[ FIC SUPER JUNIOR ] WONDERFUL __,,* LIFE [ KIHAE , KYUMIN ]

ลำดับตอนที่ #17 : [♥] 12 WONDERFUL __,,* LIFE : HONEY MOON น้ำผึ้งพระจันทร์ !

WONDERFUL LIFE

START : 25/06/53

END :25/06/53

[ Mode : Sungmin ]

โอ้ทะเลแสนงามม ~ ฟ้าสีครามสดใส ^__________________^

อ้า ~ นี่ผมไม่ได้มาเที่ยวทะเลกี่ชาติแล้วครับเนี่ย TT  ความรู้สึกที่เหมือนกับเกิดใหม่มันเป็นแบบนี้นี่เอง

ที่นี่ก็คือ … ทะเลแคลิฟอร์เนีย จะบอกให้กระจ่างแจ้งว่า มันคือเกาะที่ไอ้พวกเอฟโฟร์มันเอา

นางเอกกับนางรองมาเที่ยวไงครับ = =  

ผมล่ะอยากจะกอดจูบลูบคลำทงเฮเสียจริง เลือกทะเลได้เลิศสะแมนแตนมาก แม้ว่าราคามันจะชวนให้เข้าศรีธัญญาไปตามกันติด ๆ ก็เหอะ

“ ที่รัก ถ่ายรูปหน่อยยย ~ ชีสเร็วววว >O< ”

เสียงกวนประสาททำลายอารมณ์ซะหมดไหม้ = = ผมหันไปทำหน้าบึ้งใส่กล้องด้วยความหงุดหงิดใจ

คยูฮยอนใส่เสื้อเดินทะเลลายปิ๊กกะจูสีฟ้ากับกางเกงขาสั้นสีดำถือกล้องถ่ายรูปวิ่งวุ่นวายอยู่รอบตัวผมตลอดเวลา อย่างกับพาเด็กมาเที่ยวทะเลยังไงยังงั้น ปวดหัวจริง ๆ เลยล่ะครับ !!!

“ อย่าทำหน้าปลาบู่สิครับ ที่รัก =3=”

“ นายด่าใครหน้าปลาบู่นะ -____________-“

“ โอ้ ไม่มีอะไรครับบบ >O<”

ไอ้ตัวดีรีบปฏิเสธพร้อมกับกดชัตเตอร์ถ่ายต่อไปอย่างไม่สนใจ แม้ว่าผมจะไม่ได้มองกล้องก็ตาม เฮอะ ! เหมือนโดนปาปารัซซี่แอบถ่ายเลยล่ะครับ - -

เลิกสนใจไอ้องค์ชายโจผู้แสนกวนประสาทดีกว่า

หันมารับลมทะเล วู้วววว ~ ลัลล้า ลัลล้า !

ผมสูดหายใจเข้าลึก ๆ ที่ทะเลตอนนี้แทบไม่มีคนมาเที่ยวเลย แหม = = คงมีแต่พระราชวังค์กระมังครับที่สู้ราคาไหว

“ อากาศสดใสจังเลยยยยย ~ !”

ผมกางแขนออกบิดขี้เกียจอย่างมีความสุข สุขได้หาได้เท่าการบิดขี้เกียจไม่ - -

ทว่า ….

ปู้ดดดดดดดดด !

……  เงียบ

= =’’ >> ผม

- ////////// - >> คยูฮยอน

“ คุณตดทำไมอะ =3= ?”

เสียงทุ้มพูดก่อนจะผิวปากเบา ๆ …. เล่นทำเอาผมช็อคไปเลยทีเดียว =[]= !!!!

ทุเรศศศศศศศศศศ !!

น่าเกลียดมากกกกกกกกก !!!  

หน้าด้านที่สุดดดดดดดดดด !!

ผมตรงรี่เข้าไปกระชากคอเสื้อไอ้คนใส่ร้ายอย่างดุดัน

หึ !!! ยังไม่เข็ดฤทธิ์ของ ลีซองมิน ใช่ไหม -______-+ !? จัดให้ !!!!

