๛ อาร์ติสท์หนุ่มตัวร้าย กับ ยายแก้มใส ๛

ลำดับตอนที่ #18 : • 'รมณ์บ่จอย !!

ตอนที่18 - - 'รมณ์บ่จอย

" เป็นอะไรอาร์ต เหม่อเชียว " เสียงของเฮียโก้ทักขึ้นหลังจากวางสายเจ๊โบว์ไปหยกๆ

" เซ็ง " ผมหันหน้ามาตอบห้วนๆแล้วหันออกไปนอกหน้าต่างเหมือนเดิม

" นอนได้แล้ว จะได้กลับแต่เช้า คิดไรมากว๊า ไปเหอะๆ " เฮียโก้สะกิดแล้วเดินไปหลับบนเตียงอย่างกับเด็กๆ

 ผมนอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงด้วยความว้าวุ่นในใจ .. .ทำไมไอ้ยีราฟหน้าหล่อนั่นต้องมาขัดจังหวะด้วย เฮ้อ ..ช่างเถอะ ผมผลอยหลับไปในไม่ช้าแล้วก็ฝันเห็นไอ้ยีราฟหน้าหล่อกับแก้มอยู่ด้วยกันอีกแล้วครับ . .- - " พักนี้คิดมากแฮะ

" แล้วเจอกันใน MSN นะคะป้าแก้ว " แก้มสวัสดีป้าแก้วแล้วเดินขึ้นรถไป

 ผมเดินกลับเข้าไปนั่งที่ด้านขวาแล้วพิงกระจกอย่างเดิม . .แก้มยัดหูฟังลงในหูแล้วสร้างโลกส่วนตัวไปตลอดทาง เฮียโก้นั่งคุณโทรศัพท์อีกแล้วครับ - -"
 ส่วนผมไม่มีอะไรทำนอกจากฟุ้งซ่านแล้วก็นั่งเหม่อไปเรื่อยๆ

" เด็กๆ แวะซื้อของฝากกันก่อนจ๊ะ " เสียงประตูรถเปิดออกแล้วป้าไพกับแม่ก็เดินลงไปซื้อของที่ร้านขายสินค้าพื้นเมือง เฮียโก้วางโทรศัพท์ด้วยสีหน้าอมยิ้ม แก้มถอดหูฟังออกแล้วสะกิดเรียกผมลงไปด้วย

" อาร์ตๆ แกดูนี่ดิ ..โบว์จะใส่เหมือนมั้ย " เฮียโก้ชี้ไม้ชี้มือไปที่เสื้อผ้าฝ้ายสีขาวพิมพ์ลายอักษร
ล้านนาอย่างชื่นชม ผมพยักหน้าอย่างเซ็งๆ (- -)(_ _) แล้วหันไปเลือกของฝากต่อ ก็เห็นแก้มกุลีกุจอเลือกของส่งไปให้คนขายอยู่อย่างขันแข็ง ผมเลือกของฝากให้ยัยตั้งโอ๋ ยัยผิง
ไอ้กล้า ไอ้ซัน แล้วก็เพื่อนๆอีกเล็กน้อย จากนั้นก็ขึ้นรถไปพร้อมเฮียโก้ที่ได้เสื้อผ้าฝ้ายตัวนั้นติดมือมาด้วย

" แก้ม . . ." ผมเรียกแก้มเบาๆทันทีที่แก้มนั่งลงบนเบาะรถ

"  มีอะไรเหรออาร์ต  . ."

" อาร์ตซื้อให้ " ผมยื่นกำไลไม้ที่สลักเป็นลายช้างหลายตัวกับเถากุหลาบให้แก้ม ด้วยท่าทีเขินๆ

" สวยจังเลยอ่ะ อาร์ตให้แก้มเหรอ  . ..ขอบคุณค่ะ " แก้มยิ้มหวานแล้วสวมกำไลนั้นเข้าที่ข้อมือด้านซ้าย ^_^ แบร๊ๆ ไอ้ยีราฟหน้าหล่อ แกให้สร้อย ฉันให้กำไลก็ได้
 ผมได้แต่คิดในใจ - -"

