คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : สงครามต่อต้านระบบทาส
บททสอบที่ห บททสอบแห่สายฟ้า
วเวทสีม่วเริ่มาแล้วถึุหมายปลายทาแล้ว ผมับเิส่านมาโผล่ในห้อห้อหนึ่สไล์ะวันแู่เรียบ่าย มีโ๊ะไม้ัวหนึ่สำหรับทำาน มีหน้า่าอยู่้านหลัโ๊ะ แ่ผมพอะรู้แล้วว่าที่นี่ที่ไหน
“สหรัอเมริาเหรอรับ”
“ใ่แล้ว เ้ารู้าธนั่นสินะ”
"ถึาวะูน้อยว่าแ่มันเป็นธสหรัอเมริาแน่นอน"
ธอสหรัอเมริาะมีาวสีาวบนพื้นสีน้ำเินโยปัุบันมีำนวน50วแทนำนวนรัทั้50รัอสหรัอเมริา
ับแถบาวแสลับันรวม13แถบแสถึ13รัอาานิมเริ่มแรอน่อั้ประเทศสหรัอเมริาโยาวสีาวะถูเพิ่มเมื่อมีรัใหม่เิึ้นหรือเ้าร่วมับสหรัอเมริา
“ไท่านเิส่าน หวัว่าเ้าไม่ไ้ทำให้เินระหายเลือแบบท่านึ้นมาอีนะ”
เสียายปริศนาเ้าอห้อนี้ำลัเปิประูเ้ามาอาะเป็นประธานาธิบีสหรัสันหนึ่ อร์ วอิัน (George Washington) ประธานาธิบีนแร บิาแห่สหรัอเมริาเหรอ
หรือว่าะเป็นแฟรลิน ี. รูสเวล์ (Franklin D. Roosevelt) ผู้นำัยนะให้แ่ฝ่ายสัมพันธมิรในสรามโลรั้ที่2และประธานาธิบีนเียวอสหรัอเมริาที่ำรำแหน่นานที่สุถึ4สมัย
“ยัไว้หนวเหมือนเิมเรอะโนออบ้าสิ”
“ถ้าโนิว่าะน่าเลียว่าอนนี้น่ะ”
“ุืออับราฮัม ลินอล์นใ่มั้ยรับ”
“ใ่แล้วยินีที่ไ้รู้ันะหนุ่มน้อย”
อับราฮัม ลินอล์น (Abraham Lincoln) (.ศ.1809-1865) ประธานาธิบีนที่16อสหรัอเมริา ผู้นำประเทศสหรัอเมริาผ่าน่วเวลาอันโหร้ายในสรามลาเมืออเมริา (American Civil War .ศ.1861-1865) ผู้ปลปล่อยทาสในอเมริาและให้นิยามระบอบประาธิปไยว่า
ประาธิปไยือรับาลอประาน โยประาน เพื่อประาน
“เป็นเียริที่ไ้เอท่านัวเป็นๆ รับ”
“ั้น้าอัวลับ่อนนะ”
ท่านเิส่านพูแล้ว็ลับไปเลย
“มาเถอะหนุ่มน้อยมานั่ื่มาสบายๆ ัน”
“อบุรับ”
ผมนั่ลบนเ้าอี้้าโ๊ะัวเล็ๆ อี้านเป็นุลินอล์น ลิ่นาฝรั่อ่อนๆ ่วยผ่อนลายวามเหนื่อยล้า
“ว่าแ่นี่ผมมาอยู่ในปีอะไรเหรอรับ”
“อนนี้เมษายน ปี .ศ.1861”
“สรามลาเมือเริ่มแล้วรึยัรับ”
“พูถึเรื่ออะไรอนนี้แ่พวรัทาใ้ประาศแยัวออไปยัไม่ไ้เิสราม เราำลัพยายามเราับพวเาอยู่”
ไม่ทันไรมีนวิ่เ้ามาแ้เรื่อให่
“ท่านประธานาธิบีเิเรื่อให่แล้ว ป้อมัมเอร์ในเมือาล์สันถูอทหารฝ่ายใ้ยึไปแล้วรับ”
