ลำดับตอนที่ #18
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ทำไปได้ยังไง
อะอ๊ะ! แปลว่ายอมินยาเหรอ? ยอมไ้ไ? “ปิป่วยให้ายยัไ็ไม่ยอมิน บอแ่ว่าเป็นเอ็หายเอไ้” พี่ทำยัไ? ุนเาหยุ้น้าว้ม ป้อนทาปา! พรว!! แ่!แ่! พายุสำลัน้ำที่ำลัื่มทันที แฮ! แฮ! “พี่เล่นานผมแล้วหนึ่” อยาฟั่อไหม? ไม่เอาแล้ว! “ผมไปวิ่รอบหมู่บ้านีว่า” ไปล่ะ! ุนเาไม่พูอะไร นาราัวเียื่นึ้นมาเนื่อาแสแอ่อนๆเริ่มแยาและนี่เวลาเ้าแล้ว อ๊า!! ทำไมปวหัวั? เมื่อยัวะมั! เธอเอามือับหัว โอ๊ะโอ้ย!! “ทำไมร่าายันเหมือนรถสิบล้อทับ แถมปวหัวมาอย่านี้เนี่ย” เธอลืมาอ้าปา้า “อย่าบอนะว่า…..” เธอหันไปมอน้าๆที่หลับใหลอย่าไม่ไ้สิแล้วมือให่็ยัอเธอไว้
ภูผา! เธอร้อเสียั อะไร! อะไร! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! โอ้ย เ็บ! เ็บ! “นาราีันทำไมเนี่ย” “มีหน้ามาถาม นายทำอะไรไว้ห๊ะ! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! โอ้ย! เ็บ! เ็บ! ฮึ! เ็บเป็น้วยเหรอ? ีให้เ็บไ! “เธอะมาีแ่ันนเียวไ้ยัไ ไอุ้น็ทำ้วยัน” ห๊ะ! เธอร้อเสียั “ทำไม้อในานั้น ็เยทำมาแล้ว มัน่าันรไหน” ภูผาบ่นออมา้วยท่าทีที่ลัวโนี ว่าไนะ! “่าันรไหนนายล้าพูนะ พวนายทำันไปี่รอบเนี่ย สภาพันถึเหมือนผู้ป่วยิเียแบบนี้”
“็เยอะอยู่ไม่ไ้นับ อาะเป็นเพราะรอบนี้เ้าพร้อมัน” ภูผาเผลอพูออมาามวามริเป็นัหวะเียวันทีุ่นเาเปิประูเ้ามา นายว่าไนะ! เธอว้าหมอนใส่ภูผา ภูผาหลบทันหมอนโนหน้าุนเาเ็ม อุ้ย!! นาราใ ่อนะลับมาโรธามเิม “เธอะโมโหทำไมเธออยารู้ัน็แ่บอวามริ” ภูผายัพู่อ หยุ! หยุ! “หยุพูไ้แล้ว” ไม่อยารู้แล้วเหรอ? ทำท่าไหน? เ้าไปไ้ยัไ? ันอธิบายรายละเอียให้เธอฟัไ้เลยนะ” ภูผายัอยาแล้เธออยู่ ห๊ะ! หยุ! หยุเลย! “ภูผาถ้าันหายนะ ันะ่านาย่อนนแร ทำไปไ้ยัไ” ไม่ใ่ส่วนนั้นอันแหไปหมแล้วไหม?
