หยุด - สต๊อปเฟรมสมายด์ * ft.นทแอป ฮัทแคน ฮั่นส้ม

ลำดับตอนที่ #16 : Chapter 12 เขินจนหัวใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ

 

Chapter 12
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -





เขินจนหัวใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ 


.


.


.


.


 


" กลับกันดีกว่านะแอปเปิ้ลมีอะไรค่อยๆึคุยกันได้ " ร่างบางพูดขึ้นพลางประคอง

แอปเปิ้ลออกมาจากห้องน้ำ








" อื้ม " แอปเปิ้ลตอบเฟรมสั้นๆพร้อมกับเผยรอยยิ้มอ่อนๆไปให้ร่างบางรอก่อนนะ

เฟรมกลับไปเราคงมีอะไรบางอย่างที่ต้องคุยกัน ก่อนหน้านี้ร่างสูงอาเจียนเอาแอลกอฮอลล์

จำนวนมากออกมาแล้วจึงทำให้ตอนนี้ร่างสูงเริ่มหายเมาค้างขึ้นมาบ้างและมีกำลังมาก

พอที่จะให้ตัวเองเดินตรงๆได้



.

.





เฟรมพาแอปเปิ้ลเดินผ่านโต๊ะที่แคนกับฮัทนั่งอยู่ไปอย่างไว ทั้งสองต่างกำลังงง

กับท่าทีของแอปเปิ้ลและเฟรม ไม่ใช่อะไรหรอกนะ แต่แค่อยากจะรู้ว่าแล้วทีนี้ใครจะเป็น

คนจ่ายเงินบิลล์จำนวนเงินหลักพันวางหลาอยู่ตรงหน้าของฮัทและแคนถ้าแอปเปิ้ล

กับเฟรมจะิทิ้งภาระอันหนักอึ้งไว้ อย่างนี้นะ กินแล้วหนีชัดๆเลยนี่หว่าใครไม่รู้บอก

จะเลี้ยง








" เอาไงวะที่นี้ " ร่างสูงถามขึ้นพลางเกาหัวแล้วมองหน้าแคนที่ก็กำลังมึน ยัง งงๆอยู่

เหมือนกัน







" คนละครึ่งแล้วกันวะเห่ย "แคนพูดพลางหัวเราะขำๆอย่างเซ็งๆ นี่มันเวรกรรมอะไรกันเนี่ย

จะมากินฟรีแท้ๆกลับต้องมาจ่ายตั้งครึ่งนี่ขนาดครึ่งแล้วมันยังอยู่หลักพันอยู่เลยนะถ้าคนตรง

หน้าไม่ใช่ฮัทที่เป็นทั้งรูมเมทและเพื่อนสนิท เขาคงจะหนีกลับหอไปอีกคนแล้วแท้ๆ

หนูเสียใจ เห่ย ! ผมเสียใจ







.

.

.


.

.





" กับแอปเปิ้ลเป็นยังไงบ้างหรอ " สต๊อปถามนทขึ้นมาบ้างแต่ร่างสูงไม่กล้าที่จะมองหน้า

หรือสบตากับนทสักนิดเดียว เพราะกลัวเหลือเกินกลัวว่าจะแพ้ใจตัวเอง แต่คราวนี้กลับ

เป็นนทบ้างที่ยิ้มร่าเริงออกมาอย่างชนิดที่ปิดไม่อยู่ เมื่อร่างสูงพูดถึงแอปเปิ้ล







" ดีที่สุดเลยค่ะ " ร่างบางตอบไปอย่างไม่ได้คิดอะไร แต่นั่นมันกลับทำให้หัวใจร่างสูง

ต้องกระตุกวูบ อย่างนั้นนะเหรอสต๊อปเริ่มไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ตนทำอยู่จะสมควรหรือเปล่า

