คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : สิ้นสุดการนองเลือด
นายพลมี๊ไ้ปะทะับนายพลลีหลายรั้ในเวอร์ิเนียแ่ไม่รู้ผลแพ้นะเ็าสัทีนหมปี1863
ในที่สุุลินอล์นึัสินใเรียนายพลแรน์มาุมอทัพภาะวันออ ส่วนอทัพะวันให้นายพลเอร์แมนบัาารแทน
นายพลแรน์สั่ารให้ทำารโมีฝ่ายสมาพันธ์าทุทิศทา
นายพลแบ์ะโมีานิวออร์ลีนเ้าสู่รัอะลาบามา นายพลเอร์แมนบุเมือแอแลนา (Atlanta) เมือหลวอรัอร์เียที่เป็นลัเสบียและุมทารถไฟ ส่วนนายพลแรน์ะนำทัพให่บุริมอน์อีรั้หนึ่
มีารเปรียบเทียบันภายหลัระหว่านายพลลียอุนพลอฝ่ายใ้ับนายพลแรน์อฝ่ายเหนือว่าใรเป็นผู้บัาารที่ีว่าัน
้อยอมรับว่าผลารปะทะอทั้สอนในยุทธาร่าๆ ส่วนให่เป็นนายพลลีที่นะ แ่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลทิศทาอสรามไ้ ส่วนนายพลแรน์แม้เาะไม่นะในยุทธารแ่ลยุทธ์อเานะสราม
นายพลลีะนะในยุทธาร แ่นายพลแรน์นะสราม
้านู่หูอนายพลแรน์อย่านายพลเอร์แมน็บุถล่มอทัพฝ่ายใ้อย่าหนันถึเมือแอแลนาแ่้อหยุารรุืบที่นอำแพและทำไ้แ่ล้อมเมือแอแลนาไว้
้านนายพลแรน์็ทำารปะทะับนายพลลีลอ่วเือนพฤษภามถึมิถุนายนในวามพยายามรุืบสู่เมือริมอน์
วามเสียหายอทั้สอฝ่ายรวมันเิน80,000นาย โยเป็นฝ่ายเหนือที่สูเสียหนัว่ามาในารรุืบสู่เมือริมอน์
“แ่สอเือนฝ่ายเราสูเสียทหารไปเิน50,000นายแล้วนะรับ”
รายานวามสูเสียออทัพแพร่ระายไปทั่วสหรัฯ นายพลแรน์ถูั้ายาในหนัสือพิมพ์ว่า Butcher หรือนายเนื้อ เพราะารนำทัพอเาสร้าวามเสียหายให้ับฝ่ายเหนืออย่ามหาศาล
แม้ะสูเสียมาว่าแ่นายพลแรน์ยัเินหน้าสู่ริมอน์่อไป เพราะนายพลแรน์รู้ีว่านายพลลีไม่สามารถเยวามเสียหายอเาไ้ ะที่เายัสามารถเรียำลัเสริมมาไ้อี
ในที่สุนายพลลี็ล่าถอยมาถึานเมือริมอน์ึ่ถ้าฝ่ายเหนือล้อมเมือริมอน์ไ้วามพ่ายแพ้อฝ่ายสมาพันธ์็ึ้นอยู่ับเวลาแล้ว
นายพลแรน์ัสินใไม่ล้อมเมือริมอน์ แ่มุ่หน้าลใ้ไปีเมือปีเอร์สเบิร์ทีุ่มเส้นทารถไฟเ้าสู่เมือริมอน์เพื่อัารส่เสบียไปยัเมือหลว
แ่นายพลลี็สัไว้ทันทำให้อนนี้แนวรบทั้ะวันออและะวันอยู่ใน่วารล้อมเมือทั้สอ้าน