7รัทาใ้อสหรัอเมริาประาศแยัวและ่อั้สมาพันธรัอเมริา (Confederate State of America) เมือหลวือเมือริมอน์ (Richmond) และพวเาเลือเฟเฟอสัน เวิส (Jefferson Davis) อีวุิสมาิรัมิสิสิปปีเป็นประธานาธิบี
สาเหุอสรามลาเมือือปัหาเรื่อทาส ึ่รัทาเหนือไ้ยเลิระบบทาสไปแล้ว
แ่รัทาใ้ยัระบบทาสไว้เพื่อับเลื่อนารผลิและปลูฝ้ายเพื่อส่ออ ึ่เป็นสิน้าสำัอโลหลัาเิารปิวัิอุสาหรรมที่อุสาหรรมผ้าฝ้ายเิบโอย่ามาาารประิษ์เรื่อัรทอผ้า
เิมทีเฟเฟอร์สันผู้ร่าำประาศอิสรภาพเยมีวามิะใส่เรื่อารเลิทาสไปในำประาศอิสรภาพ แ่เนื่อาทาสภาภาพื้นทวีปลัวะเสียารสนับสนุนอรัทาใ้ในสรามประาศอิสรภาพ เรื่อนี้ึถูนำออาำประาศอิสรภาพ
ลอมาทาเหนือเรียร้อให้ยเลิระบบทาสที่ล้าสมัยและป่าเถื่อน แ่ทาใ้ปิเสธเพราะ้อารแรานในารปลูฝ้ายึ่เป็นรายไ้หลัอรัทาใ้ประอบับทาใ้ยัพึ่พาารเษรเป็นหลั่าับทาเหนือที่เป็นเอุสาหรรมอประเทศ
แ่ที่่อนหน้านี้ปัหายัไม่ระเบิ เพราะในรัสภายัมีัวแทนารัฝั่เหนือและใ้เท่า ๆ ันึไม่เสียสมุล เมื่อมีรัเพิ่มึ้น็ะมีารสร้ารัใหม่เพื่อรัษาสมุลผู้แทนาทั้สอฝ่ายให้เท่าัน
นระทั่หลัสหรัอเมริานะสรามับเม็ิโในปี.ศ.1848
สมุลในสภา็พัทลายเมื่อสหรัไ้ินแนนาให่เพิ่มมานเิรัใหม่ึ่่อ้านระบบทาสเ้ามาในสภามีำนวนมาว่าผู้แทนารัที่มีระบบทาส
วามึเรียระหว่าฝ่ายเหนือและฝ่ายใ้มาึ้นหลัาุลินอล์นาพรรรีพับลิันที่่อ้านระบบทาสนะารเลือั้ประธานาธิบี
สาเหุหลัๆเพราะพรรเโมแรที่เป็นู่แ่แเป็น2ฝ่ายในารลสมัรเลือั้ ทำให้ะแนนพ่ายแพ้แม้พรรรีพับลิันะไ้ไม่ถึรึ่็าม
ฝ่ายใ้เริ่มัวลว่าฝ่ายเหนือะบัับยเลิระบบทาสอฝ่ายใ้ ึเริ่มเรียมารแยัวารับาลลาโยอ้าสิทธิอรัที่ะแยัวารับาลลาไ้
น่าเศร้าที่หลัฝ่ายใ้ประาศแยัวออารับาลลา ประธานาธิบีเมส์ บูแนันที่ยัไม่หมวาระเลือะนิ่เยไม่ทำอะไรและโยนภาระให้ลินอล์น ทำให้เหุาร์บานปลายนเิสรามลาเมือในที่สุ
บูแนันถูัเป็นประธานาธิบียอแย่อสหรัอเมริา
ประธานาธิบีลินอล์นออประาศรับสมัรทหารอาสาำนวน70,000นายทันทีและประาศว่ารัทาใ้เป็นบ่อสหรัอเมริาโยมี25รัเลือะรัภัีับรับาลลา
ไม่นานหลัประาศสรามมีอี4รัไปเ้าร่วมับฝ่ายใ้ทำให้อนนี้มีทั้หม11รัและพวเาประาศรับสมัรทหาร100,000นาย
