(OS/SF) Unlimited Love ; TAETEN JAEDO JOHNIL ETC.

ลำดับตอนที่ #16 : JAEDO : Swimming Pool

But I see a lighthouse in the distance calling my name

But I can't get there 'til I go through all of this pain

There's a glimmer of hope like an exhale of smoke in the sky

And sometimes you drain out all the shit that used to feel right

Empty swimming pools

Empty swimming pools

Empty swimming pools

Empty swimming pools

"เอาจริงๆเธอก็น่ารักดีนะ"

พอได้ยินคำพูดนั้นแล้วอยู่ๆใจของผมมันก็เกิดอาการเต้นแรงขึ้นมาเสียอย่างนั้น แจฮยอนมองหน้าของผมสักพักก่อนจะยิ้มออกมาจนตาเป็นขีดสระอิ ลักยิ้มข้างแก้มที่บุ้มลงไปนั้นที่ดูแล้วน่ารักของอีกฝ่าย

"เอาเสื้อกีฬาฉันไปใส่ก่อนก็ได้นะ เสื้อเธอเปียกไปถึงไหนต่อไหนแล้ว"

แจฮยอนพูดออกมาพร้อมกับสายตาที่ไล่ผมตั้งแต่หัวจรดเท้าที่มันเปียกไปด้วยน้ำ แต่สายตานั้นกลับมองมาที่เสื้อนักเรียนตัวบางของผมที่มันเปียกจนแนบไปกับเนื้อ ถึงแม้ว่าจะใส่เสื้อกล้ามไว้ข้างในก็ตามแต่มันก็ยังเห็นอยู่ดี

ผมดึงเสื้อคลุมที่คลุมิยู่บนตัวมาบังเสื้อนักเรียนที่มันเปียกน้ำเอาไว้นั้นเลยทำให้แจฮยอนหลุดขำออกมาเบาๆ

"ย..เหยิบไปหน่อย เราจะไปเปลี่ยนเสื้อ"

น้ำเสียงผมตอนนี้มันสั่นไปหมด ไหนจะใจที่มันเต้นแรงเสียจนน่ากลัว แจฮยอนเองพอได้ยินผมพูดแบบนั้นก็เลยเขยิบออกไปก่อนจะเดินไปที่กระเป๋าเป๋ของตัวเองแล้วหยิบเสื้อกีฬาของเองออกมาแล้วยื่นมาให้ผม

ผมรับเสื้อมาแล้วรีบเดินไปที่ห้องน้ำของสระว่ายน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อ มองส่องกระจกในห้องน้ำแล้วก็พบว่าใบหน้าของผมนั้นแดงเสียจนเหมือนคนเป็นไข้ ตอนเจอกับพี่จินยองก็ไม่เคยแดงจนขนาดนี้แต่ทำไมกัน

ทำไมมาหน้าแดงเพราะคนที่จอง แจฮยอนกัน

ผมเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นคนเจ้าของเสื้อกีฬาที่ตอนนี้ถอดเสื้อตัวเองแล้วเอาไปวางตากไว้ที่เก้าอี้ นั้นเลยกลายเป็นว่าตอนนี้แจฮยอนถอดเสื้อล้างสระว่าย กล้ามเนื้อหน้าท้องที่ตอนนี้ได้ออกมาสูดอากาศภายนอกร่มผ้านั้นยิ่งทำให้หน้าของผมรู้สึกร้อนขึ้นมาเรื่อยๆ ผมยกเสื้อคลุมสีดำขึ้นมาปิดใบหน้าของตัวเองเอาไว้แล้วค่อยๆเดินไปที่เก้าอี้อีกตัวเพื่อเอาเสื้อนักเรียนของตัวเองตากเอาไว้ ผมหันหลังให้แจฮยอนที่ตอนนี้เจ้าตัวอยู่ในสระ ส่วนตัวผมยืนอยู่ที่ขอบสระ

"เสื้อคลุมนายฉันวางไว้ต้องนี้นะ"

"อืม"

แจฮยอนเงยหน้าขึ้นมาจากสระแล้วมองคนตัวเล็กที่อยู่บนขอบสระที่ยืนหันหลังให้เขาอยู่ เขามองไปตามตัวของอีกฝ่ายเสื้อกล้ามกีฬาที่เขาให้อีกคนใส่นั้นดูเหมือนว่ามันจะยาวเกิรไปสำหรับอีกคน เขาไล่สายตามองไปตามสัดส่วนของอีกคนจะแขนเล็กเรียวที่ไม่ทีกล้ามเนื้ออะไรกับผิวขาวๆของอีกคนไหนจะสัดส่วนโค้งที่เอวของอีกคนที่ดูดีกว่าผู้หญิงบางคนนั้นทำให้แจฮยอนไม่สาทารถละสายตาไปได้

ทำไมน่ารักงี้วะ

นั้นคือเสียงความคิดของผู้ชายที่ชื่อจอง แจฮยอน

10%

"เดี๋ยวมานะ"

"เธอจะไปไหน"

"ยุ่ง"

ผมบอกอีกคนไปโดยที่ไม่ได้หันกลับไปมอง ผมเดินออกจากสระว่ายน้ำเพื่อมุ่งหน้าไปที่ร้านค้าในโรงเรียนที่ยังไม่ปิดทำการ ผมเดินเลือกซื้อพวกน้ำขนมเพื่อเอาไปกินระหว่างทำความสะอาด

