[Fic SJ TVXQ]ประธานนักเรียนหื่นVSไอ้เด็กป่วนตัวแสบ Yaoi

ลำดับตอนที่ #17 : Chapter :} 12 หึงงอนง้อ 100%

เกิดบรรยากาศแปลกๆขึ้นในตอนนี้

ผีเข้า ? ไอ้เพื่อนรักของผมสองคนโดนผีเข้า !! =[]=

ทำไมนะหรอฮะ ก็วันนี้ไอ้ซินที่ปกติแล้วเคยตั้งหน้าตั้งตาทำการบ้าน หรืออ่านหนังสือทบทวนบทเรียนแบบนี้ที่ทำอยู่ตอนนี้ที่ไหนกันเล่า ส่วนไอ้ด๊องปกติมาสายโด่งตลอดชาติ วันนี้กลับมาก่อนผมกับกับไอ้ซินอีกมิหนำซ้ำยังหน้ามุ่ยตลอดเวลาด้วย

มันเป็นบ้าอะไรกันว่ะ TOT

"นี่ไอ้ซิน แกจะอ่านชิงโอลิมปิกคราวนี้เลยหรือไงกัน"

"อื้ม ระบบสุริยะมันก็แปลกดีเนอะ"

"=[]= อ..ไอ้ซินนนนนน"

ผมรับไม่ได้ ผมรับไม่ได้กับอาการของมัน ณ บัดเดี๋ยวนี้ T^T

"วันนี้ฉันไม่เห็นแกสนใจรุ่นพี่ฮันคยองเลยอ่ะ รุ่นพี่เขามาเกาะกะอยู่หน้าประตูตั้งนานสองนานแล้วนะ แกไม่คิดจะเข้าไปทั.."

ปัง !

"หุบปากไปเลย จะอ่านหนังสือรู้มั๊ยว่าเสียงแกมันทำให้โลกระบบสุริยะที่แสนวิเศษของฉันพังทลายลง !"

"=O= พะงาบๆ (เอ๋อแดก)"

"แล้วก็อย่าเรียกชื่อไอ้รุ่นพี่เซ็งเครงนั้นให้ฉันได้ยินอีก รู้สึกสะอิดสะเอียนวิงเวียนศรีษะพะอืดพะอมจะอ้วก !"

"=_="

แล้วจะไม่ให้ผมเครียดได้อย่างไร ?

อาการแบบนี้มันโกรธกันชัดๆ เพราะปกตินะไอ้ซินไม่เคยจะเมินเฉยหรือไม่ไปตามรุ่นพี่ฮันคยอง ตลอดเวลาที่อยู่มานี้รู้สึกมันจะมีเวลาให้รุ่นพี่มากกว่าพวกผมสะอีก -O- แล้วมันเกิดอะไรขึ้นระหว่างสองคนนี้กันละ จะถามไอ้ซินก็กลัวโดนมันกัดจะถามรุ่นพี่ก็กะไรอยู่ โอ๊ยยยย อยากรู้โว้ยยยยยย = =

"นี่ไอ…"

"-_-^"

"หุบปากแล้วจ้า TXT"

TOT กรี๊ดดดด อยากจะกรี๊ดให้แต๋วแตก

ผมเลิกสนใจไอ้ซินเดอเรลล่าผู้แสนจะรักระบบสุริยะแล้วหันไปหาไอ้ด๊องผู้มาเช้าผิดปกติและทำหน้าบูดบึ้งตั้งผมเข้าห้องมา -_-

"นี่ เป็นไรว่ะ"

"เป็นคน"

"อย่ากวนส้น -_-"

"ก็ไม่ได้เป็นไร"

อาการมึงยิ่งกว่าเป็นอะไรแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย -O-^

"ไม่เป็นไรได้ไง มาก็เช้าผิดปกติแถมยังไม่ได้มากับรุ่นพี่คิบอม พอฉันเดินเข้าห้องมาก็เห็นแกหน้าบูดเป็นตูดกระรอกทั้งๆที่ปกติหน้าตานี่ยิ้มระรื่นดูสดชื่นจนกูอิจฉา แถมยังไม่พูดถึงรุ่นพี่คิบอมอีกประหลาดยิ่งกว่าประหลาดอีกนะเฟ้ย =O="

