ผมเป็นแค่ถังน้ำ G.M. Online

ลำดับตอนที่ #18 : ก็แค่นกเงือก

 ~ถังน้ำใสๆหัวใจใสปิ๊ง ตอนที่ 18~

 “ เนื่องจากคนรัก ‘ตัวจริง’ ปรากฏตัว ทำให้สถานะของ รักต้องห้าม ถูกลดระดับลงเป็น ‘มือที่สามจอมฉวยโอกาส’ ” เสียงจากระบบประกาศขึ้นทำเอาโครวหน้าเครียดพร้อมส่งสายตาเหี้ยมให้แสงจันทร์ที่ยืนยักคิ้วท้าทาย

“ หึ... แกจบไม่สวยแน่ไอ้เจ้าGMโรคจิต ” โควรหยิบเครื่องมือค้อนเข็มแห่งแร่พลอยไอเท็มเลเวล 0 ขึ้นมาอย่างมีน้ำโห

ตอนแรก.. ที่เขาไม่เข้าไปกระชากเอาตัวพี่หญ้าออกมาจากคนตรงหน้าก็เพราะเจ้านั่นมันเป็น GM Triple S(sss) คราส! ตัวเขาในตอนนี้เข้าไปก็คงจบไปแบบไม่สวยเป็นแน่.... แต่พอได้ยินประกาศว่าถูกลดระดับความสัมพันธ์ที่ใช้วิชาเนียนร้อยเล่มเกวียนได้มาก็ชักจะอดไม่อยู่...

อย่างน้อยๆเขาก็ได้ทดลองใช้อาวุธชิ้นใหม่ที่เพิ่มเพียงอย่างเดียวคือความเร็วที่ทำให้เขาสามารถควงค้อนนี้ได้ราวมันเป็นแขนขาของเขาเอง แต่มันก็ยังมีจุดอ่อนตรงที่ไม่เพิ่มพลังโจมตีใดๆราวเป็นเพียงเครื่องมือสวมใส่ตามชื่อของมันจริงๆ

จะว่าไปเขาควรจะเอาอาวุธอันเก่าของเขาออกมาใช่ก่อนจะดีไหมเนี่ย...? อันนั้นมันก็ไม่ได้ห่วยอะไร ออกจะเทพกว่าอันใหม่นี้อยู่เยอะเลยทีเดียว

“ มัวแต่คิดอะไรอยู่.... เดี๋ยวคนที่จะตายเป็นคนแรกก็คงไม่พ้นแกหรอก ” เสียงเหี้ยมดังขึ้นด้านหลังในระยะประชิด แสงจันทร์ใช่ช่วงเวลาที่โควรมัวแต่คิดมากก้าวอ้อมเข้ามาทางด้านหลังเพื่อเตรียมของขวัญให้กับคนที่บังอาจมายุ่งกับของๆตน

ซ่า!!!

“ อั้ก!! ” ยาพิษถูกสาดใส่โครวที่เผลอเปิดช่องว่างให้แสงจันทร์จู่โจมอย่างไร้แววลังเล ท่อนแขนและแผ่นหลังเผยออกมาให้เห็นเมื่อน้ำยาได้กัดกร่อนเสื้อผ้าจนทะลุเข้าไปยังผิวกาย ปรากฏเป็นรอยสีม่วงคล้ำเดือดปุดๆราวน้ำร้อนลวก

“ อึ... กับน้องหญ้าน่ะกะว่าจะดูไปอีกสักระยะหนึ่งแท้ๆ แต่ดันมีแมลงที่ไม่ต้องการโผล่หัวมาซะได้ ” แสงจันทร์เอ่ยพร้อมหยิบขวดยาไม่ปรากฏที่มาขึ้นมาในมือทั้งสองข้าง “ เป็นแมลงของโลกฝั่งนู้นก็ไปอยู่ฝั่งนู้นไปจนตายเลยไป ” มือเรียวดีดจุกขวดออกอย่างคล่องมือ คราวนี้โครวเตรียมตั้งรับเต็มที่โดยไม่วอกแวก

“ คงไม่ได้ล่ะครับ ยังไงๆเราก็ต้องอยู่ด้วยกันไปอีกนานเลยล่ะ ” เด็กหนุ่มยกยาแก้พิษทุกชนิดขึ้นซดแล้วโยนทิ้งไปด้านข้าง ปลายนิ้วโป้งถูกใช้ปาดคราบน้ำยาออกด้วยท่าทีราวกับว่ายาพิษนั้นทำอะไรตนไม่ได้

“ หยุดบ้ากันได้แล้ว!!! ” หญ้าตะโกนดังก้องเมื่อรู้สึกตัวจากสกิลของจอมมารในคราบเทพบุตร

หนอย.... แต่ล่ะคนเอาแต่ทำตามใจตัวเองกันทั้งนั้น! จะไม่สนความรู้สึกของเขาเลยรึไงที่ต้องมาถูกผู้ชายจูบตั้งสองคนแบบนี้!! ถึงภายนอกจะไม่ได้เสียหายอะไรแต่ด้านจิตใจแล้วเขาไม่พอใจและรู้สึกโมโหสุดๆ!!!!

