[SF] SUPER JUNIOR LOVE STORY

ลำดับตอนที่ #18 : - Necklace [KYUMIN]

 

Necklace

I want to be with you all the time

 

“ ขอแสดงความยินดีกับอัลบั้มใหม่ของ  KRY ด้วยครับ ” 






เสียงปรบมือที่ดังลั่นพร้อมกับแสงแฟลชที่นักข่าวกดไม่หยุดนักร้องทั้งสามคนกล่าวขอบคุณก่อนจะเปิดให้ผู้สื่อข่าวได้ซักถาม

 

“ ไม่ทราบว่า เพลงที่คุณคยูฮยอนแต่ง แต่งให้ใครเป็นพิเศษรึเปล่าคะ ” คำถามจากนักข่าวทำให้คยูฮยอนหัวเราะออกมาและดูเป็นคำถามที่ทุกคนอยากรู้มากถึงกับเงียบกริบเลยทีเดียว

 

“ เป็นประสบการณ์ความรักของผมเองครับ ”

 

“ เจ้าของสร้อยที่ใส่อยู่รึเปล่าคะ ? ”

 

คยูฮยอนก้มลงมองสร้อยที่ตัวเองใส่อยู่แล้วหยิบขึ้นมามามอง ร่างสูงพยักหน้าพลางบอกว่า ครับ คนนั้นแหล่ะ ตอนนี้ผมมีอยู่คนเดียว ทันทีที่ตอบคำถามเสียงแซวก็ดังกระหึ่มจนเพื่อนร่วมลงยังแอบขำ

 

“ เล่าให้ฟังได้ไหมคะ ”

 

คยูฮยอนส่ายหน้าก่อนจะบอกว่ามันเป็นความลับและเป็นความรักที่ตลกมากจริงๆ และเมื่อเสร็จสิ้นการเปิดอัลบั้มของ KRY ทั้งสามคนต่างแยกย้ายไปพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้มีงานตั้งแต่เช้า คยูฮยอนโบกลาเพื่อนร่วมวงก่อนจะเดินไปที่รถ

 

 

“ ซองมินเลิกเรียนหรือยัง ผมกำลังจะไปรับ ”

 

 

หน้าตึกคณะดุริยางค์เสียงพูดคุยของเหล่านักศึกษาต่างพากันเงียบลงเมื่อเห็นร่างสูของโจคยูฮยอนที่ใส่แว่นกันแดดเดินเข้ามาภายในตึกร่างสูงทำท่าจะกดโทรศัพท์แต่เสียงเรียกทำให้คยฺฮยอนหันไปมอง

 

“ คยูฮยอน ~ คยูฮยอน ”

 

“ เมื่อไหร่จะเรียกพี่บ้างหะเรา ”

 

“ อยากแก่รึไง ”

 

คยูฮยอนรับกีตาร์มาสะพายเองก่อนจะเดินลงบันไดพร้อมกับมองรายงานที่ซองมินยื่นให้อ่านพลางชี้บอกว่าอะไรเป็นยังไงภาพที่เห็นจนชินตาของทั้งคู่ทำให้ทุกคนมีรอยยิ้ม

 

ก็เขาน่ารักดีนี่ ..

 

 

“ นี่ ..ร้องเพลงให้ฟังหน่อยสิ อัลบั้มใหม่น่ะยังไม่ร้องให้ฟังเลยนะ ” ซองมินนอนอ่านชีทตัวเองในห้องนอนของคยูฮยอนโดยมีร่างสูงเล่นเปียโนที่อยู่ข้างๆคยูฮยอนเหลือบตามองแล้วหัวเราะแต่ก็ดีดเปียโนต่อไปซองมินนอนคว่ำยกชีทตีคยูฮยอนที่แกล้งทำเป็นไม่ได้ยินที่เขาพูด ปากก็บ่นนู่นบ่นนี่เมื่อคยูฮยอนไม่ยอมตามใจ แต่อยู่ดีดีซองมินก็เงียบลงลุกขึ้นมานั่งดีดีเมื่อเสียงปียโนเปลี่ยนไปจากตอนแรก

 

내마음은그대를듣죠머리부터발끝까지

หัวใจของฉันฟังแต่เธอ ตั้งแต่หัว จนถึงปลายเท้า

 

친구들 나를 놀려도 내 가슴은 모두 그대만 들려요

ถึงเพื่อนๆจะล้อฉัน หัวใจของฉันทั้งหมดก็อยากจะฟังแต่เธอเท่านั้น

 

하나둘셋 그대가 웃죠 숨이 멎을 것만 같죠

หนึ่ง สอง สาม ตอนที่เธอหัวเราะ ลมหายใจฉันก็เหมือนจะหยุด

 

