ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    • ฟอนต์ THSarabunNew
    • ฟอนต์ Sarabun
    • ฟอนต์ Mali
    • ฟอนต์ Trirong
    • ฟอนต์ Maitree
    • ฟอนต์ Taviraj
    • ฟอนต์ Kodchasan
    • ฟอนต์ ChakraPetch
Wonder Boys (Super Junior Yaoi)

ลำดับตอนที่ #18 : Chapter 16: Mission Possible! (โจ๋เรนเจอร์ออกปฏิบัติการอีกครั้ง!) - Part I

  • อัปเดตล่าสุด 19 มิ.ย. 64



ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

 

ร่างใหญ่ในชุดสูทวิ่งขึ้นบันไดอย่างรวดเร็ว ใบหน้าหล่อมีเหงื่อผุดขึ้นมาหลายหยด

 

เหนื่อย...แทบขาดใจ...แต่ก็ต้องทำ!

 

ชายหนุ่มเลี้ยวซ้ายก่อนที่มือหนาจะรีบเปิดประตูบานใหญ่สีขาวที่ตั้งตระหง่าอยู่หน้าตน

 

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

 

 “2นาที15วินาที นายช้าไป15วินาทีนะคังอิน!”

 

เสียงหวานดังแหวขึ้นมาทันทีที่ร่างใหญ่เปิดประตูห้องเข้ามา

 

เจ้าของชื่อหอบแฮ่กๆก่อนที่จะช้อนสายตามองดูร่างบางผมทอง ดวงตาคู่สวยของร่างบางมองลอดกรอบแว่นตาสีดำไปยังใบหน้าหล่อ

 

ผมขอโทษครับคุณอีทึก”

  

ปาร์ค จองซูหรืออีทึก ลูกชายคนเดียวของปาร์ค มยองซู ประธานบริษัทห้า 'ปาร์คตินั่ม' ห้างสรรพสินค้าที่ติดอันดับต้นๆของเกาหลียิ้มนิดๆก่อนที่จะละสายตาออกไป

 

และด้วยความที่กลัวว่าลูกชายจะโดนลักพาตัวไปจึงต้องจ้างบอดี้การ์ดรูปหล่อฝีมือดีมาเพื่อดูแลอารักขาเจ้าลูกชายหน้าหวานแสนเอาแต่ใจนี้

 

ซึ่งมันเป็นงานที่ยากเย็นมากๆสำหรับคังอินในการจับตาดูร่างบางตาสวยคนนี้

 

แต่เขาก็เลือกที่จะทำ...

 

เพราะเขารัก...หลงรักอีทึกมานานแล้ว

 

สามปีแล้วสินะ...

 

คังอิน! ฉันอยากไปเอ็มโพเลี่ยน!”เสียงหวานดังขึ้นมาพร้อมกับเจ้าของเสียงที่วิ่งมาเกาะแขนบอดี้การ์ดหนุ่ม

 

เอ่อ คุณอีทึกครับ...ผมเกรงว่าคุณท่านมยองซูจะไม่อณุญาตินะครับ =________=lll ท่านบอกว่าคุณอีทึกต้องอยู่ในห้องนี้จนถึงบ่ายโมง”ใบหน้าสวยสลดลงทันทีก่อนที่ร่างบางจะเดินไปทิ้งตัวลงบนโซฟา

 

เชอะ!”ตะโกนเสียงดังลั่นพร้อมกับสะบัดหน้าหนีเพื่อให้ชายหนุ่มรับรู้ว่าร่างบางอยู่ในอาการ...’งอน’

 

คังอินเดินไปยืนข้างๆเจ้านายแสนเอาแต่ใจคนสวยของตนก่อนที่จะถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆ ดวงตาคมจับจ้องไปยังใบหน้าหวานที่มองมาทางตนอย่างตัดเพ้อ

 

คุณอีทึกครับ คุณท่านเป็นห่วงสวัสดิการของคุณนะครับ”

 

เชอะ!”ผู้เป็นเจ้านายสะบัดหน้าพร้อมกับส่งเสียงไปอีกทาง มือเรียวยกขึ้นกอดอกพร้อมกับนั่งไขว่ห้าง

 

ร่างใหญ่เดินอ้อมไปประจันหน้ากับร่างบาง คังอินย่อตัวลงเพื่อให้ระดับใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกันก่อนที่จะยิ้มออกมา

 

งั้นผมจะพาคุณไปกินสเวนแซ่บถ้าคุณยอมอยู่ในห้องนี้จนถึงบ่ายโมง”

 

ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อ ริมฝีปากเรียวคลี่ยิ้มอย่างมีความสุข

 

เย้! รักคังอินที่สุดเลย!”

 

ร่างใหญ่ได้แต่ยิ้มแล้วกอดตอบคนตาสวยที่กระโดดมากอดตน

 

ผมก็รักคุณอีทึกเช่นกันครับ”

 

รักหมดหัวใจเลยหละครับ

 

แต่คังอินจะรู้ไหมนะ?

 

ว่าตอนนี้คนที่เขารักนั้นก็รักเขาเช่นกัน

 

คนตาสวยได้แต่อมยิ้มอยู่ในอ้อมกอดของร่างใหญ่

 

 รักนะ...รักมานานแล้ว

 

รู้ไหมคังอิน?

 

 

 

 --------10%--------

 

ตึก Choi Groupตั้งตระหง่ามีราศีอยู่ข้างหน้าทั้งสามคน วันนี้เป็นวันพุธ คนเลยค่อนข้างจะเยอะเป็นปกติของวันทำงาน

 

คิมฮีชอล ลีดงแฮและลีซองมินยืนมองด้วยแววตากระตือรือร้นและนึกสนุก ในมือข้างซ้ายของทั้งสามคนถือเป้สีดำเอาไว้ ส่วนมือขวาก็ถือสายจูงหมาคนละสองตัวเอาไว้

 

วันนี้ต้องสนุกแน่ๆเลย~”ลีซองมินเปรยเสียงใส

 

แฟนแกอยู่อีกฝ่ายนะโว้ย จะมาสนุกอะไรอีก?”ลีดงแฮตวาดแว้ดใส่แฝดของตนเข้าให้ ผู้เป็นฝาแฝดได้แต่หัวเราะเบาๆ

  

ก็แบบนี้ไงถึงสนุก สุดที่รักพวกแกทั้งสองคนก็อยู่ฝั่งนู้นเหมือนกันนั่นแหละ! คิมคิบอมกับชเวซีวอนหนะ!!”

 

มันไม่ใช่สุดที่รักฉัน!!”คิมฮีชอลตวาดกลับเสียงดัง ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อเล็กน้อยผิดกับลีดงแฮที่ยิ้มอย่างพึงพอใจเป็นเชิงเห็นด้วย

 

ก็เกือบๆแหละวะ เอาเถอะๆ เราไปกันได้แล้ว เดี๋ยวพวกนั้นรอนาน”พูดจบซองมินก็เดินพาเพื่อนซี้อีกสองคนเข้าไปในตึก

 

โจ๋เรนเจอร์ออกปฏิบัติการอีกครั้ง!!

 



 

 

โอ้ะ...จูงหมามาด้วย จะมาไม้ไหนอีกหละทีนี้”เสียงทุ้มของโจคยูฮยอนดังขึ้นมาหลังจากที่ชะโงกหน้ามองลงไปดูคนรักและลูกศิษย์ของตนจากทางหน้าต่างชั้นบน

 

ลีซองมิน...อยู่กันคนละฝั่งตลอดเลยนะ

  

แบบนี้สิถึงน่าสนุก

 

ชเวซีวอนกระตุกยิ้มแล้วมองดูทีวีขนาดเล็กที่มีหลายจอ ทั้งหมดนี้เป็นทีวีที่เชื่อมต่อจากกล้องวงจรปิดที่ติดอยู่ทั่วทุกมุมตึกของตน

 

ดวงตาคมเข้มจับจ้องไปยังหัวโจกผมแดงที่เดินตรงเข้าไปตรงประชาสัมพันธ์ ใบหน้าหวานมองซ้ายมองขวาก่อนที่จะมาหยุดอยู่ตรงกล้องวงจรปิด ดวงตากลมโตเพ่งพินิจอยู่นานก่อนที่จะกระตุกยิ้มอย่างท้าทาย

 

รู้แล้วเหรอ? ว่าฉันจับตาดูนายอยูทุกฝีก้าวในตึกนี้...คิมฮีชอล

 

นายจะทำอะไรกล้องวงจรปิดได้?

