ลำดับตอนที่ #17
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : กองทัพโดรนสังหาร
ยานทั้อไฮรัมหมส่อแสสีฟ้าึ่เป็นารสแนำแหน่ศัรูบนยอเา วามสว่าอแสสแนทำให้พวาวอสอหรี่าลไม่ไ้
แสสแนับวัถุวามร้อนสูไ้ที่บริเวุโล่อป่า รีบส่สัาไปยัหุ่นรบทันที
“พบสิบสามีวิับรอย์มนุษย์อีหนึ่ัว อยู่้านทิศเหนือบริเวป่าโปร่ ทาสิบเอ็นาฬิา”
เวส์รีบปุ่มสื่อสารที่้าหู
“เวส์เรียยานแม่ ลูอี้ เธอยัอยู่ไหม”
ไม่นาน็ไ้ยินเสียใสอสาวน้อยอบรับ้วยวามเป็นห่ว
“่ะ หัวหน้า ุปลอภัยไหมะ? ันิ่อไม่ไ้เลย”
“อนนี้ไม่มีเวลาพูมา วาร์ปพวเราึ้นไปที”
“ไม่ไ้่ะ ยานออมาไลาภูเาเมปป์มาแล้วเพื่อหลีเลี่ยารปะทะับยานไฮรัม ะนี้อยู่นอเารวาร์ป”
“ันไ้สิ่ที่้อารแล้ว เธอ้อบัับยานย้อนลับมา”
“แ่ว่า...ยานเราไม่มีประสิทธิภาพพอที่ะสู้ับยานนาให่”
“เราะลาภูเาเมปป์ ไปเอันนอเภูเาทาทิศเหนือ ลไหม?”
“รับทราบ”
สาวน้อยผมมพูึสั่เ้าหน้าที่บัับยานทั้หมในห้อบัับาร
“ไ้ยินำสั่หัวหน้าแล้วใ่ไหม บัับยานลับไปทาทิศเหนือนอเภูเาเมปป์ เปิเราะป้อันเ็มที่้วย”
“รับ!”
“อีี่นาทีะมาถึ?” เวส์ถาม
“ไม่เินสิบนาที่ะ”
“ล”
ะเียวัน อทัพรอย์มหาศาล็เลื่อนพลเ้ามา รวมถึยานอไฮรัมึ่ส่อำลัลมาายาน้วย
หุ่นรบอไฮรัมมีหลาหลาย ทั้หุ่นรอย์สรามทั่วไปึ่สวมุเราะสีเทาใ้อาวุธปืนแสึ่เปรียบเสมือนพลทหาร หุ่นรอย์ระับหัวหน้าหน่วยสวมเราะแึ่เราะมีวามหนาว่า ใ้เท้ามีไอพ่นไว้สำหรับบิน ปืนที่ใ้็เป็นปืนพลาสมาึ่สามารถยิลื่นวามร้อนสูอัวัถุให้แหลสลายในพริบา
ยัมีพวหุ่นรอย์ึ่ใ้ในสถานาร์่า ๆ เ่นหุ่นรอย์มีหเท้าล้ายแมมุม ใ้สำหรับปีน้นไม้หรือึสู หุ่นรอย์ึ่สร้าเป็นหมาป่าไว้สำหรับสะรอยเท้าและล่าสัหารศัรู
เวส์สั่ทั้หม
“ไปทาทิศเหนือ ออนอเภูเาเมปป์ให้ไ้ ลูอี้รอรับเราอยู่ที่นั่น”
พวเวส์ปรับเ็มัแรโน้มถ่วให้เาเบาหวิว ทะยานหนีไปทันที แ่เนื่อาพวเาถูยานไฮรัมับำแหน่ไ้ ไม่ว่าพวหนีไปที่ไหน พวไฮรัม็สามารถามำแหน่ไ้
“เป้าหมายเลื่อนไปทาเหนือ ำลัะออนอเภูเา” เสียหุ่นยน์สั่ารผ่านระบบสื่อสารอรอย์รบทั้หม
ยานนาให่อไฮรัมเปิใ้ฝายาน ปล่อยหุ่นโรนสัหารรูปนนับร้อยัว แ่ละัวิระบอปืนไว้ที่ปีทั้้ายวา ใ้วามเร็วระับสูบินเ้าหาศัรู
ระหว่าที่เวส์วิ่หนี เห็นเาำมามายบินอยู่เหนือศีรษะ เหมือนม่านแหึ่ำลัปลุมฟ้า เาะโน
“หลบ่อน ศัรูปล่อยโรนไฮเบิร์”
พวเา่อนอยู่หลั้นไม้ เวส์ะโัวออมาเล็น้อยูปืนึ้นสู ปลายนิ้วลที่ระบบสแนนิ้วบนระบอปืน ระสุนแสยิใส่รอย์ัวหนึ่นระเบิ
ูม ูม ูม!