ไอ้ด๊องหันมาตาเขียวใส่ผมก่อนจะเชิดหน้าหนี

เออ เอาเข้าไปอาการเดียวกันกับไอ้ซินเลยวุ้ย -_-

"ทำไมฉันต้องไปสนใจคนอย่างรุ่นพี่คิบอมด้วย"

ดงแฮพูดเสียงเย็นก่อนจะนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวาน

'รุ่นพี่ ~~ รีบออกมาทำไมอ่ะมีอะไรหรือเปล่า ผมยังคุยกับฮยองไม่เสร็จเลยน้า ~'

'…'

'เป็นอะไรเนี่ยรุ่นพี่ไม่สบายหรือเปล่า หรือว่าเกิดอะไรขึ้น รุ่นพี่ๆ =O=; ถามทำไมไม่ตอบแถมหน้ายังบูดเบี้ยวน่าเกลียดอีกต่างหาก รุ่นพี่ รุ่นพี่คิบอมมมมมมมมมม ~'

'หุบปาก!!'

'อ อะไรนะ ?  ผมถามรุ่นพี่ดีๆน…'

'ไม่ต้องมายุ่ง อย่ามาทำตัวน่ารำคาญแถวนี้!'

'ห๊ะ! โกรธอะไรใครมาเนี่ย -[]-'

'ฉันรำคาญ'

'โอ๊ยย แล้วมาผลักผมทำมันเล่าคนอุตส่าห์เป็นห่วงนะเว้ยย !'

'ฉันไม่ต้องการ! ไม่ต้องมายุ่ง !

'รุ่นพี่คิบอม !!!!!'

นึกแล้วก็เคืองไม่หายทั้งๆที่ถามด้วยความเป็นห่วงแท้ๆกลับมาตวาดใส่สะงั้น แถมยังทิ้งผมไว้ที่ห้างคนเดียวอีกด้วย โกรธอะไรใครมาก็ไม่รู้แล้วทำไมต้องมาพาลใส่ผมด้วยว่ะ ?

"ไม่ได้บอกให้สนใจเฟ้ย ฉันถามว่าแกเป็นอะไรต่างหากเล่า - -"

"ไม่ได้เป็นอะไร"

"=_= ฉันจะทำไงกับพวกแกสองคนดีว่ะเนี่ย! "

"…"

"ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น นั่งเงียบๆไปนั่นแหละไอ้แจ เสียงแว้ดๆของแกมันทำให้ฉันหนวกหูมากกก แล้วมันทำให้สมาธิในการอ่านลดลงถึง 50% -_-"

ฮีชอลพูดขึ้นมาทำแล้วตีหน้านิ่งใส่แจจุง

"เออ ไม่ยุ่งก็ไม่ยุ่งหาคำตอบเอาเองก็ได้ฟ่ะ"

แจจุงว่าก่อนจะลุกขึ้นสะบัดหน้าใส่สองเพื่อนรักแล้วเดินออกจากห้องไป ทันทีที่ก้าวออกจากห้องมาก็เห็นฮันคยองที่อยู่หน้าห้องทำหน้าเหมือนหมาหงอยเลยเดินเข้าไปหา

"รุ่นพี่ฮันคยอง"

"ค.ครับ"

"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทะเลาะอะไรกับไอ้ซินหรือเปล่าทำไมมันทำเมินรุ่นพี่พูดถึงรุ่นพี่มันก็อารมณ์เสียอย่างนี้อ่ะแถมยังเกิดอาการประหลาดกับมันอีกแหนะรุ่นพี่รู้ป่ะ มันนั่งอ่านระบบสุริยะแถมยังทำการบ้านทั้งๆที่ไม่เคยคิดจะสนใจด้วยซ้ำ"

โฮะๆ จะได้รู้แล้วครับว่าเกิดอะไรขึ้น =..=

"อย่างนั้นหรอ.."

"-O- รุ่นพี่เองก็ดูหงอยไปโคตรๆ"

"ฮีชอลคงโกรธพี่เรื่องเมื่อวาน.."

