ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Chapter 13: น้องยากูซ่าหายไป!!!!!!!!
ณ วันจันทร์
บริเวรแก็งใหญ่ ขนาดเรียกได้ว่าเป็นยากูซ่า(ตามกฎหากมีสมุนมากกว่า 150คนขึ้นไป สามารถเรียกว่า ยากูซ่าได้)
สมุนนับ100นั่งรอมหัวหน้าใหญ่
แก็งนี้ ได้ชื่อว่าเป็นแก็งที่ใหญ่ แต่เวลาสู้มักเป็นฝ่ายพ่ายแพ้มาตลอด นั้นคือ Kanjani นั้นเอง(ไอ้แก็งที่จับตัวมิมิรุนอ่ะ –melody-m2p)
“แมร่ง แก็งแล้วแก็งเหล่าตีกัน ทำไมพวกกรูแพ้ฟระ” เสียงสบถของหัวหน้าใหญ่แห่งแก็งKanjani
“โถ่ ซูบารุคุง มันต้องมีชนะบ้างหล่ะ” ยูเอ่ยขึ้นมา
“แล้วเมื่อไรวะ แก็งW-inds มันก็ตีเราซะยับ แก็งFlame ก็เล่นเอาเข้าโรงบาลกันเป็นแถบ
แก็งLead ว่าคนน้อยๆ ยังอุตสาห์ตีเราซะเกือบเข้าโลงยกแก็ง ไหนจะแก็งยากูซ่าฝีมือลือก้องอย่าง
Bader v r love together อีก คราวที่แล้วแมร่ง จับตัวน้องมันมา
ดันโดนยำซะเละอีก หมายความว่าไงวะ หา?!!!!!!!!!!!” ซูบารุตะโกนซะดังสนั่น เหล่าสมุนต่างหัวหดกันไปตามๆกัน คราวนี้เขาโมโหจริงๆ
“ในเมื่อคราวที่แล้ว เราจับน้องไอเจ้าพ่อเด็กแนวมา ยังทรมานไม่ซะใจ
ก็น้องๆไอ้พวกที่มาตีเราเละมาสิ ท่านซูบารุ” สมุนคนหนึ่งเสนอความคิดเห็นออกมา ซูบารุยิ้มอย่างน่ากลัวออกมา
“นั้นสินะ ดีหล่ะ ไปจับตัวน้องๆมันมาให้หมด ยกเว้น ซารุวาตาริ น้องไอ้เซย์โงะ เอามาแต่ ซารุวาจาริ มากิ กับโอกินะ
ไม่ต้องโวย เดี๋ยวพวกเมิงๆ จะโดนเซย์กิยำซะก่อน เอ่อ จับน้องริซาโกะมาด้วยก็ดี
จะได้เอามาล่อเซย์กิให้ติดกับ ฮะๆๆ เอาที่ดูเป็นผู้หญิงๆหน่อยอย่าลืมนะ เริ่มตอนเลิกเรียนนะเว้ย\"
ทุกคนต่างพยักหน้าพร้อมกัน เหล่าน้องสาวของแก็งยากูซ่าทั้งหลายจะรู้ตัวมั้ย ว่าบางสิกำลังมา บางสิ่งที่น่ากลัว
ตอนพักกลางวันในวันเดี๋ยวกันนั้น
เรนะลากเซย์กิไปซื้ออาหารกลางวัน ในขณะนั้นเอง
\"น้องเรนะจัง ตอนเย็นไปเที่ยวกันพี่มั้ยจ๊ะ\" สายตาสยองขวัญ หื่นสุดฤทธิ์จ้องเรนะ แต่ก็ต้องเบนสายตาไปทางอื่นเพราะ
สายตาอาฆาตของเซย์กิจ้องกลับไปเสียก่อน
\"ถึงนายจะเป็นรุ่นพี่อานะ แต่ถ้าทำตัวเป็นแบบอย่างแย่ๆกับรุ่นน้อง ฉันก็จะไม่ไว้หน้า
