ลำดับตอนที่ #18
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : คืนมรณะ
มลบีนอลเหนือ ัหวัรีอฟ เมือบีแลน์ แนวหลัอสราม สถานีรถไฟั่วราวแห่ัรวรริโราเทีย
ทาโราเทียที่มีวามพยายามที่ะยึพื้นที่โล่แ้ทาะวันออเียใ้ืน หรือ็ือเปิบัิาร B อฝ่ายพันธมิร ทาอบัาารภาสนามอฝ่ายโราเทียไ้มีารประุมและัสินใที่ะใ้อาวุธมหาประลัยอย่า เรฮาร์ว ผีิบไร้ีวิที่สามารถละลายทั้อทัพไ้ภายในืนเียว าเอสารที่มีอยู่ภายในานวิัยและานทหารทั่วัรวรริโราเทีย พวมันะ้อไ้รับารวบุมานัเวทย์ั้นสู เพื่อให้พวมันสามารถทำารรบแบบรูปบวนทำารรบไ้และไม่สร้าวามเสียหายแ่ฝ่ายน พวมันะสบ นิ่ และไม่ทำอะไรนอเหนือำสั่อผู้วบุม แ่หามันไร้ารวบุม นั่นือหายนะ เพราะพวมันะลั่ และวิ่ว่อนไปทั่ว พวมันหนึ่ัวสามารถสัหารทหารไ้ 1 หมู่ ( ประมา 12 นาย) และสามารถสัหารอัศวินเราะไอน้ำไ้ 3 นาย พวมันทั้ระหาย บ้าลั่ และไร้สิ พวมันมัะออล่าันเป็นลุ่ม และมันรวเร็ว
ในะนี้ ทาหน่วยีวภาพอทาโราเทียำนวนหนึ่ ำลัเรียมารสำหรับารปล่อยพวผีิบออมาาู้รถไฟที่ลำเลียมา ามรายานในเอสาร 1 ู้อัพวมันมามาถึ 300 ัว ละๆ ัน และมีมาถึ 20 ู้ หรือราว 6,000 ัว
“พวมันพร้อมหรือยั?”
บรูนูฟที่ไ้เินทาาแนวหน้าพร้อมับะอเา ไ้ถามเ้าหน้าที่หน่วยีวภาพ
“เรียมารถึั้นอนสุท้ายแล้วรับ ท่านผู้บัาาร”
เ้าหน้าที่หน่วยีวภาพอบ
“ี นี่ือบทลโทษอพวที่่อ้านัรวรริและอ์ัรพรรินีผู้สูศัิ์”
บรูนูฟพู ไม่นาน นัเวทย์ั้นสู็ร่ายาถาวบุม ทำให้พวผีิบที่ำลัะเียะายพยายามออาู้รถไฟอย่าทุ์ทรมานสบล และเ้าหน้าที่ีวภาพที่ประำประูู้รถไฟ็เปิออ เหล่าผีิบนับพัน็ทยอยเินออมา
ทาายภาพ พวมันนั้นูผอมแห้ หนัหุ้มระู ใบหน้าเหลือแ่เนื้อิระู วาแ่ำ มีเลือและหนอใหลออมาทั่วทั้ัว สวมุนัโทษที่เป็นุสีำแบบารุ่ริ่ มี้อนเนื้อเรือแสสีแอยูุ่ที่่าันทั่วร่าาย ในอนนี้พวมันนั้นสบนิ่ และำลัเินรไปยัเปิบัิาร B เพื่อโมีในืนนี้
“ฮ่าฮ่าฮ่า!! นี่ือพลัแห่ัรวรริ!! พลัแห่โราเทีย!!! ฮ่าฮ่าฮ่า!!!”
บรูนูฟหัวเราะออมาอย่าบ้าลั่ แสถึวามลั่ในัวเา ผู้นโยรอบ่าไม่พูอะไร แ่พาัน่อไปยัเส้นทาที่พวผีิบำลัเินทัพันไป โยมีนัเวทย์ั้นสูอยร่ายเวทย์ำับ และพวเายัรู้ีว่า ยัมีอีำนวนมาที่พร้อมสำหรับารบยี้ผู้่อ้าน
ทันในั้น ลอร์อาร์ยอ พร้อมเหล่าผู้รวารหลว็เินทามาถึามำเรียอบรูนูฟ
“นี่!! เ้าี้่า!! เ้ามีอะไรับั้นั้นรึ ทำไมถึ้อารพบัวั้น!!”