แอปเปิ้ลเป็นคนดี เป็นคนดีมากๆ มากเกินกว่าที่สต๊อปจะหักหลังหรือปองร้ายแล้วเธอ

จะห้ามใจไหว






ไม่ให้รักนทเธอจะห้ามใจไม่ให้รักนทอีกครั้งได้หรือเปล่าในเมื่อเธอเองก็ไม่สามารถ

ที่จะร้องปฏิเสธความต้องการภายในใจได้เลยเพราะว่าความจริงแล้วในใจลึกๆเธอ

ต้องการนทมากมายเหลือเกิน แล้วเธอก็ยังไม่สามารถลืมนทได้จริงๆ






" งั้นเหรอดีกว่าพี่มากเลยสินะ " ไม่รู้ว่าอะไรที่ฉุดบันดาลให้ร่างสูงตอบนทไปแบบนี้

ทั้งๆที่เธอควรเป็นฝ่ายหยุดยั้งฉนวนครั้งนี้ แต่กลับเป็นตัวนำเสียเอง มันยังทำใจไม่

ไหวร่างสูงลุกขึ้นยืนแล้วหันหลังให้กับนท ไม่อยากให้อีกคนเห็นแววตาืที่ปวดร้าว

ของเธอที่ตอนนี้ ภายในใจมันเจ็บเหลือเกิน







" พี่สต๊อป " นทลุกขึ้นเดินไปหาสต๊อปเลื่อนมือไปจับมือของร่างสูงขึ้นมาช้าๆแววตานท

ตอนนี้ทั้งเจ็บปวดและปวดร้าวไม่แพ้กับร่างสูงเลยแต่ว่าสิ่งที่สต๊อปส่งตอบกลับมาให้

กับร่างบางคือการสะบัดมือของนทออกแล้วหันหน้ามาหาเธอแววตาของสต๊อปมีแต่

สิ่งที่นท เองไม่สามารถจะทำึความเข้าใจกับมันได้เหมือนจะโกรธเคืองแต่อ่อนโยน

และเปราะบาง






เหมือนจะปวดร้าวแต่ก็เต็มไปด้วยความเฉยชาในนัยน์ตานั่นสายตาแบบนี้มันทำให้

นทอึดอัดและจุกอกไปหมดสายตาแบบนั้นที่สต๊อปมองเธอมันมีพลังมากพอที่จะทำ

ให้น้ำตาของนทไหลออกมาได้อย่างไม่น่าเชื่อร่างสูงใจหล่นวูบแววตาที่เคย

แข็งกระด้างแปลเปลี่ยนเป็น แววตาที่อ่อนโยนลงอย่างน่าใจหายเธอหลบตาร่างบาง

ไม่อยากจะมองไม่อยากจะใจอ่อน







อีกแล้วแต่ทำไม่ได้เลยจริงๆเจ็บปวดเหลือเกินที่ทำให้นทร้องไห้การได้เห็นน้ำตา

แห่งความเจ็บปวดของคนที่ตนรักไม่มันเคยทำให้ร่างสูงมีความสุขเลยสักครั้งร่างสูง

หันไปสบตานทอีกรอบแล้วเผยยิ้มกับสายตาและความรู้สึกที่อ่อนโยนมาให้กับนท

จนทำให้ร่างบางใจสั่น กับสต๊อปคนเดิมที่กลับมาสต๊อปผู้อบอุ่นทั้งรอยยิ้มจิตใจ







และความรักที่นทเคยได้รับตลอดเวลาทุกครั้งที่เธอรักกัน  ร่างสูงเอื้อมมือไป

เกลี่ยน้ำตาของอีกคนทำให้ร่างบางเผลอหลุดอมยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ใน

เมื่อรู้สึกดีก็คงต้องแสดงออกนทจับมือของร่างสูงที่กำลังปาดน้ำตาให้ร่างบางขึ้นมา

แล้วแนบมันลงไปยังหน้าอกของร่างบางหัวใจของนทตอนนี้มันสั่นระรัวเหมือน





กับว่าจะทะลุออกมานอกอกอยู่แล้ว แต่กระนั้นมันก็ยังคงเพิ่มระดับความเร็วให้

มากขึ้นมากขึ้นไปอีกจนทำให้ร่างบางกลัวเหลือเกินว่ามันจะเร็วจนหัวใจวายแต่จะี

มีใครรู้มั้ยว่าตอนนี้ร่างสูงเองหัวใจก็เต้นแรงและเร็วไม่แพ้นทเลย ทั้งสองหัวใจ

เต้นเป็นจังหวะเดียวกันมีใครจะรับรู้ได้บ้างไหม






" ฉันมองเธออยู่ที่ริมหน้าต่างในใจก็เขินแทบตายแค่แอบมองเธอไกลไกล "