 

พวกนายทำแบบนี้ทำไมเนี่ย = =lll”เสียงหวานของคิมคิบอมดังขึ้นมาเบาๆ ร่างสูงและร่างสูงโปร่งหันขวับมามองแล้วยิ้มให้แห้งๆ

 

แค่แกล้งพวกนั้นสักหน่อย”ซีวอนตอบเรียบๆแล้วอมยิ้มอย่างนึกสนุก

  

อยากรู้...ว่าจะแพ้ในเกมส์ที่ตัวเองเป็นเจ้าบ้านหรือเปล่า

  

อยากรู้...ว่าคิมฮีชอลจะทำอะไร จะเอาอะไรแผลงๆมาอีกหรือเปล่า

 

ไม่ใช่ว่าอยากอยู่กับพวกนั้นหรอกเหรอ? ถึงได้จับตัวคิมแจจุงมา”

 

นั้นก็เหตุผลอีกข้อ”ร่างสูงตอบแล้วมองไปยังทีวีขนาดเล็กอีกครั้ง

 

นายเล่นบอกว่าลางานตลอดปิดเทอมเล็กแถมยังบอกว่าเจอกันวันจันทร์ตอนปิดเทอม

 

รู้ไหมว่ามันทำให้ฉันทนไม่ได้

 

ไม่ได้เจอนายทำให้ฉันจะบ้าตายจริงๆ

 

เพราะฉะนั้น วิธีนี้...อย่างน้อยก็จะได้สนุกกับนายในช่วงปิดเทอมเล็กนี้

 

คิมฮีชอล...นายทำให้ฉันคลั่งเมื่อไม่ได้เจอนายรู้ไหม?

  

 

 --------15%--------

  

 

 

ฮีชอล~ เอาหมาเข้ามาในบริษัทไม่ได้นะ รู้กฏอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”เสียงหวานของพี่สาวประชาสัมพันธ์คนสวยดังขึ้นมาเรียกสติจากเจ้าของชื่อที่เพ่งมองกล้องวงจรปิดอย่างพินิจพิจารณาให้หันมามอง

 

ก็จารย์ซีวอนเขาสั่งให้พวกผมเอามานี่ฮะ ใช่ไหมเพื่อนยาก?”เหล่า’เพื่อนยาก’ของร่างบางต่างพากันพยักหน้าขึงขัง

 

อ่าาาา...ถ้าคุณซีวอนเขาสั่งก็โอเคจ้ะ”

 

เอ่อ พี่สาวฮะ...ไม่ทราบว่าเห็นคุณจุงยุนโฮอุ้มผู้ชายหน้าสวยๆมาหรือเปล่าครับ?”ซองมินเดินตรงปรี่มาถามหญิงสาว

 

ผู้ชายไม่เห็นนะจ้ะ ถ้าผู้หญิงสวยๆที่ใส่เสื้อ’ 'ชั่วร้าย' หนะ พี่เห็น”

 

ฮีชอลกับดงแฮมองหน้าเลิกลั่นก่อนที่จะหัวเราะกันเบาๆ

 

ผู้หญิงสวยๆเหรอวะ?”ร่างบางผมแดงถาม

 

“Yeah right!”ร่างสูงตอบพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ

 

พี่เห็นคุณยุนโฮอุ้มไปชั้น7หนะจ้ะ”

 

ลีซองมินรีบหันขวับมามองคิมฮีชอลที่เพิ่งมองหน้ากับลีดงแฮแล้วมามองหน้าตนก่อนที่จะอุทานออกมาเบาๆพร้อมกับทั้งสามคน

 

สวรรค์ชั้น7?!”

 

แค่นี้แหละครับ ขอบพระคุณพี่สาวคนสวยมากเลยนะครับ^^”ดงแฮฉีกยิ้มโปรยเสน่ห์แล้วเดินพาเพื่อนซี้อีกสองคนเลี้ยวซ้ายเพื่อที่จะขึ้นลิฟต์

 

บริเวณที่ขึ้นลิฟต์ทั้งสามตัวนั้นอยู่ตรงมุมตึกจึงไม่ค่อยมีคนเห็นอะไรทั้งสิ้น แถมตอนนี้ยังปลอดผู้คนอีกเสียด้วย ทั้งสามคนยืนประจันหน้ากับลิฟต์คนละตัว

 

ดงแฮ ซองมิน”เสียงหวานเรียกชื่อเพื่อนซี้ของทั้งสองคนที่ยืนขนาบอยู่ข้างๆ

 

เจ้าของชื่อทั้งสองคนหันหน้ามามองอย่างงุนงง

 

เรามาทักทายชั้น2กันหน่อยดีกว่า”พูดจบก็เปิดกระเป๋าเป้สีดำหยิบดอกไม้ไฟขนาดเล็กชนิดที่มีสายยาวลากพื้นออกมา ดงแฮและซองมินทำตาม

 

มือเรียวเปิดไฟแช็กแล้วนำมาจ่อตรงสายดอกไม้ไฟก่อนที่จะกดเปิดประตูลิฟต์แล้วนำดอกไม้ไฟไปวางเอาไว้โดยตรงหัวของดอกไม้ไฟหันไปที่ลิฟต์ มือเรียวเอื้อมไปกดปุ่มเลข2ตรงแผงกดแล้วรีบกดปิด

 

ซองมินและดงแฮทำตามแล้วกลับมายืนอยู่หน้าลิฟต์อีกครั้ง

 

ชั้น2เละเมื่อไหร่ สงครามเริ่มเมื่อนั้น”

 

  

 

 

 

 

“What is that?!”เสียงหวานของคิบอมดังขึ้นเรียกความสนใจจากชายหนุ่มอีกสองคนให้หันมามองทีวีจอเล็กต่ำสุดตามที่ร่างบางชี้ให้ดู

 

ดอกไม้ไฟขนาดเล็กโดยที่หัวจ่อไปยังประตูลิฟต์ มีแสงสีเหลืองเป็นจุดวงกลมเล็กๆที่ค่อยๆเคลื่อนไปตามสายเชือกที่ต่อเข้าไปในดอกไม้ไฟ

 

ดอกไม้ไฟในลิฟต์? แถมหัวยังต่อไปยังประตูลิฟต์...???”ซีวอนพึมพำออกมาเบาๆอย่างงุนงงกับภาพที่เห็น

 

จุดสีเหลืองเล็กๆเป็นวงกลมค่อยๆเคลื่อนใกล้เข้าไปในดอกไม้ไฟทุกทีๆ

 

ฉิบหายแล้ว!!!”

 

ก่อนที่คิบอมจะโทรเรียกพนักงานชั้นก่อนที่ซีวอนจะสบถออกมา ก่อนที่คยูฮยอนจะโวยวายดังลั่น จุดสีเหลืองเล็กๆก็หายเข้าไปในดอกไม้ไฟ

  

ประตูลิฟต์เปิดออกพร้อมกับหมายเลขชั้น2บนจอเล็กๆเหนือปุ่มกด

 

“Holy...shit”

 

สิ้นเสียงสบถของชเวซีวอน ดอกไม้ไฟก็มีประกายไฟพ่นออกมาจากทางด้านหลังก่อนที่จะพุ่งออกไปจากตัวลิฟต์ ทั้งสามคนรีบหันไปมองจอทีวีขนาดเล็กอีกอันที่ฉายอยู่ในชั้น2

 

เสียงกรีดร้องอย่างแตกตื่นของเหล่าพนักงานฝ่ายโฆษณาเมื่อดอกไม้ไฟสามอันพุ่งออกมาจากในลิฟต์ ทุกคนต่างพากันย่อตัวลงไปกับพื้นพร้อมกับสายตาที่มองตามดอกไม้ไฟทั้งสามอันที่พุ่งไปยังหน้าต่างที่เปิดเอาไว้ก่อนที่จะระเบิดออกมาพร้อมกัน

 

ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!