ลอร์อาร์ยอถาม้วยถ้อยำที่ไม่ี
“อ่อ พอีระผม้อารให้ท่านไ้รับมารแสสุพิเศษในืนนี้หน่ะอรับ”
บรูนูฟอบ้วยวามนอบน้อม
“ารแสสุพิเศษั้นรึ??”
ลอร์อาร์ยอถาม
“ใ่อรับ”
บรูนูฟอบ
“ี ั้นพาั้นไปเี๋ยวนี้ อย่าั้า ้าไม่อบวามั้า”
ลอร์อาร์ยออบรับอย่าเย่อหยิ่ ทำเอาบรูนูฟและเหล่านายพลแถวนั้นหมำะพู เนื่อารู้ีว่าลอร์อาร์ยอมีนิสัยที่แย่นาไหน แ่็ทำอะไรไม่ไ้
ในะเียวัน พวริาที่อนนี้รวมันไ้ 10 นาย และเมย์เยอร์ที่บาเ็บที่พัอยู่แถวร้าน้าแห่หนึ่ไม่ไลาสถานีรถไฟั่วราว พวเาำลัฟัเมย์เยอร์เล่าถึีวิอนให้พวริาฟั เพราะอนนี้พวเาเริ่มไว้วาใันแล้ว
“อนผมอายุไ้ 18 ผม็ถูเ์ทหาร ผมเป็นลูาวนาธรรมา เรียน็พอไปไ้ เลยไ้มาเป็นพลทหารวิทยุเวทย์นี่แหละรับ”
เมย์เยอร์เล่า
“แ่พอผมไ้เ้าประำารไ้เพีย 2 เือน ทาาร็เรียระมพลอทหารภาใ้ทั้หม ึ่ผม็ไม่รอถูบบรุเ้ามา้วย มัน็ือสรามรั้นี้แหละรับ ที่ผมไ้มาเลย รั้แร”
เมย์เยอร์เล่า่อ
“แล้วเอ็ลัวมั้ย?”
ริาถาม
“ลัวรับ ผมพึ่ 18 เอนะ ริๆ ถ้าผมั้ใเรียนว่านี้ มีเินมาว่านี้ ผม็ะเรียนในโรเรียนระับ 3 และศึษาเวทย์มน์หน่ะรับ ฮ่าฮ่าฮ่า แ่ผมมาไ้แ่นี้แหละ”
เมย์เยอร์อบพร้อมหัวเราะแห้ๆ
“แล้วเอ็มีนรัมั้ยวะ??”
ทหารนหนึ่อริาถาม
“มีรับ เธอื่อเอ็มม่า พวเราสัาันไว้ว่าหลัผมปลประำาร เราะแ่านัน และใ้ีวิสบๆ ที่บ้านหน่ะรับ”
เมย์เยอร์อบพร้อมหน้าแ สร้าวามบันให้ับพวเาเป็นอย่ามาถึวามเินอเมย์เยอร์
“เอ่อ อถามมีสาระหน่อยนะ”
ริาพูึ้น
“วามแ็แร่อพวเอ็มันมานาไหนเียววะ??”
ริาถาม
“ถ้าผมบอพวพี่ไป ผมะปลอภัยใ่มั้ย??”
เมย์เยอร์ถาม
“แน่นอน อสาบาน้วยเียิอทหารนายหนึ่เลยหล่ะ”
ริาพู
“ทีนี้เอ็ะอบไ้รึยั?”