นทร้องเพลงเพลงนึงขึ้นมาเธอสบตากับร่างสูงมองลึกเ้ข้าไปภาพแทบจะทุกอย่าง

ในวันวานมันเกิดขึ้นมาอีกครั้งนึง




" พี่สต๊อปนทแต่งเพลงอะไรมาให้พี่ฟังด้วยแหละอยากฟังปะ "



"ไม่อยากก็ไม่ใช่สต๊อปสิ"





" แอบหวังเล็กๆไม่รู้ต้องเริ่มยังไงให้เธอได้รู้ความในใจสักที "สต๊อปร้องต่อร่างบาง

ขึ้นมาซึ่งมันก็ทำให้นทยิ้มขึ้นมาอีกครั้งไม่คิดว่าร่างสูงจะยังจำได้อยู่





"เป็นของขวัญวันครบรอบหนึ่งปีไปฝึกร้องมาด้วย"



"ยังไม่รับปากบอกมาก่อนเพลงเกี่ยวกับอะไร"






" บังเอิญจริงๆ วันนี้เธอยืนใกล้ๆ ชวนคุยดีไหมหรือว่าฉันควรจะยิ้มให้เธอ "

นทร้องต่อร่างสูงอีกครั้งยิ่งเธอร้องภาพวันเก่ายิ่งโผล่เข้ามามากเท่านั้น





"เป็นเกี่ยวกับวันแรกที่นทรู้ไงว่าพี่สต๊อปชอบนท"



"อ้อที่พี่บอกรักนทเหรอ"





" เอาไงดียิ่งคิดก็ยิ่งเิริ่มเบลอในทันใดนั้นเธอก็พูดออกมา "





"ใช่อยากฟังอะดิ"



"มามาพี่จะตั้งใจฟัง"







" ว่าแอบรักฉันมาตั้งนาน  อยากพูดคุยและได้เจอทุกวัน โอ้ตั้งตัวไม่ทันมันเป็นอะไร

ที่ทำให้ฉันไปไม่เป็น" ทั้งสองประสานเสียงออกมาอย่างพร้อมเพรียงสบตากันอย่างที่

ไม่อยากจะแยกจากกันอีกแล้ว





"เพลงนี้มีชื่อแซ่นิรนามว่า เขิน..."




"เขิน.. จนหัวใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ ร่างกายก็เริ่มเคลื่อนไหวพูดอะไรก็เลอะเทอะ"

มือไม้ของทั้งสองเริ่มไม่อยู่สุขเมื่อร่างสูงเลื่อนมือทั้งสองข้างของตนมาโอบไว้ที่เอวบางๆ

ของนทและร่างบางก็เอื้อมมือมาประสานกันที่คอของสต๊อปด้วยความเผลอไผลและ

คิดถึงมากเหลือเกินโหยหาความรู้สึกนี้มากเหลือเกินหน้าของทั้งคู่ขยับเข้ามาใกล้ขึ้น



เรื่อยๆดังต้องมนต์สะกด




" ไม่คิดไม่ฝันว่ามันเป็นแบบนี้ได้ยังไงอยากจะขอเวลานอกให้ฉันเตรียมใจ

สักนิดนะคนดี"


เป็นคำขับร้องครั้งสุดท้ายก่อนที่ทุกอย่างมันจะเลือนหายไปกับการประกบริมฝีปาก

ของทั้งคู่ที่อ่อนโยนในตอนแรกและเริ่มหนักหน่วงร้อนแรงขึ้นไปตามลำดับทุกอย่าง

ดูพร่ามัวไปหมดทุกอย่างในตัวร่างสูงตอนนี้มันทำให้นทต้องกดจูบให้แนบชิดเข้าไป

อีกจูบที่ร่างบางไม่ได้รับจากร่างสูงมานานแสนนานเธอโหยหามันมากเหลือเกินแต่จู่ๆ



สต๊อปก็ถอนจูบออกเพื่อพักจังหวะให้ร่างบางหายใจเพียงชั่วครู่ก่อนจะกดจูบเข้ามา

อีกครั้งเพียงแต่ครั้งนี้มันหนักหน่วงและร้อนแรงมากขึ้นไปอีกเมื่อร่างสูงแืีทรกลิ้นอุ่นๆ

