[FIN] Roller selector รักครั้งนี้คุณพี่ขอแซ่บ ! (krisyeol)

ลำดับตอนที่ #18 : chapter 16 : วินวิน

Chapter 16

                “ กรี๊ดดดดดดดดดดดด ! ” ตุ๊ดอินดี้ส่งเสียงกรีดร้องพร้อมกับรำวงไปทั่วห้องนอนสีชมพูที่ถูกประดับตกแต่งด้วยตุ๊กตาบาร์บี้นับร้อยคอลเล็กชันเมื่อได้รับข่าวดีจากท่านเจ้าคุณป้าว่าจะมีการจัดทริปทัวร์สำหรับนักเรียนปีสองและปีสามในอาทิตย์หน้า ส่วนคำถามที่ว่าเจ้าคุณป้าของนางเป็นใครบอกได้คำเดียวว่ายิ่งใหญ่มาก ถ้าพูดไปอาจจะไม่มีใครเชื่อ เพราะท่านเจ้าคุณป้าของโอเซฮุนเป็นถึงประธานคณะกรรมการสถานศึกษาประจำโรงเรียนศิลปะเกาหลี !!!! หลายคนถามนี่มันยิ่งใหญ่ตรงไหนฟระ -_-?

“ อั๊ยยย อีลู่ๆๆ ต้องคอล อิ้อิ้ ! ” ว่าพลางจีบไม้จีบมือจิ้มหน้าจอไอโฟนเฟสทามหาเพื่อนซี้ในทันที

(อีเซฮุ๊น ! เฟสทามทำไมฉันมาร์กหน้าอยู่นะยะ กรี๊ดดดดดด !) กระเทยแอ๊บแบ๊วสกรีมลั่นก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเดี๋ยวมาร์กจะย่นจึงเลิกพล่ามแล้วหันมาจ้องหน้าจอไอโฟนของตัวเองอย่างตั้งใจ

“ วันนี้มีข่าวดีมาบอกล่ะ อีตุ๊ด กรี๊ดดดดดด ! >[]< ” ตุ๊ดอินดี้เด้งตัวไปมาจนมงกุฎเพชรขนาดจิ๋วที่ติดหัวอยู่กระเพื่อมหวิดจะหลุดมาฟาดหน้า

(เห? อะไรง่ะ?)

“ ท่านเจ้าคุณป้าจะจัดทริปทัวร์นักเรียนปีสองกับปีสามอาทิตย์หน้านี้ล่ะ อ๊ายยยย งานนี้มีหวังได้เผด็จศึกพวกคุณพี่แน่นอน กร๊ากกกกก ”

(กรี๊ดดดดดดดดดดดสึ ! จริงเหรอ กรี๊ดดดดด ต้องเตรียมยาคุมไปรึเปล่าเนี่ย อร๊างงงงง >//////////<) ลู่หานกรีดร้องอย่างยินดีมาร์กสีขาวย่นเข้าไปในปากจนเจ้าตัวสำลัก ช่างเป็นภาพที่น่าอนาถเสียจริง

“ ยาคุมไม่ต้อง เซฮุนนี่ขอเจลสิบแปดหลอดข่า !! =,.= ” ตุ๊ดอินดี้สิบแปดหลอดเอ่ยพลางยกมือทำท่าเป็นรูปปืนโชว์ พลางคิดในใจอย่างกริ่ม ๆ ว่างานนี้มีพรุนน้องฮุนพร้อมถูกเสียบ !

(กรี๊ดดดดดดดด ถ้างั้นแค่นี้ก่อนนะ ! จะไปแพ็คของซื้อชั้นในใหม่ ไอ้ที่ย้วย ๆ พวกคุณพี่เห็นมันคงจะไม่งาม กรี๊ดดด !) ลู่หานดี๊ด๊าก่อนจะกดวางสายไปในทันที ตุ๊ดอินดี้หัวเราะคิกคักก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าไปทริปอาทิตย์หน้า แล้วอิบ้าลู่หานมันจะรีบแพ็คของไปทำไม !!!!!

