[ FIC SUPER JUNIOR ] WONDERFUL __,,* LIFE [ KIHAE , KYUMIN ]

ลำดับตอนที่ #15 : [♥] 10 WONDERFUL __,,* LIFE : BODYGUARD องครักษ์ของชายาลีผู้แสนบอบบาง !

WONDERFUL LIFE

START : 04/05/53

END : 06/05/53

[ Mode : Kibum ]

หลังจากงานแต่งงานจบไปหนึ่งอาทิตย์

สิ่งที่แสนวุ่นวายก็คือ ทงเฮและภริยาของไอ้น้องชายต้องอพยพย้ายมาอยู่ในตำหนักโชซอนและมินจี

กลายเป็นว่าผมต้องรื้อห้องหนังสือของผมเพื่อให้เป็นห้องนั่งเล่นรวมสำหรับครอบครัว ...

ว๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค ! ไอ้บอมอยากเป็นบ้าครับ TT^TT  !!

ก๊อก ๆๆ

“ เข้ามา” ผมเอ่ยเรียกอย่างวางอำนาจ หึหึหึ ก็ผมเป็นองค์ชายนี่นา กร๊ากกกกกก !!

“ ทงเฮเองครับ”

เสียงหวานใสไพเราะเสนาะหูของทงเฮดังขึ้น คึคึคึ คนสวยของผม ~

“ ทงเฮมีอะไรเหรอ มาหาฉันดึกอย่างนี้ ^ ^”

ความจริงแล้วดึกแค่ไหนก็ยินดีต้อนรับครับ เผื่อจะได้มีกิจกรรมยามดึกด้วยกัน อุคิคิคิคิคิ ฮ่า ~~~~

“ คุณป้าบอกให้ทงเฮมาคุยกับพี่คิบอมเรื่องของสถานที่ฮันนีมูนฮะ … เออ .. ไม่ทราบว่า พี่คิบอมยังว่างอยู่หรือเปล่า ?”

ต่อให้ไม่ว่างเพื่อทงเฮของพี่ พี่ก็เคลียร์ให้ได้จ้ะ ^O^  วี๊วววววว ~ เสี่ยวได้ถ้วยเล้ยย ไอ้คิบอม !

แต่ต่อหน้าทงเฮ มันต้องสร้างภาพองค์ชายแสนเพอร์เฟคเสียหน่อย อะแฮ่ม ๆ = =

“ ว่างสิ จะว่าไปสามวันพวกเราก็มัวแต่วุ่นวายอยู่กับการย้ายข้าวย้ายของกัน แทบไม่มีเวลาคุยหรืออยู่ด้วยกันเลย”

นั่นสิ ผัวเมียกันภาษาอะไร วัน ๆ พูดกันแทบนับคำได้ อยู่ด้วยกันก็ไม่มี๊ !!

ไอ้คยูฮยอนกับซองมินยังดีหน่อย ได้อยู่ด้วยกันบ่อย ได้คุยกันบ่อย แม้ว่าบทสนทนาส่วนใหญ่จะโอนเอียงไปทางทะเลาะเบาะแว้งกัน และมักจะจบด้วยฝ่ามืองาม ๆ บนใบหน้าของคยูฮยอนก็ตามที -……..-

“ ความจริงทงเฮก็มีเวลาครับ แต่ไม่กล้าอยู่กับองค์ชายคิบอม เพราะกลัวองค์ชายจะรำคาญคนที่ธรรมดา ๆ อย่างทงเฮ ”

ทงเฮพูดตรง ๆ ก่อนจะทำหน้าเศร้า เฮ้ยยย ! อย่าคิดเองเออเองอย่างนี้สิจ๊ะ เมียจ๋า ~~!!

“ ไม่เล้ยยยยย ! ฉันออกจะชอบ เพราะส่วนใหญ่อยู่ในตำหนักก็เบื่อ มีแต่ป้าเฒ่าสาวแก่ป้วนเปี้ยนเต็มวัง ไม่ค่อยมีอะไรเจริญหูเจริญตา .... เอ๊ยย ! ไม่ค่อยมีใครที่พูดด้วยได้อย่างทงเฮ ^O^”

เหอะ ๆ ความหื่นเกือบหลุดแล้วมั๊ยล่ะครับ = =

“ ทงเฮดีใจครับ ที่พี่คิบอมไม่รังเกียจ ^ ^”