"เรื่อง ?? เรื่องอะไร"

"เมื่อวานพี่เจอฮีชอลที่ผับพาเพลิน"

"อ่อ ! เมื่อวานไอ้ซินมันไปกับเรียวอุคน้องหัวแก้วหัวแหวนของมันเพื่อไปดูแฟนเรียวอุคเล่นดนตรีอยู่ที่ผับ แล้วรุ่นพี่ไปทำอะไรอ่ะ เมื่อวานผมก็ต้องถ่อนั่งแท็กซี่ไปรับมันคนบ้าอะไรอยู่ดีๆก็เดินหลงทาง =_="

แจจุงนึกถึงไม่เมื่อวานที่ฮีชอลโทรมาหาแล้วบอกว่าหลงทางติดต่อเรียวอุคกับเยซองไม่ได้เลยลำบากผมเด็กชายแจจุงตัวน้อยๆที่ต้องแหกขี้ตาตื่นมาตอนเที่ยงคืนเพื่อนโบกแท็กซี่ไปรับมันกลับบ้าน - -   

"ไปกับน้องชาย ..?"  'คนของฉัน' ที่พูดถึงหมายถึงน้องชายงั้นหรอ

"จะเล่าให้ผมฟังได้ยังว่าเกิดอะไรขึ้นรุ่นพี่"

"เมื่อวานพี่ไปที่นั่นแล้ว..นั่งอยู่กับผู้หญิงตามประสาผู้ชายนะ ฮีชอลเข้ามาเห็นตอนที่พี่กำลังจูบกับเซอึน…"

"ว่าไงนะ !! =[]="

"ฟังก่อนๆ พี่ไม่ได้คิดอะไรกับเธอ ตอนที่จูบพี่ก็นึกถึงแต่หน้าของฮีชอลทั้งๆที่ทึกกี้เตือนแล้วแท้ๆ ผิดที่พี่เองแหละ ฮีชอลคงจะโกรธ…"

"โป๊ะเชะ >O<"

"หื้ออ ?"

"มันไม่ได้แค่โกรธนะรุ่นพี่ มันหึงหึงหึง ! แจจุงคนนี้ฟันธงงงง !!"

"หึงงั้นหรอ ?"

"ช่ายยยยย ปกติถ้ามันโกรธใครมันก็ยังทำตัวไร้สาระบ้าบอคอแตกเหมือนเดิมนอกสะจากจะเจอหน้าคนที่มันโกรธแล้วเหวี่ยงใส่สุดฤทธิ์ แต่นี้มันกลับมีอาการแปลกประหลาดคือนั่งอ่านหนังสือเรียนนั่งทำการบ้าน มันไม่รู้หรอกว่าสายตามันอ่ะเลื่อนลอยจะตายชัก >[]< ในหัวมันคงคิดถึงแต่เรื่องเมื่อคืน หุหุ -..-"

วะฮะฮ่า ในที่สุดแจจุงก็ได้รู้ความลับของไอ้ซินเดอเรลล่าแล้ว ฮี่ๆ

"แต่ฮีชอลไม่ได้…ชอบพี่"

ป้าบ !

แจจุงตบไหล่ฮันคยองหนึ่งทีก่อนจะพูดขึ้น "รุ่นพี่รู้ได้ไง มันนะเกิดอาการปิ้งๆวิ้งๆสะดิงดิ้งกับรุ่นพี่แล้วต่างหาก ไปง้อมันเร็วๆ รุ่นพี่ฮันคยองสู้ตาย ! ^^V"

"มันจ…"

"โว๊ะ ! มันดีแน่นอนเชื่อผมเถอะ"

แจจุงขยิบตาแล้วยกนิ้วโป้งให้ทีนึงก่อนจะเข้าไปกระซิบเบาๆ "ผมยกมันให้รุ่นพี่แล้วนะ โฮะๆ"

แจจุงยิ้มกว้างให้หนึ่งทีก่อนจะเดินตัวปลิวออกไป ทิ้งไว้ให้ฮันคยองที่ยังคงอึ้งกับคำพูดของแจจุง 'ยกมันให้รุ่นพี่แล้วนะ' ยกให้แล้วงั้นหรอ ?

เอาละถึงเวลาง้อแล้ว !!