 เราเดินทางกลับมาถึงบ้านตอนพลบค่ำ ด้วยความอ่อนเพลียรถตู้ไปส่งครอบครัวผมที่บ้านก่อนครับแล้วก็กลับไปที่บ้านแก้มตามเดิม ก่อนลงรถบนจี้เอวแก้มที่นอนหลับมาตลอดทางจนตื่นแล้วหันมาโบกมือให้ผมอย่างงัวเงียก่อนจะฟุบหลับต่อไปอีกครั้ง …ตลอดอาทิตย์ผมคอยสังเกตที่ข้อมือของแก้ม แค่เห็นแก้มไม่ถอดกำไลไม้นั่นผมก็ดีใจแล้วครับ เย้ ^_^ แต่ถึงอย่างไรแก้มก็ไม่ถอดสร้อยไอ้ยีราฟหน้าหล่อเหมือนกัน - -"

" ตื่นเต้นมั้ยแก้ม ใกล้ได้แสดงแล้ว " ผมถามแก้มขึ้นในคาบเรียนลีลาศที่เราต้องเจอกันทุกอาทิตย์

" ก็ ..นะ ..ตั้งโอ๋ก็ซ้อมๆเข้ากับเสียงเพลงให้บ้าง แต่ไม่ชัวร์ " แก้มพูดพลางหมุนตัวไปมาตามท่าที่
เจ๊ดาสอน

" วันนั้นแก้มคงสวยน่าดูเลยเนอะ "

" อ้าว แล้ววันนี้แก้มไม่สวยเหรอ .." แก้มทำแก้มป่องแล้วพูดด้วยน้ำเสียงงอนๆเหมือนเด็กๆ

" สวย..แก้มสวยทุกวันนั่นแหละ ไม่งั้นพี่เจฟจะมาชอบเหรอ "  ผมแอบประชดแก้มด้วยคำพูดแต่แก้มกลับหัวเราะคิกคักแล้วหน้าแดงขึ้นมาทันที

" อาร์ตเชื่อคำทำนายที่แม่หมอพูดมั้ย . . ..แก้มว่าเหมือนมันจะจริงเลยแหละ" แก้มถามด้วยท่าทีที่เป็นกังวล

" คิดมากไปรึเปล่า ..คงไม่เป็นอย่างนั้นหรอก " เป็นคำพูดที่ผมตอแหลที่สุดเท่าที่เคยพูดมา - -"

" แต่แก้มทะเลาะกับพี่เจฟบ่อยขึ้นนะอาร์ต " แก้มยังแย้งต่อ

" เหรอ แก้มก็เฉยๆสิ ไม่ต้องไปจุดชนวน " ผมยังแสร้งทำตัวเป็นคนดีให้คำปรึกษาทั้งทีในใจเชียร์ให้ไอ้ยีราฟหน้าหล่อเลิกกับแก้มสุดฤทธิ์ เหมือนผมเลวมั้ยครับ - - "

" แต่พี่เจฟชวนแก้มทะเลาะก่อนนะ "

" งั้นเหรอ …." ผมพูดแค่สองคำแล้วนิ่งเงียบไปไม่ให้คำปรึกษาอะไรได้อีก

 วันเสาร์นี้ผมต้องช่วยไอ้ซันทาสีฉากให้เสร็จแล้วก็สร้างดอกบัวยักษที่จะใหเแก้มเข้าไปในตอนที่เปิดตัวการแสดง  ส่วนยัยตั้งโอ๋คอยประสานงานกับเพื่อนๆวิ่งวุ่นไปมา ยัยผิงไปสอนเด็กๆจินตลีลาประกอบดนตรีกับไอ้กล้าที่รับผิดชอบเรื่องเพลงประกอบการแสดง ..