ริาถาม
“รับ”
เมย์เยอร์อบและไ้เริ่มเล่า
“ผมะแบ่เป็น 3 หมว ือ หมวทัพบ ทัพเรือ และทัพอาาศรับ โยทัพบมีทหารประำารประมา 1,000,000 นาย มีอาวุธที่ทันสมัยที่สุในทวีป และารสนับสนุนาทาัรวรริศัิ์สิทธิ์ ส่วนให่เป็นอาวุธเรื่อัรไอน้ำ นี่ือส่วนที่ผมรู้นะรับ บาส่วนเา็ปิเป็นวามลับ”
เมย์เยอร์เล่า
“อ่า ว่ามา่อเลย”
ริาพู
“้านทัพเรือ มีทหารประำารว่า 300,000 นาย มีหน่วยนาวิโยธินที่ผ่านารฝึมาประมา 2,000 นาย และเรือรบั้นยอ ส่วนทัพอาาศ นี่ือส่วนที่เรามีวามแ็แร่ มีทหารประำารว่า 200,000 นาย และมีอาาศยานไอน้ำเป็นำนวนมา ทั้บอลลูนรวาร เรือเหอะ และ็เรือเหอะบรรทุ อีทั้ยัมีหน่วยีวภาพที่พึ่มีารเพิ่มเ้ามา ที่พวเามีหน้าที่วิัยอาวุธีวภาพให้ับัรวรริ และยัมีารวิัยเวทย์มน์อี้วยรับ”
เมย์เยอร์เล่า ทำให้พวริาพอประเมิพวโราเทียไ้ และบรรทึเพื่อรายานเบื่อบน่อไป
มลบีนอลเหนือ ัหวัรีอฟ เมือบีแลน์ แนวหน้าอสราม เพื้นที่ปิบัิาร B
ใน่ำืนที่เียบสบาารพัรบ อพลทหารราบผสมที่ 2 ็ำลัพัผ่อนันในแนวสนามเพลาะที่พวโราเทียุไว้ พวเา็ำลัพัผ่อน บ้า็หลับ บ้า็ับลุ่มุยัน เล่นารพนันันบ้า โยพวเาไม่มีารแบ่แยเื้อาิันามหลันิยมทหารที่ทาโพิส์ไ้สอน พวบราว์าร์นัุ่ยับพวสเนท์ ทหารยานเราะาวบูนู โพิส์ และาวเอลฟ์าสเนท์่วยัน่อมบำรุยานเราะที่พวเาฝาีวิไว้ พวทหารหมาป่าาสเนท์และทหารบราว์าร์ที่เยหห้ำหั่นันมา่อน็เฝ่าเวร้วยันโยไม่ทะเลาะัน มันเป็นภาพที่หน้ายินี แ่ภัยร้ายำลัอย่ารายเ้ามาหาพวเา มันะเป็นืนที่พวเาไม่มีวันลืม
ผ่านไปไม่ี่นาที เสียฝีเท้าำนวนมาำลัเินมาทาพวเา ทหารในสนามเพลาะบานเห็นวาแ่ำาายป่าที่ห่าออไป มันมีำนวนวาสีแำนวนมา พวเาเริ่มั้รับ พลรถยานเราะเ้าประำาร ปืนลปืนให่เริ่มบรรุระสุน และพวเา็ไ้ยินเสียำราม
อ้า~~~~~ อ้า~~~~~ อ้า~~~~~ อ้า~~~~~
เสียำรามำนวนมหาศาลร้อระมมาาป่า ทำให้ทหารในสนามเพลาะ่าเริ่มเสียวั นายทหารที่ประำาร้อเรียวัลับมา
“อย่าไปลัวับแ่เสียู่สิทหาร!!! พวเรา้อรัษาำลัใไว้!! ถ้าทำไ้็ไม่มีอะไระทำเราไ้แล้ว!!!”
นายทหารยศร้อยเอะโน แ่ทันในั้น พวมัน็วิ่ออมาาป่าอย่าบ้าลั่ พราร้อำรามออมาอย่าโหยหวน พวทหารในสนามเพลาะพยายามยิใส่ ยิเรื่อยิลูระเบิใส่ แ่พวมันแ่ล้ม และ็ลุึ้นใหม่เหมือนไม่มีอะไรเิึ้น บาัวัวารึ่ มัน็ยัพยายามะเียะายมาอย่าหน้าสยสยอ สร้าวามื่นระหนให้พวเาเป็นอย่ามา เมื่อมีารยิพลุไฟึ้นบนฟ้า แสสว่าทำให้พวเารู้ว่า พวมันมีเยอะมา
“ไม่นะๆ! ้าะมาายที่นี่ั้นหรือ!?!”
ทหารบราว์าร์นายหนึ่ลไปนั่อเ่าัวสั่นและพึมพำับนเอ นนายทหารที่ำลัออำสั่วิ่ผ่านมาเห็น
“เห้ย!! ทหาร!! ลุึ้น!! อย่าพึ่ลัว!! ถ้านายไม่ทำอะไร!! นาย็ายอยู่ี!! ยิพวมัน!! ยิพวมันนน!!!”
