คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 14
ม่านมัสลินเอื้อมมือไปปิหน้า่า ่อนะเินมาล้มัวนอนลบนเียพร้อมับวามรู้สึว้าวุ่นสับสนในใ เธอเอ็ไม่รู้ว่าเิอะไรึ้นับัวเอันแน่
นั่ินอนิมาหลายวันแล้ว ใหนึ่็อยาเ็บระเป๋าลับรุเทพให้มันบๆ ทว่าอีใ็ยัอยา่อรอับเาูอีสัั้
ยอมรับว่าอนแรที่บาหน้ามาถึบ้านหนอนาำ เป็นเพราะรู้สึเสียหน้าอย่าแรที่โนเาปิเสธทาโทรศัพท์ เธอแ่อยาเอานะ
ิว่าัวเอะสามารถสยบหนุ่มบ้านนอไ้ไม่ยา ที่ไหนไ้ ภพะวันไม่เยเห็นเธออยู่ในสายาเลย
็แน่แหละสาวๆทั้หมู่บ้านล้อมหน้าล้อมหลั ไหนะยัย ผอ.นสวยนั่นอี
ี๊ ี๊ ี๊ (เสียโทรศัพท์ัึ้น ม่านมัสลินหยิบึ้นมาแนบหู)
ปัทมา: “ันพึ่ไ้อ่าน้อวาม”
ม่านมัสลินฟ้อปัทมาเรื่อที่ภพะวันแอบไปเที่ยวาราโอเะ
ม่านมัสลิน: “หลานอาปัทไม่เห็นหัวม่านเลย ม่านไม่อยาอยู่บ้านหนอนาำแล้ว”
ปัทมา: “หล่อนมั่นใไ้ไว่าภพไปนอนับผู้หินอื่นมา ... แ่ลืมเสื้อไว้ที่ร้าน หล่อนะสรุปแบบนั้นไม่ไ้นะ”
ไม่ใ่แ่นั้นนะสิ เธอนอนรออยู่บนเียแท้ๆ แ่เาลับเลือที่ะออไปเที่ยว้านอ ิแล้วโรเ็บใ!
ม่านมัสลิน: “พี่ภพ ... ไม่เห็นะมาอธิบายอะไรับม่านเลยนะ”
ปัทมา:“เฮ้อ ... ผิแผนหมเลยม่านมัสลินนสวย”
ม่านมัสลิน: “อาปัทพูเรื่ออะไระ?”
ปัทมา:“็ั้ใะไปทำให้เาหลุมรั แ่หล่อนันไปหลุมรัเาเสียเอ
ม่านมัสลิน: “ไม่ใ่แบบนั้นนะะ ... มันเป็นเรื่ออารไม่ให้เียริ เราสอนยัหมั้นันอยู่”
ปัทมา:“้าาา ...ถ้าหล่อนไม่มีใให้เา หล่อนะหวเานี่เ่าแบบนี้ไหม ทบทวนัวเอูใหม่”
ม่านมัสลิน: “ม่านไม่ไ้ี่เ่า แ่ารระทำอเามันูหยามน้ำใันเินไป”
ปัทมา: “ม่าน ฟัอานะ ถ้าอบ็บอเารๆเลย พวเธอสอนเป็นู่หมั้นัน”
ม่านมัสลิน: “_”
ปัทมา: “ทำามเสียเรียร้ออหัวใ เรื่อวามรัไม่มีแพ้นะหรอ ภพเป็นนี อาารันีไ้”
ม่านมัสลินนิ่ฟัอย่ารุ่นิ
ปัทมา: “เ้านอนะ อย่าิมา”
หิสาวพยัหน้าหึหัพร้อมับบอลานปลายสาย
วัน่อมา
ร่าสูหย่อนายนั่ล้าๆนหน้าอ
“ม่าน มีอะไระปรึษาพี่เหรอ?” ภพะวันถาม มาราบอว่าเธอำลัเสิหาวัถุิบส่โราน นา้อารให้เามา่วยแนะนำ
“ม่านไม่รบวนีว่า่ะ พี่านเยอะ ไหนะไป่วยาน ผอ.ที่โรเรียน ไหนะานัวเอ ไหนะลูบ้านสาวๆอีเพียบ” เธอทำเสียเหมือนัใเป็นอย่ามา
“็บอมา่อนสิ”
“พ่อภพ ... อยู่พอีเลย”
นั่นไ พูยัไม่าำ ลูบ้านแห่ันเ้ามาอีแล้ว ไม่เยไ้มีเวลาเป็นส่วนัวเลย
ถ้าแ่านันเมื่อไหร่ เธอะให้เาสละำแหน่ผู้ให่บ้านเป็นอันับแร
“สวัสีรับยายมะลิ มีอะไรให้ผม่วยหรือเปล่ารับ?” ายหนุ่มเยหน้าทัทายลูบ้าน ึู่เหมือนว่าราวนี้มาพร้อมันถึสอน
หิสูวัยใ้ศอระทุ้้นแนอหลานเบาๆ
“สวัสี่ะพี่ภพ ำรารีไ้ไหม?” หิสาวยิ้มทัทาย ้วยท่าทีที่เ็มไป้วยริะ้าน มอมาานอโลยัูออว่าเธอำลัทอสะพานให้พ่อผู้ให่
นหล่อหรี่ามออีฝ่ายอย่าพิารา เาไม่มีภาพำเี่ยวับผู้หิรหน้าเลยสันิ
“รารีเป็นรุ่นน้อพี่ภพ่ะ เราบาโรเรียนเียวัน”
