หยุด - สต๊อปเฟรมสมายด์ * ft.นทแอป ฮัทแคน ฮั่นส้ม

ลำดับตอนที่ #17 : Chapter 13 เปราะบาง

 

Chapter 13
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 







เปราะบาง

.


.


.


.


     เสียงไขกุญแจห้องและเปิดประตูเข้ามาทำให้ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงรู้สึกตัว

และตื่นขึ้นมาสิ่งที่เธอรู้คือเฟรมกลับมาแล้วถัดจากที่เธอคุยกับนทไปเกือบจะสอง

ชั่วโมงถ้าอย่างนั้นตอนนี้ก็คงเกือบๆประมาณสามทุ่มได้แล้วทำไมถึงกลับดึกขนาด

นี้สต๊อปเดินไปที่หน้าประตูทันทีแต่สิ่งที่พบคือร่างสูงโปร่งของแอปเปิ้ลที่กำลัง



    ประคองร่างบางของเฟรมที่เมาเละไปเรียบร้อยแล้วแอปเปิ้ลส่งกุญแจมาให้กับร่างสูง

พร้อมยิ้มเจือนๆให้กับเธอสงสัยว่่าร่างบางคงจะตัวหนักมาก เฟรมเธอไปกินอี

ท่าไหนกัน






" ยัยโก๊ะ เธอไม่คิดห้ามใจบ้างหรือยังไง " สต๊อปสบถออกมาเบาๆแล้วประคองตัว

ของร่างบางเอาไว้แทนแอปเปิ้ล







" อ..แอปว่าเฟรมคงแพ้แอลกอฮอลล์ แอป ขอโทษนะคะ " ร่างสูงโปร่งของ

แอปเปิ้ลพูดออกมาอย่างตะกุกตะกักเธอไม่กล้าที่จะสบตากับสต๊อปด้วยเหตุผล

อะไรหลายๆอย่าง แล้วก็ที่เฟรมเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอเองนั่นแหละที่เป็นต้นเหตุ

ืำ






" ไม่เป็นไรหรอกผิดที่ยัยโก๊ะ ถ้าไม่คิดจะกินทั้งๆที่ไม่เคยกินคงไม่เป็นอย่างนี้ "

