(KNB)♟Memory Of Loveless♟[Akakuro] Rewrite

ลำดับตอนที่ #18 : ♟EP 11:Everything Of You (100 %)♟

♟EP 11:ทุกๆอย่างของนาย♟

(100 %)

          หลายวันผ่านไป



          "เท็ตสึยะพูด 'อ้าม' สิ"


          "อาคาชิคุงครับผมว่ามัน..."


          "เท็ต-สึ-ยะ^^"ร่างบางสะดุ้งนิดหน่อยก่อนที่จะกินปลาซาบะที่อาคาชิป้อนให้ โดยมีสายตาของเหล่ารุ่นปฏิหาริย์มองเป็นระยะๆ


          "เก่งมากเท็ตสึยะ"อาคาชิพูดเสร็จก็ยกถาดของตนเองและถาดของร่างเล็กๆ พร้อมกับเดินไปเก็บที่จุดเก็บทุกๆคนในรุ่นปฏิหาริย์เกิดความสงสัยกันอย่างมาก เพราะทั้งคู่นั้นเหมือนคู่รักไม่มีผิด


          "พวกเราไปที่ล่องแก่งกันดีกว่าฮะ...วันนี้ยังไม่ได้เล่นกันเลยนะฮะ!!"คิเสะตัดสินใจพูดขึ้นหลังจากที่พวกเขาเดินกันมานานแล้ว และยังไม่ได้เล่นอะไรเลยอุตส่าห์มาเที่ยวแท้


          "นั่นสินะ...เท็ตสึไปเล่นกัน"อาโอมิเนะเอ่ยบอกกับอดีตเงาของตนที่เดินอยู่ข้างจักรพรรดิ ซึ่งตอนนี้ทั้งสองมีออร่าที่น่าขนลุกจนรุ่นปฏิหาริย์รู้สึกเป็นส่วนเกินสุดๆ


          "ผมว่าผมรออยู่ข้างล่างดีกว่าครับอาโอมิเนะคุง"คุโรโกะปฏิเศษเสียงเรียบ โดยที่ปากยังคงดูดวนิลาเชคที่อาคาชิเป็นคนซื้อให้อย่างเอร็ดอร่อย


          "งั้นพวกเราไปขึ้นล่องแก่งล่ะกันนาโนะดาโยะ"มิโดริมะพูดบอกให้สัญญาณว่าควรปล่อยให้อาคาชิและคุโรโกะอยู่ด้วยกัน และทุกคนก็พร้อมใจกันทิ้งทั้งสองไว้และไปเล่นตามที่พูดไว้


          "มิโดริมะนายคิดว่าเท็ตสึกับอาคาชิมันแปลกๆไหม"หลังจากแยกออกจาก(คู่รัก)ทั้งคู่เสร็จคนผิวแทนก็เปิดประเด็นหลักขึ้นมานั่นทำให้ทั้งหมดหันมาสนใจคำถามอย่างอยากรู้เช่นกัน


          "ก็ทั้งคู่เป็นแฟนกันแล้วไง"


          "..."ไดกิ


          "..."คิเสะ


          "..."อัตสึชิ


          "ห้ะ!!...คุโรโกจจิกับอาคาชิจจิเป็นแฟนกันแล้วหรอ!!...แล้วแผนที่วางไว้นั่นหล่ะ!!"คิเสะตะโกนด้วยความตกใจ แผนที่อาคาชิเป็นคนคิดจะทำยังไงล่ะมันเตรียมไปหมดแล้วไม่ใช่หรอ


          "เงียบน่าเดี๋ยวพวกนั้นก็ได้ยินหรอกนาโนะดาโยะ"


          "ช่าย...คิเสะจินน่ารำคาญเดี๋ยวขยี้ซะหรอก...."