" ทาอย่างงั้นเมื่อไหร่จะเสร็จซะทีล่ะแก้ม " แก้มทาสีอย่างเอาเป็นเอาตายแต่ใช้แค่พู่กันอัน
เล็กนิดเดียว

" ก็แก้มไม่มีแปรงทาสีอ่ะ " แก้มของเจ๊ป่องขึ้นมาอีกแล้วครับ

" เอาเม็ดแตงโมทำตารึป่าว กองอยู่นี่ตั้งเยอะ "  ผมหันไปพูดแก้มด้วยสีหน้ายิ้มๆ แล้วชี้นิ้วไปที่ถังล้างแปรง

" แก้มไม่อยากล้างทินเนอร์อ่ะ เหม็น "  แก้มหยีหน้าแล้ววางพู่กันลงไป

" อ่ะ เอาของอาร์ตไปทา เดี๋ยวอาร์ตไปล้างแปรงก็ได้ แค่นี้ทำบ่น ฮึ๊ยย ! " ผมทำหน้าตาเหยเกใส่แก้มเป็นเชิงหยอกล้อแล้วหันไปล้างแปรงในถังนั้นต่อ

" หิวโว๊ยยยย " เสียงของไอ้ซันดังขึ้นหลังจากที่รอฉากแห้ง

" ตายล่ะ แม่บ้านไม่อยู่ซะด้วย ไปหาข้าวกินกันเองนะ " ยัยผิงบอกเพื่อนๆที่กำลังทยอยเดินออกไปหาข้าวเที่ยงใส่ท้อง

" เดี๋ยวฉันทำเอง " ผมเสนอขึ้นมาพรอ้มกับสีหน้าไม่แน่ใจของยัยตั้งโอ๋

" แกทำจะกินได้เหรออาร์ต "  สีหน้าของยัยตั้งโอ๋ดูไม่ค่อยเชื่อใจ

" โอ้วๆ ดูถูกกันเกินไปเจี ..รอแปปนึง " ผมเดินหายเข้าไปในครัวแล้วเปิดตู้เย็น - - " บ้านยัยผิงมีแต่ไข่กับผัก มาม่าซักซองยังหายาก ผมรื้อค้นอยู่นานจนได้มาม่าจากทั่วทุกมุมของห้องครัวมา 4 ซอง' รู้จักฝีมือฉันน้อยไป ' ผมผูกผ้ากันเปื้อนเข้ากับเอว จัดแจงเลือกผักสำหรับทำสลัด แล้วต้มไข่ไว้รอ
มาม่า 4 ซองถูกผ่านกรรมวิธีการลวกและกลายเป็นผัดมาม่าใส่ผักที่ดูใช้ได้ทีเดียว .. ผมยกอาหารเที่ยงออกไปโดยที่แก้มเดินเข้ามาตามถึงในครัว

" โอ้โห น่ากินจังเลยอ่ะ อาร์ต " แก้มสูดปากพลางทำตาโตกับอาหารที่ผมถืออยู่

" แค่นี้ จิ๊บๆ " ผมยักติ้วให้แก้มแล้วเดินถือจานไปให้เพื่อนๆที่รออยู่ด้านนอก

" อาร์ต ..!! " ยัยตั้งโอ่ร้องเรียกชื่อผมดังลั่น

" แกทำเองเหรอ หรือบ้านยัยผิงมีสลัดผักกับผัดมาม่าสำเร็จรูป " ยัยตั้งโอ๋สงสัยในอาหารที่ผมทำแล้วหันมามองหน้าผมกับอาหารอย่างไม่เชื่อตา

" อาร์ตทำเอง ฉันเห็นๆ " แก้มพูดพลางตักผัดมาม่าเข้าปากแล้วยกนิ้วให้ โอ๊ววว ละลาย !!

" แกหั่นไข่ยังไงถึงบางขนาดเนี่ยะ  ..แล้วผักนี่หันฝอยดีจังเลยนะ ถั่วที่โรยนี่กรอบดีว่ะ "
ปากของยัยตั้งโอ๋ขยับขึ้นลงเป็นความเร็ว 1กิโลเมตรต่อวินาที

" แกเลิกพูดซะทีสิโอ๋ รำคาญ !!!!!!! " ยัยผิงตวาดลั่นแล้วตักเอาแต่ถั่วไปเคี้ยวตุ้ยๆ

" อร่อยมั้ยแก้ม " ผมถามขึ้นอย่างหวังในคำชมสุดๆ ^_^ แต่แก้มดันทำหน้าบึ้งแล้ววางช้อนส้อมกระแทกลงบนจานดังๆ

" ไม่ !! " หน้าผมแตกละเอียดและมีอาการชาเล็กน้อย - - " จากคำพูดของแก้ม

" …."

