บ้าไปแล้ว! นายมันไม่ใช่จิตแพทย์เลยสักนิด! (นิยายแปล)

ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 15 โรคทางจิตสองประการ

“โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอนเลยจริงๆ บางครั้งลำไส้ใหญ่ก็ห่อหุ้มลำไส้เล็ก”

“พี่ซู คุณกับน้องชายมีเรื่องบาดหมางอะไรกัน ทำไมต้องพยายามส่งเขาไปอีก”

“เตรียมมันฝรั่งแผ่นและน้ำอัดลมรอแล้ว นั่งรอฟังเรื่องราว”

“ครอบครัวนี้รักกันจริงๆ”

ผู้ชมที่ดูการถ่ายทอดสดของเฉินหยูเมื่อวานเริ่มสรุปได้ว่า เมื่อใดที่เฉินหยูพูดถึงเรื่องที่ไม่น่าเป็นไปได้ พร้อมกับแสดงสีหน้าที่เหมือนจะยิ้มไม่ยิ้ม นั่นหมายความว่าจะมีเรื่องราวที่น่าสนใจและสนุกสนานให้ดู

ผู้ชมที่ตามมาจากห้องถ่ายทอดสดของพี่ซูคงคุ้นเคยกับเคล็ดลับประหยัดเงินของพี่ซูดี เช่น การเดินวนเวียนในบริเวณถังขยะใกล้ๆ ชุมชนหรูหรืออพาร์ตเมนต์ที่มีหนุ่มสาวอาศัยอยู่ เพราะมีโอกาสที่จะเจอเฟอร์นิเจอร์ เสื้อผ้า และรองเท้าที่สภาพดี และการทำแบบสอบถามเพื่อรับของฟรีจากเว็บไซต์

แต่หนึ่งในเคล็ดลับที่แปลกๆ ของพี่ซูก็คือ การประหยัดค่าน้ำด้วยการไม่ซักเสื้อผ้าบ่อยๆ แต่จะพกเสื้อผ้าไปซักในอ่างอาบน้ำสาธารณะ และใช้หม้อเดียวกันในการกินอาหารของครอบครัว

แฟนคลับหลายคนไม่เคยหยุดทึ่งว่า ครอบครัวของพี่ซูที่มีสมาชิกสี่คนยังมีสุขภาพดีอยู่ได้จนถึงตอนนี้ มันเป็นปาฏิหาริย์อย่างหนึ่ง

แต่เมื่อได้ยินว่าเขาเกือบจะส่งครอบครัวทั้งหมดไปสวรรค์จริงๆ บรรยากาศในห้องถ่ายทอดสดก็มาถึงจุดสูงสุด

“ตอนอายุสิบขวบ แม่ของคุณให้เงินห้าสิบเหมาเพื่อไปซื้อเกลือที่ร้านค้า ขณะที่คุณเดินผ่านถังขยะ คุณเห็นถุงพลาสติกใสใส่ผงสีขาวอยู่ครึ่งถุง คุณเข้าใจผิดคิดว่าเป็นเกลือ เลยนำมันกลับบ้านและเทลงในถังเกลือของครอบครัว ทำให้ทั้งครอบครัวได้รับพิษ โชคดีที่ถูกส่งไปโรงพยาบาลทันเวลา จึงไม่มีใครเสียชีวิต น้องชายของคุณซึ่งอายุน้อยที่สุด ฟื้นตัวช้าที่สุด เพื่อบำรุงร่างกายของเขา คุณไปร้านผลไม้และเก็บอ้อยแดงที่เจ้าของร้านทิ้งไว้ กลับทำให้เขาเข้าห้องฉุกเฉินอีกครั้ง”

เฉินหยูเล่าเรื่องราวเหล่านี้ราวกับว่าเขาเป็นผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นเอง

“สววรค์ พี่ซูประหยัดจนเกิดปัญหาใหญ่เลย แยกแยะผงซักฟอกกับเกลือไม่ได้”

“ความรู้ทั่วไป อ้อยแดงแสดงว่าอ้อยนั้นเสียแล้ว อ้อยที่เสียมีสารพิษที่อันตรายต่อระบบประสาท”

“อ้อยช่วงเช็งเม้ง อร่อยกว่าเนื้อหงส์เสียอีก”

“พี่ซู ผงซักฟอกมีรสชาติเป็นยังไง?”

