คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 3 (5)
ำเือน >> เรียมเสียรี๊ให้พร้อม่อนอ่าน 555
*******************************
บทที่ 3 (5)
อว่าถูเรียมไว้สำหรับอาราเบลลา และมีส่วนอเราเรียมแยไว้ให้้วย อาราเบลลาใื้นึ้นมา เมื่อไ้สัมผัสับารูแลาท่านายแห่เา ถึเาะเป็นนแปลหน้า แ่็ให้เียริเธอ ท่านาย้อทำามำสั่ไม่ให้มีารนัพบ
แ่็ยัส่สาสน์ให้เธอสบายใผ่านารระทำ ้วยารให้นอเามารับระหว่าทา ไม่ัำสั่ารนัพบามธรรมเนียม แ่็ไม่ไ้เพิเย่อว่าที่เ้าสาวราวับเธอไม่ใ่นสำั อาราเบลลาพัผ่อนามที่เอ็าร์เสนอ
เมื่อรบเวลา็เรียมัวสำหรับารเินทา เธอไม่ทอเวลาโยเปล่าประโยน์ หรือใ้มันับารพัราวับนมีเวลาเหลือเฟือ พอรบเวลา หิสาว็เป็นฝ่ายเินออไปหาเอ็าร์ับวานา เพื่อแ้ให้ทราบว่าเธอพร้อมแล้วสำหรับารเินทา
“พร้อมแล้วเหรอรับุหนู”
“่ะ ันพร้อมแล้ว”
เอ็าร์และวานาสุภาพับอาราเบลลามา ทัู้่เิเธอไปที่รถยน์ และเรา็ไ้รับอนุาให้นั่รถันเียวับอาราเบลลา เพื่อะไ้อยูแลเธอ วานาเป็นนับรถ เอ็าร์นั่้าหน้าเบาะ้าวานา และสัมภาระ็มีรถอีหนึ่ันนไป
และยัมีรถประบ้านหน้าหนึ่ัน ้านหลัอีหนึ่ัน เพื่อูแลวามปลอภัยให้แ่อาราเบลลา เป็นารัารามธรรมเนียมารรับัวเ้าสาว ท่านายทีเอเรย์ไม่ไ้ประาศบอนอื่น แ่นที่ไ้รับรู้เรื่อนี้็ืออาราเบลลา
“ุหนูพัผ่อนไ้ามสบายนะรับ ถ้าหา้อารอะไร็บอผมหรือวานาไ้ทันทีรับ”
“อบุนะะเอ็าร์ วานา”
“เป็นหน้าที่อเราที่้อูแลุหนูให้ไ้รับวามสะวสบายที่สุรับ”
เอ็าร์อบรับ อาราเบลลาไ้รับารูแลอย่าสะวสบายริๆ รถันที่ัเรียมมารับเธอนั้น ันให่ พื้นที่ห้อโยสารว้าวา ภายในรถมีสิ่อำนวยวามสะวหลายอย่าที่เรียมไว้สำหรับเธอ
“ุหนูรับผลไม้สัหน่อยไหมะ”
“ไ้สิ”
เราเสนอผลไม้ให้ ผลไม้ที่ว่าถูปอมาเรียบร้อย ใส่ล่อและเ็บอยู่ในู้เย็นภายในรถ และเรา็นำออมาเสิร์ฟให้อาราเบลลา
“เรา็ิน้วยสิ”
“ไม่ไ้หรอ่ะุหนู ผลไม้เรียมมาสำหรับุหนูนะะ”
“ถ้าหาุหนูอนุา ็ินเถอะ ที่เาไม่มีธรรมเนียมเรื่อารแบ่แยแม้ระทั่อาหารหรอ”
เอ็าร์บอให้สบายใ เราถึล้ารับประทานผลไม้ที่อาราเบลลามีน้ำใแบ่ให้