 

ความเงียบเข้าปกคลุมทั้งสามคน มีเพียงเสียงลมหายใจที่ดังระรัว ดอกไม้ไฟระเบิดไปแล้ว แต่ใจกลับเต้นคึกราวกับกลองศึกกับเหตุการณ์เมื่อครู่


ยังดีที่ระเบิดนอกตึก”โจคยูฮยอนถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

 

"แต่เครื่องคอมพิวเตอร์บางเครื่องก็โดนลูกหลงไปด้วยนะ"คิมคิบอมเปรยเบาๆพร้อมกับมองภาพข้างหน้าอย่างหวาดๆ



เล่นงี้เลยเหรอเนี่ย??? ไม่น่าเชื่อ...กล้าทำจริงๆ

 

ทักทายได้ดีนี่คิมฮีชอล”ชเวซีวอนพูดเรียบๆก่อนที่จะกระตุกยิ้มอย่างนึกสนุกตามลงไป

 

Let’s see what you got!

  

 

 

 

 

 

เอาหละ ดูท่าทางว่าการทักทายคงจะประสบความสำเร็จแล้วสินะ”เสียงห้าวของลีดงแฮดังขึ้นมาเมื่อหน้าจอบอกตัวเลขชั้นบนลิฟต์ขึ้นเลข2เอาไว้

 

สงคราม...เริ่มแล้วสินะ”ลีซองมินเปรยออกมาเบาๆพร้อมกับขยับกระเป๋าเป้อย่างตื่นเต้น

 

ชักจะสนุกซะแล้วสิ”คิมฮีชอลพูดพร้อมกับกลั้วหัวเราะเบาๆก่อนที่จะหันไปมองเพื่อนรักร่วมแผนการอีกสองคน

 

 ทั้งสามคนพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจกันก่อนที่ดงแฮจะกดลิฟต์ ส่วนซองมินกับฮีชอลก็เดินขึ้นบันไดไป

 

ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิด ร่างสูงโปร่งของดงแฮก็ก้าวเข้าไปในลิฟต์พร้อมกับหมาอีกหกตัวที่ฮีชอลไปหามาก่อนที่จะกดปุ่นชั้นชั้นที่เพิ่งโดนถล่มไปเมื่อสักครู่ ลีดงแฮยิ้มอย่างตื่นเต้นก่อนที่หัวสมองจะประมวลแผนการต่อไป

 

แวะไปเอาของฝากจากชั้น2เสียหน่อยคงไม่ว่าอะไรนะ

 

เสร็จแล้วค่อยไปปล่อยเจ้าหมาพวกนี้ให้เป็นอิสระที่ขั้น3ดีกว่า

 

 

 --------25%--------

 


เลข3สีแดงตัวใหญ่หน้าประตูทางหนีไฟโชว์หราอยู่เมื่อฮีชอลและซองมินวิ่งขึ้นมาจากชั้น2

 

ลีซองมินวิ่งตรงไปแล้วเปิดประตูผิดกับคิมฮีชอลที่เลี้ยวขวาเพื่อวิ่งขึ้นไปชั้น4

 

ซองมิน”เจ้าของชื่อหันมามองตามเสียงเรียกของฮีชอล

 

ฝากตัดระบบกล้องวงจรผิดด้วยนะ”ร่างอวบยิ้มหวานก่อนที่จะตอบไปอย่างมั่นใจ

 

วางใจได้เลย!!”

 

พูดจบก็เปิดประตูเข้าไปพร้อมๆกับที่ร่างบางผมแดงที่วิ่งขึ้นชั้น4ต่อไป

 

ซองมินเดินเลี้ยวซ้ายไปเพื่อเข้าห้องน้ำผู้ชาย ร่างอวบตรงตรี่เข้าไปในห้องน้ำห้องสุดท้ายที่ว่างอยู่ก่อนที่จะปิดประตูแล้วลงกลอน

 

แล้ปท้อปสีดำถูกหยิบออกมาจากกระเป๋าเป้สีดำ ซองมินปิดฝาชักโครกแล้ววางแล้ปท้อปไว้บนนั้นก่อนที่จะกดปุ่มเปิดแล้ปท้อป ส่วนตัวเองก็จัดการหยิบสายต่อไปต่อในปลั๊กโทรศัพท์ที่บังเอิญเจอข้างๆชักโครก

 

โชคดีจังเราเนี่ย”ร่างอวบบ่นพึมพำในความโชคดีของตนก่อนที่จะจัดการทำการต่อแล้ปท้อปคอมพิวเตอร์ของตนเข้ากับระบบของตึกนี้

 

ลีซองมินนั่งลงบนฝาชักโครก บนตักมีแล้ปท้อปสีดำที่หน้าจอมีรายละเอียดและข้อมูลของระบบบริษัทนี้ ไม่นานก็มีหน้าจออีกหน้าจอโผล่ขึ้นมา มือเล็กรีบต่อเฮดโฟนที่ติดไมโครโฟนเอาไว้ข้างๆพอดีกับปากกับแล้ปท้อปพร้อมกับมองหน้าจอข้างหน้าตน

  

Now Loading!

 

เพียงไม่นานตัวอักษรก็หายไปแล้วปรากฏภาพของคิมฮีชอลและลีดงแฮขึ้นมาแทน

 

//Finish hacking?//เสียงห้าวของลีดงแฮผู้เป็นแฝดดังลอดหูฟังขึ้นมา ซองมินกระแอมอย่างมีความสุขแทนคำตอบ

 

//อย่าลืม!//

 

ตัดระบบวงจรปิดทิ้ง ฉันรู้แล้วน่าฮีชอล!”เสียงหวานดังขัดบุคคลที่สามในสายขึ้นมาอย่างเบื่อหน่ายพร้อมกับนิ้วเล็กที่รัวนิ้วใส่คีย์บอร์ดอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานภาพกล้องวงจรปิดที่ติดตั้งอยู่ทั่วทุกมุมตึกChoi Groupก็ปรากฏขึ้นมา

 

ซองมินใช้นิ้วชี้กดปุ่มEnterพร้อมกับภาพจากกล้องวงจรปิดบนหน้าคอมที่ดับวูบไป ริมฝีปากเล็กคลี่ยิ้มอย่างมีความสุขพร้อมกับดวงตากลมที่สั่นระริกอย่างตื่นเต้น

 

จะทำยังไงหละคราวนี้ โจคยูฮยอน?!

 

 

 

 --------30%--------

 

 

 

พรึ่บบบบบบบบบบบบบบบบ!!

 

เฮ้ย!”โจคยูฮยอนตะโกนลั่นเมื่อพบว่าทีวีที่เคยปรากฏภาพจากกล้องวงจรปิดทุกตัวในตึกนี้จู่ๆก็ดับหายไปต่อหน้าต่อตาตน

 

จะว่าไฟดับก็ไม่ใช่!.เพราะโคมไฟที่ห้อยต่องแต่งเหนือหัวยังให้ความสว่างอยู่เลย แอร์ก็ยังให้ความเย็นอยู่

 

หรือว่าจะเป็นฝีมือของ...

 

ไม่ทันที่ร่างสูงโปร่งจะได้คิดต่อ เสียงติ๊ดสั้นๆก็ดังมาจากหน้าจอคอมของตัวเอง คยูฮยอนหันกลับไปดูก็พบกับข้อความที่ถูกส่งมาบนหน้าจอแล้ปท้อปตัวเอง

 

อาจารย์โจคยูฮยอนที่รักยิ่งของลีซองมิน :)

 

ตกใจอะเด้ว่าทำไมจู่ๆไอ้หน้าจอกล้องวงจรปิดก็ดับไป

 

ผมให้เวลาคิดสามวินาทีนะ

...

...

...

ปิ๊งป่องๆๆๆๆ ถูกต้องแล้วคร้าบบบบ !! >___<

 

ฝีมือผมเองแหละที่รักฮ่าๆๆๆ

 

แต่ก่อนที่จารย์จะลงมือแก้ ผมจะให้จารย์ดูสภาพชั้น3ก่อนนะ

 

จากลีซองมินที่รักโจคยูฮยอนสุดหัวใจขาดดิ้น>///<

 

พรึ่บบบบบบบบบบบบบบบบ!!!

 

ไม่ทันที่จะได้ทำอะไรต่อไป ภาพหน้าจอจากกล้องวงจรปิดชั้น3ก็กลับมาใหม่ แต่ภาพที่เห็นเล่นเอาบุคคลทั้งสามคนที่อยู่ในห้องอ้าปากค้างตาโตกันไปเป็นแถวๆ

 

สภาพชั้น3หรือชั้นห้องครัวของ Choi Group ที่เคยดูเป็นสะอาดเนี้ยบเป็นระเบียบกลับกลายเป็นเละเทะสกปรกไม่เป็นท่า ข้าวของกระจัดกระจายเพราะฝีมือของ...