............................

“ โอะ..โอย..สะโพกกูนะ TAT;; ” พยอนแบคฮยอนโอดครวญเสียงแหบแห้งสองมือยกขึ้นลูบสะโพกของตนเองน้ำตานองหน้า อิห่าหมีแพนด้าหน้าหื่นมันแรงเยอะ ! ไอ้ที่ว่าต่อ ๆ ของมันน่ะ ใครจะไปรู้ว่าจะหลายรอบขนาดนี้ โฮร้ววววว T_T

“ แบคกี้ ! ” ว่าแล้วอิตัวต้นเหตุก็กระโดดขึ้นคร่อมอิหมาจากทางด้านหลัง ทำเอาแบคฮยอนตาโต กระทุ้งศอกใส่ท้องหวงจือเถาอย่างแรงในทันที

“ โอ๊ย ! แบคกี้กระแทกมาอย่างนี้เดี๋ยวเจอกระแทกตอบนะ ! ”

“ ไอ้วิตถาร ! มึงมันบ้า ไอ้โรคจิต โฮฮฮ TOT ”

“ อ๊าว แบคกี้ของเค้าร้องไห้ทำไมม อย่าร้องนะที่รัก อย่าร้องงง T^T ”

“ ยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ ไอ้ฟวยเอ๊ย ! ฮึก.. T_T ” แบคฮยอนฟุบหน้าลงร้องไห้กับหมอน หวงจือเถาตามมาคลอเคลียถูไถใบหน้าหล่อเข้ากับแผ่นหลังขาวเนียนอย่างออดอ้อน

“ ไม่เอาน่าแบคกี้ แบคกี้เป็นของเทาเทาแล้วนะ เทาเทารักแบคกี้ ! ”

“ ไอ้หน้าชั่วววว T____________T ”

“ พูดอย่างนี้มาต่ออีกซักรอบไหมครับ -,.- ”         

“ อ๊ากกกกกกกก ไม่ ! พอแล้วววว T^T ”

“ ล้อเล่นหรอก ไปกินข้าวกันนะ ^_^ ” ว่าพลางจุ๊บแก้มซับน้ำตาออกจากใบหน้าน่ารักนั้นไปหลายที พยอนแบคฮยอนปวดร้าวไปหมดทั้งกายทั้งใจ โดยเฉพาะไอ้อาการปวดตูดเนี่ย ! ขอบอกว่านรกมากจริง ๆ

“ แบคกี้จ๋า ^_______^ ” หวงจือเถาเรียกเสียงหวาน

“ อะไร ! ” พยอนแบคฮยอนตอบรับพร้อมกับหันไปทำหน้าโหดใส่

“ ถ้าแบคกี้ไม่หยุดสะอื้นจนสะโพกมาเฉียดเทาเทาน้อยล่ะก็ เราจะมาต่อกันอีกรอบนะจ๊ะ ^++++^ ”

“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ใครก็ได้ช่วยกูด๊วยยยยยยยยยยย TTTTOTTTTT ”

………………………….

“ นึง..ส่อง..ซั่ม ! ”

แชะ !

“ นึง..ส่อง..ซั่ม ! ”

แชะ !

“ คราวนี้เปลี่ยนท่านะฮะ พ่อคริสกับแม่ยอลลี่จุ๊บแก้มชิโรคนละข้างนะฮะ ! ” เสียงใส ๆ ของชิโรดังขึ้นในขณะที่เด็กน้อยคอยกำกับท่าขณะถ่ายรูปครอบครัวอย่างมีความสุข

