PLAYING WITH FIRE ♡ #เฉิงจัส #หนงคุน IdolProducer

ลำดับตอนที่ #16 : PLAYING WITH FIRE : 15 (REWRITE)

การรับรู้บางอย่างที่ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องยากขนาดนี้ ฟ่านปิงปิงได้รับสายจากปู่ฝานเพื่อนสนิทในกลุ่มของฟ่านเฉิงเฉิงถึงน้องชายหัวแก้วหัวแหวนของตัวเอง และคำบอกเล่าของจัสตินเด็กน้อยที่ฟ่านปิงปิงเอ็นดูราวกับเป็นน้องอีกคนก็ทำให้เธอตกใจไม่น้อย กำแพงของฟ่านเฉิงเฉิงที่ไม่เคยมีใครเข้าไปถึง ความลับที่ถูกเก็บซ่อนเอาไว้ทำเอาหัวใจของฟ่านปิงปิงแตกสลาย

เธอไม่เคยก้าวก่ายเรื่องของบิดาเพราะเธอเคารพแม้ตามจริงบิดาจะชังและค่อนข้างไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่มีลูกคนแรกเป็นผู้หญิง ถึงฟ่านปิงปิงจะทำอะไรมากมายเพื่อสร้างอำนาจให้กับครอบครัวแต่บิดากลับไม่สนใจด้วยซ้ำ เธอไม่ได้นึกน้อยใจเพราะเธอคิดว่ามันคงเป็นปกติที่ใครๆก็คิดว่าต้นตระกูลเหมาะที่จะเป็นผู้ชายมากกว่าผู้หญิงถึงเธอจะเป็นลูกคนแรก

ตลอดมาฟ่านเฉิงเฉิงพยายามมากที่จะไม่ใช้พวกพลังที่มีติดตัวมาของตัวเอง โดยเฉพาะการมองเห็นภาพอนาคต บางครั้งฟ่านเฉิงเฉิงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นด้วยซ้ำ สีหน้าเรียบนิ่งของน้องเป็นการพยายามปกปิดเรื่องเลวร้ายที่สุด กดและเก็บมันไว้ภายใต้ใบหน้าที่ใครๆก็กล่าวหาว่าเย่อหยิ่ง

“จะเอายังไงต่อไปดีครับพี่ปิงปิง ผมเป็นห่วงเขา” จัสตินเอ่ยถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล ดวงตากลมฉายแววเศร้าไม่ต่างจากสีหน้าที่เผยความรู้สึกออกมาจนหมด

“ก็คงต้องลองติดต่อญาติคนอื่นๆดูเหมือนกัน ไม่มีใครเคยรู้เรื่องนี้สักคนหรอกนะทุกคนก็คงตั้งตัวไม่ทันเหมือนฉัน” ฟ่านปิงปิงตอบก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างคิดไม่ตก

“มันจะเป็นไปได้ไหมครับถ้าผมจะไปช่วยคุณชายด้วย” เฉินลี่หนงที่กำลังประมวลเหตุการณ์ทั้งหมดเอ่ยถามขึ้น

“นายเป็นอะไรไปฉันเกรงว่าจะเกิดสงครามระหว่างหมาป่ากับแวมไพร์อีกสิลี่หนง มันเป็นสงครามของครอบฉันพูดตามตรงว่าฉันไม่อยากให้เอาชีวิตมาทิ้งหรอกนะ พวกนายเองก็ยังเด็กมาก”

เฉินลี่หนงถอนหายใจเพราะเขาลืมคิดไปว่าถ้าเขาเข้าไปเกี่ยวข้องอาจจะทำให้บิดาซึ่งเป็นจ่าฝูงตอนนี้อาจจะไม่พอใจ บิดาก็ไม่ค่อยชอบใจอยู่แล้วที่คบกับพวกต่างเผ่าพันธุ์แต่ว่าหลังๆก็เห็นบิดาเขาเองยังไปคบเพื่อนที่เป็นแวมไพร์รุ่นใหญ่เหมือนกันอยู่เลย แต่กับเรื่องพวกนี้อาจจะต้องไตร่ตรองหรือถามบิดาอีกที