그대 미소를 담아서 매일 사랑이란 요리하죠 영원히

อาจเป็นเพราะรอยยิ้มของเธอ ทำให้การทำอาหารนั้นเป็นความรักในทุกๆวัน เสมอ

 

 

 

 

 

 

เสียงเปียโนหยุดไปแล้วพร้อมกับความเงียบที่เกิดขึ้น คยูฮยอนหันมามองคนที่นั่งตาแป่วอยู่บนโซฟาแล้วหัวเราะ ตอนนี้หน้าซองมินแดงกล่ำใบถึงหูจนคยูฮยอนอยากจะจับมาบีบเล่นแรงๆ

 

“ นึกถึงตอนที่เราเจอกันเนอะ คยูฮยอนหยิ่งมากเลย ” 

 

คยูฮยอนกระเถิบตัวลงมานั่งข้างๆซองมินพลางจับสร้อยที่ห้อยคอขึ้นมาก่อนจะหัวเราะ 

 

ตอนที่เจอกันงั้นเหรอ ?

เขาจำได้แม่นเลยล่ะ

 

 

…….

…………………..

………………………………

 

“ วันนี้มีวง CN BLUE BIGBANG SNSD SUPER JUNIOR และ OPPA BAND ”

 

เยซองอ่านรายชื่อวงที่จะร่วมขึ้นแสดงกับเขาในวันนี้ให้เพื่อนในวงฟัง ทุกคนต่างพยักหน้าแล้วหันไปทำกิจกรรมที่ค้างไว้ต่อ คยูฮยอนเดินออกมานอกห้องเพื่อที่จะไปเข้าห้องน้ำ เพราะบุคลิกที่นิ่งและเงียบ ใบหน้าของคยูฮยอนจึงไม่ค่อยปรากฏรอยยิ้มสักเท่าไหร่ ถ้าเป็นคนที่ไม่ค่อยรู้จักจะคิดว่า คยูฮยอนเป็นประเภทหล่อหยิ่ง ไม่ค่อยสนใจใคร และไม่ค่อยแคร์ใคร

 

คยูฮยอนเดินผ่านรุ่นน้องหลายคนบางคนก็ก้มหัวทักทายอย่างเป็นมิตร บางคนก็กล้าๆกลัวไม่ค่อยที่จะทักทายเขาเท่าไหร่ แต่คยูฮยอนก็ไม่ถือสักเท่าไหร่เพราะเขาคิดไว้แล้วว่า คงมีรุ่นน้องบางคนที่กลัวเขาเพราะข่าวต่างๆ

 

“ เดินเก๊กหน้าอยู่นั่นแหล่ะ ยิ้มแล้วมันจะตายไหมหะ ” ทิฟฟานี่เดินเข้ามาหาคยูฮยอน คำทักทายสนิทสนมที่เกิดขึ้นก็คงไม่แปลกอะไรเพราะทั้งสองคนรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆก่อนที่ทิฟฟานี่จะย้ายไปอยู่ที่อเมริกาและกลับมาอีกครั้งเมื่ออดิชั่นผ่าน  SM และกลายเป็นเกริลกรุ๊ปที่โด่งดังอย่าง SNSD

 

“ ฉันไม่ได้ยิ้มแล้วตาจะยิ้มเหมือนเธอนิ จะได้ยิ้มบ่อยๆ ” คยูฮยอนกอดอกพิงกำแพงอยู่ตรงหน้าห้องน้ำทิฟฟานี่หัวเราะแล้วยิ้มจนตายิ้มอย่างที่คยูฮยอนบอก เสียงพูดคุยถามเรื่องนู้นเรื่องนี้ของทั้งคู่รวมทั้งท่าทางสนิทสนมของทั้งคู่ทำให้ซองมินที่ชะโงกหน้าอยู่ตรงกำแพงตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเข้าไปดีหรือไม่เข้าไปดี  ก็กลัวว่าจะไปขัดจังหวะนี่หน่า

 

แล้วจะมาจีบกันทำไมหน้าห้องน้ำ ? (วะ)

 

 

หัวเล็กๆที่ผลุบๆโผล่ๆทำให้คยูฮยอนหันไปมองและเห็นว่ามีคนอยู่ตรงนั้นและไม่ยอมไปไหนสักที คยูฮยอนขอตัวจากทิฟฟานี่ก่อนจะเดินล้วงกระเป๋ามายังตรงมุมกำแพงก่อนจะกออกมองคนตัวเล็กที่ยืนบ่นขมุบขมิบอยู่ตรงกำแพงคนเดียวซองมินตั้งใจจะชะโงกหน้ามาดูว่าสองคนนั้นไปหรือยังแต่พอหันมาก็เจอกับบางคนที่กอดอกมองเขาอยู่

