แสนกลดลรัก

ลำดับตอนที่ #19 : บทที่ ๓ ของฝากจากคนหน้ายักษ์ (5)

E-BOOK มาแล้วค่า

โปร 219 บาทแค่ 15 วันแรก ก่อนปรับเป็น 309 บาทนะคะ (175000++ คำ สุดคุ้มเลยค่ะ)

รีบน้าาาาา

“จะไปไหน” เขาทักขึ้นก่อน แต่น้ำเสียงยังเรียบเฉยเย็นชาดุจเดิม จนหัวใจที่เต้นแรงเมื่อครู่ของนวินดาแทบหยุดเต้นไปเสียเดี๋ยวนั้น

“ไปใส่บาตรค่ะ” 

“เตรียมมื้อเช้าด้วยใช่ไหม” 

“เอ้อ...ค่ะ” ตอบไปแล้วก็อดหวั่นใจไม่ได้ว่าเขาจะมาขอกินข้าวกับเธออีกหรือไม่ แล้วเธอจะปฏิเสธอย่างไรดี

“ยังไม่ลืมใช่ไหม” หนุ่มหน้าดุถามพลางเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

นวินดาหัวเราะเจื่อนๆ ก็อยากจะแกล้งถามว่าเขาหมายถึงอะไรหรือ แต่ก็กลัวว่าเขาจะย้ำ แต่ถ้าบอกว่าจำได้ ยังไงเขาก็มากินข้าวเช้ากับเธออยู่ดี...นี่จะไม่ให้เธอหนีพ้นเลยใช่ไหม!

“ค่ะ” 

“จะกลับมากี่โมง” 

“ก็...” 

ยังไม่ทันที่นวินดาจะพูดจบ ดวงตาคู่คมดุก็หลุบลงเล็กน้อย เขามองโทรศัพท์มือถือในมือเธอแล้วฉวยมันมาอย่างรวดเร็ว แล้วถามหน้าตาเฉย

“รหัส?” 

“ขะ...คะ?” นวินดาเกิดอาการใบ้รับประทานไปแล้วเรียบร้อย...อะไรกัน มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเธอ ก็ไหนว่าสวดมนต์แผ่ส่วนบุญให้แล้วไง ทำไมยังไม่ไปที่ชอบๆ อีก

“รหัสเปิดเครื่อง” ราพณ์ย้ำด้วยน้ำเสียงเข้มขึ้น แค่นั้นสาวน้อยก็ใจฝ่อ

“ศูนย์เจ็ดศูนย์แปดหนึ่งหนึ่งค่ะ” 

ราพณ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย วันที่ ๘ เดือน ๑๑ คือวันเกิดเขา แต่ก็คิดว่าน่าจะเป็นเรื่องบังเอิญมากกว่า จึงกดรหัส พอเปิดเข้าสมาร์ตโฟนของนวินดาได้ เขาก็กดหมายเลขโทรศัพท์ของตัวเองแล้วกดโทร. ออกทันที แต่ชื่อที่ปรากฏหน้าจอก็ทำเอาคิ้วเข้มขมวดเป็นปม เขาเงยหน้ามองสาวน้อยด้วยสายตาดุดันแล้วถามว่า

“ทศกัณฐ์?” 

อะไรนะ!

ทั้งน้ำเสียงและสายตาของเขาทำเอาคนถูกถามหน้าเหลือสองนิ้วทันที นวินดาได้แต่โอดครวญอยู่ในใจ นี่มันวันซวยอะไรของเธอ เธอว่าเธอลบเบอร์โทรศัพท์เขาทิ้งไปแล้วนี่ แต่ทำไมยังอยู่อีกเล่า หรือแท้จริงแล้วจิตใต้สำนึกของเธอยังผูกติดอยู่กับเขา และอาจละเมอขึ้นมาเมมชื่อเขาไว้อีกรอบ