" ไม่ปฎิเสธค่ะ " แก้มเปลี่ยนสีหน้าบึ้งตึงเป็นยิ้มระรื่นแล้วโซ้ยผัดมาม่าเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย

 ตอนบ่ายผมกับไอ้ซันกำลังขึ้นโครงดอกบัวยักษ์ที่จะให้แก้มเข้าไปอยู่ข้างใน โดยมีกลไกดึงเส้นเอ็นให้กลีบค่อยๆเปิดออกได้
.. ดูสวยเหมาะสมกับแก้มจังเลยครับ..ผมชื่นชมกับแบบที่วาดไว้อยู่ครู่หนึ่งเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น  ปรากฎชื่อที่หน้าจอว่า - - พี่นิด - -

" สวัสดีครับ พี่นิด "

" จ๊ะๆ อาร์ตชุดน้องแก้มเสร็จแล้วนะ มาเอาได้เลย แต่เจ้าตัวค้าอ้วนขึ้นรึเปล่า มาลองดูก่อนพี่จะได้แก้ทรงถูก " เสียงของพี่นิดดังมาตามโทรศัพท์

" ครับๆ งั้นอาร์ตไปเดี๋ยวนี้เลยได้มั้ย  "

ผมตกลงกับพี่นิดอีกเล็กน้อยแล้วเดินไปหาแก้มที่ถูกตั้งโอ๋ฝึกให้กรีดกรายนิ้วมือตอนที่ยืนขึ้นจากดอกบัวอยู่อย่างเอาเป็นเอาตาย ( -_-' )

" แก้มไปลองชุดกัน " ทันทีที่ผมพูดจบแก้มแทบจะกระโดดลอยตัวออกมาจากการฝึกนั้น

" จริงเหรอ ..แก้มอ้วนมั้ยอ่ะ แล้วแก้มจะดูสวยมั้ย แก้มจะ . . ..  ." ดูเหมือนแก้มจะกังวลกับการลองชุดไปเรื่อยๆ

" ไปเถอะแก้ม " ผมตัดบทโดยการจูงมือแก้มไปที่รถ (>_<) โอ้ว ละลายยย !!! เลือดกำเดากระฉูด

 ผมพาแก้มมาถึงร้านพี่นิดภายในเวลาอันรวดเร็ว ทันทีที่ถึงหน้าร้านแก้มแทบจะกระโโดเข้าไปใส่ประตูหน้าร้าน - -" เห่อซะไม่มีเจ๊

" มาแล้วเหรอคะ " เสียงพี่นิดทักทายขึ้น

" สวัสดีค่ะ / พี่นิดหวัดดีครับ " ผมทักทายพี่นิดแล้วชี้ไม้ชี้มือไปทางแก้มพร้อมกับทำหน้าเหยเก

" อ้วนขึ้นรึเปล่าเรา "  พี่นิดทักแก้มขึ้น

" ไม่รู้สิคะ พี่นิดว่ายังไง " แก้มพูดพลางหันรีหันขวางส่องกระจกบานใหญ่ที่ติดอยู่ผนัง

" ไปลองชุดก่อนเร็ว มาจ๊ะ ตามพี่มา " พี่นิดเดินหายเข้าไปในห้องลองโดยที่มีแก้มตามหลังไปต้อยๆ ..

 แก้มกับพี่นิดหายเข้าไปในห้องลองประมาณ10 นาที แล้วพาผู้หญิงนึงออกมา ไม่เข้าใจว่าผู้หญงคนนี้จะแย่งนางฟ้าลงมาเกิดทำไม ..จอร์จ
 ..ชุดกระโปรงพองฟูสีขาวกรุยกรายกับสร้อยคอที่โดดเด่นอยู่บนคอแก้ม ดูสวยเสียจนแยกไม่ออกว่านางฟ้าหรือคน - -" เว่อร์ไปมั้ย

" พี่นิด . .. . " ผมใบ้กินไปประมาณสามวินาที ..