ายหนุ่มอเมริันำนวนมา่ามาสมัรเป็นทหารันูเหมือนพวเาะมาสมัรเพื่อารผภัยและวามสนุ เพราะ่าิว่าสรามนี้ะบแบบรวเร็วไม่ยืเยื้อยาวนาน
เพราะอะไรทำให้ฝ่ายเหนือ่าิว่าสรามะบลอย่ารวเร็ว
- ำนวนประาร ประารอฝ่ายเหนือ มีมาว่า22ล้านน ะที่ฝ่ายใ้่อให้รวมประารทาสผิวสีแล้ว็มีแ่9ล้านนเท่านั้น
- อุสาหรรม โรานอุสาหรรมอสหรัฯ เือบทั้หมอยู่ในเรัทาเหนือ เพราะรัทาใ้เป็นเเษรรรมเพาะปลูฝ้ายเป็นหลันอานี้เส้นทารถไฟและระบบสื่อสารส่วนให่อยู่ฝั่เหนือ
แ่ปััยเหล่านี้ในทายุทธศาสร์ูเหมือนว่าฝ่ายใ้แทบะไม่มีทานะเลยเพราะมีำลัทหารน้อยว่า ปริมาารผลิและอุสาหรรม็เทียบไม่ไ้้วย้ำ
แ่ฝ่ายใ้็มีทหารและนายพลที่มีประสบาร์รบในสรามับเม็ิโมา่อนอยู่ำนวนมา
เนื่อาทหารลุ่มนี้มีวามรัรับ้านเิมาว่ารับาลลา นายพลในอทัพสหรัฯ หลายน็หนีไปเ้าร่วมับฝ่ายใ้
“ุลินอล์นิว่าะสามารถปราบบไ้ในเวลาเท่าไหร่”
อนนี้ผมับุลินอล์นำลัประุมับเหล่านายพลออทัพในารวาแผนยุทธศาสร์สราม
"ิว่าไม่ี่เือนหรอหลัาฝึทหารแล้วเราะบุยึเมือหลวริมอน์อฝ่ายใ้แล้วสราม็ะยุิล"
“แล้วถ้าไม่สำเร็ล่ะรับ”
“ท่านประธานาธิบีเรา็วรมีแผนารระยะยาว้วยนะรับ”
นายพลส็อ ผู้บัาารทหารสูสุสนับสนุน เาเป็นนายพลที่นะสรามับเม็ิโแ่ปัหาโรเ๊าท์และน้ำหนัเินทำให้เาเินทาไปบัาารแนวหน้าลำบาเพราะี่ม้าไม่ไ้แล้ว
ทำไมั้นเหรอเพราะที่ผมรู้มาสรามลาเมือสหรัฯ ยืเยื้อนานถึ4ปีไม่มีทาที่ะบัน่ายๆ หรอ่อให้เป็นบททสอบ
“ถ้าั้นเราวรวาแผนระยะยาวสินะ”
“ใ่รับผมว่าเราวรเผื่อสำหรับสถานาร์ที่เลวร้ายที่สุ”
“ั้นิว่าวรเรียมารอะไรบ้าล่ะ”
“ท่านประธานาธิบีารโมีอำนาทาเศรษิฝ่ายสมาพันธ์น่าะสามารถสร้าวามเสียหายับพวเามาที่สุ”
“เราะปิล้อมแล้วหยุารส่ออฝ้ายสินะรับ”
ถ้าะัำลัอประเทศศัรูให้อ่อนำลัลและบีบให้ยอมำนนในที่สุวิธีที่ไ้ผลมาที่สุและนิยมใ้ันือ ารโมีทาเศรษิโยารปิล้อม
เ่นในสรามโลรั้ที่1 ฝ่ายสัมพันธมิรไ้ทำารปิน่านน้ำทะเลเหนือทำให้เยอรมนีไม่สามารถนำเ้าอาหารและวัถุิบในารทำสรามนอ่อนแรและแพ้สรามไป
“ลามาเศรษิฝ่ายใ้แทบะพึ่พาารส่ออฝ้ายเพียอย่าเียวเรียมสั่ารให้อทัพเรือเรียมทำารปิล้อมเมือท่าทันที”
ไม่นานลินอล์น็ออำสั่ให้อทัพเรือทำารปิล้อมเมือท่าทั้หมอฝ่ายสมาพันธ์ัาเส้นทาส่ออและนำเ้าสิน้าไปยัฝ่ายใ้
