ลำดับตอนที่ #16
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ
บทที่ 1: สัีวนร - นรแห่ารเิใหม่ไม่รู้บ
สถานที่: สัีวนร
เวลา: ั่วะหลัาเทพถูยมทูลามา
วิาอเทพถูยมทูพามายัสัีวนร นรุมแรที่รอ้อนรับผู้ที่่านายโยไม่รู้ัวหรือโยเนา เทพมอไปรอบๆ ้วยวามสยสยอ เห็นวิานับไม่ถ้วนถูทรมาน้วยารเิใหม่และาย้ำๆ ไม่รู้บ ร่าายอพวเาถูนายนิรยบาลใ้อาวุธสารพัทิ่มแทามัว บานถูไฟเผา บานถูน้ำเือลว
"นี่...นี่มันอะไรัน" เทพร้อถาม้วยวามลัว
"ที่เ้าเห็นอยู่นี่ือสัีวนร" ยมทูอบ "ผู้ที่่านอื่นะ้อมาเิใหม่และาย้ำๆ ในรูปแบบ่าๆ เพื่อใ้รรมที่ไ้่อไว้"
เทพเริ่มรู้สึัวว่าสิ่ที่เาไ้ระทำไปนั้นเลวร้ายมาแ่ไหน เาหันไปมอยมทู้วยสายาที่เ็มไป้วยวามเสียใ
"้า...้าอโทษ" เทพล่าว้วยน้ำเสียสั่นเรือ
ยมทูพยัหน้าเบาๆ "ารอโทษนั้นไม่สามารถเปลี่ยนแปลอะไรไ้แล้ว แ่เ้ายัมีโอาสที่ะใ้รรม"
เทพถาม้วยวามหวั "แล้ว้าะ้อทำอย่าไร?"
"เ้าะ้อทนทุ์ทรมานอยู่ในนรุมนี้ไปนว่าะรบำหน" ยมทูอบ "และเมื่อรบำหน เ้าอาะไ้รับโอาสในารเิใหม่"
เทพหลับาลและรับรู้ถึวามเ็บปวทรมานที่ำลัะามมา เาไ้เรียนรู้บทเรียนที่เ็บปวที่สุในีวิ
บทที่ 2: าฬสุนร - นรเส้น้ายำ
สถานที่: าฬสุนร
เวลา: ั่วะหลัาออาสัีวนร
ยมทูและเทพเินทามาถึาฬสุนร นรุมที่เ็มไป้วยวามเ็บปวทรมาน เทพมอเห็นวิาำนวนมาถูมั้วย้ายำที่ร้อนระอุ พวเาร้อรวรา้วยวามเ็บปวะถูเือน้วยมอาวุธามรอย้ายำ
"นี่ือาฬสุนร" ยมทูล่าว "ผู้ที่ทำร้ายผู้มีพระุหรือทำลายีวิสัว์ รวมถึผู้ที่ลัโมยและ้อโ ะ้อมาทนทุ์ทรมานในุมนี้"
เทพรู้สึสะอิสะเอียนับภาพที่เห็น เาำไ้ว่าเยทำร้ายสัว์เลี้ยอนเ็ๆ วามรู้สึผิแผ่่านไปทั่วร่าาย
"้า...้าเยทำร้ายสุนััวหนึ่อนเ็ๆ" เทพเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียแผ่วเบา
ยมทูพยัหน้า "รรมที่เ้าไ้ทำไว้ ะ้อใ้ให้สมวร"
เทพถูยมทูลาไปยัลุ่มวิาที่ำลัถูทรมาน เาเห็นวิาอเ็นหนึ่ที่ำลัร้อไห้้วยวามเ็บปว เทพำไ้ว่าเ็นนี้เยเป็นเพื่อนเล่นอเาเมื่ออนเ็ๆ
"อโทษนะ..." เทพระิบเบาๆ
วิาอเ็หันมามอเทพ้วยสายาที่เ็มไป้วยวามโรธแ้น ่อนะหันลับไปทนทุ์ทรมาน่อไป
