The Lost Zero Online : มหาสงครามราชันข้ามฟ้า

ลำดับตอนที่ #19 : CHAPTER 17 : มุ่งสู่เมืองอาเธอร์

CHAPTER 17 : มุ่งสู่เมืองอาเธอร์

ทวีปอาเมเรีย

เมืองกันสแลซ

ณ  เขตป่าน่ากัวมักมาก (น่ากลัวมากมาก)

"ฮะ ฮะ ฮะ!"

เสียงของเล็กๆของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุด  ทำให้ชายหนุ่มผมดำนัยต์ตาสีน้ำตาลเฮเซลนัทมองอย่างไม่พอใจ  กับหญิงสาวผมสีชมพูที่สไลด์ไปด้วยสีฟ้าอ่อนกับสีเขียวอ่อนในคราบชุดเมด

"หัวเราะอะไรนักหนาครับ ออโรร่า-*-"

ชุนถามกลับอย่างไม่พอใจ ตอนนี้หลังจากที่.........

ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้....

เบลล์โดนเอเรียสของแต่งงาน  พร้อมโดนจูบที่ฝ่ามือนั่นเบลล์ในตอนนั้นก็เหมือนระเบิดออกมาด้วยความขยะแขยงในใจ  ก่อนจะเรียกทักษะเดือดดาล....ด้วยความเดือดดาลจริงๆ  เตะเข้าที่เอเรียสจนกระเด็นติดกำแพง

           พวกเจ้าชาย เจ้าหญิง ราชินี ออลาส พวกดอม และพวกซีลาร์  รวมไปถึงพวกแม่ทัพ ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ก็อึ้งกิมกี่มองสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าอย่างช๊อค

         เบลล์พอรู้ตัวว่าทำอะไรลงไปก็หัวเราะแห้งๆก่อนจะตะโกนบอกซีลาร์ให้แปลงเป็นเสือยักษ์แล้วลากอาลีเซียขึ้นไปบนหลังของซีลาร์ในร่างเสือยักษ์  ออโรร่าก็วิ่งขึ้นไปทั้งๆที่ขำอยู่อย่างรู้งาน  ส่วนพวกดอมหัวเราะแห้งๆก่อนจะใช้ทักษะรีน่าวาร์ปกลลับไปจุดหน้าทางออกของปราสาทที่เคยบันทึกไว้ในสมองของรีน่า

"ทหารจับพวกเขาไว้!!"  แม่ทัพคนนึงรู้ว่าต้องทำอะไรก็สั่งขึ้น  แต่ว่า...

"ไม่ต้อง! ปล่อยพวกเขาไป!"  ราชินีตะโกนสั่งห้าม 

"แต่ว่าพวกเขาทำกับพระรา..."

" พวกเขาไม่มีความผิด  ก็เหมือนกับผู้หญิงปฏิเสธผู้ชายที่มาขอสารภาพรักน่ะแหละเป็นเรื่องธรรมดา  ข้าก็เคยทำเหมือนกัน.....พวกเจ้าไปดูแลเอเรียสเถอะสลบเหมือบไปแล้วนะนั่น..."

"คะ..ครับ!"

ราชินีสั่งขึ้น  พวกแม่ทัพก็จนในในที่สุดก็ทำตามไปดูแลเอเรียส  ที่ตอนนี้ดวงตาของชายหนุ่มกำลังเอ๋อสับสนไปแล้ว  พร้อมกับมีดาววนโคจรอยู่รอบหัวของเขา

"ท่าทางท่านพี่จะอกหักซะแล้วสิครับท่านแม่ ฮะ ฮะ" 

เอเรียลกล่าวติดตลก  พลางขำเล็กน้อย  เขาไม่กังวลเรื่องพี่ชายอยูแล้ว  เพราะพลังของพี่ชายมากพอที่จะโตะเตะแค่นั้นไม่ถึงกับตายหรอก

"นั่นสินะ  ตอนนี้แม่หวังอย่างเดียวคือ....ขอให้อาลีเซียเดินทางอย่างปลอดภัยละกัน...ฝากลูกสาวข้าด้วยนะเบลล์ ชุน" 

ราชินีเอ่ยขึ้นพลางมองกำแพงที่ซีลาร์จนพังแล้วหนีออกไปพร้อมพวกเบลล์  ในขณะที่ทั้งงานกำลังวุ่นวายกับการขนร่างชายหนุ่มที่สลบสไลไปรักษา(ราชินีครับ ไม่ห่วงลูกชายหน่อยเลย  โดนเตะลอยติดกำแพงเลยนะ-_-)

กลับมาปัจจุบัน...

      ตอนนี้พวกดอมได้ออฟไลน์ออกไปแล้ว  แถมกล่าวขอบคุณเบลล์ที่ทำให้พวกเขาเลื่อนระดับแบบพรวดพราดอีกด้วย  รีน่ากับลัลก็เข้ามาหอมเบลล์ด้วยความสนิทตามปกติ  แค่เบลล์ไม่คิดว่าแม้แต่ลัลก็เข้ามาหอมด้วย  ทำให้เบลล์เขินเล็กน้อยที่หญิงสาวสวยคนนี้มาหอมเธอ

เบลล์ได้กลับร่างเป็นชุนอีกครั้ง....และเขาคิดว่าจะไม่กลับเป็นเบลล์พักใหญ่เลยทีเดียว  

ออโรร่ายังคงหัวเราะไม่ยอมหยุด  ชุนตอนนี้ก็นั่งคุกเข่ากุมขมับฟุบลงกับแผ่นหลังกับขนที่เนียนนุ่มของซีลาร์ในร่างพยัคฆ์ขาวยักษ์  อาลีเซียมองก็คิดว่าชุนคงไม่ชอบที่เห็นน้องสาวตัวเองเกือบได้แต่งงานกับชายอื่น (ทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้ว่าเบลล์กับชุนคือคนเดียวกัน....อาเมน แด่ อาลีเซียผู้ปราดเปรื่อง) 

ซีลาร์ตอนแรกที่โกรธเอเลียสที่ยุ่งกับสามีเธอ  แต่ตอนนี้เธอกลับขำกับท่าทีของชุน  และรู้สึกสะใจที่ฝ่ายชายโดนแบบนี้ซะมั่ง  เธอคิดในใจว่าคราวหลังถ้าชุนแกล้งอะไรเธอ  เธอจะจับปิดปากเขาตอนที่เขาเผลอเป็นร่างเบลล์เพื่อไม่ให้เขากล่าวกลับเป็นร่างชุน  แล้วพาไปให้เอเรียสซะเลย

"โฮก โฮก"

"ถึงผมจะฟังภาษาเสือของคุณไม่ออก  แต่ผมรู้ว่าคุณกำลังหัวเราะผมอยู่ใช่มั๊ยครับซีลาร์  หาที่พักได้คุณโดนลงโทษแน่"

"!!!"

ซีลาร์ฟังดังนั้นก็หยุดหัวเราะ  พร้อมเดินพาผู้โดยสารที่หลังเธอทั้งสามไปยังเมืองต่อไป....