หลังจากที่ขับรถกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านของปาร์คชานยอลแล้ว อู๋อี้ฟานก็ต้องขับรถมาส่งคนทั้งคู่ที่สวนสนุกเพราะเด็กน้อยยืนยันจะไปถ่ายรูปกับมาสคอตมิกกี้เม้าส์ให้ได้และเนื่องจากธีมในการมาเที่ยวครั้งนี้คือครอบครัวสุขสันต์อิเฮียจึงต้องรับหน้าที่เป็นม้าให้ชิโรขี่อย่างช่วยไม่ได้ ส่วนอิหยอยก็ต้องคอยปรนนิบัติพัดวีให้ร่างสูงตามคำขอของเด็กน้อยที่ดูเหมือนจะกลายเป็นโซ่ทองคล้องใจให้พ่อแม่เฉพาะกิจของตัวเองไปแบบไม่รู้ตัว

“ อะ..เอ้อ ได้จ้ะ ๆ ” ชานยอลว่าพลางสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ

            “ แบบว่าพร้อมกันเลยนะฮะ พอชิโรนับจบก็จุ๊บเลยนะฮะ ^^ ”

            “ เออ ๆ -_-; ”

            “ พ่อคริสเตรียมกดถ่ายเย้ยยย ! นึง..ส่อง..ซั่ม ! ”

          แชะ !

            ภาพถ่ายขนาดเล็กค่อย ๆ ปล่อยออกมาจากกล้องโพลารอยด์ในมือของร่างสูง เป็นภาพที่เด็กน้อยอยู่ในอ้อมแขนของผู้ชายสองคน แก้มยุ้ยถูกหอมคนละข้าง ชานยอลข้างซ้าย อู๋ฟานข้างขวา ใบหน้าของคนทั้งสามดูมีความสุข ชิโรหัวเราะพลางตบมืออย่างอารมณ์ดีในขณะที่อิเฮียแอบอมยิ้ม มือหนาลูบศีรษะเด็กน้อยเบา ๆ อย่างพึงพอใจ

            “ ทีนี้อยากทำอะไรอีก ? ” อู๋อี้ฟานเอ่ยถามพร้อมกับส่งตัวชิโรคืนให้คนหน้าหวานอุ้ม

            “ งื้อ ชิโรไม่อยากถ่ายรูปกับพี่มิกกี้และ ชิโรอยากกลับบ้านแย้ว *0* ”

            “ อ้าว ทำไมงั้นล่ะชิโร แม่กับ เอ่อ..พ่ออุส่าพามาเที่ยวทั้งทีนะ -_-;;; ”

            “ นั่นสิ ” อิเฮียยิ้มกว้างพลางยกแขนขึ้นโอบไหล่อิหยอยอย่างเนียน ๆ ปาร์คชานยอลหันไปถลึงตาใส่ในขณะที่ร่างสูงยักคิ้วให้อย่างไม่ใส่ใจนัก

            “ งืม ก็..เราก็ถ่ายไปตั้งเยอะแย้ว กลับบ้านกันนะ ๆ *0* ” ชิโรอ้อนก่อนจะถูไถใบหน้าเข้ากับแก้มของชานยอลเบา ๆ

            “ เฮ้ย ! ” อู๋อี้ฟานโวยวายในขณะที่ยกนิ้วขึ้นจิ้มหน้าผากของเด็กน้อยออกไป

            “ อะไรมึงเนี่ย ! อุ๊บ OXO ” อิหยอยเม้มปากด้วยความตกใจ รู้สึกสะพรึงเล็กน้อยที่เผลอหลุดพูดคำหยาบออกมา ดวงตาคมของคนตัวสูงกว่าตวัดมองอย่างมีเลศนัยทำเอาชานยอลหน้าขึ้นสีไปหมด

            “ หึหึ ”

            “ หะ..หัวเราะอะไร ! =////////= ”

            “ งื้อ พอแย้ว กลับบ้านกันนะ ชิโรง่วงนอนแล้วฮะ *0* ” มือเล็ก ๆ ตะปบหน้าของคนหน้าหวานเบา ๆ ชานยอลพยักหน้ารับก่อนจะอุ้มเด็กน้อยเดินออกมา อิเฮียอมยิ้มมองตามแผ่นหลังของคนตรงหน้าด้วยหัวใจที่เบิกบาน ร่างสูงรีบสาวเท้าเดินนำไปเปิดประตูรถให้ก่อนจะกลับไปนั่งยังฝั่งคนขับ