อาราเบลลาเินทาถึปราสาทเาอย่าปลอภัย มอาภายนอ ำแพสูระห่านนมอไม่เห็นัวปราสาทภายใน
“เป็นปราสาทเ่ารับุหนู”
เป็นปราสาทั้เิมอเมือเา ื่ออปราสาท็ั้ึ้นามื่อเมือ ผู้ปรอเมืออาศัยอยู่ในปราสาทแห่นี้ส่่อันมาหลายร้อยปี ถ้าหาเทียบวามหรูหรา ปราสาทเาห่าไลาำนั้น เพราะในอีเมือเา็เป็นเมือป้อมปราารที่้อเป็น่านแรอารถูรุราน
ปราสาทึถูปลูสร้าให้มั่น อาราเบลลาไม่ไ้รู้สึื่นลัว เธอะลัวปราสาททำไมัน ผู้น่าหาที่น่าลัว ประสบาร์ที่ผ่านมาอเธอ วามน่าลัวอมนุษย์นั้น ลึลับและับ้อน ประูรถยน์ถูเปิ และ็มีมือยื่นมาให้เธอ
อาราเบลลาวามือลบนมือให่ และเมื่อเธอยับัว้าวลมาารถ หิสาว็ไ้เอับบุรุษแปลหน้าที่เธอทราบในทันทีว่าเาือ ‘ท่านายทีเอเรย์ อัล ฟาา’ เส้นผมสีรัิาล ให้วามรู้สึลึลับและน่า้นหา วา็สีเียวัน
รูปร่าสูให่ นยิ่่มเธอให้ัวเล็นิเียวเมื่อเทียบับเา มือหยาบระ้า แ่ลับับมือเธอเอาไว้อย่าถนอม ระวัน้ำหนัมือไม่ให้ับมือเธอแรเินไป อาราเบลลาื่นมเาในใ ‘ส่าาม’ ท่านายทีเอเรย์ทำให้เธอรู้สึถึำนั้น เมื่อไ้พบหน้าัน
“สวัสี่ะท่านาย”
หิสาวรีบย่อัวลเพื่อทำวามเารพเา ท่าทาอเธอเอะะ เพราะใไม่ิว่าะไ้พบหน้าเาทันทีเมื่อมาถึ
“ยินี้อนรับสู่เมือเา”
ายหนุ่มโน้มัว่ำล ยมือเธอึ้นเพื่อุมพิหลัมือามธรรมเนียม อาราเบลลาทึ่มา นอารูปร่าหน้าาอเาะโเ่น มีเสน่ห์เหลือร้าย น้ำเสีย็ยัทุ้มหูน่าฟั แ่ในะเียวัน็ให้วามรู้สึที่แฝไป้วยอำนาอย่าบอไม่ถู
“อโทษที่ไม่ไ้ไปรับ้วยัวเอ”
“ไม่เป็นไร่ะ เพราะารูแลาท่านาย ทำให้ันาบึ้มา่ะ”
เป็นารพบเอันที่่อน้าเรียบ่าย แ่อาราเบลลา็ไม่ไ้้อารเรื่อไม่าฝันาารพบเอัน เามา้อนรับ้วยัวเอ ็แสว่าเาให้เียริและเ็มใับารแ่าน ที่ไปรับ้วยัวเอไม่ไ้ ็เพื่อป้อันไม่ให้เิปัหาไปถึผู้สูศัิ์ที่ับ้ออยู่
อาราเบลลา้อเอับารถูหมิ่นแลนมานเินพอแล้ว เธอไม่้อารเอับเรื่อแบบนั้นอี นอาท่านายทีเอเรย์ นทำานในปราสาท็ออมายืนเรียแถว้อนรับ แบ่เป็นแถวบุรุษและสรี อาราเบลลาไ้รับารทัทายอย่าสมานะอว่าที่นายหิอปราสาทเา
*************************************
อให้อ่านอย่ามีวามสุนะะ
ความคิดเห็น