          "ไอหมาบ้าเอ้ยเดี๋ยวก็ซวยกันหมดพอดีหรอก!!"อาโอมิเนะเอ่ยออกมาอย่างใจเสีย ถ้าเกิดทั้งสองคนมาได้ยินเข้าคงจะมีการ ยิ้มหวาน(สยอง)น่าดู














          "มีอะไรกันงั้นระหว่างที่ฉันอยู่ตรงนั้นหรือป่าว^^"เสียงของผู้ที่ถูกเป็นเป้าหมายของการสนทนาดังขึ้น พร้อมกับร่างบางที่ยืนอยู่ข้างด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉยแต่แสดงถึงความสงสัย ดูแล้วน่ารักมากสะจนทุกคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆนั้นตายกันเป็นแถวๆเลย

          "อึก!! X4"


          "เอ่อ...อาคาชิจจิกลับมาแล้วหรอฮะ"คิเสะผู้เป็นหน่วยกล้าพูดขึ้นมาด้วยความกลัว ว่าจักรพรรดิจะกระทำอะไรกับพวกเขาหรือป่าว


          "ก็เห็นพวกนายยืนอยู่ตรงนี้กันนานฉันเลยมาตามก็เท่านั้นเอง...ใช่ไหมเท็ตสึยะ"อาคาชิเอ่ย พร้อมกับหันไปสบตากับร่างบางที่ยืนข้างๆ ก่อนจะยิ้มหวาน(?)ออกมาเหมือนกับมีอะไรปิดไว้อยู่


          "นั่นสินะครับ...ช่วยบอกพวกผมด้วยสิครับอาโอมิเนะคุง คิเสะคุง มิโดริมะคุง มุระซากิบาระคุงด้วยครับ^^"คราวนี้เป็นคุโรโกะที่ยิ้ม แต่ไม่ใช่ยิ้มธรรมดา ทุกคนรู้สึกดีว่ามันน่ากลัวขนาดไหนเวลาร่างเล็กนี่โกรธเงียบๆ แต่ดูเหมือนจะมีผู้สมรู้ร่วมคิดอย่างอาคาชิอยู่ก็ทวีคูณสะน่าขนลุกแล้ว


          "ก็...แค่คุยกันเรื่องสมัยตอนที่อยู่เทย์โควเองฮะคุโรโกจจิฮ่ะๆๆ"


          "ใช่ๆเท็ตสึไม่มีอะไรหรอก..."


          "งั้นหรอ...พวกเราไปกันต่อเถอะเดี๋ยวจะเย็นซะก่อนนะ"อาคาชิชิงพูดก่อน พลางทั้งหมดก็เข้าสู่โหมดปกติและเล่นเครื่องเล่นกันสนุกสนาน โดยมีบรรยากาศสีชมพูรอบตัวจนพวกรุ่นปฏิหาริย์แทบจะลมจับเลยทีเดียว


















          "นี่ก็เย็นมากแล้วกลับบ้านกันดีๆล่ะพวกนายน่ะ"คนผมแดงพูดอย่างปกติ หลังจากนั้นตนก็ได้อาสาจะไปส่งคุโรโกะโดยไม่ถามร่างบางสักคำ


          "อาคาชิคุงผมว่าไม่ต้องลำบากมาส่งผมก็ได้ครับ"คุโรโกะเปิดประเด็นหลังจากที่ทั้งสองเงียบมาสักพักจากการแยกจากพวกรุ่นปฏิหาริย์มา


          "ไม่เป็นไรหรอกฉันอยากไปส่ง 'แฟน' ของฉันนิ"


          "ผมว่าคุณใช้คำว่าแฟนบ่อยจังนะครับ"


          "งั้นก็ 'เท็ตสึยะของฉัน' ล่ะ"


          "งั้นเชิญคุณพูดคำว่าแฟนให้คุ้มเลยล่ะกันครับ=_="ร่างบางเริ่มเถียงไม่ได้ก็รีบดักคำไป และถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยๆ


          "ถึงแล้วล่ะ..."อาคาชิเอ่ยเบาๆ พร้อมกับหันหน้าเข้าหาร่าเล็กๆที่ยืนอยู่หน้าบ้านของตนเรียบร้อย