“ของที่เก็บจากถังขยะยังกล้ากิน พี่ซูใจกล้ามาก”

“ถ้าฉันเป็นน้องชายของพี่ซู ฉันคงต้องร้องว่า การมีชีวิตอยู่มันดีจริงๆ”

ผู้ชมที่ไม่รู้จักพี่ซูต่างมีคำว่า “บ้าประหยัด” ผุดขึ้นมาในใจ

“ผมคิดว่าการประหยัดทุกสตางค์เป็นเรื่องดี แต่ไม่คิดว่ามันจะทำให้ครอบครัวต้องเข้าโรงพยาบาล” พี่ซูพูดพร้อมกับหน้าแดงเหมือนก้นลิง “ตอนนั้นผมลองชิมผงซักฟอกนั้นนิดหน่อย รสชาติมันเค็มๆ ผมเลยคิดว่ามันเป็นเกลือที่คนทิ้งไว้”

เฉินหยูหัวเราะ “ในเส้นทางการประหยัดเงิน คุณก่อเรื่องขำขันหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยเปลี่ยนความตั้งใจของคุณ ภายใต้การจัดการของคุณ ค่าใช้จ่ายในครอบครัวต่อเดือนถูกควบคุมอย่างเข้มงวดไม่เกินไม่กี่ร้อยหยวน พ่อแม่และน้องชายของคุณเคยมีความไม่พอใจ แต่เมื่อคุณซื้อบ้านสองหลังในสิบปี พวกเขาก็หายไม่พอใจไป และเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา คุณเริ่มถ่ายทอดสดและภายในครึ่งปี คุณมีแฟนคลับล้านคน ปีที่แล้วคุณซื้อบ้านใหม่อีกสองหลัง และมีเงินฝากหลายล้านหยวน”

พี่ซูแทบไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน เฉินหยูเป็นจิตแพทย์หรือสายสืบกันแน่ ทำไมรู้เรื่องราวของเขาละเอียดขนาดนี้ ทั้งเรื่องขำขันที่เกิดจากการประหยัดเงิน หรือจำนวนบ้านและเงินฝากที่เขามี ซึ่งเขาไม่เคยเล่าให้ผู้ชมฟังมาก่อน

“สตรีมเมอร์คนอื่นมีทีมงานช่วยสร้างภาพลักษณ์ พี่ซูประหยัดจนเข้ากระดูก นี่มันเป็นของแท้ชัดๆ”

“สตรีมเมอร์เดี๋ยวนี้หาเงินเก่งกันจริงๆ ทั้งซื้อบ้าน ทั้งมีเงินฝากหลายล้าน”

“ผมยอมรับว่าผมอิจฉา”

“ครอบครัวนี้มีค่าใช้จ่ายไม่กี่ร้อยหยวนต่อเดือน ทั้งครอบครัวคงเป็นนินจาเต่าแน่ๆ”

พี่ซูรู้สึกภูมิใจเมื่อเห็นข้อความของผู้ชม “พี่น้องทุกคน ถ้าอยากซื้อบ้าน เชิญมาติดตามช่องของผม ผมมีเคล็ดลับประหยัดเงินมากมายที่จะทำให้คุณสามารถซื้อบ้านได้ด้วยเงินสดภายในไม่กี่ปี”

ผู้ชมต่างอุทานว่า “เจ๋งจริงๆ”

แม้ในตอนนี้ พี่ซูก็ไม่ลืมที่จะโฆษณาช่องของตัวเอง คาดว่าหลังการถ่ายทอดสดครั้งนี้ พี่ซูน่าจะมีแฟนคลับเพิ่มขึ้นหลายหมื่นคน การใช้เงิน 3,000 หยวนเพื่อของขวัญและได้แฟนคลับเพิ่มเป็นหมื่นคน นี่เป็นการลงทุนที่คุ้มค่ามาก

