[Fic Reborn] stops functioning ปิดการทำงานมัดใจนายมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #15 : [CHAPTER : 8] 2795 ,,

CHAPTER 8 : MERRY CHRISTMAS /KISS ♥ 2795

24 dec. 20xx

12.30 pm

ฟิ้ววววววว

ลมพัดอย่างปานกลางบวกกับความหนาวเย็นของฤดูกาล ทำให้ทวีคูณความหนาวเหน็บยิ่งขึ้น ท้องฟ้าที่ตามเวลาน่าจะเป็นสีครามสดใส กลับหม่นหมองเป็นสีเทา เมฆาจับกลุ่มเป็นก้อนหนาบดบังแสงของอรุณที่จะสาดส่องลงมาบนพื้นดิน ก้อนหิมะสีขาวสะอาดเหมือนปุยนุ่นร่วงหล่นลงจากท้องฟ้าสู่พื้นดิน ร่างชายหญิงที่เดินจูงมือกันอยู่ริมฟุตบาทก็หยุดกระทันหัน ร่างสูงเงยหน้ามองพื้นฟ้าที่เป็นสีหม่น พลางส่ายหัวอย่างระอา

“ว้า...แย่จังเลยนะ...”สึนะบ่น

“ทำไมหรอ...สึนะคุง”ร่างผอมบางเอียงคอถามอย่างสงสัย

“ก็หิมะตกแล้วนะสิ...ฉันอยากให้เคียวโกะจังเห็นเหมือนกันฉันบ้าง”สึนะว่าพลางกระชับมือให้แน่น แล้วลากเธอเดินเล่นต่อเพื่อที่จะซื้อของไปเป็นอาหารค่ำของวันนี้

“อือ...”ร่างบางตอบอย่างกระอักกระอ่วนใจ พลางแบมือแล้วเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ทั้งๆที่ดวงตามองไม่เห็น

“...”

‘ถ้าฉันมองเห็นก็ดีน่ะสิ’

เธอครุ่นคิดแล้วแอบลอบถอยหายใจอย่างเสียดาย หลายวันแล้วที่เธอได้ทนทุกข์ทรมานก็อาการบาดเจ็บจากการโดนผึ้งต่อย เสียงก็พอแยกออก...ดวงตามืดมิดมองไม่เห็นสิ่งใด แต่โชคดีที่...สัมผัสยังพอใช้ได้อยู่บ้าง ..

...นิสนึง

“รู้มั้ย..วันนี้วันอะไร”สึนะที่ไม่อยากให้ความเงียบครอบงำ ก็ได้ถามเคียวโกะ เพื่อทำลายความเงียบ ก่อนที่จะเกิดความกดดันต่ออีกหลายนาทีข้างหน้า

“เอ๊ะ? ฉันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ ประมาณวันที่ 19 มั้ง”เคียวโกะว่า

“บู่...ไม่ช่าย มากกว่าวันที่19อีก”

“งั้น...26”

“ไม่ช่าย”

“23”

“ม่ายช่ายยย”

“วันที่ 24...ใช่มั้ยจ๊ะ”เคียวโกะถามอย่างตื่นเต้น สีหน้าดูดีขึ้นกว่าเมื่อครู่นี้ ทำให้สึนะยิ้มกว้างทันที

“...อือออ ถ้าตอบถูก อยากได้อะไรหรอ”สึนะเลี่ยงคำตอบ

“...อยากได้อะไรหรอ ไม่รู้สิ ฉันอยากมองเห็นมากกว่าน่ะ”

“...”

สึนะเงียบ ทำให้ เคียวโกะจังรีบบอกเป็นอย่างอื่นทันที เพราะเธอเองก็ไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ

“เอ่อ..ขอโทษจ๊ะ ฉันอยากจับหิมะน่ะ”เธอว่าอย่างยิ้มๆ

“งั้น...ฉันพาเธอไปซื้ออะไรกินดีกว่า”สึนะว่าแล้วลากเธอไปร้านไอศกรีมทันที

I-zacram café

“สึนะคุง...ยังไม่บอกเลยว่าวันนี้วันอะไร”เคียวโกะทำหน้าบึ้ง พลางสะบัดหน้าไปอีกทาง ท่าทีเหมือนงอนร่างสูง

“แหะๆ...เคียวโกะจังลองฟังเสียงเพลงสิ”ร่างสูงว่าทำให้เคียวโกะเอียงคอฟังอย่างว่าง่าย

~♬｡We wish you a merry Christmas… We wish you a merry Christmas… We wish you a merry Christmas …And a happy New Year ♫♫~♬ ♫~♬~

“วันคริสมาสต์หรอ !!”เธอโพล่งถามอย่างตกใจ เพราะเธอไม่คิดว่าวันเวลาจะผ่านไปรวดเร็วอะไรเช่นนี้