ไปไกลๆบาทาฉันหน่อยก็ดี ไปไกลๆซะ เดี๋ยวมันจากระเด็นไปโดนหน้าพี่ๆอ่ะ ไปซะ\" เซย์กิจ้องด้วยสายตาที่น่ากลัว
ประกอบกับเสียงที่เย็นชาจนขนลุก รุ่นพี่คนนั้นก็วิ่งหายไปทันตาเห็น
คนเกือบทั้งโรงอาหารมองเซย์กิกับเรนะด้วยสายตาค้าง
\"เรนะจ้ะจ๋า ไปซื้อน้ำกัน หิวน้ำหล่ะ\" ใบหน้าที่โหดจนหน้ากลัวเหมือนไม่กี่นาที มันหายไปแล้ว เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่ร่าเริง
สมกับฉายา สาวสองบุคลิก
\"อาอืมๆ หิวน้ำแล้ว ว่าแต่พี่ริวอิจิหายไปไหนเนี่ย ไม่หยักกะเห็น\" เรนะบ่นหน้าร้านขายน้ำ
\"ป้าค่า น้ำสิ้มสองค่า อ่ะ พี่ริวหรอ เห็นบอกว่าตอนนี้กำลังติวหนัก เห็นว่าจาไปสอบชิงทุนนิ\" เซย์กิหันมายิ้มขณะจ่ายเงิน
\"จิงหรอ ทำไมไม่บอกเราบ้างเลยอ่ะ\"
\"แอบเซอร์ไพรมั้ง อิจฉาจัง ถึงจะไม่ค่อยมีเวลาให้ แต่ก็เป็นแฟนที่ดีนะเนี่ย\"
\"แหะๆ\"
แก็งNL อีกหนึ่งแก็งที่ขึ้นชื่อเรื่องของสมาชิกหน้าตาน่ารักกันทุกคน และเรียนเก่งกันด้วย
\"มิมิรุน พี่มาซาโตะมีเรื่องกับแก็งโรงเรียนข้างๆอ่ะ ไปดูเร็ว\" ยูกิสมาชิกในแก็งวิ่งหน้าตาตื่นมาหามิมิรุน
ที่กำลังสนุกสนานกับการจ้องมองรูปเหล่าดาราทั้งหลาย
\"อ่ะ หมีดำหรอ ชั่งมัน ยังไงก็ชนะอยู่แล้ว\" มิมิรุนสีหน้าเรียบเฉย เพราะนี้เป็นปกติสำหรับเธอแล้วนิ
\"อ้าว เฮ้ยมี่จังทำไมใจร้ายอย่างนี้ พี่ชายเธอนะ\" มินนะร้องขึ้นมา
\"ตีกับโรงเรียนไหนหล่ะ\" มิมิรุนถาม แต่สายตายังไม่ละจากอัลบั้มรูป
\"โรงเรียน ยูกิโนะโฮชิ(ดาวแห่งความกล้า)\" ยูกิตอบ
\"อ้อ ไอ้โรงเรียนกวนประสาท หน้าบาทาๆหรอ เฮียอัดมันไปเร้ย บังอาจมาล้อว่าฉันเป็นเดะปัญญาอ่อน\" มิมิรุนทำท่าเชียร์พี่ชายเต็มที
แต่ละคนในกลุ่มมองมิมิรุนอย่างงึนงง \'ตกลงแกจะคิขุ หรือโหดฟระ\'
กลุ่มBerryz Kooboo (หายไปนานเร้ย)
\"อ่า ยูรินะ อย่ามาแย่งกิ๊ฟฉันสิ\" เสียงเจื้อยแจ้วของริซาโกะร้องขึ้นพลางแย่งชิงกิ๊ฟติดผมรูปกระต่ายที่เซย์กิซื้อให้ จากยูรินะ
\"อ่ะๆคืน ริซาโกะนิ ทำเป็นห่วงกิ๊ฟนี้ไปได้ ฉันซื้อให้เธอใหม่ก็ได้\" ยูรินะโยนกิ๊ฟกระต่ายสีชมพู
(ซื้อจากสะพานฟายป่าวฟระ-melody-m2p)
\"ไม่ได้นะ พี่เซย์กิซื้อให้ทั้งที\" ริซาโกะหน้าแดงขึ้นมาทันที