 “ จ๊ากกกกกกกกก TTOTT ผมผิดไปแล้วค๊าบบบบบบ แต่ผมป่าวตดนะค๊าบบบบบ !!”

“ ถึงขั้นนี้ยังจะมา ซุงแหลอีก !”

ผมตวาดเสียงกร้าว คยูฮยอนมองผมราวกับมองนางมารร้ายก็ไม่ปาน

หึ -_____-, ไม่ได้ตดแล้วหมาตัวไหนมันจะตด

ซุงแหลได้โล่ครับงานนี้ !!

“ ไอ้ซีวอนมันตดโน่นค๊าบบบบบบ >O<”

ไอ้คนผิดไพล่ไปโน่น

แหม คิดว่าผมแดกหญ้าแทนอาหารเช้าหรือไง -________-  

ซีวอนมันนั่งอมโรคอยู่ตั้งที่ริมทะเลฟากนู้นนนนน ถ้ามันตด ผมก็คงจะได้ยินเสียงอยู่หรอก

เสียงดังซะอย่างกับลำโพงระเบิดอย่างนั้น = =

ผมจึงสรุปได้คำเดียวว่า …

“ ซุงแหลลล !!!!!”

“ ผมตดก็ได้อ้ะ เมียใจร้าย TT”

คำตัดพ้อของคยูฮยอนที่คราวนี้น่ารักมากกว่าน่าถีบ

ใครไปสอนมันให้ทำตัวแอ๊บเด็ก ?

หวังว่าคงไม่ใช่ ไอ้ยุนโฮไหปลาร้า กับ ไอ้ยูชอนประสาทเสียหรอกนะ = =

………………………………………

[ Mode : Kibum ]

“ อากาศดีจังเลยนะครับ พี่คิบอม ~”

ทงเฮเอ่ยพูดก่อนจะส่งยิ้มกวานมาให้ผม วี้ดดดด ~ ตอนนี้ผมเลิกเครียดเรื่องราคาหมื่นดอลลาร์แล้วล่ะครับ ก๊ากกกกกก !

ทะเลแคลิฟอร์เนียก็น่าคุ้มที่จะจ่ายหมดตัวซักครั้งเพื่อที่จะได้มาเชยชมอยู่ก็จริง

แต่มันจะยิ่งน่าชมเชยเสียยิ่งกว่า เมื่อได้มากับ ลีทงเฮ >O< !!

เสียงคลื่นกระทบหาดทรายดังแว่วเป็นระยะ ๆ ประกอบกับเสียงเสียดสีของใบต้นมะพร้าวที่บรรยากาศช่างแสนจะเป็นใจให้คู่ฮันนีมูนข้าวใหม่ปลามันอย่างผมและทงเฮเสียจริง ราวกับว่าโลกนี้หาได้มีผู้ใดอื่นนอกจากเราสองคนไม่  อ๊าคคคคคคค ~ คิมคิบอมชอบบบบ

แน่ล่ะครับ เพราะทางองค์มนตรีสั่งให้เคลียร์แขกในเกาะทั้งหมดให้หายวับไปกับตา

บางที่เป็นองค์ชายนี่ก็ดีนะ ทำอะไร ๆ ได้สะดวกสบายยิ่งกว่าคนปกติหลายล้านเท่า

คนตัวเล็กนั่งตุ้บลงที่ริมทะเล ก่อนจะสะกิดแขนเสื้อผมเป็นเชิงให้นั่งลงด้วย

“ พี่คิบอมฮะ เราสองคนสร้างครอบครัวกันขึ้นมาโดยเริ่มต้นจากการที่ยังไม่ได้รักกันอย่างนี้ มันอยู่อย่างนี้ตลอดรอดฝั่งไหมฮะ ?”

ทงเฮเอ่ยถามด้วยแววตาใสซื่อ

ถามตูอย่างนี้ แล้วจะให้ตูไปถามใครฟะ .. = = ?

