Fic~Reborn Bleach and other

ลำดับตอนที่ #17 : Fic Reborn:D18:Love me! Part8

         “นะ...นี่น่ะเหรอบ้านของคุณดีโน่?” สึนะอ้าปากค้างเมื่อเหยียบย่างเข้ามาสู่คฤหาสน์อันเป็นที่พักอาศัยของดีโน่และเหล่าลูกน้อง

            “ยินดีต้อนรับนะทุกคน” ดีโน่ออกมาต้อนรับและกวาดตามองทุกๆ คนที่เค้าคุ้นหน้าคุ้นตา   ไม่ว่าจะเป็น สึนะ รีบอร์น โกคุเดระ ยามาโมโตะ เคียวโกะ เรียวเฮ ฮารุ ฟูตะ เบียงกี้ มุคุโร่ แรมโบ้ อี้ผิงและ...ไม่มี   ฮิบาริไม่ได้มา...

            “เคียวยะ...ไม่มาเหรอ?” เหมือนไม่มีใครได้ยินเสียงของบอสหนุ่มเลยเพราะทุกคนเอาแต่วิ่งวุ่นในคฤหาสน์ของเค้า

            ขณะที่ดีโน่กำลังหันหลังเดินตามพวกสึนะเข้าไปในบ้านเสียงหาวและเสียงบ่นก็ดังขึ้นทำเอาดีโน่ชะงัก หัวใจเต้นถี่รัวขึ้นมากะทันหัน

            “ฮ้าว~ แค่หลับไปแป๊บเดียวก็พากันหายไปหมดซะแล้ว   ไม่คิดจะปลุกกันบ้างเลย” ร่างบางย่างก้าวผ่านร่างของดีโน่ไปเหมือนไม่เห็น

            “เคียวยะ!” ดีโน่รู้สึกตัวแล้วรีบคว้าร่างบางที่กำลังจะเดินผ่านตัวไปมากอดไว้แน่นอย่างโหยหา

            “อึดอัดนะเฟ้ย” ฮิบาริบ่น

            “คิด...คิดถึงที่สุดเลยเคียวย้า~” ดีโน่บิดตัวไปมาทำให้ฮิบาริบิดตามไปด้วย

            “เวอร์แล้วนะครับบอส” เสียงลูกน้องแซวขึ้นมาแต่ดีโน่ก็ไม่สน กอดฮิบาริต่อไป

            “แหม...รู้สึกคนนี้จะพิเศษที่สุดเลยนะครับคุณดีโน่” สึนะแซว

            “วี้ดวิ้ว” หลายๆ คนร่วมใจกันเป่าปากไม่เว้นแม้แต่ยามาโมโตะ

            “ทำไมยามาโมโตะถึง...” ดีโน่ก้มลงถามคนในอ้อมกอด

            “ดูมือมันก่อนสิ” ฮิบาริชี้ไปที่มือของยามาโมโตะเล่นเอาดีโน่ร้องอ๋อเพราะมือของยามาโมโตะกำลังโอบกอดเจ้าหนุ่มผมสีเงินอยู่

            “ชั้นดีใจที่สุดเลยยยย” ดีโน่โหวกเหวกก่อนจะก้มลงไปจูบฮิบาริก่อนจะ...

            ฮิบาริเดินเข้ามาในบ้าน(ให้อิมเมจเท่โคตรๆ)ทิ้งร่างสูงนอนกองกับพื้นเพราะโดนทอนฟาฟาด   เพียงป้าบเดียว...ร่างสูงถึงกับทรุด   ทุกๆ คนไม่ได้เข้ามาช่วยดีโน่ซ้ำยังหัวเราะร่าซะด้วยซ้ำ

            “เคียวยะใจร้าย~”

            เมื่อทุกคนได้ห้องพักแล้วก็ต่างเตรียมตัวเพื่องานเลี้ยงต้อนรับคืนนี้

            “เฮ้ยยยยย  พวกชั้นมาแล้วเว้ยไอ้พวกสวะ” เมื่อถึงเวลาเสียงของเจ้าหนุ่มนักดาบแห่งวาเรียก็โหวกเหวกลั่น

            “เฮ้ย” เมื่อได้เห็นเจ้าของเสียงเล่นเอาสึนะในชุดสูทรถึงกับทรุด (ทุกคนในงานใส่ชุดสูทรกันหมดไม่เว้นแม้แต่พวกวาเรียที่แห่กันมา)