แต่...บ้าน่า ใครจะละเมอขึ้นมาทำเรื่องแบบนั้น

นวินดาช้อนตามองคนตรงหน้าที่ยังเอาแต่ทำตาอำมหิตใส่ ยิ่งพานให้เธอใจฝ่อ ยิ่งถูกจ้องก็ยิ่งประหม่า สุดท้ายจึงหาทางออกด้วยการเอาเรื่องตักบาตรมาอ้าง

“โอ๊ะ!” เสียงใสแสร้งอุทานอย่างไม่แนบเนียนเท่าไหร่ “จะเลยเวลาแล้ว หนูไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะพี่ราพณ์” 

สาวน้อยยกมือไหว้แล้วฉวยโทรศัพท์คืน จากนั้นก้าวเข้าไปในลิฟต์ทันที แต่ราพณ์ก็ยังปักหลักอยู่กับที่ไม่ยอมไปไหน และหันมามองเธอตรงๆ แววตาเยือกเย็นดุดันที่มองมาราวกับกำลังคาดโทษไว้ก็ไม่ปาน ทำเอานวินดาสติแตกยิ่งกว่าเดิม เธอแสร้งก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์ทำไม่รู้ไม่ชี้ทั้งที่น้ำตาจะไหลอยู่แล้ว

ลงไปสักทีสินังลิฟต์ผี!

ต่อให้ภายนอกจะทำเป็นทองไม่รู้ร้อนอย่างไร แต่ในใจเดือดยิ่งกว่ากระทะทองแดงเสียอีก นวินดารอจนกระทั่งประตูลิฟต์ปิด ช่วงเวลาแห่งความอึดอัดก็จบลงเสียที แล้วจึงถอนหายใจแรงๆ 

“เฮ้อ...” 

ลำพังการเผชิญหน้ากับราพณ์ก็เป็นเรื่องที่ยากยิ่งสำหรับเธออยู่แล้ว ไหนจะเรื่องที่ตื่นมาแล้วพบว่านอนเตียงเดียวกับเขา ยังไม่หมดแค่นั้น ไหนเรื่องชื่อ ‘ทศกัณฐ์’ เข้ามาอีก นวินดาก็แทบอยากจะลาตายไปเสียเดี๋ยวนั้น

หรือยังทำบุญไม่มากพอ...

สาบานเลยว่าเธอไม่ใช่พวกงมงายอะไรสักนิด และรู้ว่าแก่นแท้ของศาสนาไม่ใช่การสะสมบุญล้างบาปอะไรทั้งนั้น แต่ตอนนี้เธอสติแตกจนหลอนไปหมดแล้ว นี่จึงเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ใจเธอสงบขึ้น

ฮือ...ถ้าเฮียกลับมาเร็วๆ ก็คงจะดี...สาวน้อยคิดในใจ ตักบาตรและรับพรจากพระเสร็จแล้วจึงเดินเตร็ดเตร่อยู่ในตลาดสด คิดว่าจะซื้ออะไรไปทำอาหารดี แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเสียงเตือนโทร.เข้าดังขึ้นอีกครั้ง

‘ธรรมะคือคุณากร ส่วนชอบสาคร ดุจดวงประทีปชัชวาล แห่งองค์พระศาสดาจารย์ ส่องสัตว์สันดาน...’ 

ทศกัณฐ์โทรมา!

นวินดาทำตาพอง มองโทรศัพท์ในมือเหมือนเป็นของร้อนทำเอามือเธอสั่นจนแทบจะถือไว้ไม่ไหวแล้ว

เอาไงดี...ขว้างโทรศัพท์ทิ้งไปเลยดีไหม!