และนุ่มนวลเข้าไป




" อือ "  มันทำให้ร่างบางตกใจเป็นอย่างมากและหลุดครางออกมาอย่าง

ชนิดที่ไม่สามารถห้ามตัวเองได้เพราะเธอไม่เคยได้รับสิ่งนี้จากใครแม้แต่กับแอปเปิ้ลก็

ตามเธอก็ไม่เคยทำและไม่เึคยคิดเลยว่าสต๊อปจะเป็นคนที่มอบสัมผัสนี้ให้กับเธอไม่

อยากจะจากร่างสูงไปไหนอีกแล้วนทกอดคอร่างสูงแน่นขึ้นและกดจูบให้หนักหน่วงพลาง




ตอบรับสัมผัสจากอีกคนด้วยลิ้นของเธอทำให้ร่างสูงยิ่งทวีความร้อนแรงมากขึ้นไป

อีกมากขึ้นจนกว่าจะไม่มีอากาศให้หายใจอยากจะอยู่อย่างนี้ไปนานๆแต่เพียงเธอรู้อยู่

แก่ใจว่านทเป็นของใครเธอคงทำได้แค่นี้ ทำได้เพียง.. แค่นี้จริงๆ สิ้นวินาทีสุดท้าย

สต๊อปถอนริมฝีปากออกจากร่างเล็กอย่างแผ่วเบาแล้วจุมพิตเบาเบาที่หน้าผากเพื่อ


.


.


ข่มสิ่งต่างๆไม่ให้มันร้องแรงและมากมายไปกว่านี้








" เพราะจังเลย "
..


" เพราะจังเลย "


.


.

.



" พี่ว่านทรีบกลับห้องเถอะ ถ้าแอปเปิ้ลกลับมาไม่เห็นเดี๋ยวจะเป็นห่วงแย่ ฝันดีนะ"

ร่างสูงบอกอย่างชั่งใจเธอเห็นหางตาได้ว่านทยังคงหอบถี่ๆอยู่ แต่ก็เลือกที่จะไม่มอง

ตาร่างบางเพราะถ้ามองไม่แน่เธออาจจะทำอะไรเกินเลยกว่านี้ก็ได้




.

.



" ฝันดีค่ะ "ร่างสูงเดินมาส่งนทที่หน้าห้องเธอจุมพิตริมฝีปากบางของนทเป็นครั้ง

สุดท้ายก่อนจะเดินเข้าห้องไป

หมดเวลาแล้วเธอคงต้องไป  แต่สิ่งที่เหลือในใจยังอยู่

คือความคิดถึงที่เธอนั่นไม่รู้  พูดไม่ได้ืำทำได้เพียง

แค่คิดถึงเธอ

.

.


..





แต่จะมีใครรู้บ้าง ไหมว่าการกระทำของทั้งสองคนก็ได้ตกอยู่ในสายตาของคน

อีกสองคนเช่นเดียวกัน..



- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -






เห้ยยะ แต่งเองก็ฟินเอง  55 เปลี่ยนชื่อฟิคเป็นสต๊อปนท เลยดีมั้ย

ทำไมสต๊อปเฟรมมันไม่มีฉากอะไรอย่างงี้บ้างน้า



ขอเตือน : โปรดเม้น ! ไม่งั้นตอนหน้าไม่อัพแน่นอน 5555



เพราะว่าเราคาดว่าน่าจะมีตอนเด็ด ให้คุณแน่นอนในตอนถัดไป เพราะเป็น

ดราม่าแล้วจร้าาาา เห็นคำทิ้งท้ายในประโยค สุดเสียวมั้ย ว่า

 

แต่จะมีใครรู้มั้ยว่าการกระทำของทั้งสองคนก็ได้ตกอยู่ในสายตาของคนอีก

สองคนเช่นเดียวกัน

แซ่บ !

และเรื่องนี้อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้วนะคะ 

จุ้บ นอนและ แต่งตั้ง 3 ชม.ไม่ได้โม้ เริ่มแต่งตั้งแต่เที่ยงคืน

เสร็จ 3.10 น. เนี่ย

 

thank theme

© Tenpoints !