สรามล้อมเมือลายเป็นสัาว่าสรามะยืเยื้อออไปอี
ในปลายปี1864 ะมีารเลือั้ประธานาธิบีอีรั้และวาระอประธานาธิบีลินอล์นำลัะสิ้นสุ
แ่สถานาร์รบยัไม่รู้ว่าะบลเมื่อไหร่ ทำให้ะแนนวามนิยมอุลินอล์นำลัโอนเอียอยู่ มีโอาสสูมาที่พรรรีพับบลิันอลินอล์นะแพ้ในารเลือั้รั้นี้อยู่
นายพลลีส่อทัพบุเ้ามานถึานเมือรุวอิันี.ี. แ่อำลัพิทัษ์เมือหลวสามารถับไล่อทัพฝ่ายใ้ไปไ้
้านพรรเโมแรู่แ่อพรรรีพับบลิันัสินใส่นายพลแมลีแลนลสมัรประธานาธิบี ส่วนรีพับบลิันยัเลือุลินอล์นเป็นัวแทนอยู่
“ูเหมือนเสียสนับสนุนอุะไม่่อยีนะรับ”
“ะอย่านั้นอนนี้้อหวัให้อทัพเราสามารถีเมือแอแลนาับริมอน์ให้ไ้่อนะมีารเลือั้่วปลายปี”
อนนี้สิ่ที่ทำไ้ือภาวนาให้นายพลเอร์แมนับนายพลแรน์สามารถีเมืออฝ่ายใ้ไ้เร็วที่สุ
ไม่อย่านั้นแรสนับสนุนสรามอาะลลและเิารเปลี่ยนแปลั้วอำนาทาารเมือถ้าพรรรีพับลิันูไม่สามารถะบสรามอันยาวนานนี้ไ้
ราม ปี1864 หลัาที่นายพลเอร์แมนปิล้อมเมือแอแลนาเป็นเวลาเือนว่าในที่สุ็เิผล
ฝ่ายใ้ไม่สามารถฝ่าวล้อมและถูัาาเส้นทาเสบีย สุท้ายอทัพฝ่ายใ้ัสินใทิ้เมือแอแลนา
“ุลินอล์น่าวีรับ นายพลเอร์แมนส่่าวมาว่ายึเมือแอแลนาไ้แล้ว”
“เป็น่าวีริๆ”
ในที่สุ็มาถึารเลือั้ประธานาธิบีสหรัอเมริาปี .ศ.1864
ึ่บล้วยัยนะเ็าออับราฮัม ลินอล์น้วยะแนนเสีย 91.63% ุลินอล์นไ้เป็นประธานาธิบี่อเป็นสมัยที่สอ
านั้นรัสภาสหรัอเมริาไ้ละแนนเสียให้ระบบทาสถูยเลิโยสมบูร์เป็นมาราในรัธรรมนูอสหรัอเมริา สร้าวามีใให้แ่พลเมือผิวำที่มาร่วมฟัผลารประุมสภานี้อย่ามา
“นี่เป็นุเริ่ม้นอารสร้าประเทศใหม่”
แม้ว่าะเสียเมือแอแลนาไปแล้วแ่รับาลสมาพันธ์็ยัไม่มีทีท่าะยอมแพ้สราม
นายพลเอร์แมนที่ประำารที่แอแลนาัสินใใ้ลยุทธ์ใหม่เพื่อำราบฝ่ายใ้และบสราม
เานำทหารออาแอแลนาแล้วเริ่มารทำลายล้าระบบเศรษิ โรสร้าพื้นาน ทารถไฟและระบบสื่อสารอฝ่ายใ้ถูเผาทำลายนพินาศไปลอทา