เทพรู้สึเสียใอย่ามา เาอยาะอโทษเ็นนั้น แ่็ทำอะไรไม่ไ้นอายืนมอูเาถูทรมาน
บทที่ 3: สัานร - นรแห่ารีระทบ
สถานที่: สัานร
เวลา: ั่วะหลัาออาาฬสุนร
ยมทูและเทพเินทามาถึสัานร นรุมที่เ็มไป้วยเสียร้อรวราอันน่าสยสยอ เทพมอเห็นวิาำนวนมาถูทุบี้วย้อน สา อาวุธ่าๆ และ ถูภูเาเหล็ร้อนอยบยี้นร่าแหลละเอียไม่เหลือิ้นี พวเาร้ออวาม่วยเหลือแ่ไม่มีใรไ้ยิน
"นี่ือสัานร" ยมทูล่าว "ผู้ที่ทำร้ายผู้อื่น้วยวาา ระทำารทุบี หรือารประพฤิผิในาม ผิลูผิเมีย ะ้อมาทนทุ์ทรมานในุมนี้"
เทพนึถึรั้ที่เาเยพูาไม่ีับพ่อแม่และเพื่อนๆ วามรู้สึผิแผ่่านไปทั่วร่าาย เาำไ้ว่าเยทะเลาะวิวาทับเพื่อนนบาเ็บ
"้า...้าเยทำร้ายเพื่อน" เทพเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียแผ่วเบา
ยมทูพยัหน้า "รรมที่เ้าไ้ทำไว้ ะ้อใ้ให้สมวร"
เทพถูยมทูลาไปยัลุ่มวิาที่ำลัถูทุบี เาเห็นวิาอเพื่อนที่เยทะเลาะวิวาท้วยำลัร้ออวาม่วยเหลือ
"อโทษนะ..." เทพระิบเบาๆ
วิาอเพื่อนหันมามอเทพ้วยสายาที่เ็มไป้วยวามโรธแ้น ่อนะหันลับไปรับารทรมาน่อไป
เทพรู้สึเสียใอย่ามา เาอยาะอโทษเพื่อนแ่็ทำอะไรไม่ไ้นอายืนมอูเาถูทรมาน บทที่ 4: โรรุวนร - นรอบัวเหล็ที่เ็มไป้วยเสียหวีร้อ
สถานที่: โรรุวนร
เวลา: ั่วะหลัาออาสัานร
ยมทูและเทพเินทามาถึโรรุวนร นรุมที่เ็มไป้วยเสียหวีร้ออันน่าสยสยอ เทพมอเห็นวิาำนวนมาถูอบัวเหล็นาให่ที่ลุไหม้ลืนิน ร่าายอพวเาถูบีบอัและเผาไหม้อย่าทรมาน
“นี่ือโรรุวนร” ยมทูล่าว “ผู้ที่โลภมา ้อโ หรือโมยอผู้อื่น ะ้อมาทนทุ์ทรมานในุมนี้”
เทพนึถึรั้ที่เาเยโหเพื่อผลประโยน์ส่วนัว วามรู้สึผิแผ่่านไปทั่วร่าาย เาำไ้ว่าเยโมยเินาพ่อ
“้า...้าเยโหพ่อ” เทพเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียแผ่วเบา
ยมทูพยัหน้า “รรมที่เ้าไ้ทำไว้ ะ้อใ้ให้สมวร”
เทพถูยมทูลาไปยัอบัวเหล็นาให่ที่ำลัลุไหม้ เาเห็นวิาอพ่อำลัถูบีบอัอยู่ภายในอบัวเหล็
“อโทษนะพ่อ” เทพระิบเบาๆ
วิาอพ่อหันมามอเทพ้วยสายาที่เ็มไป้วยวามผิหวั ่อนะหันลับไปรับารทรมาน่อไป
เทพรู้สึเสียใอย่ามา เาอยาะอโทษพ่อแ่็ทำอะไรไม่ไ้นอายืนมอูเาถูทรมาน
บทที่ 5: มหาโรรุวนร - นรแห่เสียหวีร้อสุเวทนา