ฝ่ายใ้ไม่สามารถอบโ้ไ้เพราะไม่มีเรือรบเนื่อารับาลลาไ้เรียอเรือรบลับมาั้แ่เริ่มมีารถอนัว
เือนราม .ศ.1861 หลัาฝึทหารไ้3เือน อทัพแห่โพโทแม (Army of Potomac) ำนวน36,000นายออาเมือหลววอิันี.ี มุ่หน้าสู่เมือริมอน์
อทัพแห่โพโทแมปะทะับอทัพแห่เวอร์ิเนียเหนือ (Army of Northern Virginia) ำนวน22,000นายที่มีหน้าที่ป้อันเมือริมอน์ที่ลำธารบูลรันึ่ลายเป็นื่ออยุทธารบูลรันรั้ที่1 (First Battle of Bull Run)
ารเลื่อนทัพที่เื่อ้าอฝ่ายเหนือับ้อมูลาสายลับฝ่ายใ้ในรุวอิันทำให้อทัพฝ่ายสมาพันธ์เรียำลัเสริมมาที่บูลรัน้วยรถไฟไ้ทันเวลา ทำให้ำนวนอทั้สอฝ่ายมีพอๆ ัน
นอาทหารแล้วยัมีประานาวอิันำนวนมาามอทัพโพโทแมไป้วยพวเาามไปเพื่อูารทำสรามเหมือนูละรในวันหยุเพราะิว่ายัไฝ่ายเหนือ็นะแน่ ๆ
่วแรอำลัฝ่ายเหนือไ้ทำารโอบล้อมอทัพฝ่ายใ้ไ้
แ่ำลัเสริมฝ่ายใ้็มาถึนำโยนายพลสโนวอลล์ แ็สัน (Stonewall Jackson)
เานำอพันอเายืนหยัุั่ำแพหินามายาอเา และสุท้ายอทัพฝ่ายเหนือ็พ่ายแพ้ลับวอิัน
“เิอะไรึ้นรับ”
ผมยัไม่ไ้รับ่าวแู่เหมือนุลินอล์นที่อ่านรายานแล้วเริ่มเรีย
“ารรบที่บูลรันอทัพเราเป็นฝ่ายพ่ายแพ้”
“แสว่าสรามะเริ่มยืเยื้อแล้วสินะรับ”
“ใ่แล้วล่ะอนนี้อบัาารำลัเลือผู้บัาารนใหม่อยู่ ส่วนทาะวันเราเสียรัมิสูรีไปแล้ว”
“อนนี้สรามแบ่เป็นสอฝาสินะรับะวันออับะวัน”
“ใู่เหมือนทั้สอแนวรบะูไม่ีสำหรับฝ่ายเราแล้ว”
“ถ้าั้นเราน่าะยึแม่น้ำมิสิสิปปีนะรับ”
“ทำไม้อทำแบบนั้น สู้ส่อทัพลใ้ไปีริมอน์ให้แอีรอบเลยไม่่ายว่าเหรอ”
“ถ้าเรายึแม่น้ำสายนี้ไ้เราะแบ่ฝ่ายใ้เป็นสอส่วนแล้วทำให้พวเาอ่อนแอะสามารถัารไ้่ายึ้นนะรับ แถมเราเพิ่แพ้มาหมาๆ ึันพาทหารไปีอีรอบอนนี้มีแ่ะแพ้ลับมาอี”
ารแบ่ศัรูเป็นสอส่วนแล้วทำลายทีละฝั่เป็นหนึ่ในลยุทธ์ทำสรามที่ทำันบ่อย โยเพาะฝ่ายที่้อยว่าเพื่อทำให้ำลัศัรูถูลทอนนสามารถพอ่อรไ้แล้วไล่ัารทีละส่วน
“พอีเลยอทัพเรือเพิ่ะเริ่มบุเมือนิวออร์ลีน ไ้ั้นเราสามารถส่ทหารบุยึแม่น้ำไ้าทั้ทาเหนือและทาใ้ัศัรูเป็นสอส่วน”
ไม่นานอทัพโพโทแม็ไ้นายพลนใหม่ือ นายพลอร์ แมลีแลน (George McClellan) เป็นนพูาะานเาเริ่มทำารฝึทหารทันทีูเหมือนะเริ่มมีโอาสนะแล้ว