 

“ เป็นเด็กเป็นเล็กแอบฟังคนอิ่นพูดไม่ดีนะ อ้ออย่าไปบอกนักข่าวมั่วซั่วล่ะว่าฉันกับทิฟฟานี่เป็นอะไรกัน ”

 

ซองมินอ้าปากค้างทันทีและยังไม่ทันจะกล่าวอะไรโจคยูฮยอนก็เดินหนีไปอีกทาง ซองมินมองตามคนตัวสูงก่อนจะรู้สึกตัวว่าตัวเองอยากจะเอากีตาร์ฟาดหัวหมอนั่นสักทีสองที

 

รูปหล่อ บ้านรวย ร้องเพลงเพราะ นิสัยแย่ !!!!

 

 

ตลอดการอัดรายการซองมินเลี่ยงการพบปะกับวง KRY ทุกวิถีทางไม่อยากจะยุ่งด้วยหรอกนะ และเมื่อถึงคราวของวงซองมินร่างบางถือกีตาร์ขึ้นไปอัดรอยยิ้มพร้อมกับท่าทางการดีดกีตาร์ของซองมินทำให้เหล่าสตาฟต่างชมกับความพยายามฝึกซ้อมของซองมิน ทั้งๆที่อายุดูจะน้อยสุดเมื่อเทียบกับสมาชิกในวง คยูฮยอนเดินมาข้างเวทีมองดูเด็กที่เขาเพิ่งดุไปเมื้อกี้

 

ท่าทางจะเก่งไม่เบา ..

 

และเมื่อถึงเวลาพักทุกวงต่างแยกย้ายเมื่อถึงเวลาบ่ายจะต้องมาอัดรายการกันอีกรอบเพราะวันนี้มีเทปพิเศษ ห้องพีกของวง oppa band เปิดประตูทิ้งไว้เพราะสตาฟที่เพิ่งเดินออกไป คยูฮยอนที่กำลังก้าวผ่านแต่ก็ต้องหยุดเมื่อได้ยินชื่อตัวเอง

 

“ ก็นายไปแอบฟังเขาคุยกันทำไมล่ะ เด็กน้อยซองมิน ”

 

“ ไม่ได้แอบฟังก็เห็นเขายืนคุยกันอยู่นิ ก็กลัวว่าจะเป็นเรื่องสำคัญเลยไม่กล้าเข้าไป อยู่ดีดีตานั่นก็ดุผม ผมยังไม่ทันทำอะไรผิดเลยนะ ก็กลัวจะเสียมารยาทก็เห็นรุ่นพี่ยืนคุยกันอยู่”

 

เสียงงอนๆของซองมินทำให้คยูฮยอนกลั้นยิ้มคนคนนี้มีอะไรเยอะแยะที่เขาไม่รู้และเขาก็อยากจะรู้จักด้วย คยูฮยอนยอมรับว่าเรื่องเมื้อเช้าเขาเป็นคนผิด เขาไม่ได้ไถ่ถามความเป็นมาเอาแต่ดุซองมินอย่างเดียว

 

สงสัยคงต้องหาโอกาสขอโทษซะแล้ว

 

……

……………..

…………………………

 

 

“ นี่มันคอร์ดประหลาดอะไรของพี่จองโมกันเนี่ย ”

 

อีซองมินหลบมานั่งฝึกซ้อมเพลงที่จะซ้อมในตอนบ่ายเพียงคนเดียวเมื่อเห็นว่าเพลงที่เขาต้องแสดงยากมากทีเดียว ซองมินต้องการใหเผลงานออกมาดีที่สุดเลยตั้งใจซ้อมแต่ดูเหมือนคอร์ดที่ไม่ค่อยถนัดทำให้เพลงออกมาไม่ได้ดั่งใจเท่าไหร่ พอลองดีดไปสักพักก็เหมือนว่ายังไม่เข้าที่เข้าทาง

 

“ นิ้วนายจะต้องอยู่ตรงนี้ ส่วนอีกนิ้วเพิ่มแรงกดอีกหน่อย ” เสียงที่ดังขึ้นตรงหน้าทำให้ซองมินเงยหน้าขึ้นมามอง

 

 

โจคยูฮยอน ..