สถานที่: มหาโรรุวนร
เวลา: ั่วะหลัาออาโรรุวนร
ยมทูและเทพเินทามาถึมหาโรรุวนร นรุมที่ให่ว่าและน่าลัวว่าุมใๆ ที่เทพเยเห็นมา่อน ทั่วทัุ้มนรเ็มไป้วยอบัวเหล็นามหึมาที่ลุไหม้ปะทุ มีเสียหวีร้อรวราัึ้อไปทั่ว
"นี่ือมหาโรรุวนร" ยมทูล่าว้วยน้ำเสียเรียบนิ่ "ผู้ที่่าสัว์ หรือทำลายีวิโยไม่ำเป็น ะ้อมาทนทุ์ทรมานในุมนี้"
เทพนึถึรั้ที่เาเย่าแมลเล่นอนเ็ๆ วามรู้สึผิแผ่่านไปทั่วร่าาย เาำไ้ว่าเยทรมานสัว์เลี้ย้วยวามสนุสนาน
"้า...้าเย่าสัว์" เทพเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียแผ่วเบา
ยมทูพยัหน้า "รรมที่เ้าไ้ทำไว้ ะ้อใ้ให้สมวร"
เทพถูยมทูลาไปยัอบัวเหล็นามหึมาที่ำลัลุไหม้ เาเห็นวิาอสัว์่าๆ ำลัถูบีบอัและเผาไหม้อย่าทรมาน
"อโทษนะ" เทพระิบเบาๆ
วิาอสัว์เหล่านั้นหันมามอเทพ้วยสายาที่เ็มไป้วยวามโรธแ้น ่อนะหันลับไปรับารทรมาน่อไป
เทพรู้สึเสียใอย่ามา เาอยาะอโทษสัว์เหล่านั้นแ่็ทำอะไรไม่ไ้นอายืนมอูพวมันถูทรมาน
บทที่ 6: าปนร - นรแห่หลาวเหล็ที่เ็มไป้วยวามเร่าร้อน
สถานที่: าปนร
เวลา: ั่วะหลัาออามหาโรรุวนร
ยมทูและเทพเินทามาถึาปนร นรุมที่ร้อนระอุไป้วยเปลวเพลิและหลาวเหล็แหลมม เทพมอเห็นวิาำนวนมาถูแท้วยหลาวเหล็และเผาไหม้อย่าทรมาน เสียร้อรวราัึ้อไปทั่ว
“นี่ือาปนร” ยมทูล่าว้วยน้ำเสียเรียบนิ่ “ผู้ที่่าสัว์้วยวามทารุ หรือทำลายป่าไม้ ะ้อมาทนทุ์ทรมานในุมนี้”
เทพนึถึรั้ที่เาเยับแมลมาทรมาน้วยวามสนุสนาน วามรู้สึผิแผ่่านไปทั่วร่าาย เาำไ้ว่าเยุไฟเผาป่าเล่นอนเ็ๆ
“้า...้าเยทำร้ายสัว์” เทพเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียแผ่วเบา
ยมทูพยัหน้า “รรมที่เ้าไ้ทำไว้ ะ้อใ้ให้สมวร”
เทพถูยมทูลาไปยับริเวที่หลาวเหล็ำลัลุไหม้ เาเห็นวิาอสัว์ป่าำลัถูแท้วยหลาวเหล็อย่าทรมาน
“อโทษนะ” เทพระิบเบาๆ
วิาอสัว์เหล่านั้นหันมามอเทพ้วยสายาที่เ็มไป้วยวามโรธแ้น ่อนะหันลับไปรับารทรมาน่อไป
เทพรู้สึเสียใอย่ามา เาอยาะอโทษสัว์เหล่านั้นแ่็ทำอะไรไม่ไ้นอายืนมอูพวมันถูทรมาน
บทที่ 7: มหาาปนร - นรแห่วามร้อนรุ่มสุี
สถานที่: มหาาปนร
เวลา: ั่วะหลัาออาาปนร