“แต่ยังไงผมก็ขอไปถามพ่ออีกนะครับ เผื่อจะช่วยอะไรคุณชายเฉิงได้บ้าง”

“เอาสิ ยังไงก็ขอบคุณพวกนายทุกคนมากที่ดีกับน้องชายฉัน”

“เราควรจะรีบไปช่วยเฉิงเฉิงไหมครับ” จัสตินถามขึ้นด้วยความร้อนใจ ภาพของฟ่านเฉิงเฉิงชุ่มไปด้วยเลือดยังติดตาไม่หาย ยิ่งนึกถึงก็ยิ่งเป็นห่วง

“พ่อยังไม่รีบทำอะไรเฉิงเฉิงตอนนี้หรอกเชื่อสิ”

“ทำไมล่ะครับ”

“พ่อต้องการเก็บคนที่รู้ความลับนี้ทุกคนโดยเฉพาะเธอจัสติน พ่อรู้ว่าคืนนั้นน้องชายฉันพาเธอหนีและเธอหนีไปได้ พ่อจะต้องมาตามหาเธอแค่เขาไม่รู้ว่าเธออยู่ที่นี่ กลิ่นเธอมันก้ำกึ่งด้วยแต่ถ้าเป็นหลัวเจิ้งหมอนั่นฉลาดคงตามหาเธอเจอไม่ช้า” ฟ่านปิงปิงตอบ

“แล้วเราจะทำยังไงครับ ผมไม่ได้กลัวตายนะผมตายก็ได้แค่เขารอด”

“น้องฉันคงไม่ยอมให้เธอตายแน่ๆ เฉิงเฉิงเป็นต้นตระกูลความอึดนะยกให้เลยอย่าดูถูกเชียวนะต่อให้มาเป็นยี่สิบสามสิบคนหมอนั่นก็สู้ได้โดยเฉพาะเวลาเป็นร่างต้นตระกูลเต็มตัวน่ากลัวจนฉันเองยังขนลุกเลย”

ช่ายสวี่คุนพยักหน้าเพื่อยืนยันว่าจริง ฟ่านเฉิงเฉิงไม่ใช่คนที่จะยอมตายง่ายๆหรอกแล้วก็ไม่ใช่คนขี้แพ้ด้วย เป็นคนน่ากลัวจนน่าขนลุกทุกอย่างเป็นเรื่องจริง แต่ถ้าพูดตามตรงพี่สาวต่างมารดาตรงหน้าก็ร้ายไม่ใช่เล่นเหมือนกัน

ฟ่านปิงปิงไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอเป็นแวมไพร์สาวที่น่ากลัวชนิดหายากที่จะมีแวมไพร์หญิงเก่งๆแบบนี้ ทั้งการต่อสู้ ความฉลาด หรือแม้กระทั่งความสวยงาม ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นดอกกุหลาบที่สวยงามแต่มีหนามแหลมไว้หลอกล่อคนอื่นให้ตายใจ

ตระกูลฟ่านก็ร้ายกาจกันทุกคนนั่นแหละ….

...

ฟ่านเฉิงเฉิงถูกล่ามไว้ด้วยโซ่ตรวนขนาดใหญ่หลายเส้น ร่างทั้งร่างโชกไปด้วยเลือดสีเข้มที่ไหลออกมาตามบาดแผลทั่วร่างกาย รอยถูกกรีดบริเวณหน้าอกใกล้กับหัวใจทำให้ฟ่านเฉิงเฉิงแทบไม่มีแรง เขาเสียเลือดมากเกินไปและมันกำลังทำให้เขาหมดแรงลงเรื่อยๆ ดวงตาสีเข้มจ้องมองบิดาของตนเอง สายตาเย็นชาสะท้อนภาพน่าสมเพชของตัวเขาเอง

ตลอดเวลาเกือบอาทิตย์ที่ถูกล่ามเอาไว้ที่ห้องใต้ดินของบ้านตัวเอง ความเจ็บปวดทางร่างกายยังไม่เท่าจิตใจ แวมไพร์หนุ่มได้แต่ภาวนาให้เจ้าลูกหมาป่านั่นรอดไปเจอเพื่อนหรือพี่สาวที่คงรู้เรื่องแล้ว ฟ่านเฉิงเฉิงถอนหายใจเมื่อคิดว่าเองเห็นแก่ตัวเขาดึงจัสตินเข้ามาเจอกับอันตราย