 

 หมา?”คิมคิบอมเปรยขึ้นมาเบาๆกับสิ่งมีชีวิตสี่ขา5-6ตัวที่กระจัดกระจายกันอยู่ในชั้น3

 

หมาที่พวกลีดงแฮเอามานี่นา! เอาหมามาเพื่อการณ์นี้เองหรือเนี่ย?!?!!

 

เหอะ แผนสูงจริง!ชั้น3เป็นเหมือนแหล่งเสบียงของตึกนี้!เอาสัตว์ที่ได้กลิ่นดีแถมแรงเยอะอย่างกับควายมาบุกเนี่ย!เจ้าความคิดจริงๆ”ชเวซีวอนพูดเรียบๆพร้อมกับหัวเราะหึๆในลำคอ ดวงตาคมเข้มเหลือบไปมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือของตน

 

เออ ฉันมีประชุม ไปก่อนนะ”พูดจบก็เดินเออกไปจากห้องทันที

 

คิบอมและคยูฮยอนมองร่างสูงเดินออกไปจนประตูปิดก็หันกลับมามองหน้ากัน

 

ไม่เข้าใจซีวอนมันจริงๆเลย รู้อยู่ว่ามีประชุมแต่ก็ยังคิดจะเปิดสงครามกับพวกซองมินอีก”คยูฮยอนโพล่งออกมาเสียงดัง

  

ก็ซีวอนเคยบอกว่าไงหละ?”

 

คิบอมเว้นวรรคไปก่อนที่จะมองหน้าเพื่อนรักที่นั่งหน้าเครียดหน้าคอมอยู่แล้วพูดต่อไป

 

ยิ่งยาก ยิ่งน่าตื่นเต้น”

 

ก๊อกๆๆๆ

 

เสียงเคาะประตูดังขึ้นมาแล้วเงียบหายไปเมื่อคิบอมจบประโยค ร่างบางลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปเปิดประตู ทันทีที่เห็นสิ่งที่วางอยู่ตรงหน้า คิมคิบอมก็กรีดร้องเสียงดังพร้อมกับเบิกตากว้างอย่างตกใจทันที

 

คยูฮยอนเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนรักตะโกนอย่างตกใจก็จ้ำอ้าวมาดูหน้าประตูก่อนที่จะสบถพรืดออกมาอย่างตกใจไม่แพ้กันกับสิ่งที่บุคลปริศนานำมาวางเอาไว้ข้างหน้าห้องบัญชาการ

 

ซากคอมพิวเตอร์ที่ไหม้เกรียม

 

คงเปนเศษซากจากคอมพิวเตอร์ที่ถูกแรกระเบิดจากพลุดอกไม้ไฟเมื่อตอนชั้น2แน่ๆ

 

ใครกันนะ?!”เสียงหวานเปรยขึ้นมาอย่างแหบพร่า หยาดน้ำใสก่อตัวขึ้นบนเบ้าตา

 

โจคยูฮยอนลูบหลังเพื่อนรักที่ยืนหน้าซีดเตรียมร้องไห้ข้างๆ

 

ใครกันนะ? ที่ทำแบบนี้

 

เล่นได้ถูกคนเสียด้วย!รู้กันอยู่ว่าคิมคิบอมเป็นคนที่อ่อนไหวที่สุด

 

ยิ่งมาเจออะไรแบบนี้ยิ่งทำให้คิบอมแทบจะบ้าตาย

 





ร่างสูงที่แอบยืนอยู่อีกมุมหนึ่งของตึกแอบชะโงกหน้ามองคนสองคนตรงหน้าที่มีซากคอมพิวเตอร์วางอยู่ก่อนที่จะถอนหายใจเบาๆ

 

ผมขอโทษฮะอาจารย์”

 

ผมขอโทษ! แต่อาจารย์กลายมาเป็นเหยื่อของพวกเราเสียแล้ว!

 

เหยื่อของสงครามจิตวิทยาเล่นๆของลีดงแฮไงหละ!



 

 --------35%--------

 

 

ร่างบางคลานไปตามช่องแอร์อย่างรวดเร็วและเชี่ยวชาญโดยแทบจะไม่มีเสียงเลยแม้แต่น้อย คิมฮีชอลหยุดคลานเมื่อพบตะแกรงที่มีแสงออกมาจากข้างล่างพร้อมกับเสียงพูดคุยที่ดูเป็นการเป็นงาน

 

ผมเองก็คิดว่าเราควรจะตัดงบประมาณนะครับ”เสียงทุ้มต่ำที่แสนคุ้นเคยพาลทำให้หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะดังลอดมาจากตะแกรงข้างล่าง

 

ใบหน้าหวานชะโงกไปดูก็พบกับชเวซีวอนที่นั่งอยู่ตรงหัวมุมโต๊ะ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน...ไม่ใช่เพราะว่าคนตรงหน้านั่งเป็นประธานอยู่ แต่มือหนาของซีวอนกลับไปเกาะกุมกับมือเล็กของหญิงสาวอีกคนหนึ่งที่นั่งข้างๆ

 

หน้าอกด้านซ้ายที่เต้นปกติเกิดความรู้สึกเจ็บแปลบ เล็บจิกเข้าไปในอุ้งมือเรียวที่กำแน่นเข้าหากัน

 

ไอ้หน้าม่อ!”เสียงหวานสบถพึมพำอย่างโกรธแค้น รู้สึกหงุดหงิดกับภาพทีเห็นเป็นอย่างมากชนิดที่ว่าอยากถีบช่องตะแกรงบ้านี่ให้หล่นลงไปแล้วกระโดดลงไปแยกทั้งสองคนนั้นออก...

 

นี่เหรอที่เขาเรียกกันว่า...หึง?!

 

แล้วคุณชเวซีวอนคิดว่าอย่างไรหละครับ?”เจ้าของชื่อยิ้มหวานพร้อมกับส่งสายตาโลมเลียไปทางหญิงสาวที่โดนกุมมือ หล่อนยิ้มอายๆพร้อมกับก้มหน้างุด

 

ไปตายซะ!”ฮีชอลสบถเบาๆอีกครั้งอย่างหงุดหงิดพร้อมกับมือเรียวที่ค่อยๆหยิบช่องตะแกรงออกมาอย่างแผ่วเบา มือเรียวอีกข้างคว้าถุงพลาสติกสีม่วงออกมา

 

ผงระเบิดตด

 

ร่างบางรีบเปิดซองก่อนที่จะโปรนผงสีขาวนั่นออกไปจากซองพร้อมกับมืออีกข้างที่ปิดจมูกตัวเองแน่น

 

ไม่กี่อึดใจต่อมาก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นมาจากด้างล่าง เหล่าผู้ประชุมที่เคยนั่งหน้าเครียดกันพร้อมใจกันลุกขึ้นยืนและเอามือปิดจมูกแน่นพร้อมกับสบถด่าทอเสียมากมาย

 

คิมฮีชอลกระตุกยิ้มอย่างมีความสุขพร้อมกับเฝ้ามองภาพเบื้องล่าง

 

เป็นไงหละผงระเบิดตดชนิดใหม่...

 

ข้อดีก็ของผงระเบิดตดนี้คือจะมีปฏิกิริยากับอากาศภายในเวลา30วินาที!!!

 

ดวงตากลมโตเฝ้ามองเหล่าบุคคลข้างล่าง ร่างสูงของซีวอนลุกขึ้นยืนก่อนที่จะมองขึ้นไปบนช่องแอร์ที่เปิดเอาไว้

 

เท่าที่จำได้ ตะแกรงมันยังปิดอยู่เลยนี่?!

 

ตอนนี้ทำไมมันหายไปแล้วหละ??

 

หรือว่า...

 

คิมฮีชอล!”ซีวอนกัดฟันเรียกชื่อคนที่โผล่มาเพียงเสี้ยวเดียวในช่องแอร์ เจ้าของชื่อยิ้มแห้งๆก่อนที่จะโยนซองผงระเบิดตดลงไปข้างล่างแล้วคว้ากระเป๋าเป้สีดำหันหลังกลับคลานกลับทางเดิมไป

 

ชเวซีวอนยืนมองซองระเบิดตดสีม่วงที่ค่อยๆร่วงลงมาจากช่องแอร์เงียบๆ

 

หึๆ...เล่นซะแสบเชียวนะคิมฮีชอล

 

มือหนาหยิบเอาวอที่เหน็บกางเกงของตนเองก่อนที่จะกรอกเสียงเข้าไป

 

คยูฮยอน! คิมฮีชอลอยู่ในช่องแอร์! ตามให้ทีว่าอยู่ที่ไหนแล้วตอนนี้”

 

  

 

 --------40%--------

 

 

 

แอ๊ดดดดดดดดดด! โครมมมมมมมมมมมม!!!