\"ริซะของพวกเราหลงรุ่นพี่หัวน้ำตาลแดงแสนสยองไปแล้วหรือนี้\" นู๋น้อยในแก็งที่เหลือ7คนรุมล้อริซาโกะที่หน้าแดงก่ำ
ยืนอายม้วนต้วนอยู่อย่างนั้น
ในตอนเย็น
“เรนะกลับดีๆนะจ้ะ” เซย์กิโบกมือลาเรนะตามปกติ
“จ๋า เซย์กิ เช่นกันนะ” เรนะยิ้มแล้วสาวท้าวเดินไปตามทาง แต่แล้ว…
“ฮึก” เธอถูกบุคคลลึกลับ4คนจับตัวไป
\"เอ่อเรนะ เดี๋ยวก่อนนะ อ้าว\" เซย์กิหันมาอีกรอบแต่ก็ไม่พบเรนะ
\"กลับไปแล้วหรอ เร็วจัง\" สายลมพัดแรงอย่างน่ากลัว เส้นผมสีน้ำตาลแดงที่เพิ่งไปทำมาปลิวไปตามแรงลม
\"โฮ่ ผมเสียทรงเลย\" เซย์กิปัดๆผมแล้วเดินไปที่โรงยิม โดยที่ไม่ได้เอ๊ะใจอะไร
ภายแก็งNL สองสาวที่เวลาเดินด้วยกัน
มักถูกเรียกว่า หมูดำ หมูขาว
“มี่จัง ไปหล่ะนะ บายจ้ะ” มินนะกล่าวลามิมิรุน มิมิรุนยิ้ม
“เช่นกาน มินนะจาง~” มิมิรุนโบกมือร่าเริง(หรือปัญญาอ่อนวะ-melody-m2p)
“อา ยา-ยา-ย่า เย้ๆๆๆๆ” มิมิรุนเดิน(เขย่ง) ไปตามทางแต่ว่า
“อ้า แมวดำน่ารักๆ” มิมิรุนเห็นแมวดำน้อยๆนั้น แล้วรีบวิ่งเข้าไปหา แต่แมวน้อยๆนั้นกลับกระโดดเข้าพุ่มไม้
“เสร็จเรา ฮะๆๆๆ” มิมิรุนโดนจับตัวไปอีกคนแล้ว มิมิรุนดิ้นพร่านแต่ไม่ได้ผล เพราะตัวเธอเล็กเกินไป
จึงทำได้แต่อยู่นิ่งๆ หวังให้มีคนมาช่วย
“อ้าวอายะจังจ๋าจ้ะ ไม่กลับกะพี่อาซึมิหรอ” เคตะน้อยพูดกับอายะแฟนสาวด้วยสีหน้าร่าเริง
“จากลับกะเคะอ่ะ กลับด้วยกันนะ” อายะดึงแขนเคตะ
\"อ่า อายะ วันนี้ฉันไม่ว่างอ่ะ กลับคนเดียวได้มั้ย\"
\"เคตะใจร้ายๆ\" อายะทำแก้มป่องแล้วเดินหนีเคตะน้อย ด้วยอาการน้อยใจเอามากๆ
\"อ๊ะ\" ร่างเล็กๆโดนลากหายไปหลังพุ่มไม้ อีกคนแล้วที่โดนจับไป
โรงยิม
\"โอรินจัง กลับบ้านเองได้นะ พี่มีซ้อมเทควันโดนิดหน่อยน่ะ\" เซย์กิพูดพรางซับเหงื่อ ตามใบหน้าตัวเอง
\"ได้คะ ไม่ต้องห่วง นู๋ไปก่อนนะคะ\" สาวน้อยผมทอง ยิ้มกว้างแล้วเดินจากไป แต่เพียงชั่วพริบตาเดียว
สาวน้อยริซาโกะ กลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย
\"ได้ตัวริซาโกะมาแล้วๆ ที่นี้ก็คงล่อเซย์กิไม่ยาก\" ซูบารุยิ้มอย่างซะใจ \"ไหนจะ เรนะจัง อายะจัง มิมิรุน แล้วน้องมากิ
กับโอกิอีก ไม่มาก็ให้มันรู้ไป\"
ผ่านไป20นาที
ฟ้าว...ว...ว...ว พลั่ก!!