นายทหารพู
สถานะาร์เริ่มไม่สู้ี พวมันวิ่เ้ามาใล้เรื่อยๆ แ่ยัีที่พวมันิรั่วลวหนามไม่สามารถวิ่มาไ้เ็มที่ มัวแ่ิ ทา้านพวบรูนูฟ ะอเา และพวอลอร์อาร์ยอำลัูแสสุพิเศษาเรือเหาะั้นยอที่พราัวับวามมื
“ว้าว~~~ เป็นภาพที่หน้ามนั”
ลอร์อาร์ยอล่าวึ้น
“อรับ นี่เป็นผลานาอทัพอเรา ที่ไ้ิ้นสุยออาวุธที่ยา่อารรับมืออรับ”
บรูนูฟอบอย่าภาภูมิใ
“ฮุฮุฮุ เ้าเอ็มีหัวิเหมือนันนะ นึว่าะมีแ่สมอล้ามเนื้อที่สัแ่ะทำใ้ำลัอย่าเียว ฮุฮุฮุ”
ลอร์อาร์ยอพู้วยำูถู
“…อรับ”
บรูนูฟ้อรับำ้วยวามนอบน้อม เพราะแม้ลอร์อาร์ยอะมียศเพียแ่ลอร์ แ่็เป็นถึเื้อพระวศ์ (สาเหุที่ลอร์อาร์ยอที่เป็นถึเื้อพระวศ์ถึถูลยศมาเป็นเพียลอร์ ะมีมาในภายหลันะรับ)
“นี่ แม็นัส เ้ามีวามเห็นอย่าไรบ้ารึ??”
ลอร์อาร์ยอถาม
“ระผมไม่มีวามเห็นอันใอรับ”
แม็นัสอบ านั้น พวเา็พาันูนรบนินอเหล่าอทัพพันธมิรที่้อเอาีวิรอาฝูผีิบัน่อไป
เปิบัิาร B อนนี้ พวผีิบเริ่มฝ่าแนวรั่วลวหนามมาไ้ และพวมันเริ่มที่ะระโนลมายัแนวสนามเพลาะ พวเาที่พยายามสู้สุีวิเพื่อเอาัวรอ ็ถูพวมัน้อนนมุม และวามสยอ็ไ้เริ่ม้นึ้น
พวทหารที่หนีออาแนวสนามเพลาะไม่ทันถูพวมันล้อมเอาไว้ พวมันระโเ้าหาทหารนายหนึ่และรุมัินเาทั้เป็น เสียอันโหยหวนอทหารนายนั้นสร้าวามื่นระหนให้ับเพื่อนทหารนอื่นๆ เป็นอย่ามา เรื่อใน่าถูพวมันรุมัินอย่าเอร็อร่อย แ่ลับสร้าภาพอันหน้าสยสยอรหน้าให้ับพวทหารพันธมิรที่หนีไม่ทัน
“พ….พวเรา้อายในสภาพนั้นริเหรอ!??!”
ทหารนหนึ่ถาม้วยวามลัว
“เราะไม่ายอย่านั้นหรอ!!!”
ทหารอีนหนึ่พู้วยวามแ้น ่อนที่ะหยิบพลั่วสนามึ้นและวิ่ใส่ แ่็หน้าเศร้าที่เา็ลายไปเป็นอาหารให้พวมันอีน สร้าวามสิ้นหวัให้ับทหารที่เหลือเป็นอันมา
ในืนนั้น อพลทหารราบผสมที่ 2 ที่มีทหารทั้หม 13,000 นาย และยานเราะอี 100 ัน ในอนนี้มีทหารที่รอีวิออมาไ้เพีย 4,000 นาย ในสภาพเสียวัั้นสุ และยานเราะที่สามารถออมาาที่นั่นไ้เพีย 13 ัน ที่เหลือานี้ไม่ทราบะารรม นระทั่รุ่เ้ามาถึ ฝ่ายโราเทียไ้ทำารถอนำลัผีิบออาเพื้นที่ปิบัิาร B ทั้หม แทนที่้วยทหารราบโราเทียำนวนมาที่สามารถยึเืนมาไ้
ภาพที่เหล่าทหารโราเทียไ้พบเห็นนั้น เป็นภาพที่สยสยอถึ้นบึ้อหัวใ ือ สภาพศพนับพันอทหารฝ่ายพันธมิรที่อยุ่ในสภาพทีีู่ไม่ไ้ เละเทะ และหน้าลัวอย่ามา ลิ่นาวเลือฝุ้ไปทั่วพื้นที่ และไลไปหลายิโลเมร ทหารโราเทียที่นั่นำเป็น้อเอาหน้าาันแ๊มาใส่เพื่อป้อันลิ่นที่รุนแร
“นี่หน่ะหรือ พลัแห่อาวุธทำลายล้าที่พวนายทหารอบพูัน???”