“ ฉันไม่เค๊ยยยย ไม่เคยรังเกียจเธอหรอก มา ฉันมีหนังสือสถานที่ท่องเที่ยวเต็มเลย เอามาดูด้วยกันสิ” ผมพูดก่อนจะเดินไปแกะกองหนังสือขึ้นฝุ่นอยู่หลังเตียง แหม ก็ผมมันพวกรักความสงบ พวกท่งพวกเที่ยวล่ะขอบาย แค่เห็นในรูปก็พอแล้วล่ะครับ เอิ้ก ๆ

“ พี่คิบอมอยากไปเที่ยวทางไหนล่ะครับ ทงเฮจะได้เลือกถูก ทะเล ภูเขา อ่า .. อะไรอย่างนี้น่ะครับ”

“ ทะเลก็ดีนะ  ความจริงน่ะ เหมาะกับเป็นสถานที่ฮันนีมูนดี =v=”

“ ทะเลเหรอครับ ? เกาะทางใต้ของเกาหลีไหม ? ประหยัดดีนะครับ ^^”

โหย แม่คุณจะมาห่วงเรื่องเงินอีก -0- !? ผมอะ จ่ายไม่อั้นอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าช่วงนี้ท้องพระคลังจะถังแตกก็เถอะ ก๊ากกก !

“ ถ้าไปทะเล ฉันว่าไปทะเลของทางยุโรปดีกว่า เงียบกว่าเยอะ !”  ผมเอ่ยก่อนจะหยิบหนังสือ ‘เที่ยวทะเลยุโรป’ ขึ้นมาเปิดดู หนังสือบ้าไรฟะ !? มีแต่รูปภาพ = =  แล้วอย่างนี้ตูจะไปถูกได้ยังไงงง !!

“ ทะเลของทางยุโรป OoO !! ยุโรปมีทะเลด้วยเหรอครับ !?”

ป๊าดดดดดด ! =[]=  มันจะไม่มีได้ไงล่ะ ไอ้น้องงงง !!!

“ มีสิ จะไม่มีได้ไงล่ะ = = ‘ อะ เอานี่ไปดู ถูกใจอันไหนก็ช่วย ๆ กันพับ ๆ หน้ากระดาษไว้แล้วค่อยเลือกกันทีหลังนะ” ผมเอากองหนังสือเกี่ยวกับทะเลในยุโรปมากองตั้งไว้ตรงโต๊ะหน้าโซฟาของพวกเรา ก่อนจะหยิบยื่นให้ทงเฮหนึ่งเล่ม ทงเฮรับมาแล้วเปิดดูอย่างตื่นตาตื่นใจ

จ้องขนาดนั้นไม่กินมันเข้าไปเลยล่ะครับ คุณภริยา ! –O- !!!!

“ ว้าวว พี่คิบอมฮะ อันนี้ก็สวย อันนี้ก็สวย ... สวย ๆๆ สวยหมดเลยย” ทงเฮกรี๊ดกร๊าดกับภาพทะเลแสนงามแต่ละอันที่พับไว้อย่างมีความสุขแถมยังชี้ให้ผมดูเป็นพัก ๆ

“ ไปอันนี้แหละครับ พี่คิบอมม ~~~ ราคาที่พักแค่ 10,000 วอนเอง !”

เสียงใสพูดพลางชี้ภาพทะเลสวยใสหาดกว้าง

อ๋อ ... ทะเลแคลิฟอเนียให้ผมดู

ส่วนไอ้ราคาหมื่นวอนน่ะ

หมื่น USD โว้ยยยยยย !! TT^TT

เห็นราคาแล้วแทบจะกลืนน้ำลายไม่ลง

10,000 USD นี่ตูจะเอาที่ไหนมาจ่ายให้เมิงล่ะค๊าบบบบบบบบบ TT__________________________TT

“ เป็นไงครับ ๆ ~ ดีไหม ๆ ถูกด้วยย !”

ไอ้คำว่าถูกนี่แหละครับที่ผมอยากจะเป็นบ้า

“ เอ้อ .... ดูที่อื่นเถอะ ทงเฮ ฉันว่าสวยกว่านี้ก็มี”

“ พี่คิบอมไม่ชอบเหรอฮะ ?” ทงเฮพูดก่อนจะทำหน้าจ๋อย

 ฮืออออออ ไอ้ชอบอะชอบ แต่ไม่พิศวาสราคามันโว้ยยยย TTOTT

“ ไม่เป็นไรครับ ทงเฮหาอันใหม่ก็ได้”

อย่าทำหน้าเศร้าสิครับบบบบบบบ TT^TT ไอ้คิบอมมันจะใจอ่อนนนน !!