"นี่! เธอดูนั่นสินั้นมันรุ่นพี่ฮันคยองนี่นา"

"อ๊ายย ใช่จริงด้วยๆ >[]<"

"ดูตรงสนามหญ้าที่ล้อมรุ่นพี่สิ กรี๊ดดด รูปหัวใจ >///<"

"รุ่นพี่คุกเข่าลงแล้วๆ มีดอกกุหลาบแดงด้วยอ่ะ กรี๊ดด น่ารัก"

"รุ่นพี่ทำให้ใครกันนะ !"

"ก็ฉันนะสิยะ"

"ฉันต่างหากละ !"

เสียงพูดคุยดังขึ้นแต่ละคนที่อยู่ภายในห้องเรียนชะโงกหน้าไปทางหน้าต่างดงแฮที่เกิดอาการสงสัยก็เดินไปดูก็พบกับฮันคยองที่คุกเข่าหันหน้ามาทางนี้ในมือมีดอกกุหลาบสีแดง ฮันคยองนั่งคุกเข่าอยู่ตรงกลางหญ้าที่ถูกตัดให้กลายเป็นรูปหัวใจ สักพักก็เห็นเพื่อนตัวเองกลับรุ่นพี่ยุนโฮยืนถือป้ายที่มีข้อความว่า 'หายงอนนะครับชอลลี่ ♥'

"นี่ไอ้ซินมาดูอะไรนี่สิ"

"อะไรถ้าเป็นไอ้เต้าหู้เน่า ไม่ดู"

"เหอะน่า มาดูๆ"

"ไม่ .. เฮ้ยย ปล่อยยย ! "

ดงแฮลากฮีชอลที่เอาแต่อ่านหนังสือมายังหน้าต่าง ฮีชอลที่ถูกลากมาก็จำใจเหล่ตามองลงไปแต่เมื่อเห็นฮันคยองที่คุกเข่าถือดอกกุหลาบอยู่ในวงล้อมหญ้าที่ตัดเป็นรูปหัวใจ มีป้ายที่แจจุงกับยุนโฮถือก็แอบที่จะลอบยิ้มไม่ได้แต่ก็ต้องกลั้นไว้เพราะไม่อยากให้ใครเห็น

"คิมฮีชอล !! ปีสามห้องคิง ! หายงอนเถอะนะครับผมขอโทษ !!"

เสียงตะโกนของฮันคยองที่อยู่ข้างหลังดังได้ยินขึ้นมาถึงข้างบน ฮีชอลถึงกับหน้าแดงอ้าปากค้าง โว้ยย เรียกสะเต็มยศเลยนะไอ้บ้า =///=

"ยกโทษให้ผมด้วย ไม่ทำแล้วครับ !!"

"คิๆๆ"

"-//- ไอ้ด๊องหยุดขำและทำหน้าแบบนั้นเลยนะ!"

"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าโกรธอะไรกันแต่หายงอนเถอะว่ะ ไม่คิดเลยนะว่ารุ่นพี่จะน่ารักได้ขนาดนี้ ฮ่าๆๆ"

"=////=^"

ปัง ! เสียงประตูห้องเปิดออกฮีชอลกับดงแฮกันมาทางตรงเสียง พบกับร่างของคังอินและผู้ชายที่จำหน้าได้ลางๆว่าเป็นเพื่อนในห้อง

"กระผมปาร์ค ยูชอนและนี่รุ่นพี่ที่ผมเคารพรักคิม ยองอุนเราทั้งสองมารับตัวเจ้าหญิงของรุ่นพี่ฮันคยองครับ"

พูดจบเสียงในห้องก็ฮือฮา

"ใครที่รู้ตัวว่าเป็นเจ้าหญิงก้าวมาข้างหน้าเลยฮะ"

ยูชอนยักคิ้วอย่างกวนๆ รู้ดีว่าเจ้าหญิงที่ว่าคงไม่ก้าวออกมาเองแน่นอนเลยหันไปขยิบตากลับดงแฮเพื่อให้ผลักฮีชอลออกมา

พรึ่บ! (เสียงผลัก --)

"ฮะ เฮ้ยยย ไอ้ด๊อง !!!"