“อ่าห่ะ...ไอ้รีบอร์นก็เลยให้ฉันมาซื้อไก่งวง สตูและของอีกจิปาถะ กะว่าจะจัดคริสมาสต์กันน่ะ”สึนะว่าพลางพลิกหน้าแผ่นพับอย่างอารมณ์ดี

“ว้าววววววว ฉันรอคริสมาสต์มานานแล้วนะเนี้ย แต่น่าเสียดาย ดันมองไม่เห็นอะไร เฮ้อออ”ถอนหายใจอย่างเสียดาย

“ไม่เป็นรัยหรอก...คริสมาสต์ปีหน้า ฉันจะพาเคียวโกะจังเที่ยวให้สนุกสุดเหวี่ยงไปเลย...ฉันสัญญา”ร่างสูงว่าแล้วเอื้อมมือไปจับมือบางๆของหญิงสาว ราวกับให้เชื่อมั่นว่าเขาต้องพาเธอเที่ยวอย่างที่บอกแน่นอน

“อือ ขอบใจจ้า”เธอว่าแล้วส่งรอยยิ้มอบอุ่นให้กับเขา ก่อนที่ทั้งคู่จะสั่งไอศกรีมมาทาน

13.45 pm

“บรื๋ออออ หนาวแหะ”สึนะว่าพลางถูมือไปมาเพื่อให้ความอบอุ่นแก่ร่างกาย ก่อนที่จะคว้าข้อมือเล็กให้เดินตาม ก็สะดุดเห็นอะไรบางอย่างที่มุมปากของหญิงสาว

“เคียวโกะจัง...ขอโทษนะ”ร่างสูงพูดด้วยเสียงอันเบาราวกับกระซิบ ใบหน้าเนียนใส ค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆร่างบางอย่างช้าๆโดยที่สาวเจ้าไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย

“เอ๊ะ?...ขอโทษเรื่องอะ...”ยังไม่ทันจะพูดจบ สัมผัสที่เย็นเชียบแต่แฝงไปด้วยความอุ่นก็ครอบงำเสียงของเธอทันที ร่างสูงเช็ดคราบไอศกรีมที่เลอะอยู่มุมปากของเธอออก ก่อนที่จะจูงมือเธอให้เดินตวามเขาอย่างเคย

‘ให้ตายสิ...เกือบเผลอตัวจูบเคียวโกะจังไปแล้วนะเนี้ย ไอ้บ้าสึนะเอ๊ยยยยย !!!’

ร่างสูงครุ่นคิดอย่างหงุดหงิดที่ตัวเองกำลังจะทำไม่ดีไม่ร้ายกับเธอที่อยู่ข้างกายนี้ โชคยังดีที่เขาเหลือบมองไปเห็นร่างของหญิงสาวเจ้าของสีผมอเมทิสต์กำลังเดินเคียงคู่กันกับชายหนุ่มร่างสูงที่ใบหน้าเรียบเฉยราวกับเจ้าชายน้ำแข็ง

‘ถ้าคุณฮิบาริเห็นล่ะก็..ซวยเช็ดเลย’สึนะส่ายหัว ก่อนที่จะลากเธอไปต่อ

‘เมื่อกี้มันอะไรกัน...ฉันได้กลิ่นยาสระผมของใครบางคน...กับสัมผัสอันเย็นเชียบที่แตะใกล้ๆปากของฉัน...มันของใครกันนะ หรือว่าสึนะคุง??’

15.20 pm

ร่างทั้งสองยังเดินซื้อของกันอย่างคล่องแคล่ว ผู้คนต่างเดินขวั่กใขว้ไปมา อย่างมากมาย บางคนก็เดินกับครอบครัว บางคนก็เดินกับคู่รัก หรือเดินกับเพื่อนๆจะทำไงได้ล่ะ...ตอนนี้มันช่วงเทศกาลนี่นา คนก็เยอะอย่างนี้ล่ะ

“เดี๋ยวเหลือซื้อไก่งวงนะ หาร้านไก่งวงตัวใหญ่ๆไม่เจอเลย แย่จริงๆ =^=”สึนะพูดพลางกระชับให้

“อือ...ไม่ต้องรีบก็ได้ ฉันยังไม่เหนื่อยเลย”

“คร้าบๆ เดี๋ยวต้องเอาไก่งวงไปให้พวกยูนิทำอีก...ได้คุยกับยูนิบ้างยังล่ะ”

“คุยแล้วจ้า ต้องขอบคุณเบียคุรันคุงนะ ที่พายูนิจังมาเล่นด้วยแบบนี้ ฉันเหงาอยากคุยกับเพื่อนเยอะๆ”เคียวโกะว่าแล้วส่งยิ้มให้กับสึนะ

“เคียวโกะจังร่าเริงแบบนี่น่ะดีแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอเศร้าเรื่องที่เธอเป็นแบบนี้”สึนะว่าแล้วลูบหัวเบาๆอย่างเอ็นดู