“ อ่า ... ความจริงฉันก็ชอบที่นี่นะ TT^TT”

ทงเฮหน้าบานขึ้นทันที ในขณะที่หน้าผมลีบลงอย่างเห็นได้ชัด TTOTT

โธ่ สวรรค์ ....

10,000 USD …

ท่าทางจะได้กินแกลบกันทั้งวังแน่ครับ งานนี้ = =

………………………………………………….

[ Mode : Sungmin ]

“ ตั้งแต่วันนี้ไป ตื่นนอนขึ้นมาเธอจะต้องเป็นคนจัดเตียง ทำความสะอาด จัดเสื้อผ้าข้าวของสำหรับไปมหาวิทยาลัยให้องค์ชาย แล้วก็ทำอาหารเช้า .....”

เสียงสวดราวกับร่ายคาถาร้องเรียกขอฝนก็ไม่ปาน ของคุณหมอปาร์คผู้แสนจะระเบียบจัด ทำเอาไอ้ซองมินแทบอยากกัดลิ้นตัวเองตาย

ฮืออออ TT______TT ตายกันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยครับ !! ถ้าต้องมาฟังพี่แกบ่นเยี่ยงนี้ = =

“ ลีซองมิน !! เธอฟังฉันอยู่หรือเปล่าฮะ !”

อ๊าคคคคค ~ ไอ้ตูล่ะอยากเป็นบ้านัก ถ้าไม่ฟังคุณหมอแล้วจะให้ผมไปฟังหมาตัวไหนเห่าล่ะคร๊าบบบบบบ TT

“ นี่พี่ชาย ฉันหิวข้าวแล้ว วันนี้พอแค่นี้เถอะ = = ”

“ ไม่ได้ -^- เธอยังมีกฎระเบียบเป็นอีกร้อยอีกพันข้อที่จะต้องเรียนรู้ ข้าวเอาไว้ทีหลัง”

ไว้ทีหลังได้ยังไง ??? ไว้ที่หลังไม่ด้ายยยย !! ซองมินไม่ยอมมมม !! TT

“ พี่ชายยยยย TT^TT”

“ เฮ้อ ! เจ้าเด็กคนนี้นี่ ทงเฮน่ารักกว่าเป็นกองเลย ! จะไปไหนก็ไป !”

หมอปาร์คถอนหายใจด้วยความเอือมระอา แต่ลีซองมินคนนี้ก็หาได้แคร์สื่อไม่ ฮ่า ๆๆ ~

ผมไม่แคร์สื่อ มีแต่สื่อจะต้องแคร์ผม ก๊ากกกกก !

“ เอ้อ ใช่ ! เกือบลืมไปเลย ชายาลี เธอมีคนหนึ่งที่เธอจะต้องรู้จัก”

เสียงหมอปาร์คขัดขึ้นในขณะที่ผมกำลังจะแจ้นไปหาข้าวราดแกงกระหรี่ที่ห้องครัว

เชอะ ไม่สน  -^-

“ กินข้าวก่อน อันนั้นเอาไว้ทีหลัง”

ผมตอบกลับอย่างมั่นใจ แต่เสียงมารร้ายก็ขัดขึ้นอีก โฮฮฮฮฮฮ ข้าววว !!

“ ลีซองมิน !!”

“ ฮืออ TT^TT ฉันหิวข้าววววว !!” 

พูดจบผมก็เล่นลูกอ้อนลงไปนอนกลิ้งกับพื้นดิ้นพาด ๆ คึคึ  ผมเจ๋งใช่ไหมล่ะครับ ฮ่า ๆๆๆๆ =w=

“ หม่อมฉันมีนามว่า ชเว ซี วอน เคยได้รับใช้ท่านเมื่อคราวที่ท่านได้มายังพระราชวังค์แห่งนี้แล้วครั้งหนึ่ง (ถ้าลืมกลับไปอ่าน Chapter 4 ตอนท้ายนะคะ ^ ^ ) จากนี้จะทำหน้าที่เป็นองครักษ์ผู้ดูแลความปลอดภัยของชายาเอง”

 เสียงคมเข้มแสนจะน่าหมั่นไส้ดังขึ้น ชะงักสายตาของผมให้หันกลับไปมอง

แหม ... ก็นึกว่าใคร ไอ้หมึนนี่นี่เอง ก๊ากกกก ! ดูหน้ามันสิครับบบ ! ทำเป็นอยู่หน้าเดียวว !