“ คุณแม่เคยสอนทงเฮว่าให้สร้างครอบครัวด้วยความรัก ให้แต่งงานด้วยความรัก แล้วจะอยู่ได้มั่นคง”

โอโห โรแมนติคกันทั้งบ้านเลยวุ้ย =__________=

ความรักคือเอฟวี่ติงส์ ปรัชญาคู่ใจตลอดกาล

“ ฉันเกิดในราชวงศ์ ยอมรับตรง ๆ เลยว่าฉันไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับการสร้างครอบครัวแบบคนสามัญเท่าไหร่นัก … ก็รู้แค่ว่า เธอรักฉัน ฉันรักเธอ พอรักกันก็แต่งงานกัน แต่งงานกันก็มีลูก ก็หาเงินส่งลูกเรียนหนังสือ หาเงินผ่อนบ้านดาวน์รถ วางแผนอนาคตให้ลูก เพื่อที่เขาจะได้มีชีวิตดี ๆ เท่านั้นเอง”

ผมพูดจบก็ล้มตัวลงนอนบนผืนทราย โอ้ อะไรจะสุขขีสุขใจสุขอุราเช่นนี้ ~

“ ถ้าชีวิตครอบครัวของพวกเราราบเรียบแบบนั้นมันก็คงจะดีสินะฮะ”

“ ทำไมถึงคิดว่ามันจะไม่ราบเรียบล่ะ ?”

ผมเอ่ยถามทงเฮ

แต่ชีวิตครอบครัวของเราน่ะไม่ราบเรียบหรอกครับบบ

เพราะจะต้องมีรอยซิคแซ็คตอนกลางคืนด้วย ก๊ากกกกก !

แต่พอผมเห็นสีหน้าของทงเฮแล้ว โอ้ … ฮาไม่ออกเลยครับท่านผู้ชม = =

ทงเฮตีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะเอ่ยประโยคออกมา

“ …… เพราะเราไม่ได้รักกันไงฮะ พี่คิบอม”

เพราะเราไม่ได้รักกัน

เพราะเราไม่ได้รักกัน

เพราะเราไม่ได้รักกัน …… งั้นเหรอ  ?

โห …. เจ็บเลยครับ

ฮาไม่ออกอีกต่อไปแล้วล่ะครับ TT_________TT

ผมกลืนน้ำลายก้อนเบ้อเริ่มลงคอ

แหวะ ขมชิบหาย = =

ในเวลาเกือบเดือนที่ได้อยู่ด้วยกันนี้ พูดจริง ๆ เลยว่า ผมหวั่นไหว

ใจเต้นเมื่ออยู่ใกล้ ๆ อยากกอด อยากปกป้อง อยากทะนุถนอม คนคนนี้ตลอดไป

ถ้าสิ่งพวกนี้มันเรียกว่าความรักจริง

มันคือสิ่งที่ผมรู้สึกต่อทงเฮในเวลานี้ … 

…. ผมควรจะบอก ความรู้สึกในใจของตัวเอง ที่ผมคิดว่าใช่ ให้กับทงเฮได้รับรู้ไหมนะ ? ….

เก็บไว้ก็คงไม่มีประโยชน์ สู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย บอกไปเลยดีกว่า !!

ผมมองไปยังทงเฮอย่างชั่งใจ แต่แล้วก็ค่อย ๆ พูดออกมา

 “ แต่ ……………… ฉันชอบเธอนะ ”

ผมตัดสินใจพูดความรู้สึกของตัวเองออกไป ไม่พูดแล้วใครมันจะตรัสรู้ว่าเราชอบเขาล่ะ

ทงเฮมองผมตาค้าง ใบหน้าขาวนวลเริ่มขึ้นสีเรื่อ

ไม่ใช่แค่ทงเฮหรอกครับ แต่ผมก็กำลังร้อนจนจะระเบิดด้วยเช่นกัน =/////=  

“ …..”

“ ฉันยังไม่กล้าเรียกมันว่าความรัก เพราะมันยังไม่ยาวนานพอที่ฉันจะรู้สึกมั่นคงได้ แต่ฉันชอบเธอนะ ทงเฮ ..”