ลั่นไไม่ยั้ ยิโรนไฮเบิร์ร่วทุลำโยไม่พลา แม้แ่าวอสึ่แอบอยู่้าน้า็ยัทึ่
“ฝีมือยิปืนนายนี่เ๋ะมั”
“ยิ!”
เวส์ะโน ลูน้อยิามำสั่ แม้แ่เฮแน็ยิไม่ยั้ แ่ไม่มีใรมีฝีมือยิปืนแม่นเท่าับเวส์
โรนว่าร้อยัวถูสอยไม่่ำว่าสามสิบ พวมันยิระสุนแสอบโ้ ทำลาย้นไม้นลุไหม้
ในเวลาเียวัน อำลัรอย์ภาพื้นิน็ใล้ะมาถึ าวอสเห็นว่าะ้าไปว่านี้ไม่ไ้แล้ว
เาออมาาหลั้นไม้ ูสอมือึ้นเหนือศีรษะ วเวทสีทอนาให่ปราทันที
“ไทม์รีเฟั่น!” (สะท้อนาลเวลา)
ระสุนแสอโรนไฮเบิร์เมื่อระทบับวเวท็ย้อนลับไป ยิใส่โรนทุัวที่ลั่นไโยไม่พลา เสียระเบิัเหมือนพลุทีุ่อย่า่อเนื่อ โรนไฮเบิร์ระเบิเหลือแ่เศษาึ่ลุไหม้
“ทำไ้นานี้็น่าะทำั้แ่แร” เฮแนพู
“แล้วัน้อศึษาศัรู่อนหรือเปล่าล่ะ?”
ำย้อนอาวอสย้อนทำเอาเฮแนโ้ไม่ออ แ่ระหว่าที่เสียเวลาับพวโรนไฮเบิร์ รอย์รบนับพัน็มาถึแล้ว
พวมันสาระสุนเปิสรามทันที พวเวส์ไ้แ่หลบ่อนหลั้นไม้และยิโ้ าวอสไม่สามารถใ้เวทมนร์สะท้อนไ้อี เนื่อาศัรูระายมาในหลายทิศทา เาไม่สามารถปป้อพวเวส์ไ้ทั้หม
เฮแนเินออา้นไม้ เปลี่ยนเราะที่มือวาให้เป็นโล่ รับระสุนแสทีู่่โมมา ึมับพลัานศัรู
รู้สึพลัานไหลเวียนรอบเราะนเ็มล้น พลัานถูถ่ายทอไปยัปืนึ่ิไว้ที่เราะหัวไหล่ทั้สอ้าน ภายในระบอปืนเปล่แสสีแั ยิลำแสู่นายัษ์วาล้าศัรูทันที
ูม!
เิารระเบิรั้ให่ ทำลายล้ารอย์รบทีเียวหลายร้อยัว แ่พวมันมีมาว่ายัระมู่โม่อเนื่อ
รอย์สีแระับหัวหน้าหน่วยหลายสิบัวบินมาถึ พวมันถือระบอปืนพลาสมาึ่มีอานุภาพยิ่ว่าระสุนแสนับสิบเท่า
ระสุนพลาสมาเมื่อยิออ ทำลาย้นไม้แหลระุย แม้แ่พวลูน้อเวส์็ระเบิเป็นเศษเนื้อ ้นไม้ไม่สามารถใ้เป็นเราะำบัไ้อี่อไป
เมื่อเห็นว่าฝ่ายเวส์เริ่มสูเสีย วาอมเวทโหเหี้ยมึ้น ้าวเท้าไปเบื้อหน้า สอมือแยว้า วาลั่น
“สโเอ็!” (หยุ)
เวลาทั้หมหยุล เสียสาอาวุธเียบสบราวับอยู่ในแนสนธยา แม้แ่ระสุนแสหรือลื่นพลาสม่า็ะ้าลาอาาศ
มือวาอมเวทแห่าลเวลาเหยียร ยิลื่นพลัที่มอไม่เห็น เราะึ่หุ้มรอย์รบหลายสิบัวปริร้าว านั้นระเบิเป็นเสี่ย
เาเพิ่มพลัเวทึ้น ราวนี้อาาศเิารสั่นสะเทือนรั้ให่ มันบิเบี้ยวเหมือนวิปริเิอาเพศ พลัเวทระายรอบัว าวอสวามือไปโยรอบพร้อมวาลั่น
“สลายไปะ!”