เฉินหยูไม่โกรธเลยกับการที่พี่ซูโฆษณาตัวเองในห้องถ่ายทอดสดของเขา เขาแค่ยืนดูอยู่เงียบๆ จนพี่ซูหยุดโฆษณาในที่สุด

“หมอเฉิน ผมยอมรับว่าคุณมีความสามารถ สิ่งที่คุณพูดมานั้นส่วนใหญ่ถูกต้อง แต่ผมยังยืนยันว่าผมไม่ได้ป่วย”

เมื่อบรรลุเป้าหมายแล้ว พี่ซูก็โบกมือลาผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดของเฉินหยู เตรียมตัวจะจบการเชื่อมสายและกลับไปที่ห้องถ่ายทอดสดของตัวเอง

เฉินหยูกล่าวว่า “คุณไม่ได้มีแค่โรคทางจิตอย่างเดียว แต่กำลังจะมีโรคทางจิตอีกอย่างหนึ่ง”

คำพูดนี้ทำให้ห้องถ่ายทอดสดเต็มไปด้วยข้อความอีกครั้ง

“สองโรคดอกไม้บานสวยงามอย่างน่าทึ่ง”

“หมอเฉินไม่ต้องทำให้เราตื่นเต้นแล้ว บอกเลยว่าโรคของพี่ซูคืออะไร? ให้เราได้... เอาใจใส่”

“พี่ซูกำลังแย่แล้ว”

“พี่สาวโจวและคุณรอฝน แค่เป็นโรคซึมเศร้าอย่างเดียวก็ทำให้พวกเขาแย่มากแล้ว พี่ซูกำลังจะสร้างสถิติใหม่”

“พี่ซู ฟังคำแนะนำจากพี่ รีบหนีไป อย่าลังเล”

“ใครก็ได้ เอาคนทรยศนี้ออกไป”

พี่ซูหัวเราะ “ในเมื่อผู้ชมทุกคนบอกอย่างนั้น หมอเฉิน งั้นคุณบอกผมมาเลยว่าผมมีโรคทางจิตสองอย่าง อะไรบ้าง”

สำหรับสตรีมเมอร์แล้ว ผู้ชมคือสิ่งสำคัญที่สุด การจบการเชื่อมสายและจากไปตอนนี้เท่ากับไม่ให้เกียรติผู้ชม ซึ่งจะส่งผลให้เสียแฟนคลับจำนวนมาก และแฟนคลับของเขาอาจจะหันไปติดตามสตรีมเมอร์คนอื่นแทน

เฉินหยูพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ต่อไปนี้ เราจะเริ่มการรักษาอย่างเป็นทางการ”

เมื่อได้ยินคำว่ารักษาอย่างเป็นทางการ พี่ซูทำหน้าไม่สบายใจ การใช้เงิน 3,000 หยวนเพื่อซื้อของขวัญทำให้พี่ซูต้องคิดหนักทั้งคืน การให้เขาจ่ายเงิน 5,000 หยวนเพื่อรับการรักษานั้น พูดตรงๆ ก็เหมือนให้เขาตัดเนื้อออกไปส่วนหนึ่ง

“ฉันจ่ายค่ารักษา 5,000 หยวนให้เอง หมอเฉิน เริ่มการรักษาเถอะ”

ข้อความจากผู้ชมที่ให้เงินสนับสนุนปรากฏขึ้นในห้องถ่ายทอดสด

“ขอบคุณมากที่สนับสนุน” พี่ซูดีใจมาก และขอบคุณผู้สนับสนุนอย่างจริงใจ

เฉินหยูกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มๆ “ผู้ป่วยท่านนี้ โรคทางจิตแรกของคุณคือโรคอารมณ์แปรปรวนที่เรียกว่าโรคควบคุมตนเองไม่ได้”

“มันคือโรคอะไร?”

พี่ซูถามอย่างไม่รู้ตัว

“เดี๋ยวผมจะอธิบายทีหลัง” เฉินหยูพูดข้ามคำถามของพี่ซูไป แล้วเริ่มพูดถึงโรคทางจิตที่สองของพี่ซู

“โรคคลุ้มคลั่งแบบก้าวร้าว”

คำพูดนี้ทำให้ห้องถ่ายทอดสดเต็มไปด้วยข้อความอีกครั้ง