          "ครับ...อาคาชิคุงราตรีสวัสดิ์นะครับ"ร่างบางยิ้มออกมาอย่างเบาบาง แต่นั้นกลับทำให้จักรพรรดิอย่างอาคาชิหน้าแดงออกมาอย่างบอกไม่ถูก


          "อะ...อืมราตรีสวัสดิ์นะเท็ตสึยะ"ร่างสูงเอ่ยเสร็จก็เอามือหนาเสยผมสีฟ้าครามของคนตรงหน้า พร้อมกับก้มลงจุ่มพิสที่หน้าผากมนอย่างอ่อนโยน คุโรโกะที่ตามอะไรไม่ทันก็เกิดอาการใบหน้าแดงก่ำ จนแทบจะเรียกว่ามะเขือเทศสุกได้


          "งะ...งั้นไว้เจอกัน...นะครับ"ร่างบางบอกก่อนที่จะรีบวิ่งหนีเข้าไปในบ้าน โดยไม่รอคำตอบจากอาคาชิเลยแต่ได้เห็นร่างเล็กๆเป็นแบบนั้นจักรพรรดิสีแดงอย่างเค้าก็มีความสุขที่สุดแล้ว


          "จะน่ารักอีกไหมเนี้ย...เท็ตสึยะของฉัน"


















          ณ วันเสาร์ XX เวลา XXXX น.



          "เท็ตสึยะ...อยากไปไหนล่ะฉันจะพาไปทุกที่เลยนะ"


          "เอ่อ...อาคาชิคุงคือว่----"


          "เท็ตสึยะเอาตุ๊กตาไหมอันนี้เหมือนเท็ตสึยะเลยนะ"


          "เอ่อคือ"


          "หรือจะเอาเสื้อผ้าดีล่ะเท็ตสึยะฉันว่าตัวนี้ต้องเข้ากับนายมากแน่ๆ"


          "อาคาชิคุง!!"คุโรโกะพูดขึ้น เพื่อเรียกสติของคนข้างๆที่กำลังถล้ำลึกไปยังเสื้อผ้าและของต่างๆให้เค้า ซึ่งไม่ยอมฟังอะไรจากเค้าเลย


          "ผมจะบอกว่าเราไปร้านนี้กันเถอะครับ...เสื้อที่นี่มัน...หวานเกินไปครับ"ร่างบางพยายามเปลี่ยนความสนใจ และความนึกคิดของร่างสูงผมแดง ก่อนที่อาคาชิจะเอ่ยตอบอย่างน่าเหนื่อยใจ


          "เครๆ...งั้นเอาตัวนี้นะครับคนดี"














          เขาไม่ได้ฟังผมเลยใช่ไหม=_=

















          ณ วันจันทร์ XX



          "หาวววว...ง่ำๆ"


          "คุโรโกะนายหาวมาทั้งวันแล้วนะไหวหรือป่าวเนี้ย"คากามิ(ที่นานๆจะมีบท=_=)พูดขึ้นอย่างเป็นห่วง เงาของตนโดยที่สายตายังคงจดจ้องกับอาหารที่อยู่ตรงข้างหน้า


          "ผมนึกว่าคากามิคุงจะไม่ถามผมซะอีกวันนี้"


          "นี่แกกวนฉันอยู่ใช่ไหมคุโรโกะ!!"ร่างสูงผมไฟพูดขึ้นมาอย่างเดือด ในขณะร่างบางยังคงนิ่งไม่หนีไม่กลัวอะไรทั้งนั้น


          "ผมป่าวนะครับคากามิคุง"คุโรโกะเอ่ยเสร็จก็ลุกขึ้นและเดินไปทิ้งกล่องนมวนิลา ก่อนที่จะเดินขึ้นห้องไปโดยไม่สนใจเสียงของคากามิเลยแม้แต่น้อย















          ณ วันศุกร์ XX ช่วงเย็น



          "อาคาชิคุงครับผมว่ามันโจ่งแจ้งเกินไปนะครับ....ที่...."


