “แล้วน้องเตนล์จะเอาสีอะไรครับ”

            “น้องเตนล์เอาสีม่วงครับ หรือว่าอาหมอเลือกสีไว้ให้น้องเตนล์แล้ว”

            คนตัวเล็กเอียงหัวตัวเองซบลงบนไหล่กว้างของคุณหมอ ซึ่งมันเป็นพฤติกรรมปกติของเตนล์เวลาที่ได้อยู่กับอาหมอ

            “ถ้าน้องเตนล์เอาสีม่วง อาหมอก็เอาสีม่วงให้น้องเตนล์นั้นแหละ”

          ฝ่ามือหนาเลื่อนมือขึ้นมาลูบกลุ่มผมสีดำของคนบนตักอย่างเบา การที่น้องอ้อนเขาไม่ได้หมายถึงว่าน้องอ้อนจะเอาอะไรแต่ที่น้องอ้อนเพราะน้องอยากทำ ซึ่งทัพเองก็ชอบที่เตนล์อ้อนเหมือนกัน ให้อารมณ์เหมือนกับลูกแมวตัวน้อยๆที่กำลังอ้อนเจ้าของอยู่อย่างนั้น

          และใช่ น้องเตนล์เป็นของหมอทัพคนเดียว

Talk;

ไอดังคุกๆๆ แล้วค่ะตอนนี้ ตอนเขียนนี่เหมือนกำลังเขียนอยู่หน้าโรงพักแล้ว5555

ฝากฟิคเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ

จะช่วยกันหาเงินประกันตัวคุณทัพกันหรือจะปล่อยให้คุณทัพเขาติดคุกดีคะ

ขอบคุณรดเดอร์ทุกคนที่เข้ามาอ่านฟิคเรื่องนี้กันนะคะ

เม้นติชมให้กำลังใจกันหน่อยน้า ไรท์ชอบอ่านนนนน

ฝาก #ฟิครักไม่จำกัดสตอรี่ ด้วยนะคะ มาเม้าท์มอยกันนนนน

รักรีดเดอร์ทุกคนเลยนะคะ

Enjoy Reading And Thank You For Reading.

แปะ

จุดเริ่มต้นของความบาป...