บ้าไปแล้ว! นายมันไม่ใช่จิตแพทย์เลยสักนิด! (นิยายแปล)

ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 17 พ่อแม่ที่ลำเอียง

พี่ซูรู้สึกเหมือนหัวใจจะแตกสลาย เขาโทรไปหาสำนักงานที่ดินเพื่อตรวจสอบสถานะบ้านของตัวเอง และคำตอบที่ได้รับทำให้เขาไม่อยากเชื่อ

เจ้าหน้าที่สำนักงานที่ดินแจ้งชัดว่า บ้านทั้งสี่หลังในชื่อเขาถูกจำนองทั้งหมด เอกสารการจำนองครบถ้วน ทุกขั้นตอนเป็นไปตามระเบียบ

ประโยคนี้ทำให้พี่ซูตะโกนออกมา เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เฉินหยูกล่าวต่อ “พ่อแม่ของคุณนำโฉนดบ้านที่คุณฝากไว้กับพวกเขาไปจำนองให้ธนาคาร และใช้เงินกู้ทั้งหมดให้น้องชายของคุณ”

“บึ้ม!”

สมองของพี่ซูแทบระเบิด

เขาเสียสละประหยัดเงินเพื่อครอบครัวอย่างหนัก จนมีเงินฝากหลายล้านหยวนและบ้านสี่หลัง ในที่สุดก็มีชีวิตที่ดี แต่พ่อแม่กลับทำลายทุกอย่าง

“นี่มันพ่อแม่อะไรกัน ซื้อด้วยบัตรเติมเงินหรือไง”

“เคยได้ยินแต่พ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงใจร้าย ครั้งแรกที่เห็นพ่อแม่แท้ๆ โหดร้ายขนาดนี้”

“ลูกชายคนเล็กเป็นลูกหัวแก้วหัวแหวนของพ่อแม่”

“เฮอะ! นี่มันพ่อแม่ลำเอียงชัดๆ”

“จากที่เคยมีพี่เลี้ยงน้อง ตอนนี้ก็มีพ่อแม่เลี้ยงลูก แย่มากๆ”

ผู้ชมต่างประณามพ่อแม่ของพี่ซูที่ใจร้าย

“ผู้ป่วยท่านนี้ คุณรู้สึกยังไงตอนนี้?”

“โกรธ เจ็บปวด เสียใจ” พี่ซูพูดด้วยใบหน้าขมขื่น

“ยังคิดว่าตัวเองไม่มีโรคทางจิตอยู่ไหม?”

เฉินหยูถามพร้อมกับรอยยิ้ม

พี่ซูกำลังจะพยักหน้า แต่ก็ส่ายหัวอย่างแรง

เฉินหยูยังคงยิ้ม “อยากรู้ไหมว่าพ่อแม่ของคุณทำยังไงให้บ้านถูกจำนองได้โดยไม่มีคุณ?”

“อยากรู้!”

พี่ซูตอบโดยไม่ลังเล ไม่เพียงแต่เขา ผู้ชมก็อยากรู้เหมือนกัน

“เอารูปน้องชายของคุณมาให้ทุกคนดู ผู้ชมจะให้คำตอบกับคุณ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ พี่ซูก็รีบนำรูปครอบครัวมา และชี้ไปที่ชายหนุ่มอายุยี่สิบกว่าปีในภาพ

“ฉันเข้าใจแล้ว”

“ฉันก็เข้าใจแล้ว”

“พวกเราทุกคนเข้าใจแล้ว”

แค่เห็นหน้าน้องชายของพี่ซู ผู้ชมทุกคนก็ตระหนักได้ทันที

พี่ซูกับน้องชายไม่ใช่ฝาแฝด แต่หน้าตาคล้ายกันมากอย่างน้อยแปดส่วน และถ้าจัดทรงผมให้เหมือนกัน ก็จะคล้ายกันถึงเก้าส่วน

“น้องชายของผมปลอมตัวเป็นผม และร่วมมือกับพ่อแม่ในการจำนองบ้าน?”

พี่ซูรู้สึกหมดหวัง แต่สมองยังคงชัดเจน

“พวกคุณสองคนหน้าตาเหมือนฝาแฝด เพื่อนบ้านยังแยกไม่ออก แล้วเจ้าหน้าที่ธนาคารจะแยกได้ยังไง”

เฉินหยูหยุดแล้วพูดต่อ “ตอนนี้คุณคงอยากไปหาน้องชาย เพื่อเอาเงินคืนใช่ไหม?”

พี่ซูพูดด้วยเสียงแข็ง “หมอเฉิน คุณพูดถูก ผมจะไปเอาเงินคืน!”

น้องชายเรียนจบมหาวิทยาลัยมาสามปี แต่หางานที่มั่นคงไม่ได้ ทำตัวฝันเฟื่อง ถ้าไม่รีบเอาเงินคืน มันคงถูกใช้จนหมดแน่ๆ

เฉินหยูส่ายไหล่ “ไม่ต้องไปแล้ว เงินจากการจำนองบ้านทั้งสี่หลังถูกใช่ไปหมดแล้ว”

“ใช้ไปหมดแล้ว!”

พี่ซูรู้สึกเลือดขึ้นหน้า ตาทั้งสองข้างแดงก่ำ

“จำนองบ้านสี่หลังให้ธนาคารต้องได้เงินสองสามล้านหยวน น้องชายพี่ซูใช้เงินเก่งมาก”

“ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าการไม่มีพี่น้องก็ดีเหมือนกัน”

“พี่ซูน่าสงสาร ประหยัดเงินมาหลายสิบปี สุดท้ายต้องกลับไปเริ่มต้นใหม่”

“ชาติที่แล้วพี่ซูทำบาปอะไรไว้ถึงได้เจอพ่อแม่และน้องชายแบบนี้?”