ถึงสต๊อปจะเข้าข้างแอปเปิ้ลว่าไม่ผิดแต่ว่าปากก็บอกไปอย่างนั้นเองร่างสูงทั้งเป็น

ห่วงตลอดเวลารอว่าเมื่อไรร่างบางจะกลับมาสักที





" ขอบคุณนะแอปเปิ้ลที่ลำบากมาส่ง " สต๊อปกล่าวกับร่างสูงกว่าตนแล้วใช้สายตา

เป็นห่วงส่งไปให้กับร่างบางในขณะเดียวกันที่จังหวะนั้นเฟรมก็ลืมตาขึ้นมาพอดี

ทั้งคู่สบตากันสายตาที่สต๊อปส่งไปให้กับร่างบางเป็นแววตาที่แสดงถึงความเป็น

ห่วงจากใจจริงแต่มันกลับตรงข้ามกับร่างบางโดยสิ้นเชิง แววตาที่ปวดร้าวแสน





จะทนกับน้ำตาที่กักกั้นไว้ในจิตใจพร้อมที่จะไหลออกมาได้ทุกเมื่อ เป็นแววตาที่

แสดงถึงความโกรธเคืองและเกลียดชังอย่างแท้จริง เธอหลบตาของสต๊อปและ

ไม่ได้เอ่ยสิ่งใดออกมา แต่ก่อนที่ร่างสูงจะพยุงตัวร่างบางเข้าห้องไป มีเสียงๆหนึ่ง

เรียกให้เธอหยุดชงักลงแล้วหันกลับไปมอง





" พี่สต๊อปอย่าทำให้เฟรมผิดหวังสิคะ " ร่างสูงกว่าสต๊อปกล่าวขึ้นมาเบาๆก่อนจะ

หลบตาของสต๊อปที่จ้องมาทางเธอแล้วเริ่มจะรู้ตัวแล้วว่าได้พูดสิ่งที่ไม่ควรพูดออก

ไป สายตาของแอปเปิ้ลเริ่มกระสับกระส่ายลึกลักไม่อยู่กับที่ เป็นความรู้สึกที่บอก

ไม่ถูกจริงๆ แล้วคำพูดของแอปเปิ้ลมันทำให้สต๊อปรู้สึกวูบลงไปอย่างบอกไม่ถูกเธอ

ไม่รู้ว่าแอปเปิ้ลจะสื่ออะไร แต่มันคงไม่ใช่สิ่งดีแน่ๆ





" ฝันดีนะคะ " แล้วแอปเปิ้ลก็เปลี่ยนประเด็นทันทีก่อนที่สต๊อปจะสามารถคิดทัน

ประโยคที่เธอบอกไปได้ ร่างสูงโปร่งยิ้มให้กับสต๊อปและไม่พูดอะไรออกไปอีกเลย

ก่อนที่จะเดินออกไปแล้วปิดประตูห้องลงอย่างแผ่วเบา



.


.

.





" ไม่เคยกินทำไม่บอก " ร่างสูงพูดขึ้นพลางช้อนตัวของร่างบางที่น้ำหนักไม่บาง

ขึ้นมาบนแขนทั้งสองข้างของเธอ แต่สิ่งที่เฟรมตอบกลับมามีเพียงแค่สายตา

เย็นชาที่ไม่แม้จะมองเธอกับหน้าขึ้นสีจากฤทธิ์แอลกอฮอลล์เท่านั้น





สต๊อปนำร่างบอบบางของเฟรมวางลงที่เตียงอย่างแผ่วเบา






" เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้หนูนอนเฉยๆนะ " ร่างสูงเอ่ยขึ้นอย่างเป็นห่วงและหวังดี เมื่อเธอ

เห็นว่าตัวของเฟรมเองยังไม่ได้อาบน้ำ และเหงื่อที่ท่วมตัวของร่างบางอยู่อาจจะทำ

ให้ระคายได้





" ไม่ต้องหรอก " สามคำสั้นๆเอ่ยออกมาจากปากของร่างบางด้วยความก้าวร้าว

ตอนนี้เธอยังคงหลบสายตาของร่างสูงอยู่




" เพราะดื้อมากถึงต้องโดนแบบนี้ไง " ร่างสูงพูดก่อนที่จะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ

สักพักแล้วออกมาพร้อมกับผ้าชุบน้ำอุ่นหมาดกับกาละมังใบเล็กๆที่มีน้ำบรรจุอยู่ในนั้น

ครึ่งนึง





" พี่ทำแบบนี้ทำไม " ร่างบางเอ่ยขึ้นอย่างที่เสียงสั่นเล็กๆของเฟรมทำให้ร่างสูงที่

กำลังปลดกระดุมเสื้อของเฟรมออกค่อยๆหันมามองตาม แล้วสิ่งที่เห็นคือน้ำตาของ

เฟรมที่ไหลออกมาด้วยเหตุผลใดสต๊อปก็ไม่อาจจะทราบได้ แต่ตัวของร่างบางนั้น

รู้อยู่แก่ใจแน่ชัดอยู่แล้ว 



.

.

.


.


.


.

.


.


" แอปว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันเยอะเลยนะเฟรม "   ร่างสูงพูดขึ้นทั้งเธอและเฟรมที่

หลบอยู่หลังกำแพงเมื่อแน่ใจแล้วว่าทั้งสต๊อปและนทเข้าห้องไปแล้ว แต่ตอนนี้ร่างบาง

ได้แต่อึ้งแล้วนั่งกุมขมับอยู่ มีคำถามมากมายขึ้นมาในหัวของเธอแม้เธอกับสต๊อปจะ

อยู่ในฐานะพี่น้องก็ตาม แต่ว่านี่มันเรื่องอะไรกัน แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร







    ทั้งคู่จูงมือกันลงมาที่ชั้นล่างสุดของหอนี้ ข้างหลังมีสวนหย่อมกับศาลาหลังเล็กอยู่

แถวๆนั้นและเป็นที่ๆเหมาะำสำหรับจะคุยปัญหาทุกๆอย่างที่เกิดขึ้น






" มันเรื่องอะไรกันนะแอปเปิ้ล " ร่างบางพูดขึ้นกึ่งจะหัวเราะเหมือนกับไม่เชื่อสายตา

ตัวเองตกลงแล้วว่า สต๊อปชอบผู้หญิงอย่างนั้นหรอ แล้วสิ่งที่ร่างสูงทำกับเธอมา

ตลอดเวลามันคืออะไรกันทั้งๆที่ สต๊อปก็มีผู้หญิงของเขาอยู่แล้วทำไมอะไรๆมันก็

ดูจะวุ่นวายไปหมด แล้วผู้หญิงคนนั้นคือใครกันแน่นะ





มีข้อสงสัยก็มีวันหมดไปจริงไหม.. 




" รู้จักผู้หญิงอีกคนหรือเปล่า " ร่างสูงกล่าวขึ้นมาบ้างเธอรู้ดีว่าในใจตอนนี้ของ

เฟรมคงกำลังกระวนกระวายไปหมดและคงไม่รู้แน่นอนว่าเธอก็ไม่ต่างกันสักเท่าไร

เพราะเธอเองที่ดันฝากแมวไว้กับปลาย่าง แอปเปิ้ลเองก็มีส่วนผิดที่ปล่อยให้คน

ของตัวเองไปสร้างความเดือดร้อนให้กับคู่ของคนอื่น






" เขาเป็นแฟนแอปเองแหละ " สิ้นสุดคำพูดเฟรมตกใจจนแทบจะบ้าตลอดหนึ่งปี

ที่ผ่านมา ที่เธอคบกับแอปเปิ้ลมาทำไมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าร่างสูงตรงหน้าเธอ

ชอบผู้หญิงด้วยกัน








" อะไรนะ " เฟรมถามเพื่อความชัวร์อีกครั้งถึงเธอจะรู้อยู่แล้วก็ตามที ตอนนี้คำถาม

อย่างหนึ่งในใจเธอมันกระจ่างชัดแน่นอนแล้วว่า ผู้หญิงคนนั้นคือแฟนของแอปเปิ้ล

แล้วอะไรยังไง เธอก็ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เธอได้ยินจากปากของร่างสูงเหมือนกัน







" แอปขอโทษ ขอโทษที่คนของแอปไปยุ่งกับพี่สต๊อป ขอโทษจริงๆ เฟรมตอนนี้

แอปไม่รู้จริงๆว่าควรทำยังไง มันสับสนไปหมด " ประโยคยาวๆ เป็นความหมายที่

ล้วนสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดอย่างเด่นชัดทุกๆคำ ร่างสูงหยุดเดินแล้วร้องไห้

ออกมาอย่างชนิดที่ว่าเธอได้เก็บความรู้สึกเหล่านี้มานานเหลือเกิน ทั้งทรมานและ

ปวดร้าว ร่างบางไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีได้แต่กอดปลอบแอปเปิ้ลเอาไว้








" พี่นทไม่เคยโกหกแอปมาก่อน พี่นทบอกแอปว่ากับพี่สต๊อปก็เป็นแค่ลูกพี่ลูกน้อง

กันแต่แอปรู้แล้วว่าพี่สต๊อปคือแฟนเก่าของพี่นท แล้วเขาก็ยังไ่ม่ได้จบกันเฟรมเขา

ยังรักกันอยู่ แอปไม่รู้ควรจะำทำยังไง เหมือนแอปเป็นคนผิด ผิดที่ไปแย่งพี่นทมาจาก

สต๊อป โดยที่แอปไม่รู้มาก่อนเลยจริงๆ แอปควรจะทำยังไงหรอเฟรม ตอนนี้มันสับสน

ไปหมดแ้ล้ว.... "








