[ALL] 'นักสานฝัน'แห่งชุมนุมห้วงมิติ

ลำดับตอนที่ #18 : ชิงผลโอเปะ โอเปะ

- สองสัปดาห์ต่อมา -

ณ เกาะมิเนี่ยน หนึ่งในหมู่เกาะทั้งสามบนแถบทะเลนอร์ธบลูใกล้กับเรดไลน์ 

ซึ่งในเวลานี้เกาะนี้เป็นจุดที่กลุ่มโจรสลัด ไดซ์ บาเรลล์เข้ายึดและตั้งถิ่นฐานเอาไว้สำหรับการเดินทางไปทำการซื้อขายแลกเปลี่ยนผลไม้ปีศาจที่พวกเขาบังเอิญค้นพบ

ในเวลานี้ ก่อนการแลกเปลี่ยนหนึ่งสัปดาห์เรือของดอนกิโฮเต้เแฟมิลี่ก็ได้มาเทียบท่าที่เกาะแห่งนี้อย่างเปิดเผย

“เอาล่ะ โคราซอน นับจากนี้นายเป็นผู้นำ พาคนไปแย่งชิงผลปีศาจมาจากโจรสลัดกลุ่มนั้นให้ได้ ฉันฝากนายด้วย“ ทันทีที่ลงจากเรือโดฟลามิงโก้ก็ออกคำสั่งทันที

”ได้ครับนายน้อย“ เจราลไม่ปฏิเสธคำสั่งของโดฟลามิงโก้อย่างแน่นอน 

เขาหันหน้าไปมองสมาชิกกลุ่มซึ่งโดฟลามิงโก้ให้เลือกได้ตามใจ หลังจาก[สังเกต]และคิดอย่างรอบคอบถึงสถานการณ์ต่างๆที่อาจจะเกิดขึ้น 

เจราลก็เลือกคนได้ในที่สุด

”ซินญอพิงค์ เบบี้ไฟฟ์ บัฟฟาโล่.. เอาแค่นี้พอ“ เจราลคัดเลือกสมาชิกอย่างรวดเร็ว

”ฉันเหรอ?“

”โอ้ว ฉันก็ด้วยเหรอ??“

”รับทราบ!!“

ทั้งบัฟฟาโล่และซินญาพิงค์ต่างก็ประหลาดใจกับการถูกคัดเลือก ในขณะที่เบบี้ไฟฟ์นั้นแสดงความตื่นเต้นอย่างไม่ปิดบัง

”พวกเราขอเวลาครึ่งชั่วโมง แล้วเราจะกลับมาพร้อมกับผลโอเปะโอเปะ ลอว์นายรอได้เลย“ หันไปกล่าวกับโดฟลามิงโก้และไม่ลืมที่จะหันไปบอกกับลอว์ที่เริ่มอาการไม่ค่อยดีเท่าไหร่จากโรคที่เป็น

”อ..อืมมม“ ลอว์พยักหน้าอย่างอ่อนแรง

”บัฟฟาโล่ พาพวกเราบินตรงไปที่นั่นเลย“ เมื่อแยกออกมาจากกลุ่มได้นิดหน่อยเจราลก็บอกกับบัฟฟาโล่ 

ซึ่งเจ้าตัวก็พยักน้าและกระโดดขึ้นท้องฟ้าก่อนที่ผมของเขาจะหมุนกลายเป็นใบพัดและร่างเขาก็ลอยนิ่งกลางอากาศ 

เนื่องมาจากผลของพลังผลปีศาจที่โดฟลามิงโก้มอบให้อีกฝ่ายกินเข้าไป

ไม่รอช้าทั้งสามคนที่เหลือก็ขึ้นไปยืนบนหลังของอีกฝ่ายทันที

บินออกมาได้ไม่นานเสียงระเบิดก็ดังมาจากตำแหน่งที่เรือจอดอยู่ ซึ่งก็พบว่ามีเรือของทหารเรือนับสิบลำกำลังแล่นมาล้อมกรอบไว้