"…" ดงแฮยักไหล่ใส่ฮีชอลแล้วยิ้มนิดๆ ส่วนคนที่โดนผลักออกมาก็ได้แต่ถลึงตาใส่และทำท่าเหมือนจะกระโจนเข้ามาตะปบเพื่อนรัก แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรคังอินกับยูชอนก็ล็อกแขนล็อกขาฮีชอลแล้วอุ้มลงบันไดไป

"ปล่อยโว้ยยย ปล่อย !! ปล่อยเดี๋ยวนี้ !! =[]="

ในที่สุดก็ลากเจ้าหญิงลงมายังด้านล่างได้สำเร็จยูชอนและคังอินวางฮีชอลลงตรงหน้าของฮันคยอง

"ชอลลี่ผมขอโทษ"

พูดเสร็จก็ยื่นดอกกุหลาบแดงไปให้

"ขอโทษอะไร ฉันไปโกรธนายตอนไหนไม่ทราบ" ฮีชอลเมินดอกกุหลาบตรงหน้าทั้งๆที่ใจจริงอยากจะรับมันไว้

"ชอลลี่ไม่คุยกับผมทำเมินเฉยใส่แถมยังหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นหน้าผม"

"ฉันจะโกรธนายเรื่อง ? เพื่อนก็ไม่ใช่พ่อก็ไม่ใช่ ฉันก็แค่เหม็นขี้หน้า -_-!"

"ไม่ได้โกรธแต่ว่าหึงใช.."

"ไม่ใช่เฟ้ย ! ใครจะไปหึงไอ้เป็ดปักกิ่งอย่างนายกันเล่า เต้าหู้ยี้อย่างนายจะไปจูบกับลิง ค่าง บ่าง ชะนีตัวไหนก็ไปสิเว้ย ! ทำไมฉันต้องหึงด้วยห๊ะ!? ใช้ตาตุ่มหรือขี้หูคิดไอ้แปะจีน  -O-//^"

ฮันคยองยิ้มนิดๆ กับทาทีของคนตรงหน้าเวลาเขินนี่น่ารักชะมัด !

"งั้นหรอ .."

"ก็เอออะด…เหวยย ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ย อ๊ากกจะพาฉันไปไหนฟ๊า ~!!"

ให้ตายเหอะผมตัวเบานักหรือไงทำไมมีแต่คนอุ้มว่ะ =[]=; ว่าแต่… ไอ้แจ! (เหล่หางตาไปมองเพื่อนรักที่เอาแต่หัวเราะคิกคัก)

แกมันตัวสมรู้ร่วมคิดใช่ม้ายยยยยยยยยยย

ร่างเล็กของดงแฮมองตามไปยังเพื่อนรักที่ถูกหิ้วปีกออกไปแล้วเดินไปเกาะหน้าต่างมองไปยังด้านล่าง ไม่นานนักก็พบร่างของฮีชอลที่ตอนนี้อยู่ด้านหน้าของฮันคยองแล้ว

"ไอ้ซินนะไอซิน เล่นตัวอยู่ได้ไม่ไหวกับอาการแกแล้วนะ"

ดูไปก็บ่นไป ขนาดดูจากด้านบนยังอยู่ออกขนาดนี้เลยว่าเขินอยู่ แล้วถ้าอยู่ตรงนั้นมันยิ่งไม่เห็ดชัดกว่านี้หรือไงกันนะ ดงแฮกวาดสายตามองไปรอบๆ ทั้งๆที่คิดว่าจะไม่มองหาแต่สุดท้ายแล้วในใจก็กวาดสองตามองไปเพื่อมองหาคนคนหนึ่ง

ให้ตายสิลีดงแฮ -*- แกจะไปมองหาเขาทำไมกันนะ ทั้งๆที่รุ่นพี่คิบอมไม่สนใจที่แกเป็นห่วง แถมยังอารมณ์เสียพาลใส่อีกต่างหาก = =

แต่เหมือนคิดไปก็เท่านั้น ในเมื่อสายตาเจ้ากรรมก็ยังกวาดตามองไปรอบๆเพื่อมองหารุ่นพี่คิบอมอยู่ดี ห้ามไปก็เท่านั้นปล่อยให้มันมองหาไปเถอะ - -

"เฮ้อ วันนี้ก็ไม่เห็นรุ่นพี่ทั้งวันจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ"