และหลายอื่นประโยคที่แอปเปิ้ลระบายออกมา









ร่างบางปล่อยให้ประโยคเหล่านั้นผ่านหูของเธอไปและกระชับอ้อมกอดของเธอให้

แน่นขึ้นไปอีกแล้วกอดแอปเปิ้ลไว้อยู่เนิ่นนาน เฟรมรู้ดีว่าในนาทีนี้แอปเปิ้ลอยาก 

ได้แค่เพียงคนที่เป็นที่ระบายเท่านั้น แอปเปิ้ลเหมือนจะช่วยให้ร่างบางได้ค้นเจอ

กับคำตอบแทบจะทุกอย่างในใจเธอ เสียงหัวใจของร่างสูงดังโครมจนน่ากลัวมัน






ทั้งเต้นเร็วจนทำให้เฟรมสัมผัสได้ถึงความร้อนรนในจิตใจ แต่เธอจะทำยังไงใน

เมื่อตอนนี้เธอเองก็มึนเหลือเกิน เธอเองควรจะเป็นอีกคนที่น่าสงสารไม่ใช่หรอกเหรอ

แต่แอปเปิ้ลก็น่าสงสารตอนนี้เธอควรจะทำยังไงดี น้ำตาจะไหลออกมาให้ได้เลย

เชียว









แต่แล้วจู่ๆ เหมือนกับว่าโลกหมุน ร่างบางรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังจะล้มลงไป

จู่ๆหน้าก็ร้อนขึ้นมาโดยไร้สาเหตุ เธอบีบแขนแอปเปิ้ลแน่นเพื่อเป็นสัญญาณบอก

อะไรบางอย่างทำให้แอปเปิ้ลเลิกฟูมฟาย แล้วหันมามองสีหน้าของเธอที่

เปลี่ยนไป







" เฟรมเป็นอะไร " แอปเปิ้ลประคองเฟรมที่เหมือนจะล้มลงไป






" อยู่ดีๆก็มึนหัวหน้าร้อนๆขึ้นมา สงสัยจะแพ้แอลกอฮอลล์ " ร่างบางอธิบายทำ

ให้แอปเปิ้ลงงมาก เฟรมไปกินเหล้าตอนไหนก็มีแต่เธอที่กิน






ตอนนั้น..ตอนที่ร่างสูงจูบเฟรม..







" แอปขอโทษ แอปไม่รู้ " ตอนนี้ร่างสูงรู้แล้วว่าเป็นความผิดของเฟรมอะไรกัน

แอลกอฮอลล์แค่นิดเดียวทำให้เป็นได้ขนาดนี้ เธอรู้แล้วว่าเฟรมคงเดินต่อไป

ไม่ไหวแน่ร่างสูงจึงจะประคองเฟรมไปส่งบนห้อง น้ำตาของร่างบางเริ่มไหลออกมา

ช้าๆเจ็บจังเลย
.

.


.


.



" พี่แค่จะเช็ดตัวให้หนูแค่นี้เอง " ร่างสูงอธิบายเหตุผลแล้วเกลี่ยน้ำตาให้เฟรม

แต่ว่าร่างบางกลับสะบัดหน้าหนีไปอีกทางพร้อมกับทิ้งคำพูดชวนฟังแล้วเจ็บไว้

ให้กับสต๊อป






" เฟรมเกลียดพี่ " ร่างสูงไม่รู้เหตุผลที่เฟรมพูดแบบนี้กับเธอ อาจจะเป็นเพราะร่างบาง

เมา แต่คำพูดนี้เป็นคำพูดที่เธอไม่ต้องการจะได้ยินจากเฟรมเลยสักนิด มันสร้าง

ความเจ็บปวดมากเลยนะรู้บ้างไหม









" ตามใจแต่พี่แค่อยากดูแลเฟรม " ร่างสูงพูดแล้วเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดที่ต้นคอของเฟรม

ด้วยความเหนื่อยล้าและฤทธิ์ของแอลกอฮอลล์มันทำให้ร่างบางรู้สึกเคลิ้มกับสัมผัสนี้

แล้วภาพทุกอย่างก็เลือนหายไปกับการปิดตาลงสู่ฝันร้ายของเธอ

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



ตอนหน้าจะอัพให้พรุ่งนี้นะคะ เป็นตอนเด็ดแล้วเนอะชื่อตอน 

คบกับพี่ ชื่อตอนก็น่าจะบอกอะไรได้มากอ่ะนะ  มารอลุ้นกันเนอะ

ขอโทษที่วันนี้กวนตีนทุกคนนะคะ 



(พอดีทางบ้านมีปัญหาเรื่องครอบครัวนิดหน่อย หายโกรธนะ)
 

thank theme

© Tenpoints!