          "น่าๆฉันอุตส่าห์มารับไปเที่ยวเลยนะ"


          "อาคาชิคุงคือว่า...ผม..."ร่างบางยังคงพยายามเตือนสติแต่ดูแล้วน่าจะไม่เป็นผลสำหรับ อาคาชิ ที่กำลังยิ้มออกมาโดยปล่อยออร่าสีชมพูอยู่คนเดียวจนหลายคนแถวนั้นพากันขนลุก


          "เท็ตสึยะไปทะเลกันนะเร็วขึ้นรถกัน"ไม่ว่าป่าวยังจูงมือและลากไปยังรถคันหรู โดยไม่ถามอะไรจากคุโรโกะสักคำ


          "แต่ว่า..."


          "ไม่มีแต่นะเท็ตสึยะ"อาคาชิพูดเสร็จก็ผลักร่างเล็กๆเบาๆเข้าไปในรถและออกรถทันที เพื่อกันไม่ให้เค้าหนีได้เลย จนเวลาล่วงเลยมาถึง 2 ทุ่มครึ่ง


          "ไหนบอกว่ามาทะเลไงครับนี่มันออนเซ็นนะครับอาคาชิคุง"หลังจากลงจากรถมาได้ไม่นาน ทั้งสองก็เดินมาเก็บของที่ห้องพักและนั้นทำให้คนผมฟ้าสงสัยเป้นอย่างมาก กับการกระทำของ อาคาชิ เซย์จูโร่ คนนี้


          "น่าเท็ตสึยะเที่ยวมันคือการได้ออกมาจากบ้านที่ใช้นอนหลับทุกวันเวลากลับมาจากการทำกิจกรรมภายนอก ส่วนการเที่ยวคือการออกมาจากบ้านเป็นเวลาชั่วข้ามคืน ไม่จำกัดว่าจะกี่วันกี่เดือน และได้ผ่อนคลายจากการออกมาจากบ้านที่อาศัยอยู่ ดังนั้นมันเหมือนกันนะเท็ตสึยะ"










          ผมว่าอาคาชิคุงเขาไม่ไหวแล้วแน่=_=












          เวลา 21:50 น.



          "รู้สึกดีไหมเท็ตสึยะ"อาคาชิถามพร้อมกับเอามือมาเกลี่ยแก้มเนียนเบาๆอย่างอ่อนโยน พลางมองด้วยความหลงไหล


          "อุ่นดีครับ...อืม...."ร่างเล็กๆครางออกมาเบาจาก ความอบอุ่นที่ได้


          "งั้นหรอ...ฉันจะออนโยนกับนายนะ....ไม่ต้องห่วง..."อาคาชิพูดเสร็จ ก็ค่อยๆโน้มหน้าลงหอมแก้มขาวอมชมพูของคุโรโกะแผ่วเบา


          "อืม...อาคาชิคุง....มัน..."


          "เท็ตสึยะ....ฉันขอได้ไหม..."ร่างสูงเอ่ยเสร็จก็ใช้มือทั้งสองข้างจับสะโพกทั้งสองข้าง เอวเล็กๆสั่นเทาไปด้วยความอาย เค้าไม่อยากคิดเลยว่าอาคาชิจะหยอกล้อเค้าด้วยอะไรบ้าง


          "ตะ...แต่.......แต่......."


          "ไม่มีต่งมีแต่...ฉันอยากกินเท็ตสึยะจะแย่อยู่แล้วนะ"อาคาชิพูดขึ้นโดยกระซิบที่ข้างหูอย่างยั่วยวน ก่อนที่มือทั้งสองจะค่อยๆเลื่อนมาอยู่ที่หลังและหน้าท้องขาวเนียน โดยใบหน้าหวานขึ้นสีอย่างไม่ต้องสงสัย


          "ผ...ผมทนไม่ได้....อือ...."


          "ทนหน่อยสิผมทำเบาๆนะคนดีของผม..."ร่างสูงยังคงไม่หยุดการกระทำ มือก็ยังคงซุกซนไปมากับหน้าท้องของร่างบางต่อ โดยวนอยู่ที่เดิมซ้ำๆเป็นการแกล้งคนตรงหน้าให้ร้องออกมา ฟังแล้วดูน่าก(อ)ดยิ่งนัก


          "แต่ว่า...ผม....ไม่ไหว...อ๊า....เดี๋ยว..."