วันหนึุ่ลินอล์นไปที่บ้านอนายพลแมลีแลนเพื่อะปรึษาเรื่อารยทัพบุริมอน์
ุลินอล์นนั่เารอน่ำ
แมลีแลนเมาแอ๋ลับมาและเ้าห้อนอนอเาทันทีแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาวหรือสนใว่าุลินอล์นมาหาเา สรุปุลินอล์นเสียเวลาหลายั่วโมรอเา แ่เาลับไม่สนใเลยแม้แ่น้อยมอนผิไปแน่เลยเรา
(แมลีแลนิว่าลินอล์นไม่เหมาะับบัาารรบในสรามประอบับอีโ้อเาที่ิว่าเาะเป็นวีรบุรุษผู้อบู้สหรัฯึไม่ยอมฟัใร)
สุท้ายนหมปี1861 แมลีแลน็แสให้เห็นแล้วว่าเป็นแม่ทัพที่ี้ระแวสุๆ เาไม่ยอมนำทัพบุลใ้แม้แ่รั้เียวเพราะเาิว่ายัมีทหารไม่พอเผิหน้าับทัพฝ่ายใ้ เาเอาแ่เรียร้ออทหารเพิ่ม
“อะไรเนี่ยเรามีทหารอยู่เือบนาย50,000แล้วยัไม่พอเหรอ”
“น่าปวหัวริๆ แ่เราไม่มีนที่ะมาแทนที่เา”
สุท้ายเรา็้อปล่อยให้เาำรำแหน่ผู้บัาารแนวรบฝั่ะวันออไป่อนนว่าเาะแสฝีมือริๆให้เราไ้เห็น
ุมภาพันธ์ .ศ.1862 ในที่สุ็ไ้รับ่าวีาฝั่ะวันนายพล ยูลิสิส เอส. แรน์ (Ulysses S. Grant) เอานะอทัพฝ่ายใ้ไ้รั้แรทาะวันแ่ว่ามี่าวีย่อมมี่าวร้าย
วิลลี ลินอล์น ลูายนที่3อลินอล์นเสียีวิาไ้ไทฟอย์ะอายุเพีย11วบ เานั่เศร้าอยู่นเียวในห้อทำาน
“ุลินอล์น ุ้อเ้มแ็ไว้นะรับ”
“...”
“ผมเ้าใรับว่ามันเ็บปวับารสูเสียนในรอบรัว แ่อนนี้ประเทศำลัอยู่ในวิฤรั้ให่ มีอีหลายล้านีวิที่ฝาะารรมไว้ในมืออุนะรับ พวเา้อารุ”
“...”
ุลินอล์นยัเียบไม่พูอะไรเลย
ผมัสินใออมาาห้ออเาบาทีารปล่อยให้อยู่นเียวสัพัอาะีว่า็ไ้ เพราะิใอแ่ละนไม่เหมือนันบานอาเศร้าเสียใไม่นานแ่บานอานานถึั้นทั้ีวิเลย
ในที่สุุลินอล์น็้าว้ามมันไปไ้ อนนี้ือ่วเวลาวามเป็นวามายอาิไม่มีเวลาให้ผู้นำมาแสวามอ่อนแอถ้าอยารัษาประเทศเอาไว้
มีนาม ปี1862 หลัาที่อทนับพฤิรรมอแมลีแลนมานานในที่สุุลินอล์นออำสั่เ็าให้บุริมอน์
แมลีแลนอนำทหารไปึ้นบทาะวันออเียใ้อริมอน์ ำอไ้รับารอนุมัิอเรือลำเลียพลออเินทา ส่วนทาบลินอล์นส่อทัพเล็ๆไปึวามสนใอนายพลแ็สันไม่ให้ไป่วยทาใ้ไ้
2เือนหลัาที่ยพลึ้นบ อทัพอแมลีแลน็บุถึานเมือริมอน์ในระยะที่ไ้ยินเสียระัอโบสถ์ในเมือแ่แล้วเาลับหยุเลื่อนทัพไปื้อๆ