 

เสียงปิดประตูดังลั่นพร้อมกับลงกลอนเสียดังลั่น ลีดงแฮหันหลังแนบประตูบานเมื่อครู่แล้วทิ้งตัวลงอย่างเหนื่อยอ่อน

 

เฮ้ย! หายไปไหนของมันหนะ??”เสียงยามตะโกนโวยวายดังลอดมาจากข้างนอก ใบหน้าหล่อเริ่มซีดเผือดในระหว่างที่มือหนาเริ่มค้นหาของในกระเป๋า

 

ไม่น่าขึ้นชั้น4มาตอนนี้เลย ทันทีที่ลิฟต์เปิดก็เจอพวกยามยืนอยู่ข้างหน้า

  

แถมพวกนั้นก็เสือกรู้ด้วยว่าเขาเป็นหนึ่งในคนป่วนชั้น2และตัวการทำเละในชั้น3

 

เลยต้องมาใช้วิชาตีนหมาโกยเผ่นมาหลบหลังประตูนี่ไงหละ!!!

 

หืมม์?”ดงแฮส่งเสียงครางอย่างงุนงงในลำคอกับสิ่งที่หยิบขึ้นมาจากในกระเป๋า

 

ขวดโค้กที่ยังไม่ได้เปิด?

 

ดวงตาเหลือบไปเห็นแท่งเมนทอสรสมิ้นท์ที่อยู่ในกระเป๋าเป้สีดำของตน

 

ทันใดนั้นแผนการชนิดรวดเร็วสายฟ้าแลบก็แล่นเข้ามาในหัวของดงแฮทันที!

 

เฮ้ย หรือว่าประตูบานนี้!?”

 

ไม่ได้การละ! พวกนั้นกำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆแล้ว!!!

 

ไวเท่าความคิด มือหนาก็เปิดขวดโค้กแล้ววางไว้ข้างๆตนก่อนที่จะรีบแกะแท่งเมนทอสรสมิ้นต์แล้วเทเข้าไปในขวดโค้กที่เพิ่งเปิดแล้วปิดฝา

 

ดงแฮลุกขึ้นสะพายเป้แล้วเขย่าขวดโค้กที่มีเมนทอสรสมิ้นต์หลายเม็ดบรรจุอยู่อย่างรวดเร็วจนภายในขวดเริ่มมีฟองหนาขึ้นและอัดแน่นขึ้นเรื่อยๆราวกับจะปะทุออกมาอย่างกับภูเขาไฟ

 

“1...”

 

ร่างสูงกระโดดถอยหลังแล้วหันหน้าประจัญหน้าเข้ากับประตูข้างหน้าตน มือหนายังคงเขย่าขวดโค้กบรรจุเมนทอสรสมิ้นต์ต่อไปเร็วขึ้นเรื่อยๆ

 

“2!”

 

มืออีกข้างเอื้อมมาตรงฝาเปิดเพื่อเตรียมตัวเปิด ขวดโค้กที่ข้างในมีเมนทอสรสมิ้นต์ตีกันจนเปิดฟองอยู่นั้นยังคงโดนเขย่าแรงและเร็วขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับฝาขวดที่ชี้ไปทางประตู

  

“3!”

 

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดด!!!



 

 --------43%--------

 

 

ทันทีที่ประตูห้องเปิดออกมา ดงแฮก็เปิดฝาโค้กที่จ่อไปหน้าประตูทันที

 

เมนทอสรสมิ้นต์เมื่อเจอกับโค้กที่เพิ่งเปิดแล้วโดนเขย่าอย่างแรงจะเกิดปฏิกิริยาบางอย่างที่ทำให้โค้กมีฟองอากาศมากขึ้นและทำให้มีแรงดันจากภายในที่จะออกมาจากภายนอกเยอะขึ้น

 

อ้ากกกกกก!!!”

 

เสียงยามทั้งหลายแหล่ที่เปิดประตูมาต่างพากันร้องเสียงหลงเมื่อเมนทอสรสมิ้นต์พุ่งออกมาจากขวดโค้กที่ถูกเขย่าอย่างแรงมาโดนเหล่ายามพวกนั้น

 

และยิ่งเขย่าแรงมากเท่าไหร่ จะยิ่งเจ็บมากขึ้นเท่านั้น...

 

ยามทั้ง3คนที่โดนปืนอัดเมนทอสรสมิ้นต์ในขวดโค้กอย่างเต็มแรงได้แต่นอนลงไปกับพื้นทันที ดงแฮรีบใส่เมนทอสรสมิ้นต์อีกแท่งลงไปในขวดโค้กและเขย่าให้แรงและเร็วอีกครั้งก่อนที่จะเปิดฝาแล้วเล็งไปยังเหล่ายามทั้งสามคนที่นอนอยู่ให้โดนอัดอีกทีเพื่อไม่ให้ลุกขึ้นมา

 

กลับไปลูกช้างจะถวายเมนทอสรสมิ้นต์กับโค้กหนึ่งขวดให้เจ้าพ่อ”เสียงทุ้มบ่นพึมพำขอบคุณเจ้าพ่อที่บันดาลให้กระเป๋าเขามีของแบบนี้ในกระเป๋า

 

ลีดงแฮกระโดดข้ามเหล่ายามที่โดนอัดพวกนั้นก่อนที่จะหันมามองอีกครั้งอย่างพิจารณาเงียบๆ

 

ทั้งๆที่ซองมินมันจัดการตัดระบบวงจรปิดแล้ว

  

แล้วทำไมถึงรู้ว่าเขาเป็นคนร้าย? ถ้าเป็นโทรศัพท์ที่ต่อสายในตึกซองมินก็น่าจะดักฟังได้

 

แล้วมันจะมีวิธีไหนอีกนะ?

 

พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นสิ่งบางอย่างที่เหน็บเอาไว้ตรงสายเข็มขัดของยามเหล่านั้น ดงแฮหรี่ตาเพื่อเพ่งมองก่อนที่จะสบถพรืดออกมาทันที

 

“F*ck!”

 

สิ่งเดียวที่ซองมินไม่สามารถแฮ้กได้

 

สิ่งเดียวที่ฮีชอลไม่ได้คาดคำนึงถึง

 

สิ่งเดียวที่พวกเขาสามคนไม่ได้เตรียมมา

 

วอ!



แล้วแบบนี้ฮีชอลที่อยู่ในช่องแอร์สักแห่งใน Choi Group จะโดนจับไหมเนี่ย?!

 

 

 

 --------45%--------

 

 

 

คิมฮีชอลคลานไปตามช่องแอร์ก่อนที่จะพบกับช่องทางลงที่ใหญ่เกินตัวเขาซึ้งง่ายต่อการลง ร่างบางไม่รอช้ารีบคลานไปก่อนที่จะกระโจนลงมาจากช่องแอร์ด้วยท่าทางชำนาญทันที

  

ร่างบางกระโดดลงมาจากท่อช่องแอร์นั้นด้วยท่าทีสง่างาม ทันทีที่เท้าแตะพื้นก็มองไปรอบๆห้องเงียบๆ

 

เงียบ! เงียบเกินไป!

 

เงียบเกินไปจนผิดปกติ!!!

 

อะแฮ่ม”

 

เสียงทุ้มต่ำอันแสนคุ้นเคยดังขึ้นมาจากด้านหลัง ดวงตากลมโตเบิกกว้าง หัวใจหล่นวูบไปอยู่ถึงตาตุ่ม ร่างบางทั้งร่างสะดุ้งก่อนที่จะรู้สึกว่าลมหายใจเริ่มดับไปกับเสียงและบรรยากาศมาคุที่แผ่ออกมาจากข้างหลังตน คิมฮีชอลยืนตัวแข็งทื่อไม่ขยับเขยื้อนไปไหน

 

ใบหน้าหวานค่อยๆหันกลับไปตามเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา ดวงตายังคงเบิกกว้าง

 

จริงๆด้วย คนตรงหน้าเขา...

 

ชเวซีวอน!!

