(Fic BTS) Dear [ Evil ] friend KookMin FT. VGA 18+

ลำดับตอนที่ #17 : บทที่ 17 : หัวใจของฉันที่มันมองแต่เธอ+ nc

บทที่ 17

: หัวใจของฉันที่มันมองแต่เธอ

เย็นวันนั้นหลังจากกินข้าวเสร็จ  ผมก็พาตัวเองเดินออกมายืนรับลมอยู่ที่ริมชายหาด  ม่านตามองออกไปยังดวงไฟเล็กๆเหมือนกับทุกครั้ง

ก่อนที่จองกุกจะเดินเอาผ้าผืนเล็กๆมาคลุมให้กับผม  และในขณะที่เค้ากำลังจะเดินกลับไป...

“เดียวจองกุก”ผมเรียก..ก่อนที่เค้าจะหยุดแล้วหันหน้ากลับมามองที่ผม

“....”

ไร้คำพูดใดๆออกจากปากของเค้า  ก่อนที่ผมจะปล่อยให้ผ้าผืนนั้นปลิวไปกับสายลม  แล้วพาตัวเองเดินเข้าไปหาเค้าใกล้ๆ

ใกล้พอที่เค้าจะมองเห็นน้ำใสๆที่มันอยู่ในเบ้าตาของผมได้

“เรื่องเมื่อตอนเช้า กูขอโทษนะ..แต่มึงกลับโซลไปเถอะ ต่อให้มึงทำยังไง กูก็ไม่มีวันกลับไปหาได้หรอก”

“เพราะอะไร..มึงไม่รักกูแล้วหรอจีมิน”

“เปล่า..แต่กูทำใจให้ลืมเรื่องที่เกิดไม่ได้ กูขอโทษนะจองกุก..”

ผมบอกกับจองกุกไปแบบนั้น  ทั้งๆที่ในใจของผมเองมันอยากจะกลับไปหาเค้าใจจะขาด  แต่ก็กลัว  กลัวว่าประวัติศาสตร์มันจะซ้ำรอยเดิมอีก

ผมแสร้งยิ้มให้กับเค้า  ก่อนที่จะตัดสินใจล่ะตัวเองออกมา

“กูขอเวลามึงแค่เดือนเดียว เดือนเดียวเท่านั้นจีมิน ..ถ้าถึงเวลานั้น กูยังทำให้มึงกลับมาเชื่อใจกูไม่ได้อีก กูจะยอมไป แล้วจะไม่มากวนใจมึงอีกเลย”

ผมไม่ได้ตอบอะไรจองกุกทั้งนั้น  ได้แต่เพียงยืนหันหลังฟังเค้านิ่งๆ  จนกระทั่งน้ำตาของผมมันจะไหลออกมา

ผมรีบยกมือปาดมันออกแบบลวกๆ   ก่อนจะพาตัวเองเดินออกมาจากตรงนั้น

.

.

ภายในห้องน้ำ

ผมนอนแช่ตัวเองอยู่ในอ่างน้ำร้อนซักพัก  ก่อนที่จะหวนกลับไปคิดถึงคำพูดของจองกุกอีกครั้ง

[เพียงเดือนเดียวเท่านั้นจีมิน เดือนเดียวเท่านั้นจีมิน ..ถ้าถึงเวลานั้น กูยังทำให้มึงกลับมาเชื่อใจกูไม่ได้อีก กูจะยอมไป แล้วจะไม่มากวนใจมึงอีกเลย]

จะคิดให้มันปวดหัวทำไมว่ะจีมิน  ไม่ว่ายังไงมึงก็ไม่มีวันกลับไปหาเค้าอยู่แล้วไม่ใช่หรอ

เดือนเดียวเอง เดียวมันก็พาไป...

เฮ้อ...!!!

ลมหายใจถูกถอนออกมา  ก่อนที่ผมจะซุกอีกครึ่งตัวลงไปในน้ำฟองสบู่...

หลังจากอาบน้ำเสร็จ  ผมก็พาตัวเองเดินออกมาจาก ในสภาพที่มีเพียงชุดคลุมสีขาว คลุมตัวผมเอาไว้

พร้อมกับผ้าขนหนูผืนเล็กๆที่ยกขึ้นมาซับปลายผมที่เปียกหมาดๆให้มันแห้ง..

“จองกุกเข้าไปอาบน้ำ...”

ไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรจบ  สายตาของผมมันก็เหลือบมาเห็นจองกุกที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียง... ผ้าขนหนูถูกนำไปพาดไว้ที่ขอบเก้าอี้ 

ก่อนที่ผมจะเดินไปทรุดตัวนั่งลงตรงหน้าเค้า  ใบหน้าที่พริ้มหลับทำให้ผมเผลอยิ้มออกมา  ก่อนที่ปลายนิ้วของผมจะแตะไปที่ปลายจองกุกของจองกุกเบาๆ

“คงเหนื่อยมากซินะ...ขอโทษนะที่กูเอาแต่แกล้งมึง ทั้งๆที่มึงเองพยายามดีกับกูแล้วแท้ๆ”

ซักพักผมก็ค่อยๆดันตัวเองลุกขึ้น  เพื่อที่จะไปแต่ตัว  ก่อนที่จองกุกจะดึงตัวผมลงไป...

O_O

ม่านตาผมเบิกกว้าง  หน้าอกกระเพื่อมตามลมหายใจด้วยความตื่นเต้น  ในขณะที่ตัวของผมกำลังอยู่ใต้ร่างของจองกุก

มือเรียวที่ล็อคข้อมือของผมเอาไว้  กับสายตาที่มองลงมา  มันทำให้ผมแทบจะปกปิดความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อเค้าไม่อยู่เลย

“จะทำอะไร..”

“เปล่า..กูแค่อยากเห็นรู้สึกของมึงใกล้ๆก็เท่านั้นเอง”

“แล้วเห็นชัดหรือยัง..ถ้าเห็นชัดแล้วก็ปล่อย  กูจะลุกไปใส่เสื้อผ้า”

“ยัง..แต่มึงอยู่ในสภาพนี้ก็ดีเหมือนกันนะ..เซ็กซี่ดี”

ผมรีบรวบรวมกำลังดันจองกุกออกห่างจากตัวผม  แล้วรีบดันตัวเองลุกขึ้นมาจากเตียง

หันหน้าไปมองจองกุกแบบค้อนๆ ก่อนที่จะหันกลับไปเปิดประตูเสื้อผ้าออก  แล้วเอื้อมมือไปหยิบชุดนอนสีฟ้าออกมา

“นี่จองกุก...”

“หืม..ว่าไง”

ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ   ก่อนที่จะหันหน้าไปถามเค้าตรงๆ 

อยากรู้ ก่อนที่มันจะสายไป  และ ผมเองก็ไม่อยากจะเก็บความรู้สึกแบบนี้เอาไว้คนเดียวอีกแล้ว

“เดือนเดียวจริงๆหรอ..แล้วถ้ามึงทำให้กูเชื่อใจไม่ได้...”

“ไม่ต้องกลัวหรอกจีมิน..ต่อให้กูทำให้มึงเชื่อใจกูไม่ได้  ต่อให้มึงไม่กลับมาหากู  กูก็ไม่มีวันจะหันไปมองคนอื่นอีก  กูสัญญาว่ามึงจะคือคนเดียวที่กูจะรักไปจนวันตาย  ปาร์คจีมิน”

หมับ...!!!

หลังจากสิ้นคำพูดของจองกุก  ผมก็รีบโผล่ตัวเข้าไปกอดเค้าเอาไว้   มือโอบกอดเค้าเอาไว้แน่น  ก่อนที่จะปล่อยให้น้ำตาตัวเองไหลออกมาเปื้อนอกเสื้อของเค้า   จองกุกยกมืออีกข้างขึ้นมาโอบกอดผมเอาไว้    ก่อนที่อีกข้างจะยกขึ้นมาปาดคราบน้ำตาให้กับผมเบาๆ 

สายตาที่มองผมด้วยความรัก  มันทำให้ผมเลือกที่จะยอมลบอดีตที่เลวๆออกไป  เพียงแค่ขอให้เค้าไม่จากผมไปไหนอีกก็พอ

“ร้องไห้ทำไม..กูไม่ได้ว่าอะไรมึงซักหน่อย”

“ไม่รู้ซิ...เศษฝุ่นมันเข้าตากูมั้ง”

“ตอบกูเป็นละครน้ำเน่าเลยนะมึง...แล้วนี่กูทำให้กำแพงในใจของมึงพังได้หรือยัง”

“อืม...แต่มึงช่วยสัญญากับกูหน่อยได้ไหมจองกุก ว่ามึงจะไม่ปล่อยมือไปไหนอีก”