นั่นทำให้ยอุนพลเ่าอฝ่ายสมาพันธ์ นายพลโรเบิร์ อี. ลี (Robert E. Lee) เรียนายพลแ็สันมาและทำารโมีแมลีแลนอย่าหนัในารรบเ็วัน (Seven Days Battle)
แมลีแลนพ่ายแพ้ราบาบแล้วึ้นเรือหนีลับมาวอิัน ารบุริมอน์รั้นี้บล้วยวามล้มเหลวแ่ยัมี่าวีอยู่บ้า
อทัพเรืออรับาลลาสามารถยึเมือท่าสำัอฝ่ายใ้ไ้ำนวนมารวมถึเมือนิวออร์ลีนทีุ่มปาแม่น้ำมิสิสิปปี
สิหามปีเียวันุลินอล์นส่ทหารลใ้ไปีริมอน์อี แ่อทัพโพโทแมยัพ่ายแพ้ลับมาอีรั้
“สถานาร์อนนี้มีแ่ะแย่ลเรื่อยๆ”
“แพ้อีแล้วเหรอรับ”
วามพยายามบุริมอน์รั้ที่3ยัล้มเหลวเหมือนเิม
“อนนี้พวอัฤษและยุโรปอาะสนับสนุนฝ่ายใ้็ไ้”
“ถ้าอย่าั้น็แย่สิรับ”
“เพราะารปิล้อมทาทะเลทำให้พวเาาแลนฝ้ายสำหรับโรานอุสาหรรมทอผ้า ึ่เป็นสิน้าสำัอพวเา”
“ว่าแุ่ลินอล์นประาศเลิทาสในสหรัอเมริารึยั”
“ยัเลยทำไมเหรอหนุ่มน้อย”
นถึอนนี้ประธานาธิบีลินอล์นไม่ไ้ประาศว่าสรามนี้ือาร่อสู้เพื่อยเลิระบบทาส แ่เป็นสรามเพื่อรัษาเอภาพอาิ
“ถ้าประาศว่าสรามรั้นี้ือเพื่อารยเลิระบบทาส พวาิยุโรป็ะไม่สามารถแสนว่าสนับสนุนฝ่ายใ้ที่ใ้ระบบทาสนะ”
“็เยิะทำอยู่ แ่าระทำแบบนั้นเรา้อารัยนะรั้ให่่อนถึะทำให้มันูน่าเื่อถือและไ้รับารยอมรับานานาาิ”
“้อหาโอาสเหมาะแล้วล่ะรับอนนี้”
สถานาร์ารรบยัเรียว่าเรานะน้อยมาไม่สิแทบไม่นะารรบให่ๆสัรั้เลยีว่า
แ่ฝ่ายใ้เอ็ไม่ใ่ว่าไ้เปรียบมาแม้พวเาะสามารถเอานะฝ่ายเหนือและป้อันเมือหลวไว้ไ้หลายรั้
แ่ำนวนทหารและทรัพยารอพวเามีไม่มาเท่ายิ่ารรบยืเยื้อออไปเท่าไหร่ทรัพยารและำลันอฝ่ายใ้็ยิ่ร่อยหรอล
นายพลลีรู้ีว่าหามัวแ่ั้รับไม่มีทานะสรามไ้เาึัสินใยทัพึ้นเหนือบุเ้าอาาเอฝ่ายเหนือเป็นรั้แรในเือนันยายน
แ่โไม่เ้า้านายพลลี ฝ่ายเหนือรู้ัวและไปุ่มโมีนายพลลีในยุทธารแอนีแทม (Battle of Antietam) เป็นวันนอเลือที่สุในประวัิศาสร์อสหรัอเมริา
“ในที่สุเรา็นะศึให่รั้แรแล้วรับุลินอล์น”
ผมอ่านรายาน่าวี่าวให่ที่สุในรอบ2ปีั้แ่เริ่มสราม
“ในที่สุโอาสมาถึแล้วไ้เวลาที่เราะประาศเลิทาสในแผ่นินสหรัอเมริา”
หลัารออยโอาสมาหลายเือน วันที่1 มราม .ศ.1863 ในวันึ้นปีใหม่ประธานาธิบีลินอล์นประาศเลิทาส (Emancipation Proclamation) โยทาสทั้หมในินแนสหรัอเมริาไม่ว่าะอยู่ที่ไหนถือว่าเป็นอิสระแล้ว