 

ว่าไงคิมฮีชอล”ร่างสูงข้างหน้าทักด้วยน้ำเสียงกวนอารมณ์พร้อมกับรอยยิ้มกวนบาทาให้ ซีวอนยักคิ้วให้ร่างบางผมแดงข้างหน้าข้างหนึ่งพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ๆ

 

อ อาจารย์ ร รู้ได้ไง? ป เป็นไปไม่ได้! ก็ซองมิน!”

 

ถึงลีซองมินจะแฮ้กเข้ามาได้แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะแฮ้กไอ้นี่ได้นี่”พูดจบมือหนาก็หยิบอุปกรณ์สื่อสารขนาดกลางที่เหน็บติดเอวเอาไว้ขึ้นมาโชว์ให้ดู


ฮีชอลสบถพรืดกับสิ่งที่เห็นในมือของซีวอน

 

คราวก่อนเขาใช้มันในการโดดเรียน

 

คราวนี้คนตรงหน้าใช้มันในการจับเขา!!!

 

ให้ตายเถอะโรบิน! ทำไมเขาถึงคิดไม่ถึงนะว่าไอ้สิ่งนี้จะมาหลอกหลอนเขาในแผนการบุก Choi Group!!

 

อีกสองคนจะว่ายังไงนะถ้าหัวโจกโดนจับไป”ซีวอนเปรยขึ้นด้วยน้ำเสียงกวนอารมณ์คนตรงหน้าสุดขีด มือแกร่งคว้าข้อมือบางแล้วดึงให้เดินตามตนไป

 

ร่างบางได้แต่เดินตามไปเพราะสู้แรงที่มากกว่าของคนร่างสูงที่ลากตนไปไม่ได้ ฮีชอลได้แต่นึกด่าในความโง่ของตัวเองเงียบๆ

 

ทำไม! ทำไมเขาถึงลืมไอ้สิ่งนี้ไป!!!

 

ทำไม?! อ้ากกกกกกกกก!!!

 

นายแพ้แล้วหละคิมฮีชอล”คำพูดจากคนที่จับมือตนอยู่ดังขึ้นมายิ่งกระตุ้นความโกรธของร่างบางมากยิ่งขึ้น

 

ใบหน้าหวานพยักหน้าอย่างจำยอมรับในความพ่ายแพ้ครั้งแรกของตน!ทั้งๆที่สมัยก่อน ซีวอนต่างหากที่เป็นคนแพ้เขาตลอด เขามักจะได้รับชัยชนะเสมอมา...จนกระทั้งเขาลืมนึกถึงไอ้สิ่งๆนั้นที่เหน็บอยู่ตรงเข็มขัดร่างสูง

 

เพราะมัน! เพราะมันทำให้เขาต้องโดนจับ!!

 

ทั้งๆที่เขาไม่เคยพ่ายแพ้ให้กับซีวอนเลย...

 

เพราะมัน! เพราะมันทำให้เขาแพ้ให้แก่ชเวซีวอนเป็นครั้งแรก!!!

 

เขาไม่เคยแพ้ให้ซีวอนเลย ไม่เลยสักครั้งจนกระทั่งวันนี้!เพราะมัน!!!

 

ไปตายซะ ไอ้วอระยำ!!!

 

 

 

 

 

 

 

หืมม์?”เสียงหวานพึมพำในลำคอเมื่อมีข้อความจากคนรักที่อยู่สักแห่งในตึกถูกส่งมาโชว์หราหน้าจอแล้ปท้อปตน

 

ถึงลีซองมินตัวแสบแต่รักมากของโจคยูฮยอน!

 

ดวงตากลมเบิกกว้างก่อนที่จะสบถพรืดเบาๆ นิ้วเล็กรัวลงบนแนคียบอร์ดอย่างรวดเร็ว

 

ไม่นานก็มีรูปฝาแฝดของตนลีดงแฮขึ้นมาทันที มือเล็กจับตรงไมโครโฟนที่ติดอยู่กับเฮดโฟนของตนก่อนที่จะรีบพูดเบาๆแต่รวดเร็ว

 

ฮีชอลพลาดท่าโดนอาจารย์ซีวอนจับไปแล้ว”

 

//เฮ้ย?! ไอ้วอนั่นใช่ไหม?//

 

นายรู้?”

 

คนปลายสายถอนหายใจเฮือกใหญ่

 

//ฉันเห็นพวกยามมันเหน็บวอเอาไว้ตรงเข็มขัด!ฉันก็ว่ากำลังจะบอก!แต่นึกไม่ถึงว่าฮีชอลจะโดนจับเร็วขนาดนี้//

 

ความเงียบเข้าปกคลุมการสนทนาทั้งสองคน ซองมินหน้าซีดเซียวกว่าเก่า

 

คิมฮีชอล ตัวการและหัวโจกโดนชเวซีวอนจับตัวไปเสียแล้ว!

 

คิมฮีชอล ขวัญกำลังใจของการบุก Choi Group ครั้งนี้โดนจับตัวไปแล้ว...

 

//หรือว่าเราจะแพ้?//

 

ลีดงแฮเปรยเรียบๆแต่สร้างความกลัวได้ไม่น้อย!ซองมินนั่งเงียบเพื่อประมวลความคิดตน

 

แพ้...ไม่ได้!

 

ถึงฮีชอลจะพลาดท่าก็เถอะ...แต่ฮีชอลก็คงไม่ชอบหรอกที่ต้องมาแพ้!

 

ดงแฮ นายทำสงครามจิตวิทยานายต่อไป! ฉันจะหาตัวฮีชอลก่อน”พูดจบก็จัดการรัวนิ้วใส่แป้นคียบอร์ดอย่างรวดเร็วอีกครั้ง

 

แต่สิ่งที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่แฮ้กเข้าไปในระบบวงจรปิดนั้นกลับสร้างความประหลาดใจให้แก่ร่างอวบเป็นอย่างมาก

 

ไม่มี! ไม่มีคิมฮีชอลอยู่สักจอ! ไม่มีแม้แต่ชเวซีวอน!!!

 

หายไปไหนกันนะ?!!

 

ติ๊ด!

 

เสียงติ๊ดสั้นๆที่มาพร้อมกับข้อความจากคนรักที่โชว์หราอยู่หน้าจอ ลีซองมินรีบกดเปิดเพื่ออ่านทันที

 

ถึงลีซองมิน!รักมากเลยนะรู้ป่าว ^[]^

 

หาคิมฮีชอลอยู่หละสิ? ขอบอกว่าไม่มีทางหาเจอหรอก

 

เพราะว่าคิมฮีชอลถูกขังอยู่ในห้องที่มีระบบวงจรปิดที่ต่อกับคอมพิวเตอร์ของซีวอนคนเดียวโดยตรงซึ่งนายไม่สามารถแฮ้กเข้าไปได้หรอกนะที่รัก หุหุ และไม่มีใครรู้ว่าคอมพิวเตอร์ซีวอนและห้องนั้นอยู่ไหน แม่้กระทั่งฉันกับคิบอม 


ทำใจเถอะนะที่รัก : ' )

 

เตรียมตัวยอมรับความพ่ายแพ้เถอะลีซองมิน!

 

จากโจคยูฮยอน...คนที่รักลีซองมินหมดหัวใจ

 

ฮีชอล!นายต้องจัดการเองแล้วสินะ!”เสียงหวานพึมพำถึงเพื่อนรักที่อยู่สักแห่งในตึกนี้เบาๆหลังจากที่อ่านข้อความจบ

 

ซองมินรัวนิ้วลงบนคียบอร์ดแล้ปท้อปอีกครั้งอย่างรวดเร็ว ดวงตากลมที่เคยฉายแววตื่นเต้นบัดนี้กลับดูหมองลงอย่างเห็นได้ชัด

 

ตอนนี้ฉันคงได้แต่ป่วนไปเรื่อยๆ ดงแฮก็คงทำสงครามจิตวิทยาต่อไปเรื่อยๆโดยที่ไม่มีนาย

 

ฉันก็ได้แต่ภาวนาขอให้นายรีบหนีออกมาจากห้องบ้านั่นเร็วๆเถอะนะฮีชอล

 

เพราะพวกเรากำลังจะแพ้!

 

 




 

 

โจคยูฮยอนสบถพรืดอย่างหงุดหงิดเมื่อหน้าจอคอมพิวเตอร์ข้างหน้าของตนอยู่ดีๆก็มีเหล่าโฆษณา อีเมล์ขยะปรากฏขึ้นมาไม่ขาดสายจนตัวเองกดปิดแทบไม่ทัน

 

แสบนักนะลีซองมิน!