ฤหาสน์และฟาร์มถูปล้นและเผา ทาสผิวำถูปลปล่อย เส้นทารถไฟถูรื้อถอนทำลาย สายโทรเลถูัา สัว์เลี้ยถู่า ทุอย่าในเส้นทาเินทัพอนายพลเอร์แมนถูเผาทำลายนวอวายนถึายฝั่แอแลนิ
แม้ะูโหร้ายแ่เอร์แมนเลือะทำแบบนี้ีว่าเสียทหารในารรบ นี่ือารบั่นทอนำลัฝ่ายใ้าราานที่ไม่มั่นอยู่แล้วเป็นทุนเิม
ว่าันว่าวามเสียหายอารเผาทำลายอนายพลเอร์แมนีมูล่าในปัุบันไ้ประมา 1,400ล้านอลลาร์สหรัหรือไม่่ำว่า40,000ล้านบาท ึ่หลัสรามเศรษิอฝ่ายใ้อยู่ในสภาพพินาศย่อยยับาฝีมืออนายพลเอร์แมน
เมษายน ปี1865หลัาล้อมเมือปีเอร์สเบิร์มาหลายเือน ในที่สุ นายพลแรน์็ีฝ่าแนวป้อันอนายพลลีไ้ในที่สุ
นายพลลีัสินใทิ้เมือหลวแล้วถอยลใ้เพื่อไปสมทบับอทัพอนายพลอห์นสันที่ำลัพยายามหยุยั้ารเผาทำลายอนายพลเอร์แมน
เมือริมอน์ถูละทิ้รับาลสมาพันธ์อพยพออาเมือหลว ่อนะไปทหารฝ่ายใ้ทำารเผาสิ่่อสร้าและอาารทาารทหารทิ้ แ่ไฟลับลุลามไปทั่วทหารฝ่ายเหนือที่เพิ่มาถึึ้อรีบทำารับไฟในเมือแทน
ไม่ี่วัน่อมาผมับุลินอล์น็มายัเมือริมอน์ที่ลายเป็นเถ้าถ่านาเปลวเพลิ
บรราอีทาสในเมือ่ามาเพื่อุเ่าอบุแุ่ลินอล์นที่่วยปลปล่อยพวเา
“ลุึ้นเถิทุท่านมีแ่พระเ้าเท่านั้นที่วรไ้รับารเารพบูาเ่นนี้”
หลัานายพลลีล่าถอยไปหวัะไปรวบรวมทหารสู้่อ
นายพลแรน์ไ้ไล่ามอทัพอลีไปิๆ ุลินอล์นสั่ให้ผมามทัพอนายพลแรน์ไป้วย
“ทหารทุนเร่ฝีเท้าเราะปล่อยให้ลีหนีไปอีไม่ไ้”
ทหารฝ่ายเหนือไล่ี้ทหารฝ่ายใ้ที่ำลัเหนื่อยล้าอย่าหนัและาแลนเสบียนไปถึเมืออโพเมทิ
ในที่สุนายพลแรน์็ไล่ามทัน
นายพลลีรู้ีว่าทหารอเาบอบ้ำเินะสู้หรือหนี่ออีแล้ว
นายพลลีัสินใในแบบแม่ทัพที่ีเายอมละทิ้ศัิ์ศรีและเียริยศอเาเพื่อรัษาีวิอผู้ใ้บัับบัา
“ท่านนายพลแรน์ นายพลลีมาอเ้าพบรับ”
“นายพลลีั้นเหรอ”
“ใ่รับ”
“เิท่านนายพลลีเ้ามา”
วันที่9 เมษายน .ศ.1865 บ้านอโพแมทอ์ (Appomattox Court House) ในห้อรับแเหล่านายพลาทั้สอฝ่ายทำารเราัน
“เป็นเียริที่ไ้พบท่านนายพลลีเมื่ออนสรามับเม็ิโระผมยัเป็นแ่ทหารั้นผู้น้อยในอทัพอท่าน ท่านพอะำไ้หรือไม่”
นายพลแรน์เท้าวามไปยัอีหลายปี่อนหน้าที่เาเยเป็นทหารสััในหน่วยอนายพลลี