ยมทูและเทพเินทามาถึมหาาปนร นรุมที่ร้อนแรว่าและน่าลัวว่าุมใๆ ที่เทพเยเห็นมา่อน ทั่วทัุ้มนรเ็มไป้วยหลาวเหล็นามหึมาที่ลุไหม้ปะทุ เสียร้อรวราัึ้อไปทั่ว
“นี่ือมหาาปนร” ยมทูล่าว้วยน้ำเสียเรียบนิ่ “ผู้ที่่าน หรือทำลายีวิผู้อื่นโยเนา ะ้อมาทนทุ์ทรมานในุมนี้”
เทพนึถึรั้ที่เาเยทะเลาะวิวาทับเพื่อนนบาเ็บสาหัส วามรู้สึผิแผ่่านไปทั่วร่าาย เาำไ้ว่าเยิอยาะทำร้ายผู้อื่น
“้า...้าเยิะทำร้ายนอื่น” เทพเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียแผ่วเบา
ยมทูพยัหน้า “รรมที่เ้าไ้ทำไว้ ะ้อใ้ให้สมวร”
เทพถูยมทูลาไปยับริเวที่หลาวเหล็ำลัลุไหม้ เาเห็นวิาอนที่เาเยทะเลาะวิวาท้วยำลัถูแท้วยหลาวเหล็อย่าทรมาน
“อโทษนะ” เทพระิบเบาๆ
วิาอนที่เาเยทะเลาะวิวาท้วยหันมามอเทพ้วยสายาที่เ็มไป้วยวามโรธแ้น ่อนะหันลับไปรับารทรมาน่อไป
เทพรู้สึเสียใอย่ามา เาอยาะอโทษนที่เาเยทะเลาะวิวาท้วยแ่็ทำอะไรไม่ไ้นอายืนมอูเาถูทรมาน
บทที่ 8: อเวีมหานร - นรอันไร้ึ่ารหยุพั
สถานที่: อเวีมหานร
เวลา: ั่วะหลัาออามหาาปนร
ยมทูและเทพเินทามาถึอเวีมหานร นรุมที่ลึที่สุและน่าลัวที่สุ เทพมอเห็นวิาำนวนมาถูทรมาน้วยวิธีารที่โหร้ายทารุที่สุ พวเาร้อรวรา้วยวามเ็บปวทรมานอย่าไม่มีวันสิ้นสุ
“นี่ืออเวีมหานร” ยมทูล่าว้วยน้ำเสียเรียบนิ่ “ผู้ที่ทำบาปหนัที่สุหรือผู้ที่ระทำอนันริยรรมทั้ห้า ะ้อมาทนทุ์ทรมานในุมนี้”
เทพรู้สึถึวามลัวอย่าสุึ้ เาไม่เยิว่าะมีสถานที่ใที่น่าลัวเท่านี้มา่อน เทพนึถึบาปที่นเอไ้ระทำมาลอีวิ วามรู้สึผิแผ่่านไปทั่วร่าาย
“้า...้าไ้ทำบาปมามาย” เทพเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียแผ่วเบา
ยมทูพยัหน้า “รรมที่เ้าไ้ทำไว้ ะ้อใ้ให้สมวร”
เทพถูยมทูลาไปยับริเวที่วิาำลัถูทรมาน เาเห็นวิาอผู้นที่เาเยทำร้ายำลัทนทุ์ทรมานอย่าแสนสาหัส
“อโทษนะ” เทพระิบเบาๆ
วิาอผู้ที่เาเยทำร้ายหันมามอเทพ้วยสายาที่เ็มไป้วยวามโรธแ้น ่อนะหันลับไปรับารทรมาน่อไป
บทที่ 9: ห้อแห่ารำระบาป-บุ ศาลยมโล
สถานที่: ห้อโถให่โอ่อ่าอศาลยมโล
บรรยาาศ: ึเรียและน่าสะพรึลัว
ัวละร:
* ยมทูุำ: อยนำทาเทพมาสู่ารพิาราี
* เทพ: รู้สึหวาลัวและสำนึผิ่อบาปที่นไ้ระทำ