แอร๊ยยยยยยยย >O<

ไม่รู้ว่าคิมคิบอมไปกินดีหมีที่ไหนมา ถึงได้กล้าถึงขั้นสารภาพความรู้สึกในใจให้กับทงเฮฟัง

แต่มันก็ดีนี่ครับ โรแมนติคสุด ๆ ไปเลย

ทงเฮเม้มปากเบา ๆ ก่อนจะคลี่ยิ้มจาง

“ ขอบคุณฮะ พี่คิบอม”

แต่แล้วริมฝีปากเรียวก็กระตุกรอยยิ้มลง

นัยน์ตาสีอ่อนชั่งใจมองผมเสียครู่

“ แต่ก็ขอโทษนะฮะ …..ที่ทงเฮไม่ได้ชอบพี่คิบอมแบบนั้น ..”

โอ้ … เจ็บอีกแล้ว

นี่ผมกำลังอกหักใช่ไหมครับ TT^TT

ไม่ได้ชอบแบบนั้น แล้วชอบผมแบบไหนล่ะ?

แบบพี่ชาย แบบพ่อ แบบแม่ หรือแบบเจ้านายรักสุนัข = =

โฮฮฮฮฮฮฮฮ ~ น้ำตาแทบจะหลั่ง อกหักรักคุด

“ ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะได้อะไรกลับมาจากความรู้สึกที่ให้ไปหรอก ขอเพียงแค่เธอจะรับมันไว้ซักนิดก็ยังดี”

ถึงใจจะเจ็บแปล็บ แต่ผมก็จะยังคงภาพลักษณ์ชายผู้แสนดีให้ทงเฮต่อไป

หึ -______-, ก็ผมแมนนี่ครับ ก๊ากกกกกกก !

“ ตกลงฮะ ^^ ทงเฮจะรับความรู้สึกของพี่คิบอมไว้”

“ ^^”

ผมยิ้มอย่างฝืนเฝือนเต็มที

เฮ้อ … คิดว่าหน้าผมตอนนี้คงเหมือนลิงชิมแปนซีขี้ไม่ออกอ่ะครับ TT

ทงเฮเหม่อมองออกไปที่ทะเล ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนพื้นทรายท่าเดียวกับผม

สบายล่ะสิ นอนท่านี้อะ กรั่ก ๆๆๆๆๆ >O<

“ ถ้าเป็นพี่คิบอมล่ะก็ ทงเฮคิดว่า พี่คิบอมจะต้องเป็นเสาหลักที่ดีของครอบครัวได้แน่เลยครับ”

“ ทำไมล่ะ คนอย่างฉันน่ะนะ ?”

นั่นสิ อะไรมาดลใจให้ทงเฮคิดอย่างนั้นฟะ

คนที่วัน ๆ เอาแต่อ่านหนังสือโป๊ .. เอ๊ย ! หนังสือเรียนอย่างคิมคิบอมอะนะ เสาหลักที่ดีของครอบครัว !!

สงสัยผมคงต้องแดร็กซีเมนต์แทนข้าวทุกเช้าเย็น เผื่อจะได้เป็นเสาที่ดีให้แก่ครอบครัวอย่างที่ทงเฮว่า ก๊ากกกกก !

“ ไม่รู้สิฮะ รู้แต่ว่าพี่คิบอมน่าจะเป็นผู้นำของครอบครัวที่ดี”

ทงเฮยิ้มหวาน ก่อนจะเบียดตัวเข้ามาใกล้กับผม

ใจเริ่มเต้นอีกแล้วครับ TT

“ ทงเฮจะพยายามชอบพี่คิบอมเหมือนที่พี่คิบอมชอบทงเฮครับ”

“ คือ ถ้ามันฝืนใจล่ะก็ไม่ต้องก็ได้”

คือว่าใช้คำว่า พยายาม เนี่ย เหมือนกับว่าผมคงจะกะหลั่วน่าดูเลยแหละ = =

“ ไม่หรอกฮะ เพราะมันคงจะดี ถ้าเรารักกัน”

………………………………………

[ Mode : Sungmin ]

“ ซองมิน ซองมิน”

เสียงกวนประสาทที่แสนจะคุ้นเคยดังขึ้นข้างหูของผมในขณะที่ผมกำลังนั่งก่อปราสาททรายอยู่ที่ชายหาดริมทะเล เรียกชื่อตูทำไมฟะ ? กลัวลืมหรือไง - -*

“ มีอะไร ? = =”

ผมตอบกลับปัด ๆ ยังคงใช้สมาธิจดจ่ออยู่กับกองทราย

“ ทำไรอยู่อะ ?”