          "ไม่เป็นไรนะ...ผมแค่ถูกับท้องเฉยๆเองนะ"


          "มัน....เสียว...นิครับ...อือออ..."ร่างบางครางออกมาอีกครั้งและครั้งนี้ มันทำให้จักรพรรดิยิ้มกว้างมากกว่าเดิม ก่อนที่จะตักน้ำในบ่อมาราดใส่ร่างเล็กๆที่มีแต่ฟองสบู่เต็มไปหมดจากการ 'ถูสบู่' เมื่อกี้นี้


          "อาคาชิคุงคนบ้าครับ!!"ร่างบางว่าขึ้นก่อนที่จะลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้า และเดินเข้าห้องไปไม่รอให้คนผมแดงได้พูดอะไรเลยแม้แต่น้อย


          "เท็ตสึยะโกรธอะไรผมล่ะเนี้ย...ไม่เป็นไรไปง้อดีกว่า^^"อาคาชิที่คิดได้อย่างนั้นก็รีบลุกตามไปโดยไม่ลืมที่จะใส่เสื้อผ้าที่เตรียมไว้ ก่อนจะเข้าไปง้อคนตัวเล็กทั้งคือ



















          ณ วันอาทิตย์



          "เท็ตสึยะไปทำอะไรมาน่ะตรงคอมันแดงๆนะ"เทสึยะเอ่ยถามอย่างสงสัย เค้าสังเกตตั้งแต่น้องของเค้าไปเที่ยวกับเพื่อน(?)แล้วกลับมาก็เดินไม่ค่อยจะดี คอก็ไปโดนเหมือนสัตว์บ้างตัวกัดเข้า(?) เอาซะเค้าเป็นห่วงไม่ได้จริง


          "ยุงกัดน่ะครับพี่เทไม่มีอะไรหรอกครับ"ร่างเล็กๆตอบกลับโดยยังคงทำหน้าแดงๆ กินข้าวต่อ วันนี้แม่ของพวกเค้าไม่อยู่เลยถามอะไรได้สะดวก


          "ฉันว่าไม่น่ะมันเหมือนกับคิ-----"


          "ว้าวนั้นพวกอาโอมิเนะคุงนิครับ...เรารีบไปกันเถอะครับเดี๋ยวพวกเขารอนานนะครับ"ร่างบางรีบพูดขึ้นหลังจากที่พวกแก๊งหัวหลากสีมาอยู่ที่หน้าบ้านแล้ว นั่นทำให้ร่างที่สูงกว่า 4 5 เซนคิ้วขมวดอย่างสงสัย ว่าน้องของเค้านั้น..













          ไม่ทำกับใครมา












          ณ ห้าง Kenjin



          "พี่เทสึยัจจิไม่ลองเข้าร้านนี้หรอฮะผมว่าเสื้อผ้าน่าจะเข้านะครับ"คิเสะหน่วยดึงความสนใจ(?)พูดขึ้น เพราะวันนี้พวกเค้ามีแผนกันว่าจะดึงเท็ตสึยะออกจากพี่ชายให้ได้ เพราะอาคาชิมีเรื่องที่อยากจะคุยกับร่างบาง แต่ดันมีพี่ชายที่เหมือนจอมมารอยู่เลยไม่สามารถเรียกไปคุยสองต่อสองได้


          "งั้นหรอ...เท็ตสึยะเข้าไปเป็นเพื่อนพี่เลือกเสื้อหน่อยสิ"เทสึยะพูดขึ้นมาไม่พอ เอามือหมาไปจับแขนบางๆก่อนที่ทั้งสองจะเข้าไปโดยมีพวกหลากสีตามไปอย่างเงียบๆ


          "เท็ตสึยะตัวนี้นายว่าเข้ากับพี่ไหม"ร่างสูงถามคนข้างๆ โดยที่เสื้อตัวนั้นมีสีฟ้าตัดกับดำเป็นลายทาง และมีรูปหมาไซบีเรียนติดตรงอกข้างซ้ายดูแล้วน่ารักมากสำหรับคุโรโกะ ทำให้ร่างบางมีแววตาเป็นประกายถึงแม้หน้าจะนิ่งก็เถอะ


          "ผมอยากได้!!"