“อโทษ้วยท่านนายพลแรน์มันนานมานเราลืมไปหมแล้ว”
น่าะ้วยอายุที่มาอนายพลลีทำให้เาน่าะลืมเรื่อเมื่อปี20่อนแล้ว
“ั้นเหรอรับน่าเสียายริ”
บรรยาาศในห้อรับแเริ่มูไม่ีแล้ว
“เ้าเรื่อเถอะท่านนายพลแรน์ รับาลลามีเื่อนไอะไรสำหรับารยอมำนนบ้าล่ะ”
นายพลลีัสินใับทแล้วเ้าสู่เนื้อหาหลัอารเรารั้นี้
“อแ่ทหารฝ่ายใ้ยอมวาอาวุธและยุิาร่อสู้แล้วลับไปบ้านเิโยสันิ รับาลลาสัาว่าะไม่มีารเอาผิับเหล่าทหารฝ่ายใ้”
“เื่อนไนี้เรายอมรับ แ่เรา้อารสัาที่เป็นลายลัษ์อัษรเป็นเรื่อยืนยันว่ารับาลลาะทำามที่สัา”
เนื่อาะให้รอเอสารทาาระใ้เวลาอีนานเลยว่าะมา แ่ว่านายพลแรน์้อารให้ารเราบลเร็วๆ เพื่อยุิสราม
“อระาษเปล่าับินสอหน่อย”
“นี่รับท่านนายพล”
ผมหยิบระาษเปล่าๆ ับินสอไม้แท่เล็ๆ ให้นายพลแรน์ทำารเียนสัาลบนระาษแล้วยื่นให้นายพลลีลนาม้วย
นายพลลีรับระาษไปอ่านอยู่สัพั แล้ว็ลนามในสัาหลัานั้นทั้สอนายพล็ับมือันถือว่าสัาบับนี้เป็นารสิ้นสุสรามลาเมืออเมริา
หลัานั้นนายพลลี็ออาห้อแล้วี่ม้าลับไป
บรรานายทหารและทหารพาันโห่ร้อีใ
“หยุเี๋ยวนี้ นี่ไม่ใ่ัยนะที่วรีใ ยัไเสียพวเา็เป็นเพื่อนร่วมาิเียวับเราทุนนะ”
นายพลแรน์สั่ห้ามารโห่ร้อีใ เพราะารทำสรามับนาิเียวันไม่ใ่สิ่ที่น่าภูมิใเลยแม้แ่น้อย
สรามลาเมือยุิลแล้วทหารฝ่ายใ้ส่วนให่ยอมวาอาวุธแล้วแม้ะยัมีบาส่วนยัไม่ยอมำนน (ประธานาธิบีเวิสถูับำุอยู่2ปี่อนะไ้รับารปล่อยัวและอภัยโทษ)
แ่อนนี้ประานอเมริาำลัเลิมลอารสิ้นสุอสรามลาเมือที่ินเวลาว่า4ปี
“ในที่สุสราม็ยุิลแล้วนะรับุลินอล์น”
“แ่ภาริอพวเรายัไม่สิ้นสุารฟื้นฟูประเทศหลัสรามยั้อทำอีเยอะ่อานี้”
ผมเพิ่สัเว่าัวุลินอล์นููบผอมลไปาที่เอันรั้แร
“ุลินอล์นุูผอมลไปรึเปล่า”
ุลินอล์นบอ่วสรามน้ำหนัอเาลไปมาว่าสิบิโลรัมุลินอล์นบอว่าะอไปูละรเวทีับภรรยาหลัาไม่ไ้อยู่ับรอบรัวลอ่วสราม
“อให้สนุับละรเวทีนะรับ”
ผมโบมือลาุลินอล์นที่ึ้นรถม้าออาทำเนียบพร้อมับภรรยาอเามุ่หน้าไปยัโรละรผมัสินใไปนอนพัผ่อนหลัาเพิ่ลับมาถึรุวอิันี.ี.