“ นั่งก่อกองทราย ตาถั่วหรือไง ? - -“

ผมตอบกับ ก่อนจะเอาพลั่วตักทรายขุดทรายขึ้นมาอีก

ฮืออออ !  ไอ้ทรายบ้า !! ก่อเท่าไหร่ก็ไม่เป็นรูปปราสาทซักที หงุดหงิดแล้วนะ  !  TT

“ ไปเที่ยวกับผมไหม ^^ ?”

คยูฮยอนเอ่ยก่อนจะยิ้มแฉ่งราวกับเด็ก

มือทั้งสองข้างจับที่เบรกของจักรยานคันสีขาวเอาไว้

อย่ายิ้มแบบนั้นดิ = = เดี๋ยวซองมินจะใจอ่อน

“ ไม่”

แต่คนปากแข็งอย่างผม ปากก็ยังคงแข็งอยู่วันยังค่ำ

ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วก็อยากไปเหมือนกันนะ

ไอ้ทรายบ้านี่ก่อเท่าไหร่ก็ไม่สวยซักที - -‘’

ราวกับรู้ใจ เจ้าคนตรงหน้ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะนั่งลงบนที่นั่งของจักรยาน

เชอะ -^ - คิดว่าอยากไปหรือไง ??

ก็อยากไปน่ะสิ !!!!!!

ขี่จักรยานรับลมทะเลยุโรป ช่างวิเศษ ..

ไม่ ๆๆๆ ถ้าไปกับคยูฮยอนล่ะก็นะ = =’ 

“ ไม่ไปจริง ๆ ใช่ป่าว ผมจะได้ไปคนเดียว  ^O^”

“ ไม่ =^=”

“ จริง ๆ นะ >O< !”

“ - ////// -“

“ ผมจะไปแล้วนะ !”

พูดจบคนตัวสูงก็ทำท่าจะปั่นจักรยานออกไป

เท่านั้นแหละ สมองของ ลีซองมินก็แล่นปร๊าด

 ….. กระโดดขึ้นนั่งซ้อนท้ายจักรยาน ที่มีคุณสามีจอมทะเล้นเป็นคนปั่นไปจนได้ ..

คยูฮยอนยิ้มกว้างอย่างถูกใจ ก่อนจะออกแรงปั่นไปตามทางถนน

สายลมพัดผ่านเข้ากระทบกับใบหน้าสร้างความรู้สึกดี ๆ อย่างบอกไม่ถูกให้กับผม ..

ต้นหญ้าข้างทางเอนเอื่อยไปตามสายลมที่พัดมาจากท้องทะเล ผมนั่งมองวิวข้าง ๆ อย่างมีความสุข

ไม่ได้รู้สึก สบายใจอย่างนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ ..?

นี่คงเป็นไม่กี่ครั้งที่ผมกำลังยิ้มให้กับตัวเองอยู่ …

 “  คึคึคึ  ภรรยาตัวหนักจังเลยครับ ~ ปั่นไม่ไหวแล้ว ให้กำลังใจสามีหน่อยสิ ”

คุณสามียอมเป็นคนปั่นจักรยานได้ไม่นานก็เริ่มหาเรื่องกวนอารมณ์ผมอีกจนได้

แต่เอาเถอะ ตอนนี้ผมอารมณ์ดีเกินกว่าที่จะหาเรื่องทะเลาะ หรือ ตบตีตามสูตรแล้วล่ะ ^^

“ จะให้ทำอะไรล่ะ ?”