ดงแฮละสายตาจากหน้าต่างแล้วเดินกลับมานั่งที่โต๊ะตัวเอง ดงแฮหยิบไอพอดขึ้นมาแล้วเสียบหูฟังใส่หูพร้อมกับฟุบหน้าลงกลับโต๊ะ เมื่อวานรุ่นพี่เป็นอะไรของเขากันนะ อยู่ดีๆก็โมโหนอกจากนั้นพี่ฮยอกยังทำตัวแปลกๆเหม่อลอยเวลาอยู่คนเดียวอีกต่างหาก หรือว่าสองคนนี้มีเรื่องอะไรกัน -0-? แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อเขาพึ่งรู้จักกัน อีกอย่างตั้งแต่เมื่อวานแล้วพี่เขยซีวอนเอาแต่ถามเรื่องคิบอมอยู่นั้นแหละ โว๊ะๆๆ ปวดกะบาลดีแท้ =_=^ 

ณ ตอนนี้ผมกำลังอยู่บนหลังของฮันคยอง

ณ ตอนนี้ผมกลังถูกเขาแบกอยู่

ณ ตอนนี้ผมกำลังผ่านผู้คนมากมาย

ณ ตอนนี้ผมอาย… อายมากเลยโว้ยยยย =[]=

อยากจะมุดหน้าตัวเองลงดินสักสามร้อยล้านตลบ อยู่ดีๆก็ถูกไอ้ตี๋นรกจับมาอุ้มเดินลิ่วๆอย่างไม่เต็มใจ ในตอนนี้ผมเชื่อเลยเถอะว่าผู้หญิงห้าสิบเปอร์เซ็นต์(หรืออาจจะมากกว่านั้น - -) กำลังอิจฉาและเกลียดผมมากในเวลาเดียวกันและเป็นไปได้พวกเธอคงอยากรุมสะกำผมในข้อหาถูกไอ้ตี๋นรกอุ้ม -_-

อยากจะบอกไม่เห็นน่าดีใจเลยสักกะจิ๊ดเดียว !

แม้ว่ามันจะดูสบายเล็กน้อยถึงปานกลางนะน่ะ -..-

ว่าแต่ ไอ้ตี๋นรกส่งมาเกิดนี่มันจะผมไปไหน = =?

"นี่! จะพาฉันไปไหนนะห๊ะ "

"ไปในที่ที่มีแต่เราไง ♥ "  รู้สึกสะอิดสะเอียนคลื้นไส้อยากจะอาเจียน อ้วก!

"ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้ ไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละโว้ย !! ปล่อยๆๆๆๆ ปล่อยสิเฟ้ย!"

ดิ้น โวยวาย ตามเสต็ปนางเอกไทย (?)

ชิชะโช๊ะเช๊ะเชอะ! อย่ามามองผมแบบนั้นนะคุณรีดเดอร์ผู้น่ารักทั้งหลาย ไม่ได้ยอมรับนักหรอกว่าผมเป็นนาง(นาย)เอก ถ้าไอ้คุณไรเตอร์มันไม่อ้อนวอนผมอ่ะนะ(หมดมุข เลยเล่นกับตัวเอง - -)

"อย่าเอะอะโวยวายน่า เดี๋ยวก็จับจูบซะหรอก"

"-_-"

เอะอะก็จูบ โวยวายก็จูบ อะไรก็จูบ นิดๆหน่อยๆก็จูบ ผมไม่ใช่เครื่องบริการจูบนะเฟ้ย ที่จะหยอดสิบบาทให้จูบหนึ่งทีนะห๊า -_-^ ฮีชอลหันไปทำตาเขียวใส่ฮันคยอง ไม่โวยวายงั้นดิ้นก็ได้ฟ่ะ ผมจะทำทุกวิธีทางที่จะทำให้ไอ้ผู้ชายตัวใหญ่ที่แบกผมอยู่ปล่อยผมลงให้ได้ไม่ว่าจะเป็นวิธีไหนก็ตาม!

"หยุดดิ้นน่าชอลลี่ ไม่งั้นมากกว่าจูบแน่ๆ"

ยังดิ้นได้ไม่เต็มที่อีตาฮันคยองก็พูดขัดขึ้นมาด้วยประโยคที่ทำเอาผมเกือบสำลักน้ำลายตัวเองตาย  มากกว่าจูบ -/0\- งั้นก็…

อึ้ยยย =[]= คิดอะไรฟ่ะเนี้ย !