            “อย่าตกใจไป   พวกเค้าไม่อาละวาดหรอก” ดีโน่พูดแล้วออกไปต้อนรับ

            “ไง หายดีแล้วเหรอสควอโล” ดีโน่ยิ้มทักทาย

            “เออ แต่ชั้นไม่ขอบใจสวะอย่างแกหรอกนะเฟ้ย” สควอโลพูดแล้วเดินเข้าไปคุยกับเจ้าหนูดาบญี่ปุ่น

            “เจ้าชายก็มา” เบลเฟกอลเดินตามสควอโลมาติดๆ

            “ว้ายตาย หนุ่มๆ อุ๊ย เจ้าหนูนักมวยก็มานี่นา   ว่าไงจ๊า~” ลุสซูเลียเห็นเรียวเฮปุ๊บก็พุ่งเข้าไปหาปั๊บแต่ติดที่เลวี่ดึงไว้ก่อนทำเอาเรียวเฮถอนหายใจเฮือกอย่างโล่งอก

            “ทำไมต้องลากชั้นมาด้วยวะ” แซนซัสเดินเข้ามาพลางบ่นไม่หยุด

            “เฮ้ แซนซัส...” ดีโน่เอียงคอเข้าไปกระซิบกระซาบ

            “อะไรของแก?”

            “คืนนี้...ถ้าจะค้างก็ได้นะเพราะชั้นเตรียมห้องสำหรับนายกับเจ้าฉลามนั่นไว้ให้แล้ว” ดีโน่ยิ้มเจ้าเล่ห์

            “เตียงหักอย่ามาว่าทีหลังล่ะเจ้าม้าพยศ” แซนซัสแสยะยิ้ม

            ทั้งสองคนยิ้มอย่างรู้ๆ กันโดยที่เหยื่อที่เค้าทั้งสองเล็งไว้ไม่ทันรู้ตัว

            งานเลี้ยงดำเนินไปอย่างสนุกสนานแม้ชุดจะเป็นทางการแต่บรรยากาศกลับเป็นกันเอง   และการสร้างสัมพันธมิตรกับวาเรียก็เป็นไปได้ด้วยดี

            “เคียวยะดื่มอะไรหน่อยมั้ย?” ดีโน่เดินเข้าไปถามฮิบาริที่แยกตัวมายืนคนเดียว

            “ไม่เอา” ฮิบาริปฏิเสธเพราะกลัวดีโน่จะเล่นอะไรพิเรนทร์ๆ

            “เคียวยะออกไปดูดาวข้างนอกกับชั้นมั้ย?” แม้จะถามแต่มือกลับลากคนร่างบางออกไปสนามหญ้ากว้างหน้าคฤหาสน์

            “สวยมั้ย?” ดีโน่ถามขณะที่นั่งลงดูดาวที่ส่องประกายบนท้องฟ้าตอนกลางคืน

            “อืม”

            “รู้มั้ย? ว่าชั้นกระวนกระวายใจมากตลอดสามเดือนมานี้” ดีโน่เอ่ยขึ้น

            “เรื่อง?”

            “ชั้นกลัว..กลัวว่าเคียวยะจะคบกับยามาโมโตะ”

            “แกมันบ้า”

            “ก็เพราะเคียวยะไม่สนใจชั้นเลย   เอาแต่คุยกับหมอนั่น...ชั้นก็เลยเศร้า”

            “เพราะแกนั่นแหละ”

            “ชั้น??”

            “พูดขึ้นมาแล้วชั้นก็ฉุน   แกไม่ยอมมาดูชั้นต่อสู้...พอมาก็เอาแต่ง่วนอยู่กับไอ้ผมขาวนั่น” ฮิบาริพูดออกมาอย่างไม่รู้ตัว

            “เคียวยะ...รอชั้นเหรอ?” ดีโน่มองฮิบาริด้วยแววตาหวานเยิ้ม

            “คะ...ใครเค้ารอแก!?!” เมื่อรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปฮิบาริก็ต้องรีบแก้ตัว

            “ที่ชั้นไม่ได้ไปดูก็เพราะต้องจัดการเรื่องแผนของแซนซัส   ชั้นเองก็เสียใจมากๆ ที่ไม่ได้ไปดูเคียวยะสู้และก็คิดว่าเคียวยะเองก็มีกำลังใจเยอะแล้วชั้นคงไม่จำเป็นสำหรับเคียวยะ...”