“ดูตาของพี่ซูแดงมาก เขาคงเป็นโรคคลุ้มคลั่งจริงๆ”

“พี่ซูใจเย็นๆ อย่าทำอะไรโง่ๆ นะ”

“เงินหายไปยังหาใหม่ได้ อย่าให้เรื่องนี้ทำให้คุณต้องพังไปด้วย”

ผู้ชมหลายคนเริ่มกังวลว่าพี่ซูจะทำอะไรโง่ๆ พวกเขาปลอบใจพี่ซูให้ใจเย็น และค้นหาอาการของโรคคลุ้มคลั่ง ยิ่งค้นก็ยิ่งกลัว โรคคลุ้มคลั่งเป็นโรคทางจิตที่มีความก้าวร้าวสูงมาก ถ้าได้รับการกระตุ้นก็จะทำเรื่องน่ากลัวโดยไม่คิดถึงผลลัพธ์

“เขาเอาเงินไปเล่นการพนันหรือเปล่า?”

“น้องชายของคุณไม่ได้เล่นการพนัน เงินถูกใช้ทำธุรกิจ”

“ปัง!”

พอเฉินหยูพูดจบ พี่ซูก็ทุบโต๊ะอย่างแรง

“ไอ้เด็กเวรนี้!”

พี่ซูพูดพร้อมกับด่า “หลายเดือนก่อน เขาขอยืมเงินจากผมไปทำธุรกิจ

แต่ผมด่าเขาไปครั้งหนึ่ง”

“เขาคงคิดว่าผมไม่ให้ยืม เลยเอาบ้านของผมไปจำนองแทน พ่อแม่คงแก่จนเลอะเลือนถึงได้ช่วยเขาจำนองบ้าน!”

ผู้ชมหลายคนเห็นด้วยว่าพ่อแม่ของพี่ซูแก่จนเลอะเลือน ลูกชายคนเล็กบอกจะทำธุรกิจ ก็ช่วยเขาจำนองบ้านของพี่ซูโดยไม่ถาม พ่อแม่โง่ และน้องชายยิ่งแย่กว่า ไม่แปลกใจที่พี่ซูจะโกรธจนตาแดง ถ้าเป็นพวกเขาคงวิ่งไปหยิบมีดจากครัว แม้ไม่ฆ่าเขา ก็จะตีให้เขาเข้าโรงพยาบาล

เฉินหยูพูดขึ้น “บ้านของคุณยังมีโอกาสที่จะได้คืน คุณอยากเชื่อไหม?”

“อยาก! อยาก!”

“ถ้าได้บ้านคืนจริงๆ หมอเฉิน คุณคือนักบุญที่ช่วยคน ผมจะสร้างศาลบูชาคุณเลย”

พอรู้ว่าบ้านมีโอกาสได้คืน พี่ซูก็เหมือนคนจมน้ำที่ได้เจอหญ้าให้จับ

“ผู้ป่วยท่านนี้ โปรดใจเย็น นักบุญและศาลบูชาเป็นความเชื่อที่ไม่ถูกต้อง ต่อไปอย่าพูดอีก”

“วิธีที่ผมจะแนะนำก็อิงจากหลักวิทยาศาสตร์”

เฉินหยูกล่าวอย่างจริงจัง

“การได้บ้านคืนทำได้ง่ายมาก แค่ฟ้องน้องชายของคุณในศาล”

เมื่อได้ยินวิธีนี้ ผู้ชมก็เห็นด้วยอย่างยิ่ง น้องชายปลอมตัวเป็นพี่ชายเพื่อจำนองบ้าน เป็นการกระทำที่ผิดกฎหมาย กระบวนการที่ผิดกฎหมายจะทำให้สัญญาจำนองเป็นโมฆะ ส่วนน้องชายจะต้องรับผิดชอบการชำระหนี้เงินกู้จากธนาคาร

แต่พี่ซูกลับเริ่มลังเล แม้ว่าน้องชายจะทำผิด ก็ยังเป็นน้องชายแท้ๆ การฟ้องเขาในศาลจะทำให้พ่อแม่รับไม่ได้ และการหนี้หลายล้านหยวนเป็นเรื่องที่น้องชายไม่มีทางชำระได้

“ถ้าผมฟ้องน้องชายในศาล เขาจะมีชะตากรรมยังไง?”

พี่ซูถามเฉินหยูด้วยความกังวล

“น้องชายของคุณจะไม่สามารถชำระหนี้ได้ และสองเดือนต่อมาเขาจะฆ่าตัวตาย พ่อแม่ของคุณจะล้มป่วยและเสียชีวิตในไม่ช้า”

เฉินหยูกล่าวอย่างช้าๆ

“นี่มันการทำลายครอบครัวชัดๆ!”

พี่ซูรู้สึกใจแทบขาด

“มันเป็นการทำลายครอบครัว แต่บ้านของคุณจะปลอดภัย”

เฉินหยูกล่าวด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

“มีวิธีอื่นที่จะรักษาบ้านไหม?”

พี่ซูถามอีก

“มี”

เฉินหยูกล่าวสั้นๆ “ใช้เงินฝากของคุณชำระหนี้ธนาคารแทนน้องชาย”