วัตถุแข็งๆ ปามาโดนที่หัวเซย์กิ
\"ว๊าก อะไรวะ มาเต็มๆเลย\" เซย์กิลูบหัวสีน้ำตาลแดงนั้น แล้วก้มลงเก็บก้อนหินเจ้าปัญหานั้นขึ้นมาดู
\"เฮ้ย\" เซย์กิร้องลั่น
\'ถึงคุณน้องเซย์กิ
ตอนนี้ เหล่าบุคคลสุดที่รักของเธอ โดนจับหมดแล้ว เรนะ อายะ มิมิรุน ริซาโกะ น้องสาวเธออีกสองคน
ถ้าอยากเจอบุคคลพวกนี้อีก ก็มาเจอกันที่โกดังหลังโรงเรียน แล้วไม่ต้องบอกพี่ๆก็เธอด้วย มาคนเดียวเท่านั้น
ไม่งั้น เพื่อนๆน้องเธอ ตายหมดแน่ ฮะๆๆๆ
แก็ง Kanjani \'
\"หน๊อย หยามหน้าเกินไปแล้วนะเมิง\" เซย์กิขยำกระดาษนั้น แล้วรีบวิ่งไปหาแก็งFlame
\"พี่เซย์โงะ ขอดาบเคนโด้ของพี่หน่อย\" เซย์กิตะโกนบอกเซย์โงะ พรางหอบ
\"เอาไปตีใครอีกหล่ะ เซย์กิ\" เซย์โงะเอ่ยถามขึ้นมาก่อน
\"เอาเหอะ เร็วๆ ไม่มีเวลาแล้ว\" เซย์กิคว้าดาบเคนโด้มาจากกระเป๋าของเซย์โงะ แล้ววิ่งไปอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
\"เฮ้ย เกิดอะไรขึ้นวะ\" ยูสุเกะมองตามเซย์กิที่วิ่งไปอย่างรีบร้อน
\"ไม่รู้แหะ\" เซย์โงะก็งงกับน้องตัวเองเช่นกัน
\"ยูสุ นายดูนี้สิ มันตกตอนเซย์กิวิ่งไปแหงเลย\" ฮิซาโตะหยิบกระดาษหยับๆใบหนึ่งขึ้นมา
เมื่อเขาอ่าน ด้วยตาที่เย็นชานั้นลุกเป็นไฟ
\"ไอ้แก็งKanjani คราวนี้เมิงตายแน่ เฮ้ย ฟังนะ น้องเรนะ อายะ มิมิรุน ริซาโกะ น้องมากิ น้องโอกิ เอ๊ยพวกKanjani
จับไปแล้ว คงล่อเซย์กิไปให้จับแน่ พวกนายไปบอกเหล่าพี่ๆของน้องๆซะ แล้วเตรียมไปรุมมัน\"
+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+
บริเวรแก็งใหญ่ ขนาดเรียกได้ว่าเป็นยากูซ่า(ตามกฎหากมีสมุนมากกว่า 150คนขึ้นไป สามารถเรียกว่า ยากูซ่าได้)
สมุนนับ100นั่งรอมหัวหน้าใหญ่
แก็งนี้ ได้ชื่อว่าเป็นแก็งที่ใหญ่ แต่เวลาสู้มักเป็นฝ่ายพ่ายแพ้มาตลอด นั้นคือ Kanjani นั้นเอง(ไอ้แก็งที่จับตัวมิมิรุนอ่ะ –melody-m2p)
“แมร่ง แก็งแล้วแก็งเหล่าตีกัน ทำไมพวกกรูแพ้ฟระ” เสียงสบถของหัวหน้าใหญ่แห่งแก็งKanjani
“โถ่ ซูบารุคุง มันต้องมีชนะบ้างหล่ะ” ยูเอ่ยขึ้นมา
“แล้วเมื่อไรวะ แก็งW-inds มันก็ตีเราซะยับ แก็งFlame ก็เล่นเอาเข้าโรงบาลกันเป็นแถบ
แก็งLead ว่าคนน้อยๆ ยังอุตสาห์ตีเราซะเกือบเข้าโลงยกแก็ง ไหนจะแก็งยากูซ่าฝีมือลือก้องอย่าง
Bader v r love together อีก คราวที่แล้วแมร่ง จับตัวน้องมันมา