“ไม่มีใครมาช่วยแกสักคน เห็นไหมไอ้สวะที่แกนับมันเป็นเพื่อนมันโผล่หัวมาช่วยแกไหมเฉิงเฉิง แกมันโง่!” บิดาตะโกนเสียงดังแล้วแสยะยิ้มมุมปากพลางมองหน้าเขา

“…”

“แล้วคนรักของแกป่านนี้มันหนีไปแล้วมั้ง เห่อะ! น่าสมเพชสิ้นดีความรักของแก”

“คุณไม่มีสิทธิ์มาดูถูกความรักของผม” ฟ่านเฉิงเฉิงตอบกลับ สรรพนามเปลี่ยนไปทำเอาคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นบิดาชะงักไปครู่หนึ่ง

“ฉันไม่มีสิทธิ์หรอ งั้นมาดูแล้วกันถ้ามันตายไปจากโลกนี้แกจะรักใครอีก!!!”

“อย่าทำเด็กนั่น!!!” เฉิงเฉิงตะโกนเสียงดังลั่น

“แกมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉันล่ะ ไม่ต้องกลัวหรอกนะฉันไม่พลาดให้ลูกชายสุดที่รักได้ชมฉากนั้นแน่ๆฟ่านเฉิงเฉิง”

ฟ่านเฉิงเฉิงมองหน้าบิดาของตัวเองด้วยความรู้สึกมากมายดวงตาสีเข้มกำลังเปลี่ยนสี เขี้ยวแหลมยาวงอกออกมา ยิ่งโกรธก็ยิ่งควบคุมตัวตนของตัวเองไม่ได้

“ยิงมันก่อนที่มันจะหลุดออกมาฆ่าพวกเราจนหมด”

คำสั่งทำให้หลัวเจิ้งที่ยืนอยู่ไม่ไกลยกยิ้มหยิบปืนที่บรรจุกระสุนเงินเพ่งไปยังต้นตระกูลที่กำลังเปลี่ยนร่าง ดวงตาที่จ้องมาทางตัวเองน่ากลัวจนต้องหลบเลี่ยงสายตา รอยยิ้มมุมปากของฟ่านเฉิงเฉิงดูไม่ได้สะทกสะท้านกับกระบอกปืนที่กำลังเล็งตนเองอยู่สักนิด

ปัง!

มันไม่ได้เข้าส่วนสำคัญแต่กระสุนฝังเข้าที่แขนซ้ายจนคนที่กำลังควบคุมตัวเองไม่ได้ล้มลงเพราะความเจ็บ กระสุนเงินมันทำให้บาดแผลกว้างกว่ากระสุนธรรมดาแถมยังร้อนเหมือนโดนไฟลวกแขน ความเจ็บปวดและบาดแผลที่กำลังทำให้ต้นตระกูลแข็งแกร่งอย่างที่ใครก็คาดไม่ถึง

“ไปเอาตัวคนรักของต้นตระกูลมา ถ้าฆ่าใครได้ก็ฆ่าให้ตายซะ!”

หลัวเจิ้งพยักหน้ารับคำสั่งก่อนจะหายลับไปจากประตู

“เตรียมตัวรับของขวัญจากฉันให้ดีล่ะลูกชาย” พูดจบก็หัวเราะออกมาไม่หยุด

“คุณก็เตรียมไปขอโทษแม่ด้วยเหมือนกัน ผมจะทำให้คุณเจ็บเจียนตายเลยคุณพ่อ”

รอยยิ้มมุมปากนั่นดูน่ากลัวและดวงตาก็ยังคงเป็นสีอ่อน ฟ่านเฉิงเฉิงยังไม่ได้กลับเป็นคนเดิมก็แค่ควบคุมบางอย่างในตัวได้

“ถ้าผมหลุดไปได้คุณได้ชดใช้แน่ ฮ่าๆ”

tbc.

#เล่นกับไฟเฉิงจัส

B
E
R
L
I
N
❀