ลำดับตอนที่ #15
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Oh!>> เจอแล้ว....
/> /> />
ตอนนี้ถึงแม้ว่าจะเจอซูซี่แล้วแต่ มันก็ยังหวานกันได้ดีนะเนี่ยที่ซูซี่
สลบอยู่ ไม่งั้นต้องอิจฉาตาร้อนแน่เลย...
พรุ่งนี้เสาร์อาทิตย์ไรเตอร์เลยรีบมาอัพกลัวรีดเดอร์หายอ่ะ
ใครที่ติดตามช่วยติดตามต่อเถอะน้า พลีสสสสส
ไรเตอร์มีเรื่องจะพูดแค่นี้แหละอิอิ
อ้อ! อีกอย่างอย่าลืมแสดงความคิดเห็นกันนะคะ
ไม่มีอะไรไกลเกินเอื้อม ^^
I'M WATING FOR....EVER
จุนซู~~~~~~~~นายอยู่ไหน
“ชานซองนายลองโทรหาจุนซูสิ”
“ครับ” ชานซองหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา กดเบอร์โทรไปหาจุนซู
“รับมั้ย...”
“ยังเลยครับ”
“รับยัง....”
“รับแล้วๆๆ ฮัลโหล...” แล้วชานซองก็วางสายไป
“จุนซูว่าไงบ้าง”
“เขาบอกว่า เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้....”
“- -*”
จุนซู นายอยู่ไหนกันนะ ดึกปานนี้แล้วทำไมยังไม่กลับบ้าน หรือหลง หรือเกิดอุบัติเหตุ หรืองอนที่พวกฉันทิ้งให้นายอยู่โดยลำพัง จุนซูอ่า ฉันขอโทษ กลับมาเถอะ!
“พวกเราต้องออกตามหาจุนซูนะ”
“................”
“เอาแบบนี้ นิชคุนนายไปกับอูยองนะ ส่วนชานซองกับจุนโฮรออยู่บ้าน แล้วแทคนายไปกับฉันใครเจอแล้วหรือมีอะไรก็รีบโทรหาฉันเลยนะ เข้าใจมั้ย?”
“แล้วทำไมผมต้องไปกับพี่” แทคยอนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชานขณะที่กำลังมองออกไปนอกน่าต่าง
“นายอย่าพึ่งมางี่เง่าตอนนี้ได้มั้ย? เรากำลังตามหาจุนซูอยู่นะ” แทคยอนเงียบไม่ได้ตอบอะไร
“ไป ออกตามหาได้ เจอแล้วอย่าลืมโทรบอกกันนะ”
ผมบอกทุกคนก่อนที่จะจับแขนไอแทค แล้วลากมันออกมาจากบ้าน ตลอดทางที่เดินมาแทคยอนไม่ได้พูดอะไรกับผมเลยแม้แต่นิดเดียว แทคแค่ตะโกนตามหาจุนซู นี่มันโกรธผมจริงๆเหรอเนี่ย แค่นาฬิกาเองนะ เดี๋ยวซื้อใหม่ให้ก็ได้ เฮอะ รักอะไรนักหนา มันดีกว่าฉันรึไงเล่า เจ้าบ้า! ผมหยุดเดินแล้วหันหลังไปเผชิยหน้ากับแทคยอน โดยที่ผมยังจับแขนเขาอยู่
“แทค นายหยุดทำแบบนี้กับฉันซะทีเถอะ”
“ทำอะไร” แทคยอนเสมองไปทางอื่นแทนที่จะมองหน้า
“แทค นายมองหน้าฉันสิ” ผมจับหน้าแทคให้หันมามองหน้าผม
“................”
“แทค ฉันขอโทษ”
“หึ ผมจะตามหาจุนซู” แทคยอนสะบัดมือผมออกจากแขนของเค้า แล้วก็เดินต่อไปข้างหน้า
ฮึ้ยส์! นี่นายกล้าสะบัดแขนฉันออกเลยเหรอ นายไม่เคยเป็นแบบนี้นะแทคยอน ทำไมนายทำแบบนี้กับฉัน แค่นาฬิกาเรือนเดียวมันมีค่ามากเลยหรือไง ตอนนี้ผมรู้สึกตัวชาไปหมดเลย น้ำตาของผมมันกำลังจะออกมาแล้ว ทำไมนายต้องทำให้ชั้นจะร้องไห้ด้วย!
ผมวิ่งไปดึงแขนแทคไว้ไม่ให้เดินต่อไป ผมต้องคุยกับเค้าให้รู้เรื่องคอยดูสิ TT
“แทค เดี๋ยวก่อน”
“พี่ปล่อยผมเถอะ”
“ฉันไม่ปล่อย แค่นาฬิกาเรือนเดียวน่ะ มันสำคัญมากเลยเหรอ มันสำคัญมากกว่าฉันงั้นเหรอ!”
“ไม่ นาฬิกามันไม่ได้สำคัญกว่าพี่”
“แล้วนายจะโกรธฉันทำไม เดี๋ยวฉันซื้อใหม่ให้ก็ได้นะ แทค”
“แล้วทำไมพี่ต้องโกรธเจฮัน ด้วยล่ะ ที่เขาล้อเขาแกล้งว่าเราชอบกันน่ะ หรือพี่ไม่ชอบผม”
“ห๊ะ!...”
“พี่เจบอม พี่เกลียดผมขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ป่าวนะ แทค แต่....”
“ป่าวเหรอ แล้วทำไมพี่ไม่บอกผมซะทีล่ะว่าพี่รั....”
กริ๊งงงง กริ๊งงง (เสียงมือถือเจบอม เสียงโบร๊าน โบราณ”
“ฮัลโหล...เจอแล้วเหรอ”
“แล้วเป็นอะไรมากมั้ย?...โอเค แล้วฉันจะรีบไป”
“อ้อ ได้ๆๆ แค่นี้นะ อย่าลืมโทรบอกจุนโฮกับชานซองล่ะ บาย”
เมื่อผมคุยโทรศัพท์กับนิชคุนเสร็จกำลังจะหันมาบอกข่าวกับแทคแต่ทำไมต้องทำหน้าดุด้วย
“แทค คุนโทรมาบอกว่าเจอจุนซูแล้ว อยู่ที่โรงพยาบาล ตอนนี้ปลอดภัยดี ส่วนรายละเอียดยังไม่รู้”
“งั้นเรารีบไปโรงบาลกันเถอะ”
“เดี๋ยว...คือ ไอ้คุนบอกว่าให้ไปช้าๆหน่อยมันจะสวีทกับอูยอง”
“งั้นเหรอ งั้นเราก็ค่อยๆเดินไปละกัน”
แทคยอนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา แล้วก้เดินไปข้างหน้าโดยไม่รอผมเลยสักนิด นายเย็นชาไปถึงไหนก็บอกแล้วไงว่าขอโทษ แต่แทคไม่ได้โกรธผมเรื่องนาฬิกา เขาโกรธเรื่องที่ผมโมโหที่เจฮันล้อเรื่องผมกับเค้า แต่ฉันไม่ได้เกลียดนายนะแทคยอน
ผมวิ่งตามแทคไป เพราะถ้าเดินจะไม่ทันมัน บอกแล้วว่าไม้ต้องรีบ
“แทค เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ ทำไมฉันอะไรนะ”
“ก็ถ้าพี่ไม่ได้เกลียดผม แล้วทำไมพี่ไม่.....เอ่อ ช่างมันเถอะ”
“แทค....มีอะไรก็บอกฉันสิ ฉันขอโทษ”
“พี่เลิกขอโทษผมซะที มันไม่ได้ทำให้ผมดีขึ้นหรอก”
ผมหยุดพูดทันที ก็ผมไม่มีอะไรจะพูดแล้วนอกจากคำว่าขอโทษนี่นา ใจอ่อนหน่อยไม่ได้เหรอไง เชอะ! ในเมื่อนายใจแข็งขนาดนี้ ฉันก็จะไม่ง้อนายหรอก คิดว่าฉันจะง้อล่ะสิ ฝันไปเถอะ!
“นี่ ไอ้ย่น แกคิดว่าฉันจะง้อแกใช่มั้ย? ถึงใจแข็งแบบนี้อ่ะ”
“.........................”
“นี่ ฉันจะไม่ง้อจริงๆนะ”
อ๊คแทคยอน! นายจะไม่สนใจฉันจริงๆเหรอ น่านน ดูมันยังเดินหน้าตาเฉยชาต่อไปอีก เห็นหัวฉันมั้ยเนี่ย ห๊ะ! ฉันเตี้ยขนาดนั้นเลยหรือไงเล่า ไอ้ย่น ชิชะ อย่าคิดว่าฉันจะง้อแกเลย โกรธก็โกรธไป งอนก็งอนไป ฉันจะไม่ง้อแก อ๊คแทคยอน... สนฉันหน่อยสิ ไอ้ย่นอ่า TT
..............................................................................................................................................
“พี่คุน หมอเค้าว่าไงบ้างอ่ะ”
“อ้าว นายก็ยืนฟังอยู่ด้วยกันนี่”
“ก็ผมฟังภาษาอังกฤษรู้เรื่องที่ไหนกันล่ะ”
“อ๋อ โทษทีพี่ลืมไป อิอิ”
“ว่าไงบ้าง พี่จุนซูเป็นไรมากมั้ย”
“ก็หมอบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมากน่ะ แค่แขนหักใส่เฝือกให้แล้ว หัวแตกนิดหน่อย แล้วก็ตอนนี้สลบอยู่ ยังไม่ฟื้นเลย แต่ปลอดภัยแล้วแหละ”
“แล้วพี่เค้าเป็นอะไรอ่ะ”
“ไม่รู้สิ ตื่นมาต้องถามอ่ะ หมอบอกแค่ว่ามีคนพามาส่งที่โรงพยาบาลน่ะ”
“อ่า ไม่เป็นอะไรก็ดีและ”
“อูยอง...เดี๋ยวไปรอพี่ในห้องก่อนนะ พี่จะโทรไปบอกพี่เจย์ กับจุนโฮ”
“อ่า ได้ครับ อ๊ะ!พี่คุน”
“หืม..”
“อย่านานนะ ผมคิดถึง ^^”
“จ้า ที่รักไปดูจุนซูเถอะ”
ผมให้อูยองเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยของจุนซู แล้วก็ออกมาโทรศัพท์หาพี่เจบอม เมื่อผมคุยกับพี่เจย์เสร็จเลยโทรไปบอกจุนโฮต่อ แต่จุนโฮบอกว่าจะมาดูจุนซู แต่ผมไม่ให้มาหรอก เดี๋ยวหลงก็รู้ว่าเป็นห่วงแต่ถ้าหายไปกันอีก จะทำยังไงล่ะ อยู่บ้านนั่นแหละดีแล้ว แล้วอีกอย่างผมจะสวีทกับอูยองด้วย บอกพี่เจย์ไปแล้วให้มาช้าๆ ถ้าจุนโฮกับชานซองมาอีก ก็อดสวีทน่ะสิ คิคิ
แกร็กก(เสียงพี่คุนเปิดประตู)
“เสร็จแล้วเหรอครับ”
“อื้ม”
ผมเดินมานั่งตรงโซฟาข้างๆอูยอง ตอนนี้หน้าตาของเขาดูสะลึมสะลือมากเลย น่ารั๊กกก ผมจับหัวอูยองให้ซบลงที่ไหล่ผม แล้วอูยองก็หาววว น่ารักที่สุดเลย เวลาจะนอนเนี่ย เหมือนเด็กๆเลย
“ฮ้าวววว~”
“ง่วงแล้วเหรอ”
“คร้าบบบ”
“นอนตักพี่มา” อูยองไหลหัวลงมาหนุนที่ตักผม
“นิ่มจังเลย”
“หลับซะนะ เด็กน้อย~”
อูยองค่อยๆหลับตาลงช้าๆ ที่จริงผมก็ง่วงนะ แต่เห็นอูยองนอนแล้วไม่อยากหลับตาเลย อยากจ้องเขาให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ผมมองหน้าอูยองพร้อมกับเอามือลูบไล้ไปที่ผมนุ่มๆของอูยอง และค่อยๆ เปลี่ยนมาคลอเคลียที่ใบหน้าของเค้าแทน ผมใช้นิ้วคลอเคลียที่แก้มนิ่มๆของอูยอง นิ่มมากจริงๆ ใสด้วยๆ อยากจะกัดเหลือเกิน ผมลูบไล้ไปเรื่อยๆจนมาถึงจมูกที่โด่งไม่มากถึงปานกลาง และค่อยๆลูบไปจนถึงริมฝีปากสีชมพูของอูยอง ผมยังคงรูปวนเวียนตรงริมฝีปากนั้นอยู่นาน ผมอยากจะ...............
อยากจะ...........................................จูบ
ผมค่อยๆก้มหัวลงไปใกล้ๆริมฝีปากของอูยอง
ค่อยๆ..............................................................
...........ก้ม..................................................
.................ลง.......................................
......................ไป...........................
............................ใกล้........
.........................ในที่สุด
“พี่คุน พี่จะ...อุ๊บส์”
อูยองลืมตาขึ้นมาพอดี แต่ไม่นานอูยองก็ค่อยๆหลับตาลงต่ออีกครั้ง ผมจูบกับอูยองด้วยความอ่อนโยน ผมจูบได้ไม่นานเท่าไร ก็ค่อยๆถอนจูบออก ก็รู้สึกเสียดาย แต่แค่นี้ก็พอใจแล้ว เดี๋ยวจะช้ำซะก่อน อูยองลืมตามามองหน้า ผมยิ้มให้เขา
อูยองจับมือข้างซ้ายของผมไปวางทาบกับแก้มนิ่มๆของเขา แล้วผมก็เอามืออีกข้างลูบผมของอูยองต่อ สักพักอูยองก็หลับไป....
แกร๊กกก(เสียงเปิดประตู)
“อ้าว แทค พี่เจย์ มาแล้วเหรอ”
“คุน จุนซูเป็นไงบ้าง!”
“เบาหน่อยสิ อูยองหลับอยู่นะ” ผมพูดเบาพร้อมกับเอานิ้วชี้ไปแตะที่ปาก
“อื้มๆ เป็นไงบ้าง”
“หมอบอกว่า แขนข้างขวาหักนะ หัวแตกนิดหน่อย ตอนนี้สลบอยู่ แต่ปลอดภัยแล้ว”
“แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้” พี่เจย์ถามพร้อมกับไปยืนที่ขอบเตียงของจุนซู
“ไม่รู้สิ หมอบอกว่ามีคนพามาส่งที่โรงบาลน่ะ”
พี่เจย์ลูบหัวของจุนซู จับนู่นจับนี่ไปเรื่อยๆ สงสัยจะเป็นห่วงมาก แล้วแทคทำไมทำหน้าเย็นชาแบบนั้นนะ ทะเลาะกันเหรอ เฮ้อ~ คู่นี้ทำไมไม่บอกรักกันซะทีนะ
“นี่ คุนเดี๋ยวฉันจะเฝ้าเองนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกพี่เจย์ อูยองหลับแล้ว ไม่อยากปลุก พี่กับแทคกับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวผมเฝ้าเองนะ”
“แต่ว่า...”
“นะครับ พี่เจย์” ผมทำหน้าออดอ้อน
“ก็ได้ งั้นฉันไปนะ”
“คร้าบบบบ”
...............................................................................................................................................
ตอนนี้ผมกับพี่เจย์กลับมาถึงบ้านแล้ว พี่เจย์ก้เล่าทุกอย่างเรื่องจุนซูให้ชานซองกับจุนโฮฟังแล้ว ตอนนี้เจ้าสองตัวนั้นคงหลับไปแล้วแหละ เพราะนี่มันดึกมากแล้วนี่ ผมมานั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่น ผมยอมรับนะก็กลัวๆอยู่เหมือนกันที่พี่เจย์บอกว่าจะไม่ง้อผม แต่ถ้าผมไปง้อก่อนเดี๋ยวจะได้ใจ ไม่ง้อหรอก ให้มันรู้กันไปใครใจแข็งกว่ากัน! เชอะ!
“แทคยอนอ่า นี่นายยังไม่เลิกโกรธฉันอีกเหรอ”
พี่เจย์เอานิ้วมาจิ้มๆที่แขนผม เฮอะ! ไม่สนหรอก
“แทค ฉันขอโทษนายแล้วนะ คุยกันหน่อยสิ”
พี่เจย์เอามือมาลูบที่แขนของผม อย่าได้มั้ย ถ้าผมทนไม่ไหวขึ้นมาล่ะ
“แทค น่านะ ฉันขอโทษ เดี๋ยวซื้อใหม่ให้ไง”
พี่เจย์เอานิ้วมาจิ้มที่แก้มผม เริ่มจะไม่ไหวแล้วนะ
“แทคยอนน่า....ฉัน.....เย้ย!”
ผมทนไม่ไหวแล้วนะ ลูบอยู่นั่นแหละ อยากโดนเหรอไง ผมจับไหล่พี่เจย์แล้วกดลงไปกับโซฟาแล้วก็มองหน้าพี่เค้าแป๊บนึง ก่อนที่จะก้มหน้าลงไปใกล้ๆหน้าพี่เจย์ พี่เจย์หลับตาปี๋เลย ฮ่าๆๆ น่ารักชะมัด แบบนี้ทำไม่ลงและ ผมเลยผละออกจากพี่เจย์แล้วก็มานั่งทำหน้าเย็นชาแบบเดิม
จะไม่โกรธก็ได้ แต่ก็จะปล่อยให้ง้อไปแบบนี้แหละ สะใจ!
...................................................................................................................................................
ตอนนี้ถึงแม้ว่าจะเจอซูซี่แล้วแต่ มันก็ยังหวานกันได้ดีนะเนี่ยที่ซูซี่
สลบอยู่ ไม่งั้นต้องอิจฉาตาร้อนแน่เลย...
พรุ่งนี้เสาร์อาทิตย์ไรเตอร์เลยรีบมาอัพกลัวรีดเดอร์หายอ่ะ
ใครที่ติดตามช่วยติดตามต่อเถอะน้า พลีสสสสส
ไรเตอร์มีเรื่องจะพูดแค่นี้แหละอิอิ
อ้อ! อีกอย่างอย่าลืมแสดงความคิดเห็นกันนะคะ
ไม่มีอะไรไกลเกินเอื้อม ^^
I'M WATING FOR....EVER
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น