คยูฮยอนดูจะตกใจนิดหน่อยที่ผมยอมพูดดี ๆ ไม่มีด่าไม่มีตบ

ฮึฮึฮึ …  ประมาณว่า ไม่คิดว่าผมจะยอมทำตามล่ะสิ

แต่แล้วคุณสามีก็ยิ้มกว้างออกมาพร้อมกับยื่นข้อเสนอ

“ หอมแก้มผมทีนึงสิ จะปั่นให้รอบเกาะเลย ^^”

พูดจบ คนตัวสูงก็ชะลอความเร็วจักรยานลง

ผิดไหม ถ้าตอนนี้ ความใกล้ชิดกำลังทำให้ผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหว …

ทั้ง ๆ ที่ผม ….

ทั้ง ๆ ที่ผม …  อาจจะยังรักคนอื่น …

“ ทีเดียวนะ แล้วก็จำไว้ด้วย แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว -^- ”

“ อื้อ ! เร็ว ๆ สิ สามีจะหมดแรงแล้ว เดี๋ยวจักรยานล้ม ~”

ผมค่อย ๆ เอื้อมใบหน้าเข้าไปใกล้กับคนร่างสูง

พร้อมกับ …

ฟอด !

-///////- ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำอย่างนี้ไปเพื่ออะไร

รู้แต่เพียง ตอนนี้ หัวใจเริ่มแกว่งไหวไปตามอารมณ์แล้วล่ะ ..

“ วันนี้ภรรยาน่ารักจังเลยครับ ~”

“ แค่เพราะฉันอารมณ์ดีเฉย ๆ หรอก”

เฮอะ - ^ -  แค่ยอมหอมดี ๆ ทีเดียว อย่าทำเป็นได้ใจไปหน่อยเลย

“ แต่ผมก็มีความสุขนะ”

 เสียงที่คนตรงหน้าเอ่ย แม้จะเบาราวกับจะหายไปกับสายลม

แต่ผมก็ได้ยินมันเต็ม ๆ สองหู

มีความสุขงั้นเหรอ ?

เพียงแค่เวลาที่ได้อยู่เคียงใกล้กัน

มันเป็นสิ่งที่ผมรู้สึกรึเปล่านะ ?

ผมซบใบหน้าลงกับแผ่นหลังกว้างที่แสนจะอบอุ่น 

… ความสุข …. ที่หาได้ยากยิ่งเมื่ออยู่ตัวคนเดียว

กลับมากมีล้นเหลือในขณะที่ โจคยูฮยอน อยู่เคียงข้าง

เดิมที ผมตั้งใจจะแต่งงาน เพียงเพื่อประชดใครบางคน ที่ทิ้งขว้างผมราวกับของไร้ค่า

แต่ตอนนี้ …

คยูฮยอน … นายทำให้ฉันไม่มั่นใจกับความรู้สึกของตัวเองแล้ว ..

“ คุณคิดว่าผมจะเป็นสามีที่ดีได้มั๊ย ซองมิน ?”

คยูฮยอนเอ่ยถามเบา ๆ

รถจักรยานเคลื่อนตัวไปตามทางที่มีทุ่งหญ้าล้อมรอบอยู่

แต่ก็ยังคงได้ยินเสียงของคลื่นทะเลที่ซัดมากระทบกับริมหาดทราย

ผมหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะตอบกลับไป

“ ….. อย่างนายน่ะเหรอ ไม่ได้หรอก ^^“

คำตอบเล่นเอาคนถามชะงักไปอึ้กหนึ่ง ก่อนจะตีหน้าเศร้า

“ ผมจริงจังนะ”  

พอเห็นสีหน้าของคนตรงหน้าที่หันมา ก็เริ่มเครียดไปด้วยซะแล้ว - -

เอ่อ … ไม่ทราบจะเครียดไปทำตุ๋ยอะไร = =

เอาเหอะ ในเมื่อเขาเครียด ผมก็เครียดด้วยก็ได้ -___-

“ ก็อาจจะได้มั๊ง ?”

“ จริงเหรอ ?”