 

คิดจะทำให้กดปิดไปเรื่อยๆจนไม่มีเวลาทำอย่างอื่นเลยเร้อะ?!?!!

 

 ก๊อกๆๆๆ

 

เสียงเคาะประตูดังขึ้นมาอีกครั้ง คิมคิบอมลุกขึ้นแล้วเดินไปที่หน้าประตู ร่างบางลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะเอื้อมมือไปจับลูกบิดประตูห้องแล้วค่อยๆเปิดออก

 

เอี๊ยดดดดดดดดดดดด...

 

ร่างสูงโปร่งของคยูฮยอนที่กำลังนั่งลบเหล่าอีเมล์ขยะหรือโฆษณาที่ผุดขึ้นมานับไม่ถ้วนด้วยฝีมือคนรักตนอย่างเมามันส์เริ่มสังเกตุถึงความเงียบหายไปของเพื่อนรักตน

 

คยูฮยอนตัดสินใจหันไปมองคิบอมที่ยืนนิ่งอยู่หน้าประตูแล้วลุกขึ้นโดยคิดว่าจะกลับมานั่งลบพวกอีเมล์ขยะโฆษณาเหล่านั้นต่อ

 

คิบอม!”

 

เจ้าของชื่อค่อยๆหันใบหน้าหวานที่ซีดเผือกมามองหน้าคยูฮยอนที่ยืนมองตนอย่างงุนงงก่อนที่จะค่อยๆหันหน้ากลับไปมองสิ่งที่อยู่ข้างหน้าตน คยูฮยอนมองตามไปก่อนที่จะเบิกตากว้าง หัวใจหล่นไปอยู่ถึงตาตุ่ม

 

ซากนิ้วชี้ที่ขาดออกมาจากมือใครสักคน

 

ฝีมือของใครกันนะ? ใจร้ายที่สุด!!!”เสียงหวานบ่นพึมพำอย่างสั่นเครือก่อนที่จะซุกหน้าเข้าอกแกร่งเพื่อนรักแล้วสะอื้นไห้เบาๆ

 

ลีซองมิน!ป่วนเรื่องคอมพิวเตอร์ ต้องใช้เวลานั่งหน้าคอม ไม่มีเวลามาเดินเพ่นพ่านแน่ๆ

 

คิมฮีชอล!สมัยก่อนวนเวียนอยู่ในช่องแอร์ราวกับผีช่องแอร์ ปัจจุบันโดนซีวอนควบคุมตัวไปขังอยู่ในห้องที่กล้องวงจรปิดต่อกับคอมพิวเตอร์ของซีวอนโดยตรง

 

หรือว่าจะเป็น...!

 

ลีดงแฮ...”



เพื่อนรักที่ร้องไห้ยิ่งปล่อยโฮเข้าไปอย่างหนัก คยูฮยอนลูบหลังเพื่อนเบาๆก่อนที่จะก้มลงไปหยิบนิ้วชี้นั่นขึ้นมา ร่างสูงโปร่งเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ

 

คิบอม! มันเป็นนิ้วยางเอาไว้แกล้งคน”

 

เจ้าของชื่อสะดุ้งก่อนที่จะคว้าหมับมาดู เสียงหวานพึมพำด่าทออย่างหงุดหงิด

 


ทำซะเหมือนจริงเลย ให้ตายสิ!


ได้ข่าวว่าลีดงแฮเองก็ยำชั้น3ซะเละ แถมยังทำพวกยามชั้น4สลบอีกนะ”

 

ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะหน้าซีดลงไป คยูฮยอนลูบหลังเพื่อนรักเป็นเชิงปลอบโยน

 

เอาน่า เรามีคิมฮีชอลเป็นแต้มต่อ! เราชนะอยู่แล้วศึกเนี้ย!”

 

พูดไปเพื่อให้คนที่พยักหน้ารับรู้กับประโยคเมื่อครู่สบายใจขึ้น แต่ในใจกลับคิดหนัก

 

คงจะใช้จุดอ่อนเรื่องความอ่อนไหวของคิบอมสินะ

 

เพราะถ้าคิบอมร้องไห้แบบทนไม่ไหวเมื่อไหร่ คิบอมจะต้องขอร้องให้ซีวอนยกเลิกสงครามนี่...และพวกเขาจะต้องแพ้!

 

ถึงแต้มต่อจะเป็นคิมฮีชอลที่ทำให้ฝั่งเขามีชัยไปกว่าครึ่งแล้ว แต่ยังอดห่วงไม่ได้ว่าฝั่งคนรักของเขาลีซองมินจะใช้จุดอ่อนที่เป็นด้านความอ่อนไหวง่ายของคิบอมมาทำให้ฝ่ายเขาเสียกำลังใจและหวั่นไหวไปอีกหรือเปล่า

 

เท่าที่ทำได้ตอนนี้คือภาวนาขออย่าให้คิมฮีชอลหลุดออกมาจากห้องที่โดนจับขังได้

 

ไม่อย่างงั้น!สถานการณ์พ่ายแพ้ของพวกนั้นจะกลายมาเป็นชัยชนะ!!

 





ลีดงแฮที่ยืนมองเหตุการณ์ได้แต่ลอบถอนหายใจเบาๆกับตัวเองอย่างรู้สึกผิดต่อร่างบางที่ยืนร้องไห้อยู่

 

ผมขอโทษครับ!

 

แต่เพราะฮีชอลโดนจับไปทำให้พวกเรากำลังจะแพ้

 

จุดอ่อนของฝ่ายนั้นคือคิมคิบอม!ความอ่อนไหวง่ายของอาจารย์มันเปิดช่องทางให้พวกเราสามารถพลิกแผลงโอกาสชัยชนะให้กลับมาได้

 

ผมรู้ว่าอาจารย์คิบอมต้องทนไม่ไหวแน่ๆถ้าผมเล่นสงครามจิตวิทยากับอาจารย์ อาจารย์จะต้องไปขอร้องอาจารย์ชเวซีวอนให้หยุดศึกนี้อย่างแน่นอนเพราะอาจารย์ทนดูไม่ได้...

 

และนั่นจะทำให้ฝ่ายของเราชนะไป

 

 

 

 --------60%--------



 

 

ปึง! ปึง! ปึง!

 

กำปั้นเล็กทุบรัวบนประตูเหล็กอย่างโกรธแค้น เสียงหวานตะโกนด่าทอพาดพิงไปถึงบุคคลที่ขังตัวเองอยู่ในห้องบ้านี่

 

ไอ้บ้า! ไอ้แรงควาย! แน่จริงปล่อยผมออกไปเซ่จารย์!!!”

 

//ก็อยากจะปล่อยนะ แต่เดี๋ยวพวกฉันก็แพ้หนะสิ//

 

เสียงทุ้มต่ำดังลอดลำโพงสีดำที่ติดอยู่ในห้องเล็กๆนี้ ดวงตากลมโตตวัดกลับไปมองยังลำโพงตัวนั้นอย่างหงุดหงิด ในใจนึกอยากจะเดินไปแล้วใช้คีมตัดออกเหมือนที่เคยทำให้รู้แล้วรู้รอด!แต่เขาไม่มีหนะสิ!!! คีมหนะ!!!

 

“F*ck!”เสียงหวานสบถออกมาเป็นภาษาอังกฤษ

 

//เฮ้! คิมฮีชอล!! อย่าลืมนะว่าฉันเป็นถึงครู ฉันฟังภาษาอังกฤษรู้เรื่องนะ!//

  

“Oh tell me about it! Puta!” (Puta = Bitch ภาษาสเปน)

  

//ห้ะ? ไอ้คำหลังๆนายพูดว่าอะไรนะ? มันไม่ใช่ภาษาอังกฤษนี่!”

   

ก็มันไม่ใช่ไง! จารย์ปล่อยผมไปเหอะนะขอร้อง!!”

 

เสียงหวานที่เคยตะโกนด่าอย่างกราดเกรี้ยวกลับกลายมาเป็นอ่อนลงปนอ้อนวอน ดวงตากลมโตหันไปมองที่กล้องวงจรปิดที่ตั้งอยู่มุมห้องเล็กแล้วส่งสายตาอ้อนวอนให้

 

//ค คิมฮีชอล! อย่ามาอ้อน! เดี๋ยวฉันก็ใจอ่อนปล่อยนายไปหรอก!//

 

ประโยคสุดท้ายเจ้าของเสียงพูดพึมพำกับตัวเองเบาๆ

 

จารย์หงะ!”