”ไปต่อเลย พวกนายน้อยกำลังดูแลเรือ เราต้องอย่าทำให้พวกเขาผิดหวัง!“

”ได้เลย!!“ บัฟฟาโล่ตอบรับอย่างจริงจัง

“มาฟังแผนกัน เดี๋ยวฉันกับซินญอจะข้าไปสองคนเพื่อค้นหาผลปีศาจ ส่วนเบบี้ไฟฟ์กับบัฟฟาโล่ก็ให้บินวนไปรอบๆคฤหาสน์แล้วก็ยิงทุกคนที่มองเห็นได้เลย” ระหว่างรอให้ถึงที่หมายเจราลก็รีบแจกแจงแผนและ[บทบาท]หน้าที่ของแต่ละคน

ไม่นานก็มาถึงบริเวณเหนือคฤหาสน์ 

“ไป!!” ด้วยสัญญาณ ทั้งตัวเขาเองและซินญอพิงค์ก็กระโดดลมาจากหลังของบัฟฟาโล่ทิ้งตัวลงไปบนหลังคาคฤหาสน์ 

ร่างของซินญอพิงค์จมเข้าไปในตัวอาคารทันทีที่สัมผัส ขณะที่เจราลนั้นลงจอดบนหลังคาได้อย่างปลอดภัย 

ปล่อยให้ซินญอพิงค์เริ่มดำเนินการไปก่อน ส่วนเจราลนั้นค่อยๆเดินลงมาอย่างช้าๆตามเส้นทางอย่างไม่เร่งรีบราวกับว่ากำลังเดินอยู่ในคฤหาสน์บ้านตัวเองอย่างไงอย่างงั้น

“เฮ้!! ไอ้หนู แกเป็นใค-.. อ้ากกกก~!?!!!“ โจรสลัดคนหนึ่งที่เห็นเจราลก็พยายามจะเข้ามาข่มขู่และคุมตัว 

แต่ทันทีที่เจราลมองหน้าของอีกฝ่าย อีกฝ่ายก็กรีดร้องด้วยความสยองขวัญพร้อมกับดวงตาที่เปลี่ยนเป็นสีแดงและมีเลือดไหลออกมาจากดวงตาช้าๆ

‘ที่นั่นมีคนเยอะที่สุดงั้นก็ไปที่นั่นแล้วกัน‘ ขณะที่เดินอย่างเชื่องช้าและจัดการกับโจรสลัดไปเจ็ดแปดคนด้วยความสามารถของ[ความกลัว]ที่มอบความบ้าคลั่งและเจ็บปวดให้แก่ผู้ที่โดนเข้าไป

จากนั้นเจราลก็ตรงไปยังตำแหน่งซึ่ง ’ฮาคิสังเกต’ ของเขาสัมผัสได้ 

โดยมันช่วยให้เขาระบุตำแหน่งและจำนวนคนได้อย่างแม่นยำ แล้วยิ่งเมื่อรวมมันเข้ากับความสามารถของผลความรู้สึกและพลังของผู้วิเศษเส้นทางผู้ชม 

รัศมีและความสามารถ รวมถึงขอบเขตการรับรู้ของเจราลก็พัฒนาไปไกลมากยิ่งขึ้น

‘ฮาคิสังเกต’ มันคือสิ่งที่เทรโบเป็นคนสอนให้กับเจราลเมื่อรู้ถึงความสามารถของผลปีศาจของเขา ซึ่งด้วยเหตุผลหลายๆอย่างทำให้เจราลสามารถฝึกมันจนสามารถควบคุมได้ด้วยเวลาอันรวดเร็ว 

และเวลาเพียงปีกว่าๆความสามารถของฮาคิสังเกตที่มีหลายๆอย่าง ทั้งพลังของผู้วิเศษเส้นทางผู้ชม ผลปีศาจ มารวมเข้าด้วยกันมันก็พัฒนาไปถึงจุดที่สามารถทำนายอนาคตในไม่กี่วิข้างหน้าได้แล้ว