ลื่นพลัเวทมหาศาลึ่มอไม่เห็น ทำลายล้าหุ่นรบศัรูแหลสลายลายเป็นเศษ พลัเวทที่เาใ้ทำลายหุ่นรบไม่ใ่เวทาลเวลา แ่เป็นเวทมนร์ไร้ธาุ เวทึ่แยเป็นเอเทศาธาุหลัทั้ห
ในโลแห่เวทมนร์ะมีหธาุหลั ือ ิน น้ำ ลม ไฟ แส วามมื ทว่าเวทไร้ธาุือเวทึ่อยู่นอเหนือาธาุหลั สามารถนำมาัแปลเป็นเวทไ้หลายนิ เ่น เวทมนร์สวมเสื้อผ้า เวทมนร์าลเวลา็ัอยู่ในเวทไร้ธาุ
เมื่อใ้เวทไร้ธาุในารโมี ะมีพลัมหาศาลเหมือนารใ้ลื่นอาาศที่มอไม่เห็นระแทใส่ศัรู มีพลัในารบยี้ยิ่ว่าแรระเบิ าวอสฝึเวทไร้ธาุถึั้นสู สามารถทำลายล้ารอย์รบหลายร้อยัวในเวลาไม่นาน
แ่ารหยุเวลาพร้อมใ้เวทโมีศัรูำนวนมา ทำให้าวอสเหน็เหนื่อยไม่น้อย เวทหยุเวลาลายัวอย่าเลี่ยไม่ไ้
เมื่อพวเวส์ไ้สิ เห็นหุ่นรอย์นับพันถูทำลายล้า็ประหลาใ เามอไปที่าวอส าว่าเป็นพลัอหมอนี่อีเ่นเย
ทว่าาวอสลับแปลไป ใบหน้าเ็มไป้วยเม็เหื่อ สีหน้าอ่อนระโหยอย่าเห็นไ้ั
เ็หนุ่มยมือทาบหน้าอ หวัใ้เวทย้อนเวลาฟื้นพลััว แ่ะนั้นเอ มีลำแสสีม่วยิรมา้วยวามเร็วที่มาว่าระสุนแสทุนิ
ูม!
าวอสถูยิระเ็น พวเวส์ใมา
“าวอส!”
หุ่นรบสูสามเมรบินรมา สวมุเราะำมันวาว ัวเราะสลัลวลายับ้อน วาสีแส ในมือถือาบให่ึ่เปล่แสสีม่ว
เวส์อุทาน
“าร์เนสไนท์!” (Darkness Knights - อัศวินแห่ห้วมื)
หุ่นที่รบที่ึ้นื่ออไฮรัมมาถึ มันืออัศวินแห่ารทำลายล้า มีพลัทำลายทั้ระยะประิและระยะไล ไม่ว่าไปที่เมือใ เมือนั้นะมีแ่วามพินาศ ไม่่าามอยู่ในยุมื
เวส์และพวลั่นระสุนใส่ศัรูโยไม่้อิ แ่้วยเราะึ่หนาแร่อมัน ทำให้มันไม่เป็นอะไรเลย...
---- บอน ----
สถานาร์ับันแล้ว าวอสเอ็เหนื่อยเ็มที ะรอาหุ่นระับหัวหน้าศัรูไ้ไ โปริาม้า
ผู้สนับสนุนสูงสุด
ผู้สนับสนุนคนล่าสุด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
6ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
6ความคิดเห็น