ลำดับตอนที่ #17
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : บทที่ 2 - 4
อีบุลิที่ภาพไ้เลย่ะ
บทที่ 2 – 4
“ท่านีแน่ใเหรอะ”
“แน่ใ”
วามรู้สึอเาบอ อนนี้ไม่ใ่แฟนมัน็เหมือนแฟน เาุยนเียว ไปไหนมาไหนับเธอนเียว นในรอบรัวมอาาวอัารมายัรู้ ว่านรหน้าือนพิเศษ ไม่รู้ะยื้อเวลาทำเป็นนเล่นัวเพื่ออะไร บ็บอว่าบไม่้อมามัวั๊สถานะ
“ล่ะ แพนเป็นแฟนท่านี”
“ผมเอเป็นแฟนอแพนเหมือนัน”
เราเสมอภาและเท่าเทียม เป็นอันและัน้วยวามเ็มใ
“โหย... แพนีใอะ นึว่าท่านีะไม่อบแพน บาทีแพน็พูมา บาทีแอบิะวนท่านีุยเรื่ออะไรี ลัวว่าุยแล้วะถูใไหม ิสารพัมาลอสัปาห์” แ่อนนี้เหมือนยภูเาออาอ ็นรหน้าอเธอเป็นแฟนแล้ว อแบบไม่ปล่อยให้ทันั้ัว
“เป็นแฟนผม เป็นัวอัวเอีที่สุรับ”
“ท่านีอย่าสปอยันนัเลย่ะ แ่นี้แพน็ยัไม่รู้ะ้อวาัวยัไ”
เป็นแฟนท่านีือ้อวาัวแบบไหนันนะ ัะื้นเ้น ใรุ่มๆ นะยายแพน เธอะมาื่นเ้นับารไ้เป็นแฟนท่านีไม่ไ้
“ไม่้อิมา เป็นอย่าที่เป็นีที่สุ” เายัย้ำำเิม
“ใ่เนอะ”
แ่ืนนี้ะนอนหลับหรือเปล่า่อนยายแพน สาวมั่นแบบไหนอนนี้รู้สึเหมือนมือแนเะะไปหม ือแบบ ีใอะ อยาะโนบอว่าผู้ายรหน้านี้ันอแล้ว
“เป็นแฟนือารอใ่ไหมรับ”
“ใ่่ะ ั้นแพนอท่านีนะะ”
“ผม็อแพนเหมือนัน”
นัวให่เอ่ยยิ้มๆ สาวเ้าพยัหน้าหึๆ ยอมให้อเลย่ะ ว่าแ่ารอเนี่ยเราะ้อูบัน ับมือัน้วยไหมนะืนนี้ อิินนาารไปไลไม่ไ้ วันนี้็หอมแ้มันไปแล้ว้วย แ่เหมือนะยัไม่พอ
“เ็มใให้อ่ะ”
“รับ”
“ืนนี้ท่านีไปส่แพนไหม”
โอ๊ย ยายแพน หล่อนอ่อยท่านีแรมา ว่าแ่มันะเหมาะไหมนะ ่าเหอะไม่อยาิอะไรแล้ว วามเหมาะสมใ้ไม่ไ้ับนอายุยี่สิบเ็แบบเธอ อเหอะ อะไระเิ็ปล่อยให้มันเิ
“ผมไปรับ ผม้อไปส่”
“เผื่ออยาึ้นไป้าบน ห้ออแพนสวยนะ”
อะไรืออวห้อับลูอเ้าอประเทศ ยายแพนทำไมเป็นนแบบนี้
“ถ้าอยาให้ึ้นไป”
“ท่านีอย่าิเป็นอื่นนะะ แพนไม่ไ้อ่อย แ่ะบอว่าบนห้อมีนมอร่อยเยอะ”
เม้มปาแล้วบอัวเอว่า อโห่ะ วามริแล้วั้ใอ่อยเ็มๆ แ่สายาท่านีไม่หื่นระหาย เายัยิ้มละมุนเหมือนะำมาว่า สสัยเามอว่าเป็นเรื่อลแน่เลย
“เราเป็นแฟนัน ไม่เป็นไร เราสอนโพอรับผิอบัวเอไ้แล้ว ผมอยาวนแพนไปมวัเหมือนัน ผมยัไม่เยพาใรไป ยเว้นท่านแม่ับน้อๆ”
“ไว้พรุ่นี้ไหมะ”
“ผมไม่มีปัหา”
เป็นวันหยุอเราสอน ราบินำลัิอยาพาหิสาวไปพบท่านพ่อท่านแม่
“ท่านีมีสีหน้ารุ่นิ ิอะไรอยู่ะ”
เรื่อวามอยารู้ไม่เยเป็นสอรอใรสำหรับพรรนิภา ามประสาเพศหิ
“ผมอยาพาแพนไปเอท่านพ่อับท่านแม่”
“ออ... ไว้เราบันนานว่านี้ีไหมะ”
พบพ่อแม่อเาเลยนะ ือมันะเป็นารเปิัวเราสอนเลย ีใแหละแ่็อยาให้เราบันนานว่านี้ ให้แน่ใมาว่านี้ แล้วอีอย่าเราเพิ่ลเป็นแฟนมันเร็วไป
ผิา นึว่าหิสาวพร้อมเอพ่อับแม่อเาแล้ว ้วยบุลิเธอเป็นนทีู่มั่นใในัวเอสู ทว่าพอิอีที เาวรให้เวลาหิสาวสัหน่อย เรายั้อปรับัว
“ไม่มีปัหา” อบให้สาวเ้าสบายใ
“อบุที่ท่านีเ้าใ แพนอยาบันแบบสบายๆ ไป่อน”
ไม่เร่ไม่รีบ แ่สมออีีสั่ารบอให้รีบรวบหัวรวบหาท่านีะ ให้ายเถอะ สมอเอ๊ย ใเย็นหน่อย เพิ่เป็นแฟนัน แ่นี้เา็รู้ทันแล้วว่าเราีใ
“ผมเ้าใ แ่ที่อยาพาไปพบท่านพ่อท่านแม่ ผมอยาให้แพนเห็นถึวามริใอผม”
เห็นถึวามัเน้วย ว่าเาพร้อมบหาับเธออย่าเปิเผย
“อเวลานิหนึ่นะะ”
อเรียมใ่อน เวลาพ่อแม่เาุย้วยหรือถามเรื่อระหว่าเรา ะไ้อบแบบสนิทใหาว่าเราบันผ่านไปสัสอสามเือน
“รับ ผมเอ็ไม่รีบ”
“ให้เราบันไปแบบนี้”
ยามีโมเม้นแฟน อยาเป็นแฟนนแน่ใแล้ว่อยพันา ไม่รีบหรอไปเอพ่อแม่เาน่ะ ให้เวลาเป็นเรื่อพิสูน์วามรู้สึอเราสอน้วย
เราสอนยิ้มให้ัน ใ้เวลาัารอาหารอีนิหน่อยแล้วึลับ หิสาวทำใไว้แล้ว ทุารเินเหินอเราสอนมีแ่นสนใแบบนี้ ิว่ายัไท่านี้อมี่าวแน่ๆ รวมถึัวอเธอ้วย ึ่ในโรแรมที่ทำาน็ทราบันี แ่ราวนี้เป็นิวอนนอะรู้เรื่อ
...................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น