“็มีบ้านะแ่ันทายาให้เธอแล้วนะ” มันใ่ไหมห๊ะ! นารามอภูผาาวาแถมว้าหมอนอี้าโนเาเ็มๆ นาราเียบเธอโมโหไม่สามารถวบุมอารม์ที่เสียใเอาไว้ไ้แล้วน้ำา่อยๆไหลออมาเธอปาน้ำาพยายามไม่ให้มันไล่ ภูผาใุนเาเอ็ใอึ้ไปไม่น้อย ภูผารีบเินเ้าไปหาเธอ “อย่าร้อเลยนะ ไม่แล้แล้ว” ันอโทษ! เาอเธอไว้าที่พยายามไม่ร้อับร้อหนัว่าเิมภูผาูใมาว่า “นาราไม่ร้อนะ ันอโทษที่แล้เธอ” ที่รั! ที่รั! “ไม่เอาไม่พูแล้ว เลยร้อไห้ไ้แล้ว ันผิเอ! ันผิเอ! ันยอมแล้ว! ันยอมแล้ว! ถ้าเธอหยุร้อันสัาะามใเธอหนึ่วัน”
เอ๊ะ! ทำไมเสียเียบไป ภูผา่อยๆยับัวเธอออห่าาเาพร้อมมอหน้าเธอ นาราแสยะยิ้มร้ายาส่ให้เา ภูผาใว่าเิม “อย่าบอนะว่าเธอ…..” นาราเอานิ้วิ๋มเอวภูผา โอ้ย! ฮ่าฮ่า! โอ้ย! นารา! ไม่เอา! ไม่เอา! มันัี้ ฮ่าฮ่า! ที่รั! ที่รั! พอแล้ว! พอแล้ว! ฮ่าฮ่า! นาราหัวเราะออมาอย่าอบใ นายยอมแพ้หรือยัไ? ยอม! ยอม! ยอมแล้ว! แน่ใ! แน่! “ยอมแล้วริๆ ันหัวเราะนปวับไปหมแล้ว” ีมาภูผา! “นายนี่น่ารัริๆ” เห้ย! เหนื่อย! ภูผาสบถออมา “อย่าลืมนะนายบอว่าะามใันหนึ่วัน” ภูผามอหน้านาราอย่าหวาลัว ิะทำอะไร? “เรื่อแบบนี้ใรเาบอัน”
“นารายัยเ้าเล่ห์” “ฮึ!็เหมาะับนี้แล้อย่านายนั้นแหละ” ุนเาะัไปับำพูอเธอ ริๆลอเวลาที่อยู่ันนาราแทบะไม่่อยเ้าใล้ิหรือแสอออะไรับเาเลย แ่ับภูผาเธอับแสอออย่าเป็นธรรมาิ ็ไ้!็ไ้! “ันยอมหวัว่าเธอะไม่เอาันไป่าทิ้เหมือนที่พูไว้นะ” ภูผาพู ลัวายว่าั้น? แน่นอน! “ถ้าันายไปลัวนแถวนี้ะร้อไห้ี้มูโป่เอา” มั่นหน้ามา! “ไมุ่ยับนายแล้วันะไปเ้าห้อน้ำ” ุนเามอทัู้่สนิทสนมันนเา็รู้สึน้อยใ นาราแอบเห็นอาารอุนเาถึเธอะไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรแ่เธอ็ไม่อยาปล่อยผ่านไป
ุนเา! นาราเรีย นาย่วยอุ้มันไปห้อน้ำหน่อยไ้ไหม? ุนเาอึ้ไป “ันเินไม่ไหวันเ็บ ันอบให้นายอุ้มัน” ุนเาเผลอยิ้มเมินหน้าแ้เิน่อนะรีบเ้าไปอุ้มเธอทันที ภูผาอมยิ้ม ่อนหยิบเ้าอี้เล็ๆมาให้เธอเหยียบไว้ ุนเาวาเธอลและพยุเธอไว้อย่าห่วใย เธอยัเ็บอยู่ไหม? ยืนไหวหรือเปล่า? นารายิ้มให้เา ไหว! “ไม่้อห่ว” ภูผาบีบยาสีฟันยืนแปรให้เธอ “เธอยิ้ม่อนะุ๊บแ้มเาหนึ่ที และหันไปุ๊บแ้มุนเาหนึ่ที” อบในะ! ทั้สอหนุ่มหูแหน้าแ้วยวามเินอาย แล้วทั้สามน็ยืนแปรฟัน้วยัน เห็นไหม? “ันยืนแบบนี้็ไม่เี้ยเท่าไรุ๊บแ้มพวนายไ้สบายเลย” ฟัำพูเธอยิ่ทำให้สอหนุ่มเินเ้าไปให่
______โปริามอน่อไป______
ผู้สนับสนุนสูงสุด
ผู้สนับสนุนคนล่าสุด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น