จองกุกยิ้ม ก่อนที่เค้าจะพยักหน้า  แล้วเอามือจับปลายคางของผมให้เชิดขึ้นเล็กน้อย  พร้อมกับโน้มริมฝีปากของเค้ามาสัมผัสกับริมฝีปากของผมเบาๆ  ก่อนที่จะปล่อยให้ลิ้นอุ่นๆเข้ามาควานหารสหวานในโผลงปากของผม

 http://www.tunwalai.com/story/191479/%E0%B8%9A%E0%B8%97%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%8817-nc?page=1&target=none

หลังจากกิจกรรมบนเตียงของเราสองคนจบลง   จองกุกก็พาผมเข้ามาชำระร่างกายอีกครั้ง  ผมนอนซบอกจองกุกเอาไว้ในอ่างน้ำอุ่น

ในขณะที่จองกุกก็โอบกอดผมเอาไว้เช่นกัน

มันเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขจนบอกไม่ถูกเลยจริงๆ...

“นานเท่าไหร่แล้วนะจองกุก..ที่กูกับมึงไม่ได้มีเวลาแบบนี้ด้วยกันน่ะ”

“ไม่รู้ซิ..อย่าไปคิดถึงมันเลยนะ..คิดแค่ว่า ต่อจากนี้ไป ทุกเวลาของกู มันจะมีเพียงแต่มึงดีกว่าจีมิน”

จองกุกบอกกับผมเพียงเท่านั้น  ก่อนที่จะกระชับอ้อมกอดของเค้าให้แน่นขึ้น..

เช้าวันรุ่งขึ้น

“ตื่นได้แล้วไอ้ขี้เซา..ขี้เซาตื่นได้แล้ว”

อือออออ....!!!

ผมลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงีย   ก่อนที่จองกุกจะยกอาหารเช้ามาวางเอาไว้ข้างๆผม  

“อาหารเช้าเสริฟถึงเตียงมาแล้วครับ..กินให้หมดนะ เดียวกูไปช่วยแม่เปิดร้านก่อน”

“ขอบใจนะ”

ผมบอก  ก่อนที่จองกุกจะยิ้ม แล้วเอื้อมมือมาขยี้ที่หัวของผมเล็กน้อย  แล้วพาตัวเองเดินออกไปจากห้อง..

ก่อนที่ผมจะเหลือบที่เห็นแหวนที่วางอยู่บนกระดาษโน้ตเล็กๆข้างในถาดอาหาร  ผมวางขนมปังที่กำลังกินอยู่ลง  ก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมา

จำแหวนวงนี้ได้ไหมจีมิน..มันเคยเป็นแหวนที่กูให้กับมึงตอนเราสองคนคบกันใหม่ๆ   ก่อนที่เราจะเลิกกัน

หลังจากที่ยุนกิเอามันมาคืนให้กับกู  มันก็อยู่กับกูมาโดยตลอด  เพื่อรอวันที่มันจะได้กลับไปหาเจ้าของที่แท้จริงของมัน  ต่อไปนี้ แหวนวงนี้มันจะเป็นตัวแทนหัวใจของกูนะ  กูรักมึงนะจีมิน

จาก

จอนจองกุก

ผมหยิบแหวนวงนั้นมาใส่บนนิ้วของตัวเองเหมือนเดิม  ก่อนที่จะยิ้มออกมาด้วยความดีใจ

.

.

ตึก

ตึก

!!

ผมเดินเข้าไปสวมกอดจองกุกเอาไว้จากทางด้านหลัง...พร้อมกับข้างแก้มของผมที่ซบลงไปที่แผ่นหลังของเค้าเบาๆ

“ขอบคุณนะ..กูสัญญาว่ากูจะรักษาแหวนวงนี้ให้ดีที่สุดเลย”

“อืม..”

สายตาของผู้เป็นแม่แอบมองดูกระทำของลูกชายคนเล็กอย่างมีความสุข   ก่อนที่จะล่ะตัวเองออกมาจากตรงนั้น

แล้วปล่อยให้ จีมิน กับ จองกุก  อยู่ในกันสองคนในครัว..

ตัดฉับ+++++++++++

อ่านจบแล้วอย่าลืม คอมเม้น โหวต แชร์ ให้ไรต์ด้วยนะคะ ^^.

ปล.ฉากนี้หมดไปกับnc.ของกุกมินล้วนๆ555

 

เครดิต:Nleeนูน่าไรต์