“ขอบคุณนะ..สึนะคุง ฉันไม่เศร้าหรอก แค่ทำอะไรมันลำบากเพราะมองไม่เห็น อีกอย่าง อาจะเป็นชะตากรรมก็ได้ ไม่ต้องไปคิดมากหรอก ^^”เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับเขา

ไม่ว่าจะเศร้าเสียใจแค่ไหน...เธอก็ยิ้มแบบนี้เสมอ

ไม่ว่าจะเจอเรื่องร้ายใดๆ...เธอก็จะยิ้มแบบนี้เสมอ

ไม่ว่าจะสุขหรือจะทุกข์...เธอก็ส่งยิ้มหวานๆแบบนี้เสมอ

“อย่างนี้สิ...ค่อยเป็นคนที่ฉันรัก”สึนะพูดยิ้มๆ

“...สึนะคุงพูดว่าอะไรนะ”

“เปล่าจ้า...ลมพัดเย็นดี”

“...อะไรของเขานะ”

17.50 pm

“เฮ่อออ ซื้อมาได้สักทีนะ” ร่างสูงบ่นพึมพำ แล้ววางของที่ถูกสั่งให้ซื้อมาได้ไว้บนโต๊ะในห้องอาหาร ก่อนที่จะจูงมือของหญิงสาวให้เดินตามเขาไป เพื่อมที่จะให้เธอเตรียมตัวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และพักผ่อนเพื่อรองานเลี้ยงที่กำลังจะเริ่มขึ้น

“สนุกจังเลยนะ....วันนี้ก็ขอบคุณนะ สึนะคุง ฉันสนุกจริงๆ”

“อือ...ไม่เป็นรัยหรอก เพราะเคียวโกะจังอยู่แต่ในนี้ไม่ได้ออกไปไหนกะเขาบ้างเลย เลยพาออกมาเดินเล่นซื้อของเป็นเพื่อนหน่อย คงไม่โกรธกันนะที่ลากไปกินไอศกรีมน่ะ ทั้งๆที่มันหนาว”

“อื๋ออๆ ไม่หรอก...”เธอส่ายหน้าปฏิเสธ

“...”

“...”

.

.

.

ท่ามกลางความเงียบสงัด ร่างทั้งสองต่างยืนเกาแก้มและเกาหัวอย่างไม่รู้จะทำอะไร จนกระทั่งฝ่ายหญิงสาวเป็นคนเอ่ยปากขึ้น

“เอ่อ...เมอร์รี่คริสมาสต์นะจ๊ะ สึนะคุง...”เธอกล่าวอย่างยิ้มๆก่อนที่จะหันหลังกลับ ร่างสูงก็ล๊อกแขนเธอไม่ให้ไปไหน ก่อนที่จะค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆหญิงสาว

ใกล้อีกนิด...

อีกนิด...

อีกนี๊ดดดด....

จนกระทั่งใบหน้าของเธอและเขาอยู่ห่างกันเพียงแค่คืบเดียวเท่านั้น เคียวโกะได้ยินเสียงลมหายใจของร่างสูงตรงหน้า ทำให้เธอหน้าขึ้นสีเรื่อทันที กลิ่นยาสระผมและกลิ่นน้ำหอมทำให้เธอแทบจะครองสติไม่อยู่ ร่างกายเริ่มทรงตัวไม่อยู่ ถ้าไม่มีมือของร่างสูงยึดเอาไว้ เธอของเป็นลมไปนานแล้ว

“...เมอร์รี่คิสมาสต์ครับ เคียวโกะจัง”สิ้นเสียงทุ้มของร่างสูง ริมฝีปากบางของเธอก็ถูกเขาครอบครองไปโดยปริยาย

+++++++++++++++++++++++++++++

ฮะ...ฮัดชั่วววว ซี๊ดดด...สะ.. สึนะใจกล้ามากเจ้าค่า มาถึงตอนที่ 8 กันแล้วเนอะ ไรเตอร์แต่งให้เข้ากับเทศกาลหน่อย นั่นคือเทศกาล ‘คริสมาสต์’ แต่ไอ้บ้าสึนะดันตกภาษาอังกฤษ...เลยเปลี่ยนจาก คริส เป็น คิส แล้วฮีก็คิส...ตามข้างบน = =;; ใจกล้าจริงๆ ส่วนคู่อื่นๆจะตามาทีหลังนะคะ คู่นี้คิสซอล์ฟๆเนอะ ไม่หวือหวา เด็กอ่านได้ ...ยังไงก็ฝาก เม้น+โหวตด้วยนะคะ หนาวแล้วก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ...ยะ...อย่ามาจามแบบไรต์เตอร์ล่ะ ฮะ..ฮัดชิ่วว แงงง อากาศเปลี่ยนภูมิแพ้กำเริบ TT_TT