“ พี่หญ้า.. ” โครวเอ่ยเสียงอ่อยเมื่อถูกตวาดใส่ผิดกับแสงจันทร์ที่แสดงท่าทีไม่ทุกข์ร้อนแถมยังเดินเข้าไปหาหญ้าหน้าตาเฉยประหนึ่งโทษว่าทุกอย่างเป็นความผิดของโครวเสียอย่างนั้น

แสงจันทร์ทำท่ากุมมือทั้งสองระดับอก ใบหน้าก้มต่ำเล็กน้อยพร้อมสบตากับหญ้าที่อารมณ์เสียพร้อมระเบิด แววตาสั่นระริกไหวอย่างเจ็บปวด...

“ อา.. พี่ก็แค่ไม่อยากน้อยหน้าเพื่อนของน้องหญ้าที่น้องหญ้าไปทำความรู้จักก็เท่านั้น ” แสงจันทร์เอ่ยด้วยท่าทีสำนึกผิดจนหญ้าอ่อนลงเล็กน้อยจนสังเกตได้

โห... ไอ้GMนี่มันโม้ได้เป็นเรื่องราวเลยโว้ย มิน่าล่ะถึงได้เนียนได้เหนือกว่าเขา สมแล้วที่เป็นGM Triple S(sss) คราส ผู้เป็นจ้าวแห่งจอมมาร

“ ทั้งๆที่พี่มาก่อนแท้ๆ เป็นเพื่อนคนแรกของน้องหญ้า... ” แสงจันทร์เอ่ยตัดเพ้อ ออกเสียงท้ายพยางค์หนักและสั้นเล็กน้อยให้ดูราวไม่พอใจ “ แต่นี้มันกลับได้เลื่อนเป็นคนรัก... เป็นรักต้องห้าม! เพราะงั้น... เพราะงั้น! ” แสงจันทร์แสดงละครได้อย่างแนบเนียนจนกลายเป็นว่าอีกฝ่ายรู้สึกผิดที่ไม่เข้าใจการกระทำของพี่แสงจันทร์

ความจริงถึงจะเป็นแค่กิ๊กแต่ก็คงตู่เป็นคนรักได้ ถ้าพูดให้ดูเวอร์ๆไว้นิดหน่อยจะได้ดูไม่พอใจกับเรื่องนี้จริงๆ อืม.....แกล้งร้องไห้อีกหน่อยก็คงดี..

“ อึก.... แล้ว.. แล้วทำไม....ทำไมพี่ถึงจะทำไม่ได้บ้างล่ะ..! ” แสงจันทร์ร้องไห้กระซิกกระซิกจนทำให้จากอารมณ์โกรธเป็นตกใจที่อยู่ๆพี่แกก็ร้องไห้ซะดื้อๆ

ไฉนเลยเพียงแค่จะคิดสงสัยก็สบเข้ากับใบหน้างดงามเท่ห์บาดใจทำให้หลอมละลายเหมือนครั้งที่พบหน้ากันครั้งแรกโดยมีกองหนังสือหลอนที่เขามองไม่เห็น

อารมณ์เดียวกับตอนนั้นเยี่ยงนี้..... ก็ย่อมจะมีจุดจบที่ไม่จำเป็นต้องคาดเดา

“ พ...พี่แสงจันทร์อย่าร้องไห้สิครับ ” หญ้าเอ่ยเลิกลักอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี ผิดกับโครวที่นั่งจ้องดูละครหลังข่าวอย่างสนใจ

“ งั้น... ไม่โกรธพี่ใช่ไหมครับ? ” แสงจันทร์ช้อนสายตาที่มีน้ำตาคลอหน่วงขึ้นสบสายตาอย่างคำนวณองศามาอย่างดี

อร๊างงงงงงง~ น่ารักน่ากดจังเลยพี่แสงจันทร์ของเค้า!! จะว่าไปแบบนี้ก็ดีนะ... เพราะพี่แสงจันทร์จะได้เป็นคนรักของเขาแบบนี้ไปเรื่อยๆ เป็นของๆเขาคนเดียว...