ดันโดนยำซะเละอีก หมายความว่าไงวะ หา?!!!!!!!!!!!” ซูบารุตะโกนซะดังสนั่น เหล่าสมุนต่างหัวหดกันไปตามๆกัน คราวนี้เขาโมโหจริงๆ
“ในเมื่อคราวที่แล้ว เราจับน้องไอเจ้าพ่อเด็กแนวมา ยังทรมานไม่ซะใจ
ก็น้องๆไอ้พวกที่มาตีเราเละมาสิ ท่านซูบารุ” สมุนคนหนึ่งเสนอความคิดเห็นออกมา ซูบารุยิ้มอย่างน่ากลัวออกมา
“นั้นสินะ ดีหล่ะ ไปจับตัวน้องๆมันมาให้หมด ยกเว้น ซารุวาตาริ น้องไอ้เซย์โงะ เอามาแต่ ซารุวาจาริ มากิ กับโอกินะ
ไม่ต้องโวย เดี๋ยวพวกเมิงๆ จะโดนเซย์กิยำซะก่อน เอ่อ จับน้องริซาโกะมาด้วยก็ดี
จะได้เอามาล่อเซย์กิให้ติดกับ ฮะๆๆ เอาที่ดูเป็นผู้หญิงๆหน่อยอย่าลืมนะ เริ่มตอนเลิกเรียนนะเว้ย\"
ทุกคนต่างพยักหน้าพร้อมกัน เหล่าน้องสาวของแก็งยากูซ่าทั้งหลายจะรู้ตัวมั้ย ว่าบางสิกำลังมา บางสิ่งที่น่ากลัว
ตอนพักกลางวันในวันเดี๋ยวกันนั้น
เรนะลากเซย์กิไปซื้ออาหารกลางวัน ในขณะนั้นเอง
\"น้องเรนะจัง ตอนเย็นไปเที่ยวกันพี่มั้ยจ๊ะ\" สายตาสยองขวัญ หื่นสุดฤทธิ์จ้องเรนะ แต่ก็ต้องเบนสายตาไปทางอื่นเพราะ
สายตาอาฆาตของเซย์กิจ้องกลับไปเสียก่อน
\"ถึงนายจะเป็นรุ่นพี่อานะ แต่ถ้าทำตัวเป็นแบบอย่างแย่ๆกับรุ่นน้อง ฉันก็จะไม่ไว้หน้า
ไปไกลๆบาทาฉันหน่อยก็ดี ไปไกลๆซะ เดี๋ยวมันจากระเด็นไปโดนหน้าพี่ๆอ่ะ ไปซะ\" เซย์กิจ้องด้วยสายตาที่น่ากลัว
ประกอบกับเสียงที่เย็นชาจนขนลุก รุ่นพี่คนนั้นก็วิ่งหายไปทันตาเห็น
คนเกือบทั้งโรงอาหารมองเซย์กิกับเรนะด้วยสายตาค้าง
\"เรนะจ้ะจ๋า ไปซื้อน้ำกัน หิวน้ำหล่ะ\" ใบหน้าที่โหดจนหน้ากลัวเหมือนไม่กี่นาที มันหายไปแล้ว เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่ร่าเริง
สมกับฉายา สาวสองบุคลิก
\"อาอืมๆ หิวน้ำแล้ว ว่าแต่พี่ริวอิจิหายไปไหนเนี่ย ไม่หยักกะเห็น\" เรนะบ่นหน้าร้านขายน้ำ
\"ป้าค่า น้ำสิ้มสองค่า อ่ะ พี่ริวหรอ เห็นบอกว่าตอนนี้กำลังติวหนัก เห็นว่าจาไปสอบชิงทุนนิ\" เซย์กิหันมายิ้มขณะจ่ายเงิน
\"จิงหรอ ทำไมไม่บอกเราบ้างเลยอ่ะ\"
\"แอบเซอร์ไพรมั้ง อิจฉาจัง ถึงจะไม่ค่อยมีเวลาให้ แต่ก็เป็นแฟนที่ดีนะเนี่ย\"
\"แหะๆ\"
แก็งNL อีกหนึ่งแก็งที่ขึ้นชื่อเรื่องของสมาชิกหน้าตาน่ารักกันทุกคน และเรียนเก่งกันด้วย
\"มิมิรุน พี่มาซาโตะมีเรื่องกับแก็งโรงเรียนข้างๆอ่ะ ไปดูเร็ว\" ยูกิสมาชิกในแก็งวิ่งหน้าตาตื่นมาหามิมิรุน
ที่กำลังสนุกสนานกับการจ้องมองรูปเหล่าดาราทั้งหลาย