          "งั้นหรอเดี๋ยวพี่ซื้อให้แต่ฝากถือก่อนนะ"ร่างสูงบอกก่อนจะเดินไปเลือกอีกตัวที่มีสี ดำขาวเป็นรูปดาว ดูแล้วมาคนละแนวกับเสื้อเมื่อกี้สุดๆ


          "ผมว่าอันนี้ดูดีนะครับพี่เทสึ"อาโอมิเนะออกความคิดเห็นโดยที่ส่งสายตาไปยังอีกสามคนที่เป้นหน่วยดึงความสนใจกับหน่วยสนับสนุนเพื่อให้เรื่องเสื้อนี้จบไวๆ


          "ใช่ครับผมก็ว่าเหมาะกับพี่คุโรโกะดีครับ"มิโดริมะบอก


          "งั้นหรอ...งั้นอันนี้หนึ่งตัวละกัน"ร่างสูงพูด ก่อนจะหันไปเลือกตัวข้างๆ โดยอันนี้มีลายรูปหัวกระโหลกเป็นลายทั้งตัว นั้นไม่ดูเข้ากับคนตัวสูงเลยแม้แต่น้อย


          "ผมว่าอันนี้ไม่เหมาะนะครับเทสึยะ"คราวนี้อาคาชิออกความเห็น เพราะไม่อยากให้คนที่ถูกเรียกอยู่นั้นรู้ว่าพวกเค้ามีแผนอะไรกัน






          เพราะดูแล้วนิสัยก็คงคลายเค้านั้นแหละที่ชอบวางแผน



          "งั้นหรอ...แปปนะ..."เทสึยะพูดขึ้นมาก่อนจะหยิบโทรศัพท์สีดำขึ้นมา พลางกดไปยังเบอร์โทร และอาคาชิก็สังเกตเห็นหลังจากที่แอบมองแล้ว






          'มารุ' ใครกันน่ะ


          "Hi....ว่างคุยป่าวเนี้ย......."ร่างสูงพูดกับคนในสายโดยที่สายตาของทุกคนจ้องไปยังเทสึยะอย่างกับจับผิด และสงสัย


          "ป่าวๆจะถามว่าชอบเสื้อลายกระโหลกหรือป่าวนะจะซื้อไปเผื่อ"ถึงขนาดโทรถามนี่ใครกันนะ ทุกๆคนคิดเป็นเสียงเดียวกัน


          "จะบ้าหรอ...ยังไม่กลับซะหน่อย..."ร่างสูงที่พอๆกับอาคาชิเอ่ยขึ้นโดยที่ใบหน้าแดงขึ้นมาจางๆ ดูท่าแล้วอาคาชิพอจะเดาได้ว่าคงเป็นคนสำคัญล่ะมั้ง






          ทำไมเค้าถึงอยากรู้ว่าคนชื่อ มารุ มันคือใคร



          "ผมไปเข้าห้องน้ำนะครับ"อาคาชิเอ่ยพร้อมกับกระตุกแขนเสื้อ ร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆและทำให้รู้ว่าตอนนี้น่าจะเหมาะ


          "พี่ผมไปเข้าห้องน้ะนะครับ"คุโรโกะเอ่ยบอกและพี่ของเค้าก็ไม่ได้สนใจเลยรีบเดินออกมากันสองคนและหาที่คุยที่ไม่มีคนมากเท่าไหร่


          "เท็ตสึยะที่ฉันอยากคุยคือ....เรื่องพี่ของนายฉันคิดว่าฉันจะทำตามที่นายบอก...."ร่างสูงบอกกับคนตรงหน้า และนั้นทำให้มีรอยยิ้มพุดขึ้นมาจากหน้าหวานสวยของคุโรโกะ