“ ไม่ครับ! ไม่โกรธพี่หรอกครับ!! ”

“ จริงหรอ! ” เสียงใสดังขึ้นท้วงถามอีกครั้งจนหญ้าพยักหน้า “ งั้นคงไม่โกรธพี่ใช่ไหมที่พี่เอายาที่ทดลองยังไม่เสร็จไปเทใส่ ‘เพื่อน’ ของน้องหญ้าน่ะ... ”

โพล๊ะ!!!

หญ้าหันไปตามเสียงประหลาดทันที สิ่งที่เห็นคือโครวที่ตอนนี้กลายร่างเป็นนกเงือกตัวใหญ่เท่าหัวคน

“ ว้าก! โครว!! ” หญ้าร้องกรีดอย่างตกใจในสภาพของเพื่อนจอมเนียนโดยไม่ทันสังเกตพี่แสงจันทร์สุดที่รักที่ตอนนี้แสย่ยิ้มพลางหยิบหนึ่งในหนังสือหลอนนับโหลของตัวเองขึ้นมาจดด้วยความไวแสงถึงผลของตัวยาชนิดใหม่

“ แกว๊ก!!! ” นกเงือกตีปีกพับๆอย่างไม่พอใจกับร่างตัวเองที่กลายเป็นแบบนี้ ก็แหงล่ะ....อุตสาตร์แรมด้อมเกิดเป็นมนุษย์ทั้งทียังจะดันถูกน้ำยาของGMปีศาจทำให้กลายเป็นสัตว์อีก

“ เนื่องจากผู้เล่น ข้าเป็นช่างโว้ยแสรดดด ได้กลายร่างเป็นนกเงือก ทำให้เควสแรนด้อมเป็นอันสิ้นสุดลงลง สามารถรับข้อมูลการเปลี่ยนอาชีพประเภทนกได้ที่ตึกนกพิราบสื่อสารค่ะ ” เสียงนรกจากระบบยังคงโผล่มาให้กระเทือนใจเล่นยังกะจะตอกย้ำซ้ำหนักเข้าไปอีก ว่าต้องอยู่ในร่างนี้ไปจนตายหากจะมาที่นี่ และหากไม่มา....เหยื่อที่จับไว้ก็คงถูกหมาป่าที่ชื่อแสงจันทร์คาบไปกิน

“ อ้าว? ไหนพี่แสงจันทร์ว่าเควสเปลี่ยนอาชีพมันมีไม่กี่อันเองไม่ใช่หรอครับ? ” หญ้าถามเมื่อได้ยินเสียงตอบรับที่ส่งมาให้ได้ยินกันทั่วเหมือนจะบอกแม้กระทั่งผู้กระทำให้รู้สึกสะใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“ หึ หึ หึ .....อาชีพในเกมส์นี้มันยากที่จะหยั่งถึงนะน้องหญ้า รู้เท่าที่จำเป็นก็พอนะสำหรับน้องหญ้าน่ะ.... ยังไงก็ยังมีพี่อยู่ข้างๆนี่อยู่แล้วไม่ต้องกลัวว่าจะมีอะไรที่พี่ไม่รู้โผล่มาหรอก... ” แสงจันทร์หัวเราะเย็นอย่างสะใจ

หากจะตีความในอีกแง่งคงกล่าวได้ว่า.... เจ้าตัวจะไม่มีวันบอกข้อมูลที่ไม่ทำให้ตัวเองไม่ได้รับผลประโยชน์นอกจากว่าจวนตัวจริงๆเท่านั้น!!!

แกว๊ก!!! แกว๊ก!!!!

โครวในร่างนกร้องประท้วงอย่างไม่พอใจ นกเงือกกระพือบินอย่างทุลักทุเลเพราะไม่เคยมีปีกมาก่อน ซักพักเมื่อบินได้คงที่ก็กางปีกออกกว้างเล็งองศาอย่างมีชั้นเชิง

พรึบๆ!! แกว๊กๆๆ!!!!!

“ เฮ้ย! ” แสงจันทร์หลุดเสียงร้องออกมาคำหนึ่งเมื่อนกเงือกโครวทำการโฉบบินเข้ามาจนแทบหลบไม่ทัน ปอยผมสีดำเงางามถูกจงอยปากคาบไปเล็กน้อย

“ อยากตายรึไง? ” ชายหนุ่มกดเสียงต่ำข่มขู่จนนกเงือกโครวผงะ ขนลุกซู่เมื่อเห็นสายตาฆาตกรส่งมาเตรียมจับกระชากขนแล้วโยนลงไปต้นในหม้อพร้อมเทเครื่องปรุงให้กลมกล่อม

พับๆ

“ ดี..... ” เสียงเหี้ยมดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่านกเงือกโครวกลัวจนขนแทบหลุด