" จ๊ะ เป็นไง ตาค้างเลยเหรอ "

" แก้ม ..เดินไปที่กระจกแล้วฝากบอกผู้หญิงคนนั้นด้วยว่าสวยมากๆ "  ผมทำตาโตแล้วชมแก้มไม่ขาดปาก ..ก็มันสวยจริงๆอ่ะ

" ขอบคุณค๊า " แก้มถอนสายบัวลงแล้วยิ้มน้อยๆ อ๊า !!! ละลาย ท่าทางอย่างกับเจ้าหญิงเลยครับ

 พี่นิดบอกให้แก้มเพลาๆเรื่องอาหารลงบ้าง เพราะชุดที่ใส่ถึงจะพอดีแต่มันก็ดูรัดๆ แก้มรับปากรับคำพี่นิดอย่างว่าง่ายแล้วรับถุงใส่ชุดใบนั้นมากอดอย่างรักใคร่ ^-^ เวลาแก้มยิ้มอะไรก็ดูสดใสไปหมดเลยแหละครับ ( แหะๆ เว่อร์ไปมั้ย )

 ผมพาแก้มมาถึงบ้านยัยผิงอย่างสวัสดิภาพแต่ก่อนที่จะสวัสดิภาพได้ก็เกือบไปอ่านหนังสือพิมพ์กลางถนนเหมือนกัน วันนี้ทำไมรถเยอะจังแฮะ - -" แก้มกระโดดลงรถแล้ววิ่งไปหายัยตั้งโอ๋อย่างตื่นเต้น

" นี่ๆ ช๊านโคตรจะสวยเลยแหละ "  สีหน้าของแก้มกูภาคภูมิใจไม่น้อย

" เหรอย่ะ ไหนดูซิ " ยัยตั้งโอ๋ดึงชุดออกมาแล้วคลี่ลง กระโปรงที่พองฟูลอบหวืออยู่พลิ้วไหวอยู่อย่างสง่างาม

" สวยมั้ย ๆ " แก้มถามพลางเดินหมุนไปหมุนมาอย่างกับอยู่บนแคทวอล์ค

" เออๆ สวยๆ แต่ท่าที่ฉันให้แกทำ มันจะยากไปมั้ยกับชุด ดุซิ กรุยกรายเชียวแม่นาง " ยัยตั้งโอ๋เก็บชุดลงในถุงอย่างเบามือแล้วมีสีหน้าครุ่นคิดอยู่พักใหญ่

" ช่างเถอะๆ แต่ฉันลองดูแล้วฉันสวยมากๆเลยอ่ะ อ๊ายยยยยย " แก้มเอามือปิดหน้าแล้วชมตัวเองต่อหน้าตั้งโอ๋ที่เอาแต่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา

 วันพรุ่งนี้เป็นวันเตรียมงานวันสุดท้ายเพราะวันจันทร์นี้ทุกอย่างก็จะเริ่มต้นขึ้น ดอกไม้
พลาสติกหลากสี  ฉากสวรรค์ ดวงจันทร์ ก้อนเมฆ  ควันจากน้ำแข็งแห้งที่มาพร้อมกับดอกบัวยักษ์ข้างในมีนางฟ้าแสนสวยเดินออกมาอย่างสง่างาม แล้วก็มีเทวดาผู้ชายผู้หญิงเต้นรำไปรอบๆ ประกอบเสียงดนตรีอันอลังการ มันช่างเป็น Angel of paradise ที่สมบูรณ์แบบจริงๆครับ ^_^
 ผมกลับบ้านไปเก็บของใช้ส่วนตัวเล็กน้อยเพราะวันอาทติย์ต้องมาลงหลักปักฐานที่บ้านยัยผิง ว๊าว ..มานอนบ้านผู้หญิงด้วยแฮะ ^_^
 ( แล้วไอ้ที่ไปนอนบ้านแก้ม ยังกะไม่ได้ไปนอนบ้านผู้หญิง - - " ) ผมมาถึงบ้านยัยผิงราวๆเที่ยงเพราะงานส่วนใหญ่ก็เสร็จแล้ว เหลือแค่ประกอบตัวฉากแล้วไปเซ็ทที่เวที ส่วนฝ่ายจัดแสดงจินตลีลาก็คงจะพร้อมแล้ว