“เฮ้อในที่สุสราม็สิ้นสุแล้วสินะ”
“นี่ลืมแล้วเหรอว่านี่ือวันอะไร”
เสียปริศนาัเ้ามาในหัวอผม
“นั่นใรน่ะ”
ไม่มีเสียอบรับเหมือนแ่ิไปเอรึ
หรือว่าะเป็นำเือนอบททสอบ
เอ๊ะวันนี้ั้นเหรอ วันนี้ือวันที่14 เมษายน .ศ.1865 ถ้าามปิทินไทยือวันสราน์วันที่2
เอ๊ะเี๋ยวนะามประวัิศาสร์ุลินอล์นะถูลอบสัหารหลัาสิ้นสุสรามลาเมือไ้5วัน เอ๊ะ
“ุลินอล์นอยู่ในอันราย”
ผมลืมเรื่อสำัแบบนี้ไปไ้ยัไ ผมเพิ่ร่วมารลนามยอมำนนอนายพลลีเมื่อวันที่9
ถ้าั้นวันนี้ือวันทีุ่ลินอล์นะถูลอบสัหาระูละรเวที
ผมรีบี่ม้าออาทำเนียบาวเ้าสู่ัวเมือหลววอิันี.ี.อนนีุ้ลินอล์นำลัูละรเวทีเรื่อ Our American Cousin ที่โรละรฟอร์ (Ford’ s Theatre)
“อให้ทันทีเถอะ”
ผมวบม้าเ็มฝีเท้าเ้าเมือ
ามประวัิศาสร์ผู้ทำารสัหารประธานาธิบีลินอล์นือ อห์น วิล์ บูธ (John Wilkes Booth) นัแสละราวอเมริันผู้สนับสนุนแนวิฝ่ายใ้และารเหยียสีผิว เาเลียลินอล์นที่เอานะฝ่ายใ้และรับรอสิทธิพลเมือออีทาสผิวำในอเมริา
นอานี้พรรพวอบูธอี3นถูส่ไปลอบสัหารรัมนรีว่าารระทรวาร่าประเทศและรอประธานาธิบีเพื่อสร้าวามวุ่นวายในรับาล
ามประวัิศาสร์มีแ่บูธที่ทำารสำเร็ แ่ถูวิสามัะหลบหนี ส่วนประธานาธิบีลินอล์นเสียีวิในเ้าวันที่15 เมษายน ในบ้านร้ามโรละร โยไม่มีารสั่เสียาประธานาธิบี เาเสียีวิเวลา07.22น. ้วยวัย56ปี
ผมมาถึโรละรฟอร์แล้วหวัว่ามือสัหารยัไม่ลมือ
“ประธานาธิบีลินอล์นนั่อยู่ที่ไหนรับ”
ผมถามพนัานอโรละร
“อยู่ที่ั้นสอน่ะรับ”
โีที่ผมยัใสุ่นายทหารอยู่ทำให้พนัานไม่สสัยที่ผมถามแบบนี้
“ะมีารลอบสัหารประธานาธิบีสั่ให้ยามปิทาเ้าออและให้เ้าหน้าที่ไปุ้มันห้ออท่านประธานาธิบีเร็วเ้ารับ”
“อะไรนะรับ”
“ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว ีวิอท่านประธานาธิบีำลัอยู่ในอันราย!”
แมู้เหมือนเาะยัๆ แ่เารีบทำามทันทีผมรีบพาเ้าหน้าที่รัษาวามปลอภัยไปยัั้นสอที่เป็นที่นั่อุลินอล์น
ผมไ้เรียให้ำรวมาเรียมพร้อมป้อันมือสัหารหลบหนีไปไ้
่วเวลาวามเป็นวามายำลัะมาถึละรที่ำลัแสำลัเ้าสู่่วัหวะสำั บูธะเล็ัหวะที่ผู้มทั้โรละระหัวเราะพร้อมๆ ันเป็นเวลาลมือสัหาร
ผมวิ่ึ้นมาั้นสอแล้วสิ่ที่เห็นือายนหนึ่ำลัถือปืนเรียมพร้อมะยิแล้ว รู้สึเสียหัวเราะเริ่มัมาาในโรละรแล้วไม่มีเวลาแล้วั้นเหรออแ่นาทีเียวไม่สิสิบวินาที็พอ
“หยุนะ!!!”
