ลำดับตอนที่ #15
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 2 - 2
บทที่ 2 - 2
“แพนหมายวามว่า ท่านีมีลิ่นหอม หมอนน่าสูม แล้วแพน็เลยว่าัวเอที่ิไม่ีับท่านี”
“ิเรทเหรอ”
“ยัะมาแวอี” เธอส่้อนแรๆ ให้นที่แวแล้วยิ้มว้า เาไม่ไ้หัวเราะเยาะ แ่เายิ้มหาวาือแวววาวมาๆ ลเธอะีบเา แ่ำลัถูเาอ่อยลับใ่ไหมนะ แม้หลายรั้เป็นนทัทายเาทาไลน์่อน เา็อบบ้า อบสั้น ทว่าพอเอัวริเาลีบวนุย ไม่เหมือนเวลาุยไลน์ สาวๆ บานหาใบาทนไม่ไ้หรอ ุยไลน์อีบุลิ เอัวอีบุลิ
“ไม่ไ้แว แ่ิว่าน่าะใ่”
“ยอมรับ็ไ้ ท่านีัวหอม นันอยาหอม” สาวเ้าพูเร็วๆ รัวๆ พลาเวาไปทาอื่น
ฟอ
แล้วพรรนิภา็้อหันมาเบิาว้า พลายมือุมแ้มัวเอ ใ่่ะ เธอถูท่านีหอมแ้ม หอมแบบั้ใ เพราะเายิ้มว้าว่าเิมเมื่อหอมเธอ แถมยั้อมออยู่ เหมือนรอว่าเธอะว่าอะไรหรือเปล่า
“ท่านี”
“เรียันเสียั ใอะไร ันแ่สาธิใหู้ ว่าัวันหอมนอยาหอม เลยิว่าน่าะเป็นารหอมแบบนี้ ใ่ไหม”
มีเลิิ้วถามย้ำ แ่ประายาือแพรวพราวร้ายา ผู้ายอะไรร้ายลึ
สาวเ้าแอบย่นมูให้้วยวามหมั่นไส้ แบบนี้็ไ้เหรอ หรือนี่ือวามสัมพันธ์ระหว่านที่มีวามสนิทสนมัน หรืออีทีเป็นารอนุาลายๆ ว่าเายินีหาเธอะหอมเา แบบนี้หรือเปล่าหว่า... สมอิเ้า้าัวเอไปอีว่าใ่
“่ะ ั้นเพื่อวามเท่าเทียม...”
ฟอ
นล้าบ้าบิ่นแบบเธอะ้อมัวรออะไรเล่า ไม่อยาเสียเปรียบฝ่ายเียว็้อหอมท่านีืน เินมานะเนี่ย แ่้อเ็บอาารเอาไว้ให้มิิ เพราะเราสวมวิาวามหน้า้านไปแล้ว้อให้เนียน
“เ่ ล้า สามารถ”
ถามว่าเยใล้ิผู้หิไหม เยอะแยะมามาย มีผู้หิใล้ามามายเ้าหา แ่ไม่มีใรเหมือนนนี้
“ไม่อยาเสียเปรียบ”
“ไม่ไ้ว่าอะไร แล้วหอมไหม”
นัวให่ถามลับ เธอบอว่าเาัวหอม อยาะรู้ว่าพอพิสูน์แล้วเาหอมถูใหรือเปล่า เธอส่้อนแรๆ มาให้แล้วอบลับว่า
“หอม่ะ”
“อืมหึ”
“ีว่าที่ิ”
สาวเ้ายัพู่อ แ้มอเาสาๆ ัี้เว่อร์ เพราะมีไรเรา หนวอเาไม่ไ้เยอะอยัเล็มอยู่ลอๆ รวมๆ ือมอมุมไหน็หล่อ เพราะอบเามาึไม่มีอะไรให้้อิ ใๆ ือเาีหมทุอย่า วามรัมัทำให้นาบอ
“วันนี้ะพาไปินเนอร์ริมายทะเล แพนน่าะอบ ที่นี่ไม่รับวอร์อิน ้ออเท่านั้น”
เาให้เลาัารอไว้ั้แ่เมื่อวาน เาไม่ไ้เอาวามให่โอัวเอมาใ้ ให้อแบบนธรรมานหนึ่
“ว้าว ารแ่ัวอแพนผ่านไหมะ”
“ยิ่ว่าผ่าน”
เาว่าหิสาวแ่ัวสวยและเาับบรรยาาศ เธอเป็นนมีรสนิยมอยู่แล้ว อันนี้ิในใไม่ไ้พูออไป
“สวยไหมะ”
“สวย”
เป็นารยอมรับวามริว่าหิสาวสวย และสวยเ๋แบบไม่มีใรเหมือน มั่นใืนนี้ะ้อมีนหันมอเธอ้วยวามสนใ เพราะวามสวยอเธอแ่าไม่เหมือนหิสาวแถบนี้ที่มีเบ้าและเ้าโรล้ายัน แ่เธอือสวยบับเอเีย
“ไป่ะ ออรถ”
มีนมามายมว่าสวยมามาย แ่ไม่รู้สึใเ้นเท่าับท่านีม
ราบินยิ้มบาๆ หันไปสนใพวมาลัยแล้วเลื่อนรถออาที่นี่โยมีรถอรัษ์สอันามหลั ึ่เป็นปิว่าหา้อเินทาไปไหนมาไหนอนลาืนาร์ะ้อเพิ่มำนวน ไม่เหมือนลาวันที่ะให้ิามเพียันเียวหาเป็นารเินทาส่วนัว แ่ถ้าเินทาแบบเป็นทาาร็ะ้อเพิ่มทีมอรัษ์เป็นสิบน
ไฟทา่วนหรือไฟรายทาลอสอ้าทาทำเป็นรูปโมสวย มีสปอร์ไล์วให่ทุๆ ่วประมาสอร้อยเมร ทำให้ถนนในเมือหลวอที่นี่สว่าสไวมา ทำให้ลทอนวามน่าลัวลไ้
“ถนนหนทาที่นี่ีมานะะ”
“ลัวไหม”
“มาับท่านีแพนไม่ลัวหรอ”
รัน้ามเลย้วย้ำ รู้สึปลอภัยเมื่อมีเา้าๆ าย มันรู้สึไปเอ้วยหัวใ
“ที่นี่ในเมือหลวไม่่อยน่าลัว หมายประเทศเราแรมา ถ้าโนับไ้ือโทษหนั ะนั้นพวที่ทำมาหาินในเมือะไม่่อเรื่อ รนี้สบายใไ้”
ีหนุ่มให้วามมั่นใ ระบบ่วยเหลือและป้อันภัยอประเทศเา็ีมา้วย
“แล้วายแนล่ะะ”
“มีุที่มีปัหา รสามเหลี่ยมนั่นละ ทีุ่หมอเียร์อยู่ รนั้นมีปัหามาสุ”
อันนี้เายอมรับ รไหนมีปัหา็้อยอมรรับ ส่วนุไหนี็พร้อมเล่าให้ฟั
..................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น