ทหารราบโราเทีย A พูึ้น
“ั้น เมื่อืนเป็นั่นรบนินอพวเาเหล่านี้”
ทหารราบโราเทีย B พู
“เรา้อเหนื่อยมาเ็บศพอีแล้วแหละ”
ทหารราบโราเทีย C พู านั้นในวันทั้วันนั้น ็ไม่มีารรุาทาอทัพพันธมิรเลย เพื่อฟื้นฟูำลัใอพวที่รอมาไ้ แ่ยัมีารโมีทาอาาศอยู่ เนื่อาพวเาไ้เปรียบทา้านอาวุธ
มลบีนอลเหนือ ัหวัรีอฟ เมือบีแลน์ แนวหน้าอสราม อบัาารภาสนามแห่อทัพพันธมิร
เมื่อ่าวารเสียเปิบัาร B ให้แ่พวโราเทียมาถึหูเหล่าบัาารออทัพพันธมิร สร้าวามใปนแ้นให้แ่พวเาเป็นอย่ามา เพราะารระทำเมื่อืนมันือารใ้อาวุธีวภาพที่ร้ายแร และิว่าพวโราเทียมันบ้ามาที่ล้าใ้อะไรแบบนี้ในารทำสราม
“พวมันิอะไรอพวมันอยู่ ถึล้าที่ะใ้อาวุธที่ร้ายแรนานี้!!!”
พลเอมานูเอล ผู้บัาารอทัพพันธมิรสบถึ้น้วยวามโรธ
“ั้นเราอบโ้้วยอาวุธีวภาพเหมือนันเลยีมั้ยรับ มันทำมา เราทำลับ”
นายทหารเสนาธิาร A ถาม
“ะบ้ารึไัน!! อาวุธีวภาพมันืออาวุธที่นบ้าใ้ันโว้ย! เิมันผิพลาึ้นมามัน็โนพวเียวันพัยับเยินหมสิ!!”
พลเอมานูเอลพูแย้
“ั้นถ้าเราใ้หน่วยู่โมพิเศษทำารโมีและยึเ B ืนอย่าับพลัน พร้อมให้หน่วยเฮลิอปเอร์สนับสนุนทำารสนับสนุน หน้าะสามารถยึเ B ืนมาไ้และสามารถป้อันารโมีาพวผีิบไ้นะรับท่านผู้บัาาร”
นายทหารเสนาธิาร B เสนอ
“ถ้าอย่านั้นเรา้อประสานับหน่วยปิบัิารพิเศษที่แทรึมอยู่แนวหลั้าศึให้หา้อมูล และทำารรายานมา และสั่ให้พวเาปั่นป่วนแนวหลัให้หนัึ้น ะเป็นารี”
พลเอมานูเอลเสนอ้วย
“พวท่านเห็น้วยหรือไม่??”
พลเอมานูเอลถามเหล่านายพลอาิพันธมิร
“พวเราไม่ิอะไร อแ่นะ็พอแล้ว”
นายพลาบราว์าร์อบ
หลัานั้น พวเา็ำเนินามแผนทันที โยมีารประสานอทัพอาาศให้ส่เรื่อบินทิ้ระเบิหนัอย่า B-52 ำนวน 10 ลำทำารทิ้ระเบิใส่ัวเมือ และเรื่อบิน F-86 ำนวนหนึ่ทำารสนับสนุนารรุภาพื้น ทำให้ในืนวัน่อมา พวโราเทียที่พัผ่อนอยู่ ็ถูโมีอย่าับพลัน และแนวรับ็แ พวพันธมิรสามารถยึเ B ืนมาไ้สำเร็ภายในเวลา 2 ั่วโม ในัวเมือเอ็ยับเยินไม่แพ้ัน เรื่อบินทิ้ระเบิหนัทำารทิ้ระเบิปูหรมใส่ ศูนย์บัาาร่าๆ ภายในเมือพัเละเทะ ทหารล้มายเป็นอันมา อาวุธและเรื่อัรสรามอพวโราเทียที่เหลืออยู่็แทบะไม่เหลือแล้ว ทำให้อนนี้พวโราเทียที่สิ้นหวัสุี เิารทะเลาะันเอึ้นในหมู่ระับสู
“ท่านฟั้าสิ!! เราแพ้แล้ว!! พวพันธมิรมันเหนือว่าเรา!! ถึเราใ้อาวุธีวภาพ สุท้ายพวมัน็ะรูุ้อ่อนอมันอยู่ี!!”