นี่เป็นหมัที่หนัหน่วมาสำหรับฝ่ายใ้ เพราะอนนี้สรามไ้เปลี่ยนาารพยายามรัษาเอภาพอประเทศมาเป็นสราม่อ้านระบบทาสแล้ว
บรราประเทศในยุโรปที่ประาศเลิทาสไปแล้วึไม่สามารถแสัวว่าสนับสนุนฝ่ายใ้ไ้อี
้านะวันสอู่หูนายพลแรน์ับนายพลเอร์แมน (William Sherman) เ้าล้อมเมือวิสเบิร์ (Vicksburg) ึ่ถ้าฝ่ายเหนือยึเมือนี้ไ้็ะสามารถวบุมแม่น้ำมิสิสิปปีไ้อย่าสมบูร์
้านะวันออนายพลเบิร์นไ์ถูแ่ั้แทนที่แมลีแลนให้บุริมอน์อีแ่เาพ่ายแพ้ให้นายพลลีในยุทธารเฟรเอริเบิร์ หลัานั้นทั้สอฝ่าย็หยุรบใน่วฤูหนาว
สภาพอ่ายทหารในฤูหนาวไม่่าับนรอันหนาวเหน็บ ทหาราแลนเสื้อผ้าเรื่อันหนาว เสบียและเวภั์ทำให้มีทหารล้มายาารเ็บป่วยและอีำนวนมาหนีทัพ
ในสรามลาเมืออเมริามีทหารที่เสียีวิาารเ็บป่วยมาว่าเสียีวิในารรบถึสอเท่า
“มีรายานทหารหนีทัพเ้ามาอีแล้ว”
อนนี้บนโ๊ะทำานอุลินอล์นเ็มไป้วยำอลโทษั้นเ็าับบรราทหารที่หนีทัพใน่วฤูหนาว
“ุลินอล์นะทำอะไรับพวเาเหรอรับ”
“อนนี้ำลัอออภัยโทษและห้ามมีารประหารน่ะ มีแ่พวเ็หนุ่มวัยรุ่นเป็นส่วนให่ถ้าประหารพวเาอนาอประเทศะเป็นยัไ”
อนนี้อทัพทั้สอฝ่ายำลัาแลนำลัพลทำให้รับาลทั้สอฝ่ายัสินใประาศใ้ารเ์ทหาร
ไม่นานหลัาประาศเ์ทหารเิารประท้วึ้นในหลายเมือเนื่อาผู้นำนวนมาปิเสธารถูเ์ไปรบเพื่อทาสผิวสี
“ูเหมือนำสั่เ์ทหาระสร้าวามไม่พอใอย่ามา”
“ะทำยัไีล่ะเนี่ยอนนี้อทัพำลัาแลนำลัพล”
“ว่าแ่อนุาให้นผิวสีสามารถสมัรเป็นทหารไ้รึยัรับ”
เยมีนเสนอเรื่อนี้ไปแล้วแ่ไ้รับารปิเสธลอ
“ริ้วย อบุนะหนุ่มน้อยที่่วยเือน”
หลัาประาศรับทหารผิวสีไม่นานอีทาสำนวนมา่ามาสมัรเพื่อร่วมสรามปลปล่อยพวพ้ออพวเา ปัหาาแลนทหาร็ถูลี่ลายล
เมษายน ปี1863 นายพลฮุเอร์ถูส่ลใ้พร้อมทหาร130,000นายไปีริมอน์ อทัพอลีมีแ่60,000นาย
รั้นีุ้ลินอล์นมั่นใว่าเราไม่มีทาแพ้แน่ๆ ในศึนี้
แ่แล้วผลลับาลปัรอทัพโพโทแมพ่ายแพ้ให้แ่นายพลลีอีรั้ที่แนเลเลอร์วิลล์ เป็นัยนะที่ยิ่ให่ที่สุอนายพลลีและฝ่ายใ้
แ่นายพลลี็สูเสียรั้ให่เมื่อนายพลแ็สันเสียีวิเพราะทหารฝ่ายใ้เ้าใผิว่าเาเป็นศัรูะำลัี่ม้าลับ่ายึเปิาระมยิใส่เา ทำให้นายพลแ็สันเสียีวิ
สรามลาเมือสหรัยัห่าาำว่าสิ้นสุและสันิภาพ
ความคิดเห็น