\"อ่ะ หมีดำหรอ ชั่งมัน ยังไงก็ชนะอยู่แล้ว\" มิมิรุนสีหน้าเรียบเฉย เพราะนี้เป็นปกติสำหรับเธอแล้วนิ
\"อ้าว เฮ้ยมี่จังทำไมใจร้ายอย่างนี้ พี่ชายเธอนะ\" มินนะร้องขึ้นมา
\"ตีกับโรงเรียนไหนหล่ะ\" มิมิรุนถาม แต่สายตายังไม่ละจากอัลบั้มรูป
\"โรงเรียน ยูกิโนะโฮชิ(ดาวแห่งความกล้า)\" ยูกิตอบ
\"อ้อ ไอ้โรงเรียนกวนประสาท หน้าบาทาๆหรอ เฮียอัดมันไปเร้ย บังอาจมาล้อว่าฉันเป็นเดะปัญญาอ่อน\" มิมิรุนทำท่าเชียร์พี่ชายเต็มที
แต่ละคนในกลุ่มมองมิมิรุนอย่างงึนงง \'ตกลงแกจะคิขุ หรือโหดฟระ\'
กลุ่มBerryz Kooboo (หายไปนานเร้ย)
\"อ่า ยูรินะ อย่ามาแย่งกิ๊ฟฉันสิ\" เสียงเจื้อยแจ้วของริซาโกะร้องขึ้นพลางแย่งชิงกิ๊ฟติดผมรูปกระต่ายที่เซย์กิซื้อให้ จากยูรินะ
\"อ่ะๆคืน ริซาโกะนิ ทำเป็นห่วงกิ๊ฟนี้ไปได้ ฉันซื้อให้เธอใหม่ก็ได้\" ยูรินะโยนกิ๊ฟกระต่ายสีชมพู
(ซื้อจากสะพานฟายป่าวฟระ-melody-m2p)
\"ไม่ได้นะ พี่เซย์กิซื้อให้ทั้งที\" ริซาโกะหน้าแดงขึ้นมาทันที
\"ริซะของพวกเราหลงรุ่นพี่หัวน้ำตาลแดงแสนสยองไปแล้วหรือนี้\" นู๋น้อยในแก็งที่เหลือ7คนรุมล้อริซาโกะที่หน้าแดงก่ำ
ยืนอายม้วนต้วนอยู่อย่างนั้น
ในตอนเย็น
“เรนะกลับดีๆนะจ้ะ” เซย์กิโบกมือลาเรนะตามปกติ
“จ๋า เซย์กิ เช่นกันนะ” เรนะยิ้มแล้วสาวท้าวเดินไปตามทาง แต่แล้ว…
“ฮึก” เธอถูกบุคคลลึกลับ4คนจับตัวไป
\"เอ่อเรนะ เดี๋ยวก่อนนะ อ้าว\" เซย์กิหันมาอีกรอบแต่ก็ไม่พบเรนะ
\"กลับไปแล้วหรอ เร็วจัง\" สายลมพัดแรงอย่างน่ากลัว เส้นผมสีน้ำตาลแดงที่เพิ่งไปทำมาปลิวไปตามแรงลม
\"โฮ่ ผมเสียทรงเลย\" เซย์กิปัดๆผมแล้วเดินไปที่โรงยิม โดยที่ไม่ได้เอ๊ะใจอะไร
ภายแก็งNL สองสาวที่เวลาเดินด้วยกัน
มักถูกเรียกว่า หมูดำ หมูขาว
“มี่จัง ไปหล่ะนะ บายจ้ะ” มินนะกล่าวลามิมิรุน มิมิรุนยิ้ม
“เช่นกาน มินนะจาง~” มิมิรุนโบกมือร่าเริง(หรือปัญญาอ่อนวะ-melody-m2p)
“อา ยา-ยา-ย่า เย้ๆๆๆๆ” มิมิรุนเดิน(เขย่ง) ไปตามทางแต่ว่า
“อ้า แมวดำน่ารักๆ” มิมิรุนเห็นแมวดำน้อยๆนั้น แล้วรีบวิ่งเข้าไปหา แต่แมวน้อยๆนั้นกลับกระโดดเข้าพุ่มไม้
“เสร็จเรา ฮะๆๆๆ” มิมิรุนโดนจับตัวไปอีกคนแล้ว มิมิรุนดิ้นพร่านแต่ไม่ได้ผล เพราะตัวเธอเล็กเกินไป
จึงทำได้แต่อยู่นิ่งๆ หวังให้มีคนมาช่วย
“อ้าวอายะจังจ๋าจ้ะ ไม่กลับกะพี่อาซึมิหรอ” เคตะน้อยพูดกับอายะแฟนสาวด้วยสีหน้าร่าเริง