"ชุนแล้วแผนต่อไปเราจะทำอะไรต่อค่ะ?"

 ออโรร่าถามขึ้นพลางยิ้มเล็กๆ  เพราะเพิ่งหายขำได้ไม่นาน  น้ำตาเธอยังอยู่ที่หางตาอยู่เลย  ชุนก็ขมวดคิ้วมองทางเธอก่อนจะตอบ

"เราจะไปทวีปเธเรเบียครับ  เพื่อตามหาปู่ของซีลาร์ และเราต้องหาผู้ติดตามเพิ่มอีกด้วย  ตอนนี้ผมมีแค่ซีลาร์ กับอาลีเซีย(สามี และ ภรรยาเอไอถือเป็นผู้ติดตามที่เลื่อนขั้นมาถึงระดับสุงสุดของความสัมพันธ์ (เฉพาะผู้ติดตามเพศตรงข้ามกับผู้ทำพันธะสัญญา))

"............"

ซีลาร์กับอาลีเซียมองชุนพร้อมกัน  พวกเธอคิดในใจในความคิดส่วนตัวของผู้ติดตาม  (ช่องลับสำหรับกลุ่มผู้ติดตาม  ผู้ทำพันธสัญญาไม่ได้ยิน)

'ข้าว่าชุนต้องหาผู้หญิงเพิ่มเป็นแน่ค่ะซีลาร์'

  อาลีเซียกล่าวบอก  หลังจากเธอมีอะไรกับชุนคืนนั้นลับหลังซีลาร์  เธอก็แอบเล่าให้ซีลาร์ฟังถึงนิสัยของสามีผู้นี้  ที่เจ้าชู้แสนเจ้าชู้ของสามีผู้นี้  แต่ถึงจะรู้พวกเธอก็ยังคงรักสามีผู้นี้ยังสุดหัวใจ  โดยเฉพาะซีลาร์  ทั้งสองคนเลยกลายเป็นต้องยอมรับกันและกันในฐานะภรรยาเหมือนกันอย่างช่วยไม่ได้

แต่ถ้าจะมีผู้หญิงที่สามีของเธอจะรักเพิ่มอีก พวกเธอสองคนคงไม่ยอม  ต้องขัดขวางให้ได้....

'อืม...แต่ผู้ติดตามก็จำเป็นต่อภารกิจขั้นสูงของอาชีพของชุนนะ  งั้นเอาเป็นว่าเราหาทางให้ผู้ติดตามของชุนต้องเป็นผู้ชายให้หมดเลยมะ น่าจะดีกว่านะแบบนั้น  เอาเป็นบอร์ดี้การ์ดให้พวกเราด้วย  แถมพวกเราจะได้ใช้พวกนั้นทำอะไรได้หลายอย่างๆ'

'ประมาณว่า...ทาส  ใช่มั๊ยค่ะซีลาร์ ฮิ ฮิ'

'ถูกต้องแล้วจ้า ชุน...อย่าหวังว่าจะมีผู้หญิงเพิ่มเลยค่ะ ฮิ ฮิ'

"....ทำไมรู้สึกหนาวๆยังไงไม่รู้แฮะ-_-"

ชุนเอ่ยขึ้นเบาๆ  โดยไม่รู้ถึงแผนร้ายของภรรยาทั้งสอง (ไม่มีอะไรขัดขวางฮาเรมของชุนได้หรอกครับ คุณภรรยาทั้งสอง^^)

"แต่ก่อนจะออกจากทวีปอาเมเรีย ไปทวีปเธเรเบียได้ต้องผ่านถึง 3 เมืองเลยนะคะ  น่าจะใช้เวลาอยู่เพราะทั้งสามเมืองก็ใหญ่ไม่ใช่เล่นๆ"  ออโรร่ากล่าวขึ้น พลางมองแผนที่ระบบที่ตัวเองเรียกขึ้นมาดู

"ใช่ครับ และเมืองแรกที่เราจะผ่านผมว่าน่าสนใจอยู่นะ  เมืองที่ขึ้นชื่อว่า'เมืองแห่งนักรบและการค้า'เนี่ย  ที่ชื่อเมืองว่า'อาเธอร์' ใช่ไหมครับ?"

 ชุนบอกรายละเอียดของเมืองที่อ่านข้อมูลทางระบบ  พลางหันไปถามออโรร่าว่าเขาอ่านข้อมูลถูกรึเปล่า   แต่ออโรร่าก้ยังไม่ทันตอบอาลีเซียก็พูดแทรกขึ้นมา

"ชุนจะไปเมืองอาเธอร์เหรอค่ะ ดีเลยค่ะเมืองนั้นขึ้นชื่อว่าแห่งการค้าขายเลย  ของดีๆก็หาจากที่นั่นเพียบเลยละค่ะ  ซีลาร์ ออโรร่าพวกเราก็ไปหาของซื้อกันดีไหมค่ะ  ที่นั่นสินค้าเสื้อผ้า อัญมณีสวยๆเพียบ"

อาลีเซียพูดอย่างกระดี้กระด้าและสนใจในของที่อยู่ในเมืองนั้นอย่างออกหน้าออกตา  แบบ...ตาลุกวาวเลยทีเดียว   ซีลาร์ได้ยินดังนั้นร่างพยัคฆ์ของเธอที่ดวงตาก็ฉายแสงวาบมาทันที

"โฮก!!(ดี!!)"

ซีลาร์คำรามขึ้น ชุนฟังจากน้ำเสียง  คงเห็นด้วยชัวๆ  ออโรร่าไม่ตอบแต่ก็ยิ้มเป็นคำตอบให้อาลีเซียแล้วพร้อมพยักหน้าให้

"แล้วเมืองแห่งนักรบที่ว่านี่หมายถึงอะไรครับ?"

 ชุนถามพวกเธอทั้งสาม(รวมถึงซีลาร์ เพราะตอบในใจเป้นภาษาคนได้ ) ชุนถามขึ้นแต่ดูท่าซีลาร์กับอาลีเซียจะไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูดซะแล้ว  พวกเธอตกอยู่ในภวังค์แห่งการช้อปปิ้งไปซะแล้ว... 

..... ดูจากที่อาลีเซียกำลังพึมพัมว่าเอานู่นเอานี่  ซีลาร์ก็เดินทางด้วยใบหน้ายิ้มของหน้าเสือ  ชุนส่องในใจก็มีคำพูดเอาโน่นเอานี่ของเธอเต็มไปหมด  ทำให้เขาส่ายหน้าแล้วยิ้มเล็กน้อยอย่างเอ็นดูให้กับภรรยาสาวทั้งสอง  ก่อนจะไปคุยกับคนที่น่าจะคุยรู้เรื่องในตอนนี้แทน 

"ชุนได้ยินชื่อเมืองก็น่าจะพอเดาออกนะ^^"  ออโรร่าที่ขำกับท่าทางของพวกซีลาร์  หันมาตอบชุนพลางใบ้ให้เล็กน้อย

'ชื่อเมือง....อาเธอร์....หรือว่า!'