          "งั้นหรอครับ...ขอบคุณนะครับอาคาชิคุง"ร่างบางที่ลืมตัว ก็เผลอโผกอดร่างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ และนั่นก็ทำให้หน้าของอาคาชิตาโตด้วยความตกใจ


          "นี่...เท็ตสึยะ..."ร่างสูงเรียกคุโรโกะที่กำลังกอดเค้าอยู่ โดยทำเสียงนิ่งๆจนคุโรโกะสงสัย


          "ครับ??"


          "บอกให้เรียกว่าเซย์ไม่ใช่หรือไงเท็ตสึยะ!!"อาคาชิพูดเสร็จก็หยิกแก้มจนแดงขึ้นมา ร่างบางที่รู้สึกถึงความเจ็บก็พองแก้มอย่างน่ารักด้วยความโกรธ


          "ผมบอกไม่เรียกไงครับอาคาชิคุง"


          "เราเป็นแฟนกันแล้วนะเท็ตสึยะ"


          "แต่ว่าถ้าพี่เท..."


          "นั่นสินะ...แค่ตอนอยู่สองคนเท่านั้นไม่ได้หรอ"อาคาชิพยายามอ้อนคนตัวเล็กกว่าแต่ดูเหมือนไม่ได้ผลอยู่ดี


          "ไม่ครับงั้นผมไปฟ้องพี่เทนะครับ"


          "ก็ได้ๆ...งั้นเรารีบกลับกันเถอะเดี๋ยวพี่นายสงสัยเราเอา"ร่างสูงพูดเสร็จก็เดินกลับมายังร้านเสื้อเมื่อกี้ โดยที่ทุกคนยืนรอกันอยู่นอกร้านแล้ว


          "พี่เทล่ะครับมิโดริมะคุง"คุโรโกะที่ไม่เห็นพี่ชายของตัวเองเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ เพราะจำได้ว่ายังอยู่เลือกเสื้อผ้าอยู่เลย


          "พี่นายบอกว่าไปทำธุระน่ะและฝากเสื้อนี้ให้นายกลับบ้านไปก่อน"


          "ขอบคุณครับมิโดริมะคุง"ร่างบางบอกพร้อมกับรับถุงสีเรียบมาถือไว้


          "งั้นพวกเรากลับบ้านกันเถอะเท็ตสึยะ"อาคาชิเปิดขึ้นมาและทุกคนก็พากันเดินไปยังที่รอรถก่อนจะกลับบ้านไปคนละทิศคนละทาง ยกเว้นสองคนคุโรโกะและอาคาชิที่กลับพร้อมกัน
















          ณ สถานที่ที่หนึ่ง



          ตึก ตึก ตึก





          ปัง!!


          "ฉันมาแล้ว...มารุ"ร่างบางเอ่ยบอกภายในห้องเงียบและมืดไม่มีแสงไฟอะไร ก่อนที่เทสึยะจะเอี้ยวหัวหลบมีดที่ถูกปาออกมาจากที่มืดๆ ก่อนที่ไฟทั้งห้องจะเปิดขึ้นเผยให้เห็นร่างสูงที่นั่งอยู่กับเก้าอี้ราคาแพงตรงหน้า


          "เก่งดีนิ...นึกว่าจะหลบไม่ได้ซะอีก"อาคุมารุเอ่ยบอกกับคนที่พึ่งเข้ามาก่อนจะสั่งลูกน้องบางคนที่อยู่ในห้องให้ออกไป เหลือแค่เค้าสองคน


          "ถ้าหลบไม่ได้...ฉันก็ไม่คู่ควรที่จะเป็น 'จักรพรรดินี' ของนายนิใช่ไหมล่ะ"เทสึยะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้กับร่างสูง พลางยื่นถุงเสื้อที่พึ่งซื้อมาให้อย่างอารมณ์เสีย