"เงียบแบบนี้สิค่อยน่ารักหน่อย"

"…"

ทำมาเป็นยิ้มร่ายิ้มกริ่มเดี๋ยวก่อนเถอะเดี๋ยวลงเมื่อไหร่แม่จะเสยให้คางแตกไปเลย เรื่องเก่ายังไม่เคลียร์ยังจะทำตัวเหมือนไม่มีความผิดติดตัวอีก หึหึ -_,-

แล้วนั้น ทำไมถึงมองผมด้วยสายตาแบบนั้นกันเล่า ผมไม่ได้โกรธมันนะ ไม่ได้โมโหอะไรด้วยที่ไอ้คนตัวใหญ่นี่มันไปจูบกับคนอื่นนะ ! ไม่มีเลย ไม่เลยจริงจริ๊ง ! ก็แค่หมั่นไส้ หมั่นไส้นิดเดียวเท่านั้นแหละน่า - -

เอ๊ะ ! ยังจะมองจับผิดอีก แค่หมั่นไส้เท่าน้านนนน =[]=

"ไปไหนกันดีน้าชอลลี่ ~"

"ไปที่ชอบชอบ -_-"

"งั้นขึ้นห้องกัน !"

"บัดซบ !!! =[]="

หน้าไม่อายขึ้นห้องกัน ไอ้หื่น หัวสมองแกมันมีแค่นี้หรือไงกัน !

"ฮ่าๆๆ ล้อเล่นน่า เราไปหลังโรงเรียนอีกดีกว่าที่นั้นสงบดีเพราะเป็นที่ของพวกสภานักเรียนเท่านั้น ไปกันเลยมั๊ย?"

"ไม่ =_=!"

"โอเค ไปกันเดี๋ยวนี้เลย ^ ^"

แล้วจะถามทำซากกบอะไรวะ เออ ไม่ต้องรงต้องเรียนมันแล้วรู้สึกตั้งแต่เปิดเทอมมาผมยังเข้าเรียนได้ไม่ถึงสองครั้งเลยมั้ง -_-

สอบตกขึ้นมาแกต้องรับผิดชอบนะเฟ้ย !!

ผีจีนตี๋นรกแตก (ชื่อเรียกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ) เดินอุ้มผมลิ่วๆๆ ไปหลังโรงเรียนผ่ายสายตาประชาชีมากมายนับไม่ถ้วนทั้งผู้หญิงเคะเมะทั้งหลายแหล่ไม่เว้นแม้แต่อาจารย์ โรงเรียนนี้มันเจริญดีแท้สภานักเรียนเหมือนจะมีอำนาจมากกว่าผู้อำนวยการอีกจะไปไหนก็ไป จะทำอะไรก็ทำไม่ผิดไม่มีใครว่า -^- เออแล้วไอ้คนที่มันแบกเดินผมลิ่วๆๆ อยู่นี่งานการมันไม่มีทำหรือไงฟ่ะ วันๆไม่เคยเห็นจะเข้าเรียนเลยเหอะ -_-^

ไม่นานนักฮันคยองก็อุ้มฮีชอลมาหยุดอยู่ด้านหลังโรงเรียนที่เงียบสงบอย่างที่ฮันคยองบอกไว้จริงๆ แสงแดดในตอนเช้าที่ไม่ร้อนนักกับต้นไม้ใบหญ้าสีเขียวขจีทอแสงเป็นประกายดูสวยงามมาก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันสวยมากๆๆ *0*

อยากจะกระดี๋กระด๋าลงไปกระโดดโลดเต้นอยู่หรอกนะ

ถ้าไม่ติดว่าหยิ่ง= =;

"สวยใช่มั๊ยล๊า ~"

"ไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย *0*"  ปากบอกว่าไม่สวยแต่ตานี่ประกายวิ้งเลยเชียว - -

"หึหึ "

"หัวเราะอะไร อย่ามาทำหน้าทำตาแบบนั้นเลยนะ เหอะๆ ไม่มีอะไรแล้วใช่มั๊ย ฉันจะกลับแหละ !"