นวินดาคิดไม่ตก ในใจเต็มไปด้วยความว้าวุ่น ไม่เข้าใจท่าทีของราพณ์เลยแม้แต่น้อย ช่วงที่เฮคเตอร์ตามมาวุ่นวายกับอุรัสยาน้องสาวเขา เขาก็หลอกใช้เธอต่างๆ นานา พอหลอกใช้งานเสร็จจะเรียกว่า ‘ถีบหัวส่ง’ เลยก็ว่าได้ เขาไม่เห็นเธออยู่ในสายตาจนลืมแม้กระทั่งบทสัมภาษณ์ จนเธอเกือบโดนหัวหน้าไม่ให้ผ่านฝึกงาน เกือบเรียนไม่จบ ไม่สนใจความรู้สึกของเธอเลยแม้แต่น้อย 

จะว่าเขารู้สึกผิดหรือ...ไม่เลย ช่วงที่เธอไปเที่ยวกับอุรัสยา เขายังทำตัวเผด็จการสั่งนั่นสั่งนี่เธอตลอด พอเธอไม่ทำตามเขาก็บังคับเธอ แต่พอมีคนอื่นอยู่ด้วยเขาก็เย็นชาใส่

ตบเลยไหมจะได้จบ!

นวินดาในภาคนางมารถามตัวเอง แต่พอตั้งสติได้ เธอก็อยากจะร้องไห้เสียเหลือเกิน อย่างเธอนี่หรือจะกล้าทำอะไรใคร เวลามีเรื่องกับใคร อย่างมากเธอก็แค่ยกมือไหว้สวยๆ กล่าว ‘สวัสดีค่า’ แล้ววิ่งหนีไปให้ไกลที่สุดต่างหาก

แล้วยิ่งกับผู้ชายอย่างราพณ์...

แค่คิดไปถึงแววตาเยือกเย็นเหมือนพระเอกหนังโรคจิตของเขาแล้ว ขนเส้นเล็กๆ บนท่อนแขนก็ลุกเกรียว จะว่าเธอขี้ขลาดก็ได้ แต่ช่วงเวลาตัดใจแบบนี้ขอออกห่างจากเขาให้มากที่สุดแล้วกัน คิดได้ดังนั้นจึงตัดสินใจโทร.หาวันเฉลิม แล้วนัดเพื่อนตัวดีออกมากินข้าวเช้าด้วยกัน ตอนนี้เธอหมดอารมณ์จะกลับไปทำอาหารแล้ว

อ่านแล้วคุยกันบ้างน้าาาาาา

เหมือนเดิมค่ะ ฝากผลงานเรื่องอื่นๆ ด้วยนะคะ

#หากรู้สักนิดว่ารัก ( (You're my smile) ) #ยิ้มหวานของคุณกูร (ฐากูร+กตัญญู) 

Dek-D : https://bit.ly/3xTfeLF

อยู่ๆ เด็กคนนั้นก็บอกว่าเธอ "ท้อง" กับเขา แถมมาถามหาความรับผิดชอบ แต่ให้ตายเถอะ...เขาไม่มีทาง 'กินเด็ก' แน่ๆ!

"ยิ้มท้องกับคุณกูรค่ะ แต่ถ้าไม่อยากรับผิดชอบก็ไม่เป็นไร ยิ้มหาพ่อคนใหม่ไว้ให้ลูกแล้วค่ะ!"

"ถ้าอย่างนั้นก็มาทบทวนกันหน่อยว่าฉันทำ 'ท่า' ไหนเธอถึงท้องได้!” 

#อย่าไว้ใจทาง โปรดวางใจรัก (I’ ll always be by your side) (อัศวิน + กุลนิษฐ์) 

Dek-D : https://bit.ly/3tqu8YH

เพราะถูกคนรักเก่าหักหลัง เธอเลยตกที่นั่งลำบาก แถมยังไปมีอะไรกับผู้ชายท่าทางประหลาด หน้าดุเหมือนโจร ปากก็ร้าย ใจก็ดำ

"คุณจะช่วยฉันใช่ไหม" 

"ขึ้นเตียงสิ...แล้วผมจะให้ตามที่คุณต้องการ"

Be with You #พี่กรรณเจ้าขา (กรรณ + เจตปรียา) Dek-D : https://bit.ly/3mZAaOu

เขาเฝ้ามองเธอมาแสนนาน แต่เขาจะไม่ยอมเป็นแค่พี่ชายอีกต่อไปแล้ว

"เริ่มจากย้ายมาอยู่ด้วยกันก่อน...แล้วเจ้าขาก็ลองรียกพี่ว่า 'สามี' ดีไหม"