“ องครักษ์บ้าบออะไร ไม่เห็นจะอยากได้เลยซักติ๊ดด” ผมพูดพลางยักไหล่แล้วมองหน้าไอ้องครักษ์อย่างหาเรื่อง

ให้คนอย่างผมมามีองครักษ์งั้นเหรอ ??

ไม่รู้จักลีซองมินซะแล้ว =[]=

“ ไม่อยากได้ ก็ต้องได้กระหม่อม หม่อมฉันมีหน้าที่ดูแลพระชายาผู้แสนบอบบางและปกป้องดูแลอารักขาอย่างเต็มที่”

ชายาผู้บอบบางงง ก๊ากกกกก !! ผมอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงหมดปาก คิดได้ไงวะครับเนี่ยยย

“ ฉันไม่ใช่ชายาผู้แสนบอบบางของแก แล้วอีกอย่างไม่ต้องใช้คำราชาศัพท์ด้วย มันคลื่นไส้ =______________=”

“ จะเป็นไปตามพระประสงค์ครับ”

“ แล้วก็ออกไปได้แล้ว ฉันจะกินข้าว !!” ผมตวาดไล่มันอย่างหงุดหงิดกับอารมณ์หน้าเดียวของมัน เห๊อะ =^= น่าหมั่นไส้ชะมัดด !

ผมพูดพลางก้าวฉับ ๆๆ ออกไปยังประตู แต่ทว่า ...

“ ท่านชายาระวังง !” พูดจบไอ้องครักษ์ซีวอนก็รีบมาฉุดผมเอาไว้ ก่อนที่ผมจะสะดุดคานแล้วล้มลงไปเช็ดพื้น แว้กกกก TT^TT

นัยน์ตาของผมสบกับนัยน์ตาของซีวอนอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายเมินมแล้วผลักคนร่างสูงให้ออกห่าง เอาหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้ มันจะทำบ้าอะไรวะเนี่ย !? - -

“ เอ้อ ... ขอบใจ = =” ผมพูดอย่างไม่เต็มใจนัก ก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้องอย่างเร่งด่วน น่าขายหน้าชิบหาย= =  เสรือกทำตัวงี่เง่าต่อหน้าไอ้คนน่าหมั่นไส้นั่น ....

……………………………………………

ขณะเดียวกันทางด้านซีวอน หัวใจเขาเต้นไม่เป็นส่ำ แรงจนแทบกระโดดออกมานอกอก ขณะที่ดวงหน้าร้อนผ่าวไปหมด ทำให้มั่นใจว่าจะขึ้นสีก่ำในไม่ช้า ...

ไม่เคยเห็นชายาลีใกล้ ๆ ขนาดนี้

รู้อยู่ตอนแรกว่าสวย ว่าน่ารัก ...

แต่ไม่คิดว่าจะมีเสน่ห์ดึงดูดใจมากขนาดนี้

ขืนอยู่ไปด้วยนาน ๆ ...

ไอ้จิตใจที่เคยนิ่งสงบได้ ก็คงจะชักอ่อนไหว

แล้วไอ้สิ่งที่เคยควบคุมได้ ก็อาจจะสูญเสียการควบคุม ..

ถ้ามีเจ้าหล่อนมาป้วนเปี้ยนใกล้ ๆ ให้หวั่นไหวอย่างนี้อีก ...

……………………………………………

[ Mode : Kyuhyun ]

“ ซองมินที่รักครับ ~ ได้โปรดรับช่อดอกไม้จากผม ... เอาล่ะ พูดตามกู”

“ ซองมินที่รักครับ ….. อ๊าคคคคคค ! กูทำไม่ได้ !!! TT^TT”

“ ไอ้บ้าเอ๊ย ตั้งใจหน่อยสิเว้ย ! กูอุส่าห์โดดเรียนมาช่วยติวมึงนะ ! เอาใหม่ !! ” เด็กฉลาดชาติเจริญจริง ๆ เลยครับ ไอ้ยุนโฮ = =

“ ซองมินที่รัก .... โอ๊ยยย ! มึง กูจะเป็นบ้า !!”