 

//เป็นเด็กดีอยู่ห้องนี้จนกว่าฝั่งนายจะแพ้ไปก่อนก็แล้วกันนะเด็กดื้อ!!//

 

'เด็กดื้อ'สบถพรืดออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนที่จะมองไปรอบๆห้องที่โดนขังอยู่เมื่อครู่

 

โต๊ะขนาดใหญ่วางบนกลางห้อง ข้างบนมีช่องแอร์ มีลำโพงและมีกล้องวงจรปิดที่ต่อเข้ากับคอมพิวเตอร์ของซีวอนเท่านั้น!

 

ร่างบางหันหลังกลับให้กล้องวงจรปิดพร้อมกับมือเรียวที่คว้านหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าเป้สีดำของตน มือเรียวหยิบกล้องวิดีโอขนาดเล็กที่ไปขโมยมาก่อนปีนช่องแอร์ไป

 

Maximum Recording...30 minutes



ถ่ายได้ทั้งหมด30นาที

 

ดวงตากลมโตหันกลับไปมองรอบๆห้องอีกครั้งก่อนที่จะไปสะดุดอยู่บนช่องแอร์ที่มีโต๊ะอยู่ข้างล่าง ฮีชอลละสายตาจากโต๊ะแล้วมองไปยังกล้องวงจรปิด

 

สมองเริ่มประมวลแผนการคิดหนีพร้อมกับริมฝีปากเรียวที่กระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

 

จะให้อยู่กว่าฝั่งเขาจะแพ้งั้นเหรอ?

 

ชาติหน้าสายๆเหอะชเวซีวอน!

 

 



 --------65%--------



 

 

คิดจะทำอะไรของเขานะ?”

 

เสียงทุ้มพึมพำกับตัวเองเบาๆเมื่อคนในทีวีเดินไปอยู่ข้างล่างมุมกล้องวงจรปิดที่ไม่สามารถส่องถึงก่อนที่จะออกมาจากมุมๆนั้นแล้วเดินไปเดินมา นั่งลงบนโต๊ะไม่ก็นอนราบลงไปก่อนที่จะลุกขึ้นไปเดินไปเดินมาใหม่อีกครั้ง

 

แต่ตราบใดที่คิมฮีชอลยังคงวนเวียนป้วนเปี้ยนอยู่ในห้องนี้ ฝั่งของเขาก็ต้องชนะแน่ๆ

 

ดูเหมือนจะรู้ตัวว่าโดนจ้องอยู่ ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมามองกล้องวงจรปิดที่ต่อกับทางตนโดยเฉพาะ ริมฝีปากเรียวเล็กสีชมพูฉีกยิ้มออกมาทำเอาหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ยิ่งมีดวงตากลมโตที่ส่งสายตามาทำเอาร่างสูงกลืนน้ำลายเอื้อก

 

ท่องเอาไว้ชเวซีวอน! เพื่อประโยชน์ส่วนรวม!

 

นี่ถ้าไม่ใช่เพราะส่วนรวมคงกดราบลงกับโต๊ะไปนานแล้ว!!!

 

ถ้านายยังไม่พร้อม...ฉันก็จะไม่มีอะไรกับนาย ฉันไม่ขืนใจนายหรอกเพราะฉันจะรอ...”

 

ร รออะไรจารย์?”

 

รอวันที่นายยอมมอบทั้งกายและใจให้ฉัน”

 

ประโยคที่เคยคุยกันกับร่างบางดังก้องขึ้นมาในหัว ซีวอนกระตุกยิ้มที่มุมปากแล้วหัวเราะเบาๆในลำคอ ดวงตาคมเข้มจับจ้องไปยังร่างบางผมแดงในจอทีวีทีเดินป้วนเปี้ยนไปมา

 

ยังไงก็จะรอ!รอวันที่ยอมมอบทั้งกายและใจให้

 

ถึงจะรู้ว่าวันนั้นมันยังอีกยาวไกล บางทีมันอาจจะไม่มีเลยด้วยซ้ำ

 

นายรักฉันบ้างหรือเปล่า? คิมฮีชอล?

 

บางครั้งการกระทำหรือคำพูดของนายมันก็ฟ้องว่านายก็รักฉัน!แต่บางทีมันก็ไม่ใช่

 

ได้ไหม? ขอฉันคิดเข้าข้างตัวเองได้ไหมฮีชอล?

 

ว่าคิมฮีชอลรักชเวซีวอนคนนี้?

 

เหมือนที่ชเวซีวอนคนนี้รักนายหมดหัวใจที่มีอยู่

 

 

 

 

 

 

 

ติ๊ด!”

 

เสียงดังสั้นๆมาจากกล้องวิดีโอที่ถูกติดเอาไว้ข้างๆกล้องวงจรปิด ร่างบางผมแดงหันมามองก่อนที่จะฉีกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

 

คิมฮีชอลขึ้นไปบนเก้าอี้แล้วหยิบกล้องวิดีโอที่ถ่ายหมดแล้วก่อนที่จะดึงปลั๊กสายไฟที่ต่อกับกล้องวงจรปิดออกแล้วนำสายต่อทีวีที่มาจากกล้องวีดีโอริมฝีปากเล็กฉีกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ดวงตากลมโตสั่นระริกฉายแววตื่นเต้น

 

//เฮ้ย! คิมฮีชอลทำอะไรหนะ!!!//

 

เสียงทุ้มต่ำของร่างสูงดังลั่นลอดลำโพงเข้ามาเมื่อพบว่าหน้าจอที่เคยปรากฏภาพร่างบางเดินไปเดินมาอยู่กลับดับวูบลง

 

เจ้าของชื่อเพียงแต่ยิ้มหวานแทนคำตอบเท่านั้น มือเรียวค่อยๆวางกล้องวิดีโอลงบนเก้าอี้ก่อนที่จะตรวจดูสายวิดีโอที่เชือมต่อกับกล้องวงจรปิด นิ้วเรียวกดปุ่มเล่นทันทีพร้อมกับหัวเราะเบาๆอย่างสะใจ

 

เฮ้ยคิมฮีชอลทำอะไรหนะ!!!

 

ทำอะไรหนะเหรอ???

 

ก็ทำสิ่งที่นายไม่สามารถมองเห็นได้ไงหละชเวซีวอน!!!

 

 

 


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เด็กดีเปลี่ยนวิธีการอัพโหลดตอนใหม่ นั่นก็คือไม่สามารถอัพโหลดตอนที่มีมากกว่า 100,000 ตัวอักษรได้
และพวกเราก็ทราบกันดีอยู่ว่า 1 ตอนของวันเดอ = มากกว่า 100,000 ตัวอักษร =______=;

เพราะฉะนั้น ซ๊องเลยต้องแบ่งตอนเป็น 2 ตอนนะคะ 
(คือเพิ่งรู้ตัวว่าตอนมันเยอะจริง เพราะนี่ขนาดพิมพ์ไป ตัวอักษรโหลดช้ากว่าปกติ แถมหน้าอัพโหลดก็ค้างหลายรอบด้วย 555+)

นาซิส ซ๊อง

06.12.2021
TB
ติดตามเรื่องนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

ความคิดเห็น

กำลังโหลด...

ความคิดเห็น

กำลังโหลด...
×
แทรกรูปจากแกลเลอรี่ - Dek-D.com
L o a d i n g . . .
x
เรียงตาม:
ใหม่ล่าสุด
ใหม่ล่าสุด
เก่าที่สุด
ที่กำหนดไว้
*การลบรูปจาก Gallery จะส่งผลให้ภาพที่เคยถูกนำไปใช้ถูกลบไปด้วย

< Back
แทรกรูปโดย URL
กรุณาใส่ URL ที่ขึ้นต้นด้วย
http:// หรือ https://
กำลังโหลด...
ไม่สามารถโหลดรูปภาพนี้ได้
*เมื่อแทรกรูปเป็นการยืนยันว่ารูปที่ใช้เป็นของตัวเอง หรือได้รับอนุญาตจากเจ้าของ และลงเครดิตเจ้าของรูปแล้วเท่านั้น
< Back
สร้างโฟลเดอร์ใหม่
< Back
ครอปรูปภาพ
Picture
px
px
ครอปรูปภาพ
Picture