บรูนูฟำลัทะเลาะับลอร์อาร์ยออย่าุเือ
“นี่แำลัูหมิ่นพระราอำนาอเส็แม่ั้นรึ!?”
ลอร์อาร์ยอถาม้วยวามโมโห
“แล้วมันทำไม!? ิว่าอนนี้มันสำัรึไับำว่าเียิยศหน่ะห้ะ!!! อนนี้เราวระถอนทัพไ้แล้ว และปล่อยให้ไอ้พวผีิบมันยึเมือ มันะเป็นประโยน์ับเรามาว่าารสู้นไม่เหลืออะไรเลย!! อย่าน้อยถ้าพวผีิบมันยึเมือไว้และเราถอนทัพ ไอ้พวพันธมิร็ะล่า้าในารรุเ้ามา!!! ท่านิหน่อยสิ!! ิหน่อยย!!!!”
หลัสิ้นำพูอบรูนูฟ แม็นัส็นำาบศัิ์สิทธิ์เสียบเ้าลาออบรูนูฟทันทีามำสั่อลอร์อาร์ยอ สร้าวามะลึให้ับพวนายพลเป็นอย่ามา
“นี่ือบทลโทษอผู้ที่หมิ่นเีนิยศแห่ัรวรริโราเทียและพระราอำนาอเส็แม่!!”
ลอร์อาร์ยอพูพลาี้นิ้วไปยัเหล่านายพล ที่อนนี้ำลัยืนอึ้ับภาพรหน้า
“ประหารพวี้ลาพวนี้เสีย”
สิ้นเสีย หน่วยผู้รวารหลว็ระมยิใส่พวนายพลทุนนหม
“แม็นัส ถ่ายทอำสั่อั้นแ่เหล่าทหารั้น่ำทุนว่า ให้สู้นัวาย ห้ามถอยแม้แ่้าวเียว ใรฝ่าฝืนถือเป็นบ”
ลอร์อาร์ยอสั่าร
“อรับ”
แม็นัสรับำสั่และปิบัิทันที หลัานั้นพวเา็ึ้นเรือเหาะที่อรออยู่ที่สนามบินภายในัวเมือและลับไปยััรวรริ โยที่นัเวทย์ั้นสูที่วบุมผีิบันลับมา้วยามำสั่อลอร์อาร์ยอ ทำให้พวผีิบไร้ารวบุมและระายไปทั่วเมือ และเหล่าทหารโราเทียที่้อรัษาที่มั่นพร้อมับ้อเอาีวิรอาเหล่าผีิบไร้ารวบุมเหล่านี้ มันลายเป็นเรื่อที่แสนวุ่นวายอพวโราเทียที่้อรับมือับทั้อทัพพันธมิรที่แ็แร่ว่า และพวผีิบที่พร้อมะัินพวเาให้ายทั้เป็น
และในเวลานี้ พวริาทุน็รวมัวันรบแล้ว และไ้รับำสั่าพลวิทยุประำหน่วยให้หา้อมูลเี่ยวับพวผีิบให้มาที่สุ และเมย์เยอร์ที่ิสอยห้อยามมา้วยในานะเลยที่ไม่เหมือนเลย
็บแล้วนะรับสำหรับอนนี้ หามีอะไรอยาเพิ่มเิมหรือแ้ไ ็สามารถอมเมนท์มาไ้นะรับ และ็ฝาทุน่วยันิามนิยายและผู้เียน้วยนะรับ ใ้วย็ะีมาเลย อบุรับบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น