ซึ่งคนอื่นในกลุ่มยังไม่สามารถทำได้เลยด้วยซ้ำ 

แถมความกว้างของพลังก็ขยายไปจนสามารถครอบคลุมทั้งเกาะได้อย่างง่ายดาย

ใช้เวลาการเดินอย่างไม่เร่งรีบบวกกับจัดการโจรสลัดไปได้อีกนับสิบ ไม่นานเจราลก็เดินมาถึงจุดรวมพลที่มีออร่าความแข็งแกร่งของคนด้านในนั้นเยอะที่สุดจากบรรดาโจรสลัดโดยรอบ 

ซึ่งสามารถบ่งบอกได้ถึงยศหรือตำแหน่งภายในกลุ่ม

“ไม่ได้ยืดเส้นยืดสายนานแล้วด้วยสิ” ขณะที่กล่าวเจราลก็ถีบประตูเปิดออกไปอย่างแรง

*ปังๆๆๆๆๆ*

เสียงรัวของปืนดังมาจากภายในห้อง ห่ากระสุนนับร้อยโหมกระหน่ำพุ่งตรงเข้าใส่ร่างเล็กของเจราลอย่างบ้าคลั่ง 

ทว่าด้วยปฏิกิริยาของเขาเจราลหลีกเลี่ยงกระสุนเหล่านั้นอย่างไม่ยากเย็น

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเขา[เห็น]อนาคตล่วงหน้าแล้ว

จึงเป็นไปไม่ได้ที่อีกฝ่ายจะโจมตีโดนเขาด้วยชุดกระสุนปืนเพียงไม่กี่ร้อยนัดที่มีช่องว่างให้หลบหลีกเต็มไปหมด

”พาราไลซ์ แคลป!“ อาศัยความรวดเร็วเช้าประชิดเหล่าโจรสลัดระดับสูงในกลุ่มนั้นอย่างง่ายดาย และกระแทกฝ่ามืออย่างแผ่วเบาไปที่ร่างกายของพงกเขาทีละคน 

แม้แต่คนที่อยู่ตรงกลางซึ่งควรจะเป๊นกัปตันก็ไม่เว้น

หลังจากนั้นครู่หนึ่งกระสุนก็หยุดลงโดยที่ทุกคนยังอยู่ในท่าทางเดิมไม่ได้ขยับไปไหน หรือพูดให้ถูกคือพวกเขาขยับไม่ได้ 

เพราะสิ่งที่เจราลทำลงไปนั้นคือการส่งคลื่นความรู้สึกด้านชาไปยังพวกเขาโดยตรง ดังนั้นตอนนี้สมองของพวกเขาจึงคิดว่าร่างกายตัวเองกำลังชา

ทำให้ตอนนี้พวกเขาขยับกันไม่ได้

ภายใต้ดวงตาที่หวาดกลัวของแต่ละคน เจราลหยิบดาบของหนึ่งในนั้นและฟันใส่พวกเขาทีละคนอย่างช้าๆด้วยความเลือดเย็น 

กระทั่งเจราลฆ่าได้หมดทุกคนจนร่างของเขาแทบจะอาบไปด้วยเลือดของพวกมันแล้วในตอนนี้

ด้วยเลือดที่อาบไปทั่วร่างเจราลทิ้งดาบในมือแล้วเดินไปหยิบกล่องสมบัติขนาดเล็กที่ตั้งอยู่ขึ้นมาเปิดดูก่อนจะปิดลง 

แล้วหันหลังเพื่อที่จะกลับออกไปจากที่แห่งนี้เพราะตอนนี้เขาได้สิ่งที่ต้องการแล้ว

เมื่อหันกลับก็เจอกับซินญอพิงค์กำลังยืนเหยียบหัวที่แบะเละคาเท้าของกัปตันโจรสลัดกลุ่ม ไดซ์ บาเรลล์อยู่

“คุณมาช้านะซินญอ”

TBC~>>>

.............

จบแบบง่ายๆชิก~ ไม่มีอะไรมาก