 “ งั้นเอาประโยคใหม่ก็ได้ ....  คุณซองมินครับ กรุณารับช่อดอกไม้ของผม เพื่อเป็นการแสดงว่าผมจะรักและปกป้องคุณตลอดไป ...”

ไอ้หน้าไก่ยูชอนพูดขึ้นพลางหยิบแจกันดอกไม้ที่ตำหนักของผมแล้วคุกเข่าลงทำท่าอย่างกับจะขอผมแต่งงาน สยิวเว้ยยย !!

“ แมร่ง ทุเรศยิ่งกว่าเก่าอีก ไอ้เบื๊อกเอ๊ย =  =!!”

ผมตวาดด่ามันพร้อกับเอามือกุมหัว อยากตายจริง ๆ เลยครับ - -*

“ มึงไม่รู้จักพูดเอาใจสาวงาม แล้วสาวงามที่ไหนจะมาลุ่มมาหลงมึง”

เสียงไอ้ยุนโฮบอกแววถึงความมากประสบการ์ณอย่างชัดเจน  เอือมจิตจริง ๆ มีเพื่อนอย่างมันนี่

“ สาวงามเค้าชอบให้เอาใจ  ชอบให้พูดจาหวาน ๆ ด้วย แล้วปากหมาอย่างมึง ใครมันชอบ หือ ???  ”  เออ ก็หน้าอย่างกูไม่มีใครเอา แล้วไงอะ !! TT___________TT ฮือออ เศร้ากับชีวิต

“ เอาใหม่ คราวนี้ตั้งใจหน่อยนะ เพื่อน” โธ่ ไอ้บ้า TT^TT ตูก็ตั้งใจทุกรอบล่ะครับบบ !!

“ ซองมินครับ ผมให้สัญญากับชีวิตคุณว่า ผมจะดูแลปกป้องคุณ ...”

โครมมมมม !!!!!

เสียงคนเอาทรีนส์ยันประตูจนปรตูตำหนักของผมแทบพังโผล่เข้ามาพร้อมกับเสียงตวาดที่ผมแสนจะคุ้นเคย ในเวลาเพียงครึ่งเดือน  = =

“ ไอ้หน้าตุ๋ย กินข้าวว !!!” มันจะเสียงใครอีกล่ะครับ !! TTOTT เสียงคนที่พวกเรากำลังนั่งเครียดเพื่อการป้อนคำหวานกับคนคนเนี๊ยะ !!

“ เอาเลย ไอ้คยู ...” ยุนโฮกระซิบข้างหูผมเบา ๆ ก่อนจะยื่นช่อดอกไม้ในมือของมันให้ผม

เอาไงเอากัน !!

“ ซองมินที่รักครับ ได้โปรดรับช่อดอกไม้นี้จากผม >O< ” ผมพูดพลางทำท่าเลียนแบบไอ้ยูชอนเมื่อตะกี้

ทำลงไปแล้วววววววว !! ไอ้คยูฮยอนทำลงไปแล้ววววว !!! 

เผียะ !!!!!!!!!!

=[]= !!!!!!!!!!!

ฝ่ามืออรหันต์เล่นเอาผมลงไปนอนเช็ดพื้นอีกรอบ ในขณะที่เพื่อนของผมทั้งสองได้แต่ตะลึงตาค้าง

เฮ้ยยย !! มันไม่ใช่ช่อดอกไม้นี่หว่า !!  มันเป็นแจกันดอกไม้เหี่ยวเมื่อสามวันก่อนที่เอามาซ้อมกันตะกี้ TT^TT

“ ไอ้บ้า แกบังอาจให้ดอกไม้เหี่ยวกับฉันเรอะ !!”

แม่คุณตวาดลั่นก่อนจะด่าพาลไปถึงไอ้ยุนโฮและไอ้ยูชอนตามมาติด ๆ

“ พวกนายสองคนด้วย !! กลับไปทำงานที่บาร์เกย์ไปได้แล้ว ไป๊ !!”