"เมืองของพวกอัศวินน่ะเหรอ!"

   ชุนนึกย้อนไปถึงพวกไอ้เหม่งดำ  ที่โดนซีลาร์ห่าที่เมืองกันสแลซเพื่อช่วยเหลืออาลีเซียในตอนนั้น

"ใช่ค่ะ  ก็ตามชื่อเมือง  เมืองนี้คือเมืองที่รับอาชีพอัศวินทำให้มีอัศวินชุดเกราะจำนวนมาก  แถมเมืองนี้ยังเป็นเมืองของวีรชนอย่าง  'คิง อาเธอร์'  ด้วยนะค่ะ"   ออโรร่าพูดขึ้นของชื่อของวีรชนในตำนาน

"คิง อาเธอร์  ผมจะได้เจอเขาไหมเนี่ย!!!"

 ชุนกล่าวดีใจอย่างออกนอกหน้า  นี่เขาจะได้เจอบุคคลที่เป็นวีรชนในตำนานแล้ว แถมสิ่งที่เขาอยากเห็นคือดาบในตำนานเอ็กคาลิเบอร์

"ไม่ค่ะ  เขาได้หายสาบสูญไปในสงครามศักสิทธิ์ของพญามารครั้งก่อน  ไม่ทราบเป็นตายร้ายดียังไง "

'ชุน คิง อาเธอร์คนนี้ก็จัดเป็น 1 ใน5 องครักษ์ของจักรพรรดิ์ราชันข้ามฟ้าเหมือนปู่ของฉันนะค่ะ'

****แก้ ตำแหน่ง 3 คนที่อยู่บนจุดสูงสุดของเกมส์ที่เรียกว่า 3 จักรพรรดิ์เฉยๆนะครับ  จากตอนแรกที่เป็น 3 จักรพรรดิ์ราชันข้ามฟ้า  มันซ้ำกับองค์จักรพรรดิ์สงครามศักสิทธ์ที่เป้นเจ้านายของปู่ของซีลาร์  ที่ทำสงครามกับจอมมารครั้งก่อน****

ออโรร่ากล่าวขึ้นได้ไม่นาน  ซีลาร์ก็กระซิบบอกในใจกับชุน  ถึงฐานะของวีรชนในตำนานคนนั้น  ก็เลยทำให้ชุนคิดพินิจวิเคราะห์  ตอนนี้เขารู้จักองครักษ์ถึง 3 คนแล้ว จากทั้งหมด 5 คน 1.ปู่ของซีลาร์ 2.คิงคอบบร้าปู่ของซาเลไลย์ 3.คิงอาเธอร์

" แล้วตอนนี้ผู้ปกครองเมืองเป็นใครครับ?"  ชุนถามขึ้นกับออโรร่า

"ตอนนี้ไม่มีระบบของชั้นกษัตริย์แล้วค่ะ  เป็นระบบอัศวินแทน  แต่ถ้าพูดถึงคนที่คุมกำลังอัศวินหมดนั่นละก็คือ....ลูกหลานของคิงอาเธอร์ละค่ะ  เป็นผู้หญิงเธอชื่อว่า'อาเธอร์'   ชื่อเหมือนกับคิง อาเธอร์เลย"

'ง่ะ ชื่อเดียวกันเลยเหรอ....พ่อแม่ครับมักง่ายกันอีกและ  ....หืม..เป็นผู้หญิงด้วยสินะ...หึ หึ(เอ็งเอาอีกแล้วสินะ)'

ชุนคิดในใจอย่างมีแผนการด้วยสายตาเจ้าเล่ห์  ซีลาร์ กับอาลีเซียได้ยินในใจแบบนั้นก็มองผู้เป็นสามีอย่างไม่พอใจ  เธอคิดว่าคงต้องขัดขวางให้ได้ซะแล้ว  พวกเธอไม่ยอมให้มีภรรยามากกว่านี้หรอก

"จะว่าไปอาวุธนั่นเป้นไงมั่งละคะชุน?"

 ออโรร่าถามขึ้น  ในขณะที่ทุกคนกำลังขี่หลังของซีลาร์เดินทางเลาะป่าไปเรื่อยๆ   ผ่านแม่น้ำ  ต้นหญ้า ป่าไม้มากมาย  สัตว์มอนเตอร์กลางคืนต่างๆพอเจอซีลาร์ที่แยกเขี้ยวก็ถอยหนีดดยไม่ต้องสู้

"อ๋อ... ดาบกันซอร์ด ของเซาเทียสน่ะเหรอครับ  ระดับA เลยละ^^" 

ชุนหยิบดาบเล่มใหญ่ออกจากช่องระบบสัมภาระขึ้นมา  ดาบสีเงินที่มีรูช่องปืนระดับชอตกันอยู่ตรงข้างๆปลายดาบ  (ดูจากอาวุธของพระเอกในFF8เอาละกันครับ) 

"นั่นมันของเซาเทียสนี่ค่ะ!"

 อาลีเซียมองอย่างตกใจ  เมื่อเห็นอ่วุธประจำตัวของหัวหน้าองครักษ์ที่ตายไปของเอเรียส

"ใช่ครับ ผมเก็บมัน...เอ๊ย! เบลล์เก็บมันมาก่อนจะพาเอเรียสหนีพวกโอเรียในตอนนั้นน่ะครับ"  ชุนเกือบหลุดปากออกไป โดยลืมไปว่าตอนนั้นเขาใช้ร่างเบลล์ในการต่อสู้ครั้งนั้น

"ชุน...ไม่ต้องโกหกหรอกค่ะ...เบลล์บอกฉันไว้หมดแล้วว่าคุณสลับร่างกับเธอ เพื่อช่วยเหลือเธอในการต่อสู้  ขอบคุณจริงๆนะคะที่ปกป้องพี่ชายของฉันไว้  ขอบคุณจริงๆค่ะ" 

 อาลีเซียพูดขอบคุณชุนด้วยน้ำเสียงที่ตื้นตันเล็กน้อย  ชุนได้ยินแบบนั้นก็นึกไปได้ว่า  ตอนเขาอยู่ร่างเบลล์แถกับอาลีเซียไว้แบบนั้นนี่หว่า   เพราะไม่อยากให้ร่างเบลล์เป็นที่ชื่นชอบของอาลีเซีย

'รู้สึกเรื่องโกหกของตูจะเยอะขึ้นเรื่อยๆและ...'

ชุนคิดในใจอย่างหน่ายใจ  โดยลืมไปว่าตอนนี้อาลีเซียที่เป็นทั้งภรรยาและผู้ติดตามสามารถอ่านใจเขาได้แล้ว...

"โกหกอะไรค่ะ?"  อาลีเซียเลิกคิ้วถาม

"อ๋อๆๆ เรื่องที่ผมโกหกคุณมะกี้ไง  ที่บอกว่าเบลล์เป็นคนช่วยเอเรียสตอนนั้น"  ชุนแถกลับเกือบไม่ทัน  เขาเพิ่งนึกได้ว่าอาลีเซียสามารถได้ยินเสียงในใจเขาได้แล้ว จากสัญญาของพันธะสัญญา

"งั้นเหรอค่ะ...อ้ะ นั่นไงเมืองอาเธอร์!!ว้าวสวยจัง!"