* พามัุรา: ผู้ทรอำนาสูสุแห่ยมโล วามริบับ้อไปที่เทพ
* สุวรร: ผู้่วยมือ้ายอพามัุรา หน้าาอ่อนโยน แ่สายาเียบม
* สุวาน: ผู้่วยมือวาอพามัุรา หน้าาเร่รึม วาแ่ำ
เหุาร์:
เทพถูยมทูนำมายืนรหน้าบัลลั์อพามัุรา สุวรรและสุวานยืนรายล้อมอยู่้าน้า พามัุรา้อมอเทพ้วยสายาที่เย็นา
“สุวรร อ่านบัีวามีอเทพผู้นี้” พามัุราสั่
สุวรรเปิหนัสือเล่มให่ึ้นมา เริ่มอ่านบัีวามีอเทพ้วยน้ำเสียเรียบนิ่ แ่เมื่ออ่านไปไ้สัพั็เียบล ใบหน้าแสวามผิหวั
“บัีวามีอเทพผู้นี้มีเพียเล็น้อย” สุวรรรายาน
“สุวาน อ่านบัีวามั่วอเทพผู้นี้” พามัุราสั่่อ
สุวานยิ้มอย่าพอใ เปิหนัสือเล่มหนาึ้นมา และเริ่มอ่านบัีวามั่วอเทพ้วยน้ำเสียที่เน้นย้ำวามผิบาปอเทพอย่าัเน บัีวามั่วอเทพยาวเหยีย ทำให้เทพรู้สึเสียใและสำนึผิอย่าสุึ้
เมื่อสุวานอ่านบ พามัุราพิาราบัีทั้สออย่าถี่ถ้วน แล้วัสินใ้วยน้ำเสียหนัแน่น
“เทพผู้นี้ไ้ระทำบาปมามายเินว่าะให้อภัยไ้ บัีวามีอเ้ามีน้อยนิเมื่อเทียบับบัีวามั่ว” พามัุราล่าว “้วยเหุนี้ ้าึพิพาษาให้เ้าไปรับวามทรมานในมหาาปนร เป็นเวลา 1/2 อันรัป านั้น ึเิเป็นเปรผู้หิวโหยใ้เศษรรม่อไป”
เทพทรุัวลับพื้น ร้อไห้้วยวามเสียใและสำนึผิ เาไม่เยิว่าบาปอนะนำมาึ่ผลรรมที่ร้ายแรนานี้ ยมทูเ้ามาลาเทพออไปาห้อพิาราี เพื่อนำไปยัมหาาปนร
บทที่ 10: ในมหาาปนร - วามทรมานอันไม่มีที่สิ้นสุ
สถานที่: มหาาปนร
เวลา: ั่วะหลัาเทพถูพิพาษา
บรรยาาศ: ร้อนระอุ หวาลัว และสิ้นหวั
เหุาร์:
เทพถูยมทูลาเ้าไปในมหาาปนร ทันทีที่้าวเ้าไปในุมนร วามร้อนอันแผเผาแผ่่านไปทั่วร่าาย เทพร้อ้วยวามเ็บปว หลาวเหล็นาให่ที่ลุไหม้ลอยละลิ่วไปมา รออยที่ะแททะลุร่าายอผู้ที่นร
เทพถูรึไว้ับเสาเหล็ลาุมนร ร่าายอเาเริ่มไหม้เรียมาวามร้อนที่แผ่่านออมาาพื้นินและหลาวเหล็ที่ลอยอยู่รอบัว เทพร้ออวาม่วยเหลือแ่ไม่มีใรไ้ยินเสียอเาเลย
ในะที่เทพำลัทรมานอยู่นั้น เาไ้เห็นวิาอื่นๆ ที่ำลัเผิับวามทรมานเ่นเียวัน บานถูหลาวเหล็แททะลุร่าาย บานถูไฟเผานเหลือแ่ระู เทพรู้สึเสียใอย่ามาที่ไ้ทำบาปน้อมานร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น