แอบเสียดายเล็กน้อยถึงปานกลางนะที่ตรงหันหลังกลับอ่ะ TWT;;

"เดี๋ยวสิ ชอลลี่"

ฮันคยองหันไปขวาแขนของฮีชอลที่กำลังหมุนตัวกลับไปแล้วดึงร่างบางเข้ามาสวมกอดไว้หลวมๆ

"!!! "

"อย่าพึ่งไปสิเรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะ"

ฮันคยองก้มลงไปกระซิบเบาๆที่ข้างๆหูของฮีชอล ทำเอาร่างบางในอ้อมกอดถึงกับสะดุ้ง มือใหญ่ของฮันคยองจับตัวของฮีชอลหมุนกลับมาประชันหน้า

"ปละ..ปล่อย อุ๊บ OXO"

พูดอย่างไม่ทันจบคำ ฮันคยองก็โน้มหน้าเข้าไปประทับจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากบางของฮีชอลอย่างนิ่มนวล คนตัวเล็กกว้าได้แต่ทำตาโตตกใจ

สมองประมวลผลไม่ทัน ! เกิดอะไรขึ้น ณ ตอนนี้ =[]=

ฮันคยองค่อยๆ ถอนริมฝีปากหนาของตนออกอย่างช้าๆ พร้อมกับใช้มือใหญ่ลูบไล้ไปเบาๆที่แก้มนิ่มของร่างบาง

ให้ตายเถอะ ! หน้าตาของชอลลี่ตอนนี้มันน่าจูบจริงๆ !

อยากจะก้มลงไปจูบอีกรอบแต่ก็ต้องห้ามใจไว้เพราะตนเองมีความผิดอยู่ -_-

"ไม่ได้จูบมาหลายวัน ยังหวานเหมือนเดิมเลยนะครับ"

ฮันคยองระบายยิ้มไปให้ฮีชอล

ตึกตัก! ตึกตัก !

แม่เจ้าโว้ยยยยยย =[]=! ใจมันสั่นจนจะลอยออกมาอยู่นอกร่างแล้ว ! ยิ้มแบบนี้ต่อให้ใจแข็งแค่ไหนก็ไม่ไหวหรอก T^T ใจสั่นน ~

"ไม  จูบ..ท..ทำ ป..แปะจีน  =O=///"

บอกหน่อยสินั่นใช่ภาษาคนใช่มั๊ย TOT

"ฮ่าๆ พูดอะไรหรอครับ ฮ่าๆๆ"

"=O=///"  อับอายโว้ยยยย TT_TT

ฮันคยองก้มใบหน้าลงไปต่ำจนจมูกชนกับจมูกของคนตัวเล็ก แล้วพูดเบาๆออกมา

"ขอโทษนะครับ ที่ไปจูบกับผู้หญิงคนอื่นอย่างนั้น ผมผิดไปแล้วนะยกโทษให้ผมเถอะ ♥"

"ฉะ..ฉัน ไม่ได้โกรธ อ..อะ อะไรสักหน่อยนี่ !"

"หื้มม ไม่โกรธจริงหรอครับ แล้วใครกันน้าทำท่าฟึดฟัดโมโหผมนะ ผมรักชอลลี่คนเดียวจริงๆ น้า รักคนตรงหน้านี้ที่สุดในโลกเลยเหอะ :)"

"-/////////-"

"หึหึ ท่าทางแบบนี้ขออีกสักรอบเถอะนะ…"

ฮันคยองว่าเสร็จก็ใช้มือเชยคางมนของร่างบางขึ้นฮีชอลไม่ได้หลบสายตาของฮันคยองเช่นเดียวกับฮันคยองที่จ้องลึกเข้าไปในดวงตา ใบหน้าของทั้งสองค่อยๆเลื่อนเข้ากันอย่างช้าๆๆ

"พี่ฮันคยองขา >[]< !!!!!!"

" !! "

อัพแล้ว 100 % !!
หลังจากหายเฮดไปนานหนึ่งเดือน
(หรืออาจจะมากกว่านั้น =_=)
มีคำผิดบอกนะค่ะ :-D จะมาอีดิทให้พรุ่งนี้