"โฮก!"

"ว้าว.."

"........."

ทั้ง3คนกับอีก 1 ตัว (อย่าเรียกเราว่าตัวซีT-T :Byซีลาร์) คนมองจากยอดหน้าผานี่ลงไปยังเมืองที่มีแสงสีเสียงสว่างไสวไปหมด  เมืองนี้ถ้าให้ดูคงคล้ายๆกับเมืองลอนดอน ของอังกฤษในสมัยก่อน(ภาพสมัยเรื่องในเชอร์ล๊อคโฮล์มอะ)

 แสงจากหอนาฬิกาขนาดใหญ่  จากตึกราวบ้านช่อง  และบอลลูนขนาดใหญ่ที่บินว่อนเหนือตัวเมือง  จอโฆษณาจากบอลลูน  และตึกขนาดใหญ่  ที่ถ่ายทอดข่าวสาร  และกิจกรรมต่างของเมือง ณ ตอนนี้  

มีตลาดคนเดินขนาดใหญ่  ที่มีผู้คนเดินกันให้ควัก  รถม้าวิ่งสวนกันไปหมด  แม้จะเป้นยามค่ำคืน  แต่ก็คึกคักไม่แพ้ในยามเช้า......

มีลานประลองของพวกอัศวิน  และ ตึกที่ดูสุงที่สุดในเมืองนี้ถึงสีขาวที่ทำจากเหล็กกล้า   ต่างจากตึกอื่นๆที่ออกสีแดงอิฐตามฉับบเมืองลอนดอนในสมัยก่อน  แต่นี่คือเมือง...อาเธอร์...ก็เท่านั่นเอง

ปัง ! ปัง

แถมยังมีพลุถูกจุดขึ้นตลอดเป็นระยะๆ  สีสันของพวกมันทำให้เมืองนี้ดูสว่างสไหวและเต็มด้วยสีสันแห่งความสำราญทั้งสิ้น  เหมาะแก่การพักผ่อนหย่อนใจอย่างที่สุด

" รออะไรระครับ ซีลาร์ลงไปที่เมืองนั้นกันเลย  อยากซื้ออะไรเดี๋ยวผมออกให้เองครับ"

"โฮก โฮก! (จริงเหรอรักชุนที่สุดเลย><!!!)

"จริงเหรอค่ะ ลงไปเลยค่ะซีลาร์!"

"แฮะ แฮะ พวกเธอนี่น้า"

ออโรร่ากล่าวอย่างหน่ายๆกับท่าทางของภรรยาทั้งสองของชุน  ชุนก็ยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะเปิดหน้าจอมาเช็คตังคืตัวเองอีกทีอย่างยิ้มๆ

<ผู้เล่นชุน ระดับ 100  อาชีพ:ซอลลโล(ปกติ)  จำนวนเงินในตัว: 14,510,800 zen  >(จากการล่ามอนเตอร์และเควสใหญ่ของอาชีพทั้งสอง  และเควสที่ดรอปจากพวกผู้เล่น และเอไอ  และของที่ดรอปที่ชุนเก็บอาไปขาย)

ทวีป???

เมือง???

ตึกอาคารกิลสโมสรนักฆ่า(อีกแล้ว)

"ออโรร่า...ออโรร่า..."

 ชายหนุ่มในเงามืด(คนเดิมเจ้าเก่าจ้า)  ที่มีรอยศักย์เต็มตัว  ไม่รู้ว่าศักเข้าไปได้ยังไง  กำลังนั่งแกว่งแก้วไวน์ที่ตอนนี้ไวน์ในนั้นได้ระเหยไปหมดแล้ว  เพราะเวลากับอุณหภูมิของห้อง

ออโรร่า....ออโรร่า.."

ชายหนุ่มคนนี้ก็ยังคงพึมพัมไปมาอยู่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

".............."

ลูกน้อง(คนเดิม) ก็ยังคงยืนรอด้วยความอดทน  และไม่มีทางยอมแพ้  จนกว่าจะได้คำตอบจากหัวหน้าคนนี้

สู้ต่อไปนะคุณลูกน้อง....อาเมน

ติ๊ง!

<เข้าสู่สงครามชิงแดน(Factionwar) ค่ะ  5เมืองใน5ทวีปที่กำหนดไว้ก่อนหน้านี้  จะทำการเปิดระบบชิงแดนค่ะ  ผู้ที่ยังไม่เข้าฝ่ายใด  จะทำการโดนวาร์ปออกจากพื้นที่สงคราม ใครติดภารกิจ หรือกำลังจะทำอะไรเป็นการด่วน ต้องขออภัย ณ ที่นี้ด้วยค่ะ>

ทวีปครอสแลนด์

เมืองครอสซิงกัน (เมืองหลวง)

"ท่านราชาตัวตลก  จะบุกเลยไหมครับ"

  ลูกน้องคนหนึ่งในกิลอสูรฟ้าคำรามถามขึ้น  ถามชายหนุ่มผมดำมัดหางม้ายาว  ดวงตาสีเหลืองทองจ้องกลับมาก่อนที่จะยิ้มกริ่มเป็นนัยน์

"ก็ลุยเลยสิ  สั่งหัวหน้าหน่วยที่ 1 2 3 ไปประจำแนวหน้า หน่วยที่ 4 ดูแลป้อมปืน  หน่วยที่ 5 6 7ดูแนวกลาง หน่วยที่8 9 ดูแลแนวหลัง หน่วยที่10 ดูแลการโจมตีทางฟากฟ้า ประจำตำแหน่งได้!"

"รับทราบครับ!!"

ทวีปปอมปีอา 

เมืองปอมเปอี (เมืองหลวง)

"หัวหน้าครับพวกเราจะ......."

"ลุยเว้ยพวกเรา!!!!!!" 

 ชายหนุ่มร่างใหญ่ ใบหน้าป่าเถื่อนสั่งบุกเลยทันทีโดยไม่สนเสนาธิการของพวกเขา

"ให้ตายสิ...."

 ทวีปวิหคคาร์ 

เมืองวิลลาร์

" หัวหน้าหน่วยทั้ง 10บอกลูกน้อง คอยสนับสนุนข้าไว้  ข้าจะบุกเดี่ยวแนวหน้าเอง  "  คำพูดจากหนุ่มหน้าจีนมัดผมหางม้าสีเขียว อยู่ในชุดราชวงศ์ถัง  ทะยานไปทันทีสู่สมรภูมิ

"รับทราบทุกหน่วย สนับสนุนท่านโหวหลาน!!"

"ครับผม!"