“จากลับกะเคะอ่ะ กลับด้วยกันนะ” อายะดึงแขนเคตะ
\"อ่า อายะ วันนี้ฉันไม่ว่างอ่ะ กลับคนเดียวได้มั้ย\"
\"เคตะใจร้ายๆ\" อายะทำแก้มป่องแล้วเดินหนีเคตะน้อย ด้วยอาการน้อยใจเอามากๆ
\"อ๊ะ\" ร่างเล็กๆโดนลากหายไปหลังพุ่มไม้ อีกคนแล้วที่โดนจับไป
โรงยิม
\"โอรินจัง กลับบ้านเองได้นะ พี่มีซ้อมเทควันโดนิดหน่อยน่ะ\" เซย์กิพูดพรางซับเหงื่อ ตามใบหน้าตัวเอง
\"ได้คะ ไม่ต้องห่วง นู๋ไปก่อนนะคะ\" สาวน้อยผมทอง ยิ้มกว้างแล้วเดินจากไป แต่เพียงชั่วพริบตาเดียว
สาวน้อยริซาโกะ กลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย
\"ได้ตัวริซาโกะมาแล้วๆ ที่นี้ก็คงล่อเซย์กิไม่ยาก\" ซูบารุยิ้มอย่างซะใจ \"ไหนจะ เรนะจัง อายะจัง มิมิรุน แล้วน้องมากิ
กับโอกิอีก ไม่มาก็ให้มันรู้ไป\"
ผ่านไป20นาที
ฟ้าว...ว...ว...ว พลั่ก!!
วัตถุแข็งๆ ปามาโดนที่หัวเซย์กิ
\"ว๊าก อะไรวะ มาเต็มๆเลย\" เซย์กิลูบหัวสีน้ำตาลแดงนั้น แล้วก้มลงเก็บก้อนหินเจ้าปัญหานั้นขึ้นมาดู
\"เฮ้ย\" เซย์กิร้องลั่น
\'ถึงคุณน้องเซย์กิ
ตอนนี้ เหล่าบุคคลสุดที่รักของเธอ โดนจับหมดแล้ว เรนะ อายะ มิมิรุน ริซาโกะ น้องสาวเธออีกสองคน
ถ้าอยากเจอบุคคลพวกนี้อีก ก็มาเจอกันที่โกดังหลังโรงเรียน แล้วไม่ต้องบอกพี่ๆก็เธอด้วย มาคนเดียวเท่านั้น
ไม่งั้น เพื่อนๆน้องเธอ ตายหมดแน่ ฮะๆๆๆ
แก็ง Kanjani \'
\"หน๊อย หยามหน้าเกินไปแล้วนะเมิง\" เซย์กิขยำกระดาษนั้น แล้วรีบวิ่งไปหาแก็งFlame
\"พี่เซย์โงะ ขอดาบเคนโด้ของพี่หน่อย\" เซย์กิตะโกนบอกเซย์โงะ พรางหอบ
\"เอาไปตีใครอีกหล่ะ เซย์กิ\" เซย์โงะเอ่ยถามขึ้นมาก่อน
\"เอาเหอะ เร็วๆ ไม่มีเวลาแล้ว\" เซย์กิคว้าดาบเคนโด้มาจากกระเป๋าของเซย์โงะ แล้ววิ่งไปอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
\"เฮ้ย เกิดอะไรขึ้นวะ\" ยูสุเกะมองตามเซย์กิที่วิ่งไปอย่างรีบร้อน
\"ไม่รู้แหะ\" เซย์โงะก็งงกับน้องตัวเองเช่นกัน
\"ยูสุ นายดูนี้สิ มันตกตอนเซย์กิวิ่งไปแหงเลย\" ฮิซาโตะหยิบกระดาษหยับๆใบหนึ่งขึ้นมา
เมื่อเขาอ่าน ด้วยตาที่เย็นชานั้นลุกเป็นไฟ
\"ไอ้แก็งKanjani คราวนี้เมิงตายแน่ เฮ้ย ฟังนะ น้องเรนะ อายะ มิมิรุน ริซาโกะ น้องมากิ น้องโอกิ เอ๊ยพวกKanjani
จับไปแล้ว คงล่อเซย์กิไปให้จับแน่ พวกนายไปบอกเหล่าพี่ๆของน้องๆซะ แล้วเตรียมไปรุมมัน\"
+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น