            “ใครบอกอย่างนั้นกันเล่า” ฮิบาริก้มหน้าพูด   เพราะความน่ารักทำให้ดีโน่อดไม่ได้ที่จะดึงคนร่างบางมากอดแนบอก

            “เพราะอย่างนั้นชั้นจึงไม่ได้ไปดูนายสู้   อีกอย่างที่ตอนนั้นไม่ได้สนใจนายเพราะสควอโลคือกุญแจสำหรับเรื่องของแซนซัส   แต่ชั้นก็เห็นเคียวยะนะ   ชั้นอยากจะเข้าไปช่วยนายแต่ก็ไปไม่ได้...ชั้นใจแทบสลายตอนที่เห็นเคียวยะล้มไปต่อหน้าต่อตา” ดีโน่กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น

            “แล้วทำไมต้องดูแลไอ้ผมขาวนั่นอย่างดีด้วยล่ะ?” ฮิบาริหลุดปากถามออกไป

            “คิกๆ หึงล่ะสิ” ดีโน่หัวเราะคิกคักเล่นเอาคนร่างบางหน้าแดงเพราะอาย

            “ชิ”

            “ที่ดูแลอย่างนั้นเพราะหมอนั่นเป็นพยานสำคัญยังไงล่ะ   อีกอย่าง...ถ้าหากชั้นไม่ดูแลเจ้านั่นขึ้นมาเจ้าแซนซัสอาจจะพุ่งมาบีบคอชั้นเอาน่ะสิ” ดีโน่เอาจมูกซุกกับผมฮิบาริจนได้กลิ่นแชมพูหอมอ่อนๆ

            “เจ้าถึกสองคนนั้นเป็นแฟนกันเหรอ?”

            “อืม เพราะงั้นก็เลิกคิดมากได้แล้วนะจ๊ะ” ดีโน่หอมแก้มฮิบาริฟอดใหญ่

            “ใครคิดมากกัน   อย่ามั่วนะไอ้ม้าพยศ!” ฮิบาริโวยวายทั้งๆ ที่หน้าแดงก่ำ

            “จ้าๆ ไม่คิดมากก็ไม่คิดมาก   แล้วอย่าหึงจนเลือดขึ้นหน้านะเคียวยะ โอ๊ย!” เพราะยังไม่เลิกแซวคนในอ้อมกอดจึงโดนทอนฟาฟาดจนหน้าหงายแต่ก็ยังอุตส่าห์ดึงฮิบาริลงไปด้วยทำให้ตอนนี้ร่างของฮิบาริแนบทับอยู่บนร่างแกร่งของดีโน่

            สายตาทั้งคู่ประสานกันอย่างสื่อความหมาย   แววตาหวานซึ้งของดีโน่เหมือนมนต์สะกดที่ทำให้ฮิบาริไม่สามารถละสายตาจะดวงตาสีน้ำตาลทองนี้ได้เลย

            “อยู่ท่ามกลางความมืดที่มีเพียงแสงจันทร์และแสงดาวอย่างนี้เคียวยะก็ยิ่งสวย...สวยมาก โดดเด่นมากจนทำให้ชั้นไม่สามารถละสายตาได้เลย” มือหนาเอื้อมไปกดศีรษะของร่างบางให้ก้มลงมาใกล้จนปากนิ่มๆ ประกบกัน

            เมื่อไหร่ไม่รู้ที่บริเวณสนามหญ้าขนาดใหญ่นี้กลายเป็นสถานที่ดูดาวของคู่รักหลายๆ คู่   ไม่ว่าจะเป็นคู่ของ มุคุโร่ สึนะ   ยามาโมโตะ โกคุเดระ   แซนซัส สควอโล   รีบอร์น แรมโบ้(โดนบาซูก้าทศวรรศกันทั้งคู่)   หรือแม้กระทั่งเลวี่และลุสซูเลีย

            “อ้าวสึนะ...เคียวโกะจังล่ะ?” ดีโน่เอียงหน้าถามสึนะที่นั่งดูดาวอยู่ข้างๆ กับมุคุโร่

            “ก็...คบกันกับฮารุจังน่ะครับ” สึนะทำหน้าหมดอาลัยตายอยาก

            “งั้นเหรอเนี่ย?” ดีโน่พยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะหันไปคลอเคลียกับคนที่นอนทับตัวเองแม้คนคนนั้นจะทำท่าไม่เล่นด้วยก็ตาม