ผมระโนใส่ัวบูธหวัว่าอย่าน้อยะเบี่ยวิถีระสุนออไปให้ไ้
“ปั”
เสียปืนถูยิออไปผมอร้อล่ะอย่าให้มันโนุลินอล์นเลย
“เิอะไรึ้น”
นั่นเสียุลินอล์นนี่เาปลอภัยสินะโีที่ัหวะที่บูธำลัเหนี่ยวไยิผมไ้ระโนเาอย่าแรทำให้วิถีระสุนถูเบี่ยึ้นเพาน
“บ้าเอ๊ย”
บูธเห็นว่าแผนลอบสัหารล้มเหลวแล้วเาผลัผมออแล้วพยายามวิ่หนีออาโรละร
“หยุอย่ายับทิ้ปืนแล้วยมือึ้น”
เ้าหน้าที่ำรวมาถึแล้วทำารับุมัวบูธไ้สำเร็แล้ว ้านรัมนรีว่าารระทรวาร่าประเทศไ้รับบาเ็บเล็น้อย ส่วนรอประธานาธิบี็ปลอภัยี
“หนุ่มน้อยเี๋ยว่อยมาเอันที่ห้อทำานพรุ่นี้นะ”
ุลินอล์นบอแล้วเา็พาภรรยาอเาลับไปที่พั่อน ส่วนบูธและผู้ร่วม่อารถูับัุรอารพิพาษา่อไป
หลัาเหุาร์ลอบสัหารสุระทึ
“อบุนะที่่วยีวิเราไว้”
“ผมปล่อยใหุ้ายไม่ไ้รับ”
“ทำไมล่ะลัวะไม่ผ่านบททสอบนี่เหรอ”
เอาริผมเือบะลืมไปแล้วว่าผมยัอยู่ในบททสอบเพราะผมอยู่ในบททสอบนี่มานานมา
“เปล่ารับารฟื้นฟูประเทศอเมริาอุ พวเา้อารุอยี้นำพวเาุพูเอนี่ว่าประเทศใหม่นี้เพิ่ะถือำเนิใหม่เป็นินแนแห่เสรีภาพ วามเท่าเทียมและประาธิปไย”
ารลอบสัหารลินอล์นนำวามวุ่นวายมาสู่สหรัอเมริาอีหลายปี
เิวามัแย้ในแผนารฟื้นฟูประเทศและวามัแย้ระหว่าประธานาธิบีอห์นสันที่รับ่ว่อับรัสภาอเรสทำให้ารเมือไร้เสถียรภาพ
และยัเิบวนารูลั์แลนหรือ KKK ในรัสมาพันธ์เิมเป็นลุ่มนผิวาวที่่อ้านารให้สิทธิับนผิวำ มีารทำร้าย ่มู่และทำลายทรัพย์สินอนผิวำ ่อนะถูปราบในสมัยอประธานาธิบีแรน์ แ่็ยัหลเหลือมานถึศวรรษที่20
“นั่นสินะในโลที่เธอามาีวิอพลเมืออเมริาผิวำยั้อ่อสู้อีหลายสิบปีเพื่อสิทธิเสรีภาพที่เท่าเทียมันเอาล่ะอให้เธอสัาอย่าหนึ่ไ้มั้ย”
“รับ”
“อให้โลที่เธอะสร้านั้นเป็นโลที่ไม่มีารี่ไม่มีารทำร้ายนเพราะวามแ่าไม่ว่าะเพราะเื้อาิ ศาสนา หรือวามิ เธอสัาไ้มั้ยว่าถ้ามีโอาสเธอะทำมัน”
“ถ้าผมมีโอาสนะรับ โอาสทีุ่พูถึผมยั้อผ่านบททสอบสุท้ายอีนะรับ”
“นั่นสินะ ออวยพรให้เธอโี เวลาอบททสอบนี้สิ้นสุลแล้วไ้เวลาส่เธอสู่บททสอบสุท้ายแล้ว”
ุลินอล์นมอบอัมีสีฟ้าให้ับผม
“อบุที่่วยสอนหลายอย่านะรับ”
“้วยวามยินี” ุลินอล์นยิ้มวเวทสีฟ้าปรา
บททสอบที่ห บททสอบแห่สายฟ้า เลียร์
ความคิดเห็น