          "ซื้อมาให้หรอขอบคุณนะ.....เทสึยะ.....ไม่สิ 'สึกะ' "คนผมดำออกทองเอ่ยบอกอย่างดีใจ ก่อนที่จะเอาไปวางไว้ที่โต๊ะ และกลับมานั่งที่เดิม


          "เรียกมามีอะไรล่ะมารุ"ร่างบางเปิดประเด็ดเพราะเค้าถูกคนตรงหน้าเรียกให้มาพบ เค้ารู้ว่าคนตรงหน้าตามเค้าไปเกือบทุกที่ ไม่ว่าจะไปเที่ยวหรืออะไร เพราะมารุนั้นกลับมาที่ญี่ปุ่นนานแล้ว


          "ฉันอยากอวยพรนายก็แค่นั้น..."


          "ถ้ามาแค่นั้นฉันกลับล่ะ"ร่างบางเอ่ยเสร็จก็หมุนตัวเพื่อที่จะกลับบ้านทันที แต่ยังไม่ได้ออกจากห้องก็ต้องหยุดชะงักเพราะคำพูดที่น่ากลัวของคนผมดำทองพูดด้วยเสียงเรียบนิ่งแต่เย็นเฉียบ









          "ถ้านายหนีฉันจะทำร้าย คุโรโกะ เท็ตสึยะ"


          "อย่าแม้แต่จะคิดนะมารุ!!"แม้จะชะงักไปหน่อยแต่ก็มีสติที่จะเถียงกลับพอ และนั้นก็สร้างรอยยิ้มให้กับมารุอย่างมากกับท่าทีของเค้า


          "งั้นคืนนี้...นายก็อยู่กับฉันนะสึกะของฉัน"ร่างสูงบอกเสร็จก็เดินมาดึงแขน ก่อนจะสะบัดไปยังที่นั่ง จนร่างเล็กๆนั่งอยู่กับเก้าอี้เป็นที่เรียบร้อย


          "ฉัน..."


          "อย่าขัดฉันสิเทสึยะ...ราชินีของฉัน..."ร่างสูงนั้นพูดเสร็จแล้ว นัยตามีขาวเทาก็ประกายออกมาก่อนจะแปรเป็นสีแดงทั้งสองข้าง และยิ้มเย็นออกมาน่าขนลุกยิ่งกว่า ตอนเค้าโกรธด้วยซ้ำ












          "นายเป็นของฉัน"















          "เป็นราชินีของฉัน"
















          "และนาย...."















          "ไม่มีสิทธิ์ขัดคำสั่งฉัน"


















          "พลังของนายมันไม่เต็มร้อยเท่าแต่ก่อนอย่าลืมสิ"
















          "ฉันจะคุมนายไว้ในมือของฉันสึกะ"

















          "อย่าขัดฉันและก็อย่า..."






















          "แพ้เด็จขาดเพราะฉันคือราชาของนายที่คุมพลังนายเอาไว้ครึ่งนึงในตาของฉัน"






















          "ถ้านายขัดขืนพลังนายจะโดนฉันทำลายทิ้งและนาย..."






















          "จะไม่ได้เจอน้องของนาย...ไปตลอดกาลสึกะของฉัน"

[10/08/60]

16:47 p.m.

[EP 11:Everything Of You]

100 % Story By Phantom ft.The third

Story By Phantom

[Free Talk1(100 %)]
[มาแล้วหลังจากเขียนผิดไปเยอะ และหายไปนานเกิน 555+ ช่วงนี้เริ้มงานเยอะค่ะอาจจะช้าก็ขออภัยจริง ขาดว่าอาจจะไม่อัฟทุกอาทิตย์ หรือ สามอาทิตย์ใหญ่ๆเลย ขอโทษจริงๆ งั้นไปก่อนนะขอโทษด้วยกับการรอไรด์ผู้นี้ T_T]

[ติดตามกดน้อง , โหวตกดคุณชาย]

  

[Are You Ready??]

[Plz Wait For Story]

[Next Time]

English : Bye Bye!!

Japanese : それでは、また会いましょう!!