“ นั่นมันก็ขึ้นอยู่กับนาย”  

รถจักรยานขับเคลื่อนไปข้างหน้าอ้อยอิ่งชมทุ่งหญ้าไกลสุดลูกหูลูกตากับดอกไม้สีขาวที่ปลูกขึ้นอยู่ริมทาง ผมใช้แก้มซบกับแผ่นหลังของคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกสบายใจเป็นที่สุด ลมเย็น ๆ ที่พัดผ่านใบหน้ากับแสงอาทิตย์ที่ทอสีแดงใกล้ลับขอบฟ้ายิ่งทวีความสวยงามให้กับเกาะแคลิโดเนียเป็นอย่างยิ่ง 

ไม่มีบทสนทนาใด ๆ เกิดขึ้นกับทั้งผมและคยูฮยอน

มีเพียงแค่เสียงของลมทะเลและรถจักรยานที่ดังอยู่รอบทาง 

กับเสียง หัวใจสองดวง … ที่กำลังเต้นไปด้วยความรู้สึกที่เรียกว่า ‘ความสุข’

………………………………………………….

Min’s Talk

ในตอนนี้ ความสัมพันธ์ของทั้งสองคู่พัฒนาไปแบบค่อนข้างก้าวกระโดด

จนหลายคนอาจจะมึนในอารมณ์เล็กน้อยว่า

ตอนที่แล้วยังด่าทบตบตีกันอยู่เลย = =

ตอนนี้หวานกันปานน้ำตาลเคี่ยวซะงั้น

แต่สำหรับไรท์เตอร์แล้ว

ฟิคเรื่องนี้มันก็เป็นของมันอย่างนี้

แล้วคาแร็คเตอร์ของมินก็เป็นอย่างนี้ คือแบบ … ดีบ้าง ร้ายบ้าง ตามอารมณ์อย่างนี้แหละ

ไม่ได้อัพฟิคมาหนึ่งเดือนเต็ม รู้สึกผิดสุด ๆ

เพราะว่าช่วงนี้วุ่นวายกับรับน้องค่ะ ๕๕๕

และก็โดนลากเข้าไปพัวพันกับฟิค xx bad romance ของเพื่อนทั้งสองด้วย

อีกอย่างช่วงนี้มีอะไรมากระทบจิตใจมินมาก

ทั้งเรื่องป๋า เรื่องคัง เรื่องซูจู เรื่องเพื่อน มากมาย

จนเครียด ไมเกรนแดกสมองบ่อย ๆ

จะให้มาอัพได้ทุกวันเหมือนไรท์เตอร์คนอื่น ๆ สำหรับมินแล้วมันยากมาก TT

ขอโทษนะคะ …

ขอขอบคุณน้องเคลียร์จากใจจริง น้องสาวช่วยพี่ในการปั่นฟิคมาหลายตอนแล้ว

ว่าจะแนะนำให้รีดเดอร์รู้จักตั้งนาน แต่ยังไม่มีโอกาส

เบื้องหลังฟิคเรื่องนี้ ทั้งหมดก็คือ น้องเคลียร์ นี่แหละค่ะ (:

จะบอกว่ามินไม่ได้แต่งคนเดียว เพราะบางพาร์ทน้องสาวก็มาช่วยแต่งด้วย

ขอบคุณจริง ๆ นะคะ ที่ทำให้รีดเดอร์ได้อ่านต้นฉบับเร็วขึ้น

ขอโทษรีดเดอร์จากใจจริง

ความจริงมินควรจะขยันกว่านี้ แต่มันเสรือกทำไม่ได้อะค่ะ = =

ยังไงก็เข้าใจมินหน่อยนะคะ

รอกันด้วยนะ (:

มินจะกลับมาภายในสองอาทิตย์

ให้สัญญาไว้เลย <333

Ps. ขนาดฟิคของน้องน้ำที่พี่ว่าจะไปอ่านต่อ ก็ไม่ได้อ่านต่อเสียที ขอโทษจริง ๆ นะคะ ๕๕๕

Ps2. แบนเนอร์ฟิคทั้งหลาย ขอมินจัดการก่อนนะคะ XD

nelly ly