ผมเดินไปที่ตู้ไอศกรีมยืนมองไอศกรีมหลากหลายรสชาติ ซึ่งมันก็ทำให้ผมเลือกไม่ถูกว่าจะเอาอันไหนดีจนไปเห็นไอศกรีมแบบแท่งคู่เลยหยิบมันขึ้นมาแล้วเดินไปจ่ายเงินกับพนักงานในร้านค้า

ผมเดินออกมาจากร้านค้าแล้วมุ่งหน้ากลับไปที่สระว่ายน้ำอีกครั้งแล้วอยู่ภาพเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่แจฮยอนเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆผมมันก็แวบขึ้นมาเสียดื้อๆ ผมก้มมองดูชุดกีฬาของแจฮยอนที่ตอนนี้ผมกำลังสวมใส่อยู่กับสัมผัสเบาๆบนหัวของผมเมื่อตอนที่แจฮยอนเอามือมาวางไว้บนหัวของผมนั้นอีก ผมสะบัดหัวตัวเองเพื่อไล่ความคิดของตัวเองออกไป

แปะ!

“มันเย็นนะเธอ!”

ผมเอาถุงไอศกรีมที่ซื้อมาไปแปะไว้บนหน้าของแจฮยอน แจฮยอนขึ้นหน้าขึ้นมาจากสระว่ายน้ำแล้วหยิบถุงไอศกรีมจากมือของผมไป

            “แบบคู่?”

            “หรือจะไม่กินละ งั้นเอามา”

            ผมทำท่าจะแย่งถุงไอศกรีมคืนแต่แจฮยอนเบี่ยงตัวหลบไป จริงๆผมก็แย่งมาไม่ได้หรอขืนแย่งมาผมก็ได้ตกสระหัวฟาดกับพื้นสระก่อนน่ะสิ

            “แบ่งครึ่งแล้วกัน”

            ผมเดินมานั่งที่ขอบของสระว่ายแล้วห้อยขาลงไปในสระส่วนแจฮยอนก็มยืนเอาหลังพิงกับขอบสระ เขาแกะถุงไอศกรีมออกแล้วดึงแท่งไอศกรีมออกจากถุงก่อนจะดึงไม้ไอศกรีม2ข้างออกจากกัน แจฮยอนยื่นอีกแท่งมาให้ผม

            “ขอบคุณนะเรื่องเสื้ออ่ะ”

            “ไม่เป็นไร ตัวเธอก็แค่นี้เดี๋ยวเป็นหวัด”

            “อือ อะ..ทำไรเนี้ย”

            ผมก้มลงไปมองแจฮยอนที่ตอนนี้อยู่ๆก็เอาหัวมาพิงที่ขาของผม แล้วไอ้การที่ยังไม่ไปใส่เสื้อเนี้ยอีกละ ถ้าเกิดมีใครมาเห็นเขาไม่คิดกันไปต่อไหนกันเลยหรอไงกันเหล่า

            “นิดนึงน่าเธอ ขอพิงหน่อย”

            “แล้วเสื้ออ่ะไมไม่ใส่”

            “ก็มันเปียกอยู่ เสื้อกีฬาฉันก็ให้เธอใส่ไปแล้ว”

            “จะเอาคืนไหมล่ะ จะถอดให้”

            ผมทำท่าเตรียมจะถอดเสื้อกีฬาของแจฮยอนออกแต่กลับถูกอีกคนคว้าข้อมือไว้ซะก่อน

            “เฮ้ยๆอย่าถอดนะเธอ”

            “เอ้า อะไร”

            “ไม่ต้องถอด เดี๋ยวใจไม่ดี”

            “ห๊ะ อะไรของนาย”

            อยู่ผมก็รู้สึกว่ารอยยิ้มที่ปรากกฎบนใบหน้าของแจฮยอนตอนนี้มันเหมือนกับมีอะไรแอบแฝงอยู่ยังไงยังนั้น

            “ไม่มีไร แต่ไม่ต้องถอดนะ”

            “อะไรวะ”

            ผมอยากจะผลักหัวของแจฮยอนนะแต่ก็กลัวอีกคนจะเอาคืน

            “เต็มใจให้ยืม ไม่ต้องคิดเยอะหรอกเธอ”

            แจฮยอนหันมายิ้มให้ผมอีกครั้งก่อนที่จะเอาหัวมาพิงที่ขาของผมอีกครั้ง ตอนนี้บอกตรงๆเลยนะครับว่าหน้าผมเริ่มจะร้อนขึ้นมาแล้วละ แต่พอได้มาอยู่แบบนี้แล้วผมกลับรู้สึกสบายใจขึ้นมายังไงไม่รู้สิ จริงๆแล้วแจฮยอนเองก็เป็นคนที่ดีเหมือนกันนะ

          แค่ไม่ตั้งใจเรียนเท่านั้นเองแหละ

Talk;

มาดึก ดึกมากกกกกกกกกกกกกกกกก

ไปหวีดมา ฮืออออออ ใจน้องแบบเหลือแต่กายหยาบแล้ว //ทีมหน้าจอจ้า

ขาโดยองนิ่มไหมแจฮยอน น้องขาวใช่ไหมละ คึคึ

เห็นยอดคนอ่านแล้วแบบตกใจ ฮือออออ ขอบคุณทุกๆคนมากเลยที่ติดตามฟิคของไรท์

ฝากฟิคทุกๆเรื่องของไรท์ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกๆคนเลยนะคะ

ขอบคุณรีดเดอร์ทุกๆคนที่เข้ามาอ่านและติดตามกัน

เจอกันตอนหน้าน้า

Enjoy Reading And Thank You For Reading.

B
E
R
L
I
N
❀