“รารี พึ่ะเรียนบมหาลัย้ะ ย้ายลับมาอยู่ที่บ้านเราถาวรแล้ว” ยายมะลิเสริม
“อฝาเนื้อฝาัว้วยนะะพี่ภพ” เธออยเท้าเ้ามาที่แร่้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
ม่านมัสลินัฟันรอ เพราะแบบนี้ใ่ไหม เาถึบอใรๆว่าเธอเป็นเพียาิ
“รารีวนระยาสารท เลยเอามาฝาพี่ภพ่ะ” มือเรียวยื่นล่อทัพเพอร์แวร์มาให้ สายาับ้อที่ใบหน้าอผู้ให่บ้านหนุ่มไม่ะพริบ
“อบุรับ รอแป๊บหนึ่นะ”
รารียืนบิัวไปมา เธอไม่ิว่าะมีายหนุ่มหน้าาหล่อเหลาราวับพระเอหนั่อนัวอยู่ลาแบบนี้
“ล้อม เอาานลมาให้พี่หน่อย” ะโนบอนที่ำลันั่เียนรายานอยู่บนบ้าน
“พี่ภพ ่อยเอาล่อไปส่รารี หรือให้รารีลับมาเอาวันหลั็ไ้” เธออยามาหาเาอี วันละหลายๆรั้
“นั่นนะสิพ่อ” ยายมะลิ็เห็นีเห็นามไป้วย รารีหลานสาวอนา มีหน้าาสะสวยราวนาเอละร ทั้หนุ่มน้อยหนุ่มให่พาันมารุมีบ หัวระไไม่เยแห้
ถ้าไ้เอับพ่อผู้ให่บ่อยๆ วามฝันอนาไม่เินริ
ล้อมาวเินเ้ามาที่แร่พร้อมับานใบให่ มาถึเธอ็ัแเอาระยาสารทออาล่อมาใส่ในาน
“พี่ภพ ิมูสิะ” รารีเป็นนพู
ลูบ้านมีน้ำใ ภพะวันไม่ล้าปิเสธอยู่แล้ว เาหยิบระยาสารทในานึ้นมาใส่ปา ่อยๆ เี้ยวอย่าเสียไม่ไ้ สายา็ำเลือมอวหน้าแสนอนอู่หมั้นสาวเป็นระยะ
“ถูปาไหมะ?”
ผู้ให่บ้านหนุ่มพยัหน้า
“ถ้าพี่ภพอบ วันหลัรารีะทำมาฝาอีนะะ”
“รารีเ่ารบ้านารเรือนมาเลยนะพ่อภพ” ยายมะลิรีบโปรโมหลานสาว
“ไม่เป็นไรหรอรับ ผมเรใ”
“ไม่้อเรใหรอ ป้าเยให้พ่อภพ่วยานั้หลายอย่า” หิสูวัยหมายาะเอาภพะวันไปเป็นหลานเยั้นานแล้ว ทว่า่อนหน้าหลานสาวนาอยู่ไลเหลือเิน
“เป็นหน้าที่อผู้ให่บ้านอยู่แล้วรับ” นหล่อบออย่าสุภาพ
ยายมะลิยิ้มหน้าระรื่น
“ยายไม่รบวนแล้วนะพ่อ” มาบ้านผู้ายนานเิน ะูไม่ี นาำเป็น้อรัษาภาพพน์ให้หลานสาว
“แล้ว่อยเอันนะะพี่ภพ” เธอส่ยิ้มยั่วยวนให้ผู้ให่บ้านสุหล่อ ่อนะเินามหลัผู้เป็นยายไป
“พี่ม่านเยินระยาสารทไหมะ ลอิมู อร่อยมาเลยนะ” ล้อมาวบอ
“ไม่เยิน และ็ไม่อยาิม พี่ลัวเบาหวานึ้น” น้ำเสียอเธอแฝแววหึหวอย่าออนอหน้า
ล้อมาวหัวเราะพอใับำอบนั่น ไม่วายหันไปมอหน้าพี่ายแวบหนึ่
นพี่ีหน้ารึม ไม่แสท่าทีอะไรออมาให้ับสัเไ้เลย
“ถ้าม่านไม่ิน พี่อนะ อยารู้ว่านสวยๆอย่ารารีะทำอร่อยแ่ไหน” เป็นเสียอเมา เาำลัเินเ้ามาที่แร่
“แ่แม่รารีนสวยเอามาฝาพ่อผู้ให่นะะพี่เมา”
“ไอ้ภพมันไม่อบินระยาสารทหรอม่าน” เมาว่า
“ทีเมื่อี้เห็นินเอาินเอา” เธอเหน็บแนมนหลายใ
ามปรายมาทานพาลแวบหนึ่ เาแ่ัไปำเียวเอนะ
“ภพ ไปันเถอะ” ที่เมา้ามรั้วมาหาภพะวัน เพราะพวเามีนััน
“ล้อม บอแม่้วยนะ เย็นนี้ไม่้อรอิน้าว”
“อ้าว พวพี่ะไปินที่ไหน?”
“ผอ.ทิพย์วนพวพี่ไปิน้าวเย็นที่บ้าน้วย” เมาอบ
ม่านมัสลินีัวลุึ้นาแร่ ้าวาเินออไปอย่าไม่สบอารม์ เาใส่ใทุน ยเว้นู่หมั้นัวเอ
“มึะามไปเลียร์ับว่าที่เมีย่อนไหม?” เมาเห็นท่าไม่ี
ภพะวันส่ายศีรษะเบาๆ ะให้เลียร์ับเธอเรื่ออะไรเายัไม่รู้เลย
ความคิดเห็น