" มาแล้วเหรออาร์ต " เสียงของแก้มทักขึ้นพร้อมกับกระดาษแล้วก็ปากกาสีชมพูลายคิตตี้ในมือ
ดูเหมือนแกมกำลังจะเช็คงานแทนตั้งโอ๋

" คร๊าบบบ ..ตั้งโอ๋ล่ะแก้ม " ผมตอบแก้มเสียงหวานแล้วถามหาตั้งโอ๋ทันที

" โอ๋กับผิง ไปซื้อผ้าให้เด็ก ผ้าไม่พอที่จะทำชุด "

" อ้าว ขาดอีกเยอะมั้ย " ผมถามอย่างงุนงงเพราะงานน่าสมบูรณ์ได้แล้ว (?-?)

" ไม่หรอก อาร์ต แต่แก้มเช็คดูแล้วเด็กเหมือนจะขาดอยู่ประมาณ 5 คนอ่ะ แถวของเทวดาผู้ชายก็เลยไม่พอ ถ้าจะตัดแถวนางฟ้าออกมันก็แหว่งๆ สั้นๆสิ "

"  งั้นเหรอ .." ผมกำลังคิดถึงทางแก้ที่จะให้งานไม่พัง แต่แก้มก็เหมือนจะเห็นทางแก้ที่ดีกว่าผมด้วยการหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครคนหนึ่ง

"หวัดดีคะพี่เจฟ คือแก้มมีเรื่องอยากให้ช่วยคะ การแสดงของแก้มเด็กไม่พอค่ะ พี่เจฟช่วยหาได้มั้ย ค่ะเป็นเด็กผู้ชายซัก 4-5 คนอ่ะค่ะ "  >.< แก้มโทรไปขอความช่วยเหลือจาก
ไอ้ยีราฟหน้าหล่อตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นขี้ฝุ่นแทบจะล่องลอยหายไปจากตรงนี้ซะแล้ว โลกในโทรศัพท์ของแกมกับไอ้ยีราฟหน้าหล่อมันกำลังทำให้ผมอารมณ์เสีย  - - " ทำยังไงได้ ก็เค้ามันแฟนกัน ฮึ่ม !!

" ได้เหรอคะ !! " น้ำเสียงของแก้มดูมีความหวัง ในที่สุดไอ้ยีราฟหน้าหล่อก็สนองความต้องการของนางฟ้าคนสวยได้อย่างดีทีเดียว

" ไม่ต้องซ้อมอะไรมากหรอกค่ะ เดี๋ยวเย็นนี้แก้มขอตัวเด็กมาเลยนะคะ เด่ยวอธิบายการยืนให้น้องเค้าเข้าใจนิดนึง ขอบคุณมากค่ะ ค๊าาาา ~ ~ สวัสดีค่ะ " ยิ่งแก้มทำเสียงอ่อนเสียงหวานใส่โทรศัพท์นั่น มันก็ทำให้ผมอารมณ์เดือดขึ้นไปอีก วินาทีนั้นผมได้แต่ยืดกอดอกฟังอย่างเซ็งๆ

" อาร์ต แก้มหาเด็กได้ครบแล้ว "  น้ำเสียงของแก้มดูดีใจเหลือเกิ๊น . ..

" เหรอ " ผมตอบสั้นๆ ห้วนๆ แล้วเดินไปดูฉากที่ประกอบไว้อย่างเซ็งๆ

" อาร์ตเป็นอะไรอ่ะ  ..ไม่ดีใจเหรอ " แก้มเดินมาหาผมแล้วทำท่า งงๆ

" . .. ."  หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้  .. ไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดจากปากของผมเลยครับแค่แก้มโทรหาไอ้ยีราฟหน้าหล่อ
 ผมต้องอารมณ์เสียด้วยหรอ >.< เป็นเอามาก !!!!!