 

 

ร่างสูงนั่งลงตรงหน้าซองมินพลางจับนิ้วของซองมินให้อยู่ตำแหน่งที่ถูกต้องและเมื่อได้จังหวะแล้ว คยูฮยอนให้ซองมินลองเล่นและมันก็ได้ผลคอร์ดไม่เพี้ยนอย่างตอนแรก ซองมินเงยหน้าขึ้นมาพลางยิ้มอย่างดีใจ

 

คนตรงหน้าไม่ได้ยิ้มจนตายิ้มเหมือนทิฟฟานี่ แต่รอยยิ้มของซองมินกลับทำให้หัวใจของคยูฮยอนกระตุก

 

“ ขอโทษเรื่องเมื้อเช้า ฉันนิสัยไม่ดีไปหน่อย หายโกรธกันนะ ” คยูฮยอนมองหน้าซองมินแล้วยิ้มอย่างขอโทษ ซองมินทำหน้าตาไม่ถูกมือไม้ก็ไม่รู้จะไปวางไว้ตรงไหน ประโยคจากคยูฮยอนเหมือนคนทำผิดแล้วมาง้อแฟนให้ตายเหอะ ซองมิน !

 

 

 

“ ก็ไม่ได้โกรธ เอ่อ …คุณช่วยสอนผมเล่นคอร์ดนี้หน่อยได้ไหม พี่จองโมแต่งคอร์ดประหลาดๆไว้เยอะเลย ”

 

 

 

 

คยูฮยอนหัวเราะพลางลุกขึ้นมานั่งข้างซองมินดีดี แล้วขอดูโน้ตเพลงที่จองโมแต่งแล้วบอกซองมินว่าพี่ร่วมวงของซองมินเป็นอัจฉริยะทางด้านดนตรีจริงๆ มือแกร่งสอนซองมินจับคอร์ดให้ถูกต้องพลางบอกเทคนิคให้ซองมินเล่นได้ง่ายขึ้น

 

 

…….

………………

…………………………………

 

 

“ ยังใส่สร้อยนี้อยู่เหรอ นานแล้วนะ ”

 

ซองมินทักขึ้นเมื่อเห็นคยูฮยอนจับสร้อยแล้วนั่งยิ้มอยู่อย่างนั้น เสียงเรียกของซองมินทำให้คยูฮยอนรู้สึกตัว ร่างสูงรั้งร่างบางเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดซองมินเงยหน้ามองคยูฮยอนตาแป๋วก่อนจะมองสร้อยที่คยูฮยอนสวมอยู่

 

เขาเป็นคนให้คยูฮยอนเอง ..

 

 

 

 

 

“ รีบๆกลับมานะ ขอให้โชคดีกลับการแสดงที่ญี่ปุ่น ต้องยิ้มเยอะๆด้วย ไหนยิ้มสิ ”

 

 

ซองมินกำลังชี้นิ้วสั่งให้คยูฮยอนฉีกยิ้มกว้างๆ ร่างสูงเลยแกล้งยิ้มซะจนตาปิด ร่างบางหัวเราะลั่น วันนี้ KRY จะไปแสดงที่ญี่ปุ่นเป็นครั้งแรกทำให้ซองมินมาส่งคยูฮยอนด้วยตัวเองเพราะเหมือนว่า คยูฮยอนจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ

 

ซองมินหยิบบางอย่างออกมาก่อนจะยื่นให้คยูฮยอนร่างสูงรับมันมามองแล้วยิ้มอย่างดีใจ

 

 

 

“ จะใส่ติตตัวไว้ตลอดเลย ”

 

 

 

 

หลังจากวันนั้นซองมินก็ไม่เคยเห็นคยูฮยอนถอดสร้อยเส้นนี้ออกเลยสักครั้ง ไม่ว่าคยูฮยอนจะไปที่ไหน ทำอะไร จะเห็นว่ามีสร้อยที่ซองมินให้ใส่ติดตัวอยู่เสมอ ซองมินเงยหน้ามองคยูฮยอนที่ตอนนี้เอื้อมมือไปหยิบบางอย่างที่ใส่กล่องไว้ ร่างสูงค่อยๆเปิดมันออกมา

 

สร้อยคอรูปกีตาร์

 

 

คยูฮยอนสวมให้กับซองมินที่เอาแต่จับสร้อยอยู่อย่างนั้น ใบหน้าหวานยิ้มไม่หยุดจนคยูฮยอนหัวเราะเพราะกลัวว่าซองมินจะกรามค้างไปซะก่อน ร่างบางเงยหน้ามองคยูฮยอนก่อนจะเอ่ยขอบคุณ เขาชอบมันมากจริงๆ คยูฮยอนก้มหน้าลงมากระซิบบางอย่างที่ทำให้ซองมินต้องเขินหน้าแดงอีกรอบ

 

 

 

“ ใส่ติดตัวไว้คนอื่นจะได้รู้ว่ามีแฟนแล้ว”