            “ พ่อคริสเปิดประตูให้แม่ยอลลี่ด้วย คึคึ >< ”

            “ ชิโรเงียบน่า -////////- ”

            ปาร์คชานยอลและอู๋อี้ฟานไม่ได้พูดอะไรกันอีกตลอดทาง ส่วนชิโรก็นอนหลับสนิทไปในอ้อมแขนของร่างโปร่ง ชานยอลเอารูปโพลารอยด์นับสิบใบที่ถ่ายไว้เมื่อครู่ออกมาดูก่อนจะยิ้มออกมาน้อย ๆ ภาพชิโรหอมแก้มคริสที่กำลังทำหน้ามุ่ยนั้นดูแล้วน่ารักอย่างบอกไม่ถูก

            หัวใจของร่างโปร่งเต้นแรงเมื่อเปิดมาจนถึงรูปนั้นที่ชิโรงอแงพยายามจะให้คนทั้งคู่ถ่ายให้ได้..

          คริสหอมแก้มชานยอลและชานยอลหอมแก้มคริส..

            ใบหน้าหวานขึ้นสีขณะลูบใบหน้าหล่อคมในภาพนั้นเบา ๆ ก่อนจะเก็บภาพทั้งหมดลงในกระเป๋าสะพาย

            “ เป็นอะไร ไข้ขึ้นเหรอ ? ”

            “ หา? เปล่านี่ -////- ”

            “ ก็เห็นหน้าแดง -_- ”

            “ ขับ ๆ ไปเหอะน่า -^- ”

            รถจากัวร์สีขาวขับมาจอดเทียบหน้าบ้านสไตล์ยุโรป แม่แท้ ๆ ของชิโรเดินออกมาอุ้มเด็กน้อยที่นอนหลับปุ๋ยพร้อมกับบอกขอบคุณคนทั้งคู่เป็นการใหญ่ ชานยอลและอู๋ฟานก้มหัวให้ก่อนจะขอตัวกลับ บรรยากาศภายในรถกลับมาเงียบจนน่าอึดอัดอีกครั้ง ให้ตายเห้อะ ! ปาร์คชานยอลทำตัวไม่ถูกก T_T

            “ เอ่อ..เสื้อผ้ามึงเดี๋ยวกูจะซักแล้วก็จะฝากคยองซูไปให้แล้วกันนะ ” อิหยอยพูดขึ้นทำลายความเงียบ

            “ ทำไมต้องฝาก ? เอามาให้เองไม่ได้รึไง -_- ” อิเฮียเอ่ยถามเสียงเข้ม

            “ แล้วทำไมต้องเอาไปให้เอง ? ”

            “ เป็นแฟนกันแล้ว ไม่อยากเห็นหน้าแฟนบ่อย ๆ รึไง ”

            “ ใครบอกกูเป็นแฟนมึง ไอ้มั่ว -///- ”

            “ มึงไม่ใช่แฟนกูถ้างั้นกูจะเป็นแฟนมึง ”

            “ ไอ้เชี่ย มึงนี่มันกวนประสาทจริง ๆ ! ” ปาร์คชานยอลหันหน้าออกไปนอกหน้าต่างอย่างขัดใจ ในขณะที่อู๋อี้ฟานหัวเราะในลำคอเบา ๆ อย่างกริ่ม ๆ และเมื่อขับรถมาถึงบ้านหลังเล็กแล้วร่างโปร่งก็รีบเปิดประตูลงมาในทันที

            “ กูเข้าบ้านละนะ ขอบใจ ! ” อิหยอยว่าพลางกระโดดดึ๋ง ๆ เข้าไปในบ้านอย่างร่าเริง

            “ เดี๋ยว ! ไอ้เชี่ยหูกาง มึงยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ! ” ร่างสูงเปิดประตูลงมาจากรถก่อนจะสาวเท้าเข้าไปหาช้า ๆ ด้วยใบหน้าเหี้ยม

            “ อะไรทำไม -_-?  ”

            “ ลืมกฎที่ไอ้เด็กนั่นตั้งไปแล้วรึไง ” คริสเอ่ยถามสายตาแพรวพราว

            “ ห้ะ ! ไม่สนใจโว้ย วันนี้กูกับมึงเผลอหลุดกันไปตั้งเยอะ เพราะฉะนั้นกฎนี้เป็นโมฆะจะได้เจ๊า ๆ กันไป ! ”

            “ ไม่เอาอ่ะ กูเป็นคนรักษากฎ -,.- ” อิเฮียว่าพลางย่างสามขุมเข้ามาหา ชานยอลทำตาโตด้วยความตกใจ เชี่ยแล้ววว ไอ้หัวทองจะเล่นอะไรอีกวะเนี่ย ><

            “ เอางี้ กูลดโทษให้ จากที่ต้องปั๊มกันเหลือแค่จูบเดียว โอเคป่ะ ? ” ร่างสูงยื่นข้อเสนอ

            “ ไม่ ! กูบอกแล้วไงว่าให้เจ๊า ๆ กันไป >< ”

            “ ตอบช้าไปวินึง ไม่รู้ล่ะกูจะจูบมึง ! ”

            “ ห๊า ! กูตอบช้าอะไร กูตอบทันทีเลยนะ ไอ้บ.. ” ริมฝีปากอิ่มทาบทับลงมาบนริมฝีปากนุ่ม ลมหายใจร้อนผ่าวของอู๋อี้ฟานเป่ารดอยู่ใกล้ ๆ ยิ่งทำให้หัวใจของชานยอลเต้นแรงไปหมด ดวงตากลมโตเบิกโพลงมองดูเจ้าของใบหน้าหล่อคมที่กำลังหลับตาพริ้ม มือหนายกขึ้นมาประคองใบหน้าของคนหน้าหวานไว้แน่นในขณะที่ลิ้นร้อนค่อย ๆ แทรกเข้ามาในโพรงปากอุ่น

เนิ่นนานจนรู้สึกราวกับว่าจะขาดใจไปเสียให้ได้ มือบางยกขึ้นดันหน้าอกของอู๋ฟานออกไป แต่กลับรู้สึกว่ามันช่างดูไร้เรี่ยวแรงจนไม่สามารถจะทำอะไรได้เลยสักนิด

            เสียงริมฝีปากค่อย ๆ ผละออกจากกันดังขึ้นเบา ๆ ในความเงียบ จมูกโด่งถูไถเข้ากับจมูกเล็กของชานยอลในขณะที่มือหนาค่อย ๆ เลื่อนลงมาวางไว้ที่ไหล่ของคนตัวเล็กกว่า ร่างโปร่งหอบหายใจถี่ในขณะที่ร่างสูงยิ้มออกมาน้อย ๆ ดวงตาคมจ้องเข้าไปในดวงตากลมโตอย่างล้อเลียน

            “ เจ๊ากัน.. ” อู๋อี้ฟานกระซิบก่อนจะหันหลังกลับเอามือล้วงกระเป๋า ปาร์คชานยอลยกมือขึ้นสัมผัสหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง หัวใจของเขากำลังเต้นแรงอย่างบ้าระห่ำ..ราวกับว่าอู๋อี้ฟานได้ขโมยหัวใจดวงนี้ไปจากเขาแล้วจริง ๆ

            อู๋อี้ฟานและปาร์คชานยอล..เสมอกันแล้วจริง ๆ 

TBC.

 

# มาต่อแล้วฮ่ะมาต่อแล้ว 555555555555555
เขียนอะไรมาก็ไม่รู้เนี่ย โอ๊ยย บ้าบอมากง่ะ ฮรื้ออ T[]T
แช้ปหน้าเหล่าเดอะแก๊งทั้งหลายจะได้ไปออกทริปกันนะคะ
ย้ากกกก ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านข่า ^+++++^