ทวีปนาราเรีย  

เมืองร็อคลิมบัส

"ท่านฮิซานะค่ะ พวกฝ่ายปฏิวัติครั้งนี้....นำโดยวอลเตอร์ค่ะ"

 ลูกน้องที่เป็นหัวหน้าหน่วยสาวคนนึงพูดขึ้น   พลางมองหัวหน้าสาวของตนที่อยู่ในชุดกิโมโนสีขาวขลิบแดง  เจ้าของผมเรือนสีแดงตอนนี้มัดผมหางม้า  นัยน์ตาสีทองจ้องไปยังสนามรบ  ที่ฝ่ายศัตรูใช้พาหนะเป็นอสูรขนาดใหญ่บุกใกล้เข้ามา 

แถมยังนำโดยมือขวาของ 1 ใน 3จักรพรรดิ์  เดอะ เกรท (เปลี่ยนเป็นชื่อนี้นะครับ จาก เดอะ เกรทส)

"หึ คิดว่าส่งวอลเตอร์มาข้าจะกลัวเรอะ...เดอะ เกรท   ข้าจะไปจัดการมันเอง  หัวหน้าหน่วยที่เหลือสั่งป้อมปืนใหญ่  ให้เล็งที่พวกสัตว์อสูรไว้  มันพลังทำลายเยอะกว่าผู้เล่นอีก ไปได้!"

"รับทราบค่ะ!"

ลูกน้องหัวหน้าหน่วยสาวทั้งหมดก็เคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว...

และ...

ทวีปอาเมเรีย

เมืองกันสแลซ

" เธอจะไปจัดการกับฟูจิวาระเองเลยเหรอเดียรินี่"

 พีหัวหน้ากิลสาวถามขึ้น  เจ้าของเรือนผมสีแดงนัยน์ตาสีเลือดหมูดูเย็นชา  ยังคงจ้องรอคำตอบไปที่หญิงสาวเรือนผมสีม่วงอ่อนเป็นลอน นัยน์ตาสีชมพู  ที่กำลังขัดดาบตัวเองอยู่

"ไม่ต้องถึงมือเธอก็ได้เดียรินี่ แค่ไอ้ฟูจิวาระข้าคนนี้ก็พอ!"

 ตะวัน  หญิงสาวเรือนผมสีดำขลับยาว   ใบหน้าสวยที่ไม่เข้ากับนิสัยเถื่อนๆรั้นๆ ดวงตาสีน้ำเงินในชุดเกราะสีดำทมิฬ  พูดขึ้นอยากคึก

"ฉันไม่เสนอแนะอะไรละกัน เพราะฉันระดับสู้ฟูจิวาระไม่ได้  ตามใจพวกเธอเลย แฮะ แฮะ"  เหม๋ยหลินหัวเราะบอกแห้งๆ  ก่อนจะคอตกพอนึกถึงระดับของตัวเอง  เมื่อเทียบกับเพื่อนสาวในห้องนี้

" ไม่ละ ฉันอยากให้จบโดยเร็ว....ฉันมีธุระที่ต้องทำอย่างอื่นอีก"  เดียรินี่พูดขึ้นด้วยเสียงอันเบา  ทุกคน เพื่อนสาวที่อยู่ในห้องฟังดังนั้น ก็มองหน้าเข้าหากัน

'แม่ปีศาจเอ๊ย หัดกังวลเรื่องสงครามหน่อยเถอะ ถึงคุณเธอจะเทพแค่ไหนก็เท้อออ!!!"

ยอดเขาโอลิมปัส

ณ วังศ์ของอาเธน่า

หญิงสาวผมม่วงอ่อนยาว ดวงตาสีเขียวมรกต  ที่สวมใส่ชุดกระโปรงยาวสีขาวมีเกราะสีทองอ่อนๆตรงหน้าท้อง  เธอถือคฑาสีทองและกำลังมองลงมายังเบื้องล่างพร้อมมองทุกการกระทำของผู้ถือคัมภีร์ 7 เทพธิดาสงครามในตอนนี้

" หวังว่าเจ้าคงเป็นบุคคลที่ถูกเลือกที่แท้จริงนะ....แล้วข้าจะรอวันที่จะได้พบกับเจ้า..."

 หญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเทพธิดาแห่งสงครามและเทพีแห่งปัญญาพูดขึ้น พร้อมยิ้มเล็กๆที่มุมปาก   ใบหน้าที่อ่อนหวานที่ใครเห็นก็ต้องหลงใหล  ยิ่งราวกว่าปานภาพวาด  แม้แต่นางฟ้ายังยอมสยบ  มองชายหนุ่มที่กำลังขี่พยัคฆ์ขาวยักษ์ลงไปสู่เมืองอาเธอร์อย่างสนใจ  ก่อนจะหันหลังกลับเข้าที่พำนักของตัวเอง  พร้อมกับบริวารหญิงทั้งหลาย

ทวีปอาเมเรีย

ณ เมืองกันสแลซ

คุกใต้ดิน ของปราสาทราชวงศ์กันด์กูเนอร์

"อ๊ากกกกกก!!!!!/กรี๊ดดด!!!!!"

ร่างของหญิงสาวนางหนึ่ง กับชายหนุ่มอีกสองคนร้องแหกปากลั่นด้วยความเจ็บปวดสุดแสนทรมาณ  ร่างของพวกเขาโดนไอทมิฬกลืนกินร่างกาย  และในที่สุดหลังไอทมิฬหายไป  ร่างทั้งสามก็เหลือเพียงแต่คราบเขม่าสีดำ

"ฮึ ฮึ พวกไร้ประโยชน์....หืม...พลังแบบนี้มัน...อาเธน่า...พวกมันเริ่มรู้ตัวแล้วรึไงกันนะ" 

 ชายหนุ่มผมดำยาวมีปีกสีดำที่หลังขนาดใหญ่สวมกางเกงขายาวสีดำที่ทำจากหนังสัตว์  ส่วนร่ายกายท่อนบนไม่ได้สวมใส่อะไร  ทำให้เห็นมัดกล้ามเนื้อที่แน่นและแข็งแรงอย่างเห็นได้ชัด  ดวงตาสีดำมองไปยังทิศทางเทือกเขาโอลิมปัส

"คงไม่หรอก...."

พูดจบร่างชายหนุ่มก็หายตัวไป..

ตึก ตึก

"เสียงอะไรน่ะตะกี้  เฮ้ย!เกิดอะไรขึ้น  ร่างของท่านโอเรีย ท่านอีเธอร์ และท่านอีธานหายไปแล้ว!!"  พวกทหารพอลงมาปุ้บก็ต้องตกใจเมื่อเห็นกรงขังที่ไร้วี่แววของสามคนที่อยู่ก่อนหน้านี้แล้ว

ทวีปอาเมรีย

ณ  เมืองอาเธอร์

จ๊อก แจ๊ก!

"เร่เข้ามาทางนี้ค่า ของถูกของดี ของเกรดดีทางนี้ค่า!!"

"เชิญครับ เชิญครับ  ชุดเกราะชั้นดีราคาถูกเชิญทางนี้!"

"ร้านอาวุธระดับC ร้านดีต้องที่นี่เท่านั้นคร้าบ  ร้านลูกชิ้นปิ้งเฮียหมา!"

"ชื่อร้านแบบนั้นก็ไปขายลูกชิ้นสิฟะ  มาขายอาวุธทำไม!!"

"ก็....เขาตั้งมาแบบนี้รุ่นแล้วรุ่นเล่าแล้วนี่นา!!"

"เออ!!เรื่องของเอ็ง!!"

"ปลาหมึกค่า!"

"ร้านอาหารอร่อยต้องที่นี่......."

เสียงค้าขายการเรียกลูกค้าของพวกพ่อค้าแม่ค้า  ของตลาดคนเดิน  ก็เต็มไปด้วยความคึกคัก  แสงสีเสียง  แถมที่นี่ยังมีตลาดน้ำอีกด้วย 

"........."

ชุนที่ยืนอยู่ริมรั้วมองลงไปข้างล่างที่มีแม่น้ำลาดยาวไปตลอดทาง  แต่ทุกสายนั้นก็บรรจบกันอยู่ในตัวเมืองเท่านั้น  มีคนพายเรือค้าขายไปตามบ้านที่ติดกับแม่น้ำต่างๆหลายลำเพื่อขายสินค้าของตัวเอง  บางลำก็ไม่ใช่สินค้า  แต่เป็นคู่รักที่กำลังจีบกันพลางมองดูดาวในค่ำคืนนี้อย่างโรแมนติก  แถมบนเรือยังมีคนดีดกีต้าร์ให้ซะด้วย

"หวานกันซะไม่มี...เหอะ เหอะ"

 ชุนหัวเราะพลางมองคู่นั้นอย่างอารมณ์งั้นๆ  เพราะเขามีภรรยาที่สวยกว่าผู้หญิงของผู้ชายคนนั้นหลายเท่านัก  แถมมีถึงสองคนด้วย

แต่ได้อย่างใดก็ต้องเสียอย่างหนึ่ง....พวกเธอที่สวยร้นฟ้านั้น  ก็ต้องมาแลกกับนิสัยผลาญเงินแบบหูดับตับไหม้

"กรี๊ดด!!ซีลาร์ดูเสื้อตัวนี้สิน่ารักอะ เหมาะกับฉันมั๊ยดูให้หน่อย!" 

 เสียงเจ้าหญิงผมดำดวงตาสีมรกตดังขึ้นมา  เธอในตอนนี้มีทั้งฐานะเจ้าหญิงลำดับที่ 3 ค้ำคอและฐานะภรรยาของเขาด้วย  แต่การแสดงที่เธอออกเหมือนผู้หญิงธรรมดาที่บ้าของแบรนเนม

"ดูให้ฉันก่อนสิ  เธอว่าตัวนี้เหมาะกับฉันมั๊ย?!"

  คราวนี้ก็เป็นซีลาร์ที่กลับเป็นร่างมนุษย์แล้ว  เธอมองเสื้อผ้านั่นด้วยตาที่ลุกวาว  โดยไม่มองราคาป้ายที่แขวนไว้เลย

'จะเอาเสื้อผ้ากันอีกแล้วเหรอ....นั่นตัวที่ 75 แล้วนะครับ..หือ'

"เฮ้ยดูผู้หญิงสองคนนั้นสิ โคตรสวยเลยว่ะ"  

ผู้เล่นคนนึงกล่าวขึ้นขณะกำลังซื้อของที่ร้านอาวุธ  ทำให้ลูกค้า และเพื่อนของพวกเขา  ที่เป็นผู้ชายต่างหันมามองอย่างสนใจ  และก็ทึ่งในความงดงามของพวกเธอเมื่อได้เห็น

"เฮ้ยนางฟ้าว่ะ ไปจีบกันมะ......หือ"

ครืน....

'อย่ายุ่งกับเมียกู ไอ้พวกเวร....'

ชุนในตอนนี้ที่กำลังอยู่ในชุดซอลโลเต็มยศ  ผึคลุมสีดำ  แถมใส่หน้ากากขาวรอยตรงช่องตาโค้งเป้นลวดลายที่ดูน่ากลัวสำหรับผู้พบเห็น  แถมดวงตาข้างในที่มองมาที่พวกเขาก็สะท้อนออกมาเป็นสีแดง  แถมมีพลังออร่าสีดำปล่อยออกมารอบตัว  ชุนใช้ทักษะจิตสังหารเพ่งไปที่พวกเขา

คนที่นี่ส่วนใหญ่ก็ระดับต่ำกว่า ชุนหรือพอๆกันทั้งนั้น   แต่ชุนที่สวมใส่ของระดับA และทักษะระดับ Bขึ้นไป  ทำให้พลังของเขาดูน่าเกรงขามจนคนทั่วไปที่สัมผัสพลังนึกว่าอยู่ในระดับสูงมาก

"อ่า...ข้าว่าพวกเราร้านอาวุธตรงหัวมุมโน่นนนนนน   ก็มีสินค้าดีนะไปกันพวกเรา!!" 

"นั่นสิเน้อออ!! ว้าวตรงโน้นของดีจุงเบย!!"

พวกเขาพูดจบก็วิ่งตรงออกไปทันที....

'หึ.....'

ชุนสบถในใจ  ออโรร่าก้มองมาที่เขาพลางยิ้มเล็กๆ  ก่อนจะวุ่นกับหน้าจอตัวเองต่อ....จากอารมณ์โกรธพอหันกลับมามองพวกภรรยาของตัวเอง  ที่กระเป๋าที่ซื้อของเพิ่มขึ้นมาเท่าตัว  หลังจากที่ละสายตาไปไม่ถึงนาที

ชุนคิดในใจด้วยอารมณ์ที่ประมาณว่า.....เมื่อวานถูกรางวัลที่ 1  แต่พอไปถึงที่รับตังค์พนักงานก็บอกว่า..

"หืม...โทษนะครับคุณลูกค้า  คุณไม่ได้ถูกรางวัลนะครับ"

"หา!!ทำไมละครับก็นี่เขียนไว้ไง  ถูกรางวัลที่หนึ่งของเครือจันโบ้นี่ไงครับ  เลขตรงกันเด้ะเลย!!"

"เอ่อ....ถึงเลขจะตรงกันกับใบนั้น  แต่สลากที่คุณคือมา...มันคือของเครือจัมโบ้ครับ  ไม่ใช่จันโบ้.."         

"*หี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!"

ก็ประมาณนี้อะนะ......

"เฮ้อ...."

ชุนถอนหายใจด้วยน้ำตาซึม  แต่เขาก็ยิ้มกลับไปมองภรรยาทั้งสองด้วยสายตาอ่อนโยน  เขาพอลองมาคิดอีกทีว่าเงินพวกนี้มาได้ยังไง  การจะผ่านเควสได้ถ้าไม่ได้แรงจากพวกเธอเขาก็คงไม่ผ่าน ยิ่งออโรร่าแล้วยิ่งแล้วใหญ่   แถมเงินจากการดรปมอนเตอร์ก็มาจากซีลาร์ที่คอยล่ามอนเตอร์ให้ตอนเขาไม่อยู่   จนระดับ 100 มาได้

ชุนจึงคิดอีกทีว่า........

'เงินน่ะไม่สำคัญแล้วละนะสำหรับผม....สิ่งสำคัญคือพวกคุณตังหากละ'

ถึงชุนจะคิดออกมาในใจ  ตามหลักพวกซีลาร์ก็ต้องได้ยินแหละจากความสัมพันธ์ทางพันธะสัญญา  แต่ว่าตอนนี้พวกเธอกำลังวุ่นกับสินค้า  เลยทำให้ไม่ได้ยินอะไรเลย  และไม่สนใจอะไรนอกจากของที่เปล่งประกายตรงหน้านี่

"แล้วออโรร่าไม่เอาอะไรมั่งเหรอครับ?"

  ชุนหันไปถามออโรร่าที่กำลังยืนพิงรั้วเข่นเดียวกับเขา  และเธอกำลังทำอะไรซักอย่างกับหน้าจอระบบของเธออยู่  หญิงสาวผมสามสีคราบชุดเมดได้ยินก็หันมา

"ไม่ละค่ะ"

เธอตอบแค่นั้นสั้นๆ  แต่เธอเป้นคนที่ทำเงินก้อนดตมากที่สุด  เพราะเธอเป็นคนผ่านภารกิจให้เขา  เธอก็ควรได้รับอะไรตอบแทน

"เอาเถอะน่าครับ  ผมยังมีเงินเหลืออยู่...เอ้ะ!หรือว่าคุณอยากไปซื้อของตอนที่พวกเราอยฦด้วยกันสองคน...."

ฟ้าวว!!

ฉึก!!!ฉูด!!

"อ้าก!!!/ฮันนี่!!!"

และยังไม่ทันที่ชุนจะแซวล้อเธอจบมีดก็พุ่งออกมาตาม...ฉบับเดิม   แล้วมีดนั่นก็เฉียดหน้าเขาไปเหมือนเดิมแต่คราวนี้  มีผู้ได้รับโศกนาฏกรรมในในเหตุการณ์ที่ล่อแหลมนี่จนได้  มีดนั่นเลยไปปักเข้าไหล่ของฝ่ายชายของคู่รักที่กำลังจีบกันอยู่บนเรือด้านหลังชุนเข้าพอดี  แถมเลือดกระฉูดซะด้วย

'อะ...ขอโทษแทนเมดของผมด้วยนะครับ  แฮะ แฮะ'

ชุนขอโทษในใจพลางหัวเราะแห้งๆ  ออโรร่ามองคู่รักพวกนั้นอย่างเฉยชาก่อนจะยุ่งกับหน้าจอระบบตัวเองต่อ

"คุณนี่น้า..."  

ชุนส่ายหน้าอย่างหน่ายใจ  จะมีวันใดที่เขาจะเข้าใจแม่เมดคนนี้มั่งไหมเนี่ย

"ว้าวตรงนั้นกระเป๋าเบาเบานี่นา กรี๊ด!!!!"  อาลีเซียคราวนี้ก็ไปยุ่งกับกระเป๋าแบรนเนมซะแล้ว...

"หือ..."

ขณะที่ชุนกำลังมองภรรยาของตัวเองอย่างเอ็นดู.....ทั้งน้ำตา...

เสียงเสียงหนึ่งก็ดังอึกทึกขึ้น....

ตึง ตึง ตึง...

"แผ่นดินไหวงั้นเหรอเนี่ย-_-?"

  ชุนถามกับตัวเอง  เมื่อรู้สึกว่าแผ่นดินมันสั่นสะเทือนยังไงไม่รู้   ทั้งแม่ค้าและพ่อค้า  รวมไปถึงผู้เล่นที่อาศัยอยู่ที่นี่มาพอสมควร  พอได้ยินเสียงที่เหมือนแผ่นดินไหวเล็กๆนี่ก็ตะโกนขึ้นพร้อมกัน....

"เฮ!!!กองกำลังลุยดันเจี้ยนกลับมาแล้ว!!"

"รออะไรละ รีบไปดูพวกเขากัน!!"

"เฮ!!!"

ตึง ตึง!

"เฮ้ เดี๋ยวสิ  พวกเรายังซื้อของอยู่เลยนะไปไหนกัน!!"

  ซีลาร์ตะโกนขึ้น  เมื่อเห้นกลุ่มพ่อค้าและแม่ค้าที่รับผิดชอบร้านเสื้อที่เธอกำลังช้อปอยู่พากันวิ่งออกไป  ก่อนเธอจะทำใจถือสิ้นค้าที่เลือกและจ่ายไปก่อนหน้านั้นกลับมาทางชุนอย่างคอตก  เพราะยังไม่หนำใจเลย(พอเถอะแม่คุณ-_-)

"ชุนคะ มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ยทำไมพวกเขาถึงวิ่งออกไปแบบนั้น?"  ซีลาร์ถามชายหนุ่มที่กำลังมองอย่างงุนงงเช่นเดียวกัน

"ผมก็ไม่รู้...."

"กองกำลังลุยดันเจี้ยนไงละ"  

และยังไม่ทันที่ชุนจะพูดอะไร  ออโรร่าก็เป็นคนตอบคำถามซีลาร์แทน  ก่อนจะพูดต่อ...

"มะกี้ฉันลองเช็คเวลาไปกลับของพวกเขาอยู่  พอได้ดูข้อมูลของเมืองอาเธอร์นี้อะนะ..."    ออโรร่ายังพูดไม่จบชุนก็ถามขึ้นมาอย่างสงสัยก่อนเธอจะเล่าอะไรที่มันยืดยาวเขาต้องการรู้สิ่งนี้ก่อน

"กองกำลังดันลุยเจี้ยนอะไรนั่นคืออะไร?" 

 ชุนถามอย่างสงสัย  พลางเอียงคอรอคำตอบด้วยท่าทีน่ารักตามฉบับขี้อ้อนของเขา  ก่อนออโรร่าจะตอบด้วยน้ำเสียงเหมือนรังเกียจการที่เขาทำหน้าแบบนั้น  จนชายหนุ่มคอตก  และซีลาร์ก็หัวเราะเล็กๆในสิ่งที่ผู้เป้นสามีโดน

".........ก็ตรงตัวละค่ะ  คือกองกำลังที่นำโดยเอไอของเมืองนี้  เพื่อไปลุยดันเจี้ยนปราบมอนเตอร์ในดันนั้น  เพื่อเป็นการสำเร็จเควสหลักในการเข้าสู่อาชีพอัศวิน  และสามารถเลื่อนระดับของอัศวินได้  อัศวินมีอยู่ 5 ระดับนะเอาจากต่ำสุดไล่ไปสูงก็เป็น 1. บรอนด์  2. ซิลเวอร์ 3. โกลด์ 4. แพลตตินั่ม  5.ไดมอนซ์   ตามระดับความสามารถ

แถมการลุยดันเจี้ยนที่สุดของปลายทางดันเจี้ยน ก็จะมีบอสอยู่  และพอฆ่าบอสนั่นเสร็จก็จะดรอปของชั้นดีมาก  แถมหลังห้องบอสก็มีจะสมบัติหรือของล้ำค่าพอๆกับของจากบอส หรือ มากกว่าเช่นเดียวกัน

และรางวัลอีกอย่าง  คือ การตีมอนเตอร์ในดันเจี้ยน  จะมีค่าประสบการณ์มากกว่าที่ได้ปกติจากนอกดันเจี้ยนค่ะ  และอีกอย่างที่น่ายินดี  เควสลุยดันเจี้ยนของอัศวิน  สามารถทำได้ทุกคน ทุกอาชีพค่ะ  แต่อัศวินจะได้ผลลัพธ์ที่ดีกว่านั่นเอง"

"น่าสนใจดีนะครับนั่น  แล้วภารกิจนี้จะเริ่มตอนไหนครับ?"  ชุนถามออโรร่าเมดผู้รอบรู้ของเขาต่อ

"8 โมงเช้าถึงของทุกวันค่ะ  และจะกลับมาใน 8 โมงเช้าของอีก 2วันต่อมา  นี่สำหรับคนทำไม่สำเร็จค่ะ  จะทำการโดนวาร์ปกลับมาในเวลานี้ เพราะใช้เวลานานเกินไป

 แต่อย่างวันนี้ที่ฉันดูในตารางพวกเขาเพิ่งออกไป 8 โมงเช้าของวันนี้แต่แค่ 1 ทุ่มก็กลับมา  มันไวเกินปกติ  เพราะแค่เวลาเดินไปถึงห้องบอสก็ต้องใช้เวลาประมาณวันครึ่งแล้ว  แสดงว่าพวกเขาคงถูกกำจัดหมดและโดนวาร์ปกลับมาค่ะ"

"อืม อย่างงี้นี่เอง"

ออโรร่าเล่าอธิบายให้ฟัง  ชุนก็เข้าใจในกฏของการลุยดันเจี้ยน  แต่บางอย่างก็ทำให้เขาเลิกคิดสิ่งที่คิดอยู่แล้วหันไปสนใจเสียงของพวกชาวบ้านที่ตะโกนเชียร์เอาใจกองกำลังลุยดันเจี้ยน

"กรี๊ด!!ท่านอาเธอร์ไม่เป็นอะไรนะค้า  การเดินทางอีก2วันกับกลุ่มใหม่ต้องทำสำเร็จแน่นอนค่ะ!!

"กรี๊ด!!ท่านอาเธอร์ ทั้งสวย ทั้งเท่ห์กรี๊ดๆๆๆ!!"

'อาเธอร์....หญิงสาวลูกหลานของยอดวีรชน คิง อาเธอร์ งั้นเรอะ!!'

ชุนคิดในใจพลางมองไปยังใจกลางเมืองที่มีถนนสำหรับการผ่านเข้าออกจากประตูเมือง  ด้วยสีหน้ากะลิ้มกะเหรี่ย

'ไหนขอดูสิ จะสวยดั่งเสียงกรี๊ดนี่หรือเปล่าครับ  แม่อัศวิน หึ หึ'

"ผมขอไปดูกองกำลังนั่นหน่อยนะ  ว่าเขามีการจัดรูปขบวนยังไง  แถมที่ผมสงสัยพวกเอไอที่นำไปมีระดับความสามารถระดับไหน  ตอนพวกเราไปจะได้วิเคราะห์ถูกว่าควรวางแผนกันยังไง  งั้นผมไปดูให้นะเดี๋ยวมา!"

'ไปโลดด!!!'

"ชุนคะเดี๋ยวฉันไปด้วย...."

ฟ้าว!!!ตึก!ตึก!

"....ไปซะและ  ทำไมดูกระตือรือร้นจัง-_-?" 

 ซีลาร์เอ่ยถามอย่างสงสัย  เมื่อเห้นสามีหนุ่มของเธอวิ่งไปด้วยใบหน้าที่เจ้าเล่ห์  พลางยิ้มตลอดทางที่วิ่งไป

"............"

ออโรร่าก็มองอย่างรู้ทัน  แต่เธอก็ปล่อยเขาไป  ก่อนจะหันกลับมาคุยกับซีลาร์  เพราะพวกเธอต้องหาที่พักสำหรับคืนนี้ด้วย

"ซีลาร์ อาลีเซียละ? เดี๋ยวระวังรอชุนกลับมา พวกเราจะได้ไปหาที่พักกันสำหรับการนอนพักคืนนี้"

"อ๋อ...อาลีเซียงั้นเหรอ  เธอกำลัง...เอ่อ"

ซีลาร์พูดอย่างเกรงๆ  พลางชี้ไปให้ออโรร่าดูเอง  ออโรร่าหันไปก็เห็นอาลีเซีย  กำลังยัดเสื้อผ้าของร้านเข้ากระเป๋าช้อปปิ้งตัวเองอย่างมีความสุข

"ฮิ ฮิ  บังอาจไม่ยอมดูแลลูกค้าที่เป็นถึงเจ้าหยิงอย่างฉัน  งั้นทั้งหมดนี่ถือเป็นสินน้ำใจปลอบขวัญลูกค้าที่เสียหายแบบฉันละกัน ฮิ ฮิ" 

"....................."

ออโรร่ามองปุ้บก็เอามือกุมขมับ  ถึงจะเห็นว่าเธอเป็นถึงระดับเจ้าหญิง  แต่ในรัชทายาทก็ได้บอกไว้ว่า  เธอค่อนข้างแตกต่างที่สุดในหมู่พี่น้อง  เมื่อดูจากการหนีออกจากปราสาทของเธอเป็นประจำ  ชอบฝืนกฎของราชวงศ์  ออโรร่าก็สรุปได้เลยว่ายัยนี่มันตัวแสบประจำราชวงศ์เลยนี่นา....

"เฮ้อ...ให้ตายสิ"

ปล.ลิ้งเพจครับ  เพิ่งสร้างนะติดต่อได้ครับ ติดตามด้วย-0-

https://www.facebook.com/The-Lost-Zero-Online-175831109424018/timeline/

คอมเม้นกันเยอะๆเน่อ....

ส่วนที่ถามว่าทำไมคนน้อยก็อย่างที่เม้นไปครับ....ลงไปเกิน รีดเดอร์อ่านกันไม่ทัน555+

ปล.เรื่องฉากเอ่อ....อย่างว่าจะลดเกรดละกันครับ555+ กลัวโดนแบนอะ พอได้แต่งแล้วเพลิน555+

(ไรต์แม่งโรคจิตและ)

คนที่ตามอ่านช่วยกันเม้น ช่วยกันแชร์ด้วยนะครับ  ผมเป็นคนลงไว เลยยอดวิวน้อย555+  ตามใจผู้อ่านนะครับ อันไหนถึงขั้นเกลียดร้ายแรงจะรีไรต์ให้ครับ อิอิ  รักผู้อ่านทุกท่าน

เรื่องนี้คาดว่า....ยาวครับ-_-

ใครที่ชอบที่ผมลงไวๆติดกันทุกวันนี้ก็บอกได้นะครับ  จะพยายามลงไวๆ55+

ส่วนตัวละครพยายามจำด้วยนะครับ  เพราะท่าทางจะเยอะมาก-0-