ไม่รู้ว่าคุณเธอบ้าไปกินดีหมีมาจากที่ไหน ถึงด่าได้ด่าดีขนาดนี้ แต่ ณ บัดนี้ ไอ้ยุนโฮและไอ้ยูชอนก็ได้รู้ซึ้งถึงคำว่าสาวงามแต่นอก ในบัดดล -……..-

“ ไปกินข้าวว !! ฉันโดนหมอนรกสั่งห้ามกินข้าวจนกว่านายจะมา รู้ไหมฉันหิวแค่ไหน !? แถมพอมาเรียกก็ยังให้ดอกไม้เหี่ยว ๆ แช่งฉันอีก !! อยากให้ฉันตายเร็ว ๆ ใช่ไหม ไอ้คนใจดำ !”

ก็นึกว่าโมโหอะไร

ที่แท้ก็ โมโหหิว -…………………………….-

“ ผมไม่ได้ตั้งใจจะแช่งคุณนะ คือ ผมแค่ ...”

“ ฮือออ ~~ ฉันหิวจนจะเป็นลมอยู่แล้ว มานั่งเล่นละครบ้าอะไรอยู่ก็ไม่รู้ TT_____________TT” เจ้าหล่อนร้องไห้น้ำตาเล็ดน้ำตาไหล ผิดไหม ท่าผมบอกว่าเวลาซองมินร้องไห้แล้วน่ารักกว่าตอนที่ตะโกนแหกปากเป็นนางปีศาจขึ้นเยอะเลยทีเดียว =w=

“ โอเค ๆ ไม่ร้อง ๆ ผมจะลงไปกินข้าวแล้ว นะครับ คนสวย... ”

สาวงามชอบให้เอาใจ .... ดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริง เพราะตอนนี้คุณภรรยาหยุดร้องไห้และจูงมือผมให้เดินไปห้องครัวเงียบ ๆ

ส่วนไอ้เวรยุนโฮที่ยืนแจกันดอกไม้เหี่ยวให้ผมแทนที่จะยื่นช่อดอกไม้สวยให้กับไอ้ยูชอนผู้รักตัวกลัวตายบัดนี้ก็เผ่นป่าราบไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วล่ะครับ  -....-

แต่ไว้วันหลัง ... คงต้องขอคำปรึกษากับมันอีกแล้ว ..

……………………………………………

TALKING WITH MIN !

บทนี้อัพต่อเร็วหน่อย จึ๊กจั๊ก ดีเนอะ 5555

ตอนนี้คงเริ่มขยันอัพขึ้นค่ะ เฉลี่ย 2 วัน 1 บท 1 อาทิตย์ ก็น่าจะได้ 3 ( ไม่ชัวร์ค่ะ อย่าได้คาดหวัง

จบตอนนี้คงรู้ว่ามีก้างขวางคอตากี้ตั้ง 2 ก้อนใหญ่ ๆ

ก้อนแรกก็คนรักของมิน ฮิ้วววว

ก้อนที่สองก็ตาฉ่อยที่รักมินเอง  ( ตุบบบ ! โดนเอล์ฟกระทืบบ )

อาทิตย์นี้และอาทิตย์หน้า
มินกำลังจะเช็ดคำผิดของทุกตอน แก้เนื้อเรื่องบางส่วน และเปลี่ยนธีม แก้เพลงที่หมดอายุแล้วค่ะ :) 
( ตอนนี้เพิ่งแก้ไปได้แค่ intro กับ CHAPTER 1 )  

ในตอนหลังจากการฮันนีมูน

จะมีตัวละครสำคัญโผล่มาอีกสองคนค่ะ

ส่วนจะเป็นใครนั้น ไปดูที่โปสเตอร์หน้าฟิคสิคะ คนดี น่ารัก ๆ XD

ช่วงนี้คิดถึงคัง คิดถึงป๋า คิดถึงเกิง

คิดถึงเอสเจที่มีสิบสามคน

อัลบั้ม 4 ..

ก็ขอให้มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นจริงเถอะ TT

มีรีดเดอร์เม้นท์บอกมินคนนึงว่าฟังเพลงได้ อีกคนบอกฟังไม่ได้

อุ๊ยยย TT^TT ความมั่นใจหดหาย แต่ไม่เป็นไรค่ะ อัพเพลงต่อไป

เมื่อก่อนมั่นใจว่าฟังได้ 100% ตอนนี้ชักโลเล 5555

KEEP ON WRITING :D

เจอกันวันพรุ่งนี้ 50% ของ Chapter 11 ค่ะ 

 เพลงอะไรอะ ?